คุณหนูแพรวพรรณ (แหวกกลีบสาวน้องแพรวคนสวย) วางจำหน่ายแล้วนะครับ

[nato87]

ขอพื้นที่ตรงนี้โฆษณาหน่อยนะครับ ผลงานฉบับบนดินลำดับที่ 4 ของผมอย่าง คุณหนูแพรวพรรณ (แหวกกลีบสาวน้องแพรวคนสวย) วางจำหน่ายแล้วนะครับ

https://publisher.mebmarket.com/?store=publisher&action=home_page&publisher_id=855260&publisher_name=Nato87

https://fictionlog.co/b/5e1844acbf8b54001af594e5

http://www.tunwalai.com/profile/3374124/nato87?page=1



สำหรับเนื้อหาบนดินเนี่ย ผมได้มีการดัดแปลงเหตุการณ์ที่น้องแพรวกับลุงเกริกมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันจากเดิมช่วงรอยต่อ ม.ต้น - ม.ปลาย มาเป็นช่วงเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัย (เหตุผลเพื่อไม่ให้เป็นประเด็นสุ่มเสี่ยงเรื่องอายุตัวละคร)

ฉากอีโรติกจะถูกดัดแปลงให้ซอฟต์ลง จากฉบับใต้ดิน แต่จะค่อย ๆ ทวีความเร้าร้อนไปเรื่อย ๆ (น่าจะเป็นฉากอีโรติกที่แรงที่สุดในเวอร์ชั่นบนดินที่ผมเขียน ในภารโรงเฟี้ยวฯ ยอมรับว่าผมกะปริมาณและความหนักของฉากอีโรติกไม่ถูก ก็เลยจะออกมากร่อย ๆ หน่อย แต่ในฉบับที่สอง ที่ผมกำลังพยายามเขียนด้วยสปีดเต่า 5555+ ฉากอีโรติกน่าจะเข้มข้นขึ้น โดยเฉพาะในพาร์ทของหมอพลอย)

นอกจากนี้ ยังมีรายละเอียดด้านอื่น ๆ เพิ่มมากขึ้น คุณจะได้เห็นความสัมพันธ์ของครอบครัวนี้ว่าเป็นยังไง ท่านวิทยาผู้พ่อมีความเด็ดขาด เคร่งวินัย แต่ก็รักครอบครัว คุณหญิงพนิดา แม่และภรรยาที่ดี หมอพลอย ปกติเราจะได้เห็นเธอในแบบฉบับของเจ้าหญิงน้ำแข็งในเกมรักฯ แต่ในเรื่องนี้ เราจะได้เห็นเธอในฐานะพี่สาวที่แสนดีของน้องแพรว และตัวน้องแพรวเอง ก็จะมีรายละเอียดเพิ่มขึ้นมาเยอะขึ้นจากฉบับใต้ดิน ตั้งแต่ตอนที่เธอยังอยู่ไทย จนถึงวันที่เธอไปเรียนต่อที่อังกฤษและกลับมาอีกครั้ง

ขอบคุณสำหรับการติดตามเสมอมาครับ และขอทิ้งตัวอย่างเรียกน้ำย่อยที่เป็นรายละเอียความสัมพันธ์ของตัวละคร ส่วนฉากอีโรติก ขอให้ติดตามในช่องทางที่ผมได้แจ้งไว้นะครับ

ตัวอย่างที่หนึ่ง

"กรุงเทพใหญ่โตจังเลยนะคะพี่พลอย" แพรวพรรณดูตื่นตาตื่นใจกับเมืองหลวงของประเทศมาก "หนูไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่ถึงไม่อยากกลับไปทำงานที่ชลบุรี"

"ที่จริงแล้ว พี่อยู่เพราะเหตุผลเรื่องงานมากกว่าแพรว" พลอยพรรณตอบขณะกำลังขับรถอยู่บนทางด่วนในยามค่ำคืนของกรุงเทพมหานคร "ถ้าชลบุรีมีงานที่น่าสนใจ ผลตอบแทนดี บางทีพี่ก็อาจจะกลับไป"

"แต่แพรวว่าพี่พลอยอยู่ที่นี่ดีแล้วล่ะ!!!" แพรวพรรณยิ้ม "อยู่เป็นเพื่อนแพรวที่กรุงเทพก่อนนะคะพี่พลอย รอจนกว่าแพรวจะจบนะคะ แล้วถึงค่อยกลับไปอยู่ด้วยกัน"

"พี่ยังต้องอยู่กรุงเทพอีกสักพักใหญ่เลยล่ะแพรว หน้าที่การงานอะไรของพี่ที่กรุงเทพมันลงตัวหมดแล้ว แล้วอีกอย่าง ถึงแพรวจะจบปริญญาตรีแล้ว แพรวก็ต้องเรียนต่อปริญญาโทนะ คุณพ่อเตรียมพร้อมทุกอย่างให้แพรวหมดแล้ว จะไปอังกฤษหรืออเมริกา แพรวเลือกมาได้เลย" หมอสาวหันไปยิ้มให้น้องสาว "ที่จริง กลับไปอยู่บ้านมันก็โอเคนะ แต่พี่รู้สึกว่าชลบุรีสมัยนี้มันดูเหงา ๆ ยังไงไม่รู้ บางทีพี่คงติดชีวิตแสงสีในกรุงเทพไปแล้วละมั้ง"

"ติดแสงสีแล้วติดหนุ่ม ๆ ด้วยหรือเปล่าคะพี่พลอย?" แพรวพรรณคนน้องเริ่มแหย่พี่สาวเล่น "ที่ไม่ยอมกลับชลบุรี เพราะติดหนุ่มหล่อที่ไหนหรือเปล่าน๊า? ใช่หนุ่มเภสัชคนนั้น ที่ชอบมากดไลค์ในเฟสพี่อยู่เป็นประจำหรือเปล่าคะ?"

"ไม่ใช่เรื่องของเด็กย่ะ!!" พลอยพรรณทำหน้าดุใส่น้องสาว "เราน่ะ สนใจเรื่องเรียนของตัวเองก่อนเถอะ ตั้งใจเรียน อย่าพึ่งมีแฟน อย่าทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง เข้าใจใช่ไหม?"

"ดุ!!!" แพรวพรรณค้อนใส่พี่สาว "พอชวนคุยเรื่องผู้ชายล่ะทำเสียงดุใส่เลยนะคะ!!!"

"พี่ยังสนุกกับชีวิตแบบตัวคนเดียว ยังสนุกกับการทำงาน ยังไม่ค่อยอยากมีแฟนเท่าไร" พลอยพรรณสารภาพตามตรง "พี่กรเค้าก็เป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ แต่พี่ยังไม่อยากจะมีแฟนตอนนี้"

"เล่นตัวแบบนี้ ระวังจะขึ้นคานนะคะพี่พลอย" แพรวพรรณแซว

"ก็ไม่เห็นเป็นไร" พลอยพรรณตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน "พี่คิดว่าพี่ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะต้องมางอนง้อผู้ชายเท่าไร พี่ดูแลตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาช่วยดูแล"

"เป็นสาวมั่นจริง ๆ นะพี่สาวเรา" แพรวพรรณเอนตัวกอดอกมองวิวทิวทัศน์ของกรุงเทพในยามค่ำคืน "ไม่คุยด้วยแล้ว"

แพวพรรณดูผ่อนคลายมากขึ้น เวลาที่ได้อยู่กับพี่สาวอย่างหมอพลอย ส่วนหมอพลอยเองก็รู้สึกสดชื่นขึ้นเมื่อมีน้องสาวมาอยู่ด้วย แต่ก็ไม่วายสังกำชับให้น้องสาวอย่าลืมตั้งใจเรียนเพื่อให้คุณพ่อกับคุณแม่ดีใจ และสั่งห้ามไม่ให้มีแฟนโดยเด็ดขาดไม่ว่าจะกรณีใด

"แพรว ยังไงซะ ตั้งใจเรียนก่อนนะ เรื่องแฟนอย่าพึ่งคิด" หมอพลอยสอนน้องสาวด้วยน้ำเสียงซีเรียส แต่ก็แฝงด้วยความห่วงไย "เราเป็นผู้หญิง จะทำอะไรต้องระมัดระวัง คิดถึงชื่อเสียงวงศ์ตระกูลเข้าไว้ อย่าทำอะไรเสื่อมเสียให้คุณพ่อกับคุณแม่เสียใจนะ"

"ค่ะพี่..." น้องแพรวตอบ "พี่พลอยไม่ต้องกลัวหรอก หนูเองก็ยังไม่อยากมีแฟนเหมือนกัน"

"ก็ดีแล้ว" คุณหมอสาวยิ้ม "ความรัก รอให้ถึงเวลาเดี๋ยวมันก็มาเอง ตอนนี้แพรวต้องตั้งใจเรียนไปก่อน ตกลงนะ"

ตัวอย่างที่สอง

"ตั้งใจเรียนหน่อยซิแพรว!!!" ท่านวิทยาดูทรานสคริปต์ผลการสอบของแพรวพรรณในช่วงครึ่งปีแรกด้วยความหงุดหงิด "ทำไมถึงเรียนได้แค่ 3.02 แล้วแบบนี้จะไปทำงานที่ไหนได้!!!"

"หนูขอโทษค่ะพ่อ" แพรวพรรณพนมมือไหว้ท่านวิทยาด้วยสีหน้าขุ่นมัว "หนูตั้งใจเรียนแล้ว แต่ว่า...."

"แต่ว่ายังไง?" ท่านวิทยาทำเสียงดุ "พลอย!! ทำไมแกไม่ช่วยน้องติวหนังสือ!!! นี่แกเอาแต่พาน้องไปเที่ยวเถรไถลใช่ไหม!!??"

"พ่อคะ แพรวเองก็ตั้งใจเรียนนะคะ หนูกล้าพูดเลย เพราะหนูเองก็ช่วยน้องติวหนังสือเยอะพอสมควร" พลอยพรรณพยายามอธิบายช่วยน้องสาว "ปีแรกในชีวิตมหาวิทยาลัยก็เป็นแบบนี้กันทุกคนแหละค่ะพ่อ ให้โอกาสแพรวได้ปรับตัวหน่อยเถอะ"

"ให้โอกาสน่ะได้ แต่พ่อหวังว่าเทอมที่สองแพรวต้องทำเกรดเฉลี่ยให้มากกว่านี้!!" ท่านวิทยายื่นคำขาด "พ่อคาดหวังกับลูกมากนะแพรว อย่าทำใหพ่อผิดหวัง!!! แล้วก็ ระหว่างที่ยังปิดเทอมอยู่ ก็ทบทวนอ่านหนังสือซะนะ อย่าให้พ่อเห็นว่าเราเอาแต่เล่นคอม เล่นไวโอลีนล่ะ ไม่งั้นพ่อจะไม่ใจดีอีกแล้ว!!!"

หลังจากท่านวิทยาเดินออกไป แพรวพรรณก็นั่งหน้าจ๋อยเหมือนจะร้องไห้ จนพลอยพรรณต้องเข้ามาปลอบใจน้องสาว

"หนูก็ตั้งใจเรียนแล้วนะคะพี่พลอย ฮือ ทำไมอ่ะ ทำไม?" แพรวพรรณร้องไห้ "พี่พลอยก็เห็นว่าแพรวตั้งใจเรียนตั้งใจอ่านหนังสือแค่ไหน"

"พี่เข้าใจ" พลอยพรรณตอบ "ตอนพี่เรียนปีหนึ่ง พี่เองก็เกือบแย่ แต่ยังดีที่เอาตัวรอดได้ ชีวิตมหาวิทยาลัยมันยากกว่าตอนเรียนมัธยมปลายนะแพรว ความมีอิสระเกินไปก็เป็นข้อเสียอย่างหนึ่ง อย่างน้อยก็ยังดีที่เกรดเฉลี่ยแพรวเกินเลขสาม ถ้าตกไปถึงเลขสองล่ะ มีหวังบ้านแตกแน่"

เพราะเกิดในครอบครัวจารุการกุล เลยทำให้ลูก ๆ ของครอบครัวนี้ถูกคาดหวังไว้สูงมาก จึงไม่น่าแปลกใจที่แพรวพรรณจะถูกท่านวิทยาตำหนิเรื่องผลการเรียน

หลังจากทุกอย่างสงบลง แพรวพรรณก็หนีขึ้นไปบนห้องแล้วอ่านทบทวนตำราเรียนเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเรียนเทอมต่อไป แต่ใช่ว่าเธอจะเคร่งครัดในระเบียบวินัยที่ครอบครัววางเอาไว้นัก

พอเผลอ เธอก็แอบเปิดคอมเล่นเฟสบุ๊ค ดูอะไรไปตามเรื่อง พอเวลาผ่านไปสักพัก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น แพรวพรรณรีบปิดโน๊ตบุ๊คแล้วเอาหนังสือเรียนขึ้นมาอ่านต่อทันที

"แพรว เดี๋ยวพี่ต้องกลับกรุงเทพก่อนนะ พี่มีธุระด่วนพรุ่งนี้" พลอยพรรณเดินเข้ามาในห้อง "แล้วอีกวันสองวัน พี่จะขับรถมารับเรากลับกรุงเทพนะ"

"ค่ะพี่" แพรวพรรณตั้งอกตั้งใจอ่านหนังสือเตรียมพร้อมสำหรับเทอมต่อไป "ขับรถดี ๆ นะคะพี่"

"แอบเล่นคอมก็บอกมาเถอะแพรว" พลอยพรรณแซว "แกล้งหลอกใครแกล้งได้ แต่แกล้งพี่ไม่ได้หรอกนะแพรว"

"เห๊อะ!!!! เบื่อจริง คนรู้ทัน!!!" แพรวพรรณหันไปยิ้มให้พลอยพรรณ ก่อนลุกขึ้นจากเกาอี้แล้วเดินเข้าไปกอดและอ้อนพี่สาวก่อนจาก "แพรวว่าแพรวกลับกรุงเทพพร้อมพี่เลยดีไหมนะ? เบื่อชลบุรี เบื่อพ่อใจร้าย"

"อยู่ที่นี่ก่อนเถอะแพรว ให้คุณพ่อกับคุณแม่หายคิดถึงก่อนเถอะ ยังไงพวกท่านก็รักแพรวนะ" พลอยพรรณลูบหลังน้องสาวด้วยความเอ็นดู "ทนอีกสองสามวัน เดี๋ยวพี่กลับมารับนะ"

ตัวอย่างที่สาม

ตาเกริกกำลังง่วนอยู่กับสวนหลังบ้านจารุศิริการกุล หลังจากเสร็จภารกิจดูแลสวนดอกไม้ หนุ่มใหญ่ก็ทิ้งตัวนั่งพักริมม้านั่งหินใต้ต้นไม้ ก่อนถอดหมวกโบกคล้ายพัดเพื่อระบายความร้อนในช่วงสายของวัน

"เฮ้ย!!! ไอ้เกริก!!! แอบอู้งานเหรอ!?" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น จนทำให้ตาเกริกสะดุ้งเพราะตกใจ เพราะนั่นคือเสียงของท่านวิทยาผู้เป็นเจ้านายนั่นเอง

"เปล่าครับนาย!!! ผมแค่นั่งพักเฉย เดี๋ยวจะกลับไปทำงานต่อแล้วครับ!!" ตาเกริกรีบตอบไปด้วยน้ำเสียงติด ๆ ขัด ๆ

"กูอำมึงเล่น!!! มึงนั่งพักเถอะไอ้เกริก!!" ท่านวิทยาในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแล็คสีดำ รองเท้าหนังผ้าใบสีดำ ยืนกวาดสายตามองสวนดอกไม้หลังบ้านด้วยความชื่นชม "สวย ๆ จริง ๆ ต้องขอบใจมึงมาก ไอ้เกริก ที่คอยดูแลสวนดอกไม้บ้านกูตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา"

"บุญคุญของเจ้านายที่มีต่อผมและครอบครัวมันมากเกินจะตอบแทนได้ แค่นี้ยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำ" ตาเกริกตอบอย่างเจียมตัว

"เฮ้ย!!! ไม่ต้องตอบซะซึ้งขนาดนั้น!!!?" ท่านวิทยายิ้ม "ยังไงกูกับมึงก็รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเด็ก กูมองมึงเหมือนสมาชิกคนหนึ่งของบ้าน กูซิต้องขอบคุณมึง ที่ยังอยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับกูจนอายุปูนนี้"

ท่านวิทยาแม้ได้ชื่อว่าเป็นคนที่มีวินัยเข้มงวดและเด็ดขาด แต่หนุ่มใหญ่ผู้นี้ยังมีมุมของความอ่อนโยนอยู่มาก ท่านวิทยาดูแลคนรับใช้ภายในบ้านเป็นอย่างดีเสมอกัน จนทำให้คนรับใช้ภายในบ้านล้วนรักใคร่และเคารพท่านวิทยาและคุณหญิงพนิดาเสมอมา

ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนผมทั้งบนดินและใต้ดินครับ

[Phoowadol]

อุดหนุนเรียบร้อยครับ  แต่ยังไม่ได้เข้าไปอ่านเลยครับ  เดี๋ยวกลับถึงบ้าน จะเปิดอ่านอีกที  ครับ 
   ผมอุดหนุนผ่าน ทาง ธัญวลัย ครับ

อ่านจบเป็นที่เรียบร้อยครับ  งานฉบับบนดิน เล่มนี้ ผมถือเป็น เรื่องที่อ่านแล้วไหลลื่น ไม่เคอะเขินแม้แต่นิดเลยครับ  ยิ่งฉากเลิฟซีน ยิ่งทำได้ดีมากครับ บอกตรงๆ ผมกลับชอบนะ กับการที่ใช้คำสำนวน ที่ไม่จำเป็นต้องหยาบ รุนแรง มันก็สื่ออารมณ์ กระตุ้นความเสียวได้ ไม่แพ้ สำนวนใต้ดิน เลยหละครับ ชอบมากครับ
ขอบคุณมากครับ.ที่ยังคงปั้นผลงาน.มาให้อ่านอย่างต่อเนื่อง  ขอบคุณครับ

ปล. ฉากเสียสาว สองพี่น้อง บ้านนี้ ช่างคล้ายกันเหลือเกินนะครับ  ส่งสันชอบ ฝนตก อิอิ