ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

ชัยชนะของผู้แพ้ 1

เริ่มโดย twintower, มีนาคม 02, 2020, 07:06:20 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

twintower

" My Boss"

เป็นประโยคที่โพสต์พร้อมรูปภาพที่ถ่ายจากด้านข้างเป็นภาพชายหนุ่มที่อยู่ในเสื้อกันหนาวปล่อยฮู้ดให้ห้อยอยู่ด้านหลัง สวมแว่นกันแดด ยืนก้มตัวใช้แขนวางอยู่บนรั้วที่สูงระดับเอวในมือถือแก้วโฟมของกาแฟยี่ห้อดัง ใบหน้าไม่ได้หันมาที่กล้องพร้อมกับรอยยิ้มเล็กน้อยของคนในภาพ  ภาพที่ถูกโพสต์ในเฟซบุ๊กเป็นภาพที่ถูกแท็กมาจากคนอื่น ก่อนที่จะมีโพสต์แสดงความเห็นจากเพื่อนๆของเจ้าของเฟซ

"แม่งยิ้มเป็นด้วยหรือวะ"

"คนมันรวยแล้วก็ยิ้มได้สิ"

"เฮ้ยหายกบาลไป2-3เดือน ราศีเสี่ยจับเลยโว้ยเพื่อนกู"

"น้องกูเมื่อก่อนกินกาแฟฟรีที่กองบิน ตอนนี้รวยแล้วมีเงินซื้อกาแฟหรูกิน"

"เลขามึงถ่ายให้ใช่ไหนนี่"

เพราะคำถามนี้เจ้าของเฟซบุ๊กจึงมาตอบคำนี้นอกจากกดหัวเราะหรือถูกใจให้กับคอมเม้นท์อื่นๆ

"มึงก็น่าจะดูออกว่าถูกแท็กมา เออเจนเป็นคนถ่ายให้"

"แล้วมึงเป็นไงบ้างนี่"

"งานเยอะวะ มันไม่เหมือนตอนอยู่ไทย"

"เออ พักผ่อนมากๆ กลับมาไทยก็บอกด้วยเพื่อนๆคิดถึง มึงไม่อยู่สักคนที่กองบินเหงาเป็นแถว ไม่มีคนมายืนด่าพวกช่าง"

ประโยคนี้ถูกกดเป็นรูปหัวเราะแทนคำตอบ แต่หญิงสาวอีกคนที่อ่านมาตลอดได้โพสต์ถามต่อทันที

"กาแฟอเมริกาโน่ไม่ใส่น้ำตาลแบบที่ชอบหรือเปล่าคะพี่เบย์"

แต่ทุกอย่างเป็นไปตามที่คนโพสต์คาดไว้แล้วคือไม่มีการตอบกลับหรือกดแสดงความรู้สึกอะไรจากเจ้าของเพจ เวลาที่นอร์เวย์ในตอนนี้คือ 9 โมงเช้า ส่วนไทยคือบ่าย3 เธอถอนหายใจเบาๆแต่ก่อนจะคิดอะไรเสียงประตูห้องทำงานถูกเคาะก่อนที่เลขาเธอจะนำเอกสารมาให้เธอ

"คุณโกโก้คะรายงานค่าใช้จ่ายของงานล่าสุดคะ"

"ขอบคุณมากโอ๋"

เธอกล่าวขอบคุณเลขา ทันทีที่เลขาออกไปเธอหันมาดูหน้าจอคอมอีกครั้ง เธอถอนหายใจเบาๆแต่ก็อดหวังลึกๆไม่ได้ว่าคนที่เธอไปคอมเม้นท์จะตอบกลับบ้างแต่ทุกอย่างมันก็เหมือนเดิม เธอดูรูปที่ถูกโพสต์อีกครั้ง ผมของเบย์นั้นเริ่มยาวขึ้นกว่าเมื่อก่อนที่ตัดสั้นเกรียน และรอยยิ้มที่หาได้ยากสำหรับผู้ชายคนนี้  โกโก้อดไม่ได้ที่จะเอานิ้วไปแตะที่หน้าจอและสายตามองไปที่รูปโปร์ไฟร์ ที่เป็นรูปชายหนุ่มในชุดนักบินยืนอยู่หน้าเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งและอดที่จะนึกไม่ได้

"ขอโทษนะคะสำหรับเรื่องที่ผ่านมา"

3 ปีที่แล้วเธอรู้จักกับเบย์ หลังจากที่เคยอ่านบทสัมภาษณ์ของเบย์ในหนังสือพิมพ์มาก่อนหน้านี้  จากตอนแรกที่อ่านผ่านๆ เพราะแค่สะดุดกับหน้าตาอันหล่อเหลาของนายตำรวจหนุ่ม ยศพันตำรวจตรี ที่เป็นนักบินสังกัดกองบินตำรวจ แต่พออ่านแล้วเธอกลับสนใจเพิ่ม เพราะคำให้สัมภาษณ์ของนายตำรวจที่พึ่งผ่านวีรกรรมนำเฮลิคอปเตอร์บินไปช่วยคนที่ติดอยู่ในตึกสูงจากเหตุการณ์ไฟไหม้ใจกลางกรุง ทำให้รู้ประวัติจากการให้สัมภาษณ์ในตอนนั้นว่า พันตำรวจตรีบดินทร์ หรือที่สื่อเรียก สารวัตรเบย์นั้น ในวัยเด็กนั้นโตและศึกษาที่ประเทศนอร์เวย์ก่อนจะเข้ามาเรียนเตรียมทหารและจบจากนายร้อยตำรวจสามพรานเหมือนกับพ่อที่เคยเป็นตำรวจตระเวนชายแดนและเสียชีวิตในหน้าที่จากการยิงปะทะกับชนกลุ่มน้อยที่ขนยาเสพติดรวมถึงปู่ที่เคยเป็นถึงผู้บัญชาการตำรวจภูธรมาแล้ว  ก่อนที่แม่จะแต่งงานใหม่กับคนนอร์เวย์ทำให้ย้ายตามไปอยู่ที่นั่นและกลับมาเป็นตำรวจเหมือนกับพ่อและปู่ แต่ด้วยความอยากเป็นนักบินด้วยพอจบจากสามพรานก็ถูกได้รับการคัดเลือกเข้าหน่วยนเรศวรแต่เป็นจังหวะที่มีประกาศรับสมัครนักบินของกองบินตำรวจเจ้าตัวเลยมาสมัครและได้รับการคัดเลือก ก่อนจะมาเป็นนักบินของกองบินตำรวจในทุกวันนี้

ด้วยความที่เป็นคนหน้าตาดีทำให้เธอเหมือนผู้หญิงทั่วๆไปที่ให้ความสนใจแต่เหมือนโชคชะตาที่ทำให้เธอมารู้จักกับ เบย์ในงานแต่งงานของรุ่นพี่ที่เธอรู้จักซึ่งเป็นนักบินกองบินตำรวจเป็นเจ้าบ่าวและเป็นหัวหน้าของเบย์ทำให้ทั้งคู่มาเจอกันในงาน เบย์นั้นสนใจโกโก้ทันทีที่เห็น เช่นเดียวกับฝ่ายหญิง พอได้พูดคุยกันทำให้โกโก้รู้ว่าน้องสาวของเบย์ที่เป็นลูกของน้าสาวนั้นเป็นเพื่อนกับเพื่อนสนิทของเธอทำให้ทั้งคู่ต่างคุยกันได้สะดวกขึ้น หลังจากงานในวันนั้นทั้งคู่ต่างติดต่อกันมากขึ้น แต่ยังไมได้ตกลงกันเป็นแฟน เพราะโกโก้เองก็มีคนมาจีบเยอะ จนเวลาผ่านไป 1 ปีเศษ

โกโก้ตัดสินใจที่จะเลือกคบกับนักธุรกิจอีกคน สาเหตุที่ไม่เลือกเบย์นั้น เธอลองดูจากหลายๆอย่างทั้งช่วงเวลาที่ไม่ตรงกัน ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เบย์ไปต่างประเทศค่อนข้างบ่อยส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องการไปอบรมหรือเรียนเกี่ยวเฮลิคอปเตอร์ หรือถ้าอยู่ในเมืองไทย โกโก้จะติดต่อกับเบย์ค่อนข้างลำบาก เพราะงานของเบย์ที่ส่วนใหญ่จะไปทำงานตามชายแดน ไม่ก็ 3 จังหวัดภาคใต้  รวมถึงบุคลิกของเบย์ที่ไม่ได้เป็นคนช่างพูดและยิ้มยาก จนทำให้เธอรู้สึกอึดอัดพอสมควร ทั้งๆที่เบย์เป็นคนนิสัยดีให้เกียรติเธอตลอด แต่เธอตัดสินใจที่จะไม่คบในฐานะแฟนโดยทำทีไม่ค่อยให้ความสำคัญกับงานของเบย์เท่าไหร่นัก ก่อนหน้าที่จะตัดสินใจเลือกคบใครไม่นานนักตอนที่เบย์จะติดยศเป็นพันตำรวจโท เบย์เชิญเธอไปร่วมงานแต่เธอปฏิเสธอ้างว่าติดงาน ซึ่งเบย์ก็คงพอที่จะรู้ท่าทีของเธอ จึงติดต่อหาเธอน้อยลง แต่หลังจากนั้นไม่เท่าไหร่ในเฟซบุ๊กของเบย์ที่ไม่ค่อยจะมีความเคลื่อนไหวเท่าไหร่มีภาพที่บรรดาเพื่อนที่เป็นนักบินด้วยกัน หรือเพื่อนร่วมรุ่นได้โพสต์เข้ามาแสดงความยินดีกับเบย์พร้อมภาพเบย์ในชุดนักบิน ยืนถือป้ายที่มีตัวอักษร 2,000 Hours หน้าเฮลิคอปเตอร์ พร้อมข้อความในโพสต์นั้น "Congratulations 2,000  Hours"  พร้อมข้อความต่างๆที่เข้ามาแสดงความยินดีที่เบย์มีชั่วโมงบินครบ 2,000 ชั่วโมง  ก่อนที่จะมีรูปที่ถูกแท็กเข้ามาจำนวนมาก ซึ่งหลายรูปจะเป็นพ่อเลี้ยงของเบย์และแม่มาร่วมถ่ายรูปด้วย รวมถึงปู่ที่เป็นอดีตตำรวจชั้นนายพลก็มาแสดงความยินดีกับหลานและครอบครัวของน้าสาวเบย์ จนเธออดไม่ได้ที่จะเข้าไปโพสต์แสดงความยินดี

ด้วยความสงสัยว่าเรื่องแบบนี้มันสำคัญขนาดไหนเพราะเธอเคยถามเบย์ว่าทำไมถึงไม่ค่อยโพสต์อะไรลงเฟซ เบย์ตอบสั้นๆว่าลงบ่อยไม่ดีเพราะตนเองเป็นข้าราชการยิ่งเฉพาะเวลาทำงานไม่ควรโพสต์เรื่องของตัวลงเฟซบ่อยๆ ถึงจะไม่กระจ่างแต่เธอก็ไม่ถามอะไรต่อ แต่พอครั้งนี้เห็นมีรูปลงเยอะ โกโก้เลยค้นข้อมูลจึงรู้ว่างานแบบนี้ถือเป็นงานสำคัญของพวกนักบินมาก โดยเฉพาะพวกที่มีชั่วโมงบินที่ครบ1,000หรือ2,000 ชั่วโมงจะมีการจัดงานแสดงความยินดีและบรรดาญาติหรือคนสำคัญมาแสดงความยินดีด้วย ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะโทรไปถามว่าทำไมถึงไม่เชิญเธอแต่คำตอบที่ได้รับทำให้เธอเสียใจกับเรื่องในวันที่เบย์เชิญเธอมางานวันติดยศแล้วเธอปฏิเสธเหมือนกัน

"นึกว่าโก้ไม่ว่างครับเลยไม่เชิญอีกอย่างก็เห็นว่าเป็นเรื่องเล็กๆภายในครับ"

เป็นคำตอบอย่างสุภาพที่ได้รับ หลังจากนั้นเธอตัดสินใจที่จะเปิดตัวว่าคบกับใคร ทำให้เบย์นั้นไม่ได้คุยกับเธออีกเลย แต่ไม่เลิกเป็นเพื่อนกันในเฟซบุ๊ก  เธอแทบจะไม่ได้ข่าวคราวของเบย์อีกเลยแต่พอจะรู้จากบรรดาคนที่รู้จักเบย์หรือจากหัวหน้าของเบย์ที่เป็นนักบินด้วยกันที่เธอรู้จักแอบบอกเธอว่าเบย์ไปอบรมเพื่อรับเฮลิคอปเตอร์รุ่นใหม่ที่ฝรั่งเศส หลังจากนั้นโกโก้ตัดสินที่จะแต่งงานกับนักธุรกิจที่คบหากันมาระยะหนึ่ง ต่อมาในวันหนึ่งบริษัทที่เธอของพ่อเธอที่เธอเป็นผู้บริหารระดับสูง ได้ทำโครงการมอบทุนช่วยเหลือโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน ร่วมกับอีกหลายบริษัทและจะเดินทางไปที่มอบทุนให้โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนทางภาคเหนือ พ่อกับแม่มอบให้เธอเป็นตัวแทนของบริษัทให้เดินทางไป โกโก้กับเลขาได้ร่วมเดินทางไปกับนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่และตัวแทนของบริษัทต่างๆ ทั้งหมดนั่งเครื่องบินของทางตำรวจที่จัดให้ไปเชียงใหม่และจากเชียงใหม่ จะนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน ตั้งแต่รู้ว่าจะได้นั่งเฮลิคอปเตอร์ของตำรวจโกโก้ภาวนาในใจว่าขอให้เจอกับเบย์ เพราะเธอแอบรู้ว่าเบย์กลับมาเมืองไทยแล้วพอไปถึงเชียงใหม่ หลังจากนั่งรถไปที่ค่าย ตชด. เพื่อจะต่อเฮลิคอปเตอร์ ระหว่างที่นั่งอยู่ในห้องพักเพื่อรอเวลา และแจ้งให้ทราบว่าใครจะนั่งเฮลิคอปเตอร์ลำไหนบ้าง นายตำรวจที่เดินทางไปด้วยได้กล่าวติดตลกขึ้นมา

"ไม่ต้องกังวลนะครับ วันนี้เราใช้เฮลิคอปเตอร์รุ่นใหม่ที่พึ่งซื้อมาจากฝรั่งเศสครับไม่ต้องกังวลว่าเป็นเครื่องเก่า ส่วนนักบินมือเก๋าทั้งนั้นไม่ต้องกลัว"

ทำเอาหลายๆคนยิ้มออกมา พอได้เวลา ทั้งคณะได้ไปที่ลานจอดเฮลิคอปเตอร์ ซึ่งก่อนขึ้นได้มีการทำตามขั้นตอนเพราะผู้บัญชาการของ ตชด.ไปด้วย มีนักบินมารายงานตัว ซึ่งนักบินคนนี้เธอรู้จักดีเพราะเป็นหัวหน้าของเบย์ โกโก้นั้นอดที่จะมองหาเบย์ไม่ได้ แต่หาไม่เจอหลังจากนั้นได้มีเจ้าหน้าที่พาเธอไปที่เฮลิคอปเตอร์อีกลำ เป็นเฮลิคอปเตอร์รุ่นใหม่จริงๆไม่ใช่แบบที่เธอเคยเห็นในข่าว ที่นั่งภายใน 4 แถว  แถวหน้าสุดจะมี 2 ที่นั่งตรงกลางเว้นว่างไว้ ส่วนที่เหลือจะเป็นแถวละ 4 ที่นั่ง  เธอกับเลขานั่งแถวที่ 2ด้านซ้ายมือของเครื่อง ส่วนด้านหน้าเธอเป็นนายตำรวจชั้นนายพลกับนายตำรวจติดตาม จังหวะที่ทุกคนชุลมุนกับการรัดเข็มขัดเธอได้ยินเสียงคุ้นๆจึงเงยหน้ามองไปที่ด้านหน้าเครื่อง

"สวัสดีครับท่าน"

นักบินทั้ง 2 นายที่นั่งประจำอยู่ในเครื่องแล้วได้หันมาทำความเคารพนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ และคนที่นั่งด้านขวาคือเบย์นั่นเอง ที่เธอไม่รู้แต่แรกเพราะเบย์สวมหมวกนักบินแล้ว สายตาของเธอประสานกับเบย์ นายตำรวจหนุ่มชะงักเล็กน้อยแล้วรีบเบนสายตาไม่มองเธอ แต่สนทนากับนายพลตำรวจครู่หนึ่งแล้วหันหน้าไปทันที เธอมองไปที่เบย์แล้วเห็นเบย์เอาที่กระจกกันแดดที่ติดกับหมวกนักบินเลื่อนลงมาปิดหน้า ส่วนเลขาเธอนั้นหันมามองหน้าเธอแต่โกโก้ส่ายหน้าเหมือนจะเตือนไม่ให้พูดอะไร เพราะเลขานั้นพอจะรู้เรื่องของเธอกับเบย์อยู่บ้างทำให้รู้จักเบย์พอสมควร หลังจากนั้นเบย์ได้ทำการติดเครื่องและใช้เวลาพอสมควรในการนำเครื่องขึ้นเธอเห็นเบย์พูดวิทยุตลอดและมือง่วนอยู่กับแผงควบคุม จนช่างเครื่องขึ้นมาบนเครื่องและปิดประตู ไม่นานนัก เฮลิคอปเตอร์ลำที่เธอนั่งได้ยกตัวเป็นลำที่ 2 หลายๆคนในเครื่องดูตื่นเต้นเพราะเป็นครั้งแรกที่ได้นั่งเฮลิคอปเตอร์ โดยเฉพาะผู้หญิงที่นั่งด้านหลังเธอที่ใช้โทรศัพท์ถ่ายเซลฟี่ตลอด เธอมองไปที่เบย์ตลอดทาง แต่เบย์ไม่หันมามอง สายตามองแต่ด้านหน้า จนเวลาผ่านไปประมาณ 30 นาที ช่างเครื่องที่ดูเหมือนจะพูดวิทยุกับนักบินได้บอกกับทุกคนด้วยเสียงที่ดังๆว่า

"นักบินแจ้งมาว่า ระหว่างที่เครื่องจะร่อนลงไม่ต้องตกใจนะครับ เพราะลมค่อนข้างแรงเครื่องอาจจะโคลงเล็กน้อยครับ"

และจริงอย่างที่ช่างเครื่องบอกระหว่างที่กำลังลดระดับลง เฮลิคอปเตอร์มีอาการโคลงเล็กน้อย จนเครื่องลงจอดอย่างนิ่มนวลบนสนามฟุตบอลของโรงเรียน หลังจากที่นักบินดับเครื่องรอจนใบพัดหยุดหมุน ช่างเครื่องได้เปิดประตูให้ทุกคนลง โกโก้ได้ยินนายตำรวจที่นั่งมาเอื้อมมือไปตบที่บ่าเบย์เบาๆ

"มือนิ่มเหมือนเดิมนะเบย์"

"ขอบคุณครับท่าน"

เบย์หันมารับคำชมแล้วรีบหันหน้าไปที่แผงควบคุมโดยทันที พอทุกคนลงจากเครื่องเลขาเธอได้หันมากระซิบกับเธอทันที

"คุณโกโก้คะโลกกลมจังเลยนะคะ"

"อืมแต่เฉยๆไว้ก่อนโอ๋ อย่าพึ่งพูดอะไร"

เธอบอกเลขาคู่ใจอย่างนั้นแต่ใจคิดอีกอย่างก่อนจะเดินตามเจ้าหน้าที่ไปในอาคารเรียน และระหว่างเดินดูภายในโรงเรียนจนถึงช่วงทำพิธีมอบทุน โกโก้ไม่เห็นเบย์เข้ามาร่วมงานแต่เธอได้เจอรุ่นพี่ที่เป็นนักบินตำรวจต่างฝ่ายต่างทักทายกันเล็กน้อย จากนั้นเธอมาได้ยินการสนทนาของนักธุรกิจสาวและมีชื่อเสียงในสังคมไฮโซพอสมควรเป็นคนที่นั่งเก้าอี้ด้านหลังบนเฮลิคอปเตอร์ลำเดียวกับเธอคุยกับนายพลตำรวจที่มาด้วยกัน

"ท่านคะ นักบินลำที่เรานั่งมาขับได้นิ่มมากเลยนะคะ"

"อ๋อ สารวัตรเบย์ มือดีของกองบินตำรวจครับ ชั่วโมงบินสูงบินมากประสบการณ์เพียบแถมบินได้ทั้งปีกหมุน ปีกตรึง"

"คืออะไรคะท่าน"

นักธุรกิจสาวคนนั้นถามด้วยความสงสัย

"ขอโทษครับผมลืมไป ปีกหมุนหมายถึงเฮลิคอปเตอร์ ปีกตรึงคือเครื่องบินนะครับ เบย์ขับได้หมดครับ เมื่อ2-3 ปีก่อนก็เบย์นี่แหละครับที่ขับเฮลิคอปเตอร์ไปรับคนที่ติดอยู่บนตึกที่ไฟไหม้ ตอนนั้นเป็นข่าวดังมาก"

ทำเอาหญิงสาวคนนั้นตาโตแล้วรีบพูดออกมา

"จริงหรือคะนี่ วันนั้นญาติของตุ๊กตาก็เป็นหนึ่งในนั้นคะ ถ้าไม่ได้สารวัตรเบย์นี่ต้องแย่แน่ๆเลยคะ"

โกโก้นั้นฟังการสนทนาตลอด ก่อนที่นายตำรวจจะขอตัว โกโก้นั้นพอจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นลูกสาวของนักธุรกิจทางด้านขนส่งขนาดใหญ่ของประเทศไทย เป็นธุรกิจแบบเดียวกับที่แฟนของโกโก้เป็นเจ้าของ จนเธออาศัยช่วงที่ว่างเดินออกไปนอกอาคาร จึงได้เห็นเบย์อยู่ใกล้เฮลิคอปเตอร์กำลังคุยกับเด็กๆหลายคนที่ยืนมุงดูเฮลิคอปเตอร์ เธอตัดสินใจที่จะเดินไปหา แต่เลขาเธอได้ทักขึ้นมา

"คุณโกโก้จะดีหรือคะ"

"ไม่เป็นไรหรอกโอ๋  โก้จะไปคุยกับเขา"

แต่เธอถูกขัดจังหวะ เพราะระหว่างเดินไป เบย์นั้นมีนักบินด้วยกันเรียกให้เข้าไปคุยด้วยและเธอถูกเรียกให้ไปถ่ายรูปร่วมกับคณะที่เดินทางมาหน้าอาคารเรียน จนขากลับทุกอย่างเป็นไปตามปกติ หลังจากที่ เฮลิคอปเตอร์กลับมาถึงค่าย ทางค่ายมีเลี้ยงอาหารกลางวัน เธออยากจะหาโอกาสคุยกับเบย์ แต่หาตัวเบย์ไม่เจอพอดีเธอได้เจอกับหัวหน้าของเบย์อีกครั้ง

"พี่วิทย์คะแล้วพี่จะอยู่เชียงใหม่ต่อหรือเปล่าคะ"

เธอทำทีเป็นสอบถาม

"อ๋อไม่หรอกเดี๋ยวก็กลับกรุงเทพเหมือนกัน พรุ่งนี้พี่กับไอ้เบย์มีงาน VVIP ที่ใต้เกือบอาทิตย์นะ"

"อ้าวหรือคะ แต่ทำไมโก้ไม่เห็นพี่เบย์เลยลงจากเครื่องมาก็ไม่เจอว่าจะไปทักสักหน่อย"

ผู้กำกับวิทย์ยิ้มๆเพราะพอจะรู้อะไรบ้าง แต่ตอบเธอ

"ไม่รู้เหมือนกันตอนกินข้าวพี่ก็ไม่เห็น ไม่รู้มันไปกินข้าวร้านในค่ายที่มันกินประจำหรือเปล่า เวลามันมาที่นี่มันชอบไปกินที่ร้านนั้น"

"คะพี่ แล้ววันหยุดอาทิตย์หน้าโก้กับแฟนจะไปหาที่บ้านนะคะเอาการ์ดงานแต่งไปเชิญพี่คะ"

"ครับผม"

จะถึงเวลาเดินทางกลับไปสนามบินโกโก้ไม่เจอเบย์ จนมาถึงกรุงเทพระหว่างที่นั่งรถกลับบริษัท เธอจึงพูดกับเลขาที่นั่งอยู่ด้านข้าง

"พี่เบย์เค้าหลบหน้าโก้ โอ๋ว่าไหม เราเห็นนักบินคนอื่นตอนกินข้าว แต่ไม่เห็นพี่เบย์เลย"

"โอ๋ก็ตอบไม่ถูกคะคุณโก้  ถ้ามองในแง่ดีสารวัตรเบย์อาจติดงานตรงอื่นก็ว่าได้ "

"แล้วถ้ามองในแง่อื่นละ"

เธอถามไปที่เลขาอีก

"ก็อย่างที่คุณโก้คิดนะคะ"

เธอถอนหายใจเบาๆก่อนจะพูด

"เรื่องแบบนี้ถ้าไม่ใช่ตัวเราก็พูดยาก แต่ถ้าเราไม่เหมาะสมกันแล้วจะให้ทำยังไง สไตล์ของโก้กับพี่เบย์มันคนละอย่าง โก้ต้องออกสังคมงานสังสรรค์แต่พี่เบย์เก็บตัว นิสัยก็คนละแบบ พี่เบย์ก็รู้ๆอย่างที่โก้เคยเล่าให้ฟัง โลกส่วนตัวเค้าเยอะมาก บางคนอาจจะคิดว่าโก้ไม่รู้ภูมิหลังของเค้า ทำไมโก้จะไม่รู้ พี่เบย์เค้าไม่ธรรมดาถึงจะทำตัวธรรมดาก็ทีเหอะ ไม่มีบ้านอยู่ต้องอยู่แฟลตนายตำรวจถึงบ้านน้าเค้าจะอยู่ในกรุงเทพ บ้านปู่กับย่าอยู่ระยอง  ขับรถญี่ปุ่นธรรมดา แต่จริงๆแล้วพ่อเลี้ยงเค้าเป็นเจ้าของธุรกิจขนส่งขนาดใหญ่ที่นอร์เวย์ มีทั้งเรือเดินสมุทร เครื่องบินขนส่งหลายลำ เรื่องนี้เค้าไม่เล่าให้ฟังแต่ลองค้นดูก็ไม่ยาก  ส่วนแม่พี่เบย์จะพูดง่ายๆว่าเปิดร้านขายอาหารไทยที่นั่น แต่จริงๆคือภัตตาคาร 5 ดาว ชื่อ มันทนา  รวยไม่รู้จะรวยยังไงแต่พี่เบย์ทำตัวติดดินไม่ติดหรู ถ้าใครๆมองว่าโก้โง่ที่ไม่เลือกเพราะเหตุนี้มันไม่ใช่ วันเทศกาลอะไรพี่เบย์ก็ไม่เคยสนใจวาเลนไทน์ก็ไม่มีดอกไม้สักช่อ ที่ผ่านมาบางครั้งถ้าเราอยู่กับเค้านานๆเราก็เบื่อนะโอ๋ เค้าจะเฉยๆ ไม่ค่อยพูดจนโก้อึดอัด เป็นอีกเหตุผลที่โก้ถึงไม่เลือกเค้า"

เป็นครั้งแรกที่เธอระบายเรื่องของเบย์กับเลขาถึงจะบอกความในใจไม่ทั้งหมด โกโก้ไม่เคยมองว่าโอ๋เป็นลูกน้อง ตลอดเวลาเธอมองว่าโอ๋เป็นเพื่อนคนหนึ่งและโอ๋รู้เรื่องของเธอกับเบย์พอสมควร โอ๋นั้นเป็นแม่ม่ายที่เลิกรากับสามีไปนานพอสมควรก่อนจะมาทำงานกับเธอ วัยทั้งคู่นั้นไล่เลี่ยกัน แต่คนที่ฟังนั้นคิดไปอีกอย่าง เพราะตัวโกโก้เองก็ถูกเลี้ยงมาอย่างคุณหนูต้องคอยมีคนมาเอาใจ จบปริญญาโทจากสหรัฐกลับมาก็มารับตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงของบริษัททันที ตามประสาลูกสาวคนเดียวของเจ้าของ ส่วนนายตำรวจอีกคนที่ถูกพูดถึงนั้นดูท่าจะเป็นคนเอาใจใครไม่เป็นแต่บุคลิกนั้นมีอะไรหลายๆอย่างที่ดึงดูดเธอแต่เธอไม่พูดอะไรออกมา จนคืนนั้นโกโก้ตัดสินใจที่จะโทรหาเบย์ เธอรอสายไม่นานนัก แต่เธอไม่รู้ว่าก่อนที่จะรับสายเบย์ถอนใจเบาๆ เหมือนจะตัดสินใจก่อนจะรับโทรศัพท์

"สวัสดีครับผม พันตำรวจโทบดินทร์"

เบย์พูดไม่ทันจบหญิงสาวแทรกขึ้นมาทันที

"ไม่ต้องพิธีการคะ โกโก้เองคะพี่เบย์ หรือพี่เบย์ลบเบอร์โกโก้ไปแล้วเลยจำไม่ได้"

"ความเคยชินนะครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ"

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอจะถามทันทีเมื่อได้ยินประโยคนี้ว่า" ไม่มีอะไรแล้วโทรมาหาไม่ได้หรือคะ" แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ เธอถอนหายใจเบาๆก่อนจะพูดต่อ

"วันนี้เราไม่ได้คุยกันเลยนะคะ"

"ครับ"

"ตอนกินข้าวพี่เบย์ไปไหนคะโก้ไม่เห็น"

"พี่ไปกินร้านข้าวแกงร้านประจำนะครับ"

หญิงสาวเม้มปากแน่นก่อนจะพูดต่อ

"พี่เบย์ถึงกรุงเทพหรือยังคะ"

"พักใหญ่แล้วครับ"

"วันนี้พี่วิทย์พูดอะไรกับพี่เบย์บ้างหรือเปล่าคะ"

"มีแต่คุยเรื่องงานครับ"

โกโก้กำมือแน่น ทุกอย่างไม่เคยเปลี่ยน ถามคำตอบคำเธอพยายามไม่โมโหก่อนจะพูดต่อ

"คือโก้ก็ไม่รู้นะคะว่าพี่เบย์รู้หรือยัง คือโก้กำลังจะแต่งงานเลยอยากบอกให้พี่เบย์เพราะเรารู้จักกันคะ โก้อยากเอาการ์ดไปเชิญพี่เบย์คะ"

"ครับ ส่งไปรษณีย์มาที่แฟลตก็ได้ครับ เพราะไม่อยู่กรุงเทพหลายวันมีงานที่ใต้ครับ"

เป็นน้ำเสียงที่ราบเรียบไม่แสดงความรู้สึกและไม่ถามอะไรต่อ ทำเอาเธออึดอัดเพิ่มขึ้น แต่ยังพูดต่อไป

"พี่เบย์จะไม่ถามบ้างหรือคะว่าโก้แต่งวันไหน"

"แล้วแต่งวันไหนครับ"

น้ำเสียงที่ราบเรียบเหมือนคนไร้ความรู้สึกตามความคิดของฝ่ายหญิง พอเธอบอกวัน ฝ่ายนั้นเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะบอกคำตอบที่เธอเดาออกว่าต้องได้รับคำตอบแบบนี้

"ไปต่างประเทศพอดีครับ แต่แสดงความยินดีล่วงหน้าด้วยนะครับ"

"คะ งั้นโก้จะส่งการ์ดเชิญไปให้แล้วกันนะคะ รบกวนพี่เบย์ส่งที่อยู่มาทางไลน์ก็ได้นะคะ ถ้าพี่ยังใช้ไลน์อยู่"

โกโก้พูดแกมประชด แต่ฝ่ายชายเหมือนจะไม่รับรู้ตอบเธอสั้นๆ

"ครับ"

"งั้นไม่มีอะไรแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะสำหรับคำอวยพร เท่านี้นะคะ สวัสดีค่ะ"

เธอพูดจบแล้วรีบวางสาย โกโก้ถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะย้อนนึกไปเมื่อตอนที่รู้จักกันใหม่ๆที่ หัวหน้าของเบย์มักจะแซวเบย์ว่าเป็นคนเลือดเย็น แถมยิ้มยากเวลายิ้มหน้าจะยิ้มแต่แววตาไม่ยิ้ม ตอนแรกเธอก็งงๆแต่ต่อมาเธอรู้ว่าหมายถึงอะไร ไม่นานนักไลน์เธอมีเสียงเตือน เบย์นั้นส่งที่อยู่ที่แฟลตตำรวจมาให้เธอจริงๆทำให้เธออดไม่ได้ที่จะคิด

"เลือดเย็นกับคนอื่นไม่พอ พี่เบย์ยังเลือดเย็นกับตัวเองอีกหรือคะ"

แถมวันต่อมาในเฟซของเบย์มีการแท็กรูปภาพเบย์ที่ยืนถ่ายรูปคู่กับไฮโซสาวที่ชื่อตุ๊กตาหน้าเฮลิคอปเตอร์พร้อมข้อความ "เจอฮีโร่ที่เคยช่วยอาของตุ๊กตาคะ ต้องขอบคุณมากๆจากเหตุการณ์ไฟไหม้ที่สารวัตรเบย์ขับคอปเตอร์ไปรับคนติดอยู่บนตึก 1 ในนั้นมีอาของของตุ๊กตาด้วยคะ  ป.ล.สารวัตรขับคอปเตอร์ได้นิ่มมากคะ ขอบคุณอีกครั้งคะ" ทำเอาเธอรู้สึกไม่พอใจนิดๆและด้วยความอยากเอาชนะ เธอไม่ส่งการ์ดเชิญไปให้ทางไปรษณีย์แต่เธอรอเวลาหลังจากที่เธอนำการ์ดไปเชิญหัวหน้าของเบย์แล้วเธอรู้ว่าเบย์กลับมากรุงเทพแล้ว แต่เรื่องที่เบย์ไปต่างประเทศเบย์ไม่ได้โกหกเพราะหัวหน้าเบย์บอกตรงกันว่าเบย์ไปอบรมเพิ่มที่ฝรั่งเศส เธอจึงให้เลขานำการ์ดเชิญไปให้เบย์โดยที่เธอบอกกับเลขา

"โอ๋ โก้รบกวนเอาการ์ดงานแต่งโอ๋ไปให้พี่เบย์ที เพราะถ้าดูแล้วเค้าไม่ยอมพบหน้าโก้แน่นอน"

เธอเล่าเรื่องวันที่เธอโทรหาเบย์ให้ฟังก่อนจะให้เลขาเป็นคนโทรไปนัดเจอกับเบย์เอง

"โอ๋ลองโทรนัดพี่เบย์ก่อนแล้วกัน ลองดูว่าเค้าจะว่ายังไง"

"ได้คะ"

เลขารับคำสั่งจนช่วงบ่ายๆได้มารายงานเธอ

"โทรไปแล้วคะ สารวัตรนัดเจอเย็นนี้"

โกโก้ส่ายหน้าพร้อมถอนหายใจ แต่เธอนั้นถามไปที่เลขา

"งั้นรบกวนด้วยนะแล้วโก้ให้คนขับ ขับรถไปให้นะ รถโอ๋เข้าศูนย์พอดีนี่"

"โอ๋ไปแท็กซี่สะดวกกว่าคะคุณโก้ ขากลับอาจได้แวะช็อปปิ้งด้วยไหนๆก็ไปแถวนั้นแล้ว"

"งั้นก็ตามสะดวกแล้วกัน ค่ารถก็มาเบิกเอานะ ขอบคุณอีกครั้ง"

"ได้คะ"

เธอรับคำเจ้านายด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ภายในใจนั้นเป็นอีกอย่าง จนช่วงหัวค่ำโอ่ไปหาเบย์ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งตามที่นัดไว้ เบย์นั้นไปถึงก่อนเธอ หลังจากที่ได้พูดคุยกันเล็กน้อย โอ๋ได้ส่งการ์ดงานแต่งของเจ้านายให้กับเบย์  ไม่มีการแสดงออกใดๆจากฝ่ายชายขณะที่อ่านการ์ดเชิญ เธอจึงถามขึ้น

"ไม่เป็นไรนะคะพี่เบย์"

นายตำรวจหนุ่มยิ้มออกมาก่อนจะตอบ

"ไม่เป็นไรหรอก เพราะโกโก้ก็ต้องเลือกคนที่เหมาะสมกับตัวเอง ซึ่งคนๆนั้นไม่ใช่พี่"

"แต่ช่วงที่ผ่านมาพี่เบย์ก็หลบคุณโกโก้ตลอดขนาดวันนั้นที่เชียงใหม่อยู่บนคอปเตอร์ลำเดียวกัน พี่ก็ไม่คิดจะทัก"

"ใช่พี่หลบจะดีที่สุด ผิดหวังไหมก็ต้องบอกว่าผิดหวัง พี่ก็คนธรรมดาคนหนึ่งแต่โกโก้เค้าก็ไม่ใช่ทำอะไรที่ไม่เหมาะ อย่าลืมสิเราทั้งคู่ไม่ได้เป็นแฟนกัน โกโก้ก็มีสิทธิที่จะเลือกคบใครเป็นแฟนถึงตอนนั้นพี่เสียใจอยู่ แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้ในเมื่อเค้าไม่ได้เลือกเรา พี่ก็รู้ว่าสไตล์ของพี่กับเค้ามันไปด้วยกันไม่ได้"

"แล้วพี่คิดหรือเปล่าคะนี่ว่าคุณโก้ต้องการที่จะตอกย้ำพี่"

"ก็คงมีส่วน เพราะที่ผ่านมาเค้าต้องชนะคนอื่นมาตลอดตามนิสัยที่ถูกตามใจคนเคยตัว ทุกคนต้องยอมยิ่งพี่ทำเฉยเค้าก็ต้องยิ่งแสดงให้เห็น การคุยโดยตรงกับตัวเค้ามันก็ไม่เกิดอะไรขึ้นมา ดูอย่างเรื่องนี้สิเค้าไม่มาเองเพราะรู้ว่าพี่ไม่ยอมเจอตัวเค้า แต่เค้าให้โอ๋มาแทน  ทั้งๆที่ตอนแรกเค้าบอกว่าจะส่งการ์ดมาให้พี่ทางไปรษณีย์"

นายตำรวจหนุ่มตอบด้วยสีหน้ายิ้มๆ แต่เธอแอบคิดในใจว่า คนแบบนี้ละที่เธอชอบ ถึงภายนอกที่จะเหมือนอดีตสามีที่เป็นทหารแต่รายนั้นติดเหล้าติดบุหรี่แถมเจ้าชู้จนต้องหย่า ต่างกับเบย์ที่ไม่ดื่มเหล้าไม่สูบบุหรี่ ถ้าไม่ตัดผมเกรียนจะดูไม่ออกว่าเป็นทหารหรือตำรวจ เพราะเบย์ถ้าไม่ใส่เครื่องแบบบุคลิกจะเหมือนคนทั่วๆไป  ตั้งแต่เจอเบย์วันแรกเธอแอบให้ความสนใจมาตลอดแต่ติดตรงที่เป็นผู้ชายที่มาจีบเจ้านายเธอ และรู้สึกสมหวังที่พอรู้ว่าเจ้านายไม่เลือกผู้ชายคนที่นั่นตรงหน้าเธอในตอนนี้ เมื่อเห็นแบบนี้ทำไมเธอถึงจะไม่ฉวยโอกาสนี้ไว้ ถึงจะดูว่าไม่ได้เสียใจอะไรแต่ลึกๆคงมีบ้าง เมื่อโอกาสมีทำไมเธอจะลองดู ถ้าไม่เป็นผลก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ามันเป็นไปตามที่เธอต้องการ ถึงความสัมพันธ์ในอนาคตจะไม่ยั่งยืนแต่ เธอก็ไม่ถือสาอะไร เพราะตั้งแต่หย่าร้างอารมณ์อันเปล่าเปลี่ยวนั้นไม่สามารถระบายได้เต็มที่นอกจากการช่วยตัวเองซึ่งเธอก็รู้ดีว่ามันแค่ช่วยผ่อนคลายได้เล็กน้อยต่างกับของจริง  ถ้าได้ระบายออกมาบ้างมันก็คงจะช่วยเธอได้บ้าง ยิ่งเป็นผู้ชายที่เธอแอบนำไปใช้จินตนาการในการช่วยตัวเองในระยะหลังๆบ่อยครั้ง ทุกอย่างมันเปิดโล่งทางสะดวก แถมพรุ่งนี้เป็นวันหยุด เธอต้องรีบฉวยโอกาสทันทีและที่สำคัญถึงเธอจะรักและเคารพโกโก้ขนาดไหนแต่ลึกๆมันก็อดเปรียบเทียบจนกลายเป็นความอิจฉาไม่ได้ในเมื่อผู้ชายคนนี้เจ้านายเธอไม่ต้องการเธอก็สานต่อแทน เมื่อคิดได้แบบนี้เธอจึงเริ่มอ่อยเบย์ทันที ตั้งแต่เริ่มจับมือและพูดแสดงความเห็นใจ ก่อนจะเอาขาไปเกี่ยวแล้วสีไปมาพร้อมส่งสายตาเชิญชวน

เบย์ไม่ใช่พระอิฐพระปูน เมื่อหญิงสาวเชื้อเชิญขนาดนี้ ตนเองพอจะรู้ประวัติผู้หญิงคนนี้อยู่บ้างว่าเป็นแม่ม่าย ทั้งๆที่จะมีความเสียใจอยู่บ้าง แต่เหตุการณ์ตรงหน้ามันเชิญชวน ถึงโอ๋จะเป็นผู้หญิงสวยแต่เป็นคนที่ผอมทุกอย่างดูแบนราบ แต่ถ้าเชื้อเชิญกันขนาดนี้ตนที่เป็นผู้ชายแท้ๆคนไม่ปล่อยให้โอกาสแบบนี้หลุดลอยแถมพรุ่งนี้ไม่ต้องเข้าเวร เบย์ใช้มือลูบไปตามแขนของหญิงสาวทำให้รู้ว่าโอ๋เป็นคนที่มีขนแขนดก ยิ่งรู้ว่าฝ่ายหญิงไม่ได้เอารถมา ทุกอย่างมันยิ่งสะดวกพอชวนให้ไปต่อโอ๋ไม่ปฏิเสธ ก่อนจะพากันออกไปจากร้านอาหาร เมื่อเข้าไปในรถ พอรถเลี้ยวสู่ถนนใหญ่เบย์บอกหญิงสาวที่เอาแก้มมาแนบหัวไหล่ตนเองอยู่

"เราไปที่อื่นแล้วกันนะครับ ไปแฟลตพี่ถ้าใครรู้เข้ามันจะไม่ดีต่อโอ๋"

หญิงสาวเบียดตัวให้ชิดมากขึ้นถามเอาหน้าอกไปถูกแขนเบย์แล้วกระซิบไปด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวนว่า


"ที่ไหนก็ได้คะ ขอเป็นที่เราสร้างความสุขให้กันได้รับรองพี่เบย์ไม่ผิดหวัง อีกอย่างช่วงนี้โอ๋ปลอดพอดีไม่ต้องกังวล"


เธอพูดจบแล้วใช้ริมฝีปากงับไปที่ติ่งหูของเบย์เบาๆ ทำเอาเบย์นั้นนึกไม่ถึงว่าสาวที่ดูเรียบร้อยอย่างโอ๋จะร้อนแรงถึงขนาดนี้  ไม่นานนักภายในโรงแรมแห่งหนึ่ง หลังจากที่เบย์ได้เปิดห้องและพาโอ๋ขึ้นไปบนห้อง ฝ่ายชายหลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยได้มานอนรอโอ๋บนเตียงโดยนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ไม่นานนักโอ๋เดินออกจากห้องโดยนุ่งผ้าเช็ดตัวกระโจมอกผืนเดียวเช่นกัน โอ๋เดินเข้มาที่เตียงพอเบย์ยื่นมือมา เธอยืนมือไปจับก่อนจะโดนดึงอย่างเบาๆมาหาโอ๋โถมตัวทันที เธอใช้มือประคองใบหน้าเบย์และไม่รอช้า โอ๋ก้มลงไปจูบฝ่ายชายทันที ความต้องการของเธอมันสูงจนลืมความอาย เธอจูบเบย์อย่างหิวกระหาย ส่วนเบย์เอามือลูบไปตามแผ่นหลังของหญิงสาว แล้วเลื่อนลงไปด้านล่าง ชายผ้าขนหนูของเธอถูกเบย์ถลกขึ้น สะโพกที่แบนราบถูกเบย์ขยำเบาๆ  เบย์ทำท่าจะพลิกตัวเธอให้ลง แต่โอ๋ขืนตัวไว้แล้วเลื่อนหน้ามาที่หัวนมเบย์ เธอดูดสลับไปมาครู่หนึ่งส่วนมือนั้นล้วงผ่านผ้าขนหนูที่เบย์นุ่งเพื่อเป้าหมายสำคัญ โอ๋ใช้มือรูดควยที่เริ่มจะแข็งตัว  เธอเลื่อนหน้าลงไปพร้อมปลดผ้าขนหนูของเบย์ โอ๋ไม่รอช้าใช้มือประคองที่ควยของเบย์ใช้ลิ้นเลียไปตรงส่วนหัวก่อนแล้วเลียไปทั่ว ก่อนจะใช้ปากครอบ เจอม่ายสาวผู้ร้อนสวาทเปิดเกมรุกก่อนทำเอาเบย์ครางไม่หยุด โอ๋อมควยให้เบย์จนพอใจ แล้วเลื่อนตัวขึ้นไป เอานมที่แบนราบไปจ่อที่ปากของเบย์ หัวนมสีคล้ำบานขยาย เบย์ดูดนมของเธอทันที โอ๋เป็นฝ่ายครางออกมาเป็นระยะ เธอปล่อยให้นายตำรวจดูดนมเธอจนพอใจ

เหมือนกับเบย์ที่ดูดนมจนพอใจ แล้วจับตัวเธอเลื่อนขึ้นไปอีกและเป็นอย่างที่เบยคาด ถึงตัวเธอจะผอม แต่โคกหีกับใหญ่แถมโหนกนูนและหมอยที่ดกดำเหมือนขนตรงแขน  เบย์ใช้ลิ้นเลียทันที โอ๋ร้องออกมาด้วยความรัญจวน

"ซี๊ดดดดพี่เบย์ขา ดีจังเลยคะตรงนั้นแหละคะ อูยยย อย่าดูดเม็ดสิโอ๋เสียวววว โอ๊ยๆๆๆๆซี๊ดดดดดดทนไม่ไหวแล้ว"

เธอครางพร้อมเลื่อนตัวลงไป เอามือจับควยเบย์ไปจ่อที่รูหีแล้วหย่อนหีลงไปก่อนจะโยกตัวด้วยความเสียว  ช่องทางรักเธอยังฟิตพอประมาณประกอบกับการดูแลตัวเองอย่างดี มือของเบย์ไปจับที่ก้นของเธอคอยประคองไว้พร้อมเด้งสวนในบางจังหวะ ผิดกับม่ายสาวผู้ร้อนสวาทโยกตัวอย่างต่อเนื่อง ช้าสลับเร็ว ทุกอย่างที่เก็บกดมาหลายปีตั้งแต่หย่า มาวันนี้ได้รับการปลอดปล่อยอย่าเต็มที่ เสียงร้องเธอครวญครางไม่หยุด จากโยกเปลี่ยนเป็นขย่ม จนเธอเร่งจังหวะเมื่อร่างกายส่งสัญญาณเตือน

"พี่เบย์ขา โอ๋จวนแล้ว คะ"

เบย์ไม่ตอบแต่เด้งส่งเป็นระยะ พอภายในของหญิงสาวเริ่มตอดรัดพร้อมการเกร็งตัวของเธอ เบย์เด้งส่งท้ายแล้วปล่อยน้ำกามเข้าไปในตัวของหญิงสาว โอ๋ครางเสียงยาวก่อนจะซบลงมาบนตัวเบย์ เธอหายใจอย่างถี่ๆแต่ทุกอย่างมันสมหวังแล้ว ผู้ชายที่แอบสนใจมานานจนเอาไปใช้จินตนาการเวลาช่วยตัวเอง ตอนนี้เธอสุขสมไปทุกอย่างทั้งกายทั้งใจ ยิ่งร่างที่เธอนอนซบอยู่ตอนนี้เป็นร่างที่แกร่งไปทั่ว ทรวงอกที่กว้างหน้าท้องที่มีกล้ามรวมถึงที่แขน ร่างกายของเบย์นั้นดูดีมาก ยิ่งลูบไล้เธอยิ่งชื่นชอบ มันไม่ผิดหวังเลยที่ยอมพลีร่างกับผู้ชายคนนี้ เบย์สนองตอบความต้องการของเธอได้ดีมาก ทำให้โอดคิดไปถึงเจ้านายสาวไม่ได้ว่า

"โกโก้เมื่อเธอไม่เอาฉันก็ขอแล้วกันนะ"

มันสาแก่ใจเธอพอสมควร เธอนอนซบอยู่พักใหญ่ก่อนจะไปล้างร่างกายในห้องน้ำอีกครั้ง พอออกมาเธอเก็นว่าเบย์หลับอยู่โอ๋จึงปล่อยให้หลับแล้วเอนตัวไปนอนข้างๆแต่พอเธอนอนเบย์กลับพลิกตัวมานอนทับเธอทันที

"นึกว่าพี่หลับไปซะแล้วโอ๋เลยไม่อยากกวน"

เธอพูดหลังจากที่จูบแลกลิ้นกันครู่หนึ่ง

"แค่หลับตาเฉยๆครับ"

พูดจบเบย์เริ่มไซร้ไปตามซอกคอของโอ๋ มือเธอวัดไปรอบคอตาหลับพริ้ม  จนริมฝีปากของเบย์ไปสัมผัมหัวนม โอ๋หายใจแรงๆ สารวัตรหนุ่มดูดนมที่บานขยายทั้งสองเต้าที่แบนราบสลับไปมา แล้วเลื่อนลงไปด้านล่าง พอหน้าท้องของโอ๋ถูกเม้มเบาจากริมฝีปาก ทำเอาเธอสะดุ้ง ลีลารักแบบนี้เธอไม่เคยเจอจากแฟนเก่า เบย์วนจูบหน้าท้องเธอไปมาเหมือนจะยั่ว จนโอ๋ทนไม่ไหวดันหัวของชายหนุ่มไปที่โคกหี เบย์เอาหน้าซบไปที่ขนหมอยใช้ปากเม้ม แล้วถึงฝังจมูกลงไปในร่องหี เสียงครางจากปากของม่ายสาว

"เลียเลยคะพี่ อย่าทรมานโอ๋เลย อูยยยยย"

เบย์เกร็งลิ้นก่อนจะแหย่ไปในช่องหีของหญิงสาว เธอแอ่นตัวขึ้นรับลิ้นพร้อมเสียงครางไม่หยุด มือจับไปที่หัวของเบย์พร้อมกดให้แนบกับหีของเธอแน่นขึ้น ปากก็ส่งเสียงครางไม่หยุด ส่วนเบย์นั้นใช้ลิ้นสร้างเสียวให้กับหญิงสาวอย่างไม่หยุดหย่อน มันสนองอารมณ์ของทังคู่ได้อย่างดี เบย์เลียให้โอ๋จนตัวเธอเกร็งมือจับที่บ่าของเบย์แน่น

"ถึงแล้วคะพี่"

เธอส่งเสียงออกมาอย่างหอบๆ แต่เบย์ไม่สนใจเลียหีโอ๋อย่างต่อเนื่อง โอ๋ก็สนองตอบอย่างดีจนลิ้นของนายตำรวจหนุ่มพาม่ายสาวไปถึงจุดหมายอีกครั้ง เบย์เลื่อนหน้าขึ้นมาหาเธอ โอ๋ประคองหน้าของเบย์แล้วดึงมาจูบโดยไม่สนกับคราบน้ำรักของเธอที่ติดปาก เป็นการจูบที่เนิ่นนาน แต่ขาของเธอกางออกทันทีเมื่อควยอันแข็งของเบย์ไปจ่อที่รูหี ก่อนจะค่อยๆดันเข้าไปในตัวเธอ

"โอยย พี่เบย์ขา โอ๋หมดแรงแล้วนะคะ"

ปากพูดแบบนั้นแต่มือกอดรัดเบย์แน่นขึ้น พร้อมขยับตัวรับการถูกเย็ดอีกครั้ง  ครั้งนี้เธอเด้งสวนรับแทบทุกครั้งที่ถูกกระเด้า เสียงเนื้อของทั้งคู่กระทบกันดังตลอดพร้อมกับเสียงครวญครางของม่ายสาว ที่บ่งบอกถึงความเสียวที่เธอได้รับ การพลีกายครั้งนี้มันช่างคุ้มค่ายิ่งนัก  เมื่อทุกอย่างสอดประสานกันไปด้วยดี ครั้งนี้ทั้งสองต่างไปถึงจุดหมายพร้อมๆกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย แต่ช่วงดึกม่ายสาวถูกนายตำรวจหนุ่มจับเย็ดอีกครั้งด้วยท่าด็อกกี้ ทำเอาเธอสลบไสลไปถึงเช้า เพราะนึกไม่ถึงว่าจะโดนหนักขนาดนี้ พลังรักของเบย์ช่างล้นเหลือ แต่มันก็สมใจอยากโอ๋ที่อดอยากมานาน จนช่วงสายๆก่อนจะกลับ เบย์นั้นเล้าโลมเธอที่นุ่งผ้าขนหนูและกำลังจะแต่งตัวที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง

"พี่เบย์ขา พอก่อนเถอะ โอ๋ทั้งแสบทั้งระบมไปหมดแล้ว ไว้คราวหน้านะคะ"

เธอปัดป้องแต่ร้องขอจากใจจริง เพราะตอนนี้ช่วงล่างเธอทั้งแสบทั้งระบม แต่โอ๋รับรู้ได้ว่าเบย์มีอารมณ์อีกครั้ง เพราะควยเริ่มแข็ง มือเธอจึงจับไปที่ควยของเบย์แล้วรูดไปมาเบาๆ

"งั้นช่วยพี่หน่อยแล้วกัน"

เธอค้อนให้พองาม แต่ยอมเดินตามไปที่เตียงด้วยความเต็มใจ ทันทีที่เบย์นอนราบโอ๋นั้นทาบตัวทันที ปากทั้งคู่ประกบสนิท ลิ้นเดี่ยวกระหวัดกันไปมา ส่วนมือของโอ๋จับไปที่ควยของเบย์และรูดไปมาจนมันแข็งตัวเต็มที่ เธอจึงเลื่อนหน้าลงไปแล้วใช้ปากครอบทันที เสียงครางจากปากของเบย์ดังออกมาเป็นระยะๆ ที่ผ่านมาเบย์นั้นก็มีประสบการณ์กับผู้หญิงพอสมควร แต่กับโอ๋นี่เบย์ยอมรับว่าเป็นสาวไฟแรงสูงจริงๆ มันตรงข้ามกับบุคลิกภายนอกของเธอที่ดูเรียบร้อย แต่พอมาอยู่บนเตียงแล้วเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ถึงรูปร่างเธอจะผอมแต่ลีลานั้นเบย์ยอมรับว่าดีกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมา  เบย์ปล่อยให้เธอใช้ปากสักครู่ก่อนจะร้องบอกเธอ

"โอ๋ เอามาให้พี่กินบ้างสิ เราช่วยกัน"

 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

po3026

โก้โก อดของดีไปเลย โดนเพื่อนแย่งไปกินเสียเรียบร้อย

กิตติศักดิ์

 ::Yes!::เปิดฉากมาก็เร้าใจเลยอะชอบๆๆ

thadtanone2002


rruaay

โก้โก้พลาดของดีๆให้กับเลขาซะแล้ว

mspeed

เลขาตัวแสบ​ จัดแฟนเก่านายเลยทีเดียว
นายรู้มีเคืองแน่นอน

Sperfg12345


ผู้เฒ่าเซราะกราว

เพราะความที่เป็นลูกสาวคนเดียว ทำให้โกโก้เป็นคนเอาแต่ใจในขณะที่หนุ่มเบย์ก็เป็นคนมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่การงาน เลยทำให้ไปกันไม่ได้ งานนี้สาวโกโก้ก็เลยถูกลูกน้องสอยแฟนเก่าไปชิม ว่าแต่สาวตุ๊กตาจะสนใจกินหนุ่มเบย์บ้างไหมนะ ชัยชนะของผู้แพ้นี่จะเป็นแบบไหนนะ....อิอิ

akerue

โธ่ เลือกผู้หญิงดีๆหน่อยสิเบย์เอ๋ย หรือแค่สนุกๆ

Ninetin Tinnakorn

ไม่น่าจะแพ้นะเนี่ยวินวินกันหมดยกเว้นโกโก้

akennya


Csc It

เลขาเอาไปงาบเองแล้วโกโก้จะได้พระเอกของเราใหมเนี้ยหรือมัวแต่วางฟอร์ม

chayjuy


Rabbie

มีความกดดันและต้องลุ้นอยู่ตลอด

wing0

เนื้อเรื่องน่าติดตามครับ