ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ตำนานเทพวายุ [ season2 ] ตอนที่ 30 : ความรักที่เฝ้ารอ

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, มีนาคม 28, 2020, 07:22:12 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★


สวัสดีครับ สวัสดี ตอนนี้หลายคนกำลังกักตัวอยู่บ้านเพื่อช่วยชาติ หวังว่าเรื่องแต่งจากมือใหม่คนนี้จะทำให้ท่านได้คลายเครียดบ้างนะครับ


แน่นอนว่าตอนนี้มีซ่อนข้อความครับต้องแสดงความคิดเห็นก่อนนะครับ


1.คิดเห็นอย่างไรกับเนื้อเรื่องช่วงแรก
2. หลังจากอ่านทั้งหมด ท่านคิดเช่นไรกับกับสาวๆ และเนื้อเรื่องทั้งหมดครับ


ปล. ตอนนี้จะยังไม่มีภาพนะครับ เพราะว่าไฟล์ที่เซฟมามันขึ้นเป็น webp หมดเลย ขอเวลาแก้ไขสักหน่อยครับ


ปล. 2  ตอนที่ 31 จะลงก็ต่อเมื่อ กระทู้นี้ครบ 10 หน้าครับ


ปล.3  ตอนต่อไปบอกเลยว่า The BEST


.........................


ตอนที่ 30 : ความรักที่เฝ้ารอ




[ เวตาล ]  :  แค่ก แค่ก แค่ก โอ้กก

เวตาลนั้นสภาพเรียกว่าดูไม่ได้เลย แขนขาด ขาขาด ตัวทะลุ สภาพไม่ต่างอะไรกับศพจริงๆเลย

[ ???? ]  :  กลับไปซะเวตาล ข้าไม่ใช่ 1 ในเบญจภูติอารักษ์อีกต่อไป จงดีใจซะทีข้าไม่ทำลายดวงวิญญาณของเจ้า

[ เวตาล ]  :   อึ้ก !!!  เจ้าต้องฟังข้า ตอนนี้ข้าพบตัวคณหนูรุ้งพลอยแล้ว

[ ???? ]  :   ข้าไม่เชื่อ หุบปาก !!!


เปรี้ยง !!!  ภูติตนดังกล่าวได้ฟาดบางอย่างใส่เวตาลอย่างรุนแรงราวกับว่าโมโหจนขีดสุด มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ทันทีที่เอ่ยชื่อคุณหนูรุ้งพลอย ทำไมเธอถึงโกรธขนาดนี้

[ ???? ]  :  หยุดสอพลอได้แล้วเวตาล ข้าไม่คิดจะรับใช้ ผู้ที่เห็นแก่ตัวเช่น สกุณา อีกต่อไป

[ เวตาล ]  :  อึ้ก !!!  เจ้าก็รู้ว่ามันเป็นชะตากรรมของนายหญิงสกุณา แล้วจะให้ทำเช่นไร นายหญิงไม่ได้เห็นแก่ตัว แต่นั่นคือชะตากรรมของนายหญิง

[ ???? ]  :  หุบปาก !!!  ถ้านายหญิงเชื่อคำของข้า ท่านก็ไม่ต้องไม่ต้องพบกับจุดจบเช่นนั้น เพราะความเห็นแก่ตัวของท่านจึงทำให้ตัวเองต้องตายและปล่อยให้คุณหนูต้องรับกรรมแทน  หุบปาก !!!


ดูเหมือนว่า ภูติตนนี้จะมีความหลังลึกซึ้งกับสกุณาแม่ของพลอยมากๆ มันเกิดอะไรขึ้นในอดีตกันนะ


[ เวตาล ]  :   อึ้ก !!!

กร๊อบบ กร๊อบบ !!!  เสียงกระดูกแตกลั่นดั่งสนั่นไปทั่ว ร่างของเวตาลถูกรัดและยกสูงขึ้น สูงขึ้น ดูเหมือนว่าคราวนี้ภูติตนนี้คิดจะฆ่าเวตาลจริงๆ แต่ว่า...

[ บริวาร ]  :   หยุดเถอะเจ้าค่ะ เจ้าแม่ ท่านเวตาลกำลังจะดวงวิญญาณแหลงสลายแล้วนะเจ้าคะ


[ ???? ]  :   หุบปาก !!!  อย่าคิดว่าเป็นบริวารคนสนิทของข้า แล้วข้าจะยอมให้เจ้ามาออกคำสั่งกับข้านะ


[ บริวาร ]  :  เจ้าแม่คะ ที่ท่านกริ้วเพียงนี้ เพราะคุณหนูรุ้งพลอยที่ท่านรักดั่งลูกสาวต้องตกระกำลำบากใช่ไหมเจ้าคะ ข้ารู้ดีเพราะ 10 ปีที่ผ่านมา ท่านไม่เคยลืมคุณหนูรุ้งพลอยได้เลย แต่ว่าท่านเวตาลไม่ได้เกี่ยวข้องกับวิบากกรรมของคุณหนูรุ้งพลอยนะเจ้าคะ เจ้าแม่ได้โปรด หยุดเถอะเจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านมอม ก็หายสาบสูญเพราะโทษตัวเองไปแล้ว เจ้าแม่อย่าทำแบบนั้นเลยเจ้าคะ


บริวารของภูติตนนี้ได้พยายามพูดเพื่อให้ใจเย็นลง และแล้วสาเหตุที่ภูติตนนี้โมโหโกรธานั่นเพราะรุ้งพลอยนั่งเอง ตามที่นางยิวารตนนี้พูด แสดงว่าภูติอารักษ์ตนนี้รักและเอ็นดูรุ้งพลอยมากจริงๆ ถึงขนาดกล้าโกรธเจ้านายของตัวเองเลยทีเดียว  ตุ้บ !!! ทันทีที่อารมณ์กริ้วของภูติตนสงบลง ร่างของเวตาลก็ถูกวางลง ตอนนี้เรียกได้ว่า เวตาลแทบจะเละเป็นก้อนเนื้อไปแล้วด้วยซ้ำ

จ๊อกก จ๊อกกก นางบริวารตนนั้นรีบรุดไปหาเวตาลที่สะบักสะบอมเจียนตาย แล้วนำน้ำในทะเลรดบนตัวของเขา ซึ่งสิ่งที่อัศจรรย์ก็เกิดขึ้นเมื่อบาดแผลต่างๆค่อยๆ สมานกัน แขนขาก็งอกขึ้นมาใหม่ กระดูกที่หักก็เริ่มสมานตัวกันทันที

[ เวตาล ]  :  ขอบใจมากมัจฉา

[ มัจฉา นางบริวาร ]  :  มิต้องกล่าขอบคุณข้าหรอกเจ้าค่ะ ยังไงซะพวกท่านเบญจภูติอารักษ์ก็ไม่สามารถฆ่ากันได้อยู่แล้ว ถึงข้าจะไม่ใช้น้ำจากห้วงสาครของเจ้าแม่รักษาท่าน ตัวท่านก็จะกลับมาเป็นปกติตามเดิม ข้าเพียงแค่ทำให้ท่านฟื้นจากบาดแผล เร็วขึ้นเท่านั้นเจ้าค่ะ

เวตาลที่สภาพร่างกายกลับมาเป็นดังเดิมแล้ว จึงเดินมายังริมทะเลเพื่อภูติคุยกับภูติพิทักษ์ดั่งเดิม


[ เวตาล ]  :   ถ้าเจ้าใจสงบแล้ว ได้โปรดฟังคำของข้าด้วย ตอนนี้ข้าพบคุณหนูรุ้งพลอยแล้ว ตอนนี้คุณหนูรุ้งพลอยนั้นอยู่ในการดูของท่านพิกุล และท่านริวกะแล้ว


[ มัจฉา ]  :   ห๊ะ !!!  ท่าน ท่านพูดจริงเหรอ ท่านเวตาล


[ เวตาล ]  :   ข้าหาได้ปดไม่ ถ้าพวกเจ้าทั้งสองลองตรองดูให้ดี เจ้าจะรู้ว่าตอนนี้มันกำลังเป็นไปดั่งคำที่นายหญิงสกุณาพูดไว้


ย้อนกลับไปในอดีต....

[ สกุณา ]  :  อายุขัยของข้ากำลังจะหมดแล้วล่ะ ข้าขอฝากรุ้งพลอยไว้กับพวกเจ้าด้วยนะ รักพลอยให้เหมือนลูกหลานของตัวเองนะพวกเจ้า หลังจากที่ข้าสิ้นบุญนับไป 10 ปี พวกเจ้าจะได้พบกับพลอยอีกครั้ง และวิบากกรรมครั้งใหม่ก็กำลังจะเริ่มต้น ตอนนั้นช่วยเคียงข้างลูกสาวของข้าด้วยนะพวกเจ้าทั้ง 5


.... ปัจจุบัน ...


[ ???? ]  :  ถ้างั้นตอนนี้ คุณหนูก็อายุครบ 20ขวบปีแล้วใช่มั้ย เจ้าเจอคุณหนูจริงๆแล้วใช่มั้ยเวตาล

[ เวตาล ]  :  ใช่ ตอนนี้ข้าพบคุณหนูแล้วจริงๆ วารีกุญชร

[ มัจฉา ]   :   แล้วตอนนี้คุณหนูรุ้งพลอย อยู่ที่ใดเจ้าคะท่านเวตาล

[ เวตาล ]  :  ตอนนี้คุณหนูรุ้งพลอยอาศัยอยู่กับท่านพิกุล และตอนนี้ท่านริวกะก็คุ้มครองคุณหนูอยู่ด้วย

[ วารีกุญชร ]  :  อะไรนะ ไอ้หนูริวนั่นน่ะเหรอ

[ เวตาล ]  :  เฮือก !!!   เจ้าใช้คำพูดที่มันสุภาพหน่อยได้หรือไม่วารีกุญชร ยังไงซะ ท่านริวกะก็เป็นถึงคู่หมายตามชะตาลิขิตของคุณหนูนะ


[ วารีกุญชร ]  :  ข้าไม่ไว้ใจไอ้เจ้าหนูนั่น  คำสาบที่เจ้าหนูนั่นมันได้รับมาจากท่านผู้นั้น มันจะทำให้คุณหนูรุ้งพลอยต้องลำบาก มัจฉาข้าขอฝากที่นี่สักระยะ


[ มัจฉา ]  :  เจ้าแม่จะไปไหนเจ้าคะ


[ วารีกุญชร ]  :  ข้าจะไปพบคุณหนู


............................


เมื่อพูดถึงเวตาลไปแล้ว ก็อดที่จะพูดถึงลูกสาวของเขาไม่ได้ นั่นก็คือน้องกระแตคนสวยนั่นเอง ณ. คอนโดกลางกรุงยามสาย ร่างอ้อนแอ้นอรชรในชุดนอนสีน้ำเงินได้ยืนมองไปบนท้องฟ้าด้วยแววตาที่เหม่อลอย เพียงไม่ถึง 24 ช.ม. ที่เหตุการณ์ต่างๆได้เกิดขึ้น เธอก็มิอาจลืมมันได้เลย

แอด !!!  เสียงบางอย่างดังขึ้นทำให้ความเงียบสงบจบลง กระแตหันมองตามเสียงประตูนั้น ซึ่งนั่นก็คือมิกนั่นเอง ซึ่งนั่นก็ไม่แปลก เพราะว่าเมื่อคืนมิกนอนค้างกับกระแตนี่นา


[ กระแต ]  :  อะ อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอมิก


[ มิก ]  :  อื้ม มาเถอะ มาเริ่มกันได้แล้ว


มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมิกอยู่ดีๆก็เรียกกระแตให้เข้ามาหา และเพียงแค่กระแตเดินเข้ามามิกก็ได้จูงมือกระแตมาที่เตียง หรือว่ามันจะเป็นสังเวียนรักของทั้งคู่ กระแตวิศวกรสาวสวยค่อยๆเลื่อนตัวขึ้นบนที่นอน สายตาก็มองไปที่มิกไม่วางตา มั่บ !!! มิกจับเข้าที่ตัวของกระแตและถลกเสื้อขึ้นทันที ตอนนี้หญิงสาวทำได้เพียงยอมจำนนต่อเขาเท่านั้น ตุ้บ !!! ร่างของหญิงสาวถูกผลักเบาๆ แต่เธอกลับยอมเอนกายลงอย่างง่ายดาย มิกจับพลิกไปท่าไหน กระแตก็ยอมแทบทุกท่าเลยก็ว่าได้


[ กระแต ]  :  เบาๆสิ่มิก มะ มัน อึ่ก มันเจ็บนะ


[ มิก ]  :  อืมมม เลิกบ่นเถอะ แข็งขนาดนี้แล้วแท้ๆ


[ กระแต ]  :  ซื๊ดดดด  เบาๆสิ่มิก กระแตเจ็บนะ อื๊อออ มิกทำแรงไปแล้วนะ


[ มิก ]  :  ดีเจ็บแบบนี้ จะได้ทำไม่ทำอีก


[ กระแต ]  :  อร๊าาาา


เสียงครางระงมของกระแตยังคงดังอยู่อีกหลายสิบนาที ดูเหมือนว่านายมิกจะใส่ไม่ยั้งมือเลย จนกระทั่ง 15 นาทีผ่านไป


[ กระแต ]  :  แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก  เสร็จแล้วเหรอมิก แฮ่ก แฮ่ก อึ้กก  ระบมไปหมดแล้ว ทำไมวันนี้มิกทำกระแตแรงจังเลย


กระแต หัวหน้าทีมวิศวกรสุดแซ่บนอนแผ่หลาหมดสภาพอยู่บนเตียงสีขาวของเธอ ร่างกายเธอสั่นสะท้าน ลมหายใจปั่นป่วนไปหมด หน้าอกหน้าใจภายใต้ชุดนอนสีน้ำเงินเข้มก็เคลื่อนตามแรงหายใจ ขึ้นลง ขึ้นลง แค่มองด้วยสายตาก็รู้ได้ทันที ว่าผิวกายใต้เสื้อแพรสีน้ำเงินนั้นน่าลูบไล้มากเพียงใด


[ มิก ]  :  ยัง ยังไม่เสร็จ พลิกตัวนอนหงายหน่อย มันไม่ถนัด


กระแตที่ตอนหอบด้วยความเหนื่อยค่อยๆพลิกตัวมานอนหงายอย่างว่าง่าย ตอนนี้ร่างกายที่งดงามชวนหลงไหล กำลังนอนทอดกายอวดโฉมต่อหน้ามิกแล้ว และทันใดนั้นเองมิกก็ได้ทำอะไรบางอย่างจนกระแต ถึงกับตาโตและร้องด้วยความตกใจ

[ กระแต ]  :  อึ้ก มิกจะทำอะไรน่ะ


[ มิก ]  :   จะพูดมากทำไมของมันเคยๆกันอยู่ เดี๋ยวก็เสร็จ

[ กระแต ]  :  มะ มะ มิก ทำไมมันยาวแบบนั้นล่ะ ทำไมยาวกว่าปกติแบบนั้น


[ มิก ]  :  เหอะ ๆ  นอนเฉยๆ เดี๋ยวก็ดีเอง


[ กระแต ]  :  บะ เบาๆนะ มิก  อ๊อยยยย  อย่ากดทีเดียวมิดสิ่ อื๊ออออ


อยู่ดีๆมิกกี้ก็กดพรวดทีเดียวมิดเลย ตอนนี้กระแตทำได้แค่เพียงนอนเม้มปากด้วยความเจ็บความเสียวอย่างเดียว มิกกี้ยังคงแทง ต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนอีก 30 นาทีผ่านไป ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะจบลงแล้ว


[ มิก ]  :  ใส่กางเกงซะกระแต


[ กระแต ]  :  งืมๆ


ดูเหมือนว่ามิกจะเสร็จแล้ว เขาสั่งให้กระแตสวมเสื้อผ้าทันที ส่วนกระแตนั้นก็ตอบไปสั้นๆและรีบสวมกางเกงทันที ก่อนที่ผิวก้นขาวๆและกางเกงในสีชมพูจะออกมาทักทายกับโลกภายนอกนานกว่านี้

ความเงียบงั้นเข้ามาปกคลุมในห้องอีกครั้ง ไม่มีใครพูด ไม่มีใครเอ่ยอะไรสักคำ ตอนนี้สิ่งที่กำลังส่งเสียงคงมีแค่เพียงเสียงหอบหายใจของกระแตเท่านั้น


[ มิก ]  :  ผู้ชายคนนั้น ใครกันกระแต


[ กระแต ]  :  คะ คะ คนไหนเหรอมิก


[ มิก ]  :  คนที่ร้องเพลงนั่นไง อย่าทำเหมือนว่าลืมสิ่


เอาแล้วนายมิกเปิดประเด็นแล้ว อยู่ดีๆเขาก็เอ่ยถึงริวกะดื้อๆ ตอนนี้กระแตที่กำลังใส่กางเกงนั้นก็ได้แต่เงียบ ก้มหน้า และไม่พูดอะไรเลย


[ มิก ]  :  ตอบได้ยังว่าเขาเป็นใคร


[ กระแต ]  :  เอ่ออ เอ่ออ  คุณพายุ ธารารังสิมันต์ น่ะ เอ่อๆ ๆ


[ มิก ]  :  ใคร !!! ตอบอีกที


[ กระแต ]  :  เอ่อ เอ่อ


มิกทีท่าทีที่ดุมากจริงๆ เขาพยายามที่ถามกระแตให้ได้ ซึ่งกระแตก็ได้แต่อ่ำๆอึ้งๆ พูดอะไรไม่ออกเลย


[ มิก ]  : ตอบมาเดี๋ยวนี้ !!!


[ กระแต ]  :  เง้อออ  คุณ คุณ อิซานางิ ริวกะ ลูกชายของ คุณ อิซานางิ ริน ประธานอิซานางิ และประธานไตรภาคี


[ มิก ]  :  อะไรนะ !!! อิซานางิ ริวกะ คนใหญ่คนโตแบบนั้นมานั่งร้องเพลงเรียกลูกค้าเนี่ยนะ พึ่งเคยตัวจริงครั้งแรกเลยแฮะ



[ กระแต ]  :  ก็ ก็ ไม่เห็นเขาถือตัวเลยนี่นา ทำไมมิกต้องเสียงดังด้วย


[ มิก ]  :  เธอชอบเขางั้นสิ่นะ กระแต


[ กระแต ]  :  ป่าว เปล่านะ ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น อื๊อออ


มั่บ !!! อยู่ดีๆ มิกก็พุ่งเข้ามาหากระแตและบีบเข้าที่แก้มของเธอทันที กระแตนั้นไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย เธอทำได้เพียงมองหน้าของมิกเท่านั้น


[ มิก ]  :  คิดว่าเรารู้จักกันมากี่ปี อยู่ด้วยกันมากี่ปี สายตากระแตมันบอกชัดจนเลย แอบปลื้มผู้ชายคนนั้นอยู่


[ กระแต ]  :  เง้อ พอได้แล้วมิกกี้ กระแตเจ็บนะ


อ่าว ยังไง มิกกี้ ยังไง !!! ทำไมกระแตถึงเรียกมิกว่า " มิกกี้ "


[ มิกกี้ ]  :  หนอย นังชะนีน้อย ชั้นคบกับแกมา 10 ปี ทำไมชั้นจะมองสายตาแกไม่ออก สายตาแกนี่วิบวับเลยนะ เวลาที่มองเขาน่ะ



[ กระแต ]  :  เง้ออ อย่ามาแจ๋นไม่เข้าเรื่องนะมิกกี้ เง้อออ เมื่อกี้ก็นวดจนเจ็บไปหมดเลย ดูสิ่ขากับเอวแดงหมดแล้ว ฮือออ ยังจะมาฝังเข็มอีก ใช้เข็มเบอร์ 2 นิ้วอีกต่างหาก มิกกี้แกล้งเค๊าอ่ะ



[ มิกกี้ ]  :  ใครใช้ให้หล่อน นั่งทำงานนานล่ะ เส้นยึด กล้ามเนื้อเกร็งไปหมด  ชั้นไม่คิดค่านวด ค่าฝังเข็มก็ดีแล้วนะนังชะนีตัวน้อย และที่ต้องใช้เข็ม 2 นิ้วเพราะกล้ามเนื้อส่วนในของแก มันเริ่มล้าแล้วยังไงล่ะ ถ้าใช้ที่มันสั้นแบบปกติมันก็ไม่ถึงจุดน่ะสิ่



[ กระแต ]  :  เง้อ อย่าเรียกกระแต ว่านังชะนีน้อยนะ มิกกี้ใจร้าย ทำไมปากจัดแบบนี้ล่ะ


[ มิกกี้ ]  :  ชั้นบอกแล้วนะ ว่าวันนึงห้ามแกนั่งทำงานติดต่อกันนานเกิน 1 ช.ม. แล้วนี่ทำไมอาการออฟฟิศซินโดรมกลับมาอีกแล้วล่ะ


[ กระแต ]  :  ก็รีบเขียนระบบ อัพเดทซอฟท์แวร์ กับ Ecu ให้รถคันใหม่ให้นายน้อยนี่นา ไหนจะต้องทำเรื่องยื่นกับกรมขนส่งอีก ไหนจะ~


[ มิกกี้ ]  : นั่นไง นังกระแตน้อย นี่กล้าผิดสัญญากับเพื่อนคนนี้เพื่อผู้ ( ชาย )  เหรอเนี่ย


[ กระแต ]  :  เปล่านะ เปล่า เปล่า


ดูเหมือนว่ามิกกี้จะจับได้ไล่ทันกระแตได้ในทุกๆเรื่องจริงๆตอนนี้กระแตสาวน้อยเอวบางก็ได้แต่นั่งหน้าแดงไปหมดแล้ว จริงๆแล้วมิกนั้นเป็นเพื่อนคนแรกของกระแตในการเรียน ม.ปลาย จริงๆแล้วมิกนั้นเป็นเป็นชายรักชาย แต่เขาค่อนข้างแปลกอย่างนึง คือจะเป็นคนที่สุขุมมากๆ ไม่กระโตกกระตาก หรือ โฉ่งฉ่างแบบคนอื่นๆ


มิกกับกระแตนั้นเรียนด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกันมาตลอด จะแตกต่างกันตรงที่กระแตแยกไปเรียนคณะวิศวะ  ส่วนมิกเรียนแพทย์เฉพาะทาง เพราะบ้านของมิกเปิดเป็นคลินิครักษาผู้ป่วยเฉพาะทาง ที่มีชื่อว่าไคโรแพคติก มิกได้ร่ำเรียนวิชาและไปสอบใบประกอบการด้วย ซึ่งปัจจุบันมิกก็เปิดคลินิครักษาร่วมกับเพื่อนที่เรียนรุ่นเดียวกันและมิกกี้ก็ได้สอบใบประกอบวิชาชีพเป็นนักกายภาพบำบัดอีกด้วย



[ กระแต ]  :  งืมมม มิกกี้อย่าแซวกระแตสิ่


[ มิกกี้ ]  :  เฮ้อ นังกระแตชะนีน้อย แกรู้รึเปล่า ว่าฐานะของอิซานางิ ริวกะที่ญี่ปุ่นน่ะ ยิ่งใหญ่แค่ไหน แค่ลำพังนามสกุลของเขาก็การันตีแล้วว่าเป็นคนที่ไม่ธรรมดา แถมฝีมือการต่อก็ไร้ที่ติอีกต่างหาก



[ กระแต ]  :   เดี๋ยวสิ่ มิกกี้ ทำไมแกรู้เรื่องคุณริวกะละเอียดจังเลยล่ะ ทั้งๆที่บอกว่าไม่เคยเจอตัวจริง


[ มิกกี้ ]  :   นี่กระแต แกลืมแล้วเหรอว่าชั้นเป็นหมอเฉพาะทางเกี่ยวกระดูกและกล้ามเนื้อ


[ กระแต ]  :  รู้ชั้นรู้ ว่าแกเป็นนักกายภาพบำบัด แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณริวกะล่ะ



[ มิกกี้ ]  :   นั่นเพราะ ลักษณะทางกายภาพของ อิซานางิ ริวกะ ถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นกรณีศึกษา เรื่องความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อและกระดูกบ่อยมากๆน่ะสิ่


[ กระแต ]  :  ชั้นไม่เข้าใจ แกหมายความว่ายังไง



[ มิกกี้ ]  :  เมื่อปีก่อน เขาจัดการนักกีฬาอันธพาล ต่อหน้าผู้ชมเกือบพันคน ด้วยหมัดหมัดเดียว


มิกกี้เพื่อนสาวนักกายภาพบำบัดบอกเล่าทุกๆอย่างที่เขารู้และได้ร่ำเรียนมาทั้งหมด ซึ่งนั้นก็ยังไม่สามารถไขข้อข้องใจของกระแตได้อยู่ดี แต่ว่ามิกกี้ก็ได้อธิบายต่อไปว่า



[ มิกกี้ ]  :  โดยลักษณะทางกายภาพของคนเอเชียพื้นฐานนั้น จะด้อยกว่าคนฝั่งตะวันตกอยู่แล้ว และยิ่งนักกีฬาที่ฝึกฝนมาแล้วด้วยยิ่งไปกันใหญ่   เคสที่ถูกยกขึ้นมาให้พวกชั้นศึกษานั้น มันคือเหตุการณ์ที่โตเกียวโดม  วันนั้นมันเป็นการแข่งขันเพื่ออุ่นเครื่องก่อนการเข้าค่ายเก็บตัว และก็เกิดการทะเลาะวิวาทกันจนถึงขั้นลงมือนอกสนาม อิซานางิ ริวกะ ที่อยู่ในเหตุการณ์เลยเข้าระงับเหตุ



[ กระแต ]  :  เง้อ แล้วคุณริวกะเป็นไงบ้าง


[ มิกกี้ ]  :   เขาใช้หมัดตรงของคาราเต้ ที่เรียกว่า เซเค็น สึกิ หมัดเดียวเท่านั้นในการปิดฉาก ซึ่งในขณะที่ทุกคนนั้นคิดว่าเขาคงเจ็บตัวแน่ๆ เพราะอีกฝ่ายเป็นถึงนักกีฬาคาราเต้ ท็อป 5 ของยุโรป อีกฝ่ายทั้งเตะถีบต่อย ตีเข่า สารพัด แต่อิซานางิ ริวกะ ก็หลบได้หมดและสวนหมัดตรงกลับไปทีเดียว นักกีฬาคนนั้นก็สลบเหมือดทันที


[ กระแต ]  :  ฮ๊า !!!! หมัด หมัดเดียวเหรอ


มิกกี้บอกเล่าเรื่องราวที่เขาได้รับชมผ่านวีดีโอให้กระแตฟัง ซึ่งเมื่อได้ยินแบบนั้น กระแตก็ถึงกับตกใจเลยล่ะ คนอะไรจะเก่งขนาดนั้น


[ กระแต ]  :  แล้วมันแปลกยังไงอ่ะมิกกี้ ก็ ก็แกบอกว่าคุณริวกะเก่งอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ


[ มิกกี้ ]  :  ปัญหามันไม่ใช่แค่เก่งน่ะสิ่กระแต แกรู้มั้ยว่าความเร็วหมัดของอิซานางิ ริวกะนั้นน่ะ ต้องใช้เทคโนโลยี super slow ในการประมวลภาพเชียวนะ


[ กระแต ]  :  เง้อออ คนแน่เหรอแบบนั้นน่ะ


[ มิกกี้ ]  :  ก็แบบนั้นไงถึงบอกว่าถูกยกมาเป็นกรณีศึกษา เพราะในช่วงเวลาแค่เสี้ยววินาทีที่ต้องปรับภาพสโลโมชั่นนั้น  ทั้งกล้ามเนื้อหัวไหล่ แขน ลำตัว หน้าอก เอว สะโพก ต้นขา น่อง และข้อเท้า ทั้งหมดเขาจัดระเบียบมันได้อย่างสมบูรณ์แบบมากๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนักกีฬาฝรั่งคนนั้นถึงร่วงในหมัดเดียว


มิกกี้อธิบายทุกๆสิ่ง ทุกอย่างให้กระแตฟัง ซึ่งตอนนี้แววตาของเธอเป็นประกายมากๆ แต่ว่า....


[ มิกกี้ ]  :  แต่ว่าเรื่องนี้อาจจะทำให้แกลำบากก็ได้นะกระแต


[ กระแต ]  :  ห๊ะ เกิด เกิดอะไรขึ้น ชั้นเกี่ยวอะไรด้วย ถึงบอกว่าชั้นอาจจะลำบาก


[ มิกกี้ ]  :  ก็จากที่ชั้นศึกษาและดูวีดีโอนั้นหลายสิบรอบ ชั้นจึงได้รู้ว่าเอวของผู้ชายคนนั้นน่ะดีมาก  แกน่ะระวังไว้เถอะ ไม่อร๊างๆ ก็อ๊อก อ๊อก แน่ๆ สาวซิงๆแบบแก จะรับไหวมั้ยน้าาาาาา


[ กระแต ]..:  เง้ออออออ.อะไรเนี้ย มิกกี้ !!! ชั้น ชั้นไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย อีกอย่าง คุณริวก็มีคุณรุ้งพลอยอยู่แล้วด้วย ชั้นไม่กล้าคิดอะไรกับคนรักของเจ้านายหรอก



[ มิกกี้ ]  :  อ้าวๆๆ พูดว่าไม่กล้าคิด นั่นก็แปลว่า แกคิดอยู่อ่ะสิ่นะ ฮ่าฮ่าฮ่า  แกน่ะรีบๆมีแฟนได้แล้วนังกระแตตัวน้อย ชั้นขี้เกียจแกล้งดึงหน้าเป็นแฟนแกแล้ว


[ กระแต ]  :  เปล่านะ เปล่าาา ฮืออ มิกกี้อย่าแกล้งเค๊าสิ่ แล้วอีกอย่างที่มันตึง เพราะพึ่งไปฉีดโบมาไม่ใช่เหรอ ( โบทอค )



[ มิกกี้ ]  :   หนอยแน่ นังกระแตตัวน้อย เดี๋ยวนี้กล้าเถียงชั้นเรอะ ฮ่าฮ่าฮ่า น่ารักจริงจริ๊ง นังชะนีน้อยของชั้น อ้อๆ ตกลงว่าส่งมอบ คาเสะมารุหมายเลข 2ให้เขาแล้วสิ่นะ


[ กระแต ]  :  อื้อ พึ่งส่งให้คุณริววันก่อนเอง ทำไมเหรอมิกกี้


[ มิกกี้ ]  :  อื้มๆๆ คงได้มีโอกาสไปปรับจูนรถกันสองต่อสองแน่ๆเลยล่ะ เสียงรถคงดัง อร๊าง อร๊าง อร๊าง แน่ๆ ฮ่าาาา


[ กระแต ]  :  เง้อมิกกี้  เง้อออออ


กระแตหยิบหมอนไล่ตีมิกกี้ทันที จนเพื่อนสาวสุดหล่อต้องวิ่งหนีตามระเบียบ แม้ฉากหน้ามิกกี้จะรับบทเป็นแฟนตัวปลอมเพื่อคอยกันไม่ให้หนุ่มๆเข้าใกล้กระแต แต่ยามอยู่ด้วยกัน ทั้งคู่จะเป็นแบบนี้ตลอดและมันไม่เคยเปลี่ยนแปลงมาตลอด 10ปี ที่ทั้งคู่ได้เป็นเพื่อนกันเลย


ปัจจุบันมิกกี้ประกอบอาชีพเป็นนักกายภาพบำบัดคิวทอง จริงอยู่ที่เขาไม่สนใจในตัวผู้หญิงแต่เขาก็ไม่ได้คลั่งผู้ชายชนิดที่ว่าพอเห็นแล้วต้องเหล่ มิกกี้เปิดคลินิคกายภาพเป็นของตัวเอง โดยที่เงินที่ใช่ลงทุนส่วนหนึ่งเป็นของเวตาล จริงๆแล้วเวตาลไม่ได้คิดจะขยายธุรกิจแต่อย่างใด เขาเพียงอยากให้โอกาสแก่มิกกี้ ผู้ที่เป็นดั่งมิตรแท้ของลูกสาวนั่นเอง และมิกกี้จะรับดูแลแต่นักกีฬาผู้หญิงเท่านั้น และส่วนมากลูกค้าของเขาก็จะเป็นระดับไฮโซ หรือ ไม่ก็นักกีฬาทีมชาติทั้งนั้น


หลังจากที่ขว้างหมอนไล่มิกกี้ออกไปแล้ว น้องกระแตสาวสวยคนเก่งก็นั่งนิ่งอยู่คนเดียว ยิ่งมิกกี้พูดเธอก็ยิ่งใจเต้น ถ้าบอกไปว่าริวกะเป็นรักแรกของเธอจะมีใครเชื่อไหมนะ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นล่ะ ซึ่งคำตอบนี้คงไม่มีใครตอบได้ดีเท่ากระแต แต่ก็อย่างที่เห็นขนาดเพื่อนสาวคนสนิทอย่างมิกกี้ยังง้างปากของกระแตไม่ได้เลย แบบนี้ก็คงต้องรอให้เธอเปิดเผยมันออกมาด้วยตัวเองแล้วล่ะ ว่าแต่ว่าตอนนี้ไอ้หนุ่มมังกรมันทำอะไรอยู่นะ

..........................

ตัดภาพมาที่ปางอุ๋ง ณ. ริมระเบียงห้องพักที่ยื่นออกมายังหุบเขา วิวทิวทัศน์ตอนนี้บอกเลยว่าโคตรฟิน หลังจากที่ทานมื้อเที่ยงแล้ว อั้มก็นั่งอยู่ตรงนี้มาเกือบ 10 นาทีแล้ว โชคดีมากๆที่วันนี้ลมพัดเย็นสบาย ทำให้เธอนั่งได้แบบสบายๆเลย และข้างๆนั้นก็มีนายริวอยู่ด้วย เขานั่งมองพี่สาวสุดที่รักมา 10 นาทีแล้ว กว่าทั้งสองจะมีวันนี้ได้มันก็ผ่านอะไรมาหลายอย่างจริงๆ



[ อั้ม ]  :  มองอะไรเนี่ยนายริว ( เขินตัวม้วน )

[ ริวกะ ]  :  มองคนที่ผมรักไงครับ ฮี่ๆ

[ อั้ม ]  :  เง้อออ นายริวบ้า อยู่ดีๆมาพูดอะไรเนี่ย ไม่รู้ด้วยแล้ว


อั้มนั้นเขินจริงๆ อยู่ดีๆริวกะก็แซวเธอซะเฉยๆ อั้มเสียอาการชนิดที่ว่าต้องเดินหนีเข้าไปในบ้านเลย ซึ่งแน่นอนว่าแบบนี้พี่มังกรก็ตามสิ่ครับ เขาเดินเข้าไปกอดอั้มและหอมแก้มไปฟอดใหญ่

[ ริวกะ ]  :  ขอโทษครับพี่อั้ม อย่าโกรธผมเลยนะ ผมอยากมองพี่แบบนี่จริงๆ

[ อั้ม ]  :  อะไรเล่า ไม่รู้ ( เอียงคอหนี )

[ ริวกะ ]  :  ผมอยากมองพี่อั้มในแบบที่ผู้ชายคนนึงจะมองคนที่เขารักครับ ไม่ใช่มองแบบน้องชายมองพี่สาว


โอยหยอดเป็นขนมครกเลยไอ้หนุ่มเอ๊ย พอได้ทีก็เอาใหญ่ อั้มคิดผิดแล้วที่เดินหนีเข้ามาในห้องนอน เพราะว่าในเมื่อเขาเปิดใจเธอเปิดใจ อะไรก็คงไม่ยากเหมือนเมื่อก่อน


[ อั้ม ]  :  อ๊า !!! นายริวทำไรน่ะ

[ ริวกะ ]  :  ก็พี่พูดเองไม่ใช่เหรอครับว่า ถ้ากลับมาที่ห้องจะยอมให้ผม " ทำ "

[ อั้ม ]  :  เดี๋ยวสิ่นายริว อย่าเพิ่ง อร๊างงง

ซึ่บ !!!  ไม่ทันแล้วอั้มห้ามไม่ทันแล้ว นิ้วสากแข็งๆของนายริวล้วงลงยังร่องสวาททันที จริงอยู่ว่าตอนนี้มีกางเกงในตัวบางขวางอยู่ แต่ว่ามันก็ไม่เป็นปัญหาเลยสักนิด อื๊ออออ เสียงครางของหญิงสาวนั้นครางลั่นอีกครั้ง เพราะว่านิ้วของนายริวกำลังคลึงคริสตอริสของเธออยู่ นี่ขนาดว่าไม่ได้สัมผัสโดยตรงเขายังสามารถทำให้เธอเสียวได้ขนาดนี้เลยเหรอ


[ อั้ม ]  :  อร๊างง นายริวหยุดก่อน นี่มันก็ได้เวลาที่คุณแม่บ้านจะเข้ามาทำความสะอาดแล้วไม่ใช่เหรอ ซื๊ดดดด พอก่อน รอก่อนได้มั้ย


[ ริวกะ ]  :  ก็ให้เขาทำไปสิ่ครับ เราก็ล็อคห้องก็สิ้นเรื่อง


[ อั้ม ]  :  นายริว อย่าทำแบบนี้นะ อร๊างง เสียวว พี่หวิวไปหมดแล้วนะนายริว


[ ริวกะ ]  :  ผม อดใจไม่ไหวแล้วนะพี่อั้ม


[ อั้ม ]  :  หยุด !!!  บอกให้หยุดไง ริวกะ !!!


[ ริวกะ ]  :  อึ้ก !!!


ริวนั้นสะดุ้งเลย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พี่อั้มไม่เรียกเขาว่านายริว แต่เรียกว่า " ริวกะ "  นั่นเท่ากับว่าพี่อั้มเอาจริง ริวนั้นจากที่คึกๆอยู่ก็ถึงกับหงอเลย มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ ทั้งๆที่เมื่อคืนพี่อั้มร้อนแรงถึงขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนี้เธอกลับปฏิเสธเขาล่ะ ตอนนี้อั้มถึงกับหน้าแดงไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าหน้าแดงเพราะความเสียวหรือแดงเพราะความโกรธ แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดตอนนี้ ริวกะก็รู้ตัวได้เป็นอย่างดี ว่าเขาได้ทำบางอย่างพลาดไป


จนเวลาล่วงผ่านไป เกือบ 1 ชั่วโมงหลังจากที่คุณป้าแม่บ้านได้เข้ามาทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว อั้มก็ได้ออกตามหานายริวทันที เพราะเธอก็รู้ดีว่าสิ่งที่เธอทำลงไปนายริวอาจจะไม่เข้าใจก็ได้ แต่ว่าที่เธอทำลงไปเพราะมันคือคำสัญญาที่ให้ไว้กับมิไรก่อนที่จะกลับญี่ปุ่นว่า " จะไม่ตามใจนายริว และต้องสอนให้รู้จักห้ามใจ "

อั้มเดินไปที่ห้องของนายริวแต่ก็ไม่เจอ แต่ไม่นานนักเธอก็ได้พบชายคนรักนั่งเป็นหมาหงอยอยู่คนเดียวที่ระเบียง อั้มจึงได้เดินไปหาเขาทันที และเมื่อริวกะรับรู้ว่ามีคนเดินมาเข้าจึงหันไปมองทันทีและเมื่อพบว่าเป็นอั้มเขาก็ตกใจเป็นอย่างมาก แต่อั้มนั้นไวจริงๆ ทันทีที่นายริวมีท่าทางจะเดินหนี เธอก็ตรงเข้าไปกอดทันทีเพื่อป้องกันไม่ให้เขาหนี


[ อั้ม ]  :  จะไปไหนนายริว

[ ริวกะ ]  :  ป่ะ เปล่าครับ ผมแค่จะกลับไปที่ห้องครับ

[ อั้ม ]  :  ไม่ต้องกลับ  มาคุยกันก่อน


เอาแล้วไงล่ะพี่ริวกูงานเข้าแล้ว อยู่ดีๆอั้มก็มาพูดอะไรที่ดูเครียดๆกันนะ แต่ว่าอั้มก็ได้เขย่งตัวขึ้นจูบนายริวเบาๆ ก่อนที่จะกลับมาสบตาอีกครั้ง ซึ่งริวเองก็งงเลยดิ่ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

[ อั้ม ]  :  นายริว นายรักพี่มั้ย

[ ริวกะ ]  :  รักสิ่ครับ รักมากด้วย

[ อั้ม ]  :  แล้วพี่มิไร คิราระ รุ้งพลอยล่ะ

[ ริวกะ ]  :  รักครับ

นายริวตอบอย่างไม่ลังเลเลย ไม่ว่าจะกี่ครั้งเขาก็จะตอบแบบเดิม ต่อให้ใครจะว่าเขาเห็นแก่ตัว เขาก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเขารักทั้ง 4 คน แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาไม่เข้าใจคือทำไมเมื่อกี้อั้มกลับทำเหมือนไม่ใช่คนเดิมเลยล่ะ

[ ริวกะ ]  :  หรือเมื่อคืนผมฝันไป ผมฝันไปว่าเราบอกรักกัน ผมฟันว่าเราเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว

[ อั้ม ]  :  นายไม่ได้ฝันไปหรอก พี่รักนายนี่คือเรื่องจริง และเมื่อคืนเราก็เป็นคนๆเดียวกันแล้ว เราทำในสิ่งที่คนรักกันทำกัน

[ ริวกะ ]  :  แล้ว.... ทำไมเมื่อกี้พี่ถึงห้ามผมล่ะ พี่ไม่รักผมเหรอ ( ออกแนว งอแง )

[ อั้ม ]  :  พี่รักนายนะ พี่รักนายมากๆ แต่พี่จะไม่ยอมตามใจนายเหมือนที่คิราระทำ

[ ริวกะ ]  :  หะ หา !!!  ทำไม ทำไมล่ะครับ

[ อั้ม ]  :   หยุดและฟังพี่

ทันทีที่อั้มพูดว่าหยุด ริวกะก็นิ่งเงียบและนั่งลงทันที อั้มได้เดิมไปหาเขาและนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆและพูดว่า

[ อั้ม ]  :  ตอบพี่หน่อย ทำไมเมื่อกี้ตอนแรกที่นายจะปล้ำพี่ พี่บอกให้หยุดทำไมนายไม่หยุด ตอบตามความจริงนะ เรื่องนี้เราต้องเปิดใจคุยกัน


[ ริวกะ ]  :  ก็ ก็ ก็ผมห้ามใจไม่อยู่นี่ครับ ผมอยากกอด อยากหอม อยากจูบพี่อั้มจนห้ามใจไม่ไหว


[ อั้ม ]  :  แล้วทำไมเมื่อก่อน นายห้ามใจได้ล่ะ นายบอกว่านายรักพี่มาเป็นปีๆแล้ว  แต่ว่าตลอดปีที่ผ่านมา นายไม่เคยทำอะไรที่ไม่ให้เกียรติพี่เลย นายหักห้ามใจได้ทุกครั้ง และทำได้แนบเนียนมากด้วย


[ ริวกะ ]  :   ก็ตอนนี้เราสองคนก็สารภาพรักกันแล้วนี่ครับ ผมก็อยากแสดงความรักกับพี่นี่นา


[ อั้ม ]  :  ด้วยการจับพี่ขึ้นเตียงเนี่ยนะนายริว วิธีแสดงความรักนี่นายบอกพี่


สถานการณ์ตอนนี้เริ่มตึงๆแล้วละ จริงอยู่ว่าริวกะรับรู้ได้ว่าน้ำเสียงของอั้ม ไม่มีแม้แต่ความโกรธหรือไม่พอใจ แต่ริวเองก็เริ่มทำตัวไม่ถูกเช่นกัน อั้มนั้นมาเหนือจริงๆ

[ ริวกะ ]  :  คือ... คือ....


[ อั้ม ]  :  หรือว่า สิ่งที่นายทำให้พี่มาตลอด นายหวังเพื่อที่จะได้แค่ตัวของพี่เฉยๆ


[ ริวกะ ]  :  ไม่ครับ ไม่ ไม่ ผมทำเพราะผมอยากให้พี่มีความสุขครับ


[ อั้ม ]  :  เห็นมั้ย ก่อนสารภาพรักนายก็ทำอะไรน่ารักๆให้พี่ตั้งหลายอย่าง นายแสดงความรักความห่วงใยได้ โดยที่พวกเราไม่ต้องขึ้นเตียงจริงมั้ย


[ ริวกะ ]  :  ที่พี่จะบอกคือ ต่อจากนี้.... เราจะไม่ได้.... ทำแบบนั้นเหรอครับ


[ อั้ม ]  :  เฮ้อ เอาอีกแล้วนะ อย่าทำน้อยใจแบบนั้น เราอยู่ด้วยกันแทบทุกวัน นายคิดว่าพี่จะห้ามใจได้เหรอ ยังไงซะก็ไม่มีทาง แต่สิ่งที่พี่จะบอกนายคือ นายต้องหัดหักห้ามใจ พี่รู้ว่ามันทรมาน แต่นายก็ต้องหัดระงับอารมณ์ที่มันพุ่งพล่านให้ได้ หรือว่านายเห็นพวกพี่ทั้ง 4 คนเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ ถ้านายคิดแบบนั้นคนที่น่าสงสารที่สุดคือ คิราระ นะ


เปรี้ยง !!!  แผ่นดินไหวในใจอ้ายเลยทีเดียว คำพูดของอั้มนั้นมันแทงใจดำมากๆ จริงอยู่ว่าเขาไม่เคยคิดเลยว่า คิราระเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ใคร แต่ว่าทุกๆครั้งที่เขาอยาก ทุกๆครั้งที่เขาเงี่ยน เขาก็จะไปหาเธอ และเธอก็จะยอมเขาทุกครั้ง


[ ริวกะ ]  :  มะ มะ ไม่ใช่ครับ จริงอยู่ว่าทุกครั้งที่ผมมีอารมณ์ผมจะไปหาคิราระ แต่ผมไม่คิดว่าเธอคือ ที่ระบายอารมณ์เลยนะครับพี่อั้ม ( หน้าเสีย )


[ อั้ม ]  :  ( จับไปที่หน้าของริว )  พี่รู้ พี่รู้ พี่รู้ว่านายไม่ได้มองคิราระเป็นที่ระบายอารมณ์ แต่พี่รู้นะว่าในใจลึกๆคิราระก็แอบน้อยใจบ้างล่ะ งั้นต่อจากนี้ไปสัญญากับพี่ได้มั้ย ว่านายจะรู้จักระงับอารมณ์ใครของตัวเอง พี่ก็ไม่ได้ห้ามให้นายมี Sex กับพวกเรา 4 คนหรอกนะ แต่นายต้องรู้จักเวลา ว่าตอนไหนควรตอนไหนไม่ควรรู้มั้ย


[ ริวกะ ]  :  ครับ ผมสัญญาครับ


ริวกะทบทวนคำพูดของอั้มทุกสิ่งทุกอย่าง ตลอดเวลามานี้เขาทำให้คิราระต้องคิดมากและแอบน้อยใจสิ่นะ เพราะฉะนั้นจากนี้ไปเขาจะใส่ใจคิราระให้มากขึ้น และจะต้องเข้าใจเมียทั้ง 4 ของตนให้มากขึ้นด้วย ทันทีที่พูดจบริวกะก็ต่อสายเพื่อหาคิราระทันที

[ คิราระ ]  :   ฮัลโหล โทรมาทำไมเนี่ยริวกะ ทำไมไม่พักผ่อนล่ะ

[ ริวกะ ]  :  คิราระ ที่ผ่านมาชั้นขอโทษนะ ชั้นอยากให้เธอรู้ไว้ว่าเธอไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ ชั้นไม่ได้ทำกับเธอเพราะแค่อารมณ์อยาก แต่ที่ชั้นทำกับเธอเพราะเธอคือคนที่ชั้นรักนะ

[ คิราระ ]  :  เง้อออ อยู่ดีๆพูดอะไรเนี่ยริวกะ


[ ริวกะ ]  :   ชั้นรักเธอนะคิราระ

น้ำตาใสๆไหลออกมาจากนัยน์ตาสีน้ำตาลของคิราระทันที จริงอยู่ว่าคำๆนี้เธอได้ยินมาตลอด แต่ว่าทำไมกันนะ ครั้งนี้ที่ได้ยิน มันทำให้หัวใจของเธอพองโตได้ขนาดนี้ แต่ดูเหมือนว่าเวลาซึ้งจะมีไม่มากนัก เพราะยัยรุ้งพลอยน้องสาวตัวแสบได้วิ่งเข้ามาจูงมือของเธอออกไปเดินเล่นกับเธอทันที โดยที่ไม่ถามสักคำว่าทำไมเธอร้องไห้ นั้นเพราะเพียงแค่พลอยสัมผัสตัวคิราระ พลอยก็รู้ได้ทันทีว่าตอนนี้หัวใจของพี่สาวสุดที่รักกำลัง พองโตด้วยความสุขยังไงล่ะ


และหลังจากที่นายริวของเราวางสายไปนั้นเขาก็ได้มองมาที่พี่อั้มด้วยแววตาที่เอ่อล้นไปด้วยคำขอบคุณมากมาย ที่ไม่รู้ว่าจะสรรหาคำใดมาพูด

[ ริวกะ ]  :  งั้นพี่อั้มพักผ่อนเถอะนะครับ


[ อั้ม ]  :  อื้ม พัก พัก พัก งั้นตามพี่มานี่ทีสิ่

อยู่ดีๆอั้มก็จูงมือของชายหนุ่มเดิมเข้าไปในห้อง สิ่งที่มันแปลกก็คือ เธอเดินไล่ล็อคประตูแทบทุกบานเลยล่ะ และหลังจากที่เธอจูงมือนายริวเข้ามาในห้องเธอก็รุกใส่เขาทันทีด้วยการจูบปากของชายหนุ่ม และไซ๊ที่ซอกคอของเขาทันที

[ ริวกะ ]  :  อึ้ก !!!  อะไรครับเนี่ยพี่อั้ม ไหนพี่บอกว่าต้องรอให้พี่ยอมก่อนไงครับ


[ อั้ม ]  :  แล้วตอนนี้คิดว่าพี่ยอมหรือยังล่ะ


โอย เยสแน่นอนแบบนี้เยสแน่นอน ริวกะนี่สั่นเป็นจ้าวเข้าเลย นี่แหละที่เขารอ นี่แหละที่เขาอยากทำ อะไรมันจะไปมีความสุขเท่ากับได้เยสกับคนที่ใช่ล่ะ เสื้อผ้าของทั้งสองค่อยๆถูกถอดออกช้าๆ เนิบๆ เมื่อคืนมันมืดเลยมองไม่ค่อยถนักนัก แต่ตอนนี้สิ่มันจ้าซะเหลือเกิน ร่างกายที่ขาวใสเป็นยองใยของอั้มกำลังอวดโฉมต่อหน้าของเขาแล้ว

ชายหนุ่มกลืนน้ำลายดังเอื้อก !!!  บอกได้เลยชายใดที่มีโอกาสเห็นเรื่องร่างของอั้มแล้วไม่แข็ง มันไม่ใช่ชาย ริวกะนั้นแอบยิ้มอยู่ในใจ วันนี้แหละเขาจะประเคนความเสียวให้พี่สาวของเขาด้วยทุกอย่างที่มีจริงๆ



แต่ว่าทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดน่ะสิ่ 

แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ จั๊บ จั๊บ จั๊บ ภาพตรงหน้านั้นผิดคาดไปอย่างมาก เพราะตอนแรกนั้นริวกะคิดว่าเขาจะเบิร์นให้พี่อั้มเสร็จคาลิ้น แต่กลับกลายเป็นว่าตอนนี้เขากำลังโดนพี่อั้มกระทำชำเราอยู่ พี่อั้มนั้นขึ้นคร่อมและพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ้าเล่ห์ว่า

" ถ้านายแตก ก่อน 10 นาที พี่จะไม่ให้นายเอา "

ริวกะนั้นมีความมั่นใจอย่างมากๆ แต่ว่าทุกอย่างก็ผิดแผนไปหมด จากที่คิดว่าจะสามารถทนมือของอั้มได้ แต่ทุกอย่างผิดไปหมด อั้มทั้งอม ทั้งเลีย ทั้งสแคลช ทั้งชัก จนตอนนี้ริวกะไม่ไหวแล้ว


ปึ้ด ปึ้ด ปี้ด !!! สุดจริงๆ สุดจะกลั้นจริงๆ เรียกได้ว่าแตกคามือเลยทีเดียว บอกไปใครจะเชื่อว่าชายหนุ่มผู้มากประสบกาม ต้องมาแตกคามือหญิงสาวผู้ที่พึ่งผ่านการมี sex มาแค่หนเดียวเท่านั้น


[ อั้ม ]  :  พุ่งออกมาเยอะเลยนะนายริว ดูสิ่พี่เลอะหมดเลย


[ ริวกะ ]  :  เฮือก !!!


ริวกะตกใจอย่างมาก เพราะตอนนี้ภาพที่เห็นคือ อั้มกำลังโลมเลียแท่งเนื้อของเขาที่ตอนนี้กำลังถูกชโลมด้วยน้ำกามสีขาวขุ้นข้นคลั่กอยู่ โดยที่ไม่มีท่าทีประหม่าแม้แต่น้อย ริมฝีปากเรียวบางค่อยๆงับลงที่เส้นสองสลึง มือคู่สวยก็บีบนวดลำควยไม่หยุดหย่อนบอกได้ว่าเป็นคนอื่นคงแตกน้ำที่สองไปแล้ว




[ อั้ม ]  :  นายแพ้นะนายริว งั้นวันนี้คงจะอดแล้วล่ะน่ะ

อั้มนั้นพูดไปก็ขยำคลำคลึงแท่งเนื้อตรงหร้าไปเรื่อยๆราวกับว่าคือของเล่นชิ้นโปรด บ๊วบ โป๊ะ !!! เสียงบางอย่างเกิดขึ้นโดยที่นายริวไม่ทันรู้ตัว อั้มอมพวงไข่ของเขาและดูดเล่นก่อนจะคายออกดัง โป๊ะ !!!


[ ริวกะ ]  :  ( คิดในใจ ) เห้ย !!! เกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่อั้มทำถึงขนาดนี้เนี่ย โอยยย


ริวกะนั้นเสียวจนพูดไม่ออกเลย ตัวเข้าที่ผ่านประสบกามมามากมายหลายดอก พอเจอพี่อั้มเข้าไปแบบนี้ก็ถึงกับต้องยอมเลย แต่ก็ดูเหมือนว่าพี่อั้มจะไม่ได้ใจร้ายซะทีเดียว เธอละปากละมือที่กำลังคลึงลำควยของริวกะและเลื้อยขึ้นมานอนนาบตัวชายหนุ่ม และซุกไซ้ซอกคอของเขาราวกับนี่คือสิ่งที่อยากทำมานาน


[ ริวกะ ]  :  ซื๊ดดด อูววววว


[ อั้ม ]  :  นายแพ้แล้วนะนายริว นายคงคิดใช่มั้ยว่าพี่จะทำให้นายเสร็จไม่ได้


[ ริวกะ ]  :  เอ่อ.... เอ่อ....


[ อั้ม ]  :  จริงอยู่ว่าลีลาของพี่สู้คิราระไม่ได้ จริงอยู่ประสบการณ์พี่จะสู้คิราระไม่ได้ แต่ว่าเรื่องร่างกายของนายพี่รู้ดีกว่าใครนะ คิดว่าพี่ไม่คิดจะจดจำร่างกายของชายคนที่พี่รักบ้างเหรอ


[ ริวกะ ]  :  พี่อั้มครับ อึ้ก !!! ซื๊ดดดด


[ อั้ม ]  :  ห้ามเถียงนะ เรากำลังมีความสุขกันอยู่นะ


อั้มนั้นไม่เปิดโอกาสให้นายริวได้สำนึกเลย สิ่งที่อั้มกำลังทำอยู่ตอนนี้คือการสอนให้นายริวรู้ว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า แต่ไม่มีทางที่ราชาจะอยู่เหนือเมียได้ ซึ่งการที่หญิงสาวที่อ่อนประสบกามแบบเธอนั้น สามารถทำให้นายมังกรบ้ากามแตกคามือได้ง่ายๆแบบนี้ ถือว่าเป็นข้อยืนยันได้อย่างดีว่า อั้มก็มีดีไม่แพ้คิราระนั่นเอง


แต่ว่าการทำแบบนี้มันก็เสี่ยงมากๆ เพราะถ้านายริวนั้นทนไม่ไหวขึ้นมาและใช้แรงบังคับจับเธอกระแทก ตั้บ ตั้บ ตั้บ ขึ้นมาล่ะก็จบแน่ๆ เพราะอั้มก็รู้ตัวอยู่แล้ว ว่าถ้านายริวได้เสียบเข้ามาล่ะก็เธอเองก็ไม่รอดเช่นดัน เพราะถึงอย่างไรลีลาการเด้าของริวกะนั้นก็ต้องยอมรับว่ามันคือ the best   ลองหญิงใดได้ริวกะถูกเสียบล่ะก็คงทำได้แค่นอนกัดฟันและส่งเสียงครางเท่านั้น แต่ว่าโชคดีของเธอที่ริวกะนั้นยอมเสียวยอมทรมานดีกว่าให้ความเงี่ยนเข้าครอบงำจนใช้กำลังกับอั้ม


ซึ่งอั้มก็รู้สึกดีไม่ใช่น้อยเลยที่นายริวสามารถหักห้ามใจตนเองได้ อีกทั้งตอนนี้เธอก็กำลังควบคุมนายริวไว้ได้ ซึ่งนี่ถือว่าคือการกำราบนายมังกรนั่นเอง เพราะอย่างไรเธอก็มีศักดิ์ศรีของคนเป็นพี่ เธอจะไม่ยอมตามใจจนนายริวเสียคนแน่ๆ นั่นก็เพื่อตัวของคิราระและพลอยด้วยนั่นเอง ซื๊ดดด อูยยย ริวกะครางออกด้วยน้ำเสียงที่กระท่อนกระแท่นมากๆ เพราะอั้มขึ้นงับใบหูของเขาจนเขี้ยวเล็กๆจมเข้าไปเลย


[ ริวกะ ]  :  ซื๊ดดด พี่อั้มครับ ขอผมทำเถอะนะครับ ซื๊ดดดดด


[ อั้ม ]  :  นายแพ้นี่นา ห้ามผิดสัญญานะ


[ ริวกะ ]  :  อึ้ก !!!  อูยยยย พี่อย่าเอาร่องหีมาถูกับควยผมแบบนั้นสิ่ครับ


แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ  ตอนนี้เรียกได้เลยว่าอั้มเล่นริวกะเสียแล้ว หญิงสาวร่างงามนั้นยันตัวขึ้นและเริ่มโยกเอวอีกครั้ง ซึ่งมันอะเมซิ่งมากๆ เพราะเอวของอั้มตอนนี้พริ้วมากๆ รองแคมสีชมพูกำลังถูไถเสียดสีกับลำควยของชายหนุ่มราวกับมันคือของที่คู่กัน


[ อั้ม ]  :  อร๊างง เสียวจัง ซื๊ดดด อยากให้เสียบเข้าไปจัง


โอยตายบอกเลยตาย อั้มตอนนี้ไม่มีเค้าโครงของคนขี้อายอีกแล้ว เสียวก็บอกว่าเสียว อยากโดนเสียบเธอก็บ
อกตรงๆ คนที่ทรมานที่สุดคงเป็นริวกะนั่น จริงอยู่ว่าการที่เขาจะจับอั้มพลิกตัวลงและเสียบกระแทกยาวๆมันไม่ใช่เรื่องยาก แต่ถ้าทำแบบนั้นเขาก็ต้องทำให้พี่อั้มไม่พอใจอีกน่ะสิ่


อั้มนั้นร่อนไปก็มองหน้านายริวไป ตอนนี้เธอพอใจกับภาษากายของนายริวมากๆ สีหน้าที่ทรมานตอนนี้บ่งบอกว่าเขากำลังพยายามห้ามใจอยู่ ซึ่งเอาจริงๆอั้มก็ยอมให้นายริวกระแทกอยู่แล้วล่ะเพียงแต่เธอต้องการสอนบทเรียนเล็กๆให้เขาเท่านั้นเอง ถ้ามีแต่คนตามใจไม่มีคนห้าม ยังไงสักวันริวกะต้องเสียคนแน่ๆ แต่ว่าตอนนี้อั้มพอใจแล้วล่ะ แบบนี้คงต้องให้รางวัลซะแล้วสิ่


[ อั้ม ]  :  อร๊างงง ซื๊ดดดด ดูดนมให้พี่หน่อยสิ่นายริว อร๊างงงง


ยังไม่ทันที่จะพูดจบ นายริวที่ตอนนี้กำลังเงี่ยนปั้ดก็ยันตัวขึ้นมาดูดนมของอั้มทันที อื๊ออ อร๊างงง อั้มถึงกับครางเสียงหลงเลย นี่แหละสิ่งที่เธอกลัว เพราะว่าลีลาของนายริวนั้นมันสามารถทำให้เธอเสร็จได้ง่ายๆเลยล่ะ ตอนนี้ยิ่งแล้วใหญ่ในขณะที่ปากกำลังดูดนม มือของเขาก็ขยำก้นแน่นๆของพี่อั้มไปด้วย แถมลำควยก็ครูดกับคริสตอริสจนพี่อั้มเริ่มจะแย่


แต่ว่าก่อนที่อั้มจะเสียเชิงนั้นเธอได้ออกแรงผลักนายริวให้ลงนอน เพียงแรงผลักเบาๆนายริวก็ยอมหยุดการดูดนมอย่างว่าง่าย ตอนนี้เขาทำได้เพียงนอนมองพี่สาวที่กำลังนั่งทับควยของเขา อีกทั้งสองเต้าขนาดใหญ่ที่แกว่งไปมาตามจังหวะหายใจ อะไรมันจะน่าเย็ดดูดน่าคลึงปานนั้น


[ อั้ม ]  :  นายริวพี่จะให้โอกาสนายนะ  ถ้าใน 10 นาทีนี้นายสามารถห้ามไม่ให้น้ำแตกได้ พี่จะยอมให้นายเอาทั้งคืนเลย



[ ริวกะ ]  :  ครับครับครับ  ผมจะทนให้ได้ ผมอยากมีความสุขกับพี่อั้ม จนกว่าจะหมดแรงแล้วครับ


ใครไม่เอาก็โง่แล้ว สาวสวยขนาดนี้ ยื่นข้อเสนอมาขนาดนี้เป็นใครใครก็สู้ ริวกะนั้นมีความมั่นใจอย่างยิ่งว่า 10 นาทีนี้เขาคงสามารถเอาตัวรอดได้ เพราะยังไงซะก็แตกไปแล้ว 1 น้ำแต่ว่า... ฉึ้ก !!! ในขณะที่อั้มกำลังเลื่อนตัวลงข้างล่าง ซึ่งริวกะคิดว่าเธอจะลงไปโม๊ค แต่กลับกลายเป็นว่าอั้มได้ใช้หัวแม่มือกดไปที่กึ่งกลางระหว่างสะดือและท้องน้อย


ริวกะตัวกระตุกหน้าแดงทันที ริวกะจำได้เลยว่าได้ตรงจุดๆนั้นมันอันตรายมากๆ อึ้ก !!! ซื๊ดดดดด เพียงแค่มือสวยๆคลึงหังควยเท่านั้นริวกะถึงกับครางลั่นเลย ส่วนอั้มน่ะเหรอ เธอยิ้มอย่างผู้ชนะเลยก็ว่าได้


[ ริวกะ ]  :  ซื๊ดดด เมียจ๋า เมียขี้โกง ซื๊ดดดด


[ อั้ม ]  :  ( ยิ้ม )  ไม่ได้บอกนี่ค่ะที่รักว่าห้ามเค๊าใช้วิธีนี้ ที่รักทนหน่อยนะ 10 นาทีเอง เค๊าโม๊กให้นะ งั่ม !!!


อั้มกดหัวตัวเองอมควยเข้าไปทันทีครึ่งลำ ลิ้นเรียวงามของเธอทำงานอีกครั้ง ลีลาของอั้มก็ไม่ได้ดีขึ้นหรอก แต่ริวนี่สิ่ดิ้นพร่านเลย ชิบหายแล้วพี่มังกร ถ้าแตกก่อน 10 นาทีล่ะก็ อดเย็ดแน่ๆ มึงเจอพี่อั้มสายแข็งแล้วไอ้ริว ซึ่งไม่แปลกเลยที่ริวกะจะตอบสนองรุนแรงขนาดนี้ เพราะจุดที่อั้มกดไปนั้นมันคือ


" จุดกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ "



ΜoNoTΩИ∑ ★★★

#1
 






เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

#2
ฝากตอนเก่าๆด้วยครับ



• • • • •   รวม Link ในแต่ละตอน • • • • •



→→→เนื้อเรื่องหลัก←←←



ตอนที่ 1  ตอนที่ 2 ตอนที่ 3

ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6

ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9

ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 12

ตอนที่ 13 ตอนที่ 14 ตอนที่ 15

ตอนที่ 16



➸ ➸ ➸ ➸ จบ Season 1 ➸ ➸ ➸ ➸




Season2


ตอนที่ 17 ตอนที่ 18 ตอนที่ 19

ตอนที่ 20 ตอนที่ 21 ตอนที่ 22

ตอนที่ 23 ตอนที่ 24 ตอนที่ 25

ตอนที่ 26 ตอนที่ 27 ตอนที่ 28

ตอนที่ 29




_ _ _ _ _ _ _ _ _ _


เนื้อเรื่องของ น้องเมดคิราระ [ ยังไม่จบ ]

แววตาที่เปลี่ยนไปของสาวแกล


ตอนที่ 1 :  โนโซมิ คิราระ

ตอนที่ 2 :  การพบกันอีกครั้ง

ตอนที่ 3 : ความรู้สึกที่กำลังก่อตัว

ตอนที่ 4 : ในนามของอิซานางิ

ตอนที่ 5 : อย่าห้ามชั้นเลยนะ ริวกะ

ตอนที่ 6 : ให้ชั้นดูแลนายนะ

ตอนที่ 7 :  ค่ำคืนของหนุ่มสาว

ตอนที่ 8 : เมดข้า ใครอย่าแตะ

ตอนที่ 9 : ถล่มถ้ำเสือ

ตอนที่10 : องเมียวจิวัยเยาว์

ตอนที่ 11 : จักรพรรดิเพลิง

ตอนที่ 12 : ของขวัญที่ดีที่สุด




•••••••••••


เนื้อเรื่องของรุ้งพลอย [ จบแล้ว ]



การเดินทางของสายรุ้ง


ตอนที่ 1 : มรสุม

ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ

ตอนที่ 3 : เมฆสลาย

ตอนที่ 4 : วันฝนซา [ แนะนำ อ่าน 4-7 ]

ตอนที่ 5 : ฟ้าหลังฝน

ตอนพิเศษที่ 6 :  แม่ อาจารย์ เจ้านาย

ตอนพิเศษที่ 7 :  ฉันรักเธอ




• • • • • •


กระทู้พิเศษ

ข้อมูลตัวละครและประวัติโดยย่อ


••••••

OVA ไม่เกี่ยวกับ Time Line ใดๆ


เยือนถ้ำแมงมุม

ริวกะ ประทะ จิ้งจอกเก้าหาง

ตอนพิเศษ : พาทัวร์เขตอาคม


. . . . . . . . . . .



Homunculus Serie




สุมไฟรัก

พิศวาสซ่อนเร้น

มนต์คล้องใจ

ได้ค่ะที่รัก






. . . . . . . . . . .  .

sompornl

แย่แน่นายริวจะทนไหวไหมนี่ สงสัยว่าจะอดแบบทั้งคืนนะนี่

solid17

นายริวเสียท่าหมดเลยจะได้เล่นทั้งคืนมัยนะนี่เจอยอดเมียเล่นสะแล้ว


n_neng

หมดท่าเลยนายริว  เจอพี่อั้มเข้าไป ไม่คางหลืองก้อหมดแรงล่ะครับ

Jonah MTS


ka55anova

กี่น้ำก็ไม่พอ เจอหมออั้มรีดน้ำมังกรน้อย ริวกะแห้งแน่ๆ

pornpat tammalangka

พี่อั้มปราบนายริวได้ซะอยู่หมัดเลย หงอกันไปเลยทีเดียว

spty24

เอาแล้วริวกะโดนแล้ววว อย่าซ่ากับเมียนะนายมังกร ชอบประโยคนี้มากครับ เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือราชาก็มีเมีย 5555

potaeds

เอากันมีสะกดจุดด้วยร้ายมากแบบนี้ริวยังไงก็แพ้

spty24

พี่อั้มนี่เด็ดจริงๆ เห็นเงียบๆแต่ก็ร้ายเหลือเกิน

amorn niemgerd

อมร

anigkanjana

#14
ทำไปทำมา เมียอั้มน่าจะเอาริวกะอยู่นะนี่ เป็นผลดีกับทั้ง4เมียเลย จะได้ไม่โทรมไวครับ

มีตอนรวม4สาวแน่ๆเลยครับ จะคอยดูริวกะสลบคาอก4สาวครับ