ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_worming

หมวดเดซี่ ตอนที่ 2.2 ซีรี่ส์ เกาะวิจัยลับปลุกชีพไวรัสพันธุ์สยอง

เริ่มโดย worming, เมษายน 01, 2020, 11:38:39 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

worming

ขออนุญาตฝากฝังผลงานด้วยนะครับ อิอิ
https://fictionlog.co/b/5e80ddf08adf17001a0d8930
กติกาคล้ายๆ เพื่อนนักแต่งหลายๆ ทั่นนะครับ คือลงความเห็นสั้นๆ ก่อน พออ่านจบค่อยตามไปแก้ไข ส่วนเพื่อนคนไหนลืมตามไปแก้ข้อความก็ตัวใครตัวมันนะครับ 555 (แอดมินเวปนี้โหดมา ขอบอก)


เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน​ แนะนำให้อ่านมุมมองของผู้หมวดเดซี่ในตอนแรกก่อนนะครับ แล้วค่อยอ่านตามลำดับมาเรื่อยๆ ครับ​  อิอิ
มุมมองหมวดเดซี่ ตอนที่ 1​ https://xonly8.com/index.php?topic=229116.0

ตอนที่แล้ว
https://xonly8.com/index.php?topic=229177.0


ต่อจากตอนที่แล้ว

เสียงจากโทรศัพท์................

ดร.มิกะ "แต่นั่นคือเพื่อนฉันนะ"

ฉัน "ติดเชื้อ เชื้ออะไรด็อกเตอร์ อารร์.. หยุดนะ" ระหว่างที่ฟังเพื่อนฉันพูดในโทรศัพท์อยู่ ก็มีไอ้ซอมบี้ที่เย็ดตูดฉันเมื่อกี้ จับขาข้างนึงของฉันยกขึ้นแล้วก็เอาควยมันเสียบเข้าไปในหีฉันทันที

ดร.มิกะ "หมวดเดซี่ เป็นอะไรหรือป่าวหมวด"

ทหาร "เธอคือหมวดเดซี่ใช่ไหมครับ งั้นพวกเราขอให้เธอไปช่วยครอบครัวท่านประธานที่บ้านพัก VIP ได้ไหมครับ ฝีมือระดับเธอน่าจะไม่มีปัญหานะครับ เดี๋ยวพวกเรากลับไปเอาอาวุธที่ฐานมาเพิ่มก่อน ค่อยฝ่าไปรับน่าจะปลอดภัยกว่า"

ฉัน "ไม่มีอะไร ให้ฉันไปที่ไหนนะ อาารรร์ .... โซนบ้านพัก VIP ใช่ไหม แล้วยังไงต่อ" แล้วไอ้ซอมบี้ตัวนั้นก็เริ่มซอยทั้งๆ ที่ฉันยังคุยโทรศัพท์อยู่ แต่ฉันไม่อยากให้ดร.มิกะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน กลัวเธอจะเป็นห่วง ฉันจึงต้องพยายามเก็บอาการเอาไว้ มือนึงฉันถือโทรศัพท์ไว้ส่วนอีกมือนึงก็พยายามดันตัวมันออกไป แต่ด้วยฉันที่อยู่ในท่าทางแบบนี้ ฉันก็สู้แรงมันไม่ไหว แล้วมันก็เริ่มซอยเร็วขึ้นและแรงขึ้นอีก

ทหาร "ที่บ้านพักวีไอพีหลังสุดท้าย ท่านประธานกับลูกสาวสองคนกำลังติดอยู่ที่นั่นครับหมวด พวกผมอยากให้หมวดไปคุ้มกันครอบครัวทั่นประธานระหว่างรอพวกเราไปถึงครับ"

ฉัน "ให้ฉันคอยคุ้มกันครอบครัวท่านประธานใช่ไหม อึ้..อึ้..อึ้..อึ้.อึ้.อึ้.อึ้.อึ้ๆๆๆ (เสียงเบามากๆ)" ไม่นะ มันเริ่มซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

ดร.มิกะ "ระวังตัวด้วยนะหมวด บ้านพัก VIP อยู่ห่างจากเธอประมาณ 2 กิโลเมตรไปทิศเหนือ ตอนนี้พวกติดเชื้อคงอยู่โซนบ้านพักนักวิจัยยังไม่มากเท่าไหร่ เธอน่าจะฝ่าออกมาได้"

ฉัน "ดะ..ได้ อ้ารรซซ์ แค่นี้ก่อนนะ" ฉันพยายามที่จะวางสายเพราะไอ้ซอมบี้กำลังกระหน่ำซอยหีฉันอยู่ ถ้าฉันกลั้นเสียงครางไม่ได้ ดร.มิกะคงรู้ว่าฉันกำลังโดนซอมบี้เย็ดอยู่แน่ๆ

ดร.มิกะ "เดี๋ยวก่อน ในน้ำเชื้อพวกมันมีพิษนะ ทำให้เธอมึนหัว เธอต้องหายากิน" ไม่นะ เหมือนดร.มีข้อมูลสำคัญ ฉันจึงตัดสินใจยังไม่วางสาย

ฉัน "อื้อ... มิน่า ฉันถึงได้รู้สึกมึนๆ อื้อ.. แล้วฉันต้องกินยาอะไร อึๆๆๆ (เสียงเบามากๆ)" ฉันพยายามเก็บอาการให้ได้มากที่สุด ไอ้ซอมบี้ที่กำลังเย็ดหีฉันก็กระหน่ำซอยอยู่นั่นแหล่ะ ฉันก็ทั้งคุยไปเสียวไปทั้งเก็บอาการไป หวังว่าดร.จะไม่สงสัยเอานะ

ดร.มิกะ "ผู้หมวด นั่นเสียงอะไร เธอไม่เป็นอะไรจริงๆ ใช่ไหม"

ฉัน "ชะ..ใช่ ไม่มีปัญหา แต่ก็ปวดหัวนิดหน่อย อึม........อารรรร์ (ยังเสียงเบามากๆ อยู่)" ฉันพยายามปิดบังเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นกับฉันที่กำลังโดนอยู่ตอนนี้ โดยการโกหกว่ายังปวดหัวอยู่ทั้งๆ ที่อาการปวดหัวฉันได้หายสนิทแล้ว

ดร.มิกะ "ยาที่ว่าก็ไม่ใช่ยาอะไรหรอก ก็เป็นยาพาราเซตามอลธรรมดาๆ นี่แหล่ะ"

ฉัน "อ๋อ อืม ๆ ๆ อยู่ที่ตู้ยาประจำบ้านเธอใช่ไหม อึๆๆๆ"

ดร.มิกะ "ใช่ๆ แล้วก็น้ำเชื้อพวกมันมีพิษอีกอย่างนึง ถ้าโดนน้ำเชื้อพวกมันนานๆ เธออาจกลายเป็นเหมือนพวกมันได้นะ"

ฉัน "ไม่นะ อึๆๆๆ แล้วฉันจะต้องทำ อึๆๆๆ ยังไง"

ดร.มิกะ "เธอต้องกินยาคุมเพื่อล้างพิษออกภายใน 6 ชั่วโมงหลังจากโดนน้ำเชื้อครั้งสุดท้าย"

ฉัน "ไม่นะ แล้วยานั่นอ๊ะ อย่ะ (อย่า) อี๊...หาได้ที่ไหน มะ...ไม่ พร้อมกันไม่ได้นะ อื้อ.. อึๆ อึๆ อึๆ..." แล้วอยู่ดีๆ ก็มีควยอีกอันมาจ่อที่รูตูดฉัน แล้วมันก็มุดเข้ามาในรูตูดฉันช้าๆ จนสุดโคน แล้วก็เริ่มซอยทันที ตอนนี้ฉันโดนควยทั้งสองรูพร้อมกันแล้ว แต่ไม่รู้ว่าอีกตัวที่เย็ดตูดฉันมันมาจากไหน เพราะฉันพยายามโฟกัสเรื่องที่กำลังคุยกับดร.มิกะอยู่ จึงไม่ได้หันไปมอง ฉันจึงต้องปล่อยให้สองควยกระหน่ำซอยทั้งสองรูฉันไปก่อน

ดร.มิกะ "ในห้องนอนฉันมีอยู่ 3 แผง ให้เธอหยิบมาเผื่อฉันด้วยนะ หรือมีอีกวิธีนึง"

ฉัน "วิธีอะไร อาารรซ์ ว่ามาด็อกเตอร์ อึๆ อึๆ อึๆ..(เสียงยังเบาอยู่ แต่ก็ดังขึ้นเล็กน้อย)"

ดร.มิกะ "ต้องกินน้ำเชื้อพวกมัน หรือว่าให้น้ำเชื้อพวกมันเข้าร่างกายก่อนครบ 6 ชั่วโมง ถ้ามีน้ำเชื้อเพิ่มเข้าไปใหม่ก็เริ่มนับเวลาใหม่ แต่ว่าอย่างน้อยต้องสองถึงสามน้ำนะ"

ฉัน "อ้ารรซ์ วะ..ว่าไงนะ อึ๊ๆ อึ๊ๆ อึ๊ๆ(เสียงเริ่มดังขึ้น)" ไม่นะ ไอ้สองตัวก็กำลังเย็ดทั้งหีทั้งตูดฉันอย่างรุนแรง ฉันพยายามขัดขืนพวกมันหนักขึ้นเพราะว่าเริ่มได้ข้อมูลจากดร.มิกะ มากขึ้นแล้ว พอฉันหันไปมองไอ้ทั้งสองตัวเพื่อหาทางต่อสู้กับมัน ฉันถึงกับต้องตกใจเมื่อหันไปมองไอ้ที่เย็ดตูด
ฉันอยู่ เพราะมันคือไอ้ที่ฉันหักคอมันไปนั่นเอง มันเย็ดตูดฉันทั้งๆ ที่หัวมันหันไปด้านหลัง ไม่นะ มันยังไม่ตายอีกเหรอเนี่ย

ฉัน "ด็อกเตอร์ อึ๊ๆ.. อึ๊ๆ.. อึ๊ๆ....แล้ววิธีฆ่ามันล่ะ... อึ๊ๆ.. อึ๊ๆ.. อึ๊ๆ.. พอจะรู้... อึ๊ๆ อึ๊ๆ อึ๊ๆ ...ไหม" ฉันยิงคำถามออกไปเพราะอยากรู้วิธีจัดการกับพวกมันทั้งๆ ที่กำลังโดนสองรูพร้อมกันอยู่

ดร.มิกะ "ตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้ รู้แต่ว่าพอมันปล่อยน้ำเชื้อมันออกมาพลังของมันจะลดลงเรื่อยๆ และตอนที่พวกมันอ่อนแอที่สุดคือตอนที่พวกมันกำลังหลั่งน้ำเชื้อออกมา หมวดลองจัดการมันตอนมันกำลังหลั่งน้ำล่ะกัน น่าจะจัดการกับมันได้ง่ายขึ้น"

ทหาร "ใช่ครับ พวกผมลองยิงหัวพวกมันแล้ว เผาไฟพวกมันก็แล้ว พวกมันยังวิ่งกรูมาใส่พลทหารของผมอยู่เลย พวกผมเสียพลทหารไปเยอะมากเลยนะครับ พอพลทหารโดนกัดก็กลายเป็นซอมบี้เหมือนพวกมันอีก ตอนนี้พวกผมเหลือผู้รอดชีวิตไม่กี่คนแล้วครับ" ฉันพยายามตั้งใจฟังทั้งด็อกเตอร์และทหารคนนั้นพูดทั้งๆ ที่โดนเย็ดทั้งหีทั้งตูดอย่างรุนแรง

เสียง "บวูววววว.........บวูววววว.........บวูววววว........." เสียงดังไกลๆ มาจากรูผนังบ้านที่โดนพัง ไม่นะ เสียงเหมือนพวกมันอีกหลายตัวกำลังเดินมาที่นี่ ฉันต้องรีบตัดบทแล้วรีบหาที่หลบก่อนดีกว่า ไม่งั้นคงจะโดนไอ้พวกซอมบี้พวกนี้รุมเย็ดจนตายไปก่อนแน่ๆ แต่พอฉันนึกถึงสภาพตอนโดนพวกนั้นรุม ฉันที่กำลังกลั้นเสียวอยู่ก็ตัวกระตุกน้ำแตกออกมาเลยทีเดียว ส่วนไอ้ซอมบี้ทั้งสองตัวก็กระหน่ำซอยแรงขึ้นแล้วก็เริ่มเปลี่ยนเป็นกระแทกแรงๆ เข้ามาแล้ว

ฉัน "อ๊ะ...ดร. แค่นี้ก่อน...นะ อี๊ๆ....อี๊ๆ...อี๊ๆ... เหมือนไอ้พวกนั้นจะชวนเพื่อนมันมาเพิ่ม อึ๊กๆ... อึ๊กๆ... แล้ว..... อึ๊กๆ... อึ๊กๆ... อึ๊กๆ..." ฉันพูดตัดบทดร.ไปทั้งๆ ที่ยังตัวกระตุกอยู่ ส่วนไอ้สองตัวก็ยังคงกระแทกควยมันแรงๆ อยู่อย่างนั้น

ดร.มิกะ "ได้ๆ ดูแลตัวเองด้วยนะหมวด แล้วเจอกัน"
 
        พอฉันวางสายไป ไอ้สองตัวก็น้ำแตกพอดี ดร.มิกะบอกว่าช่วงเวลาที่มันกำลังปล่อยน้ำอยู่เป็นจังหวะที่พวกมันอ่อนแอที่สุด ฉันจึงใช้จังหวะนี้ผลักพวกมันสองตัวออกไปทั้งๆ ที่ฉันยังตัวกระตุกอยู่ ทั้งสองล้มตึงโดยง่าย นี่มันเหมือนกับที่ดร.มิกะบอกไว้จริงๆ ด้วย ฉันมองไปที่ช่องผนังบ้านที่โดนไอ้ตัวใหญ่พังเข้ามา ก็เห็นไอ้ที่เย็ดปากฉันและพวกนั้นอีกสามสี่ตัวกำลังเดินเข้ามาตามช่องนั้น นี่ฉันถีบมันกระเด็นออกไปเพื่อให้มันไปเรียกเพื่อนมันมาเพิ่มอีกหรอเนี่ย พวกนั้นเดินควยห้อยโตงเตงตรงมาที่ฉัน ฉันรีบวิ่งไปชั้นสองเพื่อหาตู้ยา
 
ฉัน "ยาๆๆ อยู่ไหนนะ ตู้ยาอยู่ไหน เจอแล้ว ตรงนั้น"
 
        พอฉันหยิบกะปุกยาพาราได้แล้วก็รีบเข้าไปในห้องนอนของดร.มิกะ เพื่อไปหายาคุมกำเนิด แต่ไอ้ตัวเย็ดปากฉันเมื่อกี้ก็เดินมาถึงหน้าประตูห้องนอนพอดี มันมองมาที่ฉันและควยมันก็ชี้โด่ขึ้น แล้วมันก็พยายามวิ่งมาจู่โจมฉันทั้งๆ ที่ควยมันก็ยังชี้โด่มาที่ฉันอีกด้วย ฉันจึงใช้ขาถีบสกัดมันเข้าที่ซอกคอ ฉันรู้สึกได้ว่าจังหวะที่ฉันยกขาสูงเพื่อถีบสกัดมันนั้น น้ำเชื้อพวกมันทั้งในรูหีและรูตูดฉันเหมือนจะกระฉอกออกมาเล็กน้อย นี่พวกมันปล่อยน้ำเชื้อไว้ในตัวฉันเยอะขนาดนี้เลยหรอเนี่ย แล้วไอ้เย็ดปากฉันก็กระเด็นไปโดนพวกมันสามสี่ตัวที่กำลังเดินโตงเตงขึ้นบันได้มา จนพากันร่วงไปชั้นล่างกันหมด ฉันรีบเข้าไปในห้องนอนดร.มิกะแล้วล็อคประตูทันที หวังว่าประตูจะแข็งแรงพอที่จะกั้นพวกนั้นไว้ได้ด้วยนะ

        ฉันรีบเดินไปหยิบขวดน้ำที่หัวเตียงและเปิดกระปุกยาพารามากิน 2 เม็ด แล้ว เพื่อระงับอาการมึนหัว แล้วก็พกกะปุกนั้นติดตัวไปด้วย พอหัวเริ่มหายมึนฉันก็เริ่มสำรวจเรือนร่างตัวเอง ไม่นะ ตอนนี้น้ำเชื้อพวกนั้นเลอะเต็มตัวฉันไปหมด แล้วฉันก็เดินไปดูตัวเองที่กระจกยิ่งทำให้ฉันหน้าชาขึ้นไปอีก นี่ไม่ใช่แค่เลอะเต็มตัว เลอะเต็มหน้าฉันด้วย แล้วก็เหมือนท้องน้อยฉันจะใหญ่ขึ้นเหมือนคนท้องประมาณสองสามเดือน และน้ำเชื้อพวกนั้นก็กำลังค่อยๆ ไหลย้อยออกมาจากทั้งหีทั้งตูดฉันตลอดเวลาอีก แถมที่หีกับที่ตูดฉันก็รู้สึกแสบๆ ชาๆ อยู่อีกด้วย ไม่นะ สภาพฉันตอนนี้ดูน่าสมเพศมาก หมดสภาพความเป็นผู้หมวดสาวสุดเท่เลยทีเดียว
 
เสียง "ตึงๆๆๆ ตึงๆๆๆๆ" เสียงทุบประตู
เสียง "ตึงๆๆๆ ตึงๆๆๆๆ ตึงๆๆๆ ตึงๆๆๆๆ" เสียงทุบประตู
 
        ไม่นะ นี่พวกมันยังไม่เลิกตามฉันอีกหรอเนี่ย ฉันจึงรีบเลื่อนตู้และเลื่อนสิ่งของไปขวางประตูไว้ ส่วนพวกมันก็ยังคงทุบประตูอยู่นั่นแหล่ะ ระหว่างนี้คงพอมีเวลาให้ฉันล้างคราบพวกนี้ออก ฉันจึงถอดรองเท้าคอมแบตออกแล้วรีบเข้าห้องน้ำ เพื่อล้างคราบน้ำเชื้อพวกบ้านั้นออกจนตัวฉันสะอาด แต่น้ำเชื้อพวกนั้นยังค่อยๆ ไหลย้อยออกมาจากทั้งหีทั้งตูดฉันอยู่ดี ฉันจึงนึกขึ้นได้ว่าดร.ให้กินยาคุมเพื่อล้างพิษจากน้ำเชื้อของไอ้พวกนี้ ฉันจึงรีบเดินหายาคุมตามจุดต่างๆ ในห้อง ซึ่งตอนนี้ฉันที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าก็กำลังเดินหายาคุมกำเนิดอยู่ภายในห้องนอนของดร.มิกะ ส่วนพวกซอมบี้ก็ทุบประตูอยู่นั่นแหล่ะ
 
        ฉันพยายามค้นหาทุกซอกทุกมุมแล้วแต่ก็ไม่เจอ ก็เหลือแต่ในตู้เสื้อผ้าที่ฉันเลื่อนไว้บังประตูสินะ ฉันจึงเปิดประตูตู้นั้นแล้วรีบค้น แต่ค้นยังไงก็ไม่เจอจนเปิดเจอที่ลิ้นชักเก็บชุดชั้นใน พอเปิดออกก็มีเกาะอกอยู่ 2 ตัว ฉันจึงจับโยนออกไปก็เจอชุดชั้นในของดร.มิกะ แต่เอ๊ะ ทำไมชุดชั้นในของดร.มิกะดูแปลกๆ คล้ายๆ ชุดชั้นในของพวกลามกๆ หน่อย ซีทรูบ้าง เล็กจิ๋วบ้าง เปิดเป้าก็มี และสายมุกก็ยังมีอีก อ๊ะ นั่นน่าจะเป็นยาคุม มีอยู่ด้วยกันสามแผงตามที่ดร.บอก ฉันรีบเดินไปหยิบขวดน้ำและกินยาคุมไป 1 เม็ด สักพักฉันรู้สึกปวดท้องน้อยอย่างมาก เหมือนกล้ามเนื้อมันบิดตัว ที่สำคัญฉันรู้สึกคันที่แตดและหัวนมทั้งสองเป็นอย่างมาก ไม่นะ น้ำเชื้อพวกนั้นกำลังไหลออกจากทั้งหีทั้งตูดของฉันแล้ว ฉันรีบวิ่งไปห้องน้ำทั้งๆ ที่น้ำเชื้อกำลังจะเริ่มไหลแล้ว
 
ฉัน "เฮ้อ เกือบเลอะเต็มห้องนอนดร.มิกะแล้วไหมล่ะ"

        ฉันบ่นขณะที่กำลังนั่งอยู่ที่ชักโครกห้องน้ำ ตอนนี้อาการปวดท้องน้อยเริ่มดีขึ้นแล้ว แต่กล้ามเนื้อยังคงบิดตัวอยู่เหมือนกำลังขับน้ำเชื้อพวกนั้นออกจากตัวฉัน ซึ่งน้ำเชื้อพวกนั้นก็กำลังไหลออกจากทั้งรูหีรูตูดฉันอยู่ยังกะน้ำที่กำลังฉีดออกจากสายยาง แต่อาการคันที่แตดกับที่หัวนมก็ยิ่งรุนแรงขึ้นจนฉันใช้นิ้วมือไปหนีบนมกับกดแตดตัวเองไว้ น้ำเชื้อพวกนั้นมันไหลออกจากตัวฉันไปเรื่อยๆ และไม่นานน้ำเชื้อพวกนั้นก็ไหลออกจากตัวฉันจนหมด ยาคุมของดร.นี่ดีจริงๆ ฉันจึงล้างตัวอีกรอบก่อนที่จะเช็ดตัวแล้วก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของดร.มิกะเพื่อหาเสื้อผ้าใส่ ตอนนี้คงต้องแอบยืมชุดของดร.มิกะแล้วล่ะ
 
เสียง "ตึงๆๆๆ ....โครม" เสียงตู้เสื้อผ้าล้ม
เสียง "บวูววววว.. บวูวววววว.. บวูวววววว.."

        แย่แล้ว นี่พวกมันพังประตูเข้ามาได้แล้วหรอเนี่ย ฉันรีบไปสวมรองเท้าคอมแบตทหารซึ่งสวมไม่ยากเพราะเป็นแบบรูดซิป พอสวมรองเท้าเสร็จ ไอ้ซอมบี้ก็เดินปรี่เข้ามาหาฉันสองตัว ฉันจึงเตะสูงเข้าที่ก้านคอมันทั้งสองตัวจนมันกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง ฉันรู้สึกว่าไม่มีน้ำอะไรกระฉอกออกจากรูหีรูตูดฉันแล้ว แบบนี้รู้สึกดีกว่าเยอะ แล้วก็มีอีกสองตัวเดินปรี่เข้ามาหาฉันอีก ฉันก็ก้านคอมันไปตัวนึง อีกตัวนึงก็จรเข้ฟาดหางใส่มันไปอีกตัวนึง ระหว่างที่พวกมันกระเด็นกระดอนไปคนละทิศคนละทาง ฉันที่เปลือยเปล่าอยู่ก็รีบไปหาชุดใส่ ไม่นะ ตู้เสื้อผ้าล้มคว่ำแบบนี้จะหยิบเสื้อผ้ายังไงล่ะ แถมพวกนี้ก็ยังอยู่ในห้องตั้งหลายตัว ฉันจึงมองไปเห็นเกาะอก 2 ชิ้นวางบนพื้นห้อง คงเป็นอันที่ฉันโยนออกมาตอนไปค้นหายาคุมสินะ เอาหน่ะ ดีกว่าไม่ใส่อะไรเลย ฉันจึงหยิบเกาะอกมาสวม ตัวนึงตัวเล็กส่วนอีกตัวมีขนาดใหญ่กว่าหน่อย ใส่แทนกระโปรงละกัน พอฉันสวมชุดเสร็จก็มองไปที่กระจกพอดี ตอนนี้ฉันใส่ชุดที่เซ็กซี่มาก เกาะอกบางๆ เห็นจุกแหลมๆ ดันออกมาอย่างชัดเจน ส่วนเกาะอกที่ทำเป็นกระโปรงก็ยาวพอปิดหีปิดตูดได้เท่านั้น ก็คงดีกว่าเดินไปแบบเปลือยๆ ล่ะนะ แล้วไอ้พวกสามสี่ตัวก็ลุกขึ้นมาเดินปรี่ใส่ฉันอีก ฉันก็ทั้งถีบทั้งเตะจนพวกมันลงไปกองบนพื้นอีกครั้ง ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพเต็มร้อย ซอมบี้เดินเตาะแตะแค่นี้จะทำอะไรฉันได้ ฉันหยิบแผงยาคุมเสียบไว้ที่ด้านหลังของเกาะอก แล้วก็หยิบกระปุกยาพาราและรีบลงไปชั้นล่าง

        ฉันรีบออกจากห้องแล้วปิดประตู พอฉันวิ่งลงไปชั้นล่างก็เจอไอ้สองตัวที่เย็ดหีกับเย็ดตูดตอนฉันโทรศัพท์เดินวนไปวนมาอยู่ ควยมันก็ห้อยโตงเตงๆ แต่พอพวกมันมองเห็นฉัน ควยพวกมันก็แข็งขึ้นชี้โด่เป็นลำ แล้วพวกมันก็เดินปรี่เข้ามาหาฉัน พวกมันก็โดนฉันเตะก้านคอไปคนละที จนไอ้ที่คอหักจากที่หันคอไปด้านหลังจนคอมันหันมาด้านหน้าเหมือนเดิมเลยทีเดียว แล้วฉันก็ตามไปซ้ำจนมั่นใจว่าพวกมันจะไม่ลุกขึ้นมาอีก แล้วเอาโซฟาทับตัวทั้งสองไว้อีก ฉันมองไปที่รถที่พุ่งมาชนฉันในตอนสาย นั่นมันรถจีพของทหารนี่นา ในรถน่าจะมีอาวุธหรือมีอะไรที่มีประโยชน์บ้าง ฉันจึงเดินไปที่ประตูคนขับแต่มันคงเปิดไม่ได้ เพราะรถที่ชนมาจนทะลุและประตูคนขับก็อยู่ที่ขอบผนังบ้านพอดี แต่กระจกโดนลดลงไว้จนสุด ฉันจึงพยายามมองเข้าไป ฉันเห็นกางเกงทหารสามตัวพร้อมเข็มขัดทหารและปืนพกสามสี่กระบอก ดีเลย แล้วรถจะยังขับได้หรือป่าวนะ ฉันเอื้อมมือไปบิดกุญแจรถที่เสียบคาไว้ ฉันพยายามสตาร์ตหลายครั้งแต่ก็ไม่ได้ผล สงสัยน้ำมันคงจะหมดละมั้ง จอดทิ้งไว้ตั้งนานแต่ไม่ดับเครื่องนี่นา แล้วระหว่างที่ฉันพยายามเอื้อมมือไปหยิบปืน ก็เหมือนมีมือผู้ชายมากดหลังฉันไว้ 
 
        ตอนนี้ลำตัวช่วงบนของฉันตั้งแต่เอวขึ้นไปยังอยู่ในรถจีพ ส่วนท่อนล่างจากเอวลงมาก็อยู่นอกรถ โดยที่ฉันกำลังมุดเข้าไปในช่องหน้าต่างของประตูรถ แล้วสิ่งที่ฉันกลัวก็เกิดขึ้น ไม่นะ เหมือนขาข้างนึงของฉันกำลังถูกมันจับยกขึ้นแล้ว......


ตอนต่อไปนะครับ อิอิ  https://xonly8.com/index.php?topic=229203.0
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน







fourze22


poster007



asdf4321

แม้ว่าใครจะประเมินตัวเราให้ต่ำต้อย แต่คุณค่าของเราไม่ได้ด้อยตามไปด้วย


biggiggog


dang_03


bunchucherd