ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

อาถรรพ์ปลัดขิก ภาค 2 ตอนที่ 4 พิธีไล่ปอบ

เริ่มโดย Kamen Rider V-3, พฤษภาคม 15, 2020, 01:12:47 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

Kamen Rider V-3

"น้าผู้ใหญ่  ผมรู้วิธีไล่ปอบออกจากร่างของวันแล้วครับ"

ผู้ใหญ่ชุ่มยืนขึ้นแล้วยิ้มออกมาอย่างดีใจ 
"จริงเหรอ  ป๊อด  ทำยังไงวะ"

"ผมต้องใช้ยันต์พุทธคุณ  และ  ทำพิธีอัญเชิญท้าวเวสสุวรรณ  น้าผู้ใหญ่ช่วยเตรียมของทำพิธีให้ด้วยนะครับ"

"มีอะไรบ้างบอกมาเลย เดี๋ยวข้าให้ไอ้พรมมันขึ้นไปหาที่บ้านของไอ้วันมาให้"


แล้วป๊อดก็บอกสิ่งที่ต้องการให้ผู้ใหญ่ชุ่มจัดคนไปเตรียมหามา  ส่วนตนเองก็เดินเข้าไปยังร่างของไอ้วันที่ปอบร้ายสิงอยู่
ปอบหันมาสบตากับป๊อดอย่างดุร้าย  รอบปากของมันมีแต่คราบเลือดแดงฉาน 

"ไอ้ปอบชั่ว เจ้าของร่างนี้เขาไม่ได้ทำอะไรให้กับมึง  มึงจงออกไปซะเถอะ"

ปอบแยกเขี้ยวหัวเราะเสียงแหลม

"ฮ่าๆๆๆๆ ....กูไม่ออกมึงจะทำไม  เก่งนักก็ทำให้กูออกเองสิวะ ฮ่าๆๆๆๆ....."


" มึงมาสร้างความเดือดร้อนให้กับหมู่บ้านนี้ทำไม  ใครส่งมึงมา"


"ฮ่าๆๆๆ   ถ้านายกูรู้ว่าพวกมึงจับกูมัดกูไว้อย่างนี้  พวกมึงต้องตายกันทุกคน"


ป๊อดถึงกับตะลึงเมื่อได้ยินคำตอบของมัน  เขาทดลองถามออกไปอย่างนั้นเพราะอยากรู้เหตุผลที่มันเข้ามาทำร้ายคนในหมู่บ้าน
แห่งนี้  แต่คำตอบที่ได้กลับปรากฏชัดว่ามีคนส่งปอบตัวนี้ออกมาจริงๆ


"มึงจะไม่ยอมออกไปจากร่างนี้ใช่ไหม"


"กูไม่ออก.....กูจะกินตับไตไส้พุงมันให้เกลี้ยง"


ระหว่างนั้นเองพรมและผู้ใหญ่ขุ่มก็ถือสิ่งของที่ป๊อดขอไว้ทำพิธีเดินเข้ามา อันได้แก่  แป้งกระแจะ 1 ถ้วย  ธูป 9 ดอก  เทียน 1 คู่
ดอกไม้ 1 กำ และ ผ้าขาว 1 ผืน

ป๊อดปูผ้าขาวลงกับพื้นดินใกล้ๆร่างของไอ้วัน แล้วจัดพื้นที่ทำพิธีขึ้นอย่างง่ายๆ โดยจุดเทียนตั้งไว้บนก้อนหินเล่มละก้อน
จากนั้นก็วางดอกไม้ไว้ตรงกลางแล้วจุดธูป 9 ดอกนำไปปักไว้กับเนินดินตรงหน้า เขาพนมมือนั่งคุกเข่าระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย
แล้วกราบ 3 ครั้ง จากนั้นก็เทน้ำใส่ลงไปในถ้วยแป้งกระแจะเล็กน้อย หลับตากล่าวคำบูชา พุทธคุณ  ธรรมคุณ  สังฆคุณพร้อมกับ
ใช้นิ้วคนแป้งกระแจะไปด้วยจนครบ 3 ครั้ง  แล้วจึงนำถ้วยแป้งกระแจะไปยืนอยู่ตรงหน้าร่างของไอ้วันที่ปอบร้ายสิงอยู่

ป๊อดใช้นิ้วจุ่มลงในแป้งกระแจะ แล้วจรดนิ้วลงที่หน้าผากของวันเพื่อเริ่มเขียนยันต์พุทธคุณ  ทันทีที่นิ้วของป๊อดสัมผัสที่หน้าผาก
ปอบก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาทันที


"โอ้ยยยยยยย..............กูแสบ  กูร้อน    โอ้ยยยยย.......อย่าทำกู"


ป๊อดไม่สนใจเสียงร้องของมัน  เขาตั้งใจเขียนยันต์พุทธคุณจนเสร็จตามที่หลวงปู่นิมิตรให้เห็น  พอยันต์พุทธคุณเสร็จสิ้นลง ปอบตนนั้น
ก็เกลือกกลิ้งไปมาอย่างทุกข์ทรมาน


"โอ้ยยย.....กูร้อน  ร้อน   ร้อนเหลือเกิน....มึงทำอะไรกู   โอ้ยยยยย......."


"ร้อนก็ออกไปสิวะ.....มึงจะออกหรือไม่ออก....ไอ้ปอบชั่ว"


"โอ้ยยยย.....กูไม่ออก..............โอยยยย.....ร้อนเหลือเกิน........มึงทำกู....กูจะฆ่าไอ้นี่ไอ้ตายเลยคอยดู...โอ้ยยยย......"


ปอบร้ายจ้องมองป๊อดด้วยแววตาดุร้าย ขู่จะเอาชีวิตไอ้วัน  ป๊อดเห็นดังนั้นก็เดินกลับมายังพื้นที่ทำพิธี  ทรุดตัวลงนั่งขัดสมาธิหลังเหยียดตรง
หลับตาพร้อมกับพนมมือแล้วทรงจิตให้เข้าสมาธิในระดับฌาณ   จากนั้นก็ภาวนา มนต์อัญเชิญท้าวเวสสุวรรณตามที่หลวงปู่สอนไว้ทันที


"อิติปิ โส ภะคะวา ยมมะราชาโน ท้าวเวสสุวรรณโณ
มะระณัง สุขัง อะหัง สุคะโต ท้าวเวสสุวรรณโณ จาตุมะหาราชิกา
ยักขะพันตาภัทภูริโต ท้าวเวสสุวรรณโณ นะมะพะทะ"


สิ้นคำภาวนามนต์อัญเชิญท้าวเวสสุวรรณ  ก็บังเกิดลมแรงพัดกรรโชกมายังบริเวณที่ทำพิธี แต่เทียนที่จุดไว้กลับไม่ดับอย่างน่าอัศจรรย์
ท่ามกลางเหล่าชาวบ้านที่มุงดูด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้นสงสัย  ลมนั้นโหมกระหน่ำอยู่ครู่หนึ่งแล้วอยู่ๆก็หยุดลงเหมือนกับไม่เคยเกิดขึ้น

ทันใดนั้นเองป๊อดก็ยืนขึ้นแล้วเดินตรงไปหาปอบ ยกเท้ากระทืบดินชี้นิ้วไปยังปอบตนนั้นอย่างน่าเกรงขาม  ท่วงทีกริยาเปลี่ยนไปราวกับคนละคน


"มึง....ไอ้ผีชั้นต่ำ  มึงรู้จักกูหรือไม่"
เสียงของป๊อดเปลี่ยนไปราวกับคนละคน   เสียงนั้นดุกร้าว ดังกังวานและน่าครั่นคร้ามอย่างประหลาด  จนเหล่าชาวบ้านในที่นั้นหันมามองดูหน้า
กันอย่างประหลาดใจ


ปอบตนนั้นเงยหน้าขึ้นดู  แต่แล้วก็เกิดอาการผวาเฮือกตาเหลือกลาน  ร่างสั่นสะท้าน ไม่เหลือกิริยาดุร้ายเหมือนก่อนหน้านี้

"กลัวแล้ว......ข้ากลัวแล้ว......."


"ใยมึงจึงเที่ยวทำบาปกับมนุษย์เยี่ยงนี้   ไอ้ผีชั้นต่ำ   มึงจะออกมาหรือไม่ หรือจะให้กูทำลายวิญญาณมึงให้พินาศแตกดับ"

เสียงกร้าวของป๊อดที่ฟังดูไม่เหมือนเสียงของป๊อดเลย  สร้างความกลัวเกรงให้แก่ปอบตนนั้นเป็นอย่างมาก มันถดถอยร่างสั่นสะท้าน
แล้วระล่ำระลักขึ้น

"ออกแล้ว......ออกแล้ว.............ข้าออกเดี๋ยวนี้แล้ว"


จากนั้นก็ปรากฏดวงไฟประหลาด  ลอยออกมาจากปากไอ้วันแล้วพุ่งหายไปยังแนวป่า  ทิ้งร่างไอ้วันนอนไม่ได้สติอยู่ตรงนั้น สร้่างความตื่นตะลึง
ให้กับชาวบ้านจนพูดคุยกันอย่างอื้ออึง  และแล้วร่างของป๊อดก็ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นอีกคน   ผู้ใหญ่ชุ่มและพรมอยู่ใกล้ที่สุดจึงเข้ามาประคองร่าง
ของป๊อดขึ้นมา


"เฮ้ย....ป๊อด เป็นไงบ้าง...ป๊อด....."


ป๊อดลืมตาขึ้นมีสติกลับมาอีกครั้ง เห็นผู้ใหญ่ชุ่มอยู่ตรงหน้าจึงร้องถามขึ้น

"ปอบมันออกหรือยัง  น้าผู้ใหญ่"

"ออกไปแล้ว  หายเข้าไปในป่าโน่น"

"แล้ววันเป็นยังไงบ้าง"

ผู้ใหญ่ชุ่มหันไปดูร่างของวันที่นอนแน่นิ่งแล้วส่ายหน้า

"ยังไม่รู้เลยว่ะ  แต่ข้าคงต้องออกติดตามปอบไป  อยากรู้นักว่าแหล่งอาศัยมันอยู่ที่ไหน  ถ้าเอ็งรู้สึกดีขึ้นแล้วข้าก็จะไปล่ะนะ
เฮ้ย ไอ้ผาด  ไอ้พรม  ไอัพัน   พวกเอง 3 คน  ตามข้าไป  ข้าจะไปดูให้เห็นว่ามันพักอาศัยอยู่ตรงไหน"

ไม่เพียงแต่ 3 คน ที่ผู้ใหญ่เอ่ยถึงเท่านั้น  พวกผู้ชายที่มีอาวุธอยู่ในมือ และร่างกายแข็งแรงก็สมัครใจที่จะติดตาม
ไปกับผู้ใหญ่ด้วย  ทั้งกลุ่มถือคบไฟเร่งออกติดตามดวงแสงของวิญญาณปอบเข้าไปในป่าอย่างเร่งรีบ

----------------------

ทางด้าน ไอ้ฉิม  ไอ้ก้าน และ ไอ้เขียว  ที่ผู้ใหญ่ชุ่มแบ่งกำลังให้ไปเฝ้าชายป่าอีกด้านหนึ่ง  ทั้งสามคนก็เฝ้าระวังพร้อม
อย่างไม่ละเลยต่อหน้าที่  ครั้นเห็นแสงไฟจากหมู่บ้านสว่างขึ้น พร้อมกับเสียงตะโกนโหวกเหวก ก็เข้าใจว่าภายในหมู่บ้าน
คงกำลังล้อมจับปอบกันอยู่ จึงยิ่งเพิ่มความระวังมากขึ้น เฝ้ามองดูความเคลื่อนไหวที่จะโผล่เข้ามายังตำแหน่งที่พวกตนเองซุ่มอยู่

ในขณะนั้นเองเป็นเวลาเดียวกันกับที่ ปลั่งชาวบ้านจากอีกหมู่บ้านหนึ่งเดินทางจะเข้ามาในหมู่บ้านซึ่งกำลังเกิดเรื่องพอดี 
เขาตั้งใจจะให้ทันถึงบ้านของตนเองก่อนที่จะสว่าง เส้นทางที่จะกลับบ้านนั้นจำเป็นต้องผ่านมายังจุดที่  ฉิม ก้าน และเขียว ซุ่มอยู่
อย่างประจวบเหมาะ

ฝ่ายก้านพอได้ยินเสียงเคลื่อนไหวสวบสาบใกล้เข้ามา ก็กระชับหน้าไม้ขึ้นเล็ง แล้วยิงออกไปทันที


"โอ๊ยยยย........"


ลูกหน้าไม้พุ่งปักไปที่ไหล่ซ้ายของปลั่งล้มคว่ำลง  แล้วร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด  ฉิม ก้าน และเขียว พุ่งตัวออกมาจากที่ซ่อน 
ตรงเข้าจับตัวปลั่ง แล้วมัดมือ มัดเท้าไว้ไม่ให้เคลื่อนไหว


"ไอ้ปอบ....คราวนี้มึงเสร็จกูล่ะ"


"โอ้ยย......อะไรกันวะเนี่ย  ยิงกูทำไม   กูไปทำอะไรให้"


"มึงอย่ามาหลอกกู   กูไม่หลงกลมึงหรอก   ทีนี้มึงตายแน่ๆ"
ก้านขู่ตะคอกอย่างโกรธแค้น


ขณะนั้นเอง ผู้ใหญ่ชุ่มก็ติดตามปอบจนบรรลุถึงชายป่าอีกด้านหนึ่งจึงพบเหตุการณ์เข้าพอดี  แล้วเร่งฝีเท้าเข้าไปดู


"เกิดอะไรขึ้นวะ......ไอ้ก้าน"


ก้านหันมาเห็นเป็นผู้ใหญ่ชุ่มก็ยิ้มอย่างดีใจ  เอ่ยขึ้นอย่างร้อนรน

"ฉันจับมันได้แล้ว ผู้ใหญ่   นี่ไง"


ผู้ใหญ่ชุ่มมองไปยังร่างที่ถูกมัดมือมัดเท้า  ทั้งยังมีลูกหน้าไม้ปักติดอยู่ที่ไหล่เลือดไหลนองก็รู้ว่า ลูกบ้านได้ทำพลาดไปเสียแล้ว
เพราะคำสั่งของตนเอง


"เฮ้ย.....รีบแก้มัดให้มันเดี๋ยวนี้เลย  เร็ว....ไอ้ฉิม  "


"ทำไมล่ะผู้ใหญ่  ก็ฉันจับมันได้แล้วจะปล่อยไปทำไมล่ะ"


"มันไม่ใช่ปอบ  รีบแก้มัดมันก่อน เดี๋ยวข้าจะเล่าให้ฟัง"



หลังจากแก้มัดให้ปลั่ง แล้วดูแลบาดแผลให้เท่าที่พอจะจำได้  ผู้ใหญ่ชุ่มก็เอ่ยถามขึ้น

"เอ็งเป็นใครวะ   แล้วทำไมดึกดื่นอย่างนี้ถึงได้เข้ามายังหมู่บ้านของข้า"

"ฉันชื่อปลั่ง  อยู่บ้านใต้ ฉันเร่งเดินทางเพื่อจะกลับบ้านให้ทันก่อนสว่าง  แต่อยู่ๆไอ้คนพวกนี้มันก็ยิงหน้าไม้ใส่ข้า 
น้าคงเป็นผู้ใหญ่บ้านเหนือใช่ไหม  ถ้าอย่างนั้นช่วยตัดสินและลงโทษพวกมันให้ข้าด้วย"


"ก็แล้วเอ็งทำไมต้องเดินทางตอนค่ำๆมืดด้วยวะ  ใครจะไปรู้  ข้าก็คิดว่าเป็นปอบ"
ก้านเอ่ยขึ้นอย่างตัดพ้อ 


"ข้าจะเดินทางตอนไหนมันผิดด้วยเหรอวะ   พวกเอ็งต่างหากทำไมต้องมาดักยิงคนอื่นตอนค่ำๆมืดๆอย่างนี้"

ก้านเงียบเสียงลงเพราะรู้ว่าเป็นฝ่ายผิดอยู่เต็มประตู  หันไปมองหน้าผู้ใหญ่เพื่อขอความเห็น  ผู้ใหญ่ชุ่มจึงเอ่ยขึ้น


"พอดีหมู่บ้านของข้าช่วงนี้มีปอบออกอาละวาด  ข้ากับลูกบ้านจึงออกดักจับปอบและสั่งห้ามไม่ให้ลูกบ้านทุกคน
ออกจากบ้าน  พอเอ็งเดินทางเข้ามาก็เกิดเข้าใจผิดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ  ข้าเองก็มีส่วนผิดที่สั่งลูกบ้านให้ดักยิง
ทุกอย่างที่เคลื่อนไหวผ่านมาทางนี้  ข้าต้องขอโทษเอ็งจริงๆ"


"ไม่ได้สิผู้ใหญ่ ขอโทษอย่างเดียวจะได้รึ  ข้าถูกหน้าไม้บาดเจ็บแบบนี้จะจบแค่คำโทษรึ"


"เอาล่ะ...เอาล่ะ  ข้าจะรับผิดชอบเอง   เอ็งต้องการให้ข้าชดใช้อย่างไรก็บอกมาได้เลย  ข้าเต็มใจชดใช้ให้"


"ถ้าอย่างนั้น  ฉันขอวัวตัวนึงได้ไหมล่ะ"

ปลั่งเอ่ยออกมาอย่างได้ที  ทั้งที่บาดแผลของมันก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรนัก


"ได้สิ"
ผูใหญ่ชุ่มรับคำทันที


"แต่ตอนนี้เอ็งบาดเจ็บอยู่  เอ็งอยู่พักรักษาตัวก่อนแล้วค่อยเดินทางกลับ  ข้าจะเตรียมวัวไว้ให้ไม่ต้องห่วง"


ปลั่ง เกรงว่าผู้ใหญ่จะกลับคำ จึงเอ่ยขึ้นทันที
"ข้าจำเป็นต้องกลับให้ทันสว่าง  ช่วยเตรียมวัวให้ข้าเดี๋ยวนี้เลยเถอะผู้ใหญ่"


ก้านซึ่งทนฟังอยู่นานแล้ว  ทนไม่ได้ก็เอ่ยขึ้น

"มันจะมากไปแล้วนะเว้ย  ค่ำๆมืดแบบนี้จะรีบเร่งให้คนอื่นเขาเตรียมวัวให้  เอ็งแหกตาดูบ้างไหมว่าพวกข้ากำลังมีเรื่องยุ่งๆกันอยู่
บาดแผลก็ไม่ได้ลึกเท่าไหร่ หัวลูกไม้จมไปแค่คืบ  หากำไรเกินไปแล้วนะเว้ย"


"เอาล่ะ....เอาล่ะ......ไอ้ก้านเอ็งไม่ต้องพูด  เอ็งช่วยไปเอาวัวของข้าที่คอกของไอ้วันมาให้มันตัวนึง   เดี๋ยวนี้เลย"



แล้วในคืนนั้นปลั่งก็ได้วัวของผู้ใหญ่ชุ่ม แล้วจูงเดินกลับไปบ้านใต้ทั้งๆที่ตนเองยังมีบาดแผลเลือดไหลนอง โดยไม่ฟังคำทัดทานจากผู้ใหญ่ชุ่ม 
พอปลั่งเดินจากไปแล้วผู้ใหญ่ชุ่มก็สั่งให้ลูกบ้านเก็บเครื่องมือและอาวุธแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อนที่บ้านของแต่ละคนในคืนนั้น

--------------------------

หลังจากผ่านพ้นค่ำคืนแห่งความโกลาหล จนย่างเข้าสู่วันใหม่  ปลั่งจูงวัวเดินทางมาจนถึงหมู่บ้านใต้ในเวลาเช้าพอดี 
บาดแผลจากลูกหน้าไม้ทำให้เสื้อผ้าของปลั่งแดงฉานเกรอะกรังไปด้วยเลือด  และด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง
ประกอบกับเสียเลือดไปไม่น้อยจึงทำให้ปลั่งหน้ามืดล้มลงหมดสติไป  ชาวบ้านในหมู่บ้านใต้มาพบเข้าก็ตกใจ 
ช่วยกันแบกร่างของปลั่งเข้าไปหาผู้ใหญ่ทองแห่งหมู่บ้านใต้ทันที


ผู้ใหญ่ทองเป็นที่นับถือและยำเกรงของชาวบ้านแห่งหมู่บ้านใต้มาก  เขามีความรู้ในเชิงหมัดมวยและชื่นชอบการต่อสู้ชนิดนี้ 
ลูกบ้านวัยหนุ่มทุกคนจะถูกผู้ใหญ่ทองเกณฑ์ให้เข้ามาฝึกซ้อมและสอนเชิงมวย  จนกลายเป็นกองกำลังที่มีฝีมือและมีชื่อเสียง
เลื่องลือจนเหล่าโจรไม่กล้าเข้ามากล้ำกรายในหมู่บ้าน


ผู้ใหญ่ทองอยากมีลูกชายไว้สืบสกุลและถ่ายทอดวิชามวยให้  แต่จนแล้วจนรอดเมียของผู้ใหญ่ทองก็ไม่สามารถให้ลูกชายกับเขาได้ 
แต่กลับมีลูกสาว  2 คนอายุต่างกัน 2 ปี   คนพี่ชื่อดอกแก้ว อายุ 19 ปี







คนน้องชื่อ กระแต อายุ 17ปี  ด้วยความผิดหวังที่ไม่มีลูกชาย พอคลอดลูกสาวคนที่สอง  ผู้ใหญ่ทองก็ตั้งใจจะเลี้ยงดูให้มีนิสัยเข็มแข็ง 
กล้าหาญเหมือนผู้ชาย  และให้การสั่งสอนเชิงมวยกับกระแตตั้งแต่ยังเด็ก  จนเมื่อเธอเติบโตเข้าสู่วัยสาว กระแตก็กลายเป็นหญิง
ที่มีบุคลิกกระโดกกระเดก  ทั้งยังมีความสามารถในเชิงมวยไม่ด้อยไปกว่าลูกศิษย์ของพ่อเธอทุกคน







ในขณะที่ผู้ใหญ่ทองนั่งดูการฝึกซ้อมมวยของบรรดาลูกบ้านหนุ่มอยู่ที่ลานหน้าบ้าน  ชาวบ้านที่ไปพบร่างอันหมดสติของปลั่งก็แบกร่างของเขา
เข้ามาถึงบ้านของผู้ใหญ่ทอง  พร้อมกับตะโกนส่งเสียงเรียก


"ผู้ใหญ่จ๊ะ.....ผู้ใหญ่.............เกิดเรื่องกับไอ้ปลั่งแล้ว"


ผู้ใหญ่ทองหันไปมองตามเสียงอย่างสงสัย  รวมทั้งคงลูกศิษย์เอกของผู้ใหญ่ และกระแตลูกสาวคนเล็กต่างก็หยุดการฝึกซ้อม
หันมามองชาวบ้านที่แบกร่างเปื้อนเลือดของปลั่งเข้ามา  ทั้งสองเดินเข้ามาสมทบข้างๆแคร่ที่ผู้ใหญ่ทองนั่งอยู่  พอชาวบ้านคนนั้น
วางร่างของปลั่งลงกับพื้น  ผู้ใหญ่ทองก็เห็นบาดแผลและคราบเลือดอย่างชัดเจน แล้วจึงขมวดคิ้วถามขึ้นอย่างสงสัย


"นี่มันไอ้ปลั่งนี่หว่า  เอ็งไปเจอมันที่ไหนวะ"


"ฉันกำลังจะออกไปนา  เห็นมันนอนนิ่งเลือดเกรอะเต็มอก   ฉันก็เลยแบกมันมาหาผู้ใหญ่นี่แหละจ้ะ"


"เฮ้ย.....ไอ้คงดูซิมันตายหรือยัง   ถ้ายังไม่ตายช่วยแก้ให้มันฟื้นจะได้ถามไถ่ดูว่าใครมาทำอะไรมัน"


คง เอามืออังจมูกของปลั่ง

"มันยังไม่ตายผู้ใหญ่  เดี๋ยวฉันจะไปเอาน้ำมาล้างหน้ามัน  เผื่อจะเรียกสติมันกลับมาได้"



แล้วคงก็ไปจัดการนำน้ำมาพรมใส่ตามหน้าและลำตัวของปลั่งจนเปียกชุ่ม  ปลั่งจึงเริ่มมีสติตื่นฟื้นขึ้น

"เป็นไงมั่งวะ...ไอ้ปลั่ง    เป็นไงมาไงถึงได้มาฟุบให้ตาโพ้งมันแบกมาหาข้าวะ"


"ฉันถูกหน้าไม้มาน่ะผู้ใหญ่....นี่ไง"


ปลั่งรั้งคอเสื้อตัวเองให้เปิดออกมาจนจนเห็นเนื้อที่โบ๋เป็นรูจากลูกหน้าไม้  ผู้ใหญ่ทองเห็นแผลก็มีสีหน้าโกรธขึ้นมาทันที
เพราะตนเองมีความทนงอยู่ว่าไม่มีใครกล้าทำสิ่งไม่ดี หรือก่อคดีขึ้นในเขตหมู่บ้านของตนเองมานานแล้ว  จึงเอ่ยถามปลั่งเสียงเข้มทันที


"ใครยิงเอ็งวะ  บอกมาเดี๋ยวนี้"


"คนจากบ้านเหนือ   ฉันกำลังเดินทางกลับบ้าน  อยู่ๆมันก็แอบซุ่มแล้วยิงหน้าไม้ใส่ชั้น"


"อะไรนะ.....คนบ้านเหนือรึ.....แล้วเอ็งไปทำอะไรไม่ดีกับพวกมันก่อนหรือป่าววะ"


"ไม่จ้ะ....ฉันเดินของฉันอยู่ดีๆ   มันก็ยิงใส่ฉันนี่แหละจ้ะ"


ผู้ใหญ่ทองโกรธจัด  ตบฝ่ามือไปยังแคร่ที่นั่งอยู่โครมใหญ่  แล้วพูดเสียงกร้าวขึ้น

"อย่างนี้มันหยามกันนี่หว่า   เอ็งจำหน้าคนยิงได้ไหม  ถ้าเอ็งยังไหวไปบ้านเหนือกับข้าเดี๋ยวนี้เลย  ข้าจะไปลากหัวมันมาลงโทษให้ได้"


คง มือขวาของผู้ใหญ่ทองซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ ก็เสริมขึ้นทันที

"ใช่แล้วผู้ใหญ่  ฉันจะไปช่วยผู้ใหญ่จิกหัวมันกลับมาเอง  ให้มันรู้เสียบ้างว่าอย่าได้คิดมารังแกคนของบ้านใต้เป็นอันขาด"


จากนั้นผู้ใหญ่ทอง  คง  กระแต  และ ปลั่ง ก็เดินทางไปยังหมู่บ้านเหนือทันที  โดยผู้ใหญ่ให้ปลั่งนอนลงบนเกวียนเทียมวัวแล้วออกเดินทางทันที

------------------------------------

 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
งานเก่าๆของผมเชิญได้ที่ ลิงค์ด้านล่าง

https://xonly8.com/index.php?topic=164918.msg651695#msg651695

ขอบคุณท่าน Kaithai ที่กรุณาจัดทำลิงค์นะครับ

Surasark Mike


thelegendary29


keng7799

ไอ้ปลั่งมันร้าย ยุให้ทั้ง 2 หมู่บ้านตีกัน 

แต่เห็นทีพระเอกป๊อดจะออกศึก งานนี้ มีลูกสาวผู้ใหญ่บ้านตั้ง 2 คน เป็นรางวัล

kriangbaac

คิดว่าน่าจะมีเรื่องอีกแล้ว ตกลงไปอยู่ไหนทำไมมีแต่เรื่องนิป๊อด

thanarat3459


nui06

ป๊อดเชิญท้าวเวสสุวรรณได้นี่ไม่ธรรมดาแล้ว และนี่มีสาวๆลูกผู้ใหญ่บ้านใต้โผล่มาอีกสอง จะรอดป๊อดมั๊ยเนี๊ย..

Macro3427


amorn niemgerd

อ้าวไอ้ปลั่งพูดไม่เคลียทำให้เค้าตีกันแล้วมั้ง
อมร

วรวิท สาโท


Nong5670


Jonah MTS


Tharand Sayapirat



longman_44