ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ครั้งหนึ่ง ณ.ร้านคาราโอเกะ -ครึ่งหลัง - ตอนที่ 14 ( ประสบการณ์ตรงของนายโมโนโทน )

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, มิถุนายน 11, 2020, 12:29:03 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครับ ร้านเกะเปิดแล้ว ก็ยังถือว่าเป็นวันพุธนะ ฮี่ ฮี่

รู้สึกขอบคุณทุกๆคอมเมนต์เลยคร๊าบ สำหรับหลายๆตอน

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้กัน ในตอนต่อๆไปด้วยนะครับ

ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด และขอบคุณที่คอมเมนต์กันมาเยอะมาก

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมาก




ปล ดาวชอบใส่กางเกงยีน หุ่นใกล้เคียงๆๆๆ  ::Shower:: ::Shower::





ปล.2 ตอนนี้ มี 38,000 ตัวอักษรหวังว่าคงจะไม่เบื่อกันนะครับ


ปล.3 ย่อหน้าสุดท้ายนั้น !!!

ปล.4 ตอนนี้บทสนาเยอะนิดนะครับ


ปล. 5 เผื่อ รีดเดอร์ท่านใดสนใจอยากลองอ่านเรื่องนี้ ลองอ่านย้อนหลังได้เลยครับ เผื่อจะชอบ[/b][/color]


ครึ่งแรก


ตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3

ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6


ครึ่งหลัง


ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9

ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 12




ย้อนความกันสักหน่อย


ตอนที่แล้วผม แก้ม และมิ้นต์ก็ได้อยู่ด้วยกัน ในวันฝนตก แน่นอนว่า
ผมไม่ได้ทำอะไรมิ้นต์เลยครับ เราคุยกับ ปรับความเข้าใจกัน
จนทุกอย่างมันก็ผ่านไป เรานอนพร้อมกันสามคน

แต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรนะ หลายๆอย่างไม่อำนวย หลังจากตื่น
ผมก็กลับบ้านมา และเริ่มใช้ชีวิตตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกตินั่นก็คือ
ผมไปคุยงานกับลูกค้า แล้วลูกค้ารายนี้ก็คือพี่จิ๋วนั่นเอง
ทุกอย่างกำลังจะเรียบร้อยแท้ๆ ถ้าดาวไม่เดินเข้ามานั่งข้างๆและบอกว่า

" คิดถึงจังค่ะ "



.....


ไดอารี่ของนายโทน ตอนที่ 14





" คิดถึงจังเลยค่ะ "


คือแบบเคยป่ะที่กำลังอารมณ์เหมือนโดนพ่อแม่จับได้ว่าอ่านนิตยสารโป๊ครั้งแรกอ่ะ ตอนนั้นอารมณ์แบบนี้เลย


ดาวนั่งลงข้างๆผมพร้อมกับนั่งดูแบบแปลนโดยไม่สนใจว่าได้ทำอะไรไว้ อาจจะหยาบนิดนึงแค่ผมคิดในใจนะว่า


" เชี่ย นั่นไง !!! เล่นกูแล้ว "


คือผมไม่รู้ว่าเธอกำลังสนุกมากมั้ยที่ได้ปั่นหัวผมแบบนี้ แต่ผมไม่สนุกเลยสักนิด ผมพยายามหายใจเข้าเต็มปอดและปล่อยฟู่ววววว ออกมายาวๆ



ผมเริ่มอธิบายแปลนงาน แผนงาน ช่องทาง ต่างๆที่ผมได้รับมอบหมายมาให้พี่จิ๋วและเจ๊ฟังอีกครั้ง การดีลงานกับคนที่รู้จักมันมีทั้งดีและไม่ดีครับ


มันอาจจะดีเรื่องที่เรารู้ว่าลูกค้าเป็นคนนิสัยอย่างไร ควรใช้จังหวะไหนในการพูดคุย พูดเน้นให้คิด และตบอารมณ์ให้รีแลคได้


แต่ข้อเสียมันก็คือแบบ เราเห็นใส้เห็นพุ่งกันอ่ะ พอพูดอะไรบางทีก็รู้ทัน และบางครั้งก็เบี่ยงประเด็นไม่ได้ แต่โชคดีที่เจ๊และพี่จิ๋ว มีสายเลือดนักธุรกิจครับ


เขาบอกผมว่าอันไหนควรแนะนำก็พูดมาตรงๆ ราคาค่อยพิจารณากันอีกที ผมก็เลยใส่เต็มเลยครับ ผมแจกแจงนู่นนั่นตามสมควร ผมไม่ยุ่งเรื่องราคาเลย เพราะมันเกิดขอบเขตความรับผิดชอบ


จริงๆผมจะเสนอพี่จิ๋วเลยก็ได้นะ แต่กลัวพวกสัมภเวสีขี้อิจฉามันจะตาร้อน ทำงานด้วยกันแท้ๆ แผนกเดียวกันแท้ๆยังจะเหน็บกันนินทากัน พี่จิ๋วก็รับฟังอย่างดีเลยครับ อันไหนเขาเห็นว่าไม่เวิร์คก็ให้ผมคาดทิ้งไป


เฮ้อออออ ผมตั้งใจทำงานนะ แต่คนข้างๆนี่ดิ่อะไรหว่า เธอเบียดเข้ามาใกล้ผมอีกแล้วครับ ผมก็หัวใจตกปลายตีนเพราะเจ๊กำลังมองด้วยสายตาที่เอาเรื่องเลย


[ พี่จิ๋ว ]  :  อื้มม เห็นมึงแบบนี้ ไม่น่าเชื่อว่ะว่าจะทำงานละเอียดดีชิบ


[ ผม ]  :  พี่ผมใช่มั้ยเนี่ย พี่จิ๋ว


[ พี่จิ๋ว ]  :  เฮ้ย !!! เห็นพี่เป็นคนยังไงวะไอ้โทน 555


เอ่อ พี่ คือผมไม่เขาเลยครับ เพราะอะไรรู้มั้ย เพราะขาของดาวกำลังเบียด กำลังเกี่ยวขาผมอยู่น่ะสิ่ และพอหันมามองเธอก็ยิ้มให้แบบ


" มีอะไรมะ "


เนี่ย แววตาเธอมันบอกแบบนี้เลย ผมก็แบบหึ้ย ฝากไว้ก่อนเหอะ แต่พอผมหันมาเจ๊ก็มองผมด้วยสายตาที่แบบ


" ทำอะไรลูกสาวชั้น "


ผมนี่เฮือก !!! จนลูกกระเดือกจะติดคอให้ได้เลย คือตอนนี้พยายามตีหน้านิ่งเลยครับ ดาวเองก็ยิ่งกระเถิบเข้ามาใกล้อีกแล้ว


อย่างที่บอกครับว่าผมจะกินข้าวผิดเวลาไม่ได้ เพราะเสี่ยงปวดท้อง ช่วงนั้นผมเป็นกรดไหลย้อน ซึ่งพี่จิ๋วก็รู้ดี ผมจึงขออนุญาตพวกเขา เดินไปสั่งข้าวกิน


แน่นอนว่าแม่เสือดาวสาวสวาทก็เดินมาพร้อมๆผม คนมองดาวเต็มเลยครับ แล้วพอลับตาพี่จิ๋วกับเจ๊ ดาวทำไงรู้มั้ย เธอกอดแขนและซบไหล่ผมเลยล่ะ


[ ผม ]  :  เดี๋ยวๆๆ ดาวทำไรเนี่ย


[ ดาว ]  :  ก็คิดถึงอ่ะ ไม่ได้เจอตั้งหลายวัน


[ ผม ]  :  ก็พึ่งคุยกันไปไม่ใช่เหรอ


[ ดาว ]  :  โห้ !!! อาทิตย์ก่อนมั่งเหอะที่คุยกัน ทำไมอ่ะเบื่อดาวแล้วเหรอ


ชี๊บหายแล้ว คนหันมองเต็มเลย โชคดีสมัยนั้นกล้องยังไม่ชัด แถมยังไม่มี Live สดเหมือนสมัยนี้ แต่ผมก็กลัวคนจะถ่ายคลิปอยู่ดีแหละ


ผมน่ะเป็นผู้ชาย มันไม่เป็นไรหรอกกลัวแต่เธอนั้นแหละจะเสีย แต่ดาวไม่ได้กลัวเลยเธอบอกก็ทำกับผมคนเดียวนินา เฮ้อในเมื่อเจ้าตัวไม่ว่าอะไรผมก็ไม่อะไรนะ


หลังจากนั้นดาวก็กลับไปหาเจ๊ครับ ส่วนผมก็นั่งกินข้าวไป เฮ้อโคตรทรมานเลยนะกรดไหลย้อน แล้วสมัยนั้นผมไม่รู้ด้วยว่ามันคือโรคอะไร


เพราะเกิดมาก็ไม่เคยเป็น รู้แค่ว่ามันจุกๆ แสบๆ ที่กระเพาะ และพอขยับตัวมันก็จะยิ่งแสบ แล้วสมัยก่อนนี่นะหูยย ดีสุดคือแอนตาซิน ยังไม่มีกาวิสคอน แม่งทรมานอ่ะ กว่าจะหาย


คือตอนนั้นแบบปวดทรมานอยู่สาม ชั่วโมงนึกว่าจะตายแล้วจริงๆ คือผมไม่รู้ไงว่าต้องทำไงเวลาปวดท้อง ผมก็นึกว่ากินเยอะไปเลยพยายามล้วงคอให้อ้วก แล้วพออ้วกแม่งปวดหนักกว่าเดิม แถมแสบคอด้วย


ยิ่งเดินยิ่งปวดครับ นึกว่าจะตายจริงๆ พออาการปวดเริ่มหาย เชดเข้ ท้องผมแม่งร้อนยังกับพึ่งโดนไฟเผามา แล้วแบบปวดไปหมด ข้างในนี่แบบคงโดนน้ำกรดเผาไปเยอะอ่ะ ยืดตัวก็ไม่ได้นะ ปวดตรงท้องมากๆบอกเลย



อ่ะกลับเข้ามาที่ร้านๆนั้นต่อ ผมนั่งหลบมุมกินข้าวอยู่คนเดียว ผมตั้งใจหลบดาวด้วยนะบอกเลย คือพูดไงดีผมคงเกร็งจนกินอะไรไม่ได้น่ะถ้าดาวมานุ่งตรงหน้า


คืออย่างที่ผมเอารูปตัวอย่างให้ดู อ่ะแปะให้ดูอีกทีเผื่อลืม



เนี่ยดาวแต่งตัวแบบเนี้ย คือแบบโคตรสวยเลย ผมกลัวแบบจะทำตัวเลิ่กๆลั่กๆจนเสียฟอร์มอ่ะดิ่ แต่คิดเหรอว่าผมจะรอด ดาวเดินดุ่ยๆๆๆมานู่นแล้ว


แล้วแบบผมสั่งอะไรดิน เชี่ยผมสั่งก๋วยเตี๋ยว คือใจผมเนี่ย อยากกินอะไรที่มันซดน้ำได้ จะได้ตื่นๆบ้าง จะได้ชุ่มคอบ้าง


แต่แม่งเอ๊ย ผมลืมคิดไปเลยว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่บ้าน ผมนี่กำลังจะคีบเส้นเข้าปากเลย แม่เสือดาวก็มานั่งลงตรงหน้าและจ้องๆยิ้มๆ เฉ๊ย


แล้วคือเกร็งเลยกู กูเกร็งเลยยยย คือแบบมันไม่เหมือนข้าวไง ข้าวมันเขี่ยๆใส่ช้อนตักเข้าปากเคี้ยวงั่บๆๆ ยั่บๆๆ โอเคจบ แต่ไอ้ก๋วยเตี๋ยวเนี่ย มันต้องคีบ ต้องผึ่ง ต้องรูด และต้องดูดเข้าปาก


[ ดาว ]  :  กินสิ่พี่โทน จะได้ไปคุยงานกันต่อ


อื้อหือ กูเกร็งเลยยย แต่ก็เอาวะ ต้องกินแล้วล่ะ ผมก็พยายามกินแบบเรียบร้อยนะ เชี่ยแม่ง ผมกลายเป็นเหมือนเด็กหัดใช่ตะเกียบอ่ะ ต้องคีบช้าๆ คีบเสร็จต้องใช้ช้อนตัดเส้นให้สั้นๆ และคีบเส้นใส่ช้อนเพื่อตักเข้าปาก



เฮ้อ !!! อึดอัดอิ๊บอ๋าย ลองคิดตามสิ่ว่าผม อึดอัดแค่หนายยย ยัง ยังไม่ไปอีก ผมก็รีบตักเข้าปากนะ เคี้ยวงั่บๆๆ โอย มันจะไปอิ่มอะไรวะครับรีดเดอร์


ผมเลยตัดสินใจช่างแม่งจะเสียภาพลักษณ์ยังไงก็ช่างมัน ผมคีบ ดูดซรู๊ปปป เคี้ยวงั่บๆๆๆๆ ต้องรีบทำเวลา ถ้าให้พี่จิ๋วกับเจ๊รอนานมันจะไม่ดี


แล้วรู้มั้ย แม่เสือดาวของพวกคุณพูดกับผมว่าไง


[ ดาว ]  :  เสียงพี่ตอนดูดเส้น เหมือนตอนที่เรา ( เซ็กส์ ) โฟนกันเลย


เนี๊ยยย !!! เนี่ยดูดาวมันทำกับโผมม โอยยย ผมสะดุ้งโหยงเลยเชื่อมะ พอเงยหน้าขึ้นมามองเธอก็ยิ้มแบบ เหมือนว่าสะใจที่ทำผมเสียอาการได้


[ ดาว ]  :  เลอะหมดแล้วเนี่ย ไม่หล่อเลย

[ ผม ]  :  ก็ใครทำล่ะ

[ ดาว ]  :  ก็ช่วยกันทำตลอดนิ


โอยย ยัง ยังไม่หยุดอีก ยังจะแกล้งผมอีก ดาวหยิบทิชชู่มาจูจุ๊ปครับ และเอามาเช็ดปากให้ผมต่อ อื้อหืม พอแล้วมั้งตัวเธอ ผมต้องมองรอบๆตัวเลยครับ ตอนนี้มีแต่คนมอง ผู้หญิงบางคนก็แบบเหมือนจะเขินที่ได้เห็น ผู้ชายบางคนก็ยกนิ้วโป้ง กด Like ให้เลย


คือสังคมสมัยก่อนมันน่ารักแบบนี้แหละครับ ถ้าเป็นสมัยนี้นะโอย แม่งถ่ายรูปผมไปประจานตามเพจต่างๆแล้ว ผมงี้โคตรอาย และดาวก็ลุกไปครับ บอกว่าเร็วๆนะคะคิดถึง เฮ้อออ นี่จะเอากันให้ไปไม่เป็นจริงๆใช่มั้ยเนี่ย





หลังจากที่กินมื้อเย็นเสร็จผมก็รีบกลับมาหาพี่จิ๋วครับ ผมพูดขอโทษและขอบคุณพี่เขาที่อนุญาตให้ไปกินข้าว ซึ่งปกติแล้วไม่มีหรอกลูกค้าที่ยอมให้ทำแบบนี้ เพราะเวลาของพวกเขาเป็นเงินเป็นทองทั้งสิ้น


แต่อย่างว่าครับเพราะเรารู้จักกัน เขาเลยไม่ได้ว่าอะไรมาก เจ๊ก็เหมือนกัน จากนั้นเราก็เริ่มคุยงานต่อโดยที่มีดาวนั่งอยู่ข้างๆผม เพราะพี่จิ๋วบอกว่าให้ดาวช่วยจำและช่วยตอบคำถามผมด้วย


ผ่านไปราวๆ 1 ชั่วโมงเราก็คุยงานกันจบครับ ถึงแม้ผลสรุปจะยังไม่ 100% แต่ลานเบียร์ของพี่จิ๋วก็เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นแล้วล่ะ


พี่จิ๋วบอกผมว่า เดี๋ยวขอเอากลับไปคุยกับเจ๊อีกก่อน ผมก็บอกตามสบายเลยพี่จิ๋ว มีอะไรก็โทนหาผมได้ตลอด ไม่ก็ต่อสายหาหัวหน้าสายงานของผมเลย พี่จิ๋วก็ตอบโอเค แต่เขาบอกว่าคุยกับผมน่าจะสะดวกกว่า เพราะมันได้คุยแบบ Face to Face


ทำให้แบบว่าน่าจะจูนกันเข้าใจง่าย ผมก็บอกไปว่ายินดีเลยพี่ ไม่นานหลังจากที่ผมเก็บแบบแปลนงาน และเอกสารบางส่วนให้กับพี่จิ๋วแล้ว เฮ้อ โล่งเลยผม เพราะว่าไม่ต้องแบกเอกสารกลับบ้านแล้ว


พี่จิ๋วขอเอาเอกสารกลับไปเอง ซึ่งผมก็ยินดีอยู่แล้ว เขาบอกว่าถ้าอยากได้ข้อมูลอาจจะเข้าไปที่บริษัทที่ผมทำงานเลย ผมก็บอกได้เลยครับพี่


[ พี่จิ๋ว ]  :  เอ้อ ไอ้โทนมึงไปไหนต่อ

[ ผม ]  :  เดี๋ยวกลับเลยครับพี่ วันนี้คงไปกินเบียร์ไม่ไหว


[ เจ๊ ]  :  แหม แบบนี้ร้านเจ๊ก็ขาดรายได้สิ่เนี่ย โทน


[ ผม ]  :  โห เจ๊ครับ ลูกค้าเจ๊เยอะขนาดนั้น ผมกับไอ้กอล์ฟกินแค่เบียร์เอง ไม่กระทบรายได้เจ๊หรอก


[ ดาว ]  :  ห้ามกินนะกลับบ้านนอนเลยพี่โทน


เฮือก !!!  ผมนี่เฮือกจนลูกกระเดือกแทบกระเด็น คืออยู่ดีๆดาวก็เดินมาหาผมและตีแขนเหมือนแบบผมทำอะไรผิด ที่สำคัญตีต่อหน้าเจ๊ด้วย ผมก็แบบเชี่ยงานหยาบ เท่านั้นไม่พอครับ ดาวยังจับแขนผมด้วย


แถมยังมองด้วยสายตาที่แบบเหมือนจะเป็นห่วงสุดๆ ที่จิ๋วก็กระแอมเลยครับ ดาวจึงรีบปล่อยแขนทันที ผมก็ทำไรไม่ถูกเลยทีนี้ เพราะเอาจริงๆผมก็ไม่รู้ว่าเจ๊เขาจะคิดยังไงนะ ที่ผมไปวุ่นวายกับคนสนิทของเขาแบบนี้


[ เจ๊ ]  :  ดาว ที่อาทิตย์ก่อน BB มาบอกเจ๊ว่าอยู่กับโทน คงไม่ได้รับงานใช่มั้ย


เอ่าแล๊ว !!!  งานมาครับ ชิบหายแล่วพี่น้อง อยู่ดีๆเจ๊ก็ถามมาตรงๆเลย ผมแบบภาวนาในใจเลยนะ พุทโธ ธรรมโม สังโฆ อย่านะ อย่าพูดออกไปนะ ดาวจ๋าอย่าพูด


[ ดาว ]  :  เปล่าค่ะเจ๊ ดาวไม่ได้รับงานค่ะ ดาวแค่อยู่กับพี่โทน อืมมม ค้างด้วยกันค่ะ


ชี๊บหายเลี๊ยววววว ดาวแม่งพูดออกไปจริงๆค่าบบบบ แล้วไม่พูดเปล่านะพูดแล้วเบียดตัวเข้ามาหาผมอีก ผมมองพี่จิ๋วเลย แล้วส่งสายตาแบบว่า ช่วยผมด้วยพี่ พี่จิ๋วก็ส่ายหัวยิกๆๆเลย คงจะบอกว่ากูไม่เกี่ยว



[ เจ๊ ]  :  ค้าง ? ค้างด้วยกัน


[ ดาว ]  :  ค่ะ ก็แบบ เอิ่มมม เจ๊อย่าถามสิ่ ดาวเขินนะ

เอ๊า !!!  พอแล้วดาว อย่าราดน้ำมันลงกองไฟสิ่เบเบ๋ ดาวพูดไปก็แบบเกาะแขนผมไปครับ ผมนี่แบบวิญญาณแทบจะออกจากร่าง คือไม่ใช่ไรนะ พวกคุณก็รู้นะว่าการจะสามารถทำธุรกิจร้านคาราโอเกะที่เปิดเกินเวลาได้อ่ะ


มันต้องมีเส้นมีสายแค่ไหน แล้วตอนนั้นผมก็แค่พนักงานกินเงินเดือนคนนึง แถมยังเป็นมนุษย์เดินดินจะเอาไรไปสู้กับผู้มีอำนาจ ผมไม่ได้มีพลังแบบไอ้ริวนะเว้ยจะได้บวกได้ทุกคนบนโลก


ผมกลัวอย่างเดียว กลัวว่าเจ๊จะไม่พอใจแล้ว หาทางทำให้ผมอยู่ในพื้นที่นั้นไม่ได้อ่ะ แต่เจ๊เขาก็พูดขึ้นมาครับ


[ เจ๊ ]  :  ไม่เข็ดอีกนะ คราวก่อนน่ะจำได้มั้ย ไอ้นั่นมันทำอะไรกับดาวไว้


[ ดาว ]  :  แล้วเจ๊ คิดว่าพี่โทนเป็นคนแบบนั้นเหรอคะ


คือยอมรับเลยนะครับ ว่าตอนนั้นผมไม่แมนเลยที่ให้ผู้หญิงออกหน้าพูดแบบนั้น แต่อย่างที่ผมได้บอกไปบ่อยๆ สถานะของเราไม่ชัดเจน ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมกับดาวเป็นอะไรกัน ที่สำคัญบอกตามตรง


ผมยังสงสัยในตัวพวกเธอทั้งสามคนว่าต้องการอะไรจากผม แน่นอนล่ะมันไม่ใช่เงิน ไม่ใช่ทองแน่ๆ แต่มันคืออะไรล่ะที่พวกเธอต้องการ เจ๊เขาก็ถอนหายใจครับ แล้วก็บอกว่า


[ เจ๊ ]  :  ดาว ดาวเป็นพี่คนโตในร้าน อย่าทำอะไรให้เจ๊ลำบากใจนะ

[ ดาว ]  :  ดาวรู้ค่ะเจ๊

[ เจ๊ ]  :  แล้วโทนมันจะรับได้เหรอ ที่ดาวทำงานนี้น่ะ ดาวได้ถามโทนหรือยัง

[ ดาว ]  :  ไม่รุค่ะ


ดาวไม่พูดเปล่านะ เธอยังแบบเอิ่มกอดไหล่ผมอีกด้วย เจ๊ก็มองๆแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรครับ แล้วพี่จิ๋วก็ถามว่าผมจะกลับยังไง ผมเลยบอกว่าอาจจะนั่ง BTS ไปลงสุรศักดิ์และต่อ TAXI เข้าทางเซนหลุยซ์

[ ดาว ]  :  งั้น ดาวกลับเลยนะคะเจ๊ ดาวไม่อยากไปในเมืองง่าาาาา

เจ๊มองพี่ดาวและส่ายหัว เหมือนคุณแม่ที่ปวดหัวกับลูกสาวก่อนจะบอกว่า ก็ได้ก็ได้ เจ๊บอกให้ดาวไปธุระกับเธอแปปนึง จำไม่ได้ครับว่าไปไหน น่าจะไปกดเงิน

พอดาวกับเจ๊เดินไปแล้วผมก็ถอนหายใจ และหันมาคุยกับพี่จิ๋วครับ


[ ผม ]  :  เฮ้ออ รู้สึกตัวเองไม่แมนเลยครับ ที่ให้ดาวพูดเองทั้งหมด

[ พี่จิ๋ว ]  :  ก็พี่เตือนมึงแล้วววว พี่บอกมึงแล้วไงว่าพี่ไม่ห้ามเรื่องที่เอ็งจะจีบใครสักคนในร้านพี่ พี่ไว้ใจเอ็ง แต่เอ็งก็รู้ว่าเด็กมันทำงานแบบไหน จริงอยู่ว่าพี่ไม่ให้รับงานนอก แต่แค่นั่งตักลูกค้ามันก็ยากจะรับได้แล้ว จริงมั้ยไอ้โทน

[ ผม ]  :  เฮ้อ ไม่รู้เหมือนกันครับพี่ ผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ต้องทำตัวยังไง ดาวก็ทำเหมือนว่า....


ผมเงียบไปเลยตอนนั้นใจอ่ะมันคิดไปแล้วว่าดาวชอบผมหรือเปล่า แต่ปากมันก็หนักไม่กล้าพูดออกไป เพราะจะกลายเป็นว่ามั่นหน้า คิดไปเองว่าตัวท๊อปของร้านมามีใจ


หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมผมถึงมีปมเรื่องหน้าตาจังเลย ต้องบอกก่อนว่าสมัยเรียน ม.ปลาย ผมบูลลี่เรื่องหน้าตาบ่อยครับ ไม่ใช่เพราะไรนะ เพราะผมมีเพื่อนผู้หญิงหลายคนแค่นั้นเอง

คืออย่างที่ทุกท่านรู้ผมจะเป็นพวกไม่ม่อเลย พวกผู้หญิงมันก็กล้ามาพูดมาคุยด้วย เพราะว่าไว้ใจว่าเราจะไม่ม่อให้พวกเธอรำคาณ แล้วไอ้พวกเชี้ยที่ตามจีบสาวๆพวกนั้นแม่งหมั่นใส้ผม คือในละครเป็นยังไง แม่งก็แบบนั้นแหละ


จะบอกยังไงดีคือแบบเป็นเพื่อนกันแท้ๆแม่งยังมาล้อมาเหน็บผม แล้วพอผมเริ่มไม่พอใจ แม่งก็บอกกูล้อเล่นๆๆ ผมก็เลยล้อเล่นมันบ้างด้วยด้ามที่โกยขยะครับ เท่านั้นแหละจบ


แต่มันก็ยังเป็นความหลังฝังใจผมมาเรื่อยๆนะเอาจริงๆ เพราะงั้นอย่าไปทำร้ายใครด้วยคำพูดเลย เพราะมันจะส่งผลต่อจิตใจในระยะยาวเลย อ่ะกลับมาที่เอกมัยต่อ


ผมเงียบเลยล่ะพอพี่จิ๋วพูดแบบนั้น ผมไม่กล้าพูดว่าดาวทำตัวเหมือนชอบผม คือมันกระดากปากที่จะพูดอ่ะครับเอาจริงๆ พี่จิ๋วก็เข้าใจผมนะ เพราะมีหลายครั้งที่ผมเมาและเรื้อนไปเล่าเรื่องปมด้อยเรื่องหน้าตาให้เขาฟัง

เขาก็บอกมั่นใจหน่อยไอ้โทน มึงก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร แต่ก็นั่นแหละมันฝังใจผมมานานแล้วนี่นา พี่จิ๋วก็ตบที่ไหล่ผมครับ แล้วก็บอกไปว่า เขาก็รักดาวเหมือนน้องคนนึง แต่เจ๊น่ะรักดาวเหมือนลูกเลย


ซึ่งผมก็สัมผัสได้นะ เจ๊เขาพูดกับดาวเหมือนแบบเป็นห่วงมากๆเลย ก็นะช่วงที่ดาวโดนแฟนเก่าด่า เจ๊เองก็คงรับรู้และเจ็บปวดที่ดาวโดนด่าไม่น้อยแหละนะ


พี่จิ๋วก็ถามผมว่า กับดาวน่ะเรียบร้อยยัง ผมก็บอกอือครับเรียบร้อยแล้ว พี่จิ๋วก็ถอนหายใจเลยครับ เขาบอกว่าเป็นมึงก็ยังถือว่าดีวะ ดีกว่าไอ้เหี้ยไอ้ห่าที่ไหนก็ไม่รู้ เขาบอกผมว่าคราวก่อนเขาเกือบยิงมันทิ้งแล้วนะ มาด่าเด็กร้านเขาแบบนั้น


ผมก็ถามไปนะว่าพี่จะยิงผมไหมเนี่ย พี่เขาก็บอกว่ายิงทำไมดาวเข้าหามึงเอง แต่คำที่เขาบอกผมต่อจากนั้นผมจำได้ขึ้นใจเลย


[ พี่จิ๋ว ]  :  ถ้าจะคบกับดาว เอ็งต้องทำใจว่าคนของเอ็ง ไม่ได้กอดเอ็งคนเดียว เขาอาจจะต้องโอบลูกค้าเพื่อเอาใจ เพื่อเอนเตอร์เทนด้วย


ผมนี่สตั้นเลยตอนนั้น คือผมยังไม่ชัดจนกับดาวเรื่องสถานะ แต่พอมาฟังแบบนี้แล้วแม่งจี๊ดหัวใจยังไงไม่รู้ ก็แบบพอมีอะไรกันแล้ว จิตใต้สำนึกมันก็บอกผมทันทีว่าดาวเป็นของผม ดาวเป็นของผม ดาวเป็นของผม


แล้วพอได้ยินว่าดาวไม่ได้กอดผมคนเดียว จิตใจแม่งก็เหี่ยวเลย ผมว่าทุกคนคงเข้าใจผมแน่ๆครับ ผมก็ถอนหายใจเบาๆครับ โทษทีนะครับ รายละเอียดตอนนี้ที่คุยกับพี่จิ๋วอาจจะเยอะนิดนึงหวังว่าท่านๆ จะไม่เบื่อกันนะ


ไม่นานนักดาวกับเจ๊ก็เดินกลับมาครับ ผมก็เตรียมชิ่งเลยทีนี้

[ ผม ]  :  พี่จิ๋วครับ เจ๊ครับ ผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ


เอาล่ะได้เวลาหลวงพ่อโกย แต่ว่าไม่ทันครับ ดาวดึงแขนผมโคตรไว แถมยังมองหน้าแบบเอาเรื่องเลยล่ะ


[ ดาว ]  :  ไปไหนฮึ๊ พี่โทน

[ ผม ]  :  จ่ะ จ่ะ จ๋าจ๋า จะกลับบ้านค่ะ

[ ดาว ]  :  อื้อ ก็บอกกันดีสิ่พี่อ่ะ ( หันไปหาเจ๊ ) เจ๊ค่ะ เดี๋ยวดาวกลับพร้อมพี่โทนนะคะ


ผมหันควั่บมองคอแทบหัก เฮ้ย !!! ว่าไงน๊า กลับ กลับด้วยกันเหรอ ดาวจ๋า นี่ดาวอัลไลเนี่ย !!!  ผมแบบ เฮ้ออ หันมองพี่จิ๋วเลยครับ พี่จิ๋วก็ทำหน้าแบบ ตัวใครตัวมัน

ส่วนเจ๊น่ะเหรอ ก็กอดอกมองผมแบบเฮ้อออ เบิ๊ดคำสิ่เว่า ส่วนดาวน่ะเหรอครับ เธอกอดแขนผมและยิ้มให้เจ๊ เหมือนแบบลูกสาวพาแฟนมาเปิดตัวกับพ่อแม่อ่ะ


ผมก็คิดในใจแบบว่าชิบหายแล่วววว ทำไงดี ผมก็เลยแบบเอาวะ ลูกผู้ชาย ยังไงก็คงต้องโชว์แมนหน่อยล่ะ


[ ผม ]  :  เอิ่มม เดี๋ยวผมพาดาวไปส่งที่หน้าร้านนะครับเจ๊


เฮ้อ อย่างน้อยผมก็คงต้องทำอะไรที่มันดูเป็นลูกผู้ชายบ้างอ่ะเนอะ เจ๊ก็อื้มๆไปแหละครับ ผมโล่งใจนะที่เจ๊เขาไม่ได้ดุด่าอะไรผม คือถึงไม่ต้องพูดออกไปแต่เจ๊คงรู้ด้วยสัญชาตญาณแล้วแหละว่าผมกับดาวนั้น ไปไกลกว่าจับมือถือแขนกันแล้ว


ก่อนไปเจ๊เขาก็พูดติดตลกไว้นะ ว่าสงสัยจะไม่ได้เงินค่าเบียร์จากผมแล้วมั้งเนี่ย ผมก็เลยบอกไปครับว่าถ้าว่างก็ไปตลอดแหละครับเจ๊ เอิ่ม ทำไมผมรู้สึกว่าตอนนี้มันเหมือนกับ


พ่อแม่กำลังจะส่งตัวลูกสาวเข้าหอยังไงก็ไม่รู้ครับ ผมกับดาวเดินมาส่งเจ๊กับพี่จิ๋วที่ลานจอดรถครับ หลังจากที่ทั้งคู่ออกไปดาวก็กอดแขนผมแน่นกว่าเดิมอีก

[ ดาว ]  :  งืมมม คิดถึงจังค่ะ

[ ผม ]  :  แสบนักนะดาวไปพูดแบบนั้นได้ไงหืม ถ้าเจ๊เกิดไม่พอใจขึ้นมาทำไง

[ ดาว ]  :  ก็เพราะรู้ไงว่าเจ๊เขาจะไม่ว่า ดาวเลยกล้าพูดน่ะ ป่ะไปกันเถอะพี่โทน ไปสยามกัน

เฮ้ย !!!  เดี๋ยวๆๆๆ ยังไงกันครับเนี่ย ผมดุดาวเลยไหนบอกว่าจะกลับไง ดาวบอกว่าไงรู้มั้ย ก็กลับไง แต่ตอนไหนไม่ได้บอก โอยเอาอีกละผม เฮ้อ แล้วผมจะทำไงล่ะทีนี้ ดาวบอกว่าอยากไปเดินสยาม เดินพารากอน ช่วงนั้นมีจัดไฟครับ


ดาวก็เลยอยากไปดู คือแบบอารมณ์คนเหนื่อยอ่ะครับ แต่ถามว่าผมไปมั้ย ผมไปครับ เพราะลึกๆแล้วผมเองก็อยากจะอยู่กับดาวนะ ถึงดาวจะไล่ต้อนผมจนจนมุม แต่เวลาอยู่กับดาวผมก็สบายใจ เหมือนแบบว่าไม่มีอะไรต้องกังวล


[ ผม ]  :  ก็ได้ๆๆๆ แต่แปปเดียวนะ

[ ดาว ]  :  อื้อ น่ารักจังเลยค่ะ

เราสองคนก็พากันเดินจากร้านไปขึ้น BTS ครับ พอมาถึงสยามผมก็แบบ เอ่อจับมือเธอไว้เลยล่ะครับ สมัยก่อนคนเยอะมากๆเลยนะ เราพากันเดินเที่ยวแทบรอบสยามเลยล่ะ ถามว่าผมเหนื่อยมั้ย โคตรเหนื่อย


แต่ดาวเองก็ดูสนุกผมก็ไม่อยากจะขัดใจเธอนะ เราแวะกินนั่นกินนี่อีกหลายๆอย่างเลยครับ ซึ่งถ้าเล่าไปมันคงกินพื้นที่มากกว่า 3-4 พันตัวอักษรแน่ๆ เพราะงั้นจะขอข้ามไปเลยนะครับ

ผมดูนาฬิกา นี่ก็สองทุ่มกว่าๆแล้วผมเลยชวนดาวว่ากลับกันเถอะ ผมจะไปส่ง ดาวก็อื้มๆๆๆ  เราเดินจับมือกันแบบไม่มีใครเขินเลยนะ เหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว พอผมเหงื่อออกดาวก็จะเอามือมาปาดๆออกให้ แถมยังหยิบทิชชู่มาซับให้อีก


หลังจากขึ้น BTS เนี่ยเป้าหมายของผมคือสถานีสุรศักดิ์ครับกะว่าจะนั่ง TAXI ไปส่งดาวแล้วค่อยกลับบ้าน แต่ดาวบอกว่าอยากเดินเล่นช่องนนทรี อ่ะผมก็ตามใจครับ


แล้วคือหลายท่านน่าจะเคยผ่านไปตึกข้างๆ BTS ช่องนนทรีเนี่ยมันติดไฟระโยงระยางสวยมากๆ พอเราลงจาก BTS ดาวก็จูงมือผมเดินลงไปเลยล่ะ เธอบอกไฟสวยมากๆเลย ตอนนั้นผมก็เคลิ้มๆนะ ดันพูดไปว่า


[ ผม ]  :  แต่ดาวก็สวยกว่านะ ดาว... พี่ว่าเราสองคน.....

[ ดาว ]  :  อะไรเหรอพี่


พูดไปแล้วก็สะดุ้งครับ ผมพูดอะไรไปเนี่ย ดาวได้ยินแบบนั้นก็มาเกาะแขนผมเลยล่ะ ถามว่าพูดว่าอะไรนะ ผมบอกเปล่าาาา  ดาวก็ยังมองหน้าผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ครับและถามผมว่าเมื่อกี้บอกว่าเธอสวยเหรอ


ผมก็ตอบไปว่าอื้ม ดาวสวย วันนี้ดาวสวยจัง ผมก็ชมไปตรงๆนะ ดาวก็แบบ แอ้ !!! หรือว่าพี่โทนชอบดาวแล้วเนี่ย ผมก็แบบเงียบเลย ผมเดินจ้ำเลยครับ แต่รู้มั้ยดาวบอกกับผมว่ายังไง

ในขณะที่เธอทำเหมือนว่าเราเป็นมีสถานะพิเศษ ในขณะที่เธอทำเหมือนว่ามีใจให้ผม วันนั้นที่ช่องนนทรีเธอกลับบอกผมว่า

[ ดาว ]  :  เราสองคนเป็นแบบตอนนี้ก็ดีแล้วพี่ อย่ามากกว่านี้เลยเนอะ

เคยแบบสะอึกมั้ยครับ คือผมแบบตอนนั้นเริ่มจะแบบยอมรับตัวเองแล้วว่ารู้สึกดีกับดาวมากๆเลยนะ แต่มันกลับกลายเป็นอะไรที่ทำให้ผมใจหายเหมือนกัน


ผมแบบอึ้ก !!!  เคยป่ะครับ อารมณ์เหมือนว่าเลิกกับแฟนเก่าไปแล้ว เรายังลืมเขาไม่ได้แต่ว่าเห็นเขามากับแฟนใหม่ อารมณ์ผมประมาณนั้นเลย ใจมันหายว่าบบบ หรือว่าผมชอบดาวจริงๆวะ


นี่สิ่นะ ที่พี่จิ๋วเตือนผม หรือว่าตอนนี้หมดเวลาเล่นเกมส์ของพวกเธอแล้วนะ ถ้าจะนับไปแล้วตอนนี้ดาวก็นำมาเป็นที่ 1 แล้วนี่นา หรือว่านี่คือจุดประสงค์ของเกมส์นี้

ใครที่ทำให้ผมหลุดปากว่าชอบออกไปนั่นคือผู้ชนะและเกมส์จะจบลงทันที คือตอนนั้นพยายามคิดๆครับ ซึ่งมันก็ไปได้หลายทิศทางมากเลยนะทุกคน


ใจนึงผมก็คิดนะว่าเฮ้ยดีแล้ว อย่ารู้สึกมากไปกว่านี้เลย แค่นี้ก็พอแล้วยังไงก็กำไรชีวิตแล้ว กับอีกความคิดนึงผมก็ถามตัวเองว่า มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ หรือว่าไอ้ความห่วงใย ความใส่ใจที่ดาวทำให้หลายๆอย่างมันแค่ละคร


ตอนนั้นผมแบบมึนเลย เคยแบบเคว้งคว้างในเมืองใหญ่ป่ะ โห แล้วตอนนั้นผมยืนนิ่งอยู่กลางช่องนนทรีอ่ะบอกเลย ผมมองดาวที่ค่อยๆเดินออกไปเรื่อยๆครับ ผมหยุดนิ่งเลย จำได้แทบทุกสิ่งที่เกิดขึ้น


ดาวเดินกลับมาแล้วบอกกลับบ้านกัน ผมนี่แบบโหวงเหวงเลยครับ แล้วผมเป็นแบบถ้าอารมณ์ดาวน์คือดาวน์ไปเลย ผมจะเงียบไม่หือไม่อือ คือตอนนั้นดาวก็พยายามทำเหมือนเดิมนะ


เธอร่าเริง เธอพยายามแซวผม พยายามทำให้ผมเสียอาการ แต่อาการกูเสียไปแล้วไง ยังจะมาทำให้เสียอะไรอีก

[ ดาว ]  :  ไปบ้านพี่โทนเนอะ

[ ผม ]  :  พี่ครับไปที่ ......


ผมพูดแทรกมาเลยว่าให้ไปส่งดาวที่ไหน คือไม่ได้ระบุชื่อร้านนะ แต่ก็ใกล้ๆกันแหละเดินไม่ถึง 10 เมตร ดาวก็คงแปลกใจครับว่าผมเป็นอะไร คือผมก็พยายามเก็บอาการหลายๆอย่างนะ


คือผมโคตรอึดอัดบอกเลย บอกเลยว่าตอนนี้แม่งโคตรอึดอัด คือผมกับเธอ มี SEX กันไปเกือบ 10 ครั้ง แต่สถานะของเรามันก็ไม่ได้ชัดเจน เธอไม่ได้บอกว่าชอบผม ผมเองก็ไม่ได้บอกเธอไปว่าคิดยังไง


มันทำให้ตอนนี้ทุกอย่างอึดอัดไปหมด ผมไม่ได้ลงมือจีบเธอแบบจริงๆ เพราะฉะนั้นที่เธอปฏิเสธความสัมพันธ์ไปแบบนั้น ผมก็ไม่มีสิทธิ์ไปพูดอะไร ไม่มีสิทธิ์ไปตัดพ้ออะไรจริงๆไหม


ถ้าเราจีบใครสักคนจริงๆจัง ถ้าเธอทำเหมือนมีใจและให้โอกาส แต่อยู่ดีๆมาบอกว่าไม่ได้คิดกับเรามากกว่าเพื่อน เราแม่งยังพอที่จะตัดพ้อได้ว่า แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร ที่เหมือนมีใจมันคืออะไรจริงมะ


แต่ผมนี่แบบอะไรก็ไม่ได้ทำ พูดอะไรก็ไม่ได้พูด มันเลยทำให้อึดอัดแบบนี้ไงครับ และที่สำคัญผมมีสิทธิ์อะไรไปตัดพ้อเธอจริงมั้ยครับ เฮ้อผ่านมานานแล้วนะเป็น 10 ปีแต่ผมจำได้ทุกวินาทีเลยตอนนั้น


บน TAXI เราไม่พูดอะไรกันเลย มือก็ไม่ได้จับ ดาวชวนผมคุย  ผมก็พูดคำตอบคำ คืออารมณ์เหมือนอกหักอ่ะตอนนั้น ดาวเองก็คงรู้แหละว่าผมแปลกๆไป เธอก็ถามนะว่าผมเป็นอะไรหรือเปล่า ซึ่งผมก็ตอบไปแหละครับว่าเปล่า


ดาวเองก็คงหมั่นเขี้ยวมั้ง พอเข้าช่วงถนนจันทน์ที่มันมืดๆดาวก็ทำท่าเหมือนจะก้มมาแกล้งงับที่แท่งเนื้อของผม แต่ผมก็จับตัวเธอไว้นะและบอกว่า


[ ผม ]  :  อย่าทำแบบนี้เลย ไม่ต้องทำอะไรแล้ว

[ ดาว ]  :   พี่โทนเป็นอะไรหรือเปล่า

[ ผม ]  :  เปล่าหรอก ไม่ได้เป็นอะไร แค่... เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว อย่าทำไปมากกว่านี้เลย


ใจผมมันก็แปลกนะ ปากบอกไม่เป็นอะไร แต่ทำไมเลือกใช้คำพูดเดียวกับดาววะ แปลกมะเวลาแบบนี้เผมต้องรีบตักตวงดิ่วะ ถ้ารู้แล้วว่าดาวไม่ได้คิดอะไรกับผมจริงๆ ผมก็ควรรีบตักตวง รีบพาดาวไปที่บ้าน


และจัดการเอาให้ถึงใจ จัดให้ลุกกันไม่ไหว ตุนกำไรไว้ก่อน เพราะตอนนี้เกมส์ของพวกเธอจบแล้วนี่ เธออาจจะไม่มาหา ไม่ให้ทำแบบเดิมแล้วก็ได้ ผมควรต้องตักตวงสิ่ แต่เชื่อมั้ยตอนนั้นขนาดดาวทำท่าจะงับแท่งเนื้อของผม


มันยังไม่มีอารมณ์ที่จะแข็งเลย คืออารมณ์มันดิ่งน่ะ ตอนนั้น โอเครู้แล้วว่ามันคือเกมส์ เชื่อมะผมไม่คิดที่จะยุ่งกับร่างกาย ไม่คิดจะยุ่งกับดาวเลย

ผมนั่งรถเลยร้านคาราโอเกะมา 10 เมตรเพื่อส่งดาวก่อนออกไปเธอก็ยังหอมแก้มผมนะ บอกว่าฝันดี แต่ผมไม่มีอะไรจะพูดกับเธอแล้วครับ ไม่ใช่ว่าผมได้เธอแล้วเบื่อนะ


แต่เธอพูดมาเองว่าอย่ามากไปกว่านี้ แล้วจะให้ผมทำยังไงได้ล่ะนอกจากยอมรับคำพูดนั้นแหละ หยุดความสัมพันธ์ไว้แค่นั้น แน่นอนมันรวมถึงความสัมพันธ์ที่มันเกิดขึ้นกับแก้มและมิ้นต์ด้วย




 











เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

nmiint

มาตามกันยาวๆ ครับ แต่เขาบอกว่าผู้หญิงพูดอย่าง ใจคิดอีกอย่าง จะจริงไหมอะเนี่ย

kschai



nagatobimaru

มาตรงตามสัญญานะครับ นายโทน รอบนี้จะได้กินแซนวิส หรือยังน้า ?

ฟิลอึดอัดมาเต็ม ทำอะไรไม่ถูก เดินหน้าก็ไม่ได้ ถอยหลังก็นอยด์ตัวเอง เข้าใจคับ ไรท์


tummaba

นายโทนจะได้3สาวไว้เป็นฮาเร็มยาวๆหมดไหมแล้วจัดพร้อมๆกันสักรอบด้วย

robertrobin

เปิดช่ววครึ่งหลังมาก็ดิ่งเลยนะครับ คุณโทนอย่าเพิ่งเสียใจนะครับ รีบๆกลับมาเป็นคนเดิมให้ได้นะครับ

elelle

คิดเผื่อไปเองพระเอกมาก ส่วนตัวผมนะ ถ้าชอบใครสักคนแค่เราทำให้​เค้ามีความสุขก็พอแล้วไม่ใช่หรอ ผมใช่ความคิดเนี้ยล่ะ เจอคนปัจจุบันตอน 22-23พอดี ตอนนี้13ปีละ แต่รอดูตอนจบอ่ะนะ บางทีคิดแบบผมอย่างเดียวอาจจะไม่พอสำหรับ 3 สาวนี้ก็ได้


santosan


Otaza

มันดิ่งจริงๆนะ กับคำว่าพูดที่อย่ามากไปกว่านี้เลย ...ใครรักก่อนแพ้ 55 
ใต้เลข 5 มีน้ำตาซ่อนอยู่


pliwds

ลุ้นเสียวกันอยู่ดีๆ ดึงดราม่าเลย ... ผู้อ่านเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทันครับท่าน