ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

โชคชะตา กามารมณ์ 2019 ตอนที่ 12

เริ่มโดย pekopon66, สิงหาคม 16, 2020, 01:44:42 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

pekopon66

วางจำหน่ายแล้ว! โชคชะตา กามารมณ์ เล่มที่ 3 ราคาเพียง 59 บาทเท่านั้น เรื่องราวของ "ดรีม" และ "เอก" สองหนุ่มสาววัยนักศึกษาที่ต้องมาเผชิญเรื่องราวมากมายในการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ดรีมกำลังถลำลึกสู่กลเกมแห่งตัณหาด้วยตนเอง รสรักแปลกใหม่และการคบชู้ สาวน้อยจะเดินไปสู่เส้นทางไหนกัน
สามารถอุดหนุนได้ตามลิ้งค์นี้ : http://www.tunwalai.com/ebook/detail?ebookId=10284


--------------------------------------------------------------------------------------------

สาวน้อยที่กำลังเจ็บช้ำกับการที่ถูกแฟนหนุ่มละเลยทั้งความสัมพันธ์และความรู้สึก เธอคิดว่าวันนี้เป็นวันที่แย่ที่สุดในชีวิต แต่โชคชะตากลับเล่นตลกซ้ำซ้อน นำพาดรีมให้มาเจอกับชายที่เธอรังเกียจมากที่สุดอย่างพี่ต้น 



"ห...หนูขอร้อง...อย่าทำร้ายหนูเลย"



ดรีมพยายามยกมือไหว้ขอร้อง แต่พี่ต้นก็ไม่ฟัง ชายผู้มีรอยสักเกือบถึงต้นคอบีบข้อมือสาวน้ออยร่างบอบบางแล้วออกแรงลาก เขาไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะอ้อนวอนหรือสำนึกผิดมากแค่ไหน เขายังคงแค้นใจฝังลึกไปถึงกระดูกดำ กล่องดวงใจเขายังคงเจ็บปวดใช้การไม่ได้มาจนถึงปัจจุบัน



"ถ้าดิ้นมากๆหรือร้องให้คนมาช่วยล่ะก็... กูกรีดหน้ามึงแน่" 



ต้นควักคัตเตอร์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ดรีมถึงกับเงียบ ปกติเธออาจจะกลัวจนสติหลุด แต่ว่าตอนนี้เธอกลับไม่รู้สึกอะไรมาก รู้แค่ว่าถ้าทำตามอีกฝ่ายก็คงไม่เป็นอันตราย จิตใจของเธอคงเจ็บปวดมากเสียกว่าโดนมีดกรีด



ต้นพาดรีมเดินเข้าไปในซอยเลยหอพักของเธอไป สาวน้อยไม่ขัดขืนแต่ก็เดินขาแข็ง จนคนทั่วไปก็รู้ว่าเธอไม่เต็มใจที่จะไปด้วย แต่ก็ไม่มีใครเข้ามายุ่งหรือช่วยเหลือ เขาคงคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัว บวกกับลุคของต้นที่ดูไม่น่าเข้าไปข้องเกี่ยวด้วยสักนิด



ต้นลากสาวน้อยมาจนถึงหอพักแห่งหนึ่งที่ยังสร้างไม่เสร็จ วันนี้เป็นวันหยุดพิเศษ คนงานจึงไม่ได้ทำงานกัน ต้นพาดรีมเข้ามาในตึกที่มีทั้งผ้าใบ ทั้งสังกะสีคลุมเป็นเต๊นท์ที่พักชั่วคราว แต่ไร้วี่แววคนงาน



"ฮัลโหล มีใครอยู่มั้ยครับ!" ต้นตะโกนเรียกหาคน ดรีมชักใจคอไม่ดี

"มีอะไรเหรอ"



ไม่นานก็มีผู้ชายคนหนึ่งมุดออกมาจากเต๊นท์ ผมของเขาหยักโศกมันเหนียวติดศีรษะ ร่างกายผอมเกร็งผิวแดงคล้ำ ตาเหลืองมีหนวดแข็งดำผสมสีดอกเลา อายุน่าจะราวสี่สิบต้นๆ แต่ลักษณะภายนอกราวกับวัยเกษียณอายุ ดูหน่วยก้านก็รู้ว่าเป็นคนขี้เหล้าเมายา 



"ขอโทษนะครับ พี่ชื่ออะไรเหรอครับ?"

"มั่น" เขาตอบกลับมาสั้นๆ

"ว่าแต่พี่มั่นอยู่คนเดียวเหรอครับ?"

"อื้อ คนอื่นเขาไปกินหมูกระทะกันหมด ส่วนข้าขี้เกียจไป" สายตาของเขามองชายหนุ่มรอยสักและสาวน้อยทรงโตอย่างสงสัย 

"น่าเสียดายจัง คือพอดีผมกับแฟน....อยากหาอะไรตื่นเต้นๆทำ ไม่ทราบว่าคุณพี่สนใจจะช่วยพวกผมหรือเปล่า?"



ต้นเข้าไปโอบกอดดรีมจากด้านหลัง ก่อนจะลูบไล้เอวต่ำลงไปถึงจุดโหนกนูน ดรีมเข้าใจได้ทันทีว่าต้นต้องการแก้แค้นเธออย่างไร ชายก่อสร้างผู้โชคดีก็ตาเบิกโพลง เมื่อเขาพิจารณาดูทีละสัดส่วนก็ยิ่งตะลึง ใบหน้าที่สวยราวกับดารา ผิวขาวนวล ตัวเล็กกระทัดรัด มาพร้อมกับดอกบัวคู่งามที่เต่งตึงโตเย้ายวนสายตา



"ข...ข้าไม่มีตังหรอกนะ" พี่มั่นตอบกลับแบบซื่อๆ ต้น

"โธ่ พี่ก็... พวกผมมาหาความสนุก ไม่ได้ต้องการเงิน ว่าแต่พี่เถอะอยากสนุกกับพวกผมหรือเปล่า"

"อยากสิวะ มาๆ เข้ามา" พี่มั่นกวักมือก่อนจะเข้าไปในสังกะสีก่อน 

"อย่าขัดขืนละ...อ่อ แล้วอย่าทำหน้าตารังเกียจหรือร้องไห้ด้วย ไม่งั้นเธอโดนดีแน่ ทางที่ดี เธอน่าจะสนุกนะ หึหึหึ สาวนักศึกษานมโต เอากับคนงานก่อสร้าง หนังโป๊ชัดๆ"



ต้นกระซิบข้างหู ดรีมรู้ดีว่าเธอต้องทำยังไง แต่เธอก็พยายามมองรอบตัว หาทางเอาตัวรอด คนที่อันตรายไม่ใช่นายมั่นแต่เป็นพี่ต้นที่อยู่ด้านข้าง ทั้งสองเดินเข้าไปในที่พักของมั่น เพียงแค่แทรกตัวเข้าไปดรีมก็ต้องผงะเพราะกลิ่นอับลอยสวนมาอย่างจัง



ในนั้นเป็นที่แคบๆมีเพียงฟูกเตียงเก่าๆ หมอนฟีบๆ และภาพนางแบบในชุดวาบหวิวที่ถูกฉีกจากนิตยสาร จำนวนมากแปะอยู่ตามผนังพร้อมด้วยคราบเลอะเปรอะเปื้อน ดรีมไม่เชิงรังเกียจ เธอแอบเห็นใจด้วยซ้ำที่การเป็นอยู่ของพวกเขาดูไม่ดีนัก ทั้งที่พวกเขาคือเบื้องหลังของความสำเร็จในหลายๆที่



"พี่จะทำอะไรก็ได้นะ....แฟนผมพร้อมทุกอย่าง จริงมั้ยจ้ะที่รัก" ต้นลูบหัว

"ค...ค่ะ" ดรีมฝืนยิ้มออกมา

"ข้าไม่มีถุงยางว่ะ พวกเอ็งมีมั้ย?" 

"ไม่เป็นไรพี่ ผมก็ไม่มีเหมือนกัน เอาตรงๆนะ....ผมอยากให้พี่แตกในใส่แฟนผมด้วย" ดรีมถึงกับตะลึง ต้นยิ้มสะใจอย่างออกหน้าออกตา

"ไม่กลัวข้ามีโรคเลยงั้นเหรอ?"

"โธ่พี่ เรื่องแค่นี้คิดมาก ผมกับแฟนมั่นใจว่าพี่ไม่เป็นอะไรแน่นอน" ในใจต้นกลับคิดว่ายิ่งเป็นสิดี ให้ดรีมมันมีโรคตายห่าไปเลยก็ได้ 

"งั้นเหรอวะ....แล้วนี่อะไร!"



นายมั่นมือไวกว่าที่ต้นคิด ชายก่อสร้างล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบคัตเตอร์ออกมาก่อนที่ต้นจะป้องกันเอาไว้ได้ ดรีมเองก็หัวไวรีบหลบเข้าไปนั่งหลังพี่มั่น ด้านต้นตกใจไปต่อไม่ถูก



"อย่าคิดจะมาหลอกคนอย่างข้านะ ไอ้มั่นคนนี้ถึงจะการงานต้อยต่ำ แต่อดีตก็เป็นถึงเสือมั่นนะ!"

"ใจเย็นๆพี่ ผมไม่ได้หลอกอะไรพี่เลยนะ"

"ข้าแอบเห็นเอ็งเอามือล้วงใส่คัตเตอร์ลงกระเป๋าตั้งแต่เข้ามาเรียกแล้ว ส่วนอีหนูคนนี้ใครๆก็จำมันได้ ข้าเคยเห็นมันอยู่กับผู้ชายอีกคน"

"คนนั้นเขาเลิกไปแล้ว ตอนนี้ดรีมเขาคบกับผม ส่งคัตเตอร์คืนมาเถอะนะครับ"

"เอ็งดูถูกข้าอีกแล้วนะ ผัวที่ไหนเขาจะไม่สนใจเรื่องติดโรควะ มีแต่เอ็งนี่ละ แถมอีหนูมันมาหลบหลังข้างี้ มันก็แปลว่าเอ็งบังคับเขามาใช่ไหม!! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นข้าแทงไส้แตกแน่" 

"จ...ใจเย็นๆพี่ พี่แทงผมเรื่องก็ถึงมือตำรวจนะ"

"ไม่ถึงหรอก...ถ้าข้าจับเอ็งโบกปูนทับไว้ในเสานี้สักเสา กว่าตำรวจจะหาศพเอ็งเจอ ข้าก็ตายห่าไปนานแล้ว ข้าบอกให้ออกไปไง! ไป!!"



ต้นสติแตกรีบคลานออกจากที่พักไปทันที พอเห็นว่าชายผู้สักเต็มคอวิ่งเตลิดไป ทั้งดรีมและพี่มั่นก็ถอนหายใจโล่งอก ดรีมหันไปมองนายมั่นแล้วลืมตัวยิ้มออกมาทั้งที่ในใจยังตรอมตรม การมองคนมองแต่ภายนอกไม่ได้จริงๆ กรรมกรก่อสร้กลับกลายเป็นฮีโร่ที่ช่วยชีวิตเธอไว้เสียอย่างงั้น



"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆ"

"ไม่เป็นไร ข้าแค่ไม่ชอบพวกแมงดากดขี่ผู้หญิงแค่นั้นเอง" นายมั่นหยิบเบียร์ที่เปิดค้างไว้มาดื่ม ท่าทางเงินที่ได้มาจะเอาไปลงกับของพวกนี้หมด 

"หนูขอดื่มด้วยได้มั้ย?"

"ห้ะ" 



มั่นไม่เชื่อสายตา ดรีมคว้าขวดเบียร์ไปกระดกดื่มอย่างไม่รังเกียจ ชายก่อสร้างมองเด็กสาวอย่างสงสัย ภายนอกเธอดูน่ารักปกติทั่วไป แต่เขากลับรู้สึกว่าสาวน้อยคนนี้จะเก็บงำอะไรไว้อยู่ข้างใน 



"รู้มั้ยว่าจริงๆเบียร์มีไว้ทำไม" 

"มีไว้ทำไมเหรอคะ?" ดรีมหันมามองแบบงงๆ

"มีไว้ฉลองความบัดซบของชีวิตไง"



นายมั่นหยิบขวดเบียร์มาดื่มต่อจนหมด ดรีมหลุดหัวเราะออกมายกใหญ่ มันเป็นตลกร้ายที่แทงใจดำเธอที่สุด 



"รีบไปเถอะ ถ้าใครมาเห็นเข้าจะไม่ดี คนในนี้หวังจ้องจะฟันเอ็งกันทั้งนั้น"

"คนรู้จักดรีมเยอะขนาดนั้นเลยเหรอคะเนี่ย"

"แน่ละสิ สวยๆขาวๆงี้ใครจะไม่สน"

"แสดงว่าพี่ก็คือหนึ่งในนั้น" ดรีมหันมาจ้องหน้ายิ้ม

"เออ ใครก็คิดล่ะวะ ไม่รีบกลับ แม่จับปล้ำจริงๆด้วย" 

"ขอบคุณนะคะ ไว้คราวหน้าจะเลี้ยงเบียร์นะ"



ก่อนเดินออกสาวน้อยแอบหอมแก้มนายมั่นไปฟอดนึง เพื่อเป็นรางวัลแก่การทำดี ไม่ฉวยโอกาส และให้เขายึดมั่นในความคิดที่ดีต่อไป เพียงแค่หอมครั้งเดียวก็ทำเอานายมั่นตกอยู่ในมนต์สะกด เขาเองก็อยากหอมเธอกลับ อยากจะรู้เหมือนกันว่ากลิ่นของนักศึกษาสาวเป็นอย่างไร แต่ดรีมก็เดินจากไปแล้ว



หลังจากออกมา ดรีมก็เดินโซเซกลับไปที่หอพักกลับห้องตนเอง วันนี้เธอเหนื่อยมากแล้ว ทั้งกายและจิตใจ อยากจะนอนพักซักนิด พอมาถึงสาวน้อยก็ใช้กุญแจไขประตู ปรากฏว่าห้องไม่ได้ล็อค ดรีมคิดว่าเอกคงกลับมาแล้วเธอจึงเปิดประตูห้องเข้าไป



"เฮ้ยย ดรีม!"



ภาพที่เธอเห็นคือ หนุ่มหยวนเพื่อนข้างห้องสุดบึกบึนกำลังนุ่งผ้าขนหนูอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าซึ่งอยู่ฝั่งเดียวกับประตู สงสัยว่าจะกำลังหาเสื้อผ้าใส่อยู่ สาวดรีมถึงกับหน้าแดงเมื่อเห็นกล้ามเป็นมัดๆ เธอยืนมองอยู่พักนึงก่อนจะเรียกสติกลับมาได้ 



"โทษๆ หยวน เราเข้าผิดห้องอีกแล้ว" สาวน้อยทำท่าจะปิดประตู

"เดี๋ยวก่อนดรีม อย่าเพิ่งไป เข้ามาคุยกันก่อน" 



หยวนวิ่งมาเอามือยันประตูไว้ ก่อนจะดึงตัวสาวน้อยร่างเล็กเข้ามาในห้องแล้วปิดประตู ในตอนนั้นเองผ้าขนหนูที่รัดเอวชายหนุ่มกล้ามโตอยู่ก็พลันหลุดร่วงลงไปกองที่ขา สาวดรีมใจหายวาบ ยังดีที่ข้างในสวมกางเกงในอยู่ แต่เธอก็แอบเห็นงูตัวขนาดกำลังดีนอนขดอยู่กลางเป้า



"นี่ จะคุยอะไรก็ไปแต่งตัวก่อน" ดรีมรีบไล่ด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม

"ไม่เอา เราว่าดรีมเองก็ชอบให้เราแต่งตัวแบบนี้ใช่ปะ"

"ทะลึ่ง!"

"ใครทะลึ่งกันแน่ ดูสิ มองไม่หยุดเลย" หนุ่มหยวนแซว ดรีมรีบหลับตา

"แล้วตกลงมีอะไรจะคุยก็รีบว่ามา"

"คือจะถามว่าได้กินน้ำเต้าหู้ยัง"

"...อ๋อ กินแล้วอร่อยดี" ดรีมโม้ส่งไปงั้น อันที่จริงเธอยังไม่ได้ทาน

"ปกติดรีมชอบกินอะไร เดี๋ยวเราจะซื้อให้"

"กินได้หมดล่ะ เป็นพ่อบุญทุ่มหรือไงจ้ะ หึ?" ดรีมหลับตาแต่ก็ยังกวนอีกฝ่ายได้

"อะแน่นอน จีบใครก็ต้องเต็มที่ไม่ใช่เหรอ?" 

"จีบ?....ใครอนุญาติให้จีบ อย่ามา ระวังโดนเจ้าของเขาเล่นเอานะ" 

"ไม่กลัว ก็มันชอบไปแล้วนิ" 



ดรีมหน้าตึงจนต้องลืมตาขึ้นมาก็พบว่าชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาระยะประชิด ใบหน้าทั้งสองแทบจะแนบชิดกัน สาวน้อยหน้าแดงกล่ำ ลมหายใจของทั้งคู่ผสานกันจนรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่เธออยากจะยื่นหน้าเข้าไป แต่ดรีมรีบตั้งสติคิดถึงเอกแล้วดันตัวอีกฝ่ายออกไปเล็กน้อย



"เราว่า..อย่าทำแบบนี้เลย เราไม่อยากนอกใจเอก" 

"ทำไมล่ะ ไม่มีใครเห็นซะหน่อย..." หยวนยื่นหน้าเข้ามาจะจูบ

"มีสิโว้ยย!'



ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก ชายคนนั้นก็คือ เอก แฟนหนุ่มของดรีมนั่นเอง สาวน้อยถึงกับตกใจ เอกจ้องมองหยวนแบบหาเรื่อง ดูจากอีกฝ่ายที่แต่งตัวน้อยชิ้นแล้วยิ่งทำให้เอกโมโหใหญ่ 



"แฟนกูบอกว่าไม่ก็แปลว่าไม่ไง!!" ดรีมถึงกับอึ้ง เธอไม่เคยเห็นแฟนของตนเกรี้ยวกราดขนาดนี้มาก่อน

"เออ..เราผิดเอง ผิดที่ไปหลงชอบแฟนของนาย"

"การชอบกันไม่ได้ผิดเว้ย แต่ถ้าดรีมบอกว่าไม่มันก็แปลว่าไม่! ปะดรีม กลับเถอะ"

"อ..อื้อ"



ดรีมเดินตามเอกกลับห้องอย่างว่านอนสอนง่าย เธอยังคงไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเอกมาถึงห้องก่อนเธอได้ยังไง ไม่ใช่ว่าต้องไปหาแป้งงั้นเหรอ? คำถามมากมายอยากถามออกไป ในใจก็แอบดีใจอย่างไร้เหตุผล เอกนั่งลงบนเตียงนิ่งก่อนจะเอ่ยคำแรกออกมาแบบหนักแน่นว่า



"เค้าขอโทษ"

"ข...ขอโทษเรื่องอะไร?" ดรีมทำไขสือ แต่น้ำตามันเอ่อล้นออกมาแล้ว

"ทั้งเรื่องที่บังคับฝืนใจเตง ปล่อยให้เตงเกือบถูกข่มขืน ขอโทษที่ทำให้เสียใจแล้วยังลืมตัวเป็นห่วงเพื่อนอีก ขอโทษที่เป็นแฟนที่ไม่ดี..." ดรีมวิ่งเข้ามากอดด้วยความดีใจ เธอเป็นคนโกรธง่ายแต่ก็พร้อมที่จะให้อภัยเสมอ

"พ..พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว แค่นี้ก็พอ ขอแค่เข้าใจกันก็พอ" 

"เตงให้อภัยเค้าใช่มั้ย?"

"อื้อ ให้สิ"



ต่างฝ่ายต่างหอมแก้มกัน ก่อนจะยิ้มออกมา ส่งสัญญาณที่ดีว่าสองฝ่ายกลับมาคืนดีกันแล้ว เอกเช็ดน้ำตาลูบหัวปลอบใจคนรัก 



"ว่าแต่ ทำไมกลับมาเร็วจัง แล้วแป้งล่ะ?" ดรีมถาม

"พอเค้ารีบร้อนวิ่งขึ้นไปบนแท็กซี่เสร็จ ตอนรถออกก็คิดขึ้นมาได้ว่าไม่น่าทิ้งเตงเลย แต่รถออกมาไกลเกินจะวนกลับแล้ว เลยบอกให้กลับมาที่หอ"

"แล้วแป้งจะไปโรงพยาบาลยังไง?"

"โทรให้ไอ้เมฆไปรับแทนล่ะ" 

"แล้วรู้ได้ไงว่าเค้าอยู่ห้องข้างๆ"

"ได้ยินตั้งแต่เข้าผิดห้องละ พอดีจะออกไปซื้อไรมารอเตงพอดี"

"แล้วทำไมไม่เข้าไปช่วยแต่แรกล่ะ อยากเห็นเค้า....กับหยวนเหรอ?"

"เปล่า...ไอ้อยากอย่างงั้น....มันก็มีบ้าง...แต่ที่ไม่เข้าเพราะเตงรู้จักชื่อมันไง เลยคิดว่าเป็นเพื่อนกัน"

"อ่อ... หยวนเขาชอบดรีมอะ พูดงี้หึงมั้ย?" 

"หึงสิ หึงมากด้วย แต่เค้ารู้ว่าเตงรักเค้ามากกว่า"

"หลงตัวเอง...แต่ก็ถูกอะนะ"



เมื่อยามรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน เอกกับดรีมปรับความเข้าใจกันได้ก็กลับมากระหนุงกระหนิง เหมือนกับคู่รักข้าวใหม่ปลามัน ทุกอย่างดูดีไปหมด ชีวิตของพวกเขาดูสดใสร่าเริง ทุกวันจบลงที่ทั้งสองนอนกอดกันในสภาพที่เปลือยเปล่า จนกระทั่งสามวันต่อมา ในคืนที่ทุกอย่างเงียบสงัด ดรีมที่หลับสนิทได้ฝันถึงวันนั้นอีกครั้ง



"อีหนู เอ็งเสร็จแล้วก็ช่วยข้าเสร็จบ้างนะ"



เสียงของอาเป็ดที่ดรีมยังจำได้ดี หลังจากที่เขาใช้นิ้วกับเธออย่างรุนแรงจนเธอเสร็จสมอารมณ์หมาย อาเป็ดก็เอาท่อนเอ็นขนาดใหญ่เกินเบอร์ไปเล็กน้อยมาจ่ออยู่ที่หว่างขา



"ไม่เอานะ..ไม่เอา" ดรีมส่ายหัวรัว

"เอาหน่า ข้าสัญญาแล้วไงว่าจะไม่ทำเกินเลย แค่ถูเฉยๆ"

"ค..แค่ถู?" ดรีมงง

"ใช่ แบบนี้ไง"



อาเป็ดเอาท่อนเอ็นของตนมาวางบนโหนกนูนที่มีขนเพียงเล็กน้อยตัดเล็มมาอย่างดี ก่อนที่เขาจะหุบขาทั้งของสาวน้อยหนีบเอาไว้แล้วเริ่มโยกเอว อาเป็ดซู้ดปากเสียวขบเขี้ยวฟัน แต่ดรีมไม่ได้รู้สึกอะไรเท่าไหร่ แต่ใจเธอเต้นระทึกที่เห็นไอ้นั่นมุดผลุบโผล่อยู่หว่างขา



"เห็นมั้ย ข..ข้าบอกแล้วว่าไม่เกินเลย"

"ค..ค่ะ"



พอเห็นสาวน้อยยินยอม อาเป็ดก็ออกแรงกระเด้าใหญ่ แรงกระแทกของเนื้อที่กระทบกันส่งเสียงราวกับคนมีอะไรกันจริงๆ ร่างกายอันบอบบางของดรีมถูกโยกตามแรงกระแทก ไขมันคู่โตกระเพื่อมออกข้าง บ้างขึ้นลงจนสาวน้อยเอามือมาจับไว้ ปกปิดด้วยความที่ยังไม่ชิน ในจังหวะที่อาเป็ดกำลังรัวเอวอยู่นั่นเอง จู่ๆเขาก็ถอดเอวออกแล้วแทงสวนเข้าไปอีกครั้งในมุมที่ต่ำกว่า



"อ..อาเป็ด ต..ตรงนั้นไม่....ไม่ใช่ตรงนั้น"

"ทำไมล่ะ ข้าจะสอดแค่หว่างขาเฉยๆ"

"ต..ตรงนั้นไม่ใช่หว่างขา..."

 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

กำพล


Hunter Saiya

 ::Thankyou:: ::Thankyou::
ไม่รอดแน่งานนี้เสร็จอาซะแล้ว   ::Evil:: ::Evil::

Prik110927


zaa2518

หายไปนานเลยนะน้องดรีม ขอบคุณนะครับ

Punksmanonhell

ติดตามมาต่อเนื่อง​ อาเป็ดโชว์​ความ​เก๋าแล้ว

olemantu

อาเป็ดจอมเสี้ยนอยากเอาน้องดรีมมานานแล้ว มีโอกาสยังไงก็คงไม่ปล่อยให้หลุดมือไปแน่นอน เพียงแต่วิธีการคงจะทำเหมือนไม่ตั้งใจยั่วให้ดรีมอยากมาก ๆแล้วจัดให้

nxxx07


mario

คงมีสักวันที่ดรีมจะตอบแทนพี่มั่นให้ถึงใจสินะครับ

Navavee Stronger

โดนอาเป็ดเล่นสะแล้ว น้องครีม
ไว้ใจคนผิดแล้ว

akekrub


Athapong

อาเป็ดจะหลอกเย็ดน้องครีมใด้มั้ยลุ้นครับลุ้น

panax

เสียวมากครับ อุดหนุนเรียบร้อยครับผม

panax

เสียวมากๆๆๆ อุดหนุนเรียบร้อยครับผม

jet081