ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

เสน่ห์หาหมอผี(สาว) 2

เริ่มโดย twintower, สิงหาคม 18, 2020, 12:15:12 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

twintower

"นมคุณลินดานี่น่าดูดนะคะ นุ่มแอบมองมาตั้งนานแล้ว"

"ก็ดูดเลยสิ"

ลินดาตอบด้วยเสียงกระเส่าพร้อมกดหน้าเลขาสาวลงไปที่ทรวงอกคู่งาม นุ่มไม่รอช้ากัดไปที่หัวนมสีตาลที่บานขยายออกมาเบาๆ ก่อนจะดูด ทำเอาเจ้าของเต้าสะดุ้งเล็กน้อย ส่วนนุ่มระหว่างที่กำลังเพลินกับนมของเจ้านายนั้นเธอคิดไปด้วย นมของเจ้านายนั้นยังแข็งอยู่มันต่างจากที่คิดเพราะเธอคิดว่าเจ้านายสาวคงผ่านศึกมาอย่างโชกโชนแล้ว แต่เลขาสาวหารู้ไม่ว่าร่างกายของเจ้านายเธอมีเพียงมนุษย์2-3คนเท่านั้นที่เคยหาความสุขได้จากเรือนร่างนี้ แถม1 ในนั้นเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้พิชิตความสาวของลินดาหนุ่มโชคดีคนนั้นได้ชมเชยความหอมหวานจากตัวเจ้านายเธอมาก่อนหน้าเธอไม่กี่วัน นอกจากนั้นเธอหารู้ไม่ว่าสิ่งที่บำเรอปรนเปรอสวาทเจ้านายสาวของเธอที่ผ่านมาคือ"ผี" แถมเป็นผีผู้หญิงทั้งนั้น นุ่มจึงฟอนเฟ้นกับเต้าคู่งามด้วยความมันเขี้ยว ดูดสลับไปมาพร้อมด้วยเสียงครางอย่างแผ่วเบาของลินดาที่มีอย่างต่อเนื่อง จนนุ่มเลื่อนหน้าไปที่โคกหี เธอไล่จูบไปเป็นระยะตั้งแต่หน้าท้องที่ขาวและแบนราบ ผ่านสะดือและลากลิ้นผ่านไรขนไปจนถึงขนหมอยที่ดกดำ จนไปถึงโคกหีที่ชุ่มชื้น นุ่มกวาดลิ้นเข้าไปในโพรงหีลินดาแอ่นกายรับทันที มือทั้งสองจับที่บ่าของเลขาแน่น

"ซี๊ดดดดด อูยๆๆๆๆ ดีจังนุ่ม โอวววววว"

ลินดาปล่อยให้เลขาสาวเลียหีเธอ จนเธอนั้นร้องออกมา

"นุ่มฉันว่าเราแลกกันกินดีกว่า ของเธอก็น่ากิน"

นุ่มเลียหีลินดาอีก2-3ที ก่อนจะหันตัวไปจัดท่าตามที่อีกฝ่ายร้องขอ ต่างฝ่ายต่างใช้ลิ้นและลิ้นสร้างความเสียวให้กับอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่องจนร่างของนุ่มพลิกตัวลงมานอนตะแคงบนเตียงโดยลินดาพลิกตัวตามแต่ต่างฝ่ายยังผลัดกันใช้ลิ้นกับนิ้วต่อเนื่อง จนทั้งคู่ไปถึงจุดหมายในเวลาพร้อมๆกัน ลินดาเอาหน้าไปซุกที่โคกหีของอีกฝ่ายพร้อมเลียน้ำรักของของนุ่มไปด้วยจนเลขาสาวร้องออกมา

"คุณลินดาขาพอก่อนคะ นุ่มเสียว แล้วเพลียด้วย"

เธอจึงหยุดเลียปล่อยให้นุ่มพลิกตัวกลับมาทาด้านเธอ มือของลินดาไปลูบไล้ที่แก้มของเลขาสาวอย่างเสน่ห์หา ก่อนจะดึงหน้าเข้ามาจูบซึ่งนุ่มรับการจูบอย่างเต็มใจ ทั้งคู่ต่างแลกลิ้นกันจนพอใจ นุ่มโอบกอดเจ้านายสาวแล้วพลิกกายนอนหงายพร้อมดึงลินดาให้มานอนหนุนทรวงอกของเธอ

"นุ่มเก่งจริงๆเลยนะนี่"

"แหมหยั่งกับคุณลินดาไม่เก่ง"

"แต่ไม่น่าเชื่อนะว่า อย่างนุ่มจะเก่งขนาดนี้โดยเฉพาะกับผู้หญิงด้วยกัน"

เลขาสาวได้แต่ยิ้มส่วนมือลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของเจ้านาย นุ่มนั้นเป็นผู้หญิงที่กินได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง

"ก็นุ่มได้ทั้งสองแบบนี่คะ แล้วคุณลินดามีความสุขไหมคะนี่"

"มีสิ"

ลินดาตอบเลขาไม่หมดเพราะนี่เป็นสัมผัสจากผู้หญิงที่เป็นคนแท้ๆหลังจากที่เธอไม่ได้สัมผัสมาหลายปี นอกเหนือจากผู้ชายคนแรกเมื่อไม่นานมานี้ แต่นุ่มนั้นพูดต่อ

"เอแล้วแบบนี้ถ้าคุณคนนั้นรู้เข้าจะไม่ว่าหรือคะนี่ ว่านุ่มแอบมากินกับคุณลินดา"

ลินดานั้นหน้าแดงพร้อมหยิกเบาๆไปที่แขนของเลขา เพราะเธอรูว่าเลขาหมายถึงใคร

"บ้าเกี่ยวอะไรด้วยละ เขาเกี่ยวอะไรด้วย"

"แหม อย่าเลย นุ่มดูสายตาออกตั้งแต่วันแรกที่คุณลินดาเจอ ทั้งหล่อทั้งเก่งขนาดนี้ทำไมจะไม่มีใครสน สาวๆในบริษัทเราต่างก็ปลื้มกันทั้งนั้น"

เธอไม่ยอมตอบเลขาแต่นอนซุกหน้าทรวงอกของเลขาสาวต่อไป นุ่มก็ไม่ถามอะไรต่อเพราะพอจะเดาอะไรออก ก่อนที่เธอจะหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ผิดกับลินดาที่แค่หลับตาเท่านั้น ก่อนจะหวนคิดไปถึงเรื่องที่ผ่านมาปีเศษๆที่เธอเจอปัญหาอย่างหนักก่อนจะมาถึงช่วงนี้ที่ปลอดโปร่งที่สุดในชีวิต ลินดานึกถึงวันนั้นหลังจากคืนนั้นที่เธอบรรเลงรักกับแม้นวิญญาณที่เลี้ยงไว้ ในตอนเช้าที่เป็นวันหยุดเธอตื่นขึ้นมาแต่เช้าก่อนจะใส่บาตรที่เป็นกิจวัตรประจำที่คนในคอนโดคุ้นตา และขึ้นมาที่ห้องเพื่อเตรียมของก่อนจะทำพิธี ด้วยความที่เป็นคนหัวทันสมัยเธอจึงนำวิธีเก่าๆมาประยุกต์ใช้ให้เข้ากับเธอ เพื่อจะได้ไม่เป็นจุดสนใจของคนทั่วไป เธอปลุกเสกของไม่กี่อย่างมีด้ายสีขาว ใบไม้แห้งที่ป่นเป็นผง แล้วลูกปัดหลากสีลูกเล็กๆแล้วเธอโทรไปที่บ้านเพื่อให้คนขับรถนำคันเล็กมาให้เธอที่คอนโด ลินดาไม่อยากใช้รถหรูที่เป็นรถซุปเปอร์คาร์ที่ใช้ประจำเพราะมันสะดุดตาคนทั่วๆ ไป ระหว่างนั้นเธอค้นหาข้อมูลของสถานที่ ที่เธอจะไปเพราะหลังจากที่นั่งทางในเมื่อคืนเธอไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด เธอจึงใช้วิธียุคสมัยนี้คือหาข้อมูลจากอินเตอร์เน็ต จากที่ค้นเจอทำให้รู้ว่าสถานที่แห่งนั้นเป็นที่พักริมทาง และมักจะมีคนเจอดีเป็นประจำไม่ว่าจะพักที่ห้องไหน ถึงจะไม่ระบุชื่อแต่เธอรู้ทันทีว่าเป็นที่เดียวกัน แถมยังมีคนตายมาแล้ว3-4คนทั้งผู้หญิงและผู้ชาย มีทั้งฆ่าตัวตายและหัวใจวายตายตามข้อสันนิษฐานของเจ้าหน้าที่

แต่เธอดูแล้วมันน่าจะเป็นการตายที่ไม่ปกติไม่อย่างนั้นศิษย์ร่วมอาจารย์เดียวกับเธอคงไม่ส่งจดหมายมาขอให้เธอไปช่วยตรวจสอบเพื่อหาวิธีป้องกัน หลังจากที่คนขับรถที่บ้านนำรถมาส่ง ลินดารอเวลาจนถึงช่วงบ่ายๆก่อนเธอจะไปเธอได้ส่งกระแสจิตไปยังวิญญาณที่เธอเลี้ยงอยู่

"พี่แม้นฝากด้วยนะ ฉันไปก่อนละ"

"เจ้าคะคุณหนูระวังตัวด้วยนะเจ้าคะ เห็นท่าไม่ดีให้เรียกแม้นทันทีเลยนะเจ้าคะ"

น้ำเสียงที่แสงดความเป็นกังวลได้ดังในกระแสจิตของเธอ

"จ๊ะ"

หญิงสาวตอบสั้นๆก่อนจะขับรถมุ่งหน้าไปสู่จุดหมาย ด้วยความตั้งใจเธออยากไปถึงช่วงค่ำๆเพื่อจะสร้างเรื่องไม่ให้เกิดพิรุธได้ และสามารถออกมาได้ทันที พอไปถึงลินดายังไม่เข้าจุดหมายเธอขับรถสำรวจจนไปถึงวัดที่อยู่ไม่ห่าง เธอจอดรถที่หน้าวัดแล้วพนมมือตั้งจิตอธิษฐานไปยังสิ่งศักดิ์สิทธิที่อยู่ภายในวัด

"ลูกไม่ได้มาลบหลู่หรือระรานใคร โปรดช่วยคุ้มครองลูกด้วย"

ก่อนที่เธอจะวกรถกลับไปยังจุดหมายที่เป็นช่วงเวลาที่เธอต้องการ ที่พักแห่งนั้นดูสงบเงียบลักษณะเป็นบ้านพักหลังเล็กๆ 5-6 หลัง เธอเข้าไปติดต่อที่บ้านหลังที่อยู่ติดทางเข้ามีป้ายติดต่อห้องพักติดอยู่ด้านหน้าจากทางเข้ามีชายสูงอายุที่เป็นบอกว่าเจ้าของเฝ้าอยู่คนเดียวเธอแจ้งว่าจะขอพักอยู่ 1 คืนหลังจากที่จ่ายค่าพักเรียบร้อยก่อนที่ชายสูงอายุคนนั้นได้ส่งกุญแจบ้านพักให้เธอแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ

"คุณผู้หญิงทานอะไรมาหรือยังครับ เพราะทางเราครัวปิดแล้วถ้ายังไม่ทานผมแนะนำให้ไปที่ตลาดหรือถ้าไม่สะดวกก็บอกผมจะโทรไปสั่งให้ครับ"

"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะลุง ฉันกินมาแล้ว จริงๆฉันตั้งใจจะขับรถไปเชียงใหม่แต่มันง่วงเหลือเกินฝืนไม่ไหวเลยหาที่พักก่อน"

"อ้อครับ"

ลินดายิ้มให้ก่อนจะเดินออกไป โดยมีสายตาที่มุ่งร้ายปนหื่นกระหายมองตามออกไป หลังจากที่ลินดาเข้าไปในห้องพัก เธอเปิดไฟแล้วไปนั่งบนเตียงแล้วมองไปรอบๆ ถึงบรรยากาศจะดูไม่น่ากลัวแต่สัมผัสพิเศษของเธอนั้นรับรู้ได้ว่ามีสิ่งที่สายตาคนธรรมดามองไม่เห็นกำลังมองเธออยู่ เธอแอบยิ้มแต่ไม่เอ่ยอะไรออกมา ลินดาทำทีเป็นเปิดทีวีและนั่งเล่นโทรศัพท์จนผ่านไปชั่วโมงเศษ เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและปิดทีวีปิดไฟเพื่อจะนอน ลินดาทำเป็นหลับตาและไม่นานเกินรอเธอรับรู้ได้ว่าร่างของเธอเหมือนมีน้ำหนักมากดทับ เธอมองเห็นจากดวงจิตว่าเป็นร่างของผู้หญิงผมยาวนั่งทับตรงท้องของเธอ เธอจึงลืมตาขึ้นสายตาเธอเห็นอย่างที่จิตเห็น ทันทีที่เธอลืมตา ร่างที่นั่งทับเธอนั้นส่งเสียงหัวเราะชวนสยองออกมา ลินดาไม่รอช้าเริ่มบริกรรมคาถาทันที ทำเอาร่างนั้นผวาเด้งออกจากตัวเธอพร้อมกรีดร้อง

"โอ๊ยร้อนนนนน"

เธอลุกขึ้นนั่งทันทีแต่บริกรรมคาถาสั้นๆเพื่อกันไม่ร่างนั้นสลายก่อนจะบอกร่างที่ผงะออกไป

"อย่าหนีนะ แกหนีไปไหนไม่พ้นหรอก"

ร่างนั้นทำท่าจะสลายแต่ไม่สำเร็จ เพราะคาถาที่เธอบริกรรมก่อนหน้านั้นนั้นเปรียบเสมือนกรงที่กังขังวิญญาณ ทำให้ออกไปจากห้องไม่ได้รวมถึงวิญญาณและบรรดาอาคมที่อยู่ข้างนอกก็เข้าไม่ได้เช่นกัน เธอสัมผัสได้ดีว่าในที่พักนี้มีวิญญาณอยู่ไปทั่วและในห้องนี้ก็มีคงจะรอเล่นงานเธออยู่ เธอจึงเริ่มบริกรรมคาถาตั้งแต่เธอเข้ามาในห้อง และทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเธอ ลินดายิ้มดุๆก่อนจะสำทับด้วยคำขู่ไปอีกครั้ง

"แกหนีไปไม่พ้นหรอกพวกแกที่อยู่ข้างนอกก็ช่วยแกไม่ได้"

เมื่อเห็นว่าหนีไม่ได้ วิญญาณผู้หญิงเริ่มสำแดงเดช คุกคามหลอกหลอนเธอ แต่ลินดาไม่สนใจและหยิบด้ายสีขาวในกระเป๋าที่วางไว้ข้างเตียงก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมกำหนดจิต

"มัดร่างนี้ไว้บนเตียง"

ก่อนจะโยนเส้นด้ายร่างผีสาวตนนั้น ด้ายที่โยนไปนั้นกลายเป็นเชือกสีขาวและคล้องตัวผีสาวพร้อมดึงร่างเข้ามาที่เตียง ผีสาวนั้นร้องออกมาทันทีพร้อมร่างที่ถูกกระชาก ด้วยอาคมของลินดาผลักร่างนั้นให้ไปนอนบนเตียงและเชือกเส้นนั้นได้แยกเป็น 4เส้น ไปมัดที่แขนให้มัดติดกับหัวเตียงส่วนขาของผีสาวถูกตรึงไว้ที่ปลายเตียง ทำให้ร่างนั้นขยับไม่ได้ แต่ส่งเสียงกรีดร้องไปมา

"ฤทธิ์เยอะนักนะ งั้นต้องให้เงียบปาก"

เธอบริกรรมคาถาสั้นๆอีกครั้งก่อนจะหยิบของในกระเป๋าขึ้นมาครั้งนี้เป็นเศษใบไม้ที่ป่นแล้วโยนไปที่ร่างบนเตียง ร่างบนเตียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

"ช่วยด้วยอาจารย์ ช่วยลูกด้วยปวดแสบปวดร้อนเหลือเกิน"

ลินดายิ้มออกมาก่อนจะหยุดบริกรรมแล้วพูดไปที่ร่างนั้น

"ไม่มีคนหรือผีตัวไหนได้ยินหรอก เจ้าชื่ออะไร"

"กูไม่บอกมึง ยังไงมึงก็ไม่รอดที่นี่ถิ่นกูพวกกูทั้งนั้น มึงบุกมาคนเดียวไม่รอดแน่ วิชาของมึงสู้อาจารย์ของกูไม่ได้หรอก"

"แล้วทำไมมาคุกคามฉัน ฉันมาของฉันดีๆ"

"กูไม่บอกมึงหรอก"

"งั้นเจ้าคงกลัวอะไรบางอย่างที่มันสั่งเจ้าและควบคุมเจ้าอยู่ งั้นถ้ามันแน่จริงร้องให้มันมาช่วยเจ้าตอนนี้สิ จะได้รู้ไปใครแน่กว่ากัน เมื่อกี้เจ้าเรียกอาจารย์ไม่ใช่หรือ"

ร่างนั้นพยายามดิ้น แต่ยิ่งดิ้นด้ายอาคมนั้นยิ่งทวีความร้อนขึ้น จนผีสาวทนไม่ไหว แต่ดวงตานั้นลุกวาวจ้องไปที่ลินดาอย่างประสงค์ร้าย ลินดานั้นเพ่งพินิจแล้วนึกไปว่าตอนนี้ถามไปคงไม่ได้ประโยชน์ ผีสาวตนนี้คงมีอายุราว 20 เศษๆในช่วงที่ตายและต้องถูกบงการจากหมอผีสักคน เพื่อแผนอันเลวร้าย และมันต้องเกี่ยวพันกับเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นที่นี่ ตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่เธอรับวิชาจากปู่และร่ำเรียนจากอาจารย์ท่านอื่นจะบอกกับเธอก่อนเรียนว่า วิชาที่ร่ำเรียนไปอย่าได้นำไปใช้รังแกหรือระรานใคร ให้ใช้ช่วยเหลือผู้อื่นเท่านั้น ครั้งนี้เมือได้รับการร้องขอจากศิษย์อาจารย์เดียวกันเธอจึงมาสืบเรื่องราว เธอมองไปที่ร่างนั้นที่เริ่มจะดิ้นน้อยลง แต่ยังแสดงอาการประสงค์ร้ายกับเธอ ลินดานั่งลงบนเตียงมองไปที่รูปร่างของผีสาวที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อกล้าม ยิ่งดิ้นเนินอกที่อวบอัดยิ่งเด่นชัดขึ้นแถมเรียวขานั้นช่างเป็นเรียวขาที่สวยงาม ทำเอาเธออดใจไม่ไหว อารมณ์สวาทของลินดาคุกรุ่นขึ้นและจะได้หาทางกำราบผีสาวตนนี้ให้อยู่หมัด  ลินดาเริ่มบริกรรมคาถาพร้อมใช้มือสัมผัสไปที่ร่างของผีสาว ร่างนั้นหยุดเคลื่อนไหว ลินดายิ้มออกมา

"เป็นไงแม่สาวน้อยเริ่มสงบหรือยัง"

เธอพูดพลางเอานิ้วไปเขี่ยที่แก้มของผีสาวที่พยามดึงหน้าหลบแต่ไม่พ้น

"เธอรู้ไหมเธอเป็นผีที่สวยเหลือเกิน ตอนเป็นคนเธอคงสวยน่าดู รูปร่างก็ใช้ได้"

มือของลินดาเริ่มเลื่อนลงไปที่กุมหน้าอกที่อวบอิ่มของผีสาวแล้วขยำเบาๆ

"มึงๆๆ จะทำอะไรกู"

เสียงอันสั่นๆดังเข้ามาในดวงจิตของลินดาแต่เธอยิ้มก่อนจะตอบ

"ก็สร้างความสุขให้เธอไง"

"อย่าๆๆๆ ทำๆอะไรฉันเลย ฉันกลัวแล้ว"

"กลัวอะไรฉันแค่สร้างความสุขให้กับเธอ แล้วเธอบอกได้หรือยังเธอชื่ออะไร"

ผีสาวเริ่มตัวสั่นด้วยความกลัวก่อนจะตอบลินดาด้วยเสียงสั่นๆ

"ฉันชื่อเกศรา"

"อ้อชื่อเกศรา สวยสมชื่อ"

มือของลินดาเริ่มลูบไปตามร่างกายของผีสาว พร้อมร่ายเวทย์ไปด้วยเพื่อควบคุมผีสาว จนในที่สุดเธอบริกรรมคาถาจนครบ ลินดาจัดการถอดเสื้อผ้าของเธอออกจนเปลือยเปล่าเหมือนกับผีสาวที่ถูกเธอกำหนดด้วยจิตให้เปลือยเช่นเดียวกัน โดยผีสาวนั้นแสดงท่าทีตกใจมากขึ้น เพราะรู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น

"อย่านะ อย่าทำกู กูไม่วิตถารเหมือนมึงอีหมอผี"

"วิตถารตรงไหน ถ้าเธอได้ลองแล้วเธอจะติดใจรสรักของผู้หญิงด้วยกันนะ มันนุ่มนวลกว่าผู้ชายเยอะ"

ลินดาตอบด้วยน้ำเสียงและแววตาที่หื่นกระหายก่อนจะก้มหน้าไปที่ทรวงอกอันอวบอิ่ม หัวนมสีทับทิมนั้นดูท้าทายเธอ ริมฝีปากของเธอสัมผัสกับหัวนม ผีสาวเกศรานั้นพยามเบี่ยงกายหลบแต่ไม่เป็นผลเพราะด้ายอาคมนั้นผูกตรึงอยู่ ผีสาวเริ่มด่าทอลินดาแต่หมอผีสาวไม่สนใจ เธอดูดนมทั้งสองเต้าของผีสาวสลับไปมามีบางครั้งที่รวบหน้าอกมารวมกันและดูดดื่มทั้งสองเต้า ส่วนมืออีกข้างนั้นลูบคลำไปที่ขาอ่อนเพื่อกระตุ้นอารมณ์ และไม่นานนักเริ่มที่จะได้ผล เพราะเสียงด่าของเกศราเริ่มเงียบ มีเสียงหายใจถี่ๆขึ้นมาแทน ยิ่งนิ้วมือของลินดาเริ่มเขี่ยไปที่รูหี ลมหายใจของเกศราเริ่มขัดๆขึ้นและสิ่งที่ผีสาวกังวลอยู่ มันเกิดขึ้นหลังจากที่ลินดาดูดดื่มหน้าอกเธอจนพอใจ หน้าของหมอผีสาวเลื่อนไปที่โคกหี หมอยที่มีประปรายนั้นถูกเล็มก่อนที่จมูกอันโด่งจะฝังไปในร่องหีและตามด้วยลิ้น

"อูยๆๆโอ้ววววววววว คุณขาอย่าทำเลยคะ ฉันไม่เคยกับผู้หญิง อู้วววววววววววววว"

เสียงของผีสาวนั้นร้องออกมาให้ลินดาได้ยิน แต่ขานั้นกางอ้าออกพร้อมร่างที่ส่ายไปมา เธอจึงเลียแล้วเงยหน้าขึ้นไปถาม

"เสียวไหมเกศรา"

"อูยเสียวคะ อย่าหยุด ได้โปรดซี๊ดดดดดดดด"

น้ำเลียงเปลี่ยนจากเสียงด่าเป็นวิงวอนของผีสาวไปยังลินดา เพราะอารมณ์ถูกปลุกจากทางทั้งอาคมและลิ้นของลินดาจนถูกกระตุ้นได้ที่ ยิ่งเม็ดแตดของผีสาวถูกรสลิ้นของลินดาแตะทำเอาผีสาวผวา ลินดาเลียหีของผีสาวจนเห็นว่าอารมณ์ถูกปลุกขึ้นมาจนถึงขีดสุดแล้ว เธอจึงเลื่อนหน้าไปที่ทรวงอกอีกครั้งและใช้นิ้วล้วงหีแทน เกศราครางออกมาไม่หยุด

"อ้าววววว ซี๊ดดดดดดดดดดด เสียวจริงๆคะคุณขา อ๋อยๆๆๆๆ"

เสียงผีสาวดังตามจังหวะนิ้วที่ชักเข้าออก จนในที่สุดร่างเธอบิดเกร็งไปทั้งตัวพร้อมแอ่นกายขึ้น

"อูยยยยยยยยยย ฉันถึงแล้วคะ"

"แต่ฉันยังไม่ถึง"

ลินดาตอบผีสาวก่อนจะเลื่อนหน้าขึ้นไปอีกซอกคอของผีสาวถูกไซร้ พวงแก้มทั้งสองข้างถูกหอมก่อนที่ริมฝีปากอันบางเฉียบของลินดาไปประกบ ผีสาวตอบรับการจูบอย่างเต็มใจ ร่างกายท่อนร่างเริ่มส่ายรับเมื่อโคกหีของลินดาที่มาประกบกับโคกหีของผีสาวพร้อมเริ่มสีไปมา

"โอยคุณขา อย่ารัดฉันเลยคะ ฉันไม่ทำอะไรคุณหรอก"

ด้วยร่างกายของผีสาวที่ตอบสนองทำให้ลินดามั่นใจว่าเธอสะกดผีสาวได้แล้ว เธอจึงบริกรรมให้ด้ายอาคมนั้นหลุด ทันทีที่เป็นอิสระเกศรานั้นกอดรัดลินดาทันที พร้อมบิดกายสนองตอบ ความรู้สึกของผีสาวที่ถูกลินดามอบรสสวาทให้นั้นมันรู้สึกเสียวซ่านอย่างมาก มากกว่าผู้ชายที่เธอเคยผ่านมาทั้งตอนเป็นคนและเป็นผี นี่สินะคือคำบอกเล่าที่ได้ยินมาคือผู้หญิงย่อมรู้ใจผู้หญิง ผีสาวสนองตอบลินดาอย่างอัตโนมัติตามการเคลื่อนไหวของลินดา  จนลินดาพาตัวเธอและผีสาวไปสู่จุดหมายอีกครั้ง ลินดานอนเหนื่อยหอบบนตัวผีสาวอยู่ชั่วครู่ก่อนจะดันกายลุกขึ้นนั่ง โดยยังไม่สวมเสื้อผ้าและถามไปที่เกศรา

"ดีอย่างที่ฉันบอกไหม"

ผีสาวหลบตาแต่พยักหน้า  ลินดาเห็นแบบนี้จึงถามเข้าจุด

"ตกลงเธอมาหลอกฉันทำไม"

ประโยคนี้ทำให้ผีสาวนั้นดูหวาดกลัวขึ้นมาทันที  เธอส่ายหน้าแล้วตอบ

"ฉันบอกไม่ได้คะ อำนาจบางอย่างมันคุมฉันอยู่ ที่คุณทำฉันได้แบบนี้เพราะคาถาของคุณ แต่ถ้าบอกไปฉันแย่แน่นอน"

ลินดาพยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอรู้ว่าผีสาวไม่โกหก มีคนผูกบังคับเกศราด้วยมนต์ดำอยู่ เธอจึงถามต่อ

"เธอเต็มใจที่จะอยู่ที่นี่ไหม"

ผีสาวส่ายหน้า ลินดาได้ถามต่อ

"งั้นเธอไปอยู่กับฉันไหม"

"แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรเล่า ฉันไปอยู่กับคุณ ฉันก็เป็นทาสคุณเหมือนแบบนี้ แถมต้องมาสังเวยกามวิตถารแบบนี้อีก"

ลินดาถอนใจก่อนแล้วพูดต่อ

"ฉันบอกก่อนฉันช่วยเธอได้ พูดจริงๆตอนนี้ฉันปลดปล่อยเธอจากมนต์ดำที่ผูกเธออยู่ได้สบายๆ แต่อีกไม่นาน เจ้าของมนต์ดำก็จะเรียกเธอกลับเป็นทาสมาได้ เธอก็หนีไม่พ้นอยู่ดี ถ้าเธอมาอยู่กับฉัน ฉันป้องกันเธอได้ฉันบอกตรงๆช่วงแรกฉันต้องผูกเธอด้วยอาคมก่อน จนกว่ามนต์ที่เธอถูกผูกนี้จากคนที่บงการเธออยู่มันจะเสื่อมสลายไป หลังจากนั้นมันอยู่ที่ตัวเธอว่าจะไปหรือไม่ ฉันสัญญาฉันไม่บังคับถ้าเธอจะไปฉันก็ปล่อยให้เธอตามทาง แต่ถ้าเธออยู่กับฉันเธอต้องรับใช้ฉันแบบเมื่อกี้ เธอลองคิดดูแล้วกัน ฉันบอกเธอตรงๆโดยไม่ปิดบัง"

ลินดาบอกจนจบแล้วมองไปร่างของเกศราที่ลุกขึ้นนั่งแล้วก้มหน้าเหมือนจะคิดหนัก จนชั่วครู่เธอเงยหน้าขึ้นมาพยักหน้าแล้วตอบมาที่ลินดา

"ก็ได้คะ ฉันคิดว่ามันคงดีกว่าที่ถูกกระทำอยู่แทบทุกวัน ฉันบอกคุณตรงๆฉันทำไปเพราะถูกบังคับ"

"เอาละงั้นเราไปกันเลย"

ลินดาพูดจบเธอแต่งตัวทันที แล้วมองไปที่วิญญาณสาวที่ตอนนี้สวมเสื้อผ้าเช่นกัน

"เกศรา เธอไม่ต้องกลัว ฉันรู้ว่าเธอกลัวอะไร ข้างนอกยังมีพวกมันอยู่อีกมาก แต่รับรองพวกนั้นทำอะไรฉันไม่ได้หรอก แต่ตอนนี้เธอจงฟังฉัน"

"คะ"

น้ำเสียงที่หวั่นจากผีสาวตอบกลับมา ลินดาหยิบลูกปัดหลากสีขึ้นมา5ลูกก่อนจะกำมือแล้วร่ายมนต์ พอเธอแบมือ เธอบอกไปยังเกศรา

"เกศราเธอจงมาอยู่ในลูกปัดในมือฉัน"

เป็นความที่เริ่มจะเชื่อใจบวกด้วยมนตราที่ควบคุม ทำให้ผีสาวสลายร่างแล้วนำวิญญาณมาสิ่งสู่ในลูกปัดที่อยู่บนมือของลินดา  ลินดามองอย่างพอใจก่อนจะหยิบขวดแก้วใบเล็กขึ้นมา แล้วเปิดฝาขวดแล้วบรรจงหยอดลูกปัดทั้ง5ลูกไปในขวดแก้วพอปิดฝาเธอนำด้ายสีขาวมาผูกไว้รอบฝาขวด แล้วบริกรรมอีกครั้งเพื่อป้องกันไม่ให้อะไรแทรกซึมเข้าไปในขวดแก้วและอัญเชิญวิญญาณของเกศราให้ไปอยู่กับเธอ จนเรียบร้อยเธอจึงนำขวดแก้วเก็บไว้ในกระเป๋าอีกครั้ง  ทุกอย่างมันรวดเร็วและง่ายดายกว่าที่คิด ถ้าเทียบกับวีณาแล้ว ครั้งนั้นมันยุ่งยากและเหนื่อยกว่านี้กว่าจะกำราบวีณาลงได้ เธอต้องลงลิ้นถึง 2ครั้ง กว่าที่วีณาจะยอมให้เธอนอนทับและเอาโคกหีประกบ แต่สิ่งที่มันยุ่งยากคือตอนที่จะออกไป ลินดาจัดการเก็บของจนเรียบร้อย ทิ้งไว้แต่เศษใบไม้ที่ป่นไว้บนเตียงมันเป็นความตั้งใจของเธอ ลินดามองไปรอบๆแล้วนึกอะไรขึ้นได้ เธอหลับตาบริกรรมอีกครั้งแล้วก้มตัวเอามือไปแตะที่พื้นและพูดออกมาเบาๆแต่น้ำเสียงนั้นเฉียบขาด

"เตโชธาตุจงออกมา"

ด้วยพลังเวทย์ของเธอ ลินดาเรียกธาตุไฟออกมา สายตาของคนธรรมดานั้นมองไม่เห็นแต่ด้วยสายตาของเธอตอนนี้เห็นเปลวไฟนั้นลุกโชนอยู่ภายในห้องนี้ ลินดายิ้มอย่างพอใจก่อนจะเดินออกไป ความต้องการของเธอนั้นตั้งใจจะประวิงเวลาไว้ เผื่อจะมีการติดตาม และเธอพอจะเดาออกว่าหมอผีที่อยู่เบื้องหลังคือใครถ้าไม่ใช่คนแก่เจ้าของที่พักนี้ ทันทีที่ออกจากห้องพักบรรยากาศนั้นดูวังเวง แต่ลินดาไม่หวั่นเธอใช้ใบไม้ผงที่ถือติดมือมาโปรยออกไปรอบตัวเธอแล้วเดินไปที่รถโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ก่อนจะขับรถออกไปทันทีโดยที่ไม่มีอะไรกล้าขัดขวาง ทั้งๆมีสิ่งที่ประสงค์ร้ายจ้องมองอยู่แต่ไม่กล้าเข้ามาใกล้ ลินดาขับรถรวดเดียวไปถึงคอนโดโดยไม่แวะพักที่ไหน ก่อนจะขับรถเลี้ยวเข้าคอนโดเธอได้ส่งจิตไปยังเจ้าที่ ที่ดูแลคอนโดแห่งนี้ด้วยดวงจิตที่คาราวะ อ่อนน้อม

"ถึงท่านที่ดูแลพิทักษ์สถานที่แห่งนี้ หนูขอนำดวงวิญญาณ 1 ดวงมาคุ้มดูแลท่านกรุณาโปรดเปิดทางให้ด้วยเจ้าคะ หนูรับรองจะไม่ให้เกิดความวุ่นวาย"

ลินดาจะทำแบบนี้ทุกครั้งถ้ามีการนำดวงวิญญาณดวงใหม่เข้ามา ถึงเธอจะไม่เคยเห็นแต่เธอรู้ดีว่าในสถานที่แห่งนี้มีพระภูมิเจ้าที่คอยปกป้องดูแอยู่  ดังนั้นเธอควรจะบอกกล่าวทุกครั้งเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาขึ้น หลังจากที่เข้าถึงห้องเธอรีบนำขวดแก้วไปวางในชั้นบนของตู้ใส่ของในห้องนอนซึ่งมีขวดแก้วแบบเดียวกันวางเรียงกันอยู่แล้ว 6 ใบ  พอเธอปิดประตูตู้ ลินดาได้นั่งสมาธิตรงที่เดิมก่อนจะกำหนดจิตไปยัง วิญญาณของแม้น

"พี่แม้น"

"เจ้าคะคุณหนู"

ร่างของแม้นมาปรากฏตรงหน้าของเธอ

"ฉันฝากดูเกศราด้วยนะ ตอนนี้อย่าพึ่งวางใจ ถึงจะผูกด้วยมนต์ไว้แล้วแต่ถ้าเจ้านายเดิมมันจ้องจะเอาเกศราคืน เราอย่าประมาททางมันก็มีวิชาอยู่พอควร อย่างพึ่งวางใจฉันว่ามันมาทวงคนแน่นอน ส่วนที่เหลือก็เหมือนเดิมพี่แม้นช่วยบังตาไว้เหมือนเดิมตอนแม่บ้านมาทำความสะอาด"

"เจ้าคะคุณหนู"

"วันนี้เท่านี้ก่อน ฉันเหนื่อยมากเลย คืนนี้คงไม่มีอะไรแล้ว พี่แม้นไปได้แล้วแต่ถ้ามีอะไรแปลกๆมาปลุกฉันด้วย"

แม้นรับคำก่อนจะสลายร่าง ส่วนลินดาเธอนั่งสมาธิสวดคาถาบูชาครูเหมือนทุกคืนก่อนจะไปอาบน้ำและเข้านอนด้วยความอ่อนเพลีย ส่วนสถานที่พักที่เธอจากมาหลังจากที่เธอขับรถออกมาแล้ว ชายชราเจ้าของที่พักที่เหมือนจะนั่งสมาธิในห้องลับในที่พักแห่งนั้น ได้สะดุ้งแล้วลืมตาขึ้นทันที พร้อมกับเสียงของบรรดาภูตที่เลี้ยงไว้ส่งเสียงร้องมาทางจิต

 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

solomon1977

#1
รอมาตั้งหลายวันเลยครับจั่วหัวมาก็บอกว่านางเอกเสียตัวให้ผู้ชายแล้วอยากรู้จริงๆว่าเปนใครครับ


edit สงสัยตอน3ถึงจะเฉลยว่าใครเป็นคนเปิดซิงลินดาแต่สงสัยว่าลินดาของจะไม่เลื่อมหรือครับแล้วลินดาจะติดใจไหมเมื่อได้ลิ้มรสของจริงและรู้ว่าของจริงดีกว่าตีฉิ่ง

ปล.อย่าหายไปนานนะครับผมชอบอ่านเรื่องนี้เนื้อเรื่องแปลกแหวกแนวดี ไม่เหมือนเรื่องไหนๆที่เคยอ่านได้รสชาตไปอีกแบบครับ

Am1112mA

อ่าวไหนบอกว่าต้องถือพรหมจรรย์

ชาญวุฒิ เนระภูสี

ใครคือผู้โชคดีคนนั้นที่ได้เป็นผู้ชายคนแรกของนางเอก

swgxxx26

จำได้ว่าลินดาต้องถือพรหมจรรย์ เลยมีอะไรแต่กับคนและผีผู้หญิงนี่ครับ

Angel_p

ใครเป็นผู้ชายคนนั้นที่โชคดี หรือเป็นคนที่ใครๆ หมายปองตามที่เลขาบอกน้าาาาา

sammyadong


Nobita Nobituta

ลินดาเก่งจริงกำราบผีสาวอยู่หมัดเลย เดี๋ยวหมอผีตามมาแน่

x99

ได้ผีใหม่มา ก็ต้องลงแขกดิ จัดไปเต็มๆ

Raiwin Tribhong


mspeed

จะตามมาเอาคืนยังไงนะครับเนี่ย

k223

มีคู่ต่อสู้แล้วน่าจะสนุกได้ไช้มนต์ตอบโต้

ken234owen

รับเด็กใหม่เข้ามาอยู่เพิ่ม..ความวุ่นวายจะตามมาป่าว

brockethall

จอมไสยเวทคนใหม่ ชอบแนวแบบนี้ครับ

1819

อ้าว วิชาทีาลินดาเรียนต้องถือพรหมจรรย์ ห้ามเสพกับผู้ชาย แล้วไหง มีผู้ชายคนแรกได้       ต้องติดตามเนื้อแบบนี้ แปลกดี แนว อีโรติกแหนตาซิ   คนปล้ำผียังไม่แปลกเท่าคนเป็นผู้หญิงปล้ำผีผู้หญิงด้วย 
กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า