นายแบบวัยใส 17

[Darkside_Erotic]

มาต่อกันเลยครับ ครั้งนี้หายไปนานทีเดียว ลืมกันหรือยัง แต่ยังไม่ทิ้งนะ มีโครงการเขียนให้จบพร้อมทำเป็นอีบุ๊กอย่างที่เคยบอกไป นี่มีไอเดียเขียนเรื่องใหม่ตั้งวเยอะจนลืมไปหมดแล้ว เพราะติดเรื่องนี้อยู่ อย่างไรก็ตาม มาอ่านกันต่อดีกว่าครับ ^^


เนื่องด้วยหายไปนานจนหลายคนอาจจะลืมไปบ้างแล้ว และอาจจะมีผู้อ่านหน้าใหม่ที่ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้มาก่อน ผมเลยลงลิงค์ตอนเก่าๆ ไว้เผื่อได้ย้อนไปทบทวนหรือเริ่มอ่านตั้งแต่ต้นนะครับ ตามนี้

ตอน 1   https://xonly8.com/index.php?topic=209232
ตอน 2   https://xonly8.com/index.php?topic=209233
ตอน 3   https://xonly8.com/index.php?topic=209377
ตอน 4   https://xonly8.com/index.php?topic=209755
ตอน 5   https://xonly8.com/index.php?topic=210779
ตอน 6   https://xonly8.com/index.php?topic=213628
ตอน 7   https://xonly8.com/index.php?topic=213629
ตอน 8   https://xonly8.com/index.php?topic=213630
ตอน 9   https://xonly8.com/index.php?topic=215626
ตอน 10 https://xonly8.com/index.php?topic=218763
ตอน 11 https://xonly8.com/index.php?topic=219530
ตอน 12 https://xonly8.com/index.php?topic=219737
ตอน 13 https://xonly8.com/index.php?topic=223516
ตอน 14 https://xonly8.com/index.php?topic=223517
ตอน 15 https://xonly8.com/index.php?topic=227780
ตอน 16 https://xonly8.com/index.php?topic=228002



นายแบบวัยใส 17


"อุ๊ย! พี่เมฆ ไหนว่าจะแค่ดูไง" น้องแคทสะดุ้งทันทีที่โดนผมสัมผัส




"นิดนึงนะ พี่อยากสัมผัสหน่อย"

แม้จะเจอกับการปัดป้องไปบ้าง แต่มันก็ไม่เกินความสามารถของผม มือผมลูบไล้ไปตามร่างกายของน้องแคท เนื้อตัวของเธอช่างนุ่มนิ่มประทับใจผมจริงๆ โดยเฉพาะหน้าอกวัยแรกสาวของเธอ ถึงมันจะเล็กกว่าสาววัยผู้ใหญ่ แต่มันโดนใจผมเหลือเกิน

"พี่เมฆ... อย่าค่ะ" เธอพยามพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

ถึงเธอจะออกปากห้ามปรามแต่ผมหาได้สนใจไม่ ที่ผ่านมาผมจะแสดงท่าทีเกรงใจและให้เกียรติน้องแคทมาตลอด แต่ตอนนี้ความหื่นมันเจาะทะลุกำแพงจิตใต้สำนึกของผมเข้ามาได้แล้ว

"อื้มมม..." ผมครางในลำคอ เพราะปากของผมกำลังงับไปที่จุกนมของเธอนั่นเอง และเมื่อผมได้ดูดหัวนมสวยๆ น่ารักของน้องแคท ผมก็ได้รับรู้ถึงรสชาติของมัน ไม่รู้จะพูดยังไงดี เอาเป็นว่าผมชอบก็แล้วกัน
"อ๊า.. พี่เมฆ" เธอร้องเบาๆ ในขณะที่มือก็ยังพยามผลักหัวผมออกไปให้ได้

แต่ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ผมสลับไปดูดจุกนมอีกข้าง มือของผมก็เข้าแทนที่ปาก คอยเค้นคลึงบีบเฟ้นไปตามเรื่องตามราว โดยเฉพาะที่หัวนมของเธอซึ่งแข็งเป็นเม็ดจากการที่ผมปั๊มดูดเมื่อครู่ ทำให้ผมเอานิ้วไปเขี่ยได้สนุก ไม่แค่นั้น ผมยังคงใช้ปากดูดบริเวณโดยรอบจุกนมของเธอ โลมเลียไปตามเรือนร่างอันงดงาม ไล่จากเต้านมขึ้นไปที่ซอกคอ ถึงเธอจะพยามกีดกันแต่ผมก็ดันทุรังจนปากผมไปถึงต้นคอขาวผ่องของเธอจนได้

น้องแคทเริ่มแสดงอาการขัดขืนจริงจัง ตอนนี้เธอออกแรงต้านมากขึ้น เธอพยามพลิกตะแคงและใช้ขาช่วยดันผมที่กำลังกึ่งๆ คร่อมตัวเธอให้ออกไป นั่นเท่ากับว่าเธอเปิดช่องว่างระหว่างขาออก ผมจึงละมือขวาที่กำลังขยุ้มเต้านมซ้ายของเธอเพื่อเคลื่อนไปสัมผัสกับเนินเนื้อสาวของเธอให้เต็มมือแทน

อา... นี่คือความรู้สึกของการได้จับเนินเนื้อของหญิงสาวเป็นครั้งแรกเหรอเนี่ย!? จากวันที่ได้เห็นเพียงชุดชั้นใน คืบหน้ามาเป็นได้เห็นร่างบอดี้เพนท์ พัฒนาต่อเนื่องจนถึงขั้นเห็นร่างเปลือย จนวันนี้ได้สัมผัสเนื้อถึงเนื้อแล้ว ส่วนลับของน้องแคทที่ไม่น่าจะมีใครเคยจับ ผมได้จับแล้ว!

"พี่เมฆ พอเถอะค่ะ!!" น้องแคทเสียงแข็งปรามผมพร้อมด้วยอาการเหนื่อยหอบเบาๆ

ผมเคลื่อนตัวลงต่ำเพราะอยากเห็นจิ๋มน้องแคทใกล้ๆ ชัดๆ แต่ระหว่างทางก็ยังใช้ปากและลิ้นพรมจูบไปตลอดทาง เมื่อปากผมเลื่อนลงต่ำกว่าหน้าอก เหมือนน้องแคทจะรู้ว่าผมจะทำอะไร เธอยิ่งดิ้นหนักขึ้นปากก็ร้องห้ามผมสารพัด แต่ทุกครั้งเธอยังคงใช้วาจาสุภาพและเรียกผมว่าพี่เมฆเสมอ

ตอนนี้น้องแคทไม่ได้เอามือผลักผมออกอีกแล้ว เพราะมือทั้งสองของเธอถูกสั่งให้ไปป้องกันด่านที่สำคัญที่สุดจากผม เธอเอามือปิดหว่างขาอย่างแน่นหนา ซึ่งยิ่งเป็นประโยชน์กับผมเข้าไปใหญ่ เพราะจากที่เคยต่อต้านผลักไสผม เปลี่ยนมาเป็นเพียงป้องกันส่วนลับเฉยๆ แค่ผมดึงมือเธอออกมาได้จิ๋มที่รักก็โผล่ออกมาทักทายแล้ว และเธอไม่มีทางสู้แรงผมได้แน่

บัดนี้หน้าผมมาจ่ออยู่ที่กลางหว่างขาของเธอเรียบร้อย ผมพยามใช้แรงแกะมือเล็กๆ นุ่มๆ ของเธอออก แต่น้องแคทก็ทุ่มแรงต่อต้านผมหนักเหมือนกัน ประกอบกับเธอดิ้นพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่ตลอด แม้จะสลัดผมไม่ได้เนื่องจากผมนอนคร่อมกลางหว่างขาเธออยู่ แต่ก็ทำให้ผมแกะมือเธอไม่ถนัดเช่นกัน

ผมปลุกปล้ำกับน้องแคทไปอีกสักพัก ก่อนที่ผมจะสังเกตได้ว่าเธอเริ่มจะหมดแรงแล้ว ส่วนผมแม้จะเหนื่อยเหมือนกัน แต่ทั้งแรงทั้งความอึดมีมากกว่าแน่นอน นี่ชัยชนะกำลังจะเป็นของผมในไม่ช้า

"พี่เมฆ พอเถอะค่ะ!!" น้องแคทร้องอย่างเหนื่อยหอบ  ก่อนจะร้องต่ออีกครั้งว่า "พี่กำลังขืนใจแคทนะ!!!"

ผมถึงกับชะงักจากเสียงร้องครั้งสุดท้ายนี้ของเธอ

เพราะคำว่าขืนใจมันรุนแรงมากๆ ทีเดียว ผมเองก็เคยดูข่าวข่มขืนอะไรตามทีวีบ้าง แน่นอนว่าผมไม่ชอบไอ้การกระทำอย่างนี้เลย มันเลวทรามต่ำช้าและเป็นสิ่งที่ไม่สมควรกระทำ ทว่าในตอนนี้ผมกลับทำหรือเกือบทำมันเสียเอง พอโดนจี้จุดเข้าไป กำแพงจิตใต้สำนึกของผมจึงทำการผสานปิดผนึกรอยรั่วได้สำเร็จ ความหื่นที่เล็ดลอดเข้ามาก่อนหน้าก็สลายหายไปจนสิ้น ผมได้สติกลับมาเพราะคำพูดของน้องแคทแท้ๆ

ผมหยุดทุกการกระทำและผละออกจากตัวเธอ  น้องแคทมองหน้าผมด้วยสายตาเฉียบเย็น พลางหยิบผ้าห่มมาคลุมกายไว้ แม้เธอจะเหนื่อยหอบเหงื่อผุดท่วมตัว ทว่าหน้าเธอนิ่งจ้องผมเขม็ง จนผมกลับมารู้สึกเกรงใจเธออีกครั้ง

"อ่า พี่ขอโทษ พี่... เอ่อ พี่สติหลุดไป พี่ขอโทษจริงๆ" ผมบอกกับเธอเสียงอ่อย

ผมนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียง ไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี ในใจก็ก่นด่าตัวเองสารพัด นี่ถือเป็นครั้งแรกที่ผมกระทำการอุกอาจและรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของน้องแคทมากเกินไป บัดนี้มันได้ทำลายความเชื่อใจและความรู้สึกดีๆ ที่สร้างสมมาจนหมดสิ้นไปแล้วมั้ง นี่ผมปล่อยให้ด้านมืดครอบงำได้ยังไงเนี่ย

"แคทเปิดใจกับพี่ เพราะแคทเข้าใจ แต่แคทไม่ได้อยากให้พี่มาทำแบบนี้กับแคทนะคะ ยิ่งตอนนี้แคทไม่สบายอยู่ด้วย"

พลันคำบอกของพี่ฟ้าในคืนวันที่เราคุยกันก็ผุดขึ้น

"แล้วก็อย่าไปหื่นใส่น้องเค้าล่ะ ถึงน้องเค้าไม่ได้อะไรมากแต่ก็อย่าทำรุ่มร่าม มันจะเสียถึงชั้นและพี่ยอร์ชด้วย"

ผมนี่รู้สึกผิดจนตัวลีบ ไอ้จู๋ที่แข็งแกร่งชูคอก่อนหน้ากลายสภาพเป็นหนอนหงอยในทันที ผมรู้สึกแย่มากจนน้ำตาซึม

น้องแคทลุกขึ้นมานั่ง เธอยังคงเอาผ้าห่มคลุมกายเช่นเดิมเผยเพียงแค่ไหล่เท่านั้น ก่อนจะมองผมด้วยสายตาอันเฉียบเย็นไม่เปลี่ยนแปลง

"เอาเถอะค่ะ แคทเข้าใจความต้องการของพี่ แต่แบบนี้มันไม่โอเค ถ้าพี่ต้องการจริงๆ แคทอนุญาตให้พี่ไปทำอะไรของพี่เองได้ แต่ไม่ใช่กับแคท พี่สัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ทำแบบนี้กับแคทอีก"

เธอช่างเป็นผู้หญิงที่มีสติและใจเย็นมาก ทั้งยังเป็นเสมือนดั่งนางฟ้า ผมทำเธอขนาดนี้แล้ว เธอยังให้อภัยและคงเชื่อใจผมอยู่อีก ผมเงยหน้าไปจับมือเธอมากุมไว้ เธอสะดุ้งและขืนมือนิดนึงก่อนจะปล่อยตามแรงผม

"พี่สัญญาครับ จากนี้พี่จะไม่ทำแบบนี้อีก จริงๆ นะ ส่วนครั้งนี้พี่ขอโทษ พี่ไม่รู้จะพูดยังไงดี..."

เธอมองหน้าผมอย่างไร้อารมณ์ใดๆ ก่อนจะบอกว่า

"พี่เมฆสัญญาแล้วนะ อย่าทำให้แคทผิดหวังล่ะ ถ้าหากมีครั้งที่สอง มันจะไม่มีโอกาสเกิดครั้งที่สามแน่นอน"

ผมมองหน้าเธอพร้อมทั้งพยักหน้าด้วยรอยยิ้มแห่งความตื้นตันใจ

"แคทรู้ว่าพี่ต้องการ แต่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา แคทยังไม่พร้อม หากอนาคตเราได้เป็นแฟนกัน และถึงวันนั้นถ้าแคทพร้อม ก็ค่อยว่ากันอีกทีนะ" น้องแคททิ้งท้าย
"พี่จะรอวันนั้นอย่างตั้งใจเลยครับ"
"งั้นถ้าไงแคทขอตัวนอนก่อนนะคะ ฝากไปบอกพี่ๆ ข้างล่างด้วย"
"นี่แปลว่าน้องแคทไม่โกรธพี่ใช่ไหมครับ"
"โกรธค่ะ...มาก และไม่ชอบในสิ่งที่พี่ทำด้วย ตัวแคทยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาจับได้ขนาดนี้เลยนะ พี่เมฆเป็นคนแรก" น้องแคทตอบด้วยใบหน้าตึงๆ อีกครั้ง

ผมยิ้มแหยๆ ถึงจะภูมิใจแต่มันเป็นเรื่องที่ทำร้ายความรู้สึกอีกฝ่าย จะยิ้มร่าก็ไม่ใช่เรื่อง

"ขอตัวนะคะ หวังว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะคะ"
"จ้ะ คนดีของพี่" ผมปากหวานกลบเกลื่อน

จากนั้นผมก็ปล่อยให้เธอพักผ่อนไปตามสมควร ใจจริงอยากจะจุ๊บแก้มสักหน่อย เนื่องด้วยอยากส่งเธอนอนหลับฝันดี และแก้มเธอมันก็น่าหอมสักฟอดจริงๆ แต่ผมดันเพิ่งก่อคดีมาเมื่อกี้ เลยต้องห้ามใจไว้ก่อน

ในตอนนี้ถึงจะรู้สึกผิดแต่ก็ยังคงรู้สึกดี น้องแคทเป็นเด็กสาวที่น่ารักน่าคบอย่างที่สุด เธอจิตใจดี มีเหตุผล และมีความเป็นผู้ใหญ่มากๆ เธอเปรียบเสมือนเพชรเม็ดงามทั้งภายนอกภายใน ซึ่งชีวิตนี้ผมคงไม่เจอคนอย่างน้องแคทอีกแล้ว ผมนี่เป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกจริงๆ แต่ก็เพราะความคิดด้านมืด ความต่ำตมในจิตใจ ที่ทำให้ผมเกือบจะเสียเพชรเม็ดงามล้ำค่านี้ไป ดีที่บุญเก่ายังพอมี ความสัมพันธ์อันดีที่เคยมีมากอบกู้เอาไว้ได้ ไม่งั้นผมคงเสียใจไปตลอดชีวิตเป็นแน่

ผมปล่อยให้น้องแคทนอนพักผ่อนตามลำพังในห้อง ส่วนตัวผมเองก็ออกมาเงียบๆ ลงไปที่เคาน์เตอร์ด้านล่างเพื่อขอคีย์การ์ดห้องตัวเอง ส่วนสาเหตุที่ต้องการเข้ามาในห้องนั้น เพราะผมอยากมาชื่นชมสมบัติล้ำค่าชิ้นหนึ่งที่ผมจะต้องคืนเจ้าของในเร็วๆ นี้ นั่นก็คือสมุดอัลบั้มงานถ่ายนู้ดในอดีตของพี่แพทนั่นเอง

หลังจากก่อนหน้าผมได้ตื่นตาตื่นใจกับร่างงามของน้องแคทไปแล้ว ยอมรับว่ายังมีอารมณ์ค้างอยู่ส่วนหนึ่งที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย ก็เลยอยากหาที่เอาออกแบบส่วนตัวเสียหน่อย ผมเปิดอัลบั้มพี่แพทมาดูอีกครั้ง ถึงผมจะเคยใช้รูปเหล่านี้ในการสร้างความสุขให้ตัวเองไปหลายรอบแล้วก็ตาม ทว่าผมไม่เคยเบื่อมันเลย ดูยังไงก็ทำผมเสียน้ำได้ทุกที ยิ่งช่วงนี้ได้มาเห็นร่างเปลือยพี่แพทของจริงเข้าไปอีก

ผมหาที่วางสมุดอัลบั้มในห้องน้ำ ก่อนจะเปิดมันทีละหน้า ไม่ต้องปลุกอะไรมากไอ้จู๋ผมก็ผงาดขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ผมเอามือสาวรูดอย่างเคยชิน ตาก็ดูรูปพี่แพทไป มันคือความสุขเล็กๆ ของเด็กหนุ่มจริงๆ แต่ความสุขของผมกลับถูกขัดจังหวะเมื่อมีเสียงเคาะประตูห้อง

"ใครวะมาเคาะอะไรตอนนี้เนี่ย" ผมบ่นในใจอย่างเสียอารมณ์ แต่ก็รีบเดินไปเปิด
"อ้าวน้องเมฆ ขึ้นมาทำอะไรในห้องคะ" พี่นิ่มนั่นเอง
"อ๋อคือ... ผมว่าจะมานอนพักสักหน่อยครับ แล้วพี่นิ่มจะเอาอะไรรึเปล่าครับ"
"ไม่หรอกค่ะ พี่เห็นพวกเราหายไปเลยเดินหา เมื่อกี๊แอบเห็นน้องเมฆลงมาเอาคีย์การ์ด เลยตามขึ้นมาน่ะ"
"อ๋ออออ..... ครับ" ผมลากเสียงพยักหน้าเบาๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไร
"แล้วนี่จะไม่ให้พี่เข้าไปในห้องเหรอ"
"ครับๆๆ เข้ามาเลยครับ" ผมรีบหลีกทางให้พี่นิ่มเข้าห้องมา
"เอ... แล้วน้องแคทล่ะ ไม่ได้มาด้วยกันหรอกรึ"
"อ่อ น้องแคทไม่สบายน่ะครับ ผมเลยพาไปห้องพยาบาล ทานยาไปแล้ว ตอนนี้นอนอยู่อีกห้องนึงน่ะครับ" ผมอธิบาย
"อ้าวเหรอ เป็นอะไรมากหรือเปล่า"
"หมอตรวจเบื้องต้นแล้วไม่ได้เป็นหนักครับ คิดว่าตื่นมาช่วงเย็นๆ ค่ำๆ ก็คงดีขึ้น ทานยาอีกสักมื้อคืนนี้ก็น่าจะหายแล้วมั้งครับ"
"อื้มๆๆ ก็ดีนะ แหม น้องเมฆเนี่ย สุภาพบุรุษจังเลยนะ"

ถูกชมว่าสุภาพบุรุษแต่ไอ้ที่ผมกระทำไปก่อนหน้านี่ทำให้ผมไม่กล้ารับจริงๆ

แล้วผมก็ไปนอนเล่นบนเตียง มองเพดานอะไรไปเรื่อย และกำลังคิดว่าจะหาข้ออ้างปลีกตัวไปข้างล่างยังไงดี อยู่กับพี่นิ่มสองต่อสองในห้องรู้สึกอึดอัดพิกล

"อุ๊ยน้องเมฆ! นี่มัน..." เสียงพี่นิ่มร้องออกมาจากห้องน้ำ

เวรกรรมแล้ว!! ผมลืมอัลบั้มพี่แพทไว้ในนั้น ซึ่งจริงตามคาด พี่นิ่มเดินถืออัลบั้มนั้นออกมาพลางเปิดดูเรื่อยๆ จนมาถึงเตียงผม

"นี่มันอัลบั้มงานเก่าของคุณแพทนี่ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ"
"อ่า... คือพี่แพทให้ผมยืมน่ะครับ"
"หืมม.. ให้ยืมทำไมกัน ถ้าแค่อยากให้ดู ก็ดูกันที่บ้านคุณแพทก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องให้ยืมกลับบ้านเลย"
"เอ่อ...ไม่ทราบเหมือนกันครับ แหะๆ"
"นี่รู้ไหม อัลบั้มงานทั้งหมดนี้ คุณแพทเธอหวงมากเลยนะ ให้น้องเมฆยืมกลับบ้านได้ แปลว่าไม่ธรรมดา"
"ครับ แหะๆๆ" ผมหัวเราะเจื่อนๆ
"แสดงว่า พี่คงมาขัดจังหวะอะไรน้องเมฆสินะ" พี่นิ่มเริ่มยิ้มมีเลศนัย
"ปะ..เปล่า เปล่าครับ" ผมรีบปฏิเสธ
"แหมๆๆๆ อย่ามาไก๋กับพี่เลย คิดว่าพี่ดูไม่ออกหรือจ๊ะ เด็กหนุ่มพกอัลบั้มโป๊เข้าห้องน้ำเนี่ย คงไม่ได้เอาไปสวดมนต์หรอกใช่ไหม"
"อ้า... ก็... แหม... ก็นิดหน่อยครับ เหอๆๆ" เถียงไม่ขึ้นแล้วก็ต้องรับ
"ให้พี่ช่วยไหม"

นั่นไง นี่แหละคือสิ่งที่กลัว ผมรู้สึกว่าพี่นิ่มชอบรุกผมอยู่เรื่อย แม้มีผู้หญิงตัวเป็นๆ มาช่วยปลดเปลื้องอารมณ์ให้มันก็ดี แต่ก็ไม่ได้อยากได้จากพี่นิ่มขนาดนี้ อันที่จริงผมชอบที่ผิงทำให้มากกว่าด้วยซ้ำ แต่อันนั้นก็ดูรีบเกิ๊น

"มะ... ไม่เป็นไรครับ ผมทำเองได้"
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า พี่ไม่ถือ และรับรองได้ว่าพี่จะไม่บอกใคร"
"พี่นิ่มจะทำอะไรครับ" ผมหนีไม่ได้ก็ต้องตั้งรับล่ะคราวนี้
"ก็ช่วยเราไง น้องเมฆอยากให้พี่ทำอะไรบ้างล่ะ พี่ยินดีบริการนะ อิอิ"
"..." ผมไม่รู้จะตอบยังไง
"เอางี้ เดี๋ยวพี่จะสอนเบื้องต้นให้ละกัน ไหนดูจู๋หน่อยซิ อ้าขาออก!"




## พี่นิ่มเนี่ยดูท่าจะชอบน้องเมฆนะเนี่ย หุหุ ##

[kkk1234]

สงสัยจะได้พี่นิ่มก่อน

[ones26421]

นายเมฆโดนแน่ๆ

[milan]

ต้องได้สักคนแล้ว

[txxt30]

หายไปนานเลยนะครับ นึกว่าจะไม่มาเสียแล้ว 

[punsr999]

มาลงชื่ว่า รออ่านอยู่นะครับ มาต่ออีกเรื่อยด้วย

[Toych]

นึกว่าจะตัดจบแล้วนะเนี้ย หายไปนานเลย รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะครับ เรื่องก็ยังสนุกเหมือนเดิมเลย น่าติดตาม

[retirenavy]

แล้วอย่างนี้จะเสร็จพี่นื่มหรือเปล่านะ

[taka95]

เสร็จพี่นิ่มก่อนล่ะ

[pui10000]

ตัดให้พี่นิ่มหน่อย

[pd19811983]

พี่นิ่มจะกินเด็ก ลุ้นกันว่าเมฆจะรอดมั้ย

[sutee seechart]

ต่อไปอาจจะต้องเรียนครูนิ่ม

[yakyedheemak]

จะมีใครเข้ามาขัดจังหวะความสุขของเมฆอีกไหมนะอย่าให้มีเลยอยากให้เมฆได้รับประสปการณ์จากพี่นิ่ม

[nmiint]

ได้ครูสอนแล้ว ขอให้ครูช่วยสอนแบบแอดวานส์เยอะๆ นะครับ

[865162]

พี่นิ่มจะกินเด็ก เมฆคงไม่รอด แต่แคทรอดแล้ว