ดอนป่าไม้ : 12 ฉุกเฉิน

[DEVIL WORLD]

     

      # ไม่เคยคิดเลยสักครั้งว่าชีวิตต้องมาอยู่ทามกลางผืนป่ากว้างใหญ่ กินพื้นที่เป็นพันไร่ ไกลสุดลูกหูลูกตา และการที่ต้องมาอยู่ในที่แบบนี้มันไม่ง่ายเลยกับการใช้ชีวิตแต่ละวัน ถึงแม้จะอยู่ทามกลางผู้คนไม่น้อยแต่ความรู้สึก มันก็ไม่ได้บงบอกถึงความสบายเลย เพราะที่นี่เหมือนเป็นอีกโลกที่ยังมีความล้าสมัยและการใช้ชีวิตยังเหมือนคนยุคก่อนๆ ที่มีแค่กระท่อมเป็นเพียงที่อาศัย มีแม่น้ำที่ตัดผ่านเป็นที่อาบที่ใช้และน้ำตกเป็นแหล่งน้ำดื่มน้ำกิน วิถีชีตของคนเหล่านี้ยังคงอาศัยหากินกับป่า ยังคงมีการล่าสัตว์เล็กสัตว์น้อยมาเป็นอาหารและบ้างครั้งก็อาจมีการล่าหมู่ป่า แต่ทั้งหมดทั้งมวนมันเป็นเพียงโลกอีกใบท่ามกลางผืนป่า ที่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงต้องจำใจมาอาศัยอยู่เพียงเพื่อทำงานใกล้ชิดกับคนรักของตน  แต่ด้วยผลกรรมอันใดหรือผีป่าตนใดกลั้นแกล้ง จึงนำพาให้หญิงสาววัยใสต้องมาประสบพบเจอเรื่องที่มิอาจคาดคิด เหมือนเป็นเวรหรือกรรมที่ทำให้เธอและคนรักต้องมาพบสิ่งที่ตนมิอาจรู้ ว่าวันเวลาจะพาเค้าสองคนไปเจอสิ่งใด #
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
"ในวินาทีที่อิริยาบทของบลูและมอแจกำลังจะเปลียนแปลง เสียงสวรรค์ก็มาโปรดบลู พี่นพ มาแล้ว ซึ่งเป็นจังวะเดียวกับที่มอแจขึ้นมาทับตัวบลู และกำลังเอาหัวท่อนลำเขี่ยที่ปากรูเสียวของบลู  แต่เมื่อมอแจได้ยินเสียงพี่นพ ก็ผละออกจากบลู บลูเองก็ดีใจที่พี่นพมา แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือบลูต้องรีบจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
"บลู!!!.....ตื่นรึยังเช้าแล้วนะ
"อือ...อื่อ...ตือ..ตื่น..แล้ว..
"กลับที่พักอาบน้ำกาไรกินกันเถอะ
บลูทำทีเป็นงัวเงียพึ่งตื่นเพราะไม่อยากให้พี่นพจับผิดได้ ก่อนจะค่อยๆยันลุกนั่งบิดขี้เกลียด  แล้วลุกเดินออกจากบ้านของมอแจไปพร้อมพี่นพ ฯ

"หลังจากผมไปคุยธุละกลับลุงมอแลเสร็จ ก็ตรงดิ่งมาพาบลูกลับที่พัก แต่ดูเหมือนว่าคุณเธอจะงอลผม เดินมาด้วยกันกับผมแต่ไม่ยอมพูดจาด้วยเลย ผมรู้และเข้าใจ เพราะผมไม่น่าไปรับคำท้าบ้าบอๆของมอแจเลย  เป็นไครก็ต้องโมโหอยู่แล้ว  แต่พูดก็พูดเถอะเรื่องเมื่อคืนมันทำผมตื่นเต้นไม่น้อยเลย ถึงจะโดนทั้งสองรวมหัวแกล้งก็ตามเถอะ 
พอกลับมาถึงที่พัก บลูก็ไปอาบน้ำโดยไม่สนใจผมเลย เธอไม่พูดไม่จาสักคำ จนผมเองก็ชักรู้สึกไม่ดี ผมรอบลูอาบน้ำเสร็จ ก็ตัดสินใจพูดขอโทษ และพยายามปรับความเข้าใจ  แต่บลูไม่ยอมใจอ่อนเธอโมโหผมหนักมาก
"พี่นพไม่นึกถึงจิตใจบลูเลยรึไง ถึงได้รับคำท้าบ้าๆนั้น
"พี่ขอโทษ  พี่เมาเลยไม่ทันคิด พี่ขอโทษนะบลู
"ขอโทษหรอ เห็นบลูเป็นอะไร บลูไม่ใช้ของเล่นนะที่จะ ให้ไครตอนไหนก็ได้
"พี่ผิดเองพี่ขอโทษ พี่ไม่เคยเห็นบลูเป็นของเล่นนะ
ผมขอโทษทุกทางและเข้าไปกอดบลู  และบอกว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก  ผมกล่อมอยู่นานกว่าบลูจะหายโกรธ  พอบลูหายโกรธ ผมก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืน มันเลยทำให้ผมมีอารมณ์ขึ้นมา ผมเลยเข้าไปกอดบลูทั้งกอดทั้งหอม จนบลูมองหน้าผมแปลกๆ ผมก็ทั้งล้วงทั้งหอม แรกๆบลูบอกอย่า แต่พอผมเริ่มลุกหนักบลูก็ตัวอ่อนละทวย  และพอผมยิ่งสูดหอมดอมดม มือผมกอดและเอื่อมไปบีบหน้าอกบลู ผมก็ยิ่งรู้สึกว่ามีอะไรแปลกไป ดูเหมือนว่าบลูจะมีอารมณ์เร็วมากและแรง เพราะบลูดึงคอผมไปจูบปาก บลูดูมีอารมณ์ร้อนแรงมากกว่าที่เคย ยิ่งผมล้วงมือเข้าไปในกระโปรงแล้วใช้นิ้วกรีดร่องเสียวของบลูผมรู้สึกว่าร่องเสียวของเธอแฉะมาก แล้วบลูก็บิดตัวหันมาดูดปากผมใหญ่
"เป็นอะไร ทำไมบลูดูมีอารมณ์ร้องแรงจัง..หือ..
"ป่าวว..ก็แค่...อืมม!...อยากเอาใจพี่นพบ้าง..
"ใช่หรอ..ไม่ใช่ว่า...
"ว่าไรคะ...อู๊ยย..อย่าแกล้งกันสิ
"อืมม...ก็ไม่ใช่ว่ามีอารมณ์เพราะโดนมอแจแอบทำไรแล้วไม่บอกพี่รึป่าว..
"บ้าพี่นพ...บลูไม่ใช่คนอย่างนั้นนะ
"อะจ๊ะ...อืมมมม..ไม่ใช่แต่แฉะเลยนะ
"บ้า....
ผมกับบลูกำลังจะสนักกันอยู่แล้วเชียว แต่ดันมีคนมาขัดจังวะสะได้
"ปั๊ก..ปั๊ก..นายนพครับ..อยู่ไหมครับ...
"อยู่ครับ..อยู่...
ผมกับบลูตกใจผละออกจากกันแทบไม่ทัน
"พ่อมอแลเรียกน๊ะครับ...เห็นว่ามีเรื่องจะคุยเกี่ยวกับเมื่อเช้านี้นะครับ..
"ครับเดียวรีบไป...
"ครับ..งั้นผมไปก่อนนะครับ..
เมื่อเช้าที่ผมต้องลุกออกจากบ้านมอแจไปแต่เช้าเพราะพ่อผู้ใหญ่มอแล เรียกไปคุยธุระเกี่ยวกับบ้างอย่างนั้นคือมีการติดต่อวิทยุมาจาก กรมป่าไม้  เจ้าหน้าที่บอกจะเข้ามาคุยอย่างจริงจังตอนสายๆและจะบอกรายระเอียดอีกที่ ทีแรกผมก็งงที่ได้ฟัง แต่ก็พอเข้าใจว่าหมู่บ้านนี้ มักจะมีพวกต่างด้าวแอบลักรอบขนยาผ่านมาทุกๆปี บ้างทีก็ลอตใหญ่ บางทีก็ลอตเล็ก แต่ก็มีมาเป็นช่วงๆ และน่าจะด้วยการที่เจ้าหน้าที่เข้าออกลำบาก จึงเป็นเส้นทางที่ดีพอสมควรต่อการขนยา และที่พ่อผู้ใหญ่มอแลให้คนมาเรียกผมคงเพราะเจ้าหน้าที่น่าจะมาถึงแล้วฯ


ในช่วงสายราวๆ9โมง เจ้าหน้าที่ป่าไม้พร้อมชุดทหารตระเวนชายแดน ได้เข้ามายังหมู่บ้าน จำนวล10คน และได้บอกผู้ใหญ่มอแลจัดประชุมทันที คนในหมู่ส่วนใหญ่ยังใช้ชีวิตปกติ แต่จะมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้เข้าประชุม และทั้งหมดก็มีแค่ ผู้ใหญ่มอแล พรานป่ามอแจ นพ  บลู และ ดอมี สี่คนเท่านั้น ส่วนคนอื่นทางเจ้าหน้าที่ไม่ไหวใจที่จะแพร่งพรายเรื่องที่จะประชุม ....

เมื่อทุกคนมาที่บ้านของผู้ใหญ่มอแลครบ ทางเจ้าหน้าที่ก็เปิดประเด็นให้องค์ประชุมฟัง
"เอาละทุกคน..คือผมมีเรื่องจะบอกทุกคนก่อนว่า เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราได้รับรายงานจากสายข่าวจากชายแดน ว่าจะมีการแอบลักลอบขนยาผิดกฎหมายข้ามมายังฝั้งเรา และจะผ่านมาแถวหมู่บ้านนี้ ซึ้งเส้นทางที่พวกนั้นมา ก็จะเลาะเรียบริมฝั่งแม่น้ำ ก่อนจะตัดขึ้นเขา และจะข้ามเขาลูกนี้มาตามเส้นทางที่ใกล้กับหมู่บ้าน และผมกับเจ้าหน้าจะทำการดักจับ แถวลำธารหลังหมู่บ้าน ซึ่งห่างออกไป1กิโลเมตร ตรงนั้นเราจะได้เปรียบเพราะสองฝั่งจะมีพุ้มไม้ให้หลบ...

    เมื่อหัวหน้าชุดจับกุมชี้แจงเรื่องดังกล่าวจบ ทุกคนก็สงสัยว่าทำไม พวกลักลอบขนยาถึงไม่เลียงเส้นทางนี้ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าเสี่ยง ต่อการจับกุม..แต่ทันใดนั้นมอแจก็พูดขึ้นมา.
"ที่ๆอันตรายที่สุด คือที่ๆปลอดภัยที่สุดละสินะ..
"ใช่ครับพราน..เนื่องจากเป็นที่ๆเราเจ้าหน้าที่อยู่ใกล้ พวกนั้นอาจคิดว่า เจ้าหน้าที่อย่างเราอาจละเลยการตรวจตราที่เข้มงวด เพราะเป็นพื่นที่ๆเสี่ยงต่อการจับกุม และอาจคิดว่าพวกนั้นคงไม่กล้าขนผ่านมา..
       พอทุกคนทราบเรื่องทั้งหมดอย่างระเอียดก็แยกย้ายกันไป ส่วนเจ้าหน้าที่ก็จะเดินทางเข้าไปประจำการยังจุดนัดหมาย ซึ่งจะมีมอแจ และดอมีนำทางเข้าไป ส่วนผู้ใหญ่มอแลและนพต้องคอยดูแลคนในหมู่บ้าน เช่นดียวกับบลูที่ต้องคอยรอซับพอร์ตหากเกิดการปะทะที่รุนแรงจนถึงขั้นบาดเจ็บ...ฯ

    หลังจากเจ้าหน้าที่เข้าไปประจำการในป่าตรงจุดนัดหมาย ก่อนเวลา1วัน ทุกอย่างก็ยังคงเงียบเป็นปกติ จนเวลาราวๆบ่าย3โมงในวันต่อมา ภายในป่าลึกก็เกิดเสียงดังสนั่นก้องไปทั้งป่า  เสียงปืนรัวราวกับฟ้าถล่มสัก5นาทีก่อนจะมีเสียงดังสนั่นตามมาอีกครั้ง
"ตู๊มมมมม....
มันคงเป็นเสียงระเบิดของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง และยังมีตามมาอีก สองที
"ตู๊มมมม....ตู๊มมมม
พอเสียงลูกที่3จบลง เสียงปืนที่ยิงปะทะกันก็เงียบสนิท ทุกคนในหมู่บ้านก็ต่างพากันซุบซิบ ถึงเสียงดังกล่าว ฯ

     ผู้ใหญ่มอแลและนพก็นั่งคุยกันอยู่ที่ศาลากลางหมู่บ้าน ที่ทุกคนมารวมกันอยู่ ทั้งสองต่างพูดถึงฝั่งที่ชนะว่าขอให้เป็นเจ้าหน้าที่ และในเวลานั้นเอง จู่ๆบลูก็ขอตัวไปห้องน้ำเพราะปวดฉี่  เธอก็บอกกับผู้ใหญ่และนพ นพอาสาจะไปเป็นเพื่อน แต่บลูก็บอกไม่เป็นไรและขอให้กอญีไปเป็นเพื่อนแทน ห้องน้ำที่บลูไปก็อยู่ที่บ้านพักของตนซึ่งอยู่ห่างจากศาลากลางหมู่บ้านพอสมควร เธอเดินไปยังบ้านพักพร้อมกับกอญี พอถึงก็ตรงเข้าห้องน้ำและกะว่าจะไปเตรีมของที่โรงหมอ พอบลูทำธุระในห้องน้ำเสร็จก็ออกมาและจะไปโรงหมอ แต่กอญีก็ดันปวดท้องเลยขอเข้าห้องน้ำต่อ
"อู๊ยย..คุณบลู..กอญีขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะไม่ไหว ปวด...
"จ๊ะ..อืม..งั้นเสร็จแล้วตามบลูไปที่โรงหมอนะ
"คะ...คุณบลู..
บลูพูดจบกะเดินละจากบ้านพักไปยังโรงหมอ เธอก็เข้าไปจัดเตรียมของใว้รอหากเกิดเหตุฉุกเฉิน แต่ทว่าพอเธอเอาของมาว่างยังโต๊ะหน้าโรงหมอจู่ๆก็มีเรื่องให้บลูตกใจ
ชายหน้าเข็มดุดันสองคนวิ่งมาจากไหนไม่รู้ ทั้งสองตรงเข้ามาจับตัวบลู จนเธอตกใจจะร้องให้คนช่วย แต่ทว่าก็มีเสียงตวาดออกมาจากชายคนหนึ่ง..!!!
"เงียบนะท่าไม่อยากตาย..
บลูจึงเงียบด้วยความกลัว ร่างของชายสองคนนั้นมีคราบดินและเลือดเปรอะอยู่บนตัว ซึ่งชายร่างใหญ่ผิวดำหน้าดุมีเลือดเปรอะอยู่ตามเสื้อแต่เป็นเพียงคราบเท่านั้น แต่ชายอีกคนที่ตัวเล็กกว่า ผิดดำเข็มเหมือนกัน กับเป็นเลือดจริง
"เฮ้ย..เอาไงดี..วะ..จะหนีไปทางไหนดี..
"ไปเอาเรือที่ท่าแล้วพายหนีตามแม่น้ำไปกัน..
"แล้วอีนี้ละ..จะเอาไง...
"เอามันไปด้วยเป็นตัวประกันเผื่อพวกทหารแม้งตามทัน..
"เออ..ไป..โว้ย..
บลูถูกสองชายคนบังคับลากไปเป็นตัวประกัน เธอคิดว่าสองคนนี้น่าจะเป็นคนในกลุ่มลักลอบขนยา ด้วยความกลัวที่พวกมันมีปืนบลูจึงต้องยอมไปกับพวกมัน และพวกมันยังหยิบเอากล่องยาติดมือมาด้วย มันสองคนพาบลูลงเรือที่ท่าน้ำ ก่อนจะพายออกไป..!!

ด้านกอญีหลังทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำ และกำลังจะไปที่โรงหมอ แต่ทว่า สายตาก็เหลือบไปเห็นบลูกำลังถูกลากตามชายแปลกหน้าที่มีปืนลงเรือไป  กอญีเห็นดังนั้นจึงวิ่งไปบอกผู้ใหญ่มอแลและนพ ทั้งสองเมื่อได้ฟังที่กอญีบอกก็ตกใจและวิ่งไปยังท่าน้ำ  แต่ทว่าก็ไม่ทัน เห็นเพียงแว๊บเดียวก่อนเรือจะหายวับไปตามสายน้ำ
ทั้งนพและผู้ใหญ่มอแจ ต่างก็โมโหและเป็นห่วงบลู นพที่เห็นเรือที่บลูนั่งไป ทีแรกเค้ากะจะลงเรืออีกลำตามไปแต่ทว่าผู้ใหญ่มอแลก็ห้ามใว้ เพราะเวลานี้มันปาไป5โมงแล้วแลกำลังจะมืด จึงไม่เป็นผลดีนัก ที่จะตามทั้งเวลากลางคืน ต่อให้ตามทันก็อาจเกิดอันตรายได้ และดีไม่ดีบลูจะแย่นิ่งกว่าเดิม  นพจึงได้แต่ข่มความโกรธและเป็นห่วงบลูเอาไว้  พอเวลา6โมงกว่าๆเจ้าหน้าก็ออกมา พร้อมกับมอแจ และดอมี ทั้งหมดต่างดูแย่เอามากๆ เพราะเจ้าหน้าที่กว่า7นายต่างบาดเจ็บ เพราะโดนสะเก็ดระเบิดที่ฝั่งลักลอบโยนมาใส่  และที่ยังปลอดภัยก็มีแค่1-2คน ร่วมหัวหน้าชุด  ผู้ใหญ่มอแลก็บอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับบลูให้แก่หัวหน้าชุดจับกุมฟัง และจัดการนำรถส่งคนเจ็บไปที่โรงพยาบาลในเมือง แล้วจัดประชุมกันใหม่ทันที จนเวลาสองทุ่มหัวหน้าชัดจับกุมก็สรุปได้ว่า...
    "คนร้ายเป็นชายสองคน คือหัวหน้ากลุ่มลักลอบเพื่อนของมัน  และปืนที่พวกนั้นถือก็เป็นอาวุธหนัก AK47 พวกมันใช้เส้นทางแม่น้ำหลบหนี แต่คงไปได้ไม่ไกลนักเพราะเป็นเส้นทางทวนน้ำเพื่อจะกลับไปยังชายแดน และอีกอย่างห่างจากจุดนี้ 2 กิโลจะมีน้ำตกขวางทางพวกมันใว้ ดังนั้นพวกมันก็น่าจะขึ้นฝั่งเดิน แล้วเดินกันต่อ  ทุกคนเตรียมของให้พร้อมเราะจะออกติดตามพรุ้งนี้ตั่งแต่เช้า..

         หัวหน้าชัดจับกุมก็ชี้แจงและตกลงกับคนที่จะออกติดตามพรุ่งนี้ อันมีด้วย มอแจ ดอมี ผู้ใหญ่มอแล หัวหน้าชุดจับกุม นพ และทหารอีกนาย..ฯ

    ทางฝั่งของบลูเธอนั่งเรือไปกับสองชายผิวดำ อย่างขัดขืนมิได้ พวกมันพายออกมาไกลจากหมู่บ้าน หลายกิโล จนเวลาและท้องฟ้าเริ่มมืดจนเกือบมองอะไรไม่เห็น พวกมันพายมาจนถึงน้ำตกที่ขวางกั้นแม่น้ำ ก็พายเข้าเทียบริมฝั่งแล้วพวกมันก็ถีบเรือให้ลอยไปตามน้ำ และบังคับให้บลูเดินตามไป พวกมันคนนึ่ง หาไม้มาทำครบเพลิง ให้แสงสว่าง..
"เฮ้ย..ไอ้สอ..พักก่อนเถอะวะ..พวกมันคงไม่ตามมาหรอกมืดขนาดนี้..
"เดียวไปพักที่เนินบนน้ำตก..ทนหน่อยไอ้เบ..
มันสองคนเดินลัดเลาะเรียบริมเนินขึ้นไปยังพลาญหินข้างน้ำตก ซึ้งเป็นจุดสังเกตุการที่ดีเพราะมีก้อนหินใหญ่ให้พวกมันหลบ และอีกอย่างยังเป็นที่บังแสงของกองไฟได้อีก  พวกมันจึงจัดการก่อกองไฟลงในหลุมหินเพื่อให้แสงสว่างและความอบอุ่น...
"อู๊ยยย...แม้ง..ยิงกู..
"เออ..ไอ้เห้..แม้งรู้ว่าเราจะผ่าน..ดักรอกันอย่างกะฝูงมด ดีนะที่กูมีระเบิด แดกระเบิดไปคงเจ็บกันน่าดู..
"กูว่า..ในถิ่นเรามีเกือเป็นหนอนแน่วะ...
"กูก็ว่างั้น..
สภาพของชายตัวเล็กผิดดำดูแย่เอาอย่างมาก กระสุนปืนเจาะเข้าถูกจุดสำคัญ ทำให้เลือดไหลไม่หยุด 
"เฮ้ยไอ้สอ...อีนี้เป็นหมอป่าววะ..กุเห็นมีกล่องยา..
"เฮ้อ..อีนี่..มึงเป็นหมอใช่ไหม..ห๊ะ..
บลูที่นั่งกอดเข่าคุดคู้อยู่มุมหินก็พยักหน้าอย่างกลัวๆ
"เออ..รีบมาทำแผลให้เพื่อนกูสิวะ..
บลูก็หันไปหยิบกล่องพยาบาลมาทำแผลให้เจ้าเบชางร่างเล็ก รอยกระสุนเข้าซี่โครงซ้ายและโดนจุดสำคัญ ทำให้ตอนนี้เจ้าเบหายใจอย่างเหนื่อยหอบ อาจเพราะกระสุนที่ทำให้เจ้าเบเป็นแผลคงโดนปวด  ด้านเจ้าสอชายร่างใหญ่ที่เห็นสภาพของเพื่อนก็อดคิดไม่ได้ว่าอีกไม่ช้ามันคงจะตายแน่ แต่มันก็ยังบังคับให้บลูทำแผลให้เพื่อนของมัน บลูที่กำลังทำตามที่มันสั่งก็รู้ได้ทันทีที่เห็นแผล ว่าอีกไม่กี่นาทีชายผิวดำร่างเล็กคนนี้ ต้องตายแน่ แต่เธอก็พูดไม่ได้เพราะไอ้สอชายร่างใหญ่จ้องเขม่งและทำท่าดุไม่ให้เธอพูด
พอทำเสร็จไอ้เบมันก็นอนหมดสภาพ เสียงหายใจของมันเริ่มดัง คื๊ด  ข๊าดดด...อยู่เพียง5นาที แล้วก็เงียบไป  ทางไอ้สอไม่พูดอะไรมันลุกขึ้นลากเพื่อนของมันไปยังน้ำตก และโยนเพื่อนของมันลงน้ำไป บลูได้แต่นั่งงงและกลัว ทันใดนั้นไอ้ก็เดินตรงมาที่กองไฟ มันมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าบลูพร้อมกับมือที่เอื่อมมาจับครางของบลูให้เงยขึ้น พร้อมพูดว่า..!!

"โอ๊ยย..มองดีๆหน้าตาสวยอย่างกะนางฟ้าเลยนิ ชื่ออะไรจ๊ะแม่นางฟ้า..

บลูเงียบเธอกลัวเป็นอย่างมาก

"อ่าวเห้ย..ไม่ได้ยินที่ถามรึไง..

"บะ..บลู..

"โอ่วว...ชื่อน่ารักดีนิ...วันนี้กูซวยมาทั้งวัน งั้นคืนนี้ กูขอกระแทกหีนางฟ้าล้างซวยหน่อยละกัน..
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[phu_nun]

กว่าจะตามเจอบานแน่ๆ อิอิ

[nujane_dude]

น้องบลูได้ผจนภัยครั้งใหญ่อีกแล้ว

[surway2532]

ไม่รุ้ว่าบลูจะโดนไปกี่ทีกว่านพจะมาช่วยหวังว่าคงไม่ติดใจไปซะก่อนนะ

[automilo]

จะมีคนมาช่วยทันไหมหมอบลู หรือจะโดน 2-1 ยันเช้า

[potenza]

โดนอีกแล้วน้องบูลยิ่งค้างๆอยู่ด้วย

[ืnininunu]

บลูจะรอดมั้ยนิ

[clickkuu]

บลูกำลังจะได้รับของโจรแล้ว 

[ryg123456]

คุณหมอคงรับศึกหนักแน่ๆ กว่าคนจะมาช่วย

[sathapanikza [email protected]]

 ::YehYeh::หมอบลูจะโดนโจรตำหรือป่าวหนอ

[anna123]

จะเจอศึกหนักก็คราวนี้แหละ

[golfnapong]

บานแน่ครูบลู 🤣🤣🤣

[santosan]

 ::JubuJubu::มีเสียวอีกแล้วหมอบลู จากพรานป่ามาเจอโจรป่าอีกแล้วงานนี้ซาดิสแน่นอน

[overspirit]

โชคชะตานำพาหมอบลูไปทั่วหน้า

[nicky1976]

บลูน่าสงสาร โดนจัดหนัก 2 รุม 1 เลย