PHANTOM มฤตยูลวงร่าง | ตอนที่ 2 'ฮันนี่' (Discontinued)

[declangombley]

PHANTOM | มฤตยูลวงร่าง

ตอนที่ 2 'ฮันนี่'

   แทนเล่าเรื่องทุกอย่างที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นให้ลูกเรือยาน  เอสเอส เรนจ์ ที่เหลือรอดอยู่ฟังจนจบไปแล้วระหว่างทางบนรถไฟไฮเปอร์ลิงค์ ธีร์กับโชแสดงอาการช็อคอย่างแรง แผนการตามหาลูกเรือผู้ชายที่เหลือของพวกเขาที่วางเอาไว้ตั้งแต่แรกจึงล้มพับไปไม่เป็นท่า ส่วนพิมพ์นั้นเข้าใจเหตุการณ์พอสมควร ตอนนี้พวกเขาจึงตกลงกับแทนว่าจะต้องหาทางนำ เทอร์โมคอร์ หรือ แกนปฏิสสารพลังงานหลักของยานอวกาศ เข้าไปทำการชาร์จที่ระบบประจุภายในอาคาร เซอร์เจน คอร์ป ให้ได้ และต้องรีบนำกลับมาเชื่อมเข้ากับตัวยานภายใน เจ็ดสิบชั่วโมงที่เหลือก่อนที่ระบบอิเล็กทรอนิกส์จะแฮ็งค์ จากนั้นส่งสัญญาณเตือนภัยและบินกลับดาวโลก

ส่วนแผนของแทนนั้นต่างกัน เขาบอกว่าไม่ได้มุ่งเน้นไปที่การส่งสัญญาณกลับไปยังดาวโลกอีกต่อไปแล้ว แต่กลับต้องการดำเนินแผนบี นั่นคือ การนำข้อมูลทางชีวภาพตัวอย่างเลือดของนางพยาบาลที่กลายเป็นต่างดาวจากที่ได้ตอนบุกเข้าไปชิงตัวพิมพ์ นำไปรวมกับฐานข้อมูลพิมพ์เขียวจีโนมที่แอบเตรียมเอาไว้ก่อนหน้าในอาคาร เซอร์เจน คอร์ป เพื่อสร้าง 'แอนตี้ไวรัส' เซรุ่มต่อต้านไวรัสปรสิตมฤตยูจากต่างดาว

แปลว่าพวกเขาทั้งห้าคนมีสถานที่ที่ต้องไปที่เดียวกัน คือ อาคาร เซอร์เจน คอร์ป ด้วยดำเนินเป้าหมายแผนเอและบีในเวลาเดียวกัน...

  "เฮ้ยย เธอเป็นอะไรเนี่ย !! แพรว หยุด อย่าทำอย่างนี้ เราเป็นเพื่อนกันนะ"

"อื้มมมม ไม่อยากเป็นเพื่อนแล้วอะ อยากเป็นเมียมากกว่า...หันแก้มมาให้เราหอมหน่อยสิ"

โชหันไปมอง ชาย-หญิง คู่หนึ่งกำลังยืนทะเลาะกันอยู่ในสวนสาธารณะ ใกล้ชานชาลารถรางระบบย้อนแรงโน้มถ่วง สาวน้อยร่างเล็กน่ารักคนนั้นพยายามสวมกอดและหอมแก้มผู้ชายที่เดินมากับเธอ แทนกระซิบบอกว่า ผู้หญิงกลายเป็นต่างดาวไปแล้ว อาจติดเชื้อจากที่ไหนสักที่ เพราะไวรัสปรสิตสามารถแพร่พันธุ์ได้ผ่านทางของเหลว อาจจะเป็นน้ำดื่ม หรือ ในอาหาร ส่วนคนผู้ชายนั้นยังเป็นมนุษย์ปกติ แต่ว่าอีกไม่นานนักหรอก เขาก็จะกลายเป็นพวกเดียวกับเธอ... ดูจากการที่เขาเริ่มเอนเอียง สงบลงเมื่อหญิงสาวลูบไล้ไปมาตามลำคอ ...เธอปล่อยฟีโรโมนเอเลี่ยนชนิดที่แรงกว่ามนุษย์สี่ร้อยเปอร์เซ็นต์กระตุ้นความรู้สึกหลงรักให้พุ่งสูงขึ้นในเฉียบพลัน ยากมากที่จะต่อต้าน

"เราช่วยอะไรพวกเขาไม่ได้เลยใช่ไหม ?" ธีร์ โช และ พิมพ์ ขมวดคิ้วหันมามองแทนเป็นตาเดียว

"ตอนนี้ยัง...เพราะถ้าเราถูกจับได้ แผนที่วางเอาไว้ก็เสียหายหมด หรือต่อให้เราช่วยเขาได้ เขาก็ติดเชื้ออยู่ดี Antivirus ก็ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ อยู่นิ่งๆไว้ เกาะกลุ่มกันไว้ เดินเป็นคู่ๆ อย่าให้พวกมันสงสัย" แทนย้ำหนักแน่นกับทุกคน เขาดูจริงจังมากกว่าปกติทุกครั้งที่พูดถึง แอนตี้ไวรัส

"เอ่อ...มีผมคนเดียวใช่ไหม ที่ไม่มีคู่น่ะ...อยากจะโดนสาวเอเลี่ยนสักคนล้างสมองก็ตอนนี้ล่ะ"

กัปตันหนุ่มเบ้ปาก หันไปกระซิบเบาๆให้พิมพ์ได้ยิน ระหว่างทางเดินผ่าน เครเดนซ์ พาร์ค สวนสาธารณะขนาดใหญ่ใจกลางเมืองอาณานิคมลูน่าวัน อันเป็นสถานที่ที่สวยงามแวดล้อมไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์เขียวขจี อีกทั้งอากาศภายในอาณานิคมบนดวงจันทร์นั้นถูกควบคุมด้วยระบบปัญญาประดิษฐ์คอยป้อนคำสั่งสร้างภูมิอากาศสังเคราะห์ อากาศที่นี่จึงเย็นสบายและร่มรื่น สะอาดมากกว่าบนดาวโลกห้าเท่าตัว...คงไม่แปลกที่บรรยากาศอาจบิวท์ให้เกิดอารมณ์อยากมีใครสักคน

"ทำเป็นเล่นไป...ถ้านายโดนพวกมันสักคนจับได้ มันจะปล่อยฟีโรโมนต่างดาวออกมา ทำให้นายเคลิ้ม หลงติดใจ กว่าจะรู้ตัวอีกทีว่าโดนฟีโรโมนก็อยู่บนเตียงแล้ว และ ถ้านายเผลอ ยอมมีอะไรกับพวกมันจนเสร็จ นายก็จะติดไวรัสปรสิต ตัวตนนายก็โดนกลืนหายไปแบบไม่รู้ตัว โดนปรสิตต่างดาวครอบงำร่างกายและจิตใจอย่างเบ็ดเสร็จ แลกกับการได้แฟนเป็นเอเลี่ยน เอาแบบนั้นเหรอ ?"

แทนหันมากระซิบขู่

"นายเดินคนเดียวได้ ไม่เป็นไรหรอก เนียนๆไป พวกมันอาจจะคิดว่านายออกมาซื้อแซนวิชให้แฟนไง" พิมพ์ยิ้มแหยๆ

  ได้ยินแบบนั้น โชเลิกคิ้ว เกลือกตา แล้วหันไปมองอีกทาง ตั้งแต่พวกเขาทั้งห้าคนลงมาจากขบวนรถไฟไฮเปอร์ลิงค์ แทนย้ำเตือนว่าประชากรทั้งเมืองในตอนนี้ติดเชื้อไวรัสปรสิตกลายเป็นมนุษย์ต่างดาวกันไปแทบจะหมดทุกคนแล้ว เพราะงั้นไม่แปลกถ้าจะเห็นผู้ชายกับผู้หญิงสวีทหวานแหววกันในที่สาธารณะ

ส่วนพิมพ์เริ่มสังเกตว่าตั้งแต่เจอกัน ธีร์แทบไม่คุยอะไรกับเธออย่างที่เป็นมาตลอด เขาเอาแต่พะวงและเอาใจใส่ หัวเราะคิกคักกับหญิงสาวเอเชียหน้าหวานปริศนาคนนี้มากจนผิดปกติ ทั้งๆที่เพิ่งรับรู้ว่าลูกเรือยานที่หายไปนั้นถูกพวกต่างดาวจับทำสามีไปหมดแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าจะลืมๆไป ?

หรืออาจเพราะธีร์กำลังทำเนียนเป็นคู่รักต่างดาวเพื่อตบตาชาวเมืองอยู่หรือเปล่า ? ถ้าใช่ก็ถือว่าเล่นได้เป็นธรรมชาติสุดๆ เหมือนทุกอย่างออกมาจากใจแท้ๆยังไงยังงั้น พิมพ์จึงต้องเดินคู่กับแทนเพื่อปลอมตัวทำเนียนไปโดยปริยาย...

แทนอธิบายว่า พฤติกรรมลักษณะเฉพาะหลังจากที่มนุษย์คนนั้นมีการจับคู่-ผสมพันธุ์กับเอเลี่ยนจนเสร็จสมบูรณ์ มีการถ่ายเทเชื้อไวรัสต่างดาวผ่านของเหลวเข้าไปในร่างกาย รหัสพันธุกรรมมนุษย์คนนั้นจะถูกครอบครองและดัดแปลงโดยดีเอ็นเอไวรัสปรสิตต่างดาวในทันที นั่นคือ พวกเขาจะแปรเปลี่ยนความสนใจและความสำคัญทั้งหมด มุ่งเน้นไปที่ ความรัก ความห่วงใย และ ครอบครัว มากเป็นอันดับหนึ่งเหนือสิ่งอื่นใด

หน้าที่การงาน การเรียน งานอดิเรก พฤติกรรมพื้นฐานหลายส่วนจะยังคงเดิม ยังคงเป็นตัวพวกเขาในระดับนึง จากการสังเกตเห็นว่าคู่รักเอเลี่ยนหลายคู่เริ่มพูดคุยเรื่องการมีลูกด้วยกัน สร้างครอบครัวด้วยกัน ส่วนเอเลี่ยนหลายคนที่ยังจับคู่ไม่ได้ ก็ยังคงมองหาชาย-หญิง เผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ยังหลงเหลือรอดอยู่เพื่อทำการจับคู่...

"คนที่โดนปรสิตต่างดาวเข้าสิงร่าง พวกเขาจะรักกันได้จริงๆเหรอ ทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แล้วจู่ๆมนุษย์คนนั้นก็มาโดนจับคู่เป็นแฟน..."

พิมพ์เอ่ยถามชายหนุ่มร่างสูงคนข้างๆ ขณะมองไปยังคู่รักกว่าหลายสิบคู่ที่จูงมือกันในสวนสาธารณะ บ้างก็กอดกันแนบแน่น บ้างก็นอนเล่นปิ๊กนิคหัวเราะคิกคักกันบนผืนหญ้า มีลูกหมาพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้วิ่งเล่นรอบๆ บ้างก็นั่งกุมมือกันอยู่บนม้านั่ง ต่างฝ่ายต่างโน้มใบหน้าเข้าบดจูบพรอดรักกันเป็นพัลวัน ก็มีบ้างที่คนจะกระดากใจ พิมพ์เห็นสิ่งเหล่านี้ก็หน้าแดงก่ำ เบือนหน้าหนีโดยอัตโนมัติ อันที่จริงแล้วตัวเธอเองกลับไม่ได้รู้สึกกลัวหรือรู้สึกว่าพฤติกรรมของพวกเอเลี่ยนนั้นแปลกประหลาดแต่อย่างใด หนำซ้ำยังชื่นชมและรู้สึกมีความสุขไปกับพวกเขาด้วยซ้ำ...น่าแปลก เธอตบหน้าตัวเองในใจ ที่เผลอคิดแบบนั้น

"ตอนนี้ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน...ความรู้สึกที่เกิดขึ้นอาจเป็นเพราะเชื้อปรสิตที่ควบคุมสมอง หรือไม่ก็เป็นความรู้สึกที่มาจากใจจริงๆก็ได้ ไม่รู้สิ มันไม่ได้ต่างอะไรกับการอยู่ๆจับชาย-หญิงสองคนมาคลุมถุงชน แต่งงานกัน คุณคิดว่าพวกเขาจะรักกันได้หรือเปล่าล่ะ ?"

"จากที่นายว่ามา ของอย่างนี้มันก็แล้วแต่คนนะ แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าเป็นเรื่องมนุษย์ต่างดาวที่ไม่น่ากลัวอะไรเลย ?"

โชขมวดคิ้วถามจริงจัง ขณะหยุดเดินครุ่นคิดสักครู่ ...แทนตอบกลับด้วยน้ำเสียงกระฟัดกระฟือ

"อืม... เพราะมันไม่ใช่พวกปรสิตต่างดาวที่แฝงร่างมนุษย์แล้วกลายพันธุ์เป็นตัวดำๆ มีหาง มีจงอยปาก ไล่ฆ่าคนใช่หรือเปล่า ? พวกนี้แตกต่าง ถึงลักษณะภายนอกจะยังคงคล้ายมนุษย์ แต่ว่าภายในแล้วน่ะ ไม่ใช่เลย...ที่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นก็เพราะตัวนางพญานั่นล่ะ"

"นางพญางั้นเหรอ ?"


"...ทำไมพวกเขามองฉันแปลกๆ...?"

พิมพ์หันมากระซิบถามแทน เพราะระหว่างทางที่เดินไปในสวนสาธารณะนั้น คู่ชายหญิงหลายต่อหลายคู่ผละริมฝีปากออกจากกัน แล้วหันมามองคู่แทนกับพิมพ์ด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความเป็นปฏิปักษ์ แทนและโชก็เริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติ พวกมันอาจสงสัยก็ได้ เว้นแต่ธีร์กับฮันนี่เท่านั้นล่ะที่ดูเป็นธรรมชาติกว่าใคร แม้ธีร์จะเริ่มเหินห่างจากโชและพิมพ์อย่างมีนัยสำคัญก็ตาม แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลักในตอนนี้

"นั่นก็เพราะคุณเดินแข็งทื่อ แถมยังแต่งตัวทะมัดทะแมงอย่างกับจะไปรบน่ะสิ" แทนหันมากระซิบเบาๆด้วยน้ำเสียงยียวน พิมพ์หยุดเดิน ก้มมองตัวเองที่สวมเสื้อสเว็ตเตอร์สีดำกางเกงขายาวรองเท้าคอมแบท มัดผมเรียบร้อย เธอคิดว่าก็คงจริงอย่างเขาว่า...

"มานี่ ผมจะพาคุณไปปลอมตัวให้เนียนกว่านี้หน่อย"

แทนบอกกับคนที่เหลือในกลุ่มให้รออยู่ข้างนอก แล้วฉวยโอกาสจูงมือหญิงสาวร่างงามในชุดสเว็ตเตอร์สีดำเดินไปทางร้านเสื้อผ้าบริเวณสวนสาธารณะกลางกรุง "เฮ้ ! นี่คุณจะพาฉันไปไหน ?"

คำตอบของคำถามปรากฏอยู่ตรงหน้า "เข้าไปสิ อยากให้พวกมันสงสัยรึไง" มันเป็นร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนมสำหรับผู้หญิง ผนังสีขาวครีมสวยหรู มีกลิ่นอายของน้ำหอมปรับอากาศเป็นกลิ่นผลลูกแพรหอมหวานลอยอยู่ในอากาศ เสื้อผ้าส่วนมากเน้นสัดส่วนโค้งเว้าของสตรี ผ้าชีฟองและผ้าซาตินเนื้อลื่นตัดเย็บเข้าแพทเทิร์นอย่างดีด้วยฝีมือเจ้าของร้าน ขายสินค้าผ่านระบบการชำระเงินด้วยยูสเซอร์ไอดี

"คุณ...น่าจะเหมาะกับตัวนี้นะ ลองใส่ดูสิ" แทนเลือกชุดเดรสเปิดไหล่ ผ้าซาตินเนื้อลื่นบาง สีม่วงเลือดหมูกระโปรงยาวประมาณเกือบถึงเข่า พร้อมรองเท้าส้นสูง โชว์ให้พิมพ์ดู เธอหน้าแดงก่ำ ย้ำชัดว่าจะไม่มีทางสวมเสื้อผ้าแบบนี้เป็นอันขาด โดยปกติเธอมักจะไม่ค่อยได้ออกไปไหน หรือ มีกิจกรรมสังสรรค์ตามรูปแบบสาวสังคมอย่างคนอื่น ด้วยหน้าที่การงานทำให้เธออยู่แต่ในโรงพยาบาลและในแล็ปวิจัยของเซอร์เจน ไม่สวมชุดทำงานก็เสื้อผ้าทางการทั่วไป

"หรือจะรอให้พวกต่างดาวมาจับคุณไปก็แล้วแต่นะ..." แทนกลอกตา ยิ้มเจ้าเล่ห์ กระซิบขู่เบาๆข้างหูพิมพ์

ในที่สุดเธอก็ยอมแต่โดยดี เพราะสถานการณ์มันบังคับ เธอเข้าไปลองชุดนั้นอยู่นานพอควร แต่เมื่อหญิงสาวร่างงามเดินออกจากห้องลองเสื้อแม้จะเก้ๆกังๆบ้างเพราะไม่ชินกับรองเท้าส้นสูงเท่าไหร่ เธอกลับดูดีขึ้นผิดหูผิดตาไปจากเดิมเหมือนคนละคน ใบหน้าคมสวยตามแบบฉบับสาวตะวันตก สัดส่วนเพรียวบางได้ที่รับกับความยาวของเดรส รับกับรองเท้าส้นสูงสีครีม "ยังปลอมตัวไม่เนียนเท่าไหร่"

แทนแตะฝ่ามือสแกนชำระเงินเรียบร้อย ก่อนจะเดินเข้าไปหาพิมพ์ที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้ากระจก ชายหนุ่มยื่นมือไปทางด้านหลังศีรษะเธอ ปลดยางมัดผมออก เผยเส้นผมสีน้ำตาลเข้มยาวสลวยไล้ลงมารับกับชุดเดรสสีม่วงเลือดหมู

"ค่อยเนียนขึ้นมาหน่อย คุณน่าจะปล่อยผมแบบนี้ตั้งแต่แรกนะ"

พิมพ์เขินอายเล็กน้อย ยื่นมือออกมาให้ชายหนุ่มจูงเดินออกจากร้าน เขาเล่นไปตามบทอย่างแนบเนียน ทั้งคู่อาจดูเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันดีในสายตาของคนอื่นๆ ชายหนุ่มเอเชียร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตขาวกางเกงดำเรียบร้อย กับ หญิงสาวตะวันตกในชุดเดรสเข้ารูปสลวย แต่อาจเพราะทั้งคู่ดูเก้ๆกังๆเกินไป ทำให้มีต่างดาวบางคู่จับจ้องมองด้วยความไม่ไว้ใจ พิมพ์เหล่ตามองชั่วครู่ จึงหยุดเดินแล้วหันมายื่นแขนโอบไหล่ชายหนุ่มอย่างมีเลศนัย

"จะทำอะไรเนี่ย ? นี่ไม่ได้อยู่ในแผนนะ" แทนกระซิบเบาๆตกใจในพฤติกรรมของพิมพ์

"ก็คุณเป็นคนบอกฉันเองไม่ใช่เหรอวะถ้าจะปลอมตัวก็ต้องเนียนๆหน่อย"

ยังไม่ทันที่เขาจะเผยอ้าปากตอบ พิมพ์ก็โน้มใบหน้าเข้าหาอย่างช้าๆ ริมฝีปากบางเฉียบค่อยๆแตะสัมผัสเข้าที่ริมฝีปากล่างของเขา แทนหัวใจเต้นระรัว ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมากะทันหัน พิมพ์ตวัดแขนเรียวงามโอบรัดรอบคอหนุ่มร่างสูง ในหัวสมองที่เต็มไปด้วยตรรกะความคิดคำนวณสมมติฐานทางวิทยาศาสตร์ตลอดเวลาของแทน พลันโล่งกลายเป็นทะเลทรายไปในชั่วพริบตา เมื่อพิมพ์เริ่มพยายามสอดลิ้นอ่อนนุ่มเข้ามาในโพรงปากอันอบอุ่น...

ความรู้สึกบางอย่างพลันปะทุขึ้นในใจเขาอย่างประหลาด ดับอารมณ์ความใคร่ตามสัญชาตญาณเพศชายที่ควรจะต้องคุกรุ่นให้เหือดหายไปในพริบตาราวน้ำเย็นสาดใส่ ภาพหญิงสาวคนนั้นกลับปรากฏขึ้นในหัวสมองของเขา...ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เขาสั่งใจให้รังเกียจและต่อต้านสิ่งที่เธอเป็น สิ่งเหล่านี้กลายเป็นว่าทำให้เขาเกิดความรู้สึกด้านชากับทุกคนที่พบเจอ...โดยเฉพาะกับผู้หญิงคนอื่นนอกจากเธอคนนั้น

"ผมขอโทษ...แต่เราไม่ควรทำแบบนี้"

แทนเบือนหน้าหนีออกกะทันหัน ชายหนุ่มเดินหนีออกไปจากร้านแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทว่าจู่ๆเขาเกิดอาการหน้ามืด สองมือกุมขมับ แล้วค่อยๆเซล้มลงไปนอนกองกับพื้น...

โช ธีร์ และ ฮันนี่ ที่รออยู่ทางด้านนอกตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นจึงรีบวิ่งมาตามภาพที่เห็น พิมพ์วิ่งตามออกมาจากทางร้านเพื่อมาดูอาการเขา...ในช่วงเวลานั้นแทนหยิบแท่งเข็มฉีดยาเล่มบางสีขาวขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงสแล็ค แล้วทิ่มลงบนแขนซ้ายตัวเองอย่างรวดเร็ว ของเหลวสีฟ้าบรรจุภายในหลอดแก้วเข็มฉีดยาถูกอัดฉีดเข้าไปตามเส้นเลือด ออกฤทธิ์ในร่างกายชายหนุ่มในทันที อาการงัวเงียอ่อนล้าอย่างฉับพลันเมื่อชั่วครู่จึงค่อยๆมลายหายไปอย่างช้าๆ...

ลูกเรือยานวิ่งเข้ามาดูอาการชายหนุ่มปริศนา ขณะพิมพ์ใช้อุปกรณ์การแพทย์ ตรวจสภาพร่างกายเขาด้วยความเป็นห่วงและสับสนอย่างแรง แทนมีอาการงัวเงีย คล้ายจะเป็นลม ผิดวิสัยกับพฤติกรรมกวนประสาทบากบั่นที่เป็นมาตลอด...

"เฮ้ย !! นายโอเครึเปล่า เป็นอะไรน่ะ ?"

โช รีบเข้ามาช่วยพยุงตัวแทนขึ้นจากพื้นด้วยความงุนงง แม้เขาจะไม่ชอบขี้หน้าแทนนัก แต่ด้วยความที่โชเป็นแมนมากพอ เขาไม่เอาเรื่องคิดเล็กคิดน้อยแบบนั้นมาปนกับเรื่องสำคัญ

"เกิดอะไรขึ้น ? แล้วนั่นเขาฉีดยาอะไรน่ะ ?"

ธีร์ละสายตาจากฮันนี่เพียงชั่วครู่ แล้วหยิบหลอดยาสีขาวนั้นขึ้นจากพื้นมาตรวจสอบ เขาไม่ไว้ใจชายปริศนากวนประสาท ที่รู้เหตุการณ์ทุกอย่างดีไปหมดจนผิดสังเกตคนนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว และการที่แทนออกอาการแปลกๆ นั่นยิ่งทำให้ธีร์สงสัยหนักขึ้นไปอีก

"มันเป็น...แอนตี้ไวรัส แต่แค่ตัวต้นแบบน่ะ มันยังไม่สมบูรณ์... " แทนตัดสินใจตอบตามความจริงไปด้วยน้ำเสียงอ่อนล้าผิดปกติ

"นายหมายความว่ายังไง แอนตี้ไวรัสตัวต้นแบบ ? นายใช้มันทำไม ? หรือว่า..."

โชผลักแทนที่กำลังร่อแร่ออกห่างจากตัวทันที มือขวาเอื้อมไปจับกระบอกปืนพลาสม่าทางด้านหลัง...

"เขามีภูมิคุ้มกัน...และเขาก็มีคู่แล้วน่ะสิคะ..."

เสียงเล็กๆของฮันนี่ ดังขึ้นกระชากทุกคนออกจากความสับสนในตัวชายหนุ่มปริศนา ธีร์หันขวับมามองตามต้นเสียงด้วยใบหน้าซีดเผือก

"เมื่อกี๊เธอว่าไงนะฮันนี่ ?"

ฮันนี่ยิ้มบางๆ เอียงคอเล็กน้อยเหมือนกับที่พวกนางพยาบาลเอเลี่ยนชอบทำ ก่อนจะเอ่ยประโยคสุดท้าย...

"จับพวกเขาได้เลยค่ะ..."

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Tanaka Tanaka]

ชอบลักษณะสำนวนที่ตัวละครประชดประชันกัน เหมือนดูหนังไซไฟฝรั่งเลยครับ

[Starx]

ฮันนี่ นี่ประชดประชันเก่งแหะ

[aun2519]

 
อ่าว....อีฮันนี่
ตัวโกงซะงั้น

[♤judas♤]

นายแทนบอกไม่หมดนิว่ามีแอนตี้บอดี้อยู่ด้วย..ยัยฮันนี่หลอกมาตลอดนี่นะ

[C007za]

เวรกรรม เจอเอเลียนแฝงตัวซะงั้น

[phozis]

ว่าแล้วนางน้ำผึ้งคืิอคนร้าย

[วรวิท สาโท]

ลุ้นมากเลยครับ นางเอกจะรอดมั้ย

[MirrorAce]

ติดกับเข้าเต็มๆจะรอดยังไง

[ones26421]

อ่านแล้ส สนุก น่าติดตาม น่าค้นหา แต่งเรื่องเดินเรื่องราวได้ดีเลยครับ

[larvi]

นั้นไง ว่าแล้ว เอเลี่ยนจริงๆ

[anigkanjana]

นั่นไง ฮันนี่เป็นเอเลี่ยน

[JabaWoCK]

ตอนจบจะเหลือรอดกี่คนนะ

[outsider]

ฟันธงเลยว่า ฮันนี่คือนางพญา

[Earths.eye]

ว่าแล้วต้องมีคนปลอมตัวแฝงมา