ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ครั้งหนึ่ง ณ ทะเล ตอนที่ 7 ( เรื่องเล่าของนายโทนกับพี่เหมียว )

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, พฤศจิกายน 29, 2020, 02:46:40 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครับ สวัสดี น็อคครับ -..-

สวัสดีครับชาวเลทั้งหลาย งานเยอะนิดนึงครับเลยลงดึกอีกแล้ว

ยังไงซะก็ขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ ทั้งสมาชิกใหม่ๆ

และสมาชิกที่มาจากร้านเกะด้วยครับผม

เช่นเดิมครับตอนนี้มีการซ่อนข้อความ ท่านต้องแสดงความคิดเห็นก่อน

ซึ่งสำหรับผมนั้น Free Style ครับ ท่านจะคอมเมนต์อะไรก็ได้

และถ้าแสดงความคิดเห็นหลังอ่านจบด้วย จะสวยงามมากครับผม




★★★★★★★★★★★



ปล. ช่วงเวลาในตอนนี้คือ 16.00 - 22.00 ครับ  ::Shy::


★★★★★★★★★★★


ปล.1 หุ่นพี่พลอยก็ประมาณนี้อ่ะครับ ด้วยความที่เธอเป็นนักกีฬา   ::GiveMe:: ::GiveMe::
จึงทำให้เธอหุ่นดี และ ดีแบบแข็งแรงด้วยนะ






★★★★★★★★★★★



ปล.3 ขอประชาสัมพันธ์ครับ ท่านสามารถตามอ่าน ตอนเก่าๆ ได้ที่กระทู้
จักวาลของนายโทนครับ โดยที่ในกระทู้จะมีข้อมูลต่างๆที่กำลัง อัพเดท

รวมถึง Link ตอนเก่าๆ ซึ่งรวมทุกเรื่องที่ผมเขียนไว้ โดยที่กระทู้นั้น จะมีการซ่อนข้อความไว้
ต้องแสดงความคิดเห็นกันก่อนนะครับ มาเถอะ มาร่วมจักรวาลกัน













....................


ความเดิมตอนที่แล้ว


เหมียวบอกให้ผมรู้ว่าเธอกับพี่เท่ส์เคยมีอะไรกันเมื่อปีที่แล้ว

ผมก็มึนไปแปปนึงนะ แต่ที่ผมไม่เข้าใจคือทำไมเหมียวต้องบอกผมล่ะ

ซึ่งในตอนนั้นที่กำลังจัดสถานที่ ไอ้แบน มันก็เรียกพี่พลอยมาครับ

ผมก็แบบเชี่ยละไงไม่อยากเจอด้วยดิ่

แต่แล้วสุดท้ายผมก็ต้องมาเปิดใจคุยกับพี่พลอยครับ

ว่าทำไมวันนั้นถึงทิ้งกันไป แล้วทำไมวันนี้ถึงอยากคุยกัน

มันจะไม่มีอะไรน่ากังวลเลยครับถ้าพี่พลอย ไม่ถอดเสื้อและนั่งตักผม



..............................




พี่พลอยถามขึ้นมาครับว่ารู้จัก one night stand รึเปล่า ผมก็บอกไปว่าก็รู้สิ่ ฟังบ่อยๆชอบมากด้วย พี่พลอยก็พูดว่าไอ้บ้าไม่ใช่เพลงของ tattoo color ผมก็ยิ้มๆขำๆไปครับ


พี่พลอยที่ตอนนี้นั่งบนตักผมและกำลังอวด ทรวง ทรง องเอวต่อหน้า จะบอกว่าไม่มีมองนี่ก็คงโกหกแน่ๆแหละครับ


ผมมองท่อนบนที่มีเพียงเสื้อในสีน้ำเงิน ปกปิดเต้าที่แทบทะลักออกมา พี่พลอยวางแขนคู่งสมไว้บนไหล่ของผมและพูดว่า


ทักทายกันแค่นี้พอเนอะ ตอนนั้นแบบเสียดายก็เสียดาย แต่อีกใจนึงก็โล่งใจครับ ก็นะไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี


มาถึงจะให้อึ๊บมันก็เกินไป ถ้าผมหล่อแบบสเตฟานก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ผมคือนายโทนครับ คนธรรมดาสามัญ


แค่คนเดินดินคนธรรมดา ไม่มีราคา ไม่มีคุณค่าใด เอ้าเพลงมาาา แล้วผมก็บอกว่าใส่เสื้อก่อนสิ่ครับพี่พลอย แต่รู้มั้ยพี่พลอยเธอตอบมาว่าไง



[ พี่พลอย ]  :   แหม นึกว่าจะไม่ทักซะละ



[ ผม ]  :  - - "



ผมนี่หันหน้าหนีเลย ห้ามผวนนะ คือพูดยังไงดีล่ะ ถึงจะบอกว่ากิ๊กเก่า แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจสถานะของตัวเองในตอนนั้นเหมือนกันครับ แต่ที่รู้ๆ อยู่ดีๆก็หาย ไลน์ไม่ตอบ


ถุ้ย !!! ไม่ใช่ละยุคนั้น internet ก็ตี๊ดดดดดด ต่อทีเสียงดังชิบหาย ลมพัดมาที ฟ้าร้องมาทีก็ใจไม่ดีละ แม่งจะหลุดหรือเปล่า อ่าส์ Classic ยุคบุกเบิกการต่อ internet เพราะจะว่าไปตอนที่เราเจอกัน



มันก็เป็นตอนที่ผมอยู่ ม.4 นี่นะ  แถมตอนนั้นก็ยังไม่มีโทรศัพท์เป็นของตัวเองเลยด้วยซ้ำ คิดดูสิ่ครับว่าการจีบกันสมัยก่อนใช้ความพยายามแค่ไหน แต่อย่างที่เคยเล่าไปแหละครับ



ผมยังไม่ทันได้จีบพี่พลอย ก็โดนเพื่อนๆทั้งโรงเรียนเดียวกัน และต่างโรงเรียน เอาไปล้อซะจนพี่พลอยรู้ ผมแม่งก็โคตรอายเลยไม่กล้าเข้าไปคุยอีก แต่ก็ไม่รู้เพราะอะไร



ไปๆมาๆได้เดินคุยกันเฉยเลย แต่ก็อย่างที่บอกครับว่าไม่มีอะไรจีรังกับความรักของเด็กอายุ 16กับ17 ไม่ถึง 2เดือนที่คุยกันก็จบลงละ แถมจบลงแบบงงๆด้วย กูเนี่ยงง



พอรู้ตัวอีกที เอ้า !!! พี่เขามีแฟนใหม่แล้วเหรอ อ่ะๆกลับๆมาต่อครับถ้าให้เล่าเรื่องทั้งหมดคงกินเวลาเป็นตอน เอาเป็นว่าตอนนี้พี่พลอยกำลังนั่งเปลือยท่อนบน โดยที่มีแค่เสื้อในที่ปิดไม่มิดอยู่เท่านั้น


มือของผมตอนนี้ก็เกร็งไปหมดละ ไม่รู้จะวาง จะจับอะไรดี ได้แต่ทิ้งแขนไว้ข้างๆลำตัวเลย จะว่าไปผมก็ไม่ได้เจอพี่พลอยมาตั้งหลายปีแล้วนี่หว่า


จำได้ว่าเจอกันครั้งสุดท้ายตอนที่แข่งชิงแชมป์เยาชนที่ลำปาง เจอกันก็ไม่ได้คุยกันด้วย เพราะตอนนั้นพี่พลอยมากับแฟนซึ่งก็เป็นนักยูโดแหละ ผมก็ต้องเดินเลี่ยงๆออกมาแหละครับ


อื้อหือ ไม่เจอกัน นาน นม  โน ตม ขึ้นจมหู พอเวลามันผ่านไปมันก็นึกอะไรได้หลายอย่างเนอะ ตอนนั้นเราจะเดินด้วยกันยังไม่กล้าเดินให้คนอื่นเห็นเลย แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าพี่พลอยนั่งบนตักผมซะแล้ว


[ พี่พลอย ]  :  เป็นอะไรเนี่ย นิ่งเชียว


[ ผม ]  :  ไม่ให้นิ่งไงล่ะพี่ ก็ดูพี่ดิ่


ผมพูดแล้วก็หันหน้าหนีเลย ถ้าผมยังจ้องบักแตงโมตรงหน้าต่อไป รับรองว่าพี่พลอยต้องเจอกับมะละกอของผมแน่ๆ แล้วพี่พลอยทำไงรู้มะ เขาดึงหูทั้งสองข้างบังคับให้ผมหันหน้าไป


ซึ่งพอผมหันไปเนี่ย เขาก็จ้องๆๆๆ แล้วบอกว่า โห้ !!! หน้าไม่มีสิวเลยอ่ะ ผมก็ถามว่าแหม ไม่เจอกันตั้งแต่แข่งที่ลำปางทักกันแบบนี้เหรอเนี่ย พี่พลอยก็หัวเราะแล้วบอกว่า ตลกเหอะ ตอนกีฬามหา'ลัยเหอะ


แต่ว่าก่อนที่ผมจะได้เถียงอะไร ตอนนั้นวูบครับ วูบคานมนั่นแหละ วิ๊งเลยตอนนั้นคือตาลอยแล้วพี่พลอยบอกมา ตอนนั้นคือรู้ว่าไม่ไหวแล้วต้องพักแล้ว


พี่พลอยก็ประคองหน้าแล้วตบเบาๆ ถามผมเป็นไร ทำไมหน้าซีดๆ ผมมึนอยู่นานครับ มันเหมือนในหนังเลยนะเว้ย แบบหูอื้อ หูวิ๊งไปหมดตอนหน้ามืด แล้วเสียงที่เรียกเรา


มันจะค่อยๆเพิ่มขึ้นๆ เพิ่มขึ้น เหมือนแบบเรากำลังฟื้นตัวประสาทรับเสียงก็ฟื้นตามมั้งพูดแบบชาวบ้านนะ ผมก็ อื้อแล้วสะดุ้งนิดนึง พี่พลอยถามเป็นไรเนี่ย


ผมก็บอกว่านอนไม่พอมั้ง ลุกก่อนพี่พลอยผมกลับบ้านไปพักก่อน พี่พลอยก็บอกว่านอนนี่ก็ได้ม๊าง ผมก็บอกว่าไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวรูมเมตพี่มา แล้วตอนนั้นพี่พลอยก็หยิบโทรศัพท์มาโทรเลยครับ


เขาคุยๆๆๆแล้วซักพักก็วางและบอกผมว่า นอนได้ เพื่อนพี่อยู่ตรงชายหาด เข้ามาอีกทีหลังกินข้าวเสร็จ แต่ผมก็ยังยืนยันนะว่าไม่เป็นไรผมกลับดีกว่า คือพูดยังไงดีครับ อาจจะมองว่าผมแย่นะ


แต่ว่าคนไม่ได้เจอกันมา4-5 ปี อยู่ดีๆมาทำแบบนี้ ผมก็งงดิ่ว่าจะทำอะไร แผนอะไรหรือเปล่า ผมก็ลังเลอยู่อ่ะครับ พี่พลอยก็พูดขึ้นมานะว่าพี่โป๊ขนาดนี้แล้ว เชื่อใจมั่งเหอะ


ผมก็ยังนิ่งอยู่แล้วถามออกไปตรงๆเลยว่า พี่พลอยถามจริงทำไมทำแบบนี้อ่ะ พี่พลอยก็ทำหน้างงๆแล้วถามว่าไม่ชอบเหรอเนี่ย ผมก็เฮ้อออ แล้วบอกว่าชอบก็ชอบหรอกของดีใครๆก็อยากดู


แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมทำแบบนี้ล่ะ ผมก็ถามไปแบบโง่ๆเลยนะว่าเอ่อถอดเสื้อทำไมอ่ะพี่พลอย ซึ่งคำตอบที่ผมได้รับก็แสนจะเรียบง่าย


พี่จะอาบน้ำพอดี


นั่นไงล่ะ น่านไงล๊าาาาา พี่พลอยยังพูดกลับมาอีกว่าเรื่องบางเรื่อง ก็ไม่จำเป็นต้องถามเหตุผลป่ะ ผมก็บอกกลับไปว่า 


จะบ้าเหรอพี่ แบบนี้แหละที่ต้องถามเหตุผลว่าถอดทำไม พี่พลอยก็กอดคอผมครับ แขนก็แขนธรรมดานะ แต่ทำไมรู้สึกร้อนว่าบๆๆๆ


เธอทิ้งตัวลงมานิดนึง แค่นิดนึงแต่เต้าอวบอัดของพี่แกก็โน้มตามแรงโน้มถ่งงของโลกเข้ามาใกล้หน้าผมจนผมนี่เกร็งไปทั้งตัว โอย ผมแย่ครับผมแย่


พี่พลอยพูดสวนผมกลับมาว่าก็เหตุผลมีแค่จะอาบน้ำพอดี ทำไมเหรอ ทำไมต้องมีเหตุผลอื่นด้วย และผมเป็นห่าไรไม่รู้นะ เคยป่ะ


แบบอยากรู้อยากเห็นจนเหมือนไม่ใช่ตัวเองอ่ะ ใจแม่งอยากรู้ จะถอดทำไม ๆ  ๆ ๆ ๆ ๆ  แต่ก็นะด้วยความที่อยากหล่อ อยากเป็นคนที่อบอุ่นในสายตาพี่พลอย



ผมเลยพูดไปอีกว่าอย่าทำแบบนี้อีกนะพี่พลอย ซึ่งแม่งโคตรเฟลเพราะนอกจากพี่พลอยจะไม่ฟังแล้ว เธอยังบีบปากของผมจนบู้บี้ไปหมด พี่พลอยถามขึ้นมาว่า


[ พี่พลอย ]  :  โทนว่าพี่สวยป่ะ


ผมก็งงว่าถามทำไม แล้วไอ้ตอนที่ผมกำลังจะตอบว่าสวยนั้น พี่พลอยก็พูดตัดจังหวะขึ้นมาก่อนว่า ก็นะไม่ต้องบอกพี่หรอก


ว่าสวยหรือไม่สวย ถ้าไม่สวยโทนคงไม่ชอบพี่หรอกจริงมะ นั่นไงเอาซะกูไปไม่เป็นเลย พี่พลอยพูดอีกว่า พี่สวยแบบนี้คิดว่าพี่จะไม่มีแฟนเลยเหรอ


พี่พลอยปล่อยมือที่บีบปากผมไว้แล้วนะ แล้วก็จ้องหน้าผมต่อ เธอพูดอีกว่า พี่มีแฟนแล้วก็เคยมีอะไรกับแฟนมาแล้ว คิดว่าพี่ไม่รู้เหรอ



ว่าการที่อยู่กันสองต่อสองแบบนี้ มันมีโอกาสที่จะเกิดเรื่องอย่างว่าขึ้นน่ะ ผมก็ถามว่าถ้ารู้แล้วว่ามันจะเกิดขึ้น พี่ก็อย่าทำเด้ ผมก็ผู้ชายนะเว้ย ถ้าหน้ามืดจะทำไง



พี่พลอยก็พูดกับมาว่า โอ๊ยถ้ามันจะมีเพราะถอดเสื้อแค่นี้ก็ให้รู้ไป แล้วอีกอย่างถ้าพี่บอกว่าไม่ โทนจะไม่ฟังจริงๆเหรอ นั่นไงล่ะ บททดสอบศีลธรรมสิ่นะ


พี่พลอยพูดว่าเชื่อใจผม เพราะตอนนั้นที่นั่งกันอยู่ตรงมุมโรงยิมกันสองคน ผมก็ไม่ได้ล่วงเกินเธอเลย หน้าผมยิ้มๆนะ แต่ในจิตใจนั้นแม่งกำลัง งง


อารมณ์เหมือนอนิเมะอ่ะ ที่หน้าของเรามันปกติ แต่ความคิดของเราแม่งเหวอ ผมจำได้เลยไอ้ตอนนั้นไม่ใช่ผมไม่อยากทำนะ


ไอ้ห่า นั่งควeแข็งจนปวดอ่ะ แต่มันไม่เคยไง ไม่เคยจูบ ไม่เคยหอมแก้ม เลยไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง ก็เลยทำได้แค่นั่งหำแข็งแค่นั้นเอง นี่พี่พลอยเขาคิดว่าผมเป็นสุภาพบุรุษเหรอวะ


แต่เหนือสิ่งอื่นใดแล้วพี่พลอยก็พูดขึ้นมาว่า คงไม่คิดว่าพี่จะ " ให้ " จริงๆหรอกใช่มะ ผมก็บอกเออออ รู้แล้วน่า รู้แล้ว แล้วตอนนั้นพี่พลอยก็พูดขึ้นมาว่า


" เอามือออกได้แล้ว "


ผมแบบฮึ๊ !!! เอามือออก เอามือ.. เฮ้ย !!! เหี้ยละไง ผมเผลอไปจับตูดของแกเข้าจนได้ คงเป็นตอนที่โน้มตัวจนนมหกล่ะมั้งครับ ผมเลยเผลอทำเหมือนตอนทำกับสาวๆ


ผมรีบดึงมือออกเลย พี่พลอยหัวเราะฮ่าฮ่า เธอขยี้หัวผมและบอกว่าเหมือนเดิมเลยนะ ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยพูดแล้วก็ยังขยี้หัวผมเบาๆ


ตอนนั้นคือมันรู้สึกแปลกๆว่ะ แต่สิ่งอื่นใดคือผมจะวูบอีกแล้ว ผมบอกพี่พลอยอีกครั้งว่าลุกก่อนผมจะกลับห้องไปพัก พี่พลอยก็ลุกทันทีเลยครับ


แต่ลุกแล้วดันผมให้นอนลงบนโซฟานั่นแหละ แล้วบอกให้นอน พูดแล้วก็ทำหน้าตึงตาแข็งใส่เลย ผมก็หมดแรงจะเถียงแล้วครับ เหนื่อยมากเลย


•••••



ผมตื่นขึ้นมาและเดินกลับเข้าห้อง แอ๊ดดด เฮือก !!! เหี้ยละไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้มันจะซิทคอมได้ขนาดนี้ เพราะห้องที่ผมเปิดเข้าไป มันไม่ใช่ห้องผม



ใช่ครับ เพราะที่ผมหลับไปนั้น ผมยังนอนที่ห้องพี่พลอยอยู่เลย อื้อหือแล้วภาพตรงหน้ามันทำให้ผมสับสนเลยครับท่านผู้อ่าน


นี่ผมมาสัมมนาที่ทะเลไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมผมเห็นภูเขาสองลูกเลยล่ะ เฮือก !!! พี่พลอยเธอเปลือยของแท้แน่นอนล่ะทีนี้ ทำไมตูต้องมาเจออะไรโบ๊ะบ๊ะแบบนี้ด้วยหือ พี่พลอยเองก็หุ่นดีเป็นทุนอยู่แล้วครับ


มีกล้ามเนื้อที่กระชับตามฉบับนักกีฬา ก้นที่ตอนนี้มีเพียงกางเกงในบางเฉียบสวมอยู่ มันก็ทำให้ผมเห็นส่วนโค้ง ส่วนเคิฟ เต็มตาเลย พี่พลอยมองมาที่ผมเธอมีแค่ผ้าขนหนูตัวเดียว และกางเกงในที่ปกปิดตัวเท่านั้น


เขาถามผมว่าจะมองอีกนานป่ะ ผมแบบขอโทษก๊าบ แล้วไอ้ตอนที่กำลังจะปิดประตูแล้วชิ่งกลับห้องนั้นพี่พลอยบอกว่า อย่าเพิ่งกลับนะมีเรื่องคุยด้วย


ผมก็หืออะไรวะน่ะตอนนี้ใจผมแม่งกลับไปถึงห้องแล้วเชื่อมะ แล้วผมก็บ้าจี้ไม่กลับเฉยเลยซึ่งมันเป็นเรื่องที่อธิบายด้วยวิทยาศาสตร์ไม่ได้จริงๆครับท่านผู้อ่าน


ผมออกมาแล้วก็ก็ยังมึนๆนิดๆ อ่าส์นมทิ่มตา เกือบตกเขาแน่ะเมื่อกี้ ก็เลยแบบเอาว่ะไปอาบน้ำหน่อยดีกว่า พอเดินเข้ามาในห้องน้ำ อ่าส์มีผ้าขนหนูสำรองพับไว้อย่างดี สบายตูละ



ผมจัดการตัวเอง เน้นนะครับว่าจัดการตัวเอง โอยยิ่งไม่มีแรงก็ยังต้องเหนี่ยมทิ้งไปอีกน้ำจนได้ ตาย ตาย ตาย ผมอาบน้ำเสร็จ เช็ดตัว ถูตัว ทุกซอกทุกมุมในร่างกายจนมั่นใจว่ามันแห้งแล้ว


จึงได้ออกมาจากห้องน้ำหัวค่อยเช็ดทีหลังแล้ว ซึ่งพอเดินออกมาเนี่ย พี่พลอยก็นั่งเช็ดหัวรออยู่แล้ว เอื้ออ แม่งเอ๊ยนายโทนวัย 23 ปี โคตรว้าวุ่นใจ ทำไมผู้หญิงตอนที่ผมเปียกๆ ถึงสวยไปหมดเลย


พี่พลอยนั่งเช็ดผม สางผม เป่าผมบนโซฟา ผมก็ด้วยความเกร็งครับ นั่งลงบนพื้นเฉยเลย นั่งลงข้างๆโซฟาแล้วถามว่ามีอะไรเหรอพี่พลอย พี่พลอยถามขึ้นมาครับว่าสักหรือเปล่า


ผมก็ถามหืออะไรสักอะไรไม่ได้สัก พี่พลอยถามว่าใส่พระไหมตอนนี้ ผมก็บอกหึ พอพูดเสร็จเขาก็เขยิบมาใกล้ๆเลยครับ ผมก็เช็ดๆๆๆไปเรื่อยนะ แล้วแบบไม่รู้ทำไมเหมือนกันอยู่ดีๆ


พี่พลอยก็เอาคางของเธอมาเกยที่หัวผม เคยมั้ยแบบเหมือนจะอ้อนน่ะแต่ก็คงไม่ใช่มั้ง ผมก็เงยนิดนึงแหละแล้วก็บอกว่าผมยังเช็ดหัวไม่แห้งเลยนะ


พี่พลอยเขาก็ขยับตัวนะ แล้วด้วยความที่เคยชินครับ ผมก็ยกแขนไปเกยขาพี่เขาและตอนนั้นก็หืม เนื้อผ้าที่คุ้นเคยกางเกงยูโดนี่หว่า ผมถามว่าเอ้าพี่พลอยนี่ใส่กางเกงยูโดเหรอ ซึ่งพี่พลอยก็ตอบกลับมาว่า



[ พี่พลอย ]  :  ก็เหมือนกันแหละ ใส่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ


ว๊า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ผมเถียงไม่ออกเลย เพราะผมก็ใส่กางเกงยูโดเหมือนกันครับ ก็มันสบายอ่ะ เคลื่อนไหวก็คล่องตัว สบายขาหนีบและง่ามไข่


ยิ่งต้องทำงานวิ่งไปวิ่งมาด้วยแบบนี้ กางเกงยูโดนี่แหละดีสุด  พี่พลอยนั่งเข็ดหัวต่อนะ แล้วก็ถามว่านี่จะกลับห้องไหม


ผมก็ตอบอื้อกลับสิ่ครับ เดี๋ยวรูมเมทพี่พลอยกลับมาก็ตกใจกันพอดี ผมนั่งเช็ดๆๆ พี่พลอยก็เช็ดๆๆ ผมจับขากางเกงของพี่พลอย หือ นิ่มว่ะ ปกติชุดยูโดจะแข็งๆนี่หว่า ทำไมของพี่พลอยนิ่มจัง


[ ผม ]  :  พี่พลอย ชุดนี่ห่อไรเนี่ย นิ่มอ่ะ


[ พี่พลอย ]  :  มิซูโน่


[ ผม ]  :  หือ นิ่มขนาดนี้เลย


[ พี่พลอย ]  :  น้ำยาปรับผ้านุ่มสิ่


[ ผม ]  :  ชุดยูโดใครเขาใส่น้ำยาปรับผ้านุ่มเนี่ย


[ พี่พลอย ]  :  ไอ้บ้าอย่าเหมาว่าผู้หญิงเหมือนผู้ชายสิ่ เสื้อแข็งๆเวลาถู มันก็แสบนมกันพอดี พี่ไม่ได้แข่งแล้ว ใส่ชุดนิ่มๆซ้อมก็ได้แล้วป่ะ


อุ้ยพูดไม่ออกเลยทีนี้ ซึ่งมันก็จริงแหละครับ เสื้อยูโดมันจะสากๆแข็งๆ เวลาซ้อมแย่งจับ ชิงจังหวะ นี่แบบซื๊ดอ่าส์แสบเลยบางที



แต่มันก็คือมาตรฐานของ จูโดกิ หรือ ชุดยูโด ทั่วโลกครับ พี่พลอยถามแล้วใส่ของไรน่ะไม่ทันได้มอง ด้วยความที่ผมเช็ดหัวอยู่ เลยขยับขาให้พี่พลอยดู ซึ่งกางเกงยูโดของผมมันมีโลโก้ 3 ขีดอยู่ที่ตรงขาครับ


[ พี่พลอย ]  :  อุ๊ย ใส่แด่ดเหรอ ( adidas )  ว๊าย ไฮโซ เมื่อก่อนเห็นใส่ของจินชิ นี่นา



ผมถึงกับเงย คอกลับหลังไปมองเลยครับ แหม่ !!! ผมบอกว่าพี่พลอยนั่นแหละไฮโซ  ใส่มิโน่ ( มิซูโน่ ) แด่ด นี่ผมซื้อตอนลดราคาเหอะ


ส่วนมิซูโน่ของพี่อ่ะ อิมพอร์ตเลย ใช่ครับสมัยก่อนมิซูโน่ไม่มีขายในไทยครับ อิมพอร์ตล้วนๆ ในไทยตอนปีนั้นเท่าที่ผมจำได้นะ จะมีแค่ไม่กี่ยี่ห้อ จินชิ FBT adidas เท่านี้แหละที่ผมเห็น พวกซากุระ มิซูโน่ นี่ผมเห็นคนใส่น้อยมาก


พี่พลอยก็ถามผมนะว่าทำไมใส่แด่ดล่ะ ผมก็บอกไปว่าอยากเท่ส์บ้าง จริงๆอยากใส่ตั้งแต่ตอนมัธยมแหละครับ ซึ่งแรงบันดาลใจที่ทำให้อยากได้ชุดยูโด อดิดาส คือ เบ็คแฮ่มครับ


ผมชอบพี่แกตอนทีมเป๊ปซี่อ่ะ จำได้เลยตอน ป.5-ป.6 สะสมฝาจีบเป๊ปซี่ พวกเบ็คแฮ่ม คาลอส มัลดีนี ซูเคอร์ พอลอินซ์   ไว้เพียบเลย แปลกมะผมชอบนักบอล แต่ไม่ชอบนั่งดูบอลนานๆ



อ่ะกลับมาต่อๆ ซึ่งเบ็คแฮ่มไม่ได้เล่นยูโดนะ  แต่พี่แกใส่สตั๊ด adidas predator ไง แล้วผมชอบพี่แกมากตอนนั้น แล้วพอรู้ว่าชุดยูโดมี adidas ก็อยากจะได้มั่ง อยากเป็นเบ็คแฮ่มเวอร์ชั่นยูโด แต่ก็ต้องตัดใจครับไม่มีตังส์ ยังไงหาเงินเองไม่ได้เลยตอนนั้น


ซึ่งพอขึ้นมหาวิทยาลัย พอหาเงินจากเกมส์ได้ ก็เลยซื้อเพื่อสนองความต้องการของตัวเองซะเลย เติมเต็มความฝันวัยเด็ก 5555 เชื่อป่ะครับตอนแรกซื้อมาไม่กล้าใส่เลย กลัวมันเก่า กลัวมันเลอะ


พอพูดให้ฟังแบบนั้นพี่พลอยก็หัวเราะลั่นเลย พี่พลอยบอกว่าคิดอะไรเนี่ยโอ๊ย พูดแล้วก็หยิกๆๆๆ  อะไรของผมหน๊อ มีแต่คนชอบหยิก ชอบตี แล้วอยู่ๆพี่พลอยก็ถามผมว่าเล็บยาวเปล่าอ่ะ


ซึ่งผมก็กำมือแล้วดูเล็บตัวเองเลยครับ แล้วพี่พลอยก็แบบมือโชว์เล็บให้ดูแล้วบอกอื้มๆ เป็นผู้ชายทั้งแท่งเลยนะเนี่ย นึกว่าจะเป็นอีแอบ ผมก็ถามหือ อะไรของพี่พลอยเนี่ย


พี่เขาบอกว่าเอ้า ไม่เคยดูหนังแก๊งค์ชะนีกับอีแอบเหรอ เขาบอกว่าถ้าทักตอนเผลอๆว่าเล็บยาว ถ้าผู้ชายจะกำมือดู แต่ถ้าดูแบบน่ะก็ ( แบบมือ ) ก็แสดงว่าแอบชัวร์


ผมก็ปวดหัวเลยครับ อะไรของพี่แกนั่น แล้วพี่แกก็แบบมืออีกทีและเขยิบมาใกล้ๆผมครับ คือตอนนี้นั่งตัวติดๆกันเลยล่ะ


[ พี่พลอย ]  :  สวยมะ


อยู่ดีๆพี่พลอยก็โชว์เล็บครับ อื้อสวยดีนะ ผมก็อื้อสวยครับ พี่พลอยก็บอกแน่นอนล่ะทามาอย่างดีเลย


แต่ผมกลับบอกไปนะว่า พี่อ่ะสวยกว่าเล็บอีก แล้วผมก็เปิดพัดลมเอาหัวจ่อและสางๆๆๆๆ ให้แห้งไวๆ


พี่พลอยก็เงียบไปแปปนึงแล้วบอกว่า เดี๋ยวนี้กล้าหยอดพี่ด้วยเหรอเนี่ย โอ้โหว !!! ผมก็บอกไปนะว่า ก็ตอนนี้ผมไม่ได้ชอบพี่แล้วนี่นา แซวก็ไม่เห็นเป็นไรเลย



พี่พลอยก็บอก แหมๆ ๆ ใช่ซี๊ พี่ก็เป็นแค่อดีตกิ๊กนี่น๊อ ผมหันไปมองแล้วถามว่าตอนนั้นผมเป็นกิ๊กด้วยเหรอ พี่พลอยก็ดึงหน้าเลยแล้วบอกเอ้าก็ใช่สิ่ เดินไปซื้อข้าวกล่องด้วยกัน


เดินไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดไม่ใช่ไงแถมยังไปนั่งคุยกันสองคนที่มุมโรงยิมนั่นก็ด้วย ผมก็พูดต่อว่า แต่พอจบจากแมตช์นั้น พี่ก็..... ผมเงียบไปแหละครับ เพราะก็รู้กันดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น


แล้วพี่พลอยก็ก้มลงมาเอาคางเกยที่ไหล่แล้วพูดว่า ก็ตอนนั้นพี่..... เขาพูดและเงียบไว้แค่นั้นผมก็บอกว่าช่างมันเตอะ มันผ่านมาแล้ว ผมหันหน้าไปหาครับ ซึ่งลืมไปว่าตอนนี้เขาเกยไหล่ผมอยู่


หน้าของเราใกล้กันมาก ใกล้จนพอหายใจเนี่ย มันรับรู้ได้ถึงลมหายใจอบอุ่นเลย ผมคิดในใจว่าจะเป็นไปได้ไหมนะ ถ้าผมจะขยับเข้าไปใกล้ๆมากกว่านี้และได้สัมผัสริมฝีปากของพี่พลอย


แต่ว่าในขณะที่ผมยื่นหน้าเข้าไปนั้นพี่พลอยก็หันหน้าหนีไปครับ กึ๋ย งานกร่อยเลยตู พี่พลอยยันตัวขึ้นนั่งและเช็ดหัวให้ผมแทน แล้วถามว่าเดี๋ยวไปกินข้าวเลยเปล่า จะ 6 โมงแล้ว


ผมก็บอกอื้อขอกลับไปเปลี่ยนเสื้อก่อน เสื้อเหม็นแล้ว พี่พลอยก็อื้มๆๆ เคเค แล้วผมก็นั่งรอพี่พลอยที่หน้าบ้านพักครับ แล้วอีกแปปนึงพี่พลอยก็เดินออกมา ผมก็เดินออกมาพร้อมๆกัน


แล้วตอนนั้นเองก็มีพวกผู้หญิงเข้ามาทักพี่พลอยดูจากทรงแล้ว ก็คงเป็นเพื่อนที่ทำงานที่ต่างจังหวัดครับ สงสัยรูมเมท ว๊าย พลอยนี่แก เขาให้มาสัมมนานะไม่ใช่มาควงหนุ่มๆแบบนี้ พี่พลอยก็หัวเราะ 555 แถมยังคล้องแขนผมไม่ปล่อยเลยความความรู้สึกตอนนี้คือ " ดีมากๆเลย "


เพื่อนของพี่พลอยไม่ได้มองผมเหยียดๆเหมือนเพื่อนของเหมียว แถมพี่พลอยก็ยังไม่ได้ทำอึกๆอักๆเหมือนลำบากใจที่จะแสดงออกมาด้วย คือพูดยังไงดี


การที่พี่พลอยแสดงออกมาชัดเจนแบบนี้ บอกว่าน้องก็คือน้องไปเลย ไม่ใช่ว่าอึกๆอักๆ กั๊กมั่ง ไม่กั๊กมั้งแบบนั้น


[ พลอย ]  :  บ้า พวกแก นี่น้องชายชั้น เล่นยูโดมาด้วยกันหรอกเหอะ


[ เพื่อนพี่พลอย ]  :  หืม น้องชาย แน่ะ น้องชายอีกละ


[ พลอย ]  :  โอเค๊ โอเค ไม่น้องชายก็ได้ เคยกิ๊กกันแหละ แต่นั่นก็ตั้งแต่ตอนที่ชั้นอยู่ ม.5 แล้ว


เท่านั้นแหละครับเพื่อนพี่พลอยนี่กรี๊ดกร๊าดกันไม่หยุดเลยทีนี้บอก ว๊ายๆๆ เห็นข้างหน้ามั้ยนั่นอะไร เพื่อนอีกคนก็ตบมุขต่อว่าอะไรเหรอ ข้างหน้าอะไรเหรอ เพื่อนคนที่แรกก็ตอบกลับมาว่า


" ทางยูเทิร์นไงล่ะ แกรรรรรร "


แล้วเขาก็วี๊ดว๊ายกันสนุกสนานเลยครับทีนี้ ผมก็หน้าตึงเลยทีนี้ แต่พี่พลอยก็บอกว่านี่มาแกล้งน้องชั้นนะ ป่านนี้คงมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วม๊าง ผมก็ทำท่าเหล่ๆ กวนตีนพี่พลอยนะ


เพื่อนเขาก็บอก อ้ะ อ้ะ อ้ะ ไปกินข้าวกันเหอะพลอย ใกล้เวลาละ แล้วพี่เขาก็เดินนำไปครับ ผมก็เดินตามไปต่อ อยู่ดีๆพี่พลอยก็พูดขึ้นมาครับ คิดถึงเมื่อก่อนเนอะ เจอกันแต่ละทีก็ต้องแอบมาเดินด้วยกัน


นั่นไงล่ะภาพนี่แฟลชแบ็คเลยครับ ก็อย่างที่พี่พลอยพูดแหละครับท่านผู้อ่าน สมัยก่อนที่พี่พลอยพูดนั้นคือตอนที่ผมพึ่งขึ้น ม.4 เหยดลู่วว กี่ปีมาแล้วล่ะคิดดูสิ่ เกือบ 15-16 ปีที่แล้วอ่ะ


ด้วยความที่ผมอยู่กรุงเทพฯ และพี่พลอยอยู่ต่างจังหวัด เวลาจะเจอกันทีก็ตามงานแข่ง หรือ คัดสาย เอ่อแต่จะว่าไปแล้ว ก็แทบไม่ได้เดินด้วยกันเลยนี่หว่า


เพราะแต่ละคนก็ต้องอยู่กับทีมของตัวเอง จะเจอกันก็แค่ตอนที่ออกไปซื้อของ หรือ ไปแบกข้าวกล่องมาให้ทีม และที่สำคัญผมได้เดินกับพี่พลอยแค่ครั้งเดียวจริงๆ เพราะหลังจากนั้น


ต้องยอมรับว่าเพราะมีอาการบาดเจ็บ ฟอร์มตก อะไรๆก็เปลี่ยนไปล่ะเนอะ แล้วอีกอย่างเราก็ไม่ได้เป็นแฟนอะไรกันด้วย แค่เหมือนว่าคุยกันมากกว่าคนรู้จักทั่วไปแค่นั่น


ยังพูดไม่ได้เต็มปากด้วยซ้ำว่ากิ๊กหรือเปล่า ครั้งสุดท้ายที่ได้เดินด้วยกันคือ ตอนคัดสายที่ กกท มั้งไปเดินเดอะมอลล์รามด้วยกัน แล้วหลังจากนั้นพอพี่พลอยเปลี่ยนเบอร์เราก็ไม่คุยกันอีกเลย


ตอนม.4 บ้านผมก็ยังไม่มีคอมครับ คอมชุดนึงสมัยนั้นแพงมาก แพงชิบหายเลย ร้านคอมก็ชั่วโมงละ 15-20 บาท เฮ้ออ นั่นเลยทำให้ผมติดต่อพี่พลอยไม่ได้เลยครับ


ซึ่งผมก็รู้ตัวแหละว่ามันคืออะไรกับสถานการณ์แบบนี้เฮ้อช่างๆเถอะ นี่คือเรื่องเล่าตอนทะเล ย้อนกลับไปตอนนั้นก็ไม่มีประโยชน์ หลังจากที่พี่พลอยพูดแบบนั้นออกมาว่า


คิดถึงสมัยก่อนที่แอบมาเดินด้วยกัน โอยผมจะบอกเลยนะครับสำรับรีดเดอร์ที่อายุยังไม่ หรือ20ต้นๆ ถ้าย้อนไปเมื่อ 15 ปีก่อน แค่ได้เดินด้วยกัน ได้นั่งใกล้ๆ มันก็คือความสุขที่โคตรจะสุขแล้วนะ


ผมก็ตอบกลับไปว่าไม่เห็นจะสุขเล๊ย เดินกับพี่ที่ไรพี่ก็ทำหน้าบูดๆเหมือนอายคนงั้นแหละ ตอนนั้นพูดแล้วก็ขำๆนะ แต่ตอนนั้นที่เดินด้วยกันมันไม่ขำเลย เพราะแบบรู้ตัวอ่ะว่าพี่พลอยอายคนที่เดินกับผมในตอนนั้น


แต่มันก็ผ่านมากี่ปีวะนับแปป ม.4 ม.5 ม.6 ปี1 ปี2 ปี3 ปี4 +1 ปี มันก็ 8 ปีมาแล้ว จะให้ผมกลับไปเคืองตอนนั้นมันก็ยังไงอยู่จริงป่ะ พี่พลอยก็ถามงั้นขอโทษตอนนี้ทันป่ะ ผมก็บอกช่างมันเถอะพี่พลอยคิดมากน่า


แล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า โทนโตขึ้นเยอะเลยนะ ผมถามหืม ยังไงเหรอ เขาบอกว่าเมื่อก่อนพูดอะไรนิดหน่อย ผมก็จะงอนทันที เหมือนเด็กไม่โตน่ะ ผมก็บอกเอ๊า !!! นั่นมันตอนผม ม.4 นี่หว่า


พี่พลอยก็ยิ้มแล้วบอกว่าตอนนั้นพี่ก็คิดนะว่าอยากคบกับโทนแต่แหะๆ โทนตอนนั้นไม่มีความเป็นผู้นำหรือมีแววว่าพี่จะพึ่งได้เลยนี่นา เขาบอกอีกนะว่าตอนนั้นมีรุ่นพี่มาจีบด้วย


ทั้งอบอุ่น ทั้งน่ารัก ผมก็บอกจ้าๆแม่คนงาม คนสวย เขาก็บอกแล้วจริงป่ะล่ะ ถ้าไม่สวยโทนจะมาชอบพี่เหรอ ผมก็อึ้ก !!! ไปไม่เป็นเลย พี่พลอยก็ถามว่าโกรธมั้ยที่พี่เลือกคนอื่น


ผมก็ทำหน้ามุ่ยๆแล้วบอกว่า ตอนแรกก็แอบน้อยใจแหละ แต่ทำไงได้อ่ะสิทธิ์ของพี่นี่หว่า แล้วผมก็เฮ้อออ หิวข้าวจัง พี่พลอยเธอบอกอื้ม โตขึ้นจริงๆด้วยแล้วก็ลูบๆๆๆ หัวผมเบาๆ


ผมบอกโห อายุห่างกันปีเดียวเอง ทำเหมือนผมเป็นเด็ก 15 ขวบแน่ะ พี่พลอยบอกว่าถึงจะดูโตขึ้น มีเหตุผลขึ้น แต่โทนก็เหมือนเดิมจริงๆแหละ เวนละแอบเขินว่ะท่านผู้อ่าน


เดี๋ยวก่อนนะผมว่ามันมีอะไรแปลกๆนะ พอผมมองดีๆเฮ้ยเดี๋ยวๆ นี่พี่พลอยใส่กางเกงยูโดออกมาจริงๆเหรอวะเนี่ย ผมถามว่าเอ้าไม่แต่งตัวสวยๆออกมาละพี่พลอย นี่มาทะเลนะเนี่ยทะเลลลลลลลล


พี่พลอยบอกว่าก็นี่แหละสวยแล้ว ผมก็เอ่ออื้มสวยจริงๆแหละ ตู้มด้วย ถุ้ย !!! ไม่ใช่ละ ผมก็บอกว่างั้นผมกลับไปหาทีมงานก่อนนะพี่พลอย พี่พลอยบอกอื้มๆ ค่อยคุยกัน


แล้วผมก็เดินลัดกลับมาที่ห้องพักครับ อืมพอมาถึงทุกคนก็อยู่ครบกันเลย ผมก็รีบถามว่ามีประชุมกันหรือเปล่าครับ พี่จักรบอกไม่มีๆ มารวมกันเฉยๆ


เพราะว่าฝ่าย Staff จัดโต๊ะอาหารแยกไว้ให้พวกเราน่ะ ผมก็อ๋อครับๆ พี่จักรก็ถามนะว่าเป็นไรเปล่าหน้าซีดๆ ผมบอกเปล่าๆครับเหนื่อยนิดนึง กินข้าวก็คงดีขึ้นละ


พี่ตั้มก็บอกอ่าส์ กองทัพก็ต้องเดินด้วยท้องละนะ ผมก็บอกครับพี่ ตอนนั้นเหมียวก็นั่งอยู่ด้วยนะ ผมเลยบอกว่าขอเปลี่ยนชุดแปปครับ ผมเดินกลับเข้ามาในห้องนะ ตั้งใจจะเปลี่ยนชุดใหม่ แต่......


ไม่เอาดีกว่าเปลี่ยนแค่เสื้อพอ กางเกงก็ใส่กางเกงยูโดนี่แหละ หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ผมก็ออกมาและเดินไปพร้อมๆกับพี่ทีมงานครับ ซึ่งพอมาไอ้พี่เท่ส์ก็เดินมาหาเหมียวก่อนเลย เหมียวคะ เหมียวขา


ผมที่เริ่มรู้สึกว่าเอียนเหลือเกิน ก็ได้เดินแยกออกมาครับ กูหิวข้าว ผมเดินไปตักนุ่น นี่ นั่น นั่งกินตรงโต๊ะของ Staff เหมียวก็เดินมานะ ไอ้พี่เท่ส์ก็เดินตามมาด้วย มันทำท่าเหมือนจะนั่ง


แต่พี่ตั้มขยับป้ายที่เขียนว่า Staff และวางให้พี่เท่ส์เห็น หน้าเสียเลยสิ่ไอ้ควายพี่เท่ส์มันพูดนะว่า เดี๋ยวเราคุยกันนะคะเหมียว แล้วก็เดินกลับไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนตัวเองมั้ง


ผมนั่งกินข้าว ตักกิน เคี้ยว ซด ซรู๊บบบบ อ่าส์ อร่อยมากครับ แล้วตอนที่กำลังกินอยู่นั้นพี่พลอยก็เดินมาและวางผักลวกและน้ำพริกให้ครับ ผมหันไปมองแล้วทำหน้าจะร้องไห้ ส่ายหัวยิกๆๆเลย


เพราะนั่นคือกระเจี๊ยบลวก โอ๊ย !!! มะระขี้นกผมก็กินได้ มะระดิบๆก็จัดมา แต่ไหว้ล่ะกระเจี๊ยบไม่เอามันเละๆแหยะๆ เละๆอ่ะ ขนาดว่าตอนปกติก็แหยะพออยู่แล้ว ยิ่งมาลวกนะ โอ๊ยยยยย แหยะ !!!


ผมหันไปมองพี่พลอยแล้วส่ายหัว ยิกๆๆๆแล้ว แต่พี่เขาก็บอกว่าหัดกินซะมั่งไหนบอกว่าโตแล้วไง แล้วพี่เขาก็ถือผักอีกจานกลับไปที่โต๊ะเลยครับ พี่ในกลุ่มก็ถามว่า


[ พี่ ]  :  รู้จักคนจากสาขาต่างจังหวัดด้วยเหรอโทน

[ ผม ]  :  ครับ เป็นพี่ที่รู้จักกันนานแล้ว

[ พี่ ]  :  โห !!!  นี่เอ็งเป็นพนักงานบริษัทหรือ สส วะ รู้จักคนไปหมด แล้วรู้จักนานยัง

ผมนั่งนับนิ้ว นับๆๆๆ แล้วก็บอกว่า 8 ปีแล้วมั้งครับ แต่ว่าก็พึ่งมาเจอกันนี่แหละ พี่อ้อมเลยบอกโห้ว เนื้อคู่ป่ะเนี่ยไม่เจอกันตั้ง 8 ปี แล้วมาทำงานที่เดียวกันเนี่ยนะ



ผมนี่ทำท่าแหยงเลยครับ ผมเอี้ยวตัวหันไปมองพี่พลอย ซึ่งเขาก็เหมือนจะจ้องผมรอก่อนแล้ว พอเรามองหน้ากันพี่พลอยก็ทำท่าชี้ ชี้ ชี้มาที่ผมแล้วทำท่าปาดคอประมาณว่าถ้าไม่กินเอ็งตาย


ผมนี่แบบโอยมองกระเจี๊ยบลวกแล้วจะร้องไห้ครับบอกตรงๆ แล้วพี่ตั้มคงสังเกตเห็นครับ เพราะเขาทักขึ้นมาว่า


[ พี่ตั้ม ]  :  หือ ไอ้โทนเอ็งกลัวกระเจี๊ยบเหรอ


ผมนี่หันควั่บเลย ราวกับว่าตอนนี้จุดอ่อนอันใหญ่หลวงของผมถูกเปิดเผยแล้ว ตอนนั้นหัวหน้าเดินมาครับ


แล้วก็ถามว่ามีอะไรกันเปล่า พี่อ้อมพูดขึ้นมาเลยครับ โทนมันกลัวกระเจี๊ยบค่ะหัวหน้า หัวหน้าเอามือไขว้หลังหยักหน้า อื้มๆ แล้วพูดว่า


[ หัวหน้า ]  :  กระจอก


อื้อหือ กูนี่หันควั่บเลย แล้วหัวหน้าแม่งก็หยิบไปกินเลยบอกว่า ก็อร่อยนะ มีแต่พวกกระจอกแหละที่กินไม่ได้


แล้วมันเหมือนจังหวะโคตรซิทคอม เพราะทุกคนแม่งหยิบไปกินหมดเลย สรุปทั้งโต๊ะมีผมคนเดียวไม่กินกระเจี๊ยบ


โอ้โห !!! ไม่ใช่มันกินไม่ได้เว้ย รู้ว่ามันมีประโยชน์ แต่สัมผัสมันเละๆแหยะๆเหมือนหอยทากอ่ะ แอวะ !!!


ตอนนี้ผมเหมือนน้องคนเล็กที่โดนพี่ๆรุมแกล้งครับแต่ก็เป็นการแกล้งที่รับได้นะ ผมมองตามพี่พลอยไปแล้วก็ได้แต่คิด เฮ้อ แสบชิบหายเลย


ผมนั่งกินข้าวไปซื๊ดปากไป เพราะไอ้แผลในปากก็ยังแสบอยู่นิดๆ แต่ทำไงได้อ่ะ เจอของอร่อยแบบนี้สู้ตาย หัวหน้านั่งลงข้างๆผม


และถามว่ามีปัญหาเรื่องคดีหรือเปล่าวะ ที่ผมไปบวกกับไอ้ 4 คนนั้น ผมก็บอกว่าไม่น่ามีครับ เพราะว่าสมัครใจวิวาท


ผมก็โดน มันก็โดน มีคนช่วยไกล่เกลี่ยเรื่องคดีวิวาทครับ หัวหน้าผมบอกว่าเออแล้วไป แต่ถ้าเรื่องมันถึงฝ่ายบุคคลขึ้นมา


พี่ก็ไม่มีทางเลือกนะ อาจจะต้องแจกซองผ้าป่าให้เอ็ง นี่แหละครับ ผลที่ตามมาของการใช้กำลังแก้ไขปัญหา ผมค่อนข้างหนักใจครับ


จริงอยู่ว่าถึงโดนซองขาววางหน้าโต๊ะ ผมก็คงไปขอทำงานกับพี่แมนที่บริษัทของเขา แต่ปัญหาคือการเริ่มงานนั่นเอง


ผมยังไม่อยากย้ายที่ทำงานเพราะว่าตอนนี้ทุกอย่างกำลังไปได้ด้วยดี ผมกำลังได้เรียนรู้งานในเชิงลึก กำลังจะเข้าใจในโครงสร้างงาน


แต่ถ้าย้ายที่ทำงานคือมันต้องเริ่มใหม่หมด สังคมใหม่ งานใหม่ ข้อมูลใหม่ ที่สำคัญเงินเดือนกูลดแน่ๆ เฮ้อ พันสองพัน ในเมืองหลวงแบบนี้ มันก็มีค่านะเว้ยทำเป็นเล่นไป


ซึ่งใครที่เคยผ่านจุดนั้นมา ผมว่าต้องเข้าใจผมแน่ๆล่ะ ผมก็บอกครับโผม รู้แล้วพี่ แล้วผมกับทีมงานก็กินข้าวกันต่อครับ  กินไปคุยไป



และก็วกมาเรื่อง อินทรี กระทิง หมี หนู พี่จักรพูดขึ้นมาว่า ไอ้โทนมันอินทรี ผสม กระทิงนะหัวหน้า ลูกพี่ผมก็พูดขึ้นเลย ว่ากูไม่แปลกใจหรอก



ถ้าไม่กระตุ้น บางทีก็ไม่ทำงาน คิดแม่งอยู่นั่น คิดแล้วไม่ลงมือทำ แล้วมันจะสำเร็จได้ไง พอได้ทำ ก็ทำเอาเป็นเอาตายไม่ฟังใครเลย


ผมรู้สึกว่าตัวผมเอง ลีบลง ลีบลง เรื่อยๆ ทุกอย่างที่หัวหน้ากับพี่จักรพูดมานั้นเข้าไปทุกดอก หัวหน้าพูดว่าที่ให้มาเป็นหัวหน้าทีม


เพราะอยากให้ผมได้ลงมือทำมากขึ้น ไม่ใช่ว่ารอให้เขาหรือพี่จักรต้องกระตุ้นตลอดเวลา ผมนี่แทบพนมมือรับพรเลยครับตอนนั้น


นี่แหละเหตุผลที่ผมไม่อยากย้ายที่ทำงาน เพราะผมรู้ว่า ผมมีคนคอยผลักดันและซัพพอร์ตแบบนี้ไง โดนด่าก็จริง แต่ด่าเพราะเรื่องงานล้วนๆ



ซึ่งหลายครั้งมันเจ็บใจจนร้องไห้หลายรอบก็จริง  แต่มันก็เป็นเพราะผมไม่รอบคอบเอง ผมเดินตักข้าวมากินต่อ ทั้งๆที่แสบปาก แต่มันก็หยุดไม่ได้ครับของอร่อยๆทั้งนั้น


ไอ้พี่เท่ส์มันก็แวะๆเดินมาหาเหมียวบ่อยๆนะ มีแตะไหล่มั่ง ทำท่ามุ้งมิ้งกันมั้ง แต่ดูตอนนี้เหมียวจะดูเกร็งๆนะครับ ผมก็ไม่สนใจนะ นั่งกินต่อ


แล้วพี่พลอยก็เดินมาหาอีกรอบครับเดินมาถามว่าได้กินผักเปล่า ผมก็บอกอื้อกินแล้ว แต่พี่พลอยก็พูดว่าหมายถึงกระเจี๊ยบน่ะกินยัง แล้วตอนนั้นไอ้พี่เท่ส์แม่งเดินมาพอดีครับ


มันก็เดินมาอ้าวๆยังไงครับเนี่ย .... ผมก็ปล่อยให้แม่งพูดไป เพราะผมต้องคุยกับพี่พลอยอยู่ ผมเอื้อมมือหยิบป้าย


" เฉพาะเจ้าหน้าที่ "


ให้ไอ้พี่เท่ส์มันดู แล้วมันก็คงดูหัวเสียมั้งครับ มันเหมือนจะฮึดฮัดนะ เพราะผมก็ไม่ได้มองไปที่มันหรือเหมียวเลย ผมวางปึ้งแล้วหันมาคุยกับพี่พลอยบอกว่ากินแล้วง๊าบบบ กินแล้ว


พี่พลอยก็บอกอื้มๆๆ ดีแล้ว เดี๋ยวถ้ามีเวลา จะมาถามนะว่าหน้าไปทำอะไรมาทำไมเละแบบนั้น ผมก็แบบบุ่ยย ไม่เอาง่าไม่ถาม ไม่ตอบไม่ได้เหรอ แล้วตลอดเวลาที่ผมคุยกันเนี่ย


ไอ้พี่เท่ส์แม่งพยายามแทรก พยายามป่วนตลอดครับ จนพี่พลอยคงหงุดหงิดแหละ เธอหันกลับไปถามว่า



" ไม่ทราบว่า ที่บ้านสอนเรื่องมารยาทบ้างไหมคะ "



 



เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน


Paragraph<BB>

เพิ่มคนน่ากมั่นไส้มาอีก1 ไอ้พี่เท่น่าโดนจับทุ่มให้สมองกลับ.ะ


Miracle Prince

พี่พลอยตอกกลับหน้าหงายแทนให้ สะใจจริงๆ

- อื้อหือ อีกสองโหล จัดไปเน้นๆสิ ฟ้าร้องฝนตกขนาดนี้ ฝากเอาไว้ในกายเธอ....
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections

keng7799

ไอ้พี่เท่ส์ มันคงอยากพยายามโชว์พาว อวดสาวแหละ  

ว่าแต่นายโทน เมื่อไหร่จะจัดพี่พลอยสักที  กิ๊กเก่าด้วย บรรยากาศท้องทะเล โรแมนติกดีออก



1819

 จ๊ากกก นี่พี่พลอย หรือ ผีเจ้เตยหรือ เจ้หมิวกันแน่  ที่เข้าสิงพี่พลอย  พี่เท่ห์แม่งหน้าแหกไปดิ   อยากเห็นสีหน้าเหมียวด้วยทำกับเทพโทนเป็นแค่ตัวอะไหล่สำรอง ::Grimace::

edit ขยายต้อน ของเหมียวออกไป เอาให้ละเอียดเลยครับ พี่พลอยด้วยเลยไหนๆก็เปิดตัวกิ๊กเก่านมตูมๆมาแล้ว  แล้วก็อยากรู้ว่าเหมียว อึ๊บกับพี่เท่ห์แล้ว ทำไมไอ้พี่เท่ห์ถึงไม่คบเหมียวต่อ   แล้วเลิกเพราะอะไร
กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า


petergg

ไม่ต้องหลับต้องนอนกันแล้วอ่านต่อแล้วกัน มาๆทุกคน ตั้งวงร้องเกะริมทะเลด้วยกัน
อะไรกันครับเนี่ย


pd19811983

โทนโดนพี่พลอยเล่นซะแล้วสิ ขอบคุณที่ลงให้อ่านครับ
...มาจบที่เตียงกับเหมียว สองโหลแน่นอนเลยโทน

mercuryzx


MCAD1432

ดูแล้วไอ้เท่นี่ต้องโดนอีกซักรอบสองรอบถึงจะเข็ด
นึกว่าจะเผด็จศึกพี่พลอยได้ซะอีก