ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ครั้งหนึ่ง ณ.ร้านคาราโอเกะ สาขาเชียงใหม่ ( ประสบการณ์ตรงของนายโมโนโทน )

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, มกราคม 30, 2021, 12:35:33 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครับ ตอนนี้เป็นเหตุการณ์ระหว่างตอนที่ 44 - 45 นะครับ

ผมขอทำแยกออกมาเพราะไม่อยากให้กินเวลามากนัก

เพราะเท่าที่นั่งคิดๆกับพี่หมิวแล้ว มันน่าจะเกิน 10 ตอน

เลยขอทำแยกออกมาจะดีกว่า   รายละเอียดต่างๆ

จะลงให้ในตอนเช้าอีกทีครับผม


.......................


ปล. ยาวนิดนึงนะครับ 38,000 ตัวอักษรนิดๆ เดี๋ยวจะลองปรับลดเพื่อให้กระชับมากขึ้น


.......................


ปล.1 คุณรุกะครับ เขียนด้วยคันจิ 琉花

แปลว่า ดอกไม้ที่สีฟ้าสดใส สดใสมั้ยล่ะครับ รอยยิ้ม





........................


ปล.2 พี่พลอยครับ !!!






......................



ปล.3 คุณล่าม





ความเดิมตอนที่แล้ว


ผมมาทำงานเชียงใหม่ครับ และย้ายที่พักมาม่อนแจ่ม

ผมเองก็เตรียมตัวนอนเอาแรงครับ แต่ว่าระหว่างนั้น

คุณรุกะ เธอก็เดินมาเคาะประตู เมื่อผมเดินออกมา

และเริ่มพูดคุยเธอก็ถามผมว่า

" สนใจ จะมาแช่ออนเซ็นด้วยกันไหม "




....................................



เรื่องเล่าของนายโทน เชียงใหม่ ไดอารี่







อืมมม....  เหรอครับ ผมตอบแบบไว้ท่าที เพื่อยื้อเวลาในการคิดและวิเคราะห์ในสิ่งที่คุณรุกะพูด เฮ้ยคุณผู้อ่าน พวกคุณลองคิดตามผมสิ่ คือออนเซ็นอ่ะ ออนเซ็น เราเห็นได้ตามสารคดี ทีวีแชมป์เปี้ยน


ว่าออนเซ็นมันคือการลงไปแช่น้ำอุ่น โดยการที่ไม่ใส่อะไรเลย มีแค่ผ้าขนหนูขาวๆ โอ๊ย อย่าเรียกผ้าขนหนูเลย เรียกผ้าปิดหำดีกว่า ผืนเล็กๆ บางๆ บาปกูยังหน้ากว่าเนื้อผ้าเลยชิบหาย



แต่คุณรุกะเธอก็ไม่ได้เร่งเร้าหรือรวบรัดคำตอบนะ เธอบอกว่าไว้คุยกันอีกทีหลังมื้อเย็นนะ เคนตะซัง อู่ยยย รอดตัวไป ผมก็ครับ บ๊ายบายครับ แล้วก่อนเดินกลับห้องไป


คุณรุกะเธอ ก็ชำเลืองมองๆในห้องแล้วยิ้มนะ พอผมปิดประตูเบาๆเข้ามานั่งในห้องครับ พี่พลอยเธอนอนหลับไปแล้วจริงๆ ฟู่ววว ผมนั่งคิดนะว่าคืนนี้จะไปดีไหมนะ


ถ้าผมไป.... ผมอาจจะได้เห็นความขาวของสาวแจแปนก็ได้ แต่ว่าไม่ ไม่ใช่แน่นอน นี่มันคือการ์ดกับดักแน่นอน ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าใจยาก และไม่ได้อ่อนแออย่างที่คิดกันเอง



และยิ่งคุณรุกะที่เป็นถึงลูกสาวของผู้ถือหุ้นด้วย ยังไงซะเธอก็คงไม่ใช่สาวน้อยไร้เดียงสา ที่จะมาชวนผู้ชายธรรมดาๆอย่างผมไปแช่ออนเซ็นโดยที่ไม่ได้คิดวางแผนอะไรไว้แน่นอน



ไม่ ไม่ ไม่ กูไม่เสี่ยงงงงง  แต่ แต่ แต่ แต่ถามว่าขาวมั้ย ผมบอกเลยว่าโอโม่ยังชิดซ้าย อ่ะแฮ่มม นอนดีกว่า ผมนั่งลงแล้วเอาขาซุกลงที่ใต้โต๊ะโคทัสสึอุ่นๆ อ่าส์ มันเป็นอะไรที่ฟินสวดยอดมากเลยนะ


อากาศที่ม่อนแจ่มนี้ดีมากเลย เห็นบอกกันว่าตรงจุดที่มานี้ อุณหภูมิจะอยู่ที่ 25-28 องศาตลอดแทบทั้งปี แล้วปกตินิสัยคนไทยเราเป็นยังไงครับเวลานอน


เปิดพัดลม ห่มผ้า เอาขาโผล่ รวยหน่อยก็เปิดแอร์ แล้วซัดพัดลมจ่อ คลุมโปง อ่าส์ได้ยินเสียงพัดลม กระทบผ้าห่มก็รู้สึกได้ถึงความหนาวเหน็บ อ่าส์ฟิน เอ่อ... ผมผ่านเรื่องแนวนั้นมาได้ไงวะเนี่ย อ่ะกลับเข้ามาต่อ



ผมนั่งมองไปยังมุมข้างหน้าเห็นลักษณสวนแบบขั้นบันไดตามที่เรียนมาในวิชา สปช แล้วรู้สึกอิ่มเอมใจดีจัง มันสวยมาก แล้วเหมือนธรรมชาตินั่นรังสรรค์มาเป็นอย่างดีเลยนะ


สีเขียวชอุ่มก็ไล่เฉดไปตามขั้นบันไดต่างๆอื้มม สวยมากจริงๆครับ ลมก็พัดต้นไม้แถมนั้นปลิวพลิ้วไปตามธรรมชาติ ซักพักผมก็ได้ยินเสียง งืมๆๆ พอกันไปมองพี่พลอยเธอเหมือนจะละเมอครับ


น่ารักดีนะ ไม่ว่าจะกีปี่ผ่านไปเธอก็ยังน่ารักเหมือนเดิม อาจจะโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้น แต่นิสัยตอนที่ยังเป็นแค่เด็ก ม.5 ก็ยังอยู่เหมือนเดิมเลย


" มองไรไม่เคยเห็นคนสวยนอนหลับเหรอไง "


อยู่ดีๆพี่แก ก็ลืมตาขึ้นมาแล้วถามเลย นี่ตกลงเจ๊แกตั้งโปรแกรมอะไรไว้ในสมองวะเนี่ย ผมก็หืม อะไรเหรอ มองไม่ได้เหรอ พี่พลอยบอกไม่ให้มอง ชึ !!!  เอ้าอะไรวะนั่นน่ะ แล้วพี่พลอยเธอก็หันหลังนอนต่อเลยครับ



ผมก็กระเถิบๆเข้าไปแล้วถามใกล้ๆ แบบโคตรจะอีโรติค ว่าเป็นอะไรหืมพี่พลอย พี่พลอยบอกเปล่าจะนอนแล้ว ผมก็จ้าๆ นอนก็นอนแล้วพี่พลอยเธอก็หันมาบอกว่า นี่งอนอยู่เนี่ย ง้อหน่อย


ผมก็หืม งอนอะไรล่ะพี่ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย เขาบอกนะว่าก็เมื่อกี้ผมเดินไปหาคุณรุกะเฉยเลยปล่อยให้นอนคนเดียว ผมก็บอกอ๋อ ก็ธุระนี่ครับจะให้ทำยังไงล่ะ ผมก็ยังบอกคุณรุกะเลยว่าพี่พลอยนอนอยู่ในห้อง


[ พี่พลอย ]  :  จริงอ่ะ บอกจริงอ่ะว่าอยู่ในห้อง


[ ผม ]  :  อื้อ !!!  โกรธเหรอ


[ พี่พลอย ]  :  ไม่รุ


พูดแล้วพี่พลอยก็ซุกตัวลงใต้โต๊ะโคทัตสึอีกครั้งครับ คราวนี้เธอจับมือของผมไปโอบเอวเขาไว้ด้วยครับ อื้มม พื้นก็นุ่มดีแฮะ นอนสักหน่อยแล้วกันนะ ผมเขยิบตัวลงไปนอนใกล้ๆพี่พลอยครับ


แปลกที่ไม่รู้สึกกระหาย หรือ อยากที่จะเล่นจ้ำจี้กับพี่พลอย เฮ้ยๆๆไม่ใช่ว่าผมกับเธอมีอะไรกันแล้ว แล้วผมเบื่อนะ บอกเลยว่าไม่เบื่อ แต่ตอนนี้ผมเองก็ยัง งงๆว่าเฮ้ยจริงเหรอ ผมกับพี่พลอยเนี่ยนะ


ใส่กันไปหลายดอกขนาดนั้น โอยสมัยก่อนนี่แค่เขาคุยกับเรา แค่นี้ก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษมากกว่าคนอื่นแล้วครับ ผมนอนข้างๆพี่เขานะ นอนหนุนมือตัวเองแล้วมองเพดาน


สวยอีกแล้ว ใครเป็นคนออกแบบห้องกันนะ ข้างบนมันเป็นเป็นโคมไฟกระดาษเหลี่ยมๆสวยดีครับ ผมกลับตาพยายามฟัง อะไรหลายๆอย่าง ลมเอย เสียบรรยากาศเอย


แล้วซักพักครับพี่พลอยเธอก็ขยับเข้ามาครับ ขยับถอยมาชิดสีข้างของผม นึกภาพตามครับ ผมนอนหงายหนุนมือตัวเอง แล้วพี่พลอยก็เขยิบมาทั้งๆที่หันหลังนั่นแหละครับ


พอเบียดมาใกล้ๆ ไอ้นิสัยหื่นๆของผมก็เริ่มอีกแล้วล่ะครับ ผมตะแคงข้างกอดพี่พลอยไว้ ก้นแน่นๆของเธอเบียดเข้ามาเลยล่ะครับ จนรู้สึกว่าเป้าของผมมันก็ถูกกดเลยล่ะครับ


กอดกอดเอวเธอไว้นะ เรามาไกลเกินที่คิดจริงๆแหละครับ แล้วพี่พลอยก็ถามว่าเมื่อวาน.... มีความสุขมั้ย ผมถามหืมตอนไหน พี่พลอยเธอพลิกตัวกลับมาอย่างไว จนหัวนี่ชนจมูกผมเลย


ผมก็โอยย เล่นอะไรครับเนี่ยพี่พลอย พี่พลอยเธอก็รู้นะว่าผิดเธอก็ พี่ไม่ตั้งใจเจ็บมั้ย เจ็บมั้ย พูดเสร็จเธอก็จุ๊ปๆที่จมูกของผม 2 ที ผมบอกไม่เป็นอะไรครับ เราสองคนนอนจ้องตากันราวกับซีรีย์เกาหลีก็มิปานเลยตอนนั้น


พี่พลอยใช้นิ้วเรียวๆ จิ้มมาที่แก้มของผมและลากมาที่ริมฝีปาก เธอกระเถิบตัวขึ้นมาเม้มริมฝีปากของผมเบาๆ ไม่นานนักพอเธอถอนปากออกไป พี่พลอยก็พูดขึ้นมาว่า ..... ต่ออีกรอบมั้ย


หื๊ออออ เดี๋ยวๆๆอะไรนั่น พี่พลอยเธอพูดไรเนี่ย ถึงจะงงๆยังไง แต่ทำไมพอได้ฟังแล้วคึกจังวะเนี่ยยยย


อืมมม ผมขยับตัวนิดหน่อย เพื่อเตรียมปลดเสื้อผ้าออก ดูเหมือนว่าพื้นที่ที่มันจำกัดใต้โต๊ะโคทัสสึ มันจะทำให้ผมรู้สึกคึกคักมากกว่าเดิมอีก


พี่พลอยเธอเลื่อนตัวขึ้นมาเหมือนจะนอนทับผมครับ แต่พื้นที่มันไม่อำนวยจริงๆ เพราะโต๊ะโคทัสสึ มันก็คือโต๊ะญี่ปุ่นธรรมดาๆนี่แหละครับ



แค่ประยุกต์ใส่ฮีตเตอร์ไว้ข้างใน เพราะงั้นการที่เราจะทำกิจกรรมเข้าจังหวะใต้โต๊ะนั้น มันจึงเป็นไปได้ยากมากครับ ไม่เหมือนใน AV แน่ๆ



แล้วพี่พลอยเธอเปลี่ยนมานอนตะแคงโอบเอวผมแทนครับ เธอบ่นในลำคอ งืมๆๆ ผมถามเป็นไรครับ พี่พลอยเธอก็ตอบว่าเซ็ง พื้นที่ไม่พอ


ผมก็คิดนะ ฮู๊ยยย ได้แน่กูได้แน่ ผมก็ลูบที่เอว สะโพก และ แผ่นหลังของพี่พลอยเบาๆเพื่อทำให้รู้สึกผ่อนคลายแล้วถามว่าไปที่เตียงกันเนอะ



พี่พลอยเธอหันขึ้นมามองแล้วพูดว่า


" หมดเวลาแล้วจ้ะ ทูนหัว "


ฮ๊ะ !!! อะไรนะ หน่านี๊ !!! นี่มันสวรรค์ล่มจมดินชัดๆ ไม่ ผมไม่ย๊อมมม ผมลูบเอวพี่พลอยเบาๆ อีกครั้งเพื่อหวังว่าจะกระตุ้นเธอได้ พี่พลอยเธอกัดหัวนมผมเลยครับ อูย เจ็บๆๆ พี่พลอยบอกผมอีกครั้งว่า อย่าดื้อกับพี่สิ่



ไม่อ๊าวววววว ไม่เอาไม่หยุดสิ่ ฟิลลิ่งกำลังมาเลย ผมพยายามเล้าโลม ลูบไล้เบาๆ เพื่อปลุกอารมณ์พี่พลอยอีกครั้ง ผมงับใบหูของเธอเบาๆ เล้าโลมแบบนุ่มนวล แต่ดูเหมือนว่าไม่ไม่เป็นผลแล้วว่ะ



พี่พลอยเธอบอกว่า ง่วงจังเลย นอนเถอะพี่ง่วงมากๆเลย โทนไม่เห็นใจพี่เหรอ ง่วงเนี่ย ง่วง ฮ๊าววววว   ....


เอาตรงๆผมนี่เอ๋อเลยนะ นี่หรือเปล่านะที่เขาบอกว่าผู้หญิงเข้าใจยาก พี่พลอยทำท่าหาวออกมาแล้วก็นอนซบอกไปเลยครับ



เอ่อ.....  เกมส์จ้อย หลับเสยยยยย   อื้ม เอาเถอะๆ พักหน่อยก็ดีเนอะ อากาศดีๆ แถมยังฟรีไทม์แบบนี้ จะคิดให้ปวดหัวทำไม


ผมนอนไปทั้งๆแบบนั้นแหละครับ ไม่ได้กอด ไม่ได้รัดอะไรพี่พลอย ปล่อยให้เธอนอนสบายๆไปดีกว่าเนอะ อากาศที่นี่ดีมากๆครับ



โรงแรมที่พักก็เลือกชนิดของผ้ามาทำโต๊ะโคทัสสึได้ดีมากๆเลย เนื้อนุ่ม นิ่ม แต่ว่าไม่หนามาก จริงอยู่ว่าที่นี่อากาศเย็นสบาย



แต่มันก็คงไม่หนาวเท่าญี่ปุ่น การเลือกผ้ามาใช้ทำโต๊ะก็สำคัญนะ ถ้าหนาเกินไปมันอาจจะกลายเป็นร้อนก็ได้ โรงแรมที่นี่ใส่ใจทุกรายละเอียดมากๆครับ



ผมเองก็นอนพักดีกว่า เรื่องอื่นกลับไปกรุงเทพฯค่อยว่ากัน ผมขอโฟกัสกับงานให้เต็มที่ดีกว่า และผมก็หลับตานอนไปเลย



มันเป็นบรรยากาศที่ดีนะ อากาศเย็นๆแล้วได้ซุกใต้ผ้านุ่มๆ อุ่นๆแต่ยังมีพื้นที่ให้ขยับตัวได้สะดวก แถมยังมีสาวสวยมานอนข้างๆอีก



แล้วเหมือนจะมาล่ามมาผจญอีกแล้ว เสียงประตูก๊อกๆๆ เหมือนเดิมครั้ง สปอยมาขนาดนี้ก็เป็นล่ามนั่นแหละครับ โอยย ไม่อยากลุกเลย



กำลังเอนหลังสบายๆแท้ๆเชียว ผมขยับตัวนิดนึงพี่พลอยก็ตื่นเลยครับ เขาถามปลุกพี่ทำไมเนี่ย กำลังนอนสบายๆเลย ผมก็บอกว่ามีคนเคาะประตูครับ


จะไปดูหน่อยนึง พี่พลอย หึ่หืออ พี่ง่วงนอนนะโทน ผมก็โอ๋ๆๆ แล้วบอกว่าเดี๋ยวผมมานะครับ พี่พลอยเธอไม่ยอมครับ เธอกอดเอวไว้แล้วบอกว่า


อย่าดื้อกับพี่สิ่โทนอ่า เฮ้อพี่พลอยนี่ยังไงกันแน่นะเนี่ย ผมบอกว่าแปปเดียวนะครับคนเก่ง เดี๋ยวผมมานอนกอดเลยนะ พี่พลอยเธอก็อื้มมมม


ผมก็ขยับๆตัว กระดื๊บ ออกจากใต้โต๊ะโคทัสสึครับ แต่พอเดินมาถึงหน้าประตูชิบหายแล้วไงหำแข็งว่ะ โอ๊ยใครไม่แข็งอ่ะแปลก นอนตัวแนบกับพี่พลอยขนาดนั้น

โอ๊ยยย แปปครับพี่เตยตีแขน - -*  ซวยแท้ 

เชอะ พูดถึงผู้หญิงคนอื่นซะหน้าระรื่นเชียว ห้ามลบตรงนี้ด้วย #เตยคนสวยนัมเบอร์วัน


เฮ้อ ไม่น่านั่งเขียนวันเสาร์ อาทิตย์เลย อ่ะกลับมาต่อครับ ผมเดินมาที่หน้าประตูปรากฏว่าไอ้จ้อนของผมมันกำลังผงาดเลยครับ ทำไงดี ทำไงดี กดหัวแม่งเลย


ผมดึงเป้ากางเกงไปข้างหน้านิดนึง และเบ้ไอ้น้องชายไปทางซ้ายครับ เอาให้หัวมันเกยอยู่กับขอบกางเกงนิดๆ แล้วดึงเสื้อยืดปิดไว้ ผมเปิดประตูไปก็เจอคุณล่ามยืนใส่แว่นอยู่


หืม ใส่แว่น ? แสดงว่าวันนี้ไม่มีงานสำคัญแล้วอ่ะดิ่ คุณล่ามเธอถามก่อนเลยว่าคุณพลอยอยู่ไหมคะ ผมก็บอกไปว่าพี่พลอยหลับอยู่ครับ หลับอยู่ใต้โต๊ะนู่นน


แล้วคุณล่ามก็ถามว่า ดิฉันรบกวนไหมคะ รบกวนสิ่แม่ง กำลังนอนอยู่เลย เอ่อผมไม่ได้พูดออกไปนะ จิตใจด้านมืดแม่งกำลังร่ำร้อง ผมบอกไปว่าไม่ได้รบกวนอะไรหรอกครับ คุณล่ามมีอะไรไหมครับ เข้ามาก่อนสิ่



ผมก็จะร้องไห้นะ อยากนอนก็อยากนอน แต่ถ้าไม่เชิญเข้ามามันก็ดูไม่ดีใช่มะ อ่ะ โอเคพอเข้ามาปิดประตูเรียบร้อย ผมก็เดินตามเข้าไปแหละครับ คุณล่ามเขามองพี่พลอยแล้วบอกว่า


คุณพลอยเธอหลับน่ารักจังเลยนะคะ ผมก็อื้มครับ ดูไม่ค่อยมีพิษมีภัยดี คุณล่ามก็พูดว่าเดี๋ยวคุณพลอยเธอก็ได้ยินหรอกค่ะ ผมก็เอ่อคงได้ยินแล้วล่ะก็ยังไม่ได้นอนหลับสนิทแน่นอน


แล้วจากนั้นคุณล่ามในร่างสาวแว่นก็เอาเอกสารมาให้ผมดูครับ มันเป็นกำหนดการต่างๆว่า เราจะต้องทำอะไรบ้าง อื้อหือ คงต้องงัดวิชาเก่าๆมาใช้แล้วล่ะครับแบบนี้


แต่ว่าตอนนั้นผมเห็นสายตาคุณล่ามมองที่โต๊ะโคทัสสึเป็นประกายเลยครับ เดาได้เลยว่าเธอคงอยากจะไปนั่งแน่ๆ ผมก็เลยถามไปว่า อืม ผมขอนั่งอ่านเอกสารที่โคทัสสึได้ไหมครับ


คุณล่ามก็บอกค่ะๆๆๆได้เลยค่ะ ผมก็ถือวิสาสะนั่งลงตรงที่พี่พลอยนอนนะ คือคงไม่ต้องปิดบังแล้วล่ะว่าผมกับพี่พลอยรู้จักกันเป็นการส่วนตัวมากกว่าเพื่อนร่วมงานเฉพาะกิจ


แล้วตอนนั้นพี่พลอยเธอก็ดิ้นดุ๊กดิ๊กไปๆมาๆแล้วก็บ่นๆๆๆ


[ พี่พลอย ]  :  หนาวจัง งืมมม


[ ผม ]  :   หืม อากาศกำลังดีๆเลยนะครับ ไม่เห็นหนาวเลย


[ พี่พลอย ]  :  หนาว พี่บอกว่าหนาวก็หนาวสิ่


แล้วพี่พลอยเธอก็ซุกตัวลงใต้ผ้าห่มนุ่มๆของโต๊ะโคทัสสึเลยครับ ผมก็ฮึ๊ !!! อะไรของพี่แกวะนั่น แต่ก็ช่างเถอะให้เธอพักผ่อนเนอะ


ผมหันมองที่คุณล่าม เธอก็ดูยิ้มๆขำๆนะ เธอบอกว่าปกติคุณพลอยเธอดูจริงจังเรื่องงานมากนะคะ เพิ่งรู้ว่ามีมุมแบบนี้ด้วย


ผมก็ อ่ะแหะ อ่ะแหะ อ่ะแหะ แบบนี้แหละครับ งอแงมาตั้งแต่ตอนนู้นแล้ว บทจะงอแง ก็ไม่ฟังใครเลย แต่เวลาทำงานก็ดูพึ่งพาได้มากเลยครับ


คือเนี่ย มันควรจะเป็นบทสนทนาที่ปกตินะ ถ้าคุณล่ามเธอไม่ถามขึ้นมาว่า ตอนนั้นคุณโทนจีบคุณพลอยก่อนจริงๆเหรอคะ



ถุยชีวิต อยู่ดีๆถามมาทำไม เอาจริงๆมันอายนะเว้ย อายม๊ากกกก  อารมณ์แบบเป็น 1 ในเรื่องที่ควรเล่าให้ใครฟังจริงๆ ถ้าผมบอกว่าผมเคยวิ่งหนีพี่พลอย จะมีใครเชื่อมะ



55555 เฮ้อนึกแล้วโคตรตลกตัวเอง เอาจริงๆนะ พอวันนึงเราโตขึ้นแล้วได้นึกกลับไปในวันเก่าๆที่เราเคยทำ แม่ฃฮาเฉ๊ย นี่กูทำไปได้ไงวะเนี่ย


วิ่งหนีผู้หญิงที่แอบชอบ อ่ากลับมาต่อ คุณล่ามถามว่าผมจีบพี่พลอยก่อนเหรอ ผมก็ตอบไปว่าอย่าเรียกว่าจีบเลยครับ เรียกว่า " ชอบ " ก็พอ


ตัวผมไม่กล้าจีบพี่พลอยหรอก โดนล้อกระจายเลย


[ คุณล่าม ]  :  เอ๊ะ ล้อ.. งั้นเหรอครับ


[ ผม ]  :  อื้ม ตอน ม.4 ผมก็เป็นแค่เด็กผู้ชายคนนึงที่ไม่รู้จักดูแลตัวเองหรอกครับ


ผมเล่าต่อว่าวันๆนึงก็มีแค่เรียนหนังสือ เตะบอล ซ้อมยูโด กลับบ้านอาบน้ำนอน ตื่นมาโรงเรียน มาลอกการบ้านเพื่อน วนๆไปอยู่แบบนั้ย


เรื่องความสำอาง หรือ ดูแลตัวเองนี่อย่าหวังเลย เครื่องประทินผิวหรืออุปกรณ์ช่วยให้ดูดีมีสองอย่างที่รู้จัก คือสารส้มทาจั๊กแร้ กับ โฟมล้างหน้าบิโอเรหลอดขาวยาวๆ



ในขณะที่คนอื่นนี่หล่อเหลาดูดีกันเลยทีเดียว แล้วคนรอบๆพี่พลอยนี่ก็มีแต่คนหล่อๆ สวยๆครับ แล้วพอความลับแตกว่าผมชอบพี่พลอย


นั่นแหละครับคือความซวยของคนรากหญ้า ผมถามคุณล่ามว่าเคยดูหนังเกี่ยวกับพวกดอกฟ้ากับหมาวัดมั้ย ชีวิตผมตอนนั้นก็แบบนั้นแหละ


นี่ขนาดกูแค่ชอบนะเนี่ย ยังพากันล้อ ยังพากันแซวจนกูหมดความมั่นใจ เฮ้ยหน้าอย่างมึงเนี่ยนะไอ้โทน คือที่เจ็บใจไม่ใช่เหี้ยไรนะ



เจ็บใจตรงที่คนที่ล้อๆ ก็เพื่อนรุ่นเดียวกัน เล่นด้วยกัน แข่งด้วยกันนั่นแหละ แต่ก็ต้องขอบคุณมันนะ เพราะมัน ผมเลยได้ปลดล็อคสกิล การหักแขนได้สำเร็จ



[ คุณล่าม ]  :  ฮ๊ะ !!! คุณโทนหักแขนเลยเหรอคะ


[ ผม ]  :  มันคือการแข่งขันน่ะครับ เขาไม่เก็บแขนให้ดีๆ พอโอกาสมา ผมก็ต้องหักแขนแหละครับ


[ คุณล่าม ]  :  แล้วเพื่อนคนนั้นล่ะคะเป็นไงบ้าง


[ ผม ]  :  เข้าเฝือกอ่อนครับ ข้อศอกบาดเจ็บ



แต่เชื่อมั้ยว่าความสะใจมันอยู่ได้แค่หลังการแข่งขันเท่านั้นเองครับ พอแข่งจบลงมา ผมรับเหรียญทองก็จริง


แต่ก็จะโดนพูดใส่ครับว่าเล่นแรงเกินไป ใช้อารมณ์มากเกินไป จริงอยู่ว่าผมไม่ได้ทำผิดกติกาอะไร


แต่สิ่งที่หายไปมันคือน้ำใจนักกีฬาครับ ผมก็รู้ตัวนะว่าใส่อารมณ์มากไป แต่จังหวะมันได้แล้วมันไม่เก็บแขนให้ดี ผมได้จังหวะ ผมก็ต้องหักแหละครับ



แต่พอโดนล้อมากขึ้น มากขึ้น ไอ้โจร500 มั่ง หน้าตาปลาร้าเดือดมั่ง ผมก็แย่ไปพักใหญ่เลยล่ะครับ เด็ก ม.4 โดนบูลลี่แบบนั้น มันก็เป๋นะครับ



[ คุณล่าม ]  :  แล้วคุณโทนทำไงต่อเหรอคะ



[ ผม ]  :  ก็ไม่ทำอะไรหรอกครับ คนแพ้มันพูดอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ผมผิดที่ไม่มีน้ำใจนักกีฬา แต่มันก็ผิดที่ปล่อยให้ผมหักแขนได้


[ คุณล่าม ]  :  ไม่ใช่ค่ะ ที่บอกหนีคุณพลอยน่ะค่ะ เพราะรู้สึกแย่ใช่มั้ยคะ ถึงต้องหนี



[ ผม ]  :  อ๋อ 5555 เปล่าๆๆครับ ตอนนั้นพี่พลอยเขาไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรหรอก มันเป็นปกติที่คนน่ารักจะมีคนมาชอบ ผมก็เป็นแค่ 1 ในคนพวกนั้น พี่พลอยเขาไม่ได้สนใจอะไรหรอก



ผมเล่าต่อว่า ตัวผมเองก็ยังโดนล้อไม่หยุด ก็เลยรำคาญเวลาเจอพี่พลอยก็มักจะเดินหนีแทน แต่ เอ๊ะ !!! เดี๋ยวก่อน ทำไมคุณล่ามเธอรู้เรื่องเยอะจังวะ


ผมหันควั่บมองพี่พลอยเลย อย่าบอกนะว่านี่เล่นเผากันหมดแล้ว ผมกับคุณล่ามนั่งคุยเรื่องพี่พลอยกันเกือบ 10 นาทีครับ สิ่งที่ผมรู้สึกอย่างนึงคือ ทำไมคุณล่ามแม่งถามมากจังวะ พูดยังไงดีเหมือนเธอพยายามอยากจะขอให้ผมเล่าต่อ


เพื่อที่อยากฟังไปเรื่อยๆ เหมือนฟังนิยายรักกุ๊กกิ๊ก คิขุอาโนเนะ อะไรประมาณนั้น โอยศัพท์โคตรจะเก่าเลยโทนเอ๊ย คิขุอาโนเนะ เหมือนคุณล่ามเขาชอบฟังนิยายหรือเรื่องเล่ากุ๊กๆกิ๊กๆน่ะครับ


สังเกตมาตั้งแต่บนรถตู้แล้ว เฮ้อคุยไปนานผมก็บอกว่า ดูเอกสารงานเถอะครับ คุณล่ามก็เหมือนจะอยากให้เล่าต่อ แต่ผมก็ต้องดึงเข้าเรื่องงานตรงๆเลย คุณล่ามเขาก็ถามนะว่าปลุกคุณพลอยมั้ย


ผมบอกไม่ต้องหรอกครับ พี่พลอยเขาเก่งอธิบายแปปเดียวก็เข้าใจ แต่.... ฮะ ฮ๊าวววว เอ้า !!! คุณล่ามแม่งหาวเฉย หาวไม่พอนะ ทำท่าขยี้ตา แจ๊บปากเบาๆเหมือนไม่ไหวแย๊ว จะหลับแย๊วค่า


ผมแบบฮึ๊ !!! คือรู้เลยว่าจะนอนแน่ๆ ตอนนี้ผมลำบากใจมากนะว่าจะทำยังไงต่อ คือถ้าเอาตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมา ผมต้อง สะกิดคุณล่าม เฮ้ย คุณล่ามงาน ทำงานก่อน มาคุยงานก่อน


แต่ถ้าด้วยความคิดและสิ่งที่ควรจะทำจริงๆตอนนั้นของผมคือ พัก ครับ ก็มันเป็นเรื่องที่ถูกพี่แมนสอนมาตั้งแต่ตอนไปทำงานกับเขาแหละครับ จัดลำดับความสำคัญให้ถูกต้องและ


" อย่าเห็นงาน สำคัญกว่าบุคลากร "



เฮ้อ เอาก็เอาวะ ในขณะที่คุณล่ามเธอกำลังขยี้ตาเหมือนจะหลับอยู่นั้น ผมก็ตัดสินใจบอกว่านอนพักก่อนเถอะครับ งานค่อยว่ากันก็ได้ คุณล่ามเธอก็พูดว่า เอ่อจะดีเหรอคะ


ผมก็บอกนะว่านอนเถอะครับมีอะไรผมรับผิดชอบเอง โถ่ถุย คำพูดเหมือนใหญ่โตแท้ๆ แต่มันก็จำเป็นนะครับ เพราะยังไงถ้าคุณล่ามเธอพักผ่อนไม่พอ ผมก็ลำบากจริงๆ


พอบอกแบบนั้นไอ้ผมก็คิดว่าเธอจะกลับไปนอนห้อง ไม่เลยครับไม่เลย คุณล่ามเธอ ยืดเส้นยืดสาย อื๊ดดด อื๊ดดด แล้วก็ทิ้งตัวนอนตรงโต๊ะโคทัสสึเลย.....



เอ่อ..... เอ่อ.....  หมดกันภาพลักษณ์ที่ผมชื่นชมซะดิบดี ปั๊ดโธ่ ผมยังไม่ได้จะได้เอ่อ เอิ่มม อะไรเลยครับ คุณล่ามเธอก็นอนขดตัวเป็นลูกแมว หนุนแขนตัวเองนอนหลับไปเลย


แล้วหลับเลยนะเฮ้ยทำเป็นเล่นไป โห !!!  นี่ผมใช้งานเธอหนักขนาดไหนวะเนี่ย !!! ถึงขั้นน็อคกันเลยทีเดียว พี่พลอยเธอก็หลับไปจริงๆเหมือนกันแหละครับ


เอาเถอะนะยังไงซะผมก็ไม่มีโปรแกรมอะไรต้องทำอยู่แล้ว จริงอยู่ว่าการวางแผนงานล่วงหน้ามันเป็นประโยชน์กับผมอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ผมควรใส่ใจกับทีมงานมากกว่า


เฮ้ออ ปล่อยให้ 2 สาว นอนบนเสื่อทาทามิไปดีกว่าเนอะ โอยไม่อยากจะลุกจากตรงนี้เลย ทำไมมันฟินได้แบบนี้น๊อ อิจฉาคนญี่ปุ่นจังที่ได้ใต้โต๊ะอุ่นๆแบบนี้แล้วมองหิมะตก


ผมดูนาฬิกาที่ผนังห้องพัก อืมม เวลาเหลือเพียบเลยนอนมั่งดีกว่า ผมก็กำลังจะลุกไปนะ แต่ว่ามั่บ !!! พี่พลอยเธอดึงผมเอาไว้ครับ ผมก็หืมอะไรนั่น แล้วซักพักพี่พลอยเธอกระดื๊บบ ออกมาจากใต้โต๊ะครับ


มาเป็นจูออนเลยเว๊ย !!!  ผมก็ถามหืมทำไมเหรอครับ พี่พลอยก็บอกงืมมจะไปไหนไม่ให้ไป ผมมองพี่พลอยแล้วรู้สึกแปลกๆนะ ทำไมเธอทำตัวน่ารักจังหว่า ผมลูบๆหัวแล้วบอกว่าไม่ได้ไปไหนครับพี่พลอยนอนดีๆสิ่


พี่พลอยงืมๆแล้วก็ทิ้งตัวนอนข้างๆต่อครับ บรรยากาศมันน่านอนจริงๆครับ แล้วเสียงโทรศัพท์ BB เจ้ากรรมก็ดังขึ้นมาครับ หืม ใครโทรมาดาวเหรอ เอ้าไม่ใช่ผู้ใดวะ และปลายเสียงก็พูดว่า ว่ายังงายไอ้โทน  ฮึ๊ !!! พี่แมนเหรอ


เอ่อ จะว่าไปการที่พี่แมนเขาจะมี PIN ของเครื่องนี้ก็ไม่แปลกหรอกครับท่านผู้อ่าน พี่แมนถามว่าย้ายที่พักยัง ผมบอกอื้อย้ายมาที่ม่อนแจ่มแล้วครับพี่แมน


พี่แมนเขาก็บอกว่า อื้ม เดี๋ยวอีกวัน สองวัน ต้องไปเชียงราย ที่ต้องไปจะมีแค่เอ็ง แล้วก็คุณ ( ชื่อพี่พลอย ) แล้ว เลซองที่ชื่อ เอ่อ ชื่อไรวะ

[ ผม ]  :  หืม เลซอง คุณล่ามอ่ะเหรอพี่แมน

[ พี่แมน ]   :  อืม ทีมงานของเอ็งจะไปดูงานกับคุณเคย์ที่เชียงรายกับผู้บริหารคนนึงเท่านั้น

[ ผม ]  :  เอ่อ เอาจริงๆนะพี่แมน ผมก็ไม่เข้าใจจริงๆนะว่าทำคุณเคย์ต้องทำเรื่องให้มันยากอ่ะพี่ พักที่นี่ก็โคตรจะดี

[ พี่แมน ]  :  บรรยากาศที่ดีมันช่วยส่งเสริมอะไรหลายๆอย่างนะเว้ย ไม่งั้นเขาจะมีนักออกแบบ มีมัณฑนากร ไว้ทำงานโดยเฉพาะทำไม


พี่แมนยังบอกอีกครับ ว่าส่วนตัวของคุณเคย์เขาชอบบรรยากาศที่สบายๆเหมือนญี่ปุ่นมากกว่า ผมก็บอกอ่อมิน่าล่ะเล่นมาพักซะหรูเชียว พี่แมนเขาพูดว่าถูกใจอ่ะดิ่เอ็ง


ผมก็บอกนะว่า สวดยอดเลยลวกเพี่ย แต่ถ้าให้มาพักเองคงไม่ไหวอ่ะ ราคาห้องคืนนึงก็เกือบครึ่งของเงินเดือนละ พี่แมนเขาก็ย้ำนะว่า การทำงานครั้งนี้มันเป็นบทเรียนเล็กๆสำหรับผม


ถ้าผ่านตรงนี้ไปไม่ได้ วันข้างหน้าก็คงทำอะไรไม่ได้ หลายๆอย่างมันก็เริ่มจากสิ่งเล็กๆนี่แหละ ผมก็ฟังพี่แมนสอนไปนะ จนผมนึกอะไรขึ้นมาได้ ว่าถ้าพี่แมนรู้ว่าผมมาที่นี่พี่หมิวก็ต้องรู้อ่ะดิ่


ผมอยากรู้จังตอนนี้พี่หมิวทำอะไรอยู่ ขอให้ไม่ทะเลาะกับพี่เตยนะ แล้วเชื่อมะ ผมไม่มาช่องให้ถามเรื่องพี่หมิวเลยครับ เพราะพี่แมนพูดเรื่องงานอย่างเดียว จนสุดท้ายพี่เขาวางไป


ผมก็ยังไม่ได้ถามเรื่องพี่หมิวอยู่ดี ผมรู้สึกขัดแย้ง ย้อนแย้งในตัวเองจังเลยว่ะท่านผู้อ่าน ใจนึงผมก็กลัวว่าพี่หมิวจะรู้ว่าผมมาเชียงใหม่ แต่ใจนึงผมก็อยากให้เธอรู้ว่าผมอยู่ที่นี่


คือพูดยังไงดีวะ อยู่ดีๆผมหายตัวไปผมกลัวว่าเขาจะเป็นห่วง แต่พอคิดอีกทีนึง เฮ้ย !!! ไอ้โทน มึงเป็นคนนอกเหมือนที่พี่เตยพูดจริงๆ เขาจะมาสนใจอะไรมึง แค่เป็นน้องชายปลอมๆ ที่นับถือกันเท่านั้น



ไม่ได้ผูกพันอะไรไปมากกว่านั้น ถึงจะเคยมีความสัมพันธ์ทางกายก็เถอะ แต่นั่นมันก็ครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย มันไม่มีความหมายอะไรกับพวกเขาหรอก เฮ้อคิดแล้วก็เครียดจริงๆครับ



ผมพยายามนั่งนิ่งๆ นิ่งๆ นิ่งๆ พยายามฟังเสียงลม เฮ้ยพูดไปก็อาจจะดูเวอร์นะ แต่มันช่วยได้นะครับ เวลาที่เราได้ฟังเสียงอะไรสักอย่าง เสียงบางอย่างมันส่งผลโดยตรงต่อประสาทของเราน่ะ


ลองหาฟังกันดูพิมพ์ว่า Relax Sound ใน Youtube ไม่ว่าจะเสียงน้ำไหล เสียงนกร้อง ลม ไฟ ฟ้าร้อง หรือ ฝนตก มันก็คือ Relax Sound อยู่ที่ว่าคุณจะชอบเสียงไหน และเสียงไหนจะทำให้คุณผ่อนคลาย


สำหรับผมมันคือเสียงลมและเสียงน้ำไหลนี่แหละครับ คราวนี้รู้แล้วใช่มะว่าทำไม ธีมพลังของริวกะถึงเป็นลม อ่ะออกทะเลไปละกลับมาต่อ ลมบนภูเขาก็พัดมาเรื่อยๆไม่หยุด


เสียงน้ำจากน้ำตกจำลองในที่พักก็ดังเบาๆ สบายๆ มันช่วยให้ผมผ่อนคลายได้ดีเลยล่ะครับ อื้มมม ผมต้องตัดเรื่องพี่หมิวพี่เตยออกไปก่อน ผมมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ


เพราะตอนนี้ผมแบกหน้าแบกตาของแผนกเอาไว้ ถ้าตัวแทนของแผนกแบบผม ทำงานได้ไม่ดี รับรองลูกพี่ขายขี้หน้าแน่ๆ เลย ผมนั่งหลับตาเหมือนที่ทำมาตลอดก่อนซ้อมยูโด


พวกเรานักยูโดจะหลับตาทำสมาธิ ระลึกถึงครูบาอาจารย์ เซ็นเซย์ แม้กระทั่งท่านปรมาจารย์ จิโกโร่ แต่ว่าระหว่างนั้น เอ่อใครเอานมมาทิ่มหลังอีกแล้ว


งืมมม มานั่งนี่ได้ไง พี่นอนหลับอยู่โทนไม่เฝ้าเลย


เอ่อ เป็นพี่พลอยครับ งัวเงียๆ มาแล้วกอดผมจากข้างหลังครับ อูยนมทิ่มหลัง บาดแผลนี้ส่งผลอย่างมากเลย ส่งผลกับหำผมนี่แหละ อูยยยย นมโดนหลัง แต่หำตุง


ผมก็หืม มีไรเหรอครับ พี่พลอยก็งับหูผมทีนึงแล้วบอกว่าไม่มานั่งใกล้ๆล่ะ ใจร้ายจัง ผมก็หันไปถามว่า โกรธผมเหรอเนี่ย พี่พลอยก็ตอบว่าไม่รู้ดูก่อน ถ้าทำตัวน่ารักก็จะไม่โกรธ


ผมก็ถามว่าต้องทำตัวยังไงเหรอครับ ที่จะน่ารักสำหรับพี่อ่ะ พี่พลอยเธอก็บอกไม่รู้สิ่น๊า ถ้าบอกก็ง่ายไปอ่ะสิ่ แต่ก่อนอื่นบอกพี่มาก่อนว่าทำไมคุณล่ามเขามานอนในห้องได้ล่ะ


ผมค่อยหันไปทั้งๆที่พี่พลอยกอดคอผมอยู่ คุณล่ามเธอยังนอนขดเป็นลูกแมวอยู่ที่เดิมเลยครับ อืมม พี่พลอยเธอหันมาถามผมว่า หรือว่าผมคิดจะรวบ 2 กินหมดโต๊ะ


ผมก็บอกบ๊า !!! พูดไงงั้นอ่ะพี่พลอย กินอะไรล่ะนั่น ตอนเธอเข้ามาพี่พลอยก็ได้ยินนี่ครับ พี่พลอยก็เถียงบอกว่าพี่ไม่เห็นได้ยินเลย โทนใจร้ายจัง ผมทำหน้าแบบฮื๊ม อะไรใจร้าย


พี่พลอยเธอเอาคางแหลมๆมาเกยไหล่ครับ หูย เจ็บแปล๊บๆ แต่ทนได้ครับ นมเต็มหลังดี พี่พลอยเธอบอกว่า งืมมม นอนต่อดีกว่า ผมก็จ้าตามใจสิ่ พี่พลอยเธอก็งื้มม ขอขี่หลังหน่อยไปส่งหน่อย


ผมถามหืมให้ไปส่งที่ห้องเหรอครับ พี่พลอยบอกเปล่า เธอกระซิบบอกผมว่าไปส่งที่เตียงหน่อยสิ่



 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

Thekid34


lindor

พี่พลอยนี่ sexy ดีจัง อยากมีสาวๆ แบบนี้ให้ลุ้นมั่งจังครับ ขอติดตามต่อยาวๆ




pliwds

แยกตอนมาขิงเรื่องม่อนแจ่มเลย ... ขย่มพี่พลอยตอนล่ามนอนหลับ พลอต av ชัดๆ หรือจะกินรวบก็น่าสนใจนะ สาวแว่นซะด้วย

หึหึ พลอย ล่าม รุกะ ดีแล้วที่แยกตอนมา อ่านกันยาวๆ

ปล1. IPF รอฉากรุมสามอยู่ มาไวๆนะคร๊าบบบ
ปล2. ฝากตามงานเจ็หมิวด้วย สไลม์โดนบีบคอมาสองอาทิตย์แล้ว




drblackjack

คุณล่ามใส่แว่นน่ารักจังครับ แล้วคุณล่ามจะเห็นกิจกรรมป่าวครับ หรือที่จริงคุณล่ามเค้าอยากแจม

pddy2545



yuta279

คุณล่ามใส่แว่นดูน่ารักจังครับ ถึงจะได้ไปส่งพี่พลอยที่เตียงแต่คุณล่ามหลับอยู่คงจะอดสินะครับ ทริปอีกหลายวันมีโอกาสอีกแน่นอน

แต่แล้วคุณโทนจะไหวไม๊คืออาราย ทำงานกับคนญี่ปุ่นแต่ได้กินอาหารฝรั่งก่อนแช่ออนเซ็นหรือนี่


Wichana

แยกตอนแบบนี้คงไม่ใช่พี่พลอยคนเดียวหรอกมั้ง ทั้งล่ามทั้งน้องสาว จัดให้หมดไปเล้ย