ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ฉัน เธอ และ เขา เวอร์ชั่นโทน [ ครับ รักเจ๊ทั้งสองคนม๊ากมากครับ ..... ]

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, กุมภาพันธ์ 12, 2021, 12:45:44 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีวันตรุษจีนครับ หวังว่าจะเป็นวันหยุดที่ดี

ดีครับ ดีม๊ากกกก !!!


...........


ความเดิมตอนที่แล้ว


ผมมาเดินซื้อของกับพวกคุณท่านครับ

แล้วก็เดินมาเจอคุณนายหัวสูง สูงจริงๆครับ

ไม่รู้ว่าหมดสเปรย์ไปกี่ขวด แบบนี้เข้าป่า7 วัน

ผมก็ไม่ตก ไม่เสียทรงแน่นอน เขาบอกว่า คุณท่านนี่ใจดี

พาคนงานมาเดินซื้อของด้วย แต่คุณนายก็เจอคุณท่านเปิดอันติ

สั่งสอนแบบนิ่มๆไป 1 ที พอคุณนายเดินกลับไป

แม่พี่แมนก็บอกกับผมว่า อย่าไปใส่ใจกับคำพูด เข้าใจมั้ยลูก


............................


นายโทนไดอารี่ ที่ขับเคลื่อนด้วยคำถามที่ว่า ไม่รักเจ๊แล้วเหรอ


.........


ผมตอบกลับ " ครับคุณท่าน " ซึ่งแม่พี่หมิวก็บอกอื้มดีมากลูก ตอนแรกผมก็คิดว่าจะคิดเงินครับ แต่กลายเป็นส่าพี่แมนลากไปซื้อของต่อ


แล้วคุณท่านก็มาด้วย ผมก็หลอนแล้วทีนี้ มันไม่ได้อยู่ในแผนนี่หว่า เอาไงต่อดีวะ แล้วคุณท่านก็ถามว่ามาที่นี่บ่อยเหรอโทน


เพราะดูเหมือนว่าจะรู้จักหลายมุมนะ หน้าผมนี่ซีดเป็นไก่เลยตอนนี้ แล้วพี่แมนก็ตบไหล่ปั้ปๆๆ เอาวะตอบก็ตอบ



ผมบอกไปว่าไม่ค่อยได้มาเลยครับ เมื่อกี้ที่นั่งกินข้าวเสร็จ เลยเดินมาดูล่วงหน้า ว่าของชิ้นไหนอยู่ตรงไหน โซนไหน มุมไหน น่ะครับ



แล้วพี่แมนก็พูดว่า โอ้โห รอบคอบดีจังวะ มีสำรวจโซนก่อนหยิบของด้วย แน่ะ เล่นผมอีกแล้วพี่ อยู่ดีๆพูดอะไรออกมาเนี่ย


แล้วคุณท่านก็บอกว่าอื้มรอบคอบดี ตัดสินใจถูกแล้วที่ทำแบบนี้ ถ้ามัวแต่เดินชะเง้อ ชะเง้อ วันนี้ก็ไม่เสร็จ มันจะทำให้เสียเวลาเอานะ เวลาทำงานก็เหมือนกัน


จำไว้นะโทน ไม่ใช่ว่าพอได้รับงานมาก็ก้มหน้าทำๆๆๆๆ ให้มันเสร็จ  แต่ต้องทำให้มันเสร็จโดยคำนึงไว้ว่าแบบไหนได้ประโยชน์ที่สุด แล้วเสียเวลาน้อยที่สุด



ผมพยักหน้าตอบกลับ ครับคุณท่านอีกครั้ง ท่าทางแผนนี้ก็คงเป็นของพี่แมนสิ่นะ แล้วพี่แมนก็บอกอื้มม ไอ้นี่ก็ไม่ได้มึนซะทีเดียวนี่หว่า



ไหงไอ้หมิวบอกว่าเอ็งดูมึนๆ นั่นไงเอาผมไปนินทาอีกแล้ว หึ่ยยย แล้วพี่แมนเขาก็บอกป่ะซื้อโฟมโกนหนวด อันนี้ผมสาบานต่อหน้าหลอดไฟเลย


ผมถามว่าซื้อทำไมเหรอครับโฟมโกนหนวด พี่แมนถึงเหวอ เขาถามเฮ้ยปกติใช้อะไรโกนหนวดวะ ผมก็บอกว่าก็ใช้สบู่ ไม่ก็ถ้าสระผมอยู่


ก็เอาฟองแขมพูมาป้ายๆแล้วโกน พี่แมนเขาถามเฮ้ยไม่แสบเหรอวะ ตายห่าแล้วไอ้นี่ เอ้ามันแปลกตรงไหนหว่า คือถามว่ารู้จักมั้ย โฟมโกนหนวด


รู้จักบอกเลยรู้ตัก เพราะเคยเห็นหนังฝรั่งหลายเรื่องแม่งฉีด ฟรืดดด ลงมือ ป้ายที่คางและโดนปื๊ดๆ แต่ผมบอกตรงๆง่าไม่เคยใช้


มันแพงนะเมื่อก่อนที่เห็นบ่อยๆ ก็ยี่ห้อ ยล กลิ่นมะนาวนั่นแหละ หูยแพง แพงม๊ากก จำไม่ได้ว่าตอนนั้นมันเท่าไร แต่ในความรู้สึกผมคือมันแพง



ก็ใช้ฟองสบู่ ฟองแชมพู มาตลอดอ่ะครับ จะให้ไปซื้อมันก็ยังไงจริงป่ะล่ะ พี่แมนบอกเอ็งซื้อไปใช้เลย เวนละกูโดนยังครับ



ผมก็เอ่อ... เอ่อ... พี่แมนบอกว่างั้นพี่จ่ายให้ก่อน ค่อยหักจากค่าจ้าง เขดเข้โดนหักดิบบีบคอ ผมหน้าหงอเป็นหมาป่วยเลย พี่แมนเขาบอกว่ามันจำเป็นต้องใช้



ผมก็จำใจเลยครับงานนี้ คุณท่านก็บอก ฟังเจ้าแมนไว้เถอะโทน เมื่อก่อนเจ้าแมนก็แบบนี้แหละ คิดหยุมหยิม พี่แมนหันไปบอกพ่อคร๊าบ อย่าพูดไปคร๊าบ



คุณท่านหัวเราะเลยทีนี้ แล้วท่านก็หันมาบอกผมว่า จำไว้นะโทน คนเราเปลี่ยนแปลงกันได้ถ้าตั้งใจจริงๆ อุปสรรคมันมีตั้งแต่เริ่มคิดแล้ว


แต่ความคิดคนเรานั่นแหละที่น่ากลัวที่สุด มันจะฉุดให้คนเราไม่ทำอะไรสักที อย่าไปกลัวที่จะผิด อย่าไปกลัวที่จะพลาด คนเราเติบโตเพราะมีประสบการณ์



ประสบการณ์เกิดจากการลงมือทำ ยิ่งทำเยอะ ประสบการณ์เยอะ เราก็จะรู้เยอะ จำไว้ว่าโลกนี้มันไม่ยุติธรรม เพราะงั้นเราต้องสร้างพื้นที่ให้ตัวเองยืนอยู่ได้ ในโลกที่มันไม่ยุติธรรมนี้



จำไว้นะโทน คนเราไม่ได้ล้มเหลวเพราะความผิดพลาด คนเราล้มเหลวเพราะจมอยู่กับความผิดพลาดต่างหาก



คำสอนของคุณท่านยังคงดังอยู่ในหัวผมไม่ลืมเลือนครับ แต่ก่อนหน้านั้นผมโดนพี่แมนลากไปโซนอุปกรณ์โดนหนวด จากที่ใช้แต่ที่โกนหนวดสีดำๆ ที่เวลาใช้ก็ต้องซื้อใบมาเปลี่ยน





ตอนนี่พี่แมนให้ใช้แบบ 2 ใบมีดเขาบอกว่าทนกว่า ปลอดภัยกว่า ไม่ต้องเสียงโดนบาดมือด้วย เฮ้ออ แถมยังไอ้โฟมโกนหนวดนี้อีก อ่ะเฮื้ออออออออ



พ่อพี่แมนบอกป่ะ ตามหาแม่ ผมก็เข็นรถไปครับมเพราะพ่อพี่แมนกับพี่แมนก็เดินๆ ดูของอยู่ ผมไม่รู้วึกเลยนะว่สตัวเองเป็นคนใช้ ผมรู้สึกเหมือนมาเดินซื้อของด้วยกัน


แค่เป่ายิ่งฉุบแพ้เลยต้องมาเข็นรถ แล้วพี่แมนเขาก็พูดขึ้นมาว่าเฮ้ย งานมาว่ะ ผมก็หือ อะไรครับพี่ พี่แมนบอกว่าบิมคิดไปเลยว่ะ


ว่าเดี๋ยวไอ้หมิวจะกลับด้วย เอาไงวะทีนี้ รถนั่งได้ 4 คนอ่ะดิ่ เอาไงดีวะโทน



คำตอบมันเรียบง่ายมากครับ ผมว่าใครที่อยู่ในจุดๅเดียวกับผมก็ต่องคิดแบบเดียวกัน ผมก็บอกไปว่า เดี๋ยวผมกลับเองก็ได้ครับพี่



พี่แมนก็คิดแปปนึงก็บอกเออ รบกวนหน่อยแล้วกัน พี่ไม่อยากให้เบียดว่ะ ผมก็รีบพูดเลยไม่เป็นไรพี่ไม่ได้รบกวนเลย ผมกลับเองได้สบายๆ


พี่แมนก็บอก เออๆโทษทีว่ะ ผิดแผนไม่คิดว่าไอ้หมิวจะมาเดินห้าง ผมก็ยืนยันอีกครั้งว่าไม่เป็นไรพี่ แล้วระหว่างนั้นเราก็เดินผ่าน บู๊ท wax ของ gasby ครับ เขาเรียก


คุณผู้ชายคะ สนใจลองเทสสินค้าตัวใหม่ไหมคะ เป็น wax สูตรใหม่ ผมก็เดินไม่สนใจอะไรนะ เพราะผมไม่ใช่คุณผู้ชายอะไรทั้งนั้น แต่ว่าพี่แมนเขาก็ยืนอืมๆๆ


งั้นช่วยทดลองกับคุณผู้ชายคนนี้ดูหน่อยครับ พี่แมนก็ดึงปกคอเสื้อผมเหมือนกำลังหิ้วลูกหมาอ่ะ แล้วบอกมานี่สิ่คุณผู้ชาย ผมก็แบบ อะไรพี่ อะไร พี่แมนก็บอกเอ็งมานี่เลย


แล้วผมก็นั่งปุ้กลงบนเก้าอี้ตรงนั้น พี่แมนบอกเต็มที่นะครับ ถ้าให้เหมือนตัวละครเกมส์ไฟนอลจะดีมาก แล้วเหมือนช่างผมที่ตรงนั้นจะรู้นะว่าหมายความว่าไง


ผมมองแว๊ปนึง เห็นพี่แกหยิบกระปุกแว๊กขึ้นมา ปาดปื๊ดเข้าที่นิ้ว ป้ายลงที่ฝ่ามือแล้วขยี้ๆ คลึงๆ  แล้วก็เอามาขยำหัวผมเลย ผมก็แบบเฮ้ยๆ เอาจริงอ่ะ กว่ากูจะเซ็ทมานี่ยากนะเฮ้ย


แต่เชื่อมั้ยว่า ช่างคนนั้นเขาขยำๆจับๆ ดึงๆ บีบปลาย แปปเดียว เชรดโด้ นึกว่าพี่คล้าว คลาวด์ สไตร์ฟ ทรงผมนะ ไม่ใช่หน้า พี่แมนก็บอกเอ้อดีว่ะ พี่แมนเขาหยิบ wax กระปุกสีดำมาดูแล้วบอกว่า อื้มม เอามาโหลนึง


เอ่อคนรวยนี่ดีจัง พอเจอของถูกใจแล้วก็เอาเลย จริงๆแล้วพอเจอของถูกใจผมก็อยากหยิบนะ แต่ติดที่กระเป๋าตังส์ไม่อำนวย คุณท่านบอกอืม เซ็ทผมสวยมากนะช่างคนนั้น


พี่แมนบอกนี่ไงครับพ่อเหมือนไอ้ตัวพระเอกไฟนอล 7 ที่ผมชอบเล่นเมื่อก่อนน่ะ คุณท่านก็บอกอื้มๆทรงนี้เหมือนอยู่นะ โอ้โห ผมนี่แทบจะหาดาบบัสเตอร์ซอว์ดมาเหน็บหลังเลยครับ


พอหลังจากเสร็จจากจุดนั้นผมกับพี่แมนและคุณท่านก็เดินตามหาแม่พี่แมนกันครับ แล้วก็มาเจอตรงโซนขายผลไม้ครับ พี่แมนมาถึงก็ถาม แม่ๆดูไอ้นี่ดิ่ หล่อมะ


แม่พี่แมนมองมาแล้วบอกอื้มเหมาะดีๆ แต่หัวฟูไปนิดนะ ถ้าตัดสั้นอีกหน่อยจะดีมากเลย ผมก็แอบอมยิ้มแล้วก้มหน้าเหมือนรับทราบสิ่งที่ท่านพูดครับ แล้วพี่แมนก็บอกป่ะจ่ายเงินกลับบ้านกัน



ตอนนั้นพอจ่ายเงินเสร็จอะไรเสร็จ ผมก็เข็นรถคันที่มีแต่ของกินของใช้ครับ เพราะมันค่อนข้างหนัก ส่วนอีกคันก็เอ่อ มีแต่ถึงเสื้อผ้าของพี่หมิว พอมาถึงที่จอดรถ ไอ้ตอนที่ผมกำลังเตรียมแยกถุงอีกครั้งและจัดลงท้ายรถ


พี่แมนก็พูดขึ้นมาว่าไอ้โทน ใบชาพวกนี้เอ็งแบ่งเอาไปกินมั่งดิ่ เก็บไว้แล้วรสมันไม่อร่อย แม่พี่กินไม่หมดหรอก ผมก็สตั๊นเลยสิ่ครับแบบนี้ ผมนับ 1 2 3 แล้วบอกไปว่า ผมไม่มีเวลาต้มกินหรอกพี่แมน


ต้มมาก็ไม่มีที่จะเก็บ ตอนนั้นผมยังใช้ตู้เย็น บลูทูธอยู่เลยงับ อ่ะงงดิ่งง อะไรคือตู้เย็นบลูทูธ ก็กระติกใส่น้ำแข็งไง พี่แมนถึงกับเงยหน้ามองเพดานเลยทีเดียว เขาจับเอวตัวเองแล้วซู๊ดอากาศเข้าเต็มปอดแล้วถาม


ว่างั้นปกติเอ็งทำกับข้าวกินยังไงวะ ผมก็บอกว่าปกติก็ทำกินเองอ่ะ ซื้อเนื้อมาแค่พอทำกิน แต่ส่วนมากผมก็แวะกินใต้หอ ส่วนวันไหนถ้าซ้อมยูโดกลับมาเหนื่อยๆ ผมก็ไม่ได้กิน ทำการบ้านแล้วก็นอนเลย


พี่แมนนี่กุมขมับเลยครับ ผมเริ่มรู้สึกเสียวสันหลังและแบบนี้ เขาบอกว่าอาทิตย์หน้าเอ็งมาเอาเตาไฟฟ้าบ้านพี่ไปเลยนะ แล้วไปทำอะไรกินให้มันตรงเวลาหน่อย ผมก็บอกโหพี่


กระทะไฟฟ้าโคตรจะกินไฟ เคยเอามาทำสุกี้กินกับเพื่อนรอบนึงปาดเหงื่อเลยครับพอบิลล์มา พี่แมนเขาก็บอกนะว่า ก็มันเป็นเรื่องที่ต้องจ่าย เอ็งต้องจัดลำดับความสำคัญให้ดีสิ่เฮ้ย


เรื่องกินให้ท้องอิ่มมันสำคัญที่สุดแล้ว เข้าใจเปล่า ผมนี่ซีดเป็นไก่เลย โดนพี่แมนสอนต่อหน้าคุณท่านแบบนี้ ผมตอบครับ ทราบแล้วครับ ผมยกของที่ซื้อมาจากในห้างใส่ท้ายรถ จัดให้เป็นระเบียบมากที่สุด เพราะว่ายังมีเสื้อผ้า รองเท้าของพี่หมิวอีกครับ เฮ้อ รองเท้าของเขาคู่นึง ผมซื้อข้าวกินได้หลายมื้อเลย


บางทีก็แอบคิดว่าทำไมเราไม่มีแบบเขาบ้างนะ บอกตามตรงผมคงไม่ได้คิดแบบพวกโลกสวย เฮ้ยมันเป็นโชคชะตา ไม่อ่ะไม่ ผมคิดในหัวตัวเองเสมอว่าคนเรามันมีไม่เท่ากันต้องทำใจ


ซึ่งพอวางของอะไรเสร็จแล้วและปิดท้ายรถเรียบร้อย ผมก็ยกมือไหว้รอบวงเหมือน ภราดรเลยทีเดียว ผมพูดว่างั้นผมกลับก่อนนะครับ แล้วก็เดินมาเลย ตรงนั้นมันใกล้ๆกับบันไดครับ


เลยได้ลงมาทันที ผมเดินออกมานอกห้าง ใจนึงก็อยากจะนั่งรถเมล์กลับครับ แต่ดูจากชุดตัวเอง แล้วผมคงร้อนจนเหงื่อท่วมแน่ๆ ผมก็เลยอ่ะ Taxi



พอกลับมาบ้าน แม่ก็ถามว่าวันนี้กลับเร็วกว่าปกติ ไม่ได้ทำงานเหรอ ผมก็บอกเปล่าครับ วันนี้ทำแค่ครึ่งวันแล้วไปซื้อของกับพี่แมน แม่ก็อื้มๆ แม่ผมกำลังเด็ดใบสะระแหน่ อยู่สงสัยวันนี้จะได้กินอาหารอีสานแฮะ


แม่ก็บอกว่าตั้งใจทำงานกับคุณเขานะโทน โอกาสดีๆมันหายาก ได้ทำงานกับเจ้าของบริษัทโดยตรงก็ต้องทำให้ดี ทำให้เต็มที่ ตอนนี้บ้านเราลำบากก็จริง แต่วันหน้าเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง


ผมก็ตอบอื้อ แล้วก็ช่วยแม่เด็ดใบสะระแหน่ต่อ ตอนนั้นแม่ก็พูดขึ้นมาว่าคนรวยไม่ได้แย่ทุกคนนะ ยังไม่คิดเลิกคิดมากอีกเหรอ ผมฟังแม่พูดแล้วก็เงียบนั่งเด็ดใบสะระแหน่ต่อไม่พูดอะไร




แม่ก็ถามว่าแล้วเรียนเป็นไงมั่ง เงินพอใช้เปล่า ผมก็บอกอื้อตอนนี้ก็ยังถูๆไถๆไปได้อยู่ แม่ก็บอกแน่ใจนะ ผมก็บอกอื้อ เคยป่ะที่ต้องโกหกอ่ะ


ตอนเด็กๆเราโกหกพ่อแม่ว่าไม่สบายเพราะไม่อยากไปโรงเรียน พอโตมากลับต้องโกหกว่าสบายดีไม่เป็นไร พอใกล้ๆจ่ายค่าเทอมแล้วผมอยู่ไม่ค่อยสุขเลยแฮะ ก็คงได้แต่ทำงานหาเงินเท่าที่จะทำได้


โดยที่ไม่กระทบต่อเวลาเรียน ไหนจะเวลาเล่นเกมส์หาเงินอีก เฮ้อ ใครว่าชีวิตวัยรุ่นมันสนุกไงว๊า พอไม่มีเงินนี่ความสนุกหายไปเกือบครึ่งเลยเถอะ



หลังจากที่กินมื้อเย็นแล้ว ผมก็คิดๆอยู่ว่าจะกลับเลยดีมั้ย เพราะว่าตอนเช้าจะไม่ต้องรีบตื่น คือมีสองทางเลือก นอนเลยพักผ่อนเลย แล้วค่อยตื่นเช้า


กับอีกทางคือยอมเสียเวลาเดินทางตอนนี้เลย จะได้ไม่ต้องรีบตื่นแต่เช้า แล้วต้องมีหลับบนรถอีก เฮ้อ เอาก็เอาผมเลือกตัวเลือกอันหลังครับ เพราะผมต้องไปเข้าเกมส์เพื่อล่าบอสด้วย วันอาทิตย์ต้องล่าประจำ จากที่จะนอนจะนอน


ผมก็เก็บกระเป๋าเลยคราวนี้ บอกพ่อบอกแม่ว่าไปเลยดีกว่าจะได้ไม่ต้องตื่นเช้า จนกระทั่งผมก็นั่งรถตู้มาถึงมหาวิทยาลัยอ่ะนะ พอมาถึงรูมเมตมันก็บอกเอ้า มึง ไม่กลับพรุ่งนี้เหรอ


ผมก็บอกขี้เกียจตื่นเช้าว่ะ เลยรีบมา มันก็บอกเออๆ ก็ดีพรุ่งนี้ตอนเช้าที่คณะที่ประชุมว่ะ ผมก็ถามว่าอะไรวะ ประชุมอะไรอี๊กกก มันก็บอกว่าจะมีนิทรรศการ น่าจะต้องช่วยกันทุกคน


มันก็บอกอีกนะว่าไอ้เด็กสายกิจกรรมแบบมึงไม่น่ะ ไม่น่าพลาดหรอก วันนั้นผมรีบเก็บของแล้วไปร้านเกมส์ใต้หอพักเลยครับ เพราะว่าผมก็ต้องล่าบอสอยู่


ต้องบอกทุกท่านก่อนว่า ตอนที่ผมเรียนอยู่ ปี2 เลเวลเกมส์ R ของผมมันยังไม่ตันเหมือนตอนเล่าในร้านคาราโอเกะ มันเลยทำให้ผมมักจะได้ไปล่าแค่บอสระดับกลางๆ ยังไม่ถึงระดับสูงมาก


นั่นจึงทำให้ผมต้องขยันล่าบอส ขยันจนเวลา ไม่งั้นก็แย่ เงินก็หายรายได้ก็หด แล้วลูบชีวิตแบบเดิมก็เริ่มขึ้นอีกครั้งครับ นั่งรถมามหาวิทยาลัย เพราะไม่อยากตื่นเช้า อยากนอนอิ่มๆ


กลับกลายเป็นว่าวันนั้นก็นอน 5 ทุ่มอยู่ดี ตอนนั้นไม่มีคอมครับ ทำอะไรก็ลำบาก ล่าบอสมาได้ก็ยังไม่ได้ขายของ เพราะเวลาจะขายเราก็ต้องออนเกมส์ไว้ใช่มะ



แล้วช่วงนี้อะไรประหยัดได้ผมก็ต้องประหยัดแหละ ถ้าออนเกมส์ทิ้งไว้จนเช้ามันก็เสียดายเงินนะ ถึงจะชั่วโมงละแค่ 10 บาทก็เถอะนะ


ตอนเช้า ผมมาเรียนหลังจากเรียนเสร็จ ตัวผมกับเพื่อนในกลุ่มก็พากันไป ณ ที่ประชุม แล้วเสียงเพื่อนคนนึงก็เรียก อีโทน มาไวๆ มาไวๆ ผมก็หันไปแล้วถาม อะไรวะชบา


ต้องขอบอกก่อนครับว่า เพื่อนผมคนนี้ค่อนข้างตัวใหญ่ แล้วช่วงนั้นอนิเมชั่นก้านกล้วยกำลังดังๆ ผมก็เลยเรียกเพื่อนคนนี้ว่าชบา ซึ่งมาจากชบาแก้วนั่นเอง เอ่อสมัยก่อนผมนี่ก็เหี้ยเนอะ เรียกไปได้

ไปเรียกตามคนในกลุ่มเฉยเลย อ่ะกลับมาต่อ ผมก็ถามว่าอะไรวะชบา เธอบอกว่าแกมานี่เลยอีโทน มาประชุมก่อน ผมก็วางหนังสือ วางสมุด วางกระเป๋าไว้ หลักๆแล้วคือ


จะมีนิทรรศการซึ่งมันเกี่ยวกับอุตสาหกรรมอนิเมะ เอาแค่นี้พอข้อมูลมันเยอะ ท่านประธานก็บอกว่า เดี๋ยวเราจะต้องแสดงละคร วิวัฒนาการอนิเมะนะ แล้วรายชื่อการ์ตูนก็ร่ายยาวมาเลย


- หน้ากากเสือ
- บูริน
- กัปตันซึบาสะ
- ไซเบอร์ฟอร์มูร่า ( ไปเบน อาซึราด่ะ )
- วาตารุ เทพบุตรสองโลก ( ริวจินมารุ )
- เวอชัวไฟเตอร์
- ไยบะ
- โจโจ้
- เซนส์เซย่า
- รันม่า
- สามเหมียวยอดนินจา
- มอนสเตอร์ฟาร์ม
- แสลมดังค์
- คนเก่งฟ้าประทาน
- หุ่นเทพเจ้าสายฟ้า ไรจินโอ
- เซนกิ เจ้าชายเทพอสูร
- ซากุระมือปราบไพ่ทาโร่
- กุเร็นรากัน
- อีวานเกเลี่ยน
- กันดั้ม
- บรีช เทพมรณะ
- นารูโตะ
- BOY II

แล้วก็อีกหลายๆเรื่องที่จำไม่ค่อยได้ คือไอ้พวกรายชื่อนี้ที่จำได้เพราะเปิด Google ดูครับ แล้วนึกคิดว่าตอนนั้นมีเรื่องอะไรบ้าง รายชื่อออกมาแบบนี้ ผมก็ยืนมองเลยว่า


ไอ้ชิบหายแล้วจะแสดงยังไง รายชื่อเยอะขนาดนี้ จะแบ่งแอร์ไทม์ยังไง ชบา มันก็พูดกลางที่ประชุมว่า จะใช้การแสดงผ่านตัวแสดง แอร์ไทม์คนนึงไม่เกิน 40 – 50 วินาที ซ้อนกันเรื่อยๆรันบทยาว


เขาบอกว่าพวกเราต้องแสดงกันทุกคนนะ ผมก็ด้วยความที่สงสัยเนอะก็ถามว่า ชบา ชบา แล้วจะแสดงยังไงตรงไหนอ่ะ เราไม่มีข้อมูลกันเลยนะ แล้วการ์ตูนพวกนี้ก็เก่ามากแล้วด้วย


ท่านประธานก็เลยบอกว่านั่นแหละคือการบ้านของพวกเราทุกคนว่าจะหาข้อมูลมายังไง ให้ได้มากที่สุด แต่ก่อนอื่นเลยเรื่องบทแสดงมีใครสนใจตัวไหนก่อนมั้ย



ผมก็งง เฮ้ยเดี๋ยวๆมึงเล่นแจกบทกันแบบนี้ก่อนเลยเหรอวะ แล้วยังไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย แต่ผมนี่จิ้มก่อนเลย กูจอง เวอร์ชัวไฟเตอร์ นักสู้ 8 ทิศ


หูย การ์ตูนเรื่องนี้แม่งอย่างเท่ส์ แล้วพระเอกก็โหดชิบหายเลย คือที่ผมชอบคือชุดมันเหมือนเสื้อยูโดไง แต่เป็นสีน้ำเงินแถบแดง แถมยังมีผ้าโพกหัวสีขาวอีก







ยูกิ อากิร่า ไอ้หนุ่มเกี๊ยวซ่า หน้าตามึนๆ ผู้ใช้วิชาต่อสู้ ฮัคเคียวคูเค็น หรือ หมัดแปดปรมัตถ์ หูยตอนเด็กๆผมนี่โคตรบ้าอ่ะ จำไม่ได้นะว่าท่าต่อสู้มันมีอะไรบ้าง จำได้แค่ว่ามี ไรมอนโชชู กับ เบี๊ยกโกะโชโซดะ แต่ผมนี่โคตรชอบเลย



กับไอ้ตัวเพื่อนพระเอกที่ใช้จีคุนโดะจำไม่ได้ว่ามันชื่ออะไร ผมนี่ยกมือเลยครับ ผมจองๆๆๆ คือมันดูง่ายดีไงครับ และใช้ชุดยูโดแต่งตัวได้ ไม่ต้องลงทุนอะไรมาก


แต่คำตอบที่ได้มาคือ ไอ้โทน มึงต้องเป็น คาคาชิ !!!




 





เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

yuta279

การที่นายโทนหายไปตามที่พี่หมิวเล่าเป็นเพราะติดซ้อมละคร ไม่ใช่ลาออกจริงแต่มีคนใช้เหตุการณ์นี้เตือนให้พี่หมิวรู้ตัวว่าทำไม่ดีกับนายโทนใช่ไหมเนี่ย

Au Nanma

ชอบ วรรคทองนี้ครับ
คนเราไม่ได้ล้มเหลวเพราะความผิดพลาด คนเราล้มเหลวเพราะจมอยู่กับความผิดพลาดต่างหาก



guang_k

นอกจากพี่แมนจะติวเข้มให้แล้ว ยังได้พ่อพี่แมนช่วยสอนด้วยนี่โชคดีมากเลยนะครับ ที่ได้มีโอกาสแบบนี้ หายากมากที่จะเจอ

xonly-1454

่นายโทนงานหนักละ  แต่เป็นนักกิจกรรมก็ต้องสู้นะ  น่าจะมีปัญหาก็ตอนแสดงบนเวทีนี่ละ

pddy2545

สรุปว่าพี่แมนนี่เป็นคนปั้นโทนขึ้นมาเลยนะ พี่หมิวช่วยตบๆให้เข้าที่ พี่เตยคอยช่วยดูแลเรื่องความเป็นอยู่

*** ตอนนี้ รออ่านตอนโทนเจอกับพี่หมิวกับพี่เตย หลังจากกลับจากเชียงใหม่ ลุ้นนว่าจะเคลียร์กันยังไง

1819

เขียนแบบเต็มใจ  พร้อมด้วยประโยคอันฟังแล้วหัวใจสั่นระรัว จากปากเจ้หมิว ใช่ไหมครับ โทนไม่รักเจ้แล้วเหรอ   น่าจะยกความดีความชอบของประโยคนี้ ให้กับฟ้าเพื่อนเจ้หมิวนะ ไม่รู้ว่าเจ้หมิวจ่ายค่่าลิขสิทธ์ ยัง  
กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า

warpzone

รายชื่อการ์ตูนเก่า แต่ละเรื่องนี่นึกถึงวันเวลาช่างผ่านไปเร็วยิ่งนัก

sunnies


a_lex

จำนารุโตะได้ เหมือนจะตั้งชื่อเรื่องว่า "นินจาคาถาโอ้โฮเฮะ" ใช่ไม๊ครับ

John Snoww

ผมชอบจังที่คุณพ่อคุณเเม่พี่เเมน รวมทั้งตัวพี่เเมน ไม่ได้มองพี่เทพโทนเป็นลูกจ้าง แต่มองเหมือนเป็นคนในครอบครัว

wink


puretank

บอกตามตรง....การ์ตูนอะไรครับนั่น ใน ตัวอย่าง..เกิดมารู้จักแต่ Ben10 กับ Finn&Jake  ::DookDig::