ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

สางแค้น (7)

เริ่มโดย twintower, กุมภาพันธ์ 18, 2021, 10:35:40 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

twintower

กำนันยิ้มรับให้ฝนแล้วเชิญให้ทุกคนนั่ง การพูดคุยเป็นไปด้วยดีโดยเฉพาะเมียของกำนันที่ดูจะดีใจมากที่หลานชายขึ้นมาหา จากการสนทนานั้นพัดกับฝนมีแผนจะไปต่อที่จังหวัดเชียงใหม่หลังจากเที่ยวพักผ่อนที่เชียงรายแล้ว ทั้งคู่ต่างเช่ารถจากสนามบินแล้วแวะมาที่นี่แห่งแรกก่อนจะไปเที่ยวกันต่อทำให้กำนันแกล้งบ่นออกมา

"เช่าทำไมรถโทรมาบอกลุงก่อนก็ได้ บ้านนี้มีหลายคันจะขับเองหรือจะให้มีคนขับลุงก็จัดให้ได้ และนี่แทนที่จะพักที่นี่กลับเสียเงินไปพักโรงแรมอีก แต่ก็นั่นแหละนะหนูฝนอาจจะอึดอัดก็ได้ ก็ไม่เป็นไรแต่ครั้งหน้าถ้ามาอีกก็มาพักที่นี่แล้วกันมีห้องว่างหลายห้อง"

กำนันพูดไปมองหน้าฝนไป เพราะก่อนหน้าที่ ระหว่างที่พูดคุยกัน กำนันแอบมองไปที่ฝนบ่อยๆ จนอีกฝ่ายมองกลับด้วยสายตาที่ท้าทายหลังจากกำนันน้อมลองส่งสายตาเจ้าชู้ไปให้ซึ่งฝนนั้นไม่สะทกสะท้าน ด้วยรูปร่างหน้าตาที่สะดุดตากำนันอยู่แล้ว พร้อมสายตาที่มองตอบ ด้วยวิสัยชายเจ้าชู้ยิ่งทำให้กำนันสนใจฝนมากขึ้น ถ้าไม่ติดเป็นแฟนหลานแล้วกำนันคงไม่ปล่อยให้ฝนหลุดมือแน่นอน แต่ระหว่างการพูดคุย ทำให้กำนันคิดแผนการบางอย่างขึ้นมาได้ทันทีหลังจากที่รู้ว่าฝนทำงานอะไร แถมพัดยังคุยอวดอีกว่า การจับเฮโรอีนครั้งล่าสุดบริษัทที่ฝนทำงานอยู่ได้เข้ามาตรวจสอบคุณภาพของเฮโรอีนโดยฝนเป็น 1 ในทีมตรวจสอบ กำนันจึงแกล้งลองสอบถามไปถึงวิธีตรวจสอบและเครื่องมือที่ใช้ เพราะกำนันนั้นพอจะรู้วิธีการอยู่บ้าง เพราะเป็นคนซื้ออุปกรณ์ตรวจสอบไปไว้ที่คลังตามที่คำรณขอมา ถึงจะรู้ว่าเครื่องมือที่ตนเองมีอยู่ทันสมัยสู้ไม่ได้ แต่พอแกล้งถามไปว่าฝนสามารถตรวจสอบได้หรือไม่ถ้ามีเครื่องมือที่ไม่ทันสมัยเทียบเท่าที่ฝนใช้งานอยู่ ซึ่งเธอตอบไม่มีปัญหา และทั้งพัดและฝนต่างไม่สงสัยเพราะกำนันอ้างว่าสมัยยังเป็นกำนันอยู่เคยร่วมกับตำรวจจับยาเสพติดเลยพอจะรู้จักเครื่องมือพวกนี้ จนได้เวลาพัดได้ลากำนันกับเมีย ซึ่งก่อนจะกลับเมียกำนันได้บอกไปที่พัด

"อย่าลืมบอกแม่นะ เดือนหน้าป้าจะลงไปหา"

"ครับป้า"

พัดรับคำก่อนที่จะพาฝนกลับโดยกำนันกับเมียได้เดินไปส่งที่รถและกำนันแอบใช้สายตาสำรวจรูปร่างของฝนตลอดทาง จนพัดขับรถออกไป กำนันเดินเข้ามาในบ้านแล้วรีบโทรศัพท์หาจิต

"จิตกูมีงานด่วนให้ทำ"

มันเป็นแผนที่กำนันคิดขึ้นมาได้หลังจากที่รู้ว่าฝนเป็นนักเคมีโดยกำนันได้วางแผนให้จิตกับพวกไปอุ้มพัดกับฝนแล้วพาฝนไปที่โกดังฝั่งพม่า เพื่อจะให้ตรวจสอบคุณภาพยาเสพติด ส่วนพัดจะจับไปขังที่รีสอร์ทของกำนันและห้ามใช้ความรุนแรงโดยเด็ดขาด  กำนันรู้ดีว่าคืนนี้ทั้งคู่จะพักในโรงแรมในตัวเมืองเชียงราย กำนันน้อมจึงสั่งให้จิตหาจังหวะอุ้มทั้ง 2 คน และให้พาฝนไปที่โกดังทันที ส่วนวิธีที่จะให้ฝนช่วยตรวจสอบกำนันจะหาวิธีเอง  และจะสร้างเรื่องให้พัดรู้ว่าคนที่มาอุ้มเป็นคู่อริที่ขัดผลประโยชน์กับกำนันได้มาอุ้มพัดกับฝนเพื่อต่อรองกับกำนัน และกำนันจะทำตัวเป็นฮีโร่ภายหลังว่าตนเองเข้ามาเจรจาเพื่อให้ปล่อยตัวหลานกับแฟน มันเป็นแผนที่กำนันคิดขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วน ก่อนจะโทรไปหาจิ๋วแล้วสั่งจิ๋วซื้อเสื้อผ้าของผู้หญิงกับผู้ชายไว้4-5 ชุดให้นำไปซักรีดให้เรียบร้อยพร้อมของใช้ส่วนตัว และสั่งให้จิ๋วเตรียมตัวไปที่คลังฝั่งพม่าพร้อมกับฝน

ส่วนฝนนั้นเธอยอมรับว่าลุงของพัดเป็นผู้ชายที่ดูดีอย่างมากทั้งๆที่อายุ 60 เศษแล้ว ทั้งดูสง่าและภูมิฐาน ยิ่งแอบส่งสายตาที่เจ้าชู้มาให้เธอทำให้เธอนั้นหวั่นไหวและอดไม่ได้ที่จะส่งสายตากลับตามประสาผู้หญิงเจ้าชู้เหมือนกัน จนช่วงเย็นหลังจากตระเวนเที่ยวกันหลายที่ ในห้องพักในโรงแรมหรู ฝนที่นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเพื่อเตรียมตัวที่จะอาบน้ำก่อนจะออกไปหาอะไรทานข้างนอกโรงแรม  ทำให้พัดเดินเข้าโอบกอดแฟนสาวทางด้านหลังมือกุมไปที่หน้าอกแล้วเริ่มซุกไซร้ไปตามลำคอ

"อาบด้วยคนสิ"

"เอาไว้ก่อนจะรีบร้อนไปไหนละ เวลายังมีอีกเยอะไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า"

พัดซุกไซร้ไปตามลำคอและช่วงไหล่ของฝน มือขยำไปที่หน้าอกของเธอ ฝนหายใจออกมาแรงๆ ยิ่งพัดนำมืออีกข้างเลื่อนลงมาขยำที่สะโพกของฝน พอโดนโจมตีทั้งสองจุดพร้อมๆกัน ทำให้อารมณ์ของเธอเตลิดจนเป็นฝ่ายปลดผ้าขนหนูเอง แล้วหันไปทางมือมือทั้งสองโอบรอบคอริมฝีปากของทั้งสองทาบกันทันที แล้วฝนกดหน้าของพัดไปที่ทรวงอกหัวนมสีน้ำตาลถูกพัดดูดสลับไปมาเธอให้พัดดูดนมเธอครู่ใหญ่ก่อนจะกดหัวพัดลงไปด้านล่าง พัดใช้ลิ้นเลียไปขนหมอยที่ประปราย

"พัดขาเลียให้หน่อย"

เสียงครวญครางของฝน บรรยากาศที่เปลี่ยนไปแบบนี้ปลุกอารมณ์เธอไม่ยาก เธอแอ่นกายรองรับลิ้นของแฟนหนุ่มและแวบหนึ่งในความคิดของเธอ ฝนคิดไปว่าเธอกำลังถูกกำนันน้อมเลียหีให้ ยิ่งสร้างความเสียวให้เธอ เธอปล่อยให้พัดสร้างความเสียวให้เธอจนไปถึงจุดหมาย  พอพัดลุกขึ้นเป็นเธอที่ทรุดตัวลงไปนั่งพร้อมใช้ปากอมไปที่ควยของพัด พัดสูดปากแรงๆ ปล่อยให้ฝนใช้ปากสร้างความเสียวให้กับตนเอง และด้วยการเปลี่ยนบรรยากาศและสถานที่ทำให้พัดทนกว่าทุกๆครั้ง จนฝนเมื่อยปาก เธอจึงหยุดใช้ปากให้พัดแล้วลุกขึ้นยืนและพากันไปที่เตียง ฝนนอนหงายพร้อมกางขาออกพร้อมท่าทางที่ยั่วยวนพัด และพัดไม่รอช้าลงมานอนทาบบนตัวเธอ พร้อมยัดควยเข้าไปในรูหีและเริ่มกระเด้าไปมาช้าสลับเร็ว และฝนนั้นเด้งรับเป็นจังหวะพร้อมเสียงครวญคราง ซึ่งบางครั้งเธอคิดไปว่าผู้ชายที่กำลังเย็ดเธอคือกำนันน้อม แถมพัดที่ไม่มีที่ท่าจะถึงง่ายๆยิ่งทำให้เต็มอิ่มกับรสสวาทครั้งนี้ จนพัดกระเด้าถี่ขึ้นและเธอเด้งรับตลอดจนพัดปล่อยน้ำกามเข้าในรูหีชองเธอ ซึ่งฝนไม่สนใจเพราะเธอนั้นกินยาคุมตลอด ทั้งคู่ต่างนอนกอดกันครู่ใหญ่


จนพัดปล่อยแฟนสาวให้เข้าไปอาบน้ำ   ระหว่างการอาบน้ำภายในอ่างอาบน้ำ ฝนเปิดก๊อกฝักบัวให้น้ำอุ่นพุ่งใส่ร่างด้วยสายน้ำอันอุ่นจากฝักบัวมากระทบร่างของฝน มันทำให้ผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากการท่องเที่ยวในวันนี้และบทรักที่ผ่านมาสดๆร้อน จนเธอเริ่มใช้ครีมอาบน้ำลูบไล้ไปตามตัว และใบหน้าของลุงน้อมได้โผล่มาในความคิดอีกครั้ง ทั้งหน้าตาคำพูดรูปร่างของลุงน้อม มันทำให้เธอแอบเพ้อไปเหมือนกันบางครั้งที่นั่งในรถเธอมีแอบไปคิดถึงลักษณะและแววตาที่เจ้าชู้ลุงของแฟนที่มองมาที่เธอ มือของฝนลูบไล้ที่ทรวงอกแล้วเผลอลูบคลำไปมาจนมือไปบี้ที่หัวนม ฝนเริ่มจินตนาการไปว่า หน้าอกของเธอกำลังถูกดูดดื่มจากกำนันน้อม ส่วนมืออีกข้างเลื่อนลงไปสู่ใจกลางลำตัวจากที่จะชำระคราบไคลที่เกิดจากน้ำกามของพัด แต่เปลี่ยนไปเป็นนิ้วนั้นไล้ผ่านขนหมอยไล่ไปถึงปากทาง ฝนถอนหายใจแรงๆ ใบหน้าแหงนรับกระแสน้ำอุ่น นิ้วเริ่มล้วงชักเข้าออกในรูหี ความคิดเธอเริ่มจินตนาการว่าเธอกำลังถูกกำนันน้อมเย็ดอีกครั้ง และเป็นการเย็ดอย่างดุเดือดเธอร้องครางเบาๆด้วยความเสียวจากนิ้วที่ชักเข้าออกอย่างรวดเร็วทั้งๆที่พึ่งผ่านบทสวาทมาสดๆร้อนๆแต่พอคิดถึงลุงน้อมทำให้เธออดใจไม่ไหว จนเธอใช้นิ้วไปถึงจุดหมายอีกครั้ง แม้เป็นจินตนาการแต่มันสร้างความเสียวให้กับเธออย่างมากและอดคิดไม่ได้ว่าถ้ากำนันมาเย็ดกับเธอจริงๆ มันคงสร้างควาสุขให้กับเธออย่างยิ่ง ก่อนที่จะอาบน้ำให้เสร็จเรียบร้อย

หลังจากนั้นพัดพาเธอไปหาทานมื้อเย็นนอกโรงแรมโดยขับรถที่เช่ามา แต่ระหว่างทางช่วงที่ปลอดคนรถของพวกที่จิตสั่งให้สะกดรอยตามมาตั้งแต่ออกจากบ้านกำนันน้อมได้เริ่มแผนการทันที รถเก๋งสีเงินได้เร่งแซงรถที่พัดขับแล้วปาดหน้าในระยะกระชั้นชิด พัดที่ขับรถไม่เร็วนักแต่ก็เบรกไม่ทัน  ทำให้ไปชนบริเวณไฟท้ายด้านซ้ายแม้จะไม่รุนแรงนัก แต่ก็สร้างความตกใจให้กับทั้งคู่อย่างมาก  พัดกับฝนรีบลงจากรถทันที แต่ทั้งคู่กับตกใจเพราะรถคันที่ปาดเข้ามามีชายฉกรรจ์ 4 คน วิ่งลงมา พร้อมปืนในมือ ก่อนที่ทั้งสองจะทันตั้งตัวชายทั้ง 4 คนต่างประชิดตัวพร้อมคำพูด

"อยู่เฉยๆ แล้วจะไม่เจ็บตัวทำตามที่พวกผมบอก"

ทั้งคู่ถูกปิดตาพร้อมผ้าปิดปากทันที พัดถูกนำไปที่รถเช่าของตนเอง ส่วนฝนถูกนำไปรถคันที่ปาดหน้า ทั้งคู่ถูกจับแยกกัน ฝนถูกนำไปยังชายแดนส่วนพัดถูกนำไปที่รีสอร์ท ทั้งคู่ต่างตกใจหวาดกลัวมากแต่ไม่กล้าดิ้นรนเพราะมีปืนจ่อที่เอวอยู่ จนพัดไปถึงรีสอร์ท พัดถูกนำไปที่ห้องพักขนาดใหญ่ โดยกำนันน้อมยืมดูอยู่ตลอด หน้าต่างกระจกนั้นถูกล็อคจากด้านนอก กระจกถูกสีดำทาทับทุกบาน โทรศัพท์ถูกถอดออก เครื่องดื่มในตู้เย็นเปลี่ยนจากขวดแก้วเป็นแบบพลาสติกหรือไม่ก็แบบกระป๋องทั้งหมด พัดถูกพาไปนั่งบนเตียงแล้วถอดผ้าปิดตากับผ้าปิดปากออก สายตาของพัดเห็นผู้ชาย 3 คน มีหมวกไหมพรมแบบไอ้โม่งปกปิดหน้าตาหน้า แต่ก่อนที่พัดจะพูดอะไร 1 ใน 3 นั้นได้พูดออกมา

"ทางเราต้องขอโทษคุณด้วยครับ ที่ใช้วิธีนี้ผมรับรองว่าถ้าคุณไม่ขัดขืนไม่หลบหนีคุณจะไม่เกิดอันตรายขึ้น ทางผมจำเป็นต้องใช้วิธีนี้เพื่อต่อรองกับลุงของคุณครับ ในห้องจะมีเครื่องอำนวยความสะดวกให้คุณทุกอย่าง ทั้งขนมทั้งเครื่องดื่มทางเราเตรียมชุดสำรองไว้ให้คุณแล้ว"

"แล้วแฟนผมละ"

พัดถามด้วยความตกใจและความเป็นห่วงฝน

"แฟนคุณอยู่ไม่ห่างจากที่นี่ เราจำเป็นต้องแยกคุณออกจากกันผมรับรองเธอปลอดภัยเหมือนคุณ"

"ผมอยากคุยกับเธอ"

"ยังไม่ถึงเวลาครับ"

อีกฝ่ายปฏิเสธอย่างสุภาพ แล้วหันไปสั่งลูกน้องให้ยกอาหารเข้ามา  อาหารที่นำเข้ามาเป็นอาหารอย่างดีถูกนำไปวางบนโต๊ะ แต่พัดถามไปอีกครั้ง

"แล้วคุณจะจับตัวผมไว้กี่วัน"

"2-3 วันครับ เราเตรียมอาหารไว้ให้คุณเรียบร้อยแล้ว ผมรับรองอีกครั้งคุณจะปลอดภัยทุกประการถ้าทำตามคำสั่งเรา"

เป็นคำพูดทิ้งท้ายก่อนจะพาลูกน้องออกไป พัดพยายามเดินสำรวจไปรอบๆห้องรวมทั้งห้องน้ำแต่ทั้งหน้าต่างนั้นถูกล็อคกระจกนั้นดำสนิท พัดเดินไปรอบๆด้วยความกังวลพร้อมความเป็นห่วงฝนแต่ไม่สามารถจะทำอะไรได้และโทรศัพท์นั้นถูกยึดไปแล้ว พัดเดินมานั่งที่เก้าอี้ด้วยความกลัดกลุ้ม แต่ไม่ห่างออกไปนักกำนันน้อมได้กำชับไปยังบรรดาลูกน้องอีกครั้ง

"พวกมึงดูแลหลานเมียกูให้ดีๆ อย่าให้เกิดเรื่องขึ้นเป็นอันขาด เขาอยากกินอะไรให้หามาให้ ของในตู้เย็นอย่าให้ขาด จำไว้ ขาดเหลืออะไรจัดมาให้ทันที แต่ถ้าเขายังไม่สงบก็ให้ยานอนหลับไป เขาจะได้หลับ กลางวันให้ไอ้เหน่งคอยดูแล กลางคืนมึงดูแล อย่าให้มีพิรุธทั้งสิ้นนะ  แค่2-3 วันเท่านั้น อีกอย่างอย่าให้มีเสียงดังที่นี่ ให้เงียบที่สุด มีอะไรโทรหากูทันที กูไปก่อน"

"ครับกำนัน"

ลูกน้องรับคำ พร้อมถอนหายใจเพราะเป็นภาระที่หนักมาก ฝ่ายฝนนั้นนั่งตัวสั่นด้วยความกลัว เธอวิตกกังวลมาก จนรถจอดและเธอถูกประคองมาขึ้นรถอีกคันที่จิ๋วนั้นรออยู่แล้วฝนถูกพาขึ้นรถอีกคันทันที แต่ระหว่างทางเธอส่งเสียงและทำท่าเหมือนจะขอร้อง จิ๋วที่นั่งอยู่ข้างๆจึงถอดผ้าปิดปากเธอ ฝนนั้นรีบพูดออกมาทันทีด้วยน้ำเสียงที่วิงวอน

"ฉันหิวน้ำเหลือเกิน ขอฉันกินน้ำหน่อยเถอะได้โปรด"

จิ๋วไม่ตอบอะไร แต่ยื่นขวดน้ำที่เตรียมอยู่จ่อไปที่ปากของฝนพร้อมเลื่อนหลอดไปตรงริมฝีปาก ฝนดื่มทันที่ด้วยความกระหาย แต่หลังจากนั้นไม่นานเท่าไหร่เธอรู้สึกวิงเวียนและหลับไปทันที จิ๋วนั้นเตรียมน้ำดื่มผสมยานอนหลับไว้แล้ว พอได้จังหวะที่ฝนขอดื่มน้ำ มันจึงเข้าทางตามแผนที่วางไว้ที่ต้องการให้ฝนสลบระหว่างเดินทางเพื่อจะได้ไม่มีปัญหาจนรถกระบะขับเคลื่อน 4 ล้อ มาถึงบริเวณชายแดน ทั้งหมดต่างนั่งเงียบเพื่อรอสัญญาณ จนมีการเคลื่อนไหวด้านหน้า ทั้งหมดยกเว้นคนขับจึงลงจากรถ ฝนนั้นถูกอุ้มพาดบ่า ด้านหน้ามีคนเดินมา 2 คน พร้อมกวักมือเรียก

"ไปเร็วทหารพึ่งผ่านไปครึ่งชั่วโมงได้แล้ว"

เสียงพูดนั้นฟังได้ชัดว่าไม่ใช่คนไทย ก่อนหน้านี้มีการติดต่อกันทางโทรศัพท์เพื่อนัดแนะกันก่อนแล้วมันเป็นเส้นทางธรรมชาติ ที่ใช้เดินทางจุดนี้ข้ามไปฝั่งพม่าไม่เกิน 10 นาทีจะมีรถมาจอดรับอยู่ มันเป็นอีกเส้นทางหนึ่งที่ทางกำนันใช้ลอบขนส่งยาเสพติดเป็นประจำ จิ๋วที่สะพายเป้และถือกระเป๋าขนาดใหญ่อีกใบเดินตามผู้ชาย2 คนตามด้วยผู้ชายที่แบกฝนไปและปิดท้ายอีก 2คน ที่แบกกระเป๋าคนละ2ใบ ส่วนรถที่มาส่งนั้นได้กลับรถเพื่อออกจากพื้นที่ทันที ด้วยความชำนาญทางเป็นอย่างดีของทุกคนทำให้เดินทางไปถึงอย่างจุดจอดรถรวดเร็ว มีรถกระขับเคลื่อน 4 ล้อ จอดรออยู่ 2 คัน ร่างของฝนถูกประคองไปที่เบาะหลังโดยจิ๋วนั่งข้างๆ ส่วนที่เหลือต่างแยกย้ายไปขึ้นรถโดยไม่พูดอะไรกันมาก แล้วรถทั้ง 2 คันมุ่งหน้าไปที่โกดังของกำนันทันที


จนช่วงสายๆของวันต่อมากำนันน้อมพร้อมด้วยจิตและลูกน้องที่นำโดยเทพพร้อมอาวุธครบมือเกือบ20 คน ได้เดินทางมาถึง ก่อนหน้ากำนันจะมาถึงไม่นานนักมีรถบรรทุกที่ขนน้ำมันที่บรรจุในถังขนาด 200 ลิตรมา 5-6 ถัง พร้อมเสบียงมาส่งที่โกดังแห่งนี้ พอมาถึงกำนันได้ถามลูกน้องที่ล่วงหน้ามาเมื่อคืนทันที

"ของมาถึงแล้วใช่ไหมครับ"

"ครับกำนันล็อตแรกมาถึงเมื่อเช้านี้มีส่วนใหญ่เป็นยาบ้าที่คุณสาธิตสั่ง และมีเฮโรอีกอีกประมาณ 20 กิโลครับ ส่วนที่เหลือจะเป็นช่วงบ่ายๆวันนี้ครับ พรุ่งนี้ก็อีก 2 รอบครับ"

"แล้วจิ๋วอยู่ไหน"

"อยู่เรือนพักด้านหลังครับ"

กำนันพยักหน้า และเดินเข้าไปในตัวโกดังทันที ภายในโกดังกำนันเห็นของที่มาส่งจัดวางอยู่บนชั้นวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย  กำนันเดินไปด้านหลังผ่านห้องแลปไปอีกเล็กน้อยจะเป็นประตู กำนันน้อมเปิดประตูแล้วเดินไปตามทางเชื่อมที่ไปยังเรือนพักที่มีห้องนอน 3 ห้องที่มีห้องน้ำภายใน พร้อมห้องอาหารซึ่งทำไว้ให้เวลากำนันมาพักโดยเฉพาะ มีสิ่งอำนวยความสะดวกพร้อมสรรพ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องทำน้ำอุ่น แอร์ เครื่องทำความร้อน ทีวีที่ดูรายการผ่านจานดาวเทียมขนาดใหญ่ โดยมีเครื่องปั่นไฟขนาดยักษ์ 2 เครื่องที่สลับกันทำหน้าที่ ส่วนน้ำนั้นต่อตรงมาจากลำธารที่อยู่ไม่ห่างออกไปมาที่ถังพัก ส่วนห้องพักของบรรดาลูกน้อง นั้นอยู่อีกด้านหนึ่งถึงจะมีเครื่องอำนวยความสะดวกไม่เท่าแต่มีทั้งไฟฟ้าและห้องน้ำพร้อมเครื่องทำน้ำอุ่นให้พร้อมสรรพ พอกำนันเดินเข้าไปในเรือนพัก จิ๋วที่นั่งรออยู่ที่ชุดรับแขกได้ลุกขึ้นเดินมาหาทันที พร้อมกับกำนันได้ถามไปที่เมียเก็บ

"เป็นยังไงบ้าง"

"ยังไม่ยอมกินอะไรคะพี่น้อม ตื่นมาก็ร้องไห้อย่างเดียวและอ้อนวอนให้ปล่อยตัว จิ๋วพยายามปลอบแล้วไม่ได้ผล"

"งั้นพี่คุยเอง"

"จะดีหรือคะพี่เพราะว่า"

จิ๋วร้องขึ้นมาด้วยความตกใจกำนันพยักหน้าเพราะรู้ว่าเมียเก็บของตนเองนั้นหมายถึงอะไรก่อนจะตอบ


"มันจำเป็นแล้วละเราต้องใช้ไม้นวม ถ้าให้จิตหรือเทพไปขู่มันอาจไม่ได้ผล พี่จะไปคุยเองถึงฝนจะรู้ว่าพี่ทำอะไรอยู่แต่พี่มีวิธีถึงจะทำให้ฝนรู้เบื้องหลังของพี่แต่พี่จะทำให้ฝนไม่กล้าพูดถึงเรื่องนี้ แต่เราจะตัดคนที่ให้ฝนเจอน้อยที่สุดงานนี้ต้องให้ฝนทำคนเดียว พี่ไม่เอาลูกน้องของคำรณมาด้วยเพราะจะทำให้เห็นหน้ากัน จิ๋วต้องช่วยชี้แนะในเรื่องของอุปกรณ์ว่าอยู่ตรงไหนบ้าง ถ้าตรวจล็อตแรกได้เร็วพี่จะเอากลับไปพรุ่งนี้เลยนี้จะได้ทำตามแผนที่วางไว้ จิตเคลียร์ทางไว้แล้ว ส่วนของที่เหลือจะให้จิตคุมกลับพร้อมจิ๋ว"

"แล้วฝนละคะ"

"ไม่ต้องกังวลพี่บอกแล้วว่ามีวิธีคุย จิ๋วไปบอกให้พวกนั้นเตรียมอาหารมาตั้งที่โต๊ะเลย เดี๋ยวเราเข้าไปคุยพร้อมๆกัน อ้อแล้วเรื่องเงินเรียบร้อยแล้วใช่ไหม"

"คะพี่ล็อตแรกตามที่ตกลงจิ๋วจ่ายให้ไปแล้ว"

"โอเคงั้นทำตามที่บอกก่อน"

จิ๋วพยักหน้ารับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปสั่งงานตามที่กำนันบอก  ไม่นานนักจิ๋วเดินเข้ามา กำนันได้บอกไปที่เมียเก็บคนสำคัญ

""จิ๋วไปพามาตรงนี้ดีกว่า"

เธอพยักหน้ารับคำอีกครั้ง ส่วนฝนตั้งแต่เธอรู้สึกตัว เธอพบว่าตนเองนั้นอยู่ในห้องนอนแห่งหนึ่ง เธอสำรวจทันทีตัวเองไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติ เธอลุกจากเตียงเดินสำรวจไปรอบๆห้องจากสายตาเธอเห็นว่าเป็นห้องที่มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบรวมถึงห้องน้ำแต่หน้าต่างนั้นถูกล็อค ฝนเดินไปที่ประตูเธอลองขยับลูกบิดและเป็นอย่างที่คิดมันถูกล็อค ฝนทุบประตูและตะโกนขอความช่วยเหลือ ไม่นานนักประตูเปิดออก  มีผู้หญิงคนหนึ่งพร้อมด้วยผู้ชายที่ถือถาดใส่อาหาร ได้เดินเข้ามาผู้ชายนำถาดไปวางบนโต๊ะก่อนเดินออกไปยืนตรงหน้าประตูส่วนผู้หญิงได้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

"เธอยังไม่ทานอะไรเลยตั้งแต่เมื่อคืน ทานข้าวก่อน"

"ปล่อยฉันไปเถอะขอร้อง"

ผู้หญิงคนนั้นส่ายหน้าพร้อมกล่าวคำเดิมให้เธอทานข้าวพร้อมบอกเพิ่ม

"ฉันเตรียมชุดสำรองไว้ให้เธอแล้ว อยู่ในตู้เอาจะหลวมไปนิดแต่คงไม่ปัญหา ทำตามที่ฉันบอกเถอะ และรับรองว่าเธอปลอดภัยแต่เราจะขอความช่วยเหลือจากเธอในบางเรื่อง"

ผู้หญิงคนนั้นทิ้งท้ายก่อนจะออกจากห้อง โดยที่ฝนพยายามร้องขอให้ปล่อยตนพร้อมกับร้องไห้ เธอนั้นกลัวจริงๆและพัดตอนนี้ก็รู้ไม่ว่าจะเป็นยังไงบ้าง เธอเดินกลับไปนั่งกอดเข่าบนเตียงพร้อมร้องไห้ไม่หยุดความกลัวนั้นเข้ามาเกาะกุมจิตใจเธออย่างมาก เธอยังนึกไม่ออกว่าเธอกับพัดถูกจับตัวมาเพราะอะไร จนเวลาผ่านไปนานพอสมควรประตูถูกเปิดออกอีกครั้งผู้หญิงคนเดิมได้เดินเข้ามาและบอกเธอว่า

"ฝนเธอไปล้างหน้าล้างตาก่อนเถอะ เรามีเรื่องที่จะคุยกัน และเธอจะได้หายสงสัยว่าเราพาตัวเธอมาทำไม"

ทั้งๆที่ฝนสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นรู้จักชื่อเธอได้ยังไง แต่เธอทำตามอย่างง่ายดายเธอใช้เวลาไม่นานก่อนจะเดินตามผู้หญิงคนนั้นไปจนไปชุดรับแขกเธอเห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งรออยู่แล้ว แลพอเห็นชัดทำเอาตกใจพอสมควร

"ลุงน้อม"

กำนันน้อมยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วลุกขึ้นยืน แล้วกล่าวเชิญให้หญิงสาวนั่ง ฝนนั้นนั่งลงด้วยความสงสัยอย่างมาก โดยจิ๋วนั่งอยู่อีกด้านหนึ่ง กำนันนั้นเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน

"หนูฝนก่อนอื่น ลุงต้องขอโทษจริงๆที่พาตัวหนูมาด้วยวิธีนี้ ส่วนเจ้าพัดนะไม่ต้องเป็นห่วง ลุงให้คนดูแลอย่างดีเหมือนกับหนูนี่ละ ลุงรับรองว่าทั้งหนูและเจ้าพัดปลอดภัยไม่ต้องกังวล แต่ที่ลุงต้องใช้วิธีนี้เพราะลุงไม่มีทางเลือก ลุงเดือดร้อนจริงๆ เลยต้องทำแบบนี้ลุงขอโทษอีกครั้ง"

ด้วยท่าทีและคำพูดที่สุภาพอ่อนโยนทำให้ฝนนั้นผ่อนคลายลงไปบ้าง แต่เธอยังไม่กล้าถามอะไร ก่อนที่กำนันจะเริ่มบอกว่านำตัวเธอมาเพราะเรื่องอะไร พอรู้ถึงสาเหตุทำเอาเธอทวีความกลังเพิ่มขึ้น เอเย่นต์ค้ายารายใหญ่อีกคนอยู่ตรงหน้าเธอ ลุงของพัดทำธุรกิจนี้ ฝนเริ่มตัวสั่นเพราะไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น แต่เธอแข็งใจนั่งฟังกำนันพูดต่อ

"อย่างที่ลุงบอกหนูคนของลุงถูกยิงทั้งๆที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยแต่ไปโดนลูกหลง ทำให้ไม่มีคนทำงานนี้ให้ลุง ลุงสัญญาเลยนะว่าหลังจากหนูช่วยตรวจของชุดนี้เสร็จ ลุงจะพาหนูไปส่งให้เจอเจ้าพัด แล้วขอให้หนูลืมเรื่องนี้ และลุงบอกก่อนว่าลุงไม่ให้หนูทำงานฟรีๆ นี่ถือเป็นมัดจำก่อนแล้วกัน"

กำนันพูดจบพร้อมเปิดกระเป๋าที่ถือมาด้วยพร้อมหยิบเงินออกมา 1 ปึก แล้ววางบนโต๊ะ พร้อมบัตรเดบิตอีก 1 ใบ

"อันนี้ลุงให้หนูเป็นเงินสด 1แสนบาทก่อน รับรองเงินจริงหนูลองดูกระดาษที่มัดสิมาจากธนาคาร ส่วนบัตรเดบิตนี้ลุงมีรหัสอยู่ในซองแล้ว พอหนูกลับไปกรุงเทพในบัตรจะมีเงินอีก 3 แสน หนูจะกดออกมาหรือเอาไปรูดซื้อของได้ตามสบายรับรองลุงไม่โกงหนู"

ฝนมองไปเงินที่วางอยู่ตรงหน้า ถ้ากำนันพูดจริงเธอจะมีเงินถึง 4 แสน ซึ่งมันไม่ใช่น้อย และอีกอย่างถ้าเธอไม่รับทำงานให้กำนันน้อมเธอไม่รู้ว่าชีวิตของเธอจะเป็นยังไงต่อตอนนี้เธอเป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือของกำนันแล้ว สมองเธอสับสนวนเวียนไปหมดจนเธอคิดไปว่ากำนันคงไม่ทำอะไรเธอจริงๆ เพราะอย่างน้อยพัดแฟนเธอก็เป็นหลานกำนัน แถมด้วยคำพูดที่สุภาพไม่มีการขู่บังคับพร้อมด้วยความกลัวที่เธอมี เธอคงปฏิเสธไม่ได้แน่นอน และมันทำให้นึกถึงไปตอนที่กำนันสอบถามเรื่องวิธีการตรวจสอบคุณภาพยาเสพติดซึ่งเธอบอกไปอย่างละเอียดทำให้เป็นสาเหตุสำคัญที่เธอถูกตัวมาที่นี่แน่นอน แต่ฝนนั้นได้ถามกลับไปที่กำนัน

"แล้วตอนนี้ฝนอยู่ที่ไหนคะ"

"อยู่ใจกลางป่าลึกนะหนูฝน ส่วนพัดอยู่อีกที่หนึ่ง ลุงรับรองอีกครั้งทั้งหนูและพัดปลอดภัยแน่นอน"

"แล้วถ้าหนูรับตรวจสอบให้ลุงน้อมละคะแล้วต่อจากนั้น"

กำนันยิ้มออกมาก่อนจะตอบ

"อย่างที่บอกไว้ลุงจะพาหนูกลับไปเจอพัด เพราะเรื่องนี้ลุงเตรียมไว้แล้วแต่ต้องขอความร่วมมือกับหนูด้วย ตอนนี้ลุงสร้างเรื่องว่าพัดกับหนูถูกคู่อริลุงจับไปเพื่อต่อรองเรื่องการค้า แต่หลังจากที่หนูฝนทำงานที่นี่เรียบร้อยแล้ว ลุงจะขอความร่วมมือจากหนูอีกครั้งคือโกหกพัดไปว่าหนูถูกปล่อยตัวมาโดยสวัสดิภาพ เพราะลุงเป็นคนไปเจรจาและเป็นคนพาตัวหนูกับพัดออกมา  ส่วนเรื่องที่นี่หนูต้องเก็บเป็นความลับไว้ตลอดชีวิต  แต่ลุงไว้ใจหนูลุงจึงยอมเปิดเผยตัวตนของลุงเอง ไม่ใช้ลูกน้องมาขู่บังคับหนู"

"แล้วถ้าเกิดหนูไปบอกตำรวจละคะ"

เธอพูดออกมาพร้อมมองไปที่กำนันน้อมโดยตรง

กำนันหัวเราะออกมาเบาๆ

"เข้าใจถาม แต่คนฉลาดอย่างหนูคงไม่ทำแบบนั้น เพราะหนูไม่รู้ว่าเราอยู่ที่ไหน ไม่มีพยานหลักฐานใดๆ ถึงหนูจะเอาเงินที่ได้ไปให้ตำรวจดู ตำรวจก็หาที่มาไม่ได้ ดีไม่ดีหนูจะถูกตั้งข้อสงสัยจากตำรวจมากกว่า และอีกอย่างถ้าลุงไม่แน่จริงลุงไม่อยู่มาถึงทุกวันนี้ ถ้าหนูกลับไปลองดูสิว่าลุงเคยถูกจับหรือไม่ อันนี้ลุงพูดตามความจริงนะหนูฝนลุงไม่ได้ขู่อะไรหนู ถือว่าช่วยลุงแล้วกันนะ"

กำนันพูดออกมาอย่างอ่อนโยนเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มลังเล เพราะกำนันแน่ใจว่าต้องเอานำเย็นเข้าลูบพร้อมเงินก้อนใหญ่ที่เสนอให้ มันจะทำให้เธอตอบรับ และเป็นจริงอย่างที่คิดเมื่อฝนพยักหน้า ถึงเธอจะจำใจหรือเพราะอะไร กำนันหัวเราะเบาๆก่อนจะพูด

"ลุงขอบคุณหนูมากที่ช่วยลุงในครั้งนี้ เอาแบบนี้หนูไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า แล้วมากินข้าวกับลุง ลุงจะได้บอกว่าหนูต้องทำอะไรบ้าง"

กำนันพูดจบพร้อมยื่นบัตรเดบิตให้เธอ ฝนนั้นรับมาพร้อมดึงบัตรออกจากซองตามที่อีกฝ่ายบอก และจริงที่ที่กำนันบอกไว้มีกระดาษแผ่นเล็กๆที่พิมพ์ตัวเลข 6 ตัวไว้ ฝนถอนหายด้วยความรู้สึกที่หวั่นใจ พอเธอจะลุกขึ้นกำนันบอกให้เธอหยิบเงินไปด้วยเธอทำตามและเดินตามจิ๋วที่นั่งเงียบมาตลอดไปอีกครั้ง พอไปถึงห้องจิ๋วบอกกับเธอ

"พอเธออาบน้ำเสร็จก็ไปที่ห้องอาหารที่เราเดินผ่านมาได้เลยนะ ฉันจะไม่ล็อคห้อง เธอเข้าออกได้ตามสบาย"

ก่อนที่จิ๋วจะเดินออกไป ฝนปิดประตูห้องด้วยความหวั่นใจ เธอยอมรับว่าที่เธอยอมทำเพราะมาจากความกลัวส่วนหนึ่งและอีกส่วนคือเงินก้อนใหญ่ที่จะได้รับ  เธอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าและพบว่ามีทั้งเสื้อผ้าและของใช้ที่จำเป็นสำหรับผู้หญิงวางอยู่ รวมถึงที่วางบนโต๊ะเครื่องแป้ง ทำให้เธอนึกขึ้นได้ว่าทั้งโทรศัพท์และกระเป๋าของเธอนั้นอยู่ในรถที่เช่ามา ทำให้นึกถึงพัดอีกครั้ง เธอนั้นทั้งห่วงและโกรธพัดที่เธอคิดว่าเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เธอถูกจับถ้าพัดไม่พาเธอมาเยี่ยมป้าด้วยเรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ภายนอกหลังจากที่จิ๋วเดินกลับมา จิ๋วได้พูดขึ้น

"ใช้เวลากล่อมนานเหมือนกันนะพี่ 45 นาทีได้"

"คนฉลาดแบบนี้ต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบพร้อมเงินคนเรานะมันเห็นเงินก้อนใหญ่ก็อ่อนแล้ว ถึงฝนจะจำใจรับทำหรือไม่ พี่ไม่สนแล้ว ขอให้ทำงานให้เราแล้วกัน"

"แล้วหลังจากนั้นละพี่"

"ก็ทำตามที่รับปากเขาไว้ ยังไงฝนก็ไม่กล้าไปบอกตำรวจหรอก เชื่อพี่"

กำนันพูดด้วยความมั่นใจที่ผ่านมากำนันมักจะใช้วิธีนี้ตลอดกับคนที่มาช่วยงานกำนันทั้งถูกบังคับหรือเต็มใจหรือการจ่ายสินบน เงินใต้โต๊ะต่างๆ กำนันน้อมจะจ่ายเงินสดให้ก่อนจำนวนหนึ่งพร้อมด้วยบัตรเดบิตที่กำนันเปิดบัญชีเงินฝากไว้มากมายโดยใช้ชื่อของบรรดาเมียที่มีอยู่และบรรดาลูกน้องคนสำคัญ ซึ่งจิ๋วจะเป็นคนคอยดูแลบัญชีเงินฝากเหล่านี้ซึ่งจะมีเงินติดบัญชีอยู่จำนวนหนึ่งพอหลังจากที่ทำงานให้เสร็จจิ๋วจะโอนเงินไปให้เต็มจำนวนที่ที่ต้องจ่าย ตามคำสั่งของกำนัน โดยอีกฝ่ายจะนำบัตรไปถอนเงินสดทันทีหรือไปรูดซื้อสินค้าจนเต็มจำนวนที่จ่ายไปหลังจากนั้นจิ๋วจะทำการยกเลิกบัตรทันที ซึ่งส่วนมากจะใช้เวลาไม่นานนักเงินนั้นจะถูกถอนออกทันที และจิ๋วจะไปทำบัตรใหม่ มันเป็นการจ่ายค่าจ้างที่ยากแก่การตรวจสอบที่มาที่ไปและคนรับก็เต็มใจที่จะรับเงินด้วยวิธีนี้   

ไม่นานนักฝนที่ได้อาบน้ำและเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวชุดใหม่เดินมาที่โต๊ะอาหารอย่างกลัวกล้าๆ จนกำนันเชิญให้นั่งลงพร้อมแนะนำให้รู้จักกับจิ๋วที่กำนันบอกเพียงแต่ว่าเป็นคนที่คอยดูแลด้านการเงินให้เท่านั้น ด้วยท่าทีที่ผ่อนคลายของกำนันน้อมและจิ๋วทำให้ฝนหายกลัวไปพอสมควรและที่สำคัญเธอยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เย็นเมื่อวาน ระหว่างทานอาหารกำนันได้แนะนำวิธีการทำงานต่างๆของที่นี่โดยขาดเหลือหรือสงสัยอะไรให้บอกจิ๋ว พร้อมกำชับว่าฝนมีอิสระที่จะเดินไปมาระหว่างโกดังกับที่พักได้ตามสบายแต่ขออย่าให้ออกไปนอกโกดังเด็ดขาด ฝนนั้นจำใจรับคำเพราะเธอรู้ดีว่าไม่สิทธิปฏิเสธได้และระหว่างทานข้าวฝนได้ถามกำนัน

"ลุงยังไม่ได้บอกฝนเลยว่าจะให้ฝนอยู่กี่วัน"

"อีก 2 คืนนะหนูฝน คืนนี้และคืนพรุ่งนี้" 

เธอพยักหน้าแต่ในใจนั้นยังวุ่นวายพร้อมคิดไปว่ากำนันจะทำตามคำพูดหรือไม่จนทานอาหารเรียบร้อย กำนันน้อมกับจิ๋วได้พาฝนไปที่ห้องแลป ซึ่งคนของกำนันได้เตรียมนำเอายาบ้ากับเฮโรอีนที่ต้องตรวจสอบมาอยู่บนโต๊ะในห้องแล้ว ฝนมองไปรอบๆห้อง จากสายตาที่ดูอย่างคร่าวๆพบว่ามีเครื่องมือที่ทันสมัยอยู่พอสมควร พร้อมเครื่องอำนวยความสะดวกไม่ว่าจะเป็นไฟฟ้าหรือเครื่องปรับอากาศ และเครื่องทำความร้อน ถึงสภาพอากาศภายนอกนั้นจะเย็นแต่ในห้องแลปตอนนี้ค่อนข้างอุ่น กำนันน้อมได้พูดขึ้นมา

"เอาละตอนนี้หนูฝนงานได้ตามสบาย ถ้าหาอะไรไม่เจอก็ถามจิ๋วนะ จิ๋วพอจะรู้อะไรอยู่ตรงไหน  ลุงให้จิ๋วอยู่ด้วยเพราะเรื่องนี้ไม่ใช่อยู่เพื่อเฝ้าหนูฝนนะ"

กำนันพูดก่อนจะเดินออกไป มันเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่กำนันให้จิ๋วมาด้วย เพราะจิ๋วนั้นมาที่นี่บ่อยครั้งและเห็นการทำงานของคำรณจนพอจะเข้าในในเรื่องเครื่องมือหรืออุปกรณ์บางอย่างอยู่บ้าง พอกำนันเดินออกไป จิ๋วถือสมุดเล่มหนึ่งมายื่นให้ฝน

 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

dodoza2

กำนันนี่ตัวเอ้เลยร้ายกาจมากครับขอบคุณมากครับสนุกมาก

Tik K.


pomm99

ฝนจะโดนกำนันน้อมมั้ย แต่ดูทรงแล้วไม่น่ารอด

pakykit


petergg

ได้ฝน มาทำงานแทนคำรณ ก็ดีสิกำนัน
อะไรกันครับเนี่ย

zero009


po3026

หนูฝนจะเสร็จกำนันได้หรือเปล่าหรือกำนันจะเสร็จหนูฝนแทน

Rrrrop


oddsk

กำนันสุดยอดจริงๆ ได้ทั้งงาน แล้วอาจจะได้หญิงด้วย

rongler


แมว69

กำนันเดินแผนล้ำลึก ทีมสอบสวนตามไม่ทัน

กบ

กำนันร้ายไม่ใช่เล่น เจ้าแผนการ

oit758

สงสัยจะไม่ได้แค่เงินละมั้งสองวันนี่ท่าจะโดนจัดหลายอยู่

dew1

ฝนโดนกำนันจัดเต็มแน่ๆๆ