จิตบำบัด Seasons 2 EP 4

[Khawnkaow]

 

........ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจเรามาอย่างต่อเนื่อง จะพยามเขียน เรื่องต่อเนื่องไปค่ะ.........

แก้มๆๆ  ดีใจจังแก้มมา เรานึกว่าจะทิ้งให้เราเป็นนก เสียอีก พี่กล้วยพูด...... เห้ยไม่ๆ  เรานัดแล้วก็ต้องมา  แต่เราหลับเพลินไปหน่อยนะพี่แก้ตอบ แบบบ่ายเบี่ยง.....  เออ ว่าแต่ทำไมชุดแก้ม มันดูเยินๆ เนอะ แล้วนี่มีคราบอะไรที่ผม กับริมฝีปาก....แก้มปัดมือ ออก อ๋อ สงสัยตอนทำงานกลุ่มละ กาวมันคงติด ไปๆๆ กล้วยไปดูหนักเถอะ เดวไม่ได้ดูตอนต้น พี่แก้มรีบตัดบท
ด้วยฤทธิ์ยาที่ยังคงอยู่ยิ่งเดินน้ำหล่อลื่นก็ยิ่งขับออกมา........แก้มยังคงหน้าแดงกล่ำ อารมณ์ความต้องการยังมีอยู่  หนังเริ่มไปได้พักเดียวพี่แก้ม กะทนไม่ไหว ถามกล้วยว่า กล้วย กล้วยชอบเราจริงๆ หรือ......  เอ่อ....กล้วยรวบรวมความกล้าแล้วพูดออกไป พร้อมจับมือพี่แก้ม แล้วพูดว่า.......เราชอบแก้มนะ  แก้มน่ารักผมยาว ผิวขาว  แล้วก็.......ใครไม่ชอบก็บ้าแล้วละ  พี่กล้วยตอบ  แล้วก็....อะไร...บอกมาเร็ว พี่แก้ม เน้นเสียงพร้อมจับไหล่พี่กล้วย  ก็แก้มหน้าอกใหญ่ ยิ่งแต่งชุดนี้ด้วย มันยิ่งโดดเด่นจัง พี่กล้วยตอบแบบปากสั่นๆ แล้วนี่นายแอบดูเราหรือกล้วย  เอ่อ ใช่ๆๆ กล้วยตอบ ดูอย่างเดียวนะมันไม่ถึงใจหรอก  ว่าแต่กล้วยอยาก  อยากจับมันไหม ประโยคสุดท้ายนี่ พี่แก้มกระซิบข้างหูกล้วย>>>>ทำให้ริมฝีปากกระทบติ่งหูเบาๆ>>>>   เอ่อออ ก็อยากจับ อยากรู้ว่ามันเป็นของจริงไหม>>>>> หมับ พี่แก้ม เอามือพี่กล้วยมาจับหน้าอกตัวเอง บังคับมือพี่กล้วยให้วนไป วนมาที่หน้าอก ผ่านเสื้อตัว ขนาด 3 S   รู้หรือยังว่าของจริงหรือของปลอม อันนี้ของจริงแน่อน  พี่กล้วยจับจากเบาๆ ไปหาหนัก พร้อมกับไล่นิ้วลงไปที่ส่วนล่าง  พร้อมกับพูดว่า แก้ม ของแก้มแฉะมาก เราปลดปล่อยให้นะ >>>> อืม เสียงรอดจากริมฝีปาก เบาๆ ใกล้หู พี่กล้วยขยับนิ้วไม่กี่ครั้ง พี่แก้มก็ถึงจุดหมาย แต่ยังไม่หายอยาก ยังคงกดมือพี่กล้วยเอาไว้ก่อน  พี่กล้วยพูดต่อว่า แก้มว่า เรากลับกันเถอะ เราอยากอยู่กับแก้มยาวๆ>>>>เสียงแผ่วเบาออกจากปากพี่แก้มพูดว่า คะ
ระหว่างเดินทางกลับมายังหอพัก ซึ่งไม่ไกลมากนัก งานนี้พี่กล้วยลงทุนนั่งแท็กซึ่งแล้ว บิ้วพี่แก้มมาตลอดทาง ซึ่งพี่แก้มก็เกร็งตัวเป็นระยะๆ ......ตัดภาพมาที่หอพี่กล้วย ทั้งคู่กำลังนัวเนียเต็มที่จีสตริง พี่แก้มหลุดมา แต่สติบางส่วนของพี่แก้มยังคงอยู่ พี่แก้มไม่ถอดเสื้อเพราะ ยังมีคราบน้ำที่แห้งเกรอะกรังอยู่หน้าอก  แล้วร้องว่าใส่เลยกล้วยๆ แก้มไหม่ไหว ละ จะเสร็จแล้ว  ดันเลย ดันเลย  พี่กล้วยกำลังเงอะงะ เพราะตะลึงกับความสวยของหมี แม้ว่าจะใช้งานมา แต่กะยังดูสด ใหม่ น่าลิ้มลอง พี่แก้ม จับ ท่อนเอ็นของ พี่กล้วย อุ้ย  ใหญ่มากเลย  จนพี่แก้มต้องลงมาชิมเบาๆ  แล้วพี่แก้ม ขึ้นคล่อมท่อนเอ็นขนาดเท่าแขนเด็ก โอ้ยๆๆ เข้าแล้วคับจังเลย โอ๊ย เราเสียว เสร็จแล้ว พี่แก้มปล่อยน้ำออกมา เราก็ไม่ไหวละ พี่กล้วยกระแทกได้สามครั้งน้ำกระฉูดเข้ามาในร่องอย่างเนืองนอง 
พี่กล้วยหอมแก้ม พี่แก้ม  ดีจังเลยแก้ม  พี่แก้มยิ้ม  แล้วพูดแบบเว้นวอนว่า กล้วยมาทำอะไรเขา...พี่แก้มยังตาปรือด้วยฤทธิ์ยาก  แก้มขออีกรอบนะดีจัง แต่ตอนนี้ร้อนไปอาบน้ำกัน พี่แก้มถอดชุดแล้วอาบน้ำสระผม  คืนนั้น ทั้งคืน พี่แก้มปลุกความเป็นายของพี่กล้วยด้วยทุกกระบวนการแต่ งูใหญ่ มันหลับ ไม่ตื่น จนรุ่งเช้า พี่แก้ม พลอยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
กล้วยๆๆ ตื่น ไปเรียนไหมเนี่ย  พี่แก้มปลุก  มีบ่ายอะแก้ม  งั้นแก้มกลับก่อนนะได้ไปเรียน ตอนเที่ยงมารับเราไปกินข้าวด้วยละ ได้ไหม พี่แก้มยิงคำถามพร้อมขึ้นเสียงแบบออดอ้อน  .....ได้ๆๆๆ.......... ตอนเที่ยง พี่กล้วยกับพี่แก้ม ก็ควงกันไปกินข้าวบ้าง ไปเที่ยวกันบ้าง  จนทุกคนรู้ว่าเป็นแฟนกัน>>>>ท่ามกลางความที่อิจฉาตาร้อน ของหนุ่มที่อยากได้เรือนร่างเพราะสาวอยากได้คะแนนดีๆ หมาหวงก้าง ก็ยังคงอยู่ ก็ยังนัด แล้วจัดการพี่แก้มหลายต่อหลายครั้ง ตอนนั้นสกิลของพี่แก้ม ได้เพิ่มพูลอย่างรวดเร็ว สามารถรับได้ทั้งสองช่องทางแบบไม่เคอะเขิน ด้วยความชำชองของหมาป่า ทำให้ลูกแกะตัวนี้พร้อมที่จะทอดกายเมื่อหมาป่าเรียกใช้งาน  ตอนนี้พี่แก้มมีผัวสองคนในเวลาเดียว สลับกันอย่างต่อเนื่อง ความฟินส์ต้องยกให้ตานั่น ส่วนเรื่องเอาใจต้องยกให้พี่กล้วย แว๊บเดียว
เฮ้ย....แก้มเป็นไง พี่ตองถาม นี่ยังไม่เลิกไปบ้านตานั่น และคบกับอีกิ๊กอีกหรือวะ>>>  กะยังต้องอยู่พี่แก้มตอบ>>>> ทำไมวะ พี่ตองกำลังจะพูดต่อ แต่ต้องหยุดแล้วถามต่อว่า แกเป็นไร พี่แก้มร้องไห้ .......เฮ้ย มีไรบอกเรา เอางี้ไปหอเราก่อน
เมื่อมาถึงหอพี่ตอง  พี่แก้มก็เล่าให้ฟังทั้งหมด>>>แม่งเลยสัส เลยวะกี่คนแล้ววะ ที่ต้องตกเป็นเครื่องมือมัน เอางี้พวกกูช่วย เอาให้แม่งหมดสภาพ ไม่ต้องมาเป็นที่เคารพ กันอีกต่อไป>>>>แล้วให้ทำไงอะตอง เอางี้แก้ม ที่เสียแล้วเสียไป ถ้าเสียอีกรอบคงไม่เป็นไร ในเมื่อมันเอาคลิปเราเป็นหลักฐานเราก็เอาคลิปมันเป็นหลักฐานด้วยเดวพวกเราจะตามไปแล้วถ่ายคลิปแล้วแบล็คเมลมัน ส่วนเราว่าอีกส่วนหนึ่งมันต้องอยู่ที่บ้านมัน และกิ๊กแน่นอนวะ และแกนอนห้องเดียวกับมันลองดู ว่าจะเอามาได้ไหม>>>>>เมื่อตกลงกันแล้วเราก็ต่างคนต่างเร่งทำงานกัน แก้มเตรียมห้องของตัวเองไว้ ฉันกับเดอะแก๊งค์วางกล้องเอาไว้มุมต่างๆ ที่คิดว่าจะเห็นหน้าของคนชั่วอย่างชัดเจน..... แล้วพวกฉันจะเข้าไปกระทืบเพราะได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือจากแก
ช่วงนี้กิ๊กต้องกลับไปบ้านเพื่อดูพ่อที่ป่วย ห้องนี้ปลอดคน แล้วกิ๊ก ดันลืมโทรไว้ด้วยเสร็จโจร>>>>พี่แก้ม ชวนไอ้หื่นไปกินเหล้า แล้วทำฟอร์มเมา บอกว่าอยากมีอะไรด้วย  ไอ้นั่นจะพากลับบ้าน พี่แก้มบอกว่า วันนี้ กิ๊กไม่อยู่ ไหนๆ ก็เคยมีอะไรกันแต่บ้านพี่ วันนีั้อยากได้พี่มานอนที่ห้องเรา ครั้งแรก แก้มกับพี่จะได้ฝากรอยพี่ไว้บนเตียง เท่านี้แก้มก็จะเป็นหนึ่งในห้อง แทนที่จะเป็นรองกิ๊กตลอดนะผ้วขา พี่แก้ม อ้อนแล้วเอาหน้าอกที่วันนนี้โนบรามาถูแขน.......โดนลูกอ้อน กับลูกนัวเนียของพี่แก้ม ก็เสร็จสิ้น
พี่แก้มเมาดิบ  จากเสือจะกลายเป็นเหยื่อ เมื่อเสือพาเหยี่อมาบนห้อง แล้วเสือไขประตูเข้ามา กล้องวงจรปิดมันไม่เคยโกหกใคร รวมถึงคลิปที่ ตอง แอนด์เดอะแก๊ง  เก็บภาพตั้งแต่สถานบันเทิง จนเสือเปิดประตูลากเหยื่อมาห้องตัวเหยือยเอง หลักฐานมัดตัวแน่นหนา
ในกล้องวงจรปิดในห้องพี่แก้ม ภาพที่เสือกำลังฟัดเหยื่อ กำลังถูกบันทึก ชัดทั้งหน้า ทั้งกิจกรรมต่างๆ จนเสือสำเร็จในตัวพี่แก้ม  พี่แก้มแกล้งรู้ตัวแล้วโวยยายหนัก แก๊งค์ของพี่ตองถีบประตูเข้ามา และรุมกระทืบเสือจนกลายเป็นแมว พร้อมด้วยหลักฐานที่มัดตัวจน หมดอนาคต 
แม้ว่าพี่แก้ม จะต้องเลือกกับการเป็นตราบาบในหัวใจและความเหยียดหยันจากเพื่อนหลายคน หนึ่งในนั้นพี่ยังคบกับพี่แก้มจนถึงทุกวันนี้ คือพี่ตองแอนด์ เดอะแก็งค์  และแม่ของข้าวได้เข้ามาแกะปมพี่แก้ม ทีละปม ทีละปม ด้วยพื้นฐานของพี่แก้มที่เป็นเด็กตั้งใจเรียน และพื้นฐานเป็นเด็กเรียบร้อย แม่เราสร้างพลังบวกให้กับพี่แก้มทีละน้อยๆ จนพลังบวกของพี่แก้มเต็มเปี่ยมและ สามารถที่จะยืนหยัดด้วยขาของตัวเอง จริงๆ แล้วพี่แก้มคิดจะลาออกไปตอนที่มีเรื่องใหม่ แต่แม่เราบอกว่า ถ้าหนูลาออกไป ครูเสียดายนะ อนาคตของเรามันจะพลาดไปบ้าง แต่ถ้าเราตั้งใจที่จะแก้ไขมัน สิ่งเหล่านี้มันจะดีกว่าไหม อะไรที่พลาดไปแล้ว มันแก้ไขไม่ได้ แล้วความผิดมันไม่ได้เกิดจากเรา.....เราต้องลุกขึ้นสู้ ครูเป็นกำลังใจและจะเยียวยาหนูเอง

เราไม่สามารถลบภาพจำในจิตใจเราได้ ......แต่เราจะอยู่กับภาพจำนั้นได้อย่างปกติสุขอย่างไร สิ่งนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุดต่างหากคะ

[peddo]

เจอหมาป่าแบบนี้ ต้องสตรองครับ ทำถูกแล้ว ดีกว่าปล่อยมันไปเรื่อยๆ เราและคนอื่นๆ จะแย่ไปด้วยครับ

[minky way]

ผมชอบย่อหน้าสุดท้ายนะ ให้กำลังใจได้ดีที่สุดและทำให้คนที่คิดจะยอมแพ้สามารถลุกขึ้นสู้ได้ต่อไปและที่สำคัญคืออยู่ได้อย่างมีความสุขด้วย

[Khawnkaow]

@minky way นั่นละคะสำคัญที่สุดที่ผู้ประสบปัญหาต่างๆ  มักจะกลายเป็นปมในใจ  ตัวเราเองก็มีปม  แน่นอนคะ  ว่าเราอยู่ไดอย่าคนปกติ  แต่ถ้าเจอสถานที่ที่เกิดปมนั้น  แว๊ปหนึ่งมันจะเกิดความกลัวคะ  แล้วมันจะหายไปคะ

[Khawnkaow]

@peddo  ต้องสตรองจริงๆ  เอาให้หลาบจำ  แต่ส่วนใหญ่ผู้เสียหายมักจะหวาดระแวงจากการซักถาม  ด้วยคำถามซ้ำไปซ้ำมา  ต้องเล่าวนเวียรอยู่อย่างนั้นเป็น  พันๆ  รอบ  เพื่อหาช่องทางที่จะให้คนกระทำหลุดพ้นคะ  ถ้าลูกแกะไม่สรอง หมาป่าก็รอด