ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

Darkness Circle / วงจรแห่งความมืด ตอนที่ 17

เริ่มโดย เจตภูติ, กุมภาพันธ์ 24, 2021, 11:39:28 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

เจตภูติ

Darkness Circle / วงจรแห่งความมืด ตอนที่ 17

ที่ห้องพักขนาดใหญ่ราคาแพงบนชั้นบนสุดของโรงแรม  ภายในตกแต่งด้วยข้าวของเครื่องใช้และสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน แบ่งห้องเป็นโซนรับแขกและห้องนอน ที่ตรงกลางของห้องนอนมีเตียงขนาดใหญ่ที่มีเบาะนุ่มฟูปูด้วยผ้าสีขาวที่กำลังยวบยาบไปตามแรงกดกระแทกของหญิงสาวหน้าตาสวยเก๋ ผิวสีแทนรูปร่างค่อยข้างผอมที่กำลังเปลื่อยกาย โดยที่ด้านล่างของหญิงสาวมีชายหนุ่มรูปร่างสันทัดที่ไร้อาภรณ์ปิดร่างกายเช่นกัน ทั้งคู่เล่นบทรักบทสวาทกเข้าใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร

แต่เหมือนจะเป็นฝ่ายชายที่อ่อนเชิงกว่าจนถูกหญิงสาวควบคุมความหฤหรรษ์ไว้ได้ทั้งหมด ชายหนุ่มทำได้แค่นอนนิ่งปล่อยให้ร่างเล็กๆ ของหญิงสาวโยกขย่มอยู่บนตัวอย่างสนุกสนาน แรงเสียดสีของท่อนเนื้อขนาดกำลังดีกับผนังช่องสวาทที่นิ่มกระชับ ทำให้คนทั้งสองส่งเสียงร้องครวญครางออกมาอย่างไม่ขาดปาก เสียงของทั้งคู่ดังสลับกันไปมากับเสียงของเนื้อกระทบเนื้อที่ดังสนั่นไปทั่วห้อง

"อร๊าาาา...อร๊าาาา...เสียวดีจังเลย...เปี๊ยก..." เสียงหญิงสาวพร่ำบนถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นในร่างกายด้วยเสียงที่แหบพร่ามีเสน่ห์ ขยับโยกบั้นท้ายนวลเนียนให้ชายหนุ่มรับแรงกระแทกอย่างเมามันส์

"ซี๊ดดดด...คุณนี้สุดยอดจริงๆ...ธิช่า...ซี๊ดดดด..." ชายหนุ่มเอื้อมมือหยาบไปบีบเนินเนื้อคู่งามขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ของหญิงสาวที่ส่ายไปมาตามแรงกระทำของเธอเอง สัมผัสอันนุ่มมือทำเอาชายหนุ่มเคล้นคลึงมันอย่างเพลินมือ

"อืมมมม..." หญิงสาวโน้มกายลงมาจูบปาก แหย่ลิ้นสอดเข้าโล้มเลียและสัมผัสลิ้นหนาของชายหนุ่มมือสวยรูปไล้ศรีษะอย่างเพลิดเพลินก่อนจะดันสะโพกบดเอวเป็นวงกลมเข้าใส่

ระหว่างนั้นชายหนุ่มก็ย้ายมือจากเต้านมสองข้างมาตะปบเข้าใส่บั้นท้ายอย่างไม่ยอมจำนนต่อความเสียว ปิยะพงษ์ได้ตั้งปณิธานว่าจะยืดเวลาการทำเสียวให้ยาวนานขึ้นทุกครั้งที่เขามีอะไรกันกับเธอ แต่ก็ดูเหมือนว่าความอึดนั้นจะไม่ค่อยจะพัฒนามากขึ้นเท่าไหร่นักอาจจะเป็นเพราะลีลาที่เร้าร้อนและความสวยงามของคู่สวาท

หญิงสาวหลังจากบดปากดูดลิ้นแลกน้ำลายจนพอใจก้ขยับปากมาไซร้ไปที่ซอกคอหนาๆ พร้อมกับขกัดและใช้นิ้วมือบี้เข้าใส่หัวนมแข็งๆ ไปด้วย จนชายหนุ่มเสียวเกร็งหนักใช้สองแขนแข็งแรงล็อคเอวของหญิงสาวไว้ไม่ให้เคลื่อนได้ถนัด หวังถุเลาความเสียวลงให้ได้มากที่สุด เพราะใกล้จะหมดความอดทนเต็มที

"อีกนิดหนึ่งนะเปี๊ยก...ซี๊ด....ธิช่าใกล้จะถึงแล้ว...อร๊าาาา..." หยิงสาวเริ่มคร่ำครวญเสียงสั่นเครือเมือความเสียวสะสมใกล้ถึงจุดระเบิด ประกอบอาการสุดกลั้นของชายหนุ่มที่แสดงออกทางหน้าตาและท่อนเนื้อที่ผองตัวและกระตุกเกร็ง

"จะ...จะ...ไม่ไหวแล้วววว!..." ชายหนุ่มคำรามด้วยความกระสัน เขาผละมือออกจากเต้าคู่สวย แล้วดันร่างเต็งตึงกระชับไปทุกสัดส่วนให้นอนหงาย เอวกำยำกดดันท่อนเนื้อให้กลับเข้าไปอยู่ในเรือนร่างยั่วยวนอีกครั้ง และเพิ่มแรงกระแทกบั้นเอวให้หนักยิ่งขึ้น

"อูยยยย...แรงๆ เลยเปี๊ยก...จะเสร็จแล้ว...จะเสร็จแล้ว...เสร็จแล้ว..."เสียงครางดังสนั่นลั่นห้องไม่แพ้กับเสียงเนื้อกระทบกันที่ดังและถี่ยิบยิ่งขึ้น หยิงสาวมีอาการกระตุกจนกล้ามเนื้อเต้นตุบๆ โดยเฉพาะที่ช่องสวาทที่ออกแรงตอดอย่างรุนแรง จนชายหนุ่มซอยเอวอยู่ได้ไม่นานความอดทนของชายหนุ่มก็หมดลง

"อ๊ากกกก...ซี๊ดดดด..." ชายหนุ่มถอดท่อนเอ็นออกจากร่องสวาทก่อนดึงกระชากถุงอย่างอนามัยออกจากดุ้นแกร่ง แล้วสาวมือชักท่อนเนื้อจนน้ำกามขาวขุ่นพุ่งแตกกระจายไปทั่วหน้าท้องเนียนมีกล้ามเนื้อเห็นเป้นลอนบางๆ บ้างก็ไหลลงเปื้อนบนที่นอน

หลังจากเสร็จกามกิจที่ดำเนินการมาครู่ใหญ่ ชายหนุ่มก็ได้ทิ้งกายลงนอนอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ก่อนที่หญิงสาวจะยันกายขยับร่างเข้าไปนอนซบแผงอกแน่น

"รู้ไหม เปี๊ยกเป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุดตั้งแต่เราเคยรู้จักมาเลย" กันธิช่าถูไถใบหน้าเข้ากับอกแกร่งคลอเคลียคู่สวาทไม่ต่างจากแมวน้อย ถึงจะดูขัดกับหน้าตาที่สวยเก๋และแววตาคมดุแต่กลับดูน่ารักน่าหลงไหลอย่างประหลาด

"เหรอครับ ผมดีใจจัง" ปิยะพงษ์ยิ้มกว้างรับคำชมแขนหนาโอบกอดร่างเนียนมือใหญ่ลูบไล้ไปที่หัวไหล่สีแทนเนียนนุ่ม สำหรับเขากันธิช่าก้เป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดที่เข้ามาในชีวิตของเขาเช่นเดียวกัน

"อีกไม่กี่วันเราก็จะกลับแล้วนะ เรายังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเปี๊ยกเลยนะ เล่าเรื่องตัวเองให้เราฟังบ้างสิ" กันธิชาแหงนหน้าขึ้นซบตากับชายหนุ่มแววฉายประกายความสนใจต่อคนที่เพิ่งมีความสัมพนธ์ลึกซึ้งด้วยกัน

"เรื่องของผมก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่หรอกครับ คุยไปก็ไม่สนุก" ปิยะพงษ์บ่ายเบี่ยงมีสีหน้าเศร้าลงและแสดงออกถึงความเป็นกังวล ผู้ชายแบบเขาที่กำพร้าพ่อแม่ มีแค่ร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ ถึงตอนนี้จะไม่มีหนี้สินติดตัวแล้วก็ตาม แต่ตัวเขาก็ยังรู้สึกด้อยค่าและไม่คู่ควรกับผู้หญิงที่งดงามทั้งกายและใจอย่างกันธิช่าที่ยอมมาคบหากับคนจนๆ อย่างเขา

"เล่าหน่อยสิ หรือเรื่องสองคนที่มาด้วยคืนก็ได้ เปี๊ยกดูเกรงใจเขาน่าดูเลยคนสำคัญเหรอ" หญิงสาวขยั้นขยอพยายามจะล้วงข้อมูลจากชายหนุ่มคนซื่อ ด้วยการเบียดกายเข้าไปแนบชิดจนสองเต้าบี้ติดกับลำตัวเป็นท่าทางที่ชวนหลงไหลสำหรับผู้ชายเกือบทุกคน

"อืม...สองคนนั้นอาจารย์ผมกับน้องชายของอาจารย์นะ สองคนนี้ป็นคนที่ผมเคารพมากที่สุดในตอนนี้เลย แล้วทั้งคู่ก็ดีกับผมมากเลย"

"อาจรย์นี่ อาจารย์อะไรเหรอคะ สอนที่ไหน วิชาอะไร" กันธิชาพลิกกายเป็นนอนคว่ำชันแขนเท้าคางแล้วจ้องมองด้วยความสงสัยไปที่ใบหน้าของชายหนุ่ม ที่กำลังอมยิ้มหลังจากได้ยินคำถาม

"ฮ่าฮ่า ไม่ใช้อาจารย์อะไรแบบนั้นหรอกครับ อาจารย์เป็นพวกมีวิชาอาคมนะครับ คอยใช้วิชาช่วยเหลือชาวบ้านที่เดือดร้อน" ปิยะพงษ์ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาก่อนจะเริ่มอธิบาย เพราะอาจารย์ของเขาถึงจะดุสุขุมหน้าเชื่อถือ แต่ดูยังไงก็ไม่เหมือนพวกอาจารย์ที่สอนหนังสือตามโรงเรียนหรืออะไรทำนองนั้น

"หืม...น่าสนใจนะ คุณพ่อธิช่าเองก็ชอบพวกพระเครื่องวัตถุมงคลอะไรพวกนี้อยู่เหมือนกัน พาธิช่าไปทำความรู้จักกับอาจารย์บ้างสิ เพื่อจะได้ของดีไปฝากคุณพ่อบ้าง" หญิงสาวไม่ได้ท่าทีที่ขัดเขินแม้จะเข้าใจผิด แต่ดูเหมือนยิ่งสนอกสนใจมาขึ้นกว่าเดิม

"จะดีเหรอครับ" เป็นนปิยะพงษ์เองต่างหากที่ดูเหมือนจะเขินแทน กลัวว่าหญิงสาวที่ดูทันสมัยและมีหัวก้าวหน้าจะดูถูก แต่กลับต้องแปลกใจเพราะเธอดูตื่นเต้นมากกว่า

"ดีสิ นะนะ พาไปหน่อย" หญิงสาวออดอ้อนอย่างน่ารัก

"ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะเคลียร์คิวอาจารย์แล้วนัดเวลาให้" ปิยะพงษ์ยิ้มแล้วตอบตกลงอย่างเสียไม่ได้

"ดีจังเลย เปี๊ยกน่ารักที่สุด เราไปอาบบก่อนนะ" กันธิชาขยับใบหน้าเข้าไปหอมแก้มชายหนุ่มเบาๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

ระหว่างที่เขากำลังรอให้กันธิชาอาบน้ำเสร็จเขาก็หยิบมือถือขึ้นมาเล่นก่อนจะพบกับสายเรียกเข้าที่เขาไม่ได้รับเพระปิดเสียงไว้หลายข้อความเตือน ซึ่งก็ไม่ใช่เบอร์ใครที่ไหนเป็นเบอรืโทรศัพท์ของอ๊อดนั้นเอง เขาเริ่มรู้สึกกังวลไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่บ้านรึเปล่า จึงรีบติดต่อกลับไปทันทีแต่ก้ติดต่อไม่ได้

"ธิช่าครับ ผมมีธุระที่ย้านต้องรีบกลับแล้ว เอาไว้จะโทรหานะครับ" ปิยะพงษ์รีบแต่งตัวอย่างลวกก่อนจะร้องบอกหญิงสาวอย่างร้อนใจ

"ค่ะ..." หญิงสาวขานรับแบบงงๆ ชะโงกหน้าออกมาดูก็เห็นชายหนุ่มวิ่งออกจากห้องไปแล้ว

..................................................

เสียงรถยนต์แล่นมาด้วยความเร็วแล้วมาหยุดจอดอยู่ที่ประตูรั้วหน้าบ้านของบ้านสวนที่เงียบสงบวังเวง เสียงเอี๊ยดอ๊าดของล้อเหล็กประตูเลื่อนเสียดสีกับรางเหล็กดังขึ้นต่อเนื่องอยู่ครู่หนึ่งก่อนเสียงรถยนต์จะแล่นต่อเข้ามาจนถึงตัวบ้าน ชายหนุ่มที่อยู่ในอาการไม่สบอารมณ์เพราะเพิ่มผ่านเรื่องราวที่ขัดใจมาได้ไม่นานเดินขึ้นไปบนจนเสียงเท้ากระทบขั้นบันไดไม้แม้จะไม่ได้ลงน้ำกระแทกกระทั่นแต่เมื่อเทียบความเงียบรอบๆ ตัวบ้านก็ทำให้ได้ยินเสียงชัดพอสมควร

"อ๊อดมาแล้ว ออกไปไหนมาเหรอ" เจษฎาที่ดื่มมาพอสมควรนั่งพักดูทีวีอยู่ที่ชุดรับแขกของบ้านร้องทักเมื่อเห็นรุ่นน้องเดินเข้ามมาในบ้านด้วยท่าทางเหนื่อยๆ ใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

"อ้าวพี่เจษกลับมาแล้วเหรอ เดี๋ยวก่อนนะผมโทรหาพี่ตั้งหลายครั้งทำไมไม่รับโทรศัพท์" อ๊อดหันไปตามเสียงสะดุ้งตกใจหลุดจากอาการเหม่อลอย ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาข้างๆ เจษฎาท่าทางกระฟัดกระเฟียด

"หืมอ๊อดโทรหาพี่เหรอไม่เห็นรู้เรื่องเลย" เจษฎาทำหน้างุนงงก่อนจะล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู ก็พบว่าโทรศัพท์มือถือหน้าจอมืดสนิทกดเปิดเท่าไหร่ก็ไม่ติด "อ้าวแบทหมด ขอโทษที"

"แล้วมัวไปทำอะไรอยู่" อ๊อดเสียงดังขึ้นเล็กน้อยแสดงถึงความร้อนใจ

"ก็พอดีเสี่ยงกวงมันชวนกินข้าวเย็น แล้วพาไปเลี้ยงต่อที่เล้าจน์ในเมืองก็เลยลืมเช็คดูนะ ฮาฮา" เจษฎาอธิบายพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ

"ไม่ตลกนะพี่ เป็นคนยังไงทำไม ปล่อยให้แบทมือถือหมดได้" อ๊อดขึ้นเสียงอย่างที่เจษฎาไม่ได้เห็นมานาน โดยเฉพาะหลังจากที่เขาออกจากคุกมาอยู่ด้วยกัน อ๊อดยิ่งไม่เคยทำน้ำเสียงแบบนี้ใส่เขา

"...เป็นอะไรไป ไปโมโหอะไรมา" เจษฎาปรับน้ำเสียงให้ทุ่มต่ำเหมือนจะเป็นการบอกให้อ๊อดใจเย็นลง

"........." อ๊อดเงียบไปเหมือนกำลังตั้งสติ สงบจิตสงบใจ กลั้นโทสะ

"ไม่พอใจอะไรก็บอกพี่ตรงๆ ได้นะ พี่ไม่เคยโกรธอ๊อดอยู่แล้ว" เจษฎาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบหวังจพให้อ๊อดใจเย็นลง

"......ผมขอโทษพี่ พอดีอารมณ์เสียมากไปหน่อย" อ๊อดมีทีท่าอ่อนลง แม้ใบหน้าจะมีอาการหงุดหงิดหลงเหลืออยู่บ้าง

"อืม...มีอะไรจะบอกพี่ไหม"

"อ๋อ ไอ้ทศพี่ ผมเจอไอ้ทศ เมื่อกี้ก็ออกไปตามดูมันมา"

"หา! ไอ้เวรนั้นมาทำอะไรที่นี่"

"คืองี้พี่ตอนค่ำๆ ผมนั่งตรวจชุดข้อมูลอยู่ แล้วผมก็เห็นข้อมูลในมือถือไอ้ทศมันกำลังติดต่ออยู่ลูกสาวกำนัน"

"พูดเป็นเล่นไปแล้วไมันไปรู้จักกันได้ไง"

"ผมเช็คดูไฟล์บันทึกข้อความสนทนา เหมือนมันแค่มาติดต่อธุรกิจ"

"แบบนี้ไม่ดีแน่" เจษฎาลูบเคราพร้อมกับขมวดคิ้ว รับรู้ได้ถึงความไม่ชอบมาพากล และความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นเพราะคนที่รู้เบื้องหลังของเขาที่อยู่ในพื้นที่ชักจะมีเยอะขึ้นเรื่อยๆ

"ใช่พี่ ถ้าไอ้ทศมันเข้าหาคุณปลาแบบนี้น่าจะส่งผลกระทบกับแผนเราไม่น้อย ขืนปล่อยให้มันรู้ว่าพี่อยู่ที่นี่แล้วแฉอดีตของพี่พวกเราพังแน่ๆ ผมก็เลยแกะรอยจากข้อมูลแล้วก็ตามไปสืบดู แต่พอผมไปถึงยังไม่ทันได้ทำอะไรก็เห็นมันกำลังพาคุณปลาที่เมาไม่ได้สติออกจากร้านไป ผมก็ตามมันไปจนถึงโรงแรม ผมเห็นว่ามันคงมีแผนการทำอะไรสักอย่างก็เลยจัดการสั่งสอนมันแล้วพาคุณปลาหนีออกมา..." อ๊อดเล่าเรื่องราวอย่างใส่อารมณ์จนเจษฎานั่งเงียบลุ้นตามไปด้วย

"...เดี๋ยวก่อนนะ แล้วอ๊อดจัดการมันยังไง มีใครเห็นหน้าอ๊อดรึเปล่า" เจษฎาอดสงสัยและเป็นห่วงไม่ได้ เพราะอ๊อดก็เป็นชายรูปร่างผอมไม่ได้ฝีมือในการชกต่อยไม่น่าสู้ทศพลที่เป็นคนตัวใหญ่แข็งแรงกำยำได้ จนต้องตั้งคำถามแทรกขึ้นมา

"สบายใจได้พี่มันไม่เห็นหน้าผมหรอก ผมแอบไปหยิบเอาถังดับเพลิงมาแล้วฉีดเข้าไปในห้อง พอมันออกมาเปิดประตูผมก้ฉีดใส่หน้ามันแล้วก้เตะผ่าหมากเข้าใส่แล้วกระทืบไข่มันจนสลบไปเลย ส่วนคุณปลาก็เมาไม่รู้เรื่อง"

"อืม...เยี่ยมมากเลยอ๊อด ไม่รู้ว่ามันวางแผนอะไรไว้แต่ก็ดีที่อ๊อดขวางไว้ได้ก่อน อย่างนี้มันน่าจะกลัวเพราะผิดแผนแล้วคงไม่กล้ามาที่นี่ไปอีกสักระยะ แต่เราก็ยังวางใจไม่ได้ คงต้องเร่งงานของเราให้เร็วขึ้นแล้ว พี่อยากไปจากที่นี่เต็มทีละ" เจษฎาทำหน้าเบื่อๆ อยากจะหนีไปใช้ชีวิตอิสระเสียที

"จะไปไหนกันเหรอครับ อาจารย์" ปิยะพงษ์ที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านได้ยินเพียงช่วงท้ายประโยค ก็ร้องถามออกไปด้วยความสงสัย

"เพิ่งกลับเหรอเปี๊ยก" อ๊อดหันไปหาปิยะพงษ์ที่เดินเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วยท่าทางแสดงออกว่ากำลังรีบร้อน

"ครับ" ปิยะพงษ์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะนั่งลงใกล้ๆ กับอ๊อด

"เดี๋ยวนี้เหลวไหลใหญ่แล้วนะเรา หายตัวไปทั้งวันร้านก๋วยเตี๋ยวก็ไม่ไปเปิดเลยนะ" เจษฎาแซวชายหนุ่มที่หลังจากเจอกับหญิงสาวที่ร้านอาหารก็ไม่ค่อยมีเวลามาช่วยงานที่สำนักเหมือนที่เคยทำ

"ใช่พี่โทรหาก็ไม่รับสาย" อ๊อดเสริม

"แหม่อาจารย์ มันต้องก็มีหยุดพักผ่อนกันบ้าง" ปิยะพงษ์ยิ้มเขินๆ ก่อนจะหันไปยกมือไหว้อ๊อด "ขอโทษพี่อ๊อดผมปิดเสียงไว้เลยไม่ได้รับ"

"ไม่ใช่ว่าอยู่กับสาวเลยไม่อยากรับสายหรอกเหรอ" อ๊อดแซวพร้อมกับเอาศอกไปกระทุ้งแขนของปิยะพงษ์

"แฮะๆ เรื่องผมไม่มีอะไรหน้าสนใจหรอก ว่าแต่อาจารย์จะไปไหนเหรอครับ ผมได้ยินไม่ถนัด" ปิยะพงษ์เขินหนักจนต้องเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

"ไม่มีอะไรหรอก ก็มีคนมาขอให้ไปช่วยที่นั้นที่นี่เท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรแล้วฉันไปนอนก่อนนะ มึนๆ หัวนิดหน่อยแล้ว" เจษฎาทำทีเป็นเอามือกุมขมับ แล้วเดินโงนเงนเข้าห้องไป

ปิยะพงษ์ทำหน้างงมองตามเจษฎาก่อนจะหันกลับมาคุยกับอ๊อด "แล้วพี่อ๊อดโทรหามีเรื่องอะไรเหรอครับ"

"ตอนแรกพี่จะขอให้เปี๊ยกไปช่วยอะไรพี่หน่อย แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว ไปนอนเถอะ" อ๊อดยิ้มให้แล้วเอามือตบไปที่ไหล่ปิยะพงษ์เบาๆ แล้วลุกเดินตามเจษฎาไป ปล่อยให้เปี๊ยกนั่งทำหน้างงอยู่คนเดียว

..................................................
 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

shadow5

มีจัดนัดกระชับมิตร ด้วยอ๊อดมันร้ายยย


ขอบคุณมากครับ

Prik110927


jackkie

อ๊อดจอมวางแผน  เปี๊ยกใสซื่อ เจษฎาเขี้ยวลากดิน  ขอบคุณครับผู้แต่ง  ช่างน่าติดตามอย่างกับหนังไทยย้อนยุคเลยครับ

nujane_dude

มีการนัดกันด้วย อ๊อดนี้จอมวางแผนจริง เจอเจาะข้อมูลทางเปี๊ยกแน่ๆ

au2000

เปี๊ยกจะไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรกับเขาเลย
แต่ยังดีมีคู่มากับเขาบ้าง

Flare cnx


summersale

ตัวละครเยอะมาก...กำลังเรียบเรียงที่ละคู่

Nong5670


n_neng

ยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แบบนี้ ยิ่งต้องระวังตัวมากๆ  แล้วเมื่อไหร่จะถึงเวลาชำระแค้นล่ะ เอาใจช่วยอ.เจษ

จรัญ บุญชู

เปี๊ยกอ่อนต่อโลกมืดมาก...งานนี้สงสัยชักศึกเข้าบ้าน

wood007

คงจะมีหมู่กันในไม่ช้า ตอนนี้ครบคู่แล้ว

bangsan

แล้วแผนของเจษจะแตกมั๊ยเนี่ยมีตัวละครเข้ามาเพิ่มอีกสองคน


DarkGearmour

สามหนุ่มสามมุม
ว่าแต่
จะมีอะไรตื่นเต็นอีกไหม
น่นตืดตามจริงๆ