ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ตำนานเทพวายุ [ season3 ] ตอนที่ 45 : 1 วันของพวกเขา

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, พฤษภาคม 15, 2021, 01:02:47 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครับ ชาวอิซานางิทุกท่าน หวังว่าจะไม่หายนานเกินไป

จริงๆแล้วก็อยากจะลงวันอาทิตย์นะครับ แต่มีโทรมาถามผมว่า

อื้มมม ยังไม่เห็นเทพวายุลงเลยอ่ะ อืมมมม


::Cold:: ::Cold:: ::Cold:: ::Cold:: ::Cold::


...............


ความเดิมตอนที่แล้ว


ริวกะพาใบเฟิร์นมาที่บ้าน แล้วระหว่างที่กำลังเรียนรู้งานกับคิราระ

น้องสาว เมียสุดท้องตัวแสบอย่างรุ้งพลอยก็มาหา และไม่เท่านั้น

แค่ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา กระแตก็ตามมาด้วย เนื่องจากรินคุยเรื่องที่

ริวกะอยากได้รถคันใหม่ ส่วนตัวริวกะนั้นก็ได้เจอกับตัวเองอีกคนอีกคนในจิต

พวกเขาได้เข้าต่อสู้กันเต็มกำลัง แต่ริวกะก็เหมือนจะด้อยกว่าในทุกๆด้าน

การมาเจอกันครั้งนี้เป็นการชักนำของเทพีเบ็นไซเท็นนั่นเอง

โดยที่อีกตัวตนของเขาได้เตือนเอาไว้ว่า ถ้าแกยังอ่อนแออยู่แบบนี้

ชั้นจะจัดการเรื่องทั้งหมดเอง และริวกะก็ตื่นขึ้น พอตื่นมาก็เจอพลอยอยู่

แล้วพอคุยกันไปกันมาทั้งคู่ก็เริ่มเสื้อผ้าหลุดไปเรื่อย แน่นอนว่าความคิดถึง

มันต้องใช้ร่างกายสารภาพ แต่ว่าระหว่างนั้นเองใบเฟิร์นก็เข้ามาเจอคาตา

แล้วเรื่องจะเป็นยังไงต่อไปนะ



.................................





ทั้งพลอยและริวหันไปมองที่ใบเฟิร์นพร้อมกันเลย ตอนนี้ใบเฟิร์นกำลังถูกจ้องด้วยสายตาของหนุ่มสาวที่กำลังเปลือยเปล่า ใบเฟิร์นเองก็ไม่ใช่เด็กที่จะไม่รู้ประสีประสา มาทรงนี้คือกำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะแน่ๆ เขาะ เขาะ ขอโทษที่ขัดจังหวะ พี่อั้มให้มาตาม


ปั้ง !!! ใบเฟิร์นปิดประตูด้วยความรีบร้อน เธออาย เธอเขินจนพูดไม่ออกแต่ว่า เธอก็นึกขึ้นได้เธอเปิดประตูอีกครั้งและกดล็อคประตูลูกบิดแกร๊กแล้วปิดประตูอีกครั้ง ใบเฟิร์นรีบเดินออกมาแล้วบ่นในใจอีริวอีบ้าหัดล็อคประตูมั่งก็ไม่ได้ เห็นหมดเลย


ใบเฟิร์นเดินมาแล้วก็หยุดอยู่ตรงหน้าห้องๆหนึ่ง ใจของเธอเต้นโครมครามเลย ไม่สิ่ ไม่สิ่ ไม่อิจฉาสิ่ เธอบอกตัวเองแบบนั้น เธอพยายามข่มใจกับสิ่งที่เห็น กับภาพที่เจอ สิ่งที่ไม่สามารถโกหกตัวเองได้คือเธอชอบริวกะ และตอนนี้แค่เวลาไม่ถึง 24 ชั่วโมง

เหมือนว่าความชอบที่มีมันจะทวีมากขึ้นจนเป็นรักไปแล้ว แต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีกก็คือพลอยคือคู่หมั้นของริวกะ ใบเฟิร์นบอกตัวเองในใจว่าเรื่องของเขาสองคน และเธอก็เดินกลับไปด้วยใจที่ทั้งปวดร้าวและเต้นไม่หยุด หลายอย่างกำลังตีกันวุ่นวายในจิตใจเธอจริงๆ


ส่วนด้านริวกะนั้นเขาก็คาอยู่ในท่ามิชชันนารี เสียบคาร่องเสียวของพลอยอยู่แบบนั้น เขาบอกกึ๋ย เฟิร์นมาเห็นซะแล้วสิ่ พลอยไม่ได้ล็อคประตูห้องเหรอครับ พลอยนอนมองชายหนุ่มที่กำลังคร่อมเธออยู่ เธอตีต้นแขนล่ำๆของเบาแล้วพูดด้วยเสียงงอนๆว่าล็อคแล้วค่ะ


นายมังกรหื่นกามก็ยิ้มด้วยสีหน้าที่เจ้าเล่ห์แล้วบอกว่า หืม งั้นแสดงว่าคิดจะมาปล้ำริวอยู่แล้วใช่ม๊า พลอยตีเผี๊ยะไปที่แขนอีกทีแล้วบอกใครปล้ำใครกันแน่ริวลามก อื๊ยยย ริวกะขยับเอวโดยที่ไม่บอกพลอยเลย มันเลยเกิดเสียงนี้ขึ้นมายังไงล่ะ อยู่ดีๆพลอยก็รู้สึกเสียวว่าบที่ร่องสวาทของเธอ



เธอทั้งเม้มปาก ทั้งพยายามอ้าขา ทั้งกำผ้าห่ม เพื่อที่จะพยายามระบายความเสียวออกไป แต่เธอกลับต้องสู้กับความเสียวที่มากกว่าเดิมเพราะริวกะชายคนรักได้ก้มลงไปดูดจุกเสียวของเธอ เสียงดังจ๊วบบ จ๊วบบ ดังขึ้นไม่หยุด บั้นเอวของเขาขยับดันท่อนเสียวแหวกเข้าร่องสวาทอีกครั้ง


พลอยที่เสร็จไปแล้ว 1 รอบก็ถึงกับผวากอดคอด้วยความเสียว เสียวกะซอยปั้ป ๆ ๆ ๆ เน้นๆแน่นๆจนพลอยแทบขาดใจ ขึ้นให้ริวหน่อยนะครับคนเก่ง ริวกะพูดกับสาวคนรักด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนาและความหื่น พลอยพยักหน้าตอบรับคำขอนั้นถึงเธอจะไม่เก่งเท่าพี่คิราระ


แต่เธอก็อยากทำให้ชายคนรักมีความสุขบ้าง ริวกะกอดเอวเธอไว้และขยับตัวมาดึงเธอขึ้นมา อ๊อยย ซื๊ดดด แค่ลุกขึ้นมานั่งเท่านั้นพลอยก็ถึงกับเสียวจนเสียงเล็ด นี่ขนาดยังไม่ได้เริ่มขย่มนะ พลอยนั่งเทียนลงไปจนมิดด้ามเธอกัดริมฝีปากเบาๆ ดูเหมือนว่า


การที่ห่างหายจาก sex ไปเกือบเดือนมันทำให้น้องสาวของเธอฟิตกระชับขึ้นด้วย ริวกะยันตัวขึ้นกอดเมียคนทรงเอาไว้แล้วถามว่าไหวมั้ย ไม่ไหวก็บอกนะริวทำเองก็ได้ พลอยมองด้วยแววตา)เยิ้มแล้วบอกว่า ไหวค่ะ พลอยเธอขยับอีกสองสามครั้งแล้วจึงกัดฟันขย่มอีกครั้ง


ริวกะตั้งแขนให้เธอค้ำซึ่งมันได้ผล พลอยขยับ ช้า ๆ  ช้าๆ และพอมีหลักให้เกาะเธอจึงเริ่มขย่มทันที ตับ ๆ ๆ ๆ  ซื๊ดดดด เสียงของทั้งคู่ดังออกมาพร้อมๆกันเลยทีเดียว ถึงลีลาจะไม่ได้เด็ดมากมายนัก แต่ว่าความไร้เดียงสาและท่าทางที่ชะงักๆ ๆนี่แหละมันเสียวไม่เบาเหมือนกัน


[ พลอย ]  :  ซื๊ดด ไม่ไหวแล้วค่ะริว เสียวจนขยับไม่ไหวเลย


ริวกะยันตัวขึ้นไปดูดนม และ ดูดปากอีกเป็นนาที และบอกว่างั้นริวทำเองนะ พลอยเม้มริมฝีปากร้องงื่ม ๆ ๆ ๆ เธอขยับตัวออกทันทีที่ไอ้จ้อนหลุดออกไป เธอถึงกับตัวงอเพราะเจอแง่งหัวหยักครูดเต็มๆเลย แต่ก่อนที่พลอยทิ้งตัวนอนริวก็จับเอวเธอไว้และเลียดูดดังซรู๊บบบบบบบ



พลอยถึงกับดิ้น  พอเจอลิ้นวายุเข้าไป อ๊า ใส่มาเลยค่ะริว พลอยร้องขอให้ริวใส่ดุ้นของเขามาในร่องเสียว ชายหนุ่มก็จัดให้ไม่มีปัญหา เขาตั้งเขาและเข้าด้านหลังเธอด้วยท่าหมา พลอยเองก็บอกงืออ ริวพลอยอายนะ ให้นั่งก้นโด่งแบบนี้ ริวรีบเข้าประกบแล้วบอกไม่เห็นน่าอายเลย



เขาจับแท่งหรรษาลำโตปาดไปมา 2 – 3 ทีแล้วกดซวบไปครึ่งลำ อ๊า !!!  พลอยถึงกับร้องเสียงหลงเลยทีเดียว ฮึ่มมมม ริวกะขยับซอยทันที ทำไมมันทั้งแฉะทั้งลื่นแบบนี้ แล้วไอ้ความฟิตนี่ล่ะคืออะไร เรียกได้ว่าริวโดนหอยกัดนั่นเอง ฮื่มม แน่นจัง ริวกะเริ่มขยับซอยป้าป ๆ ๆ ๆ ๆ


พลอยทำได้แค่รับความเสียวไปตรงๆ เต็มๆเท่านั้น เสียงกระแทกยังคงดำเนินต่อ สอดแทรกด้วยเสียงเสียวเป็นระยะๆ ริวกะจัด Doggy กับพลอยเกือบ 5 นาทีพอริวจะเปลี่ยนท่าพลอยก็เอื้อมมือจับมือริวไว้แล้วบอกพลอยขอท่านี้นะคะ ริวกะยิ้มและเพิ่มสปีดเอวอีกเพราะตัวเขาเองก็จะไม่ไหวเหมือนกัน


เสียงครางของทั้งคู่สอดประสานกันระงมห้องและแล้วพลอยก็มาถึงสวรรค์ของเธอ เธอแตกกระฉูดตัวกระตุก ตุ่บๆ ๆ อ๊าถึงแล้ว ซื๊ดดดด ริวกะก็เร่งซอยตั้บๆๆๆเพราะเขาจะถึงแล้ว จะถึงแล้ว ตอนนั้นพลอยก็ได้ทำอะไรบางอย่างเธอพลิกตัวและหันไปดึงถุงยางของริวออก



ง่วบบบ เธอล็อคเอวของริวและอมอาวุธของริวทันที อ้าส์พลอย อ้าส์ ซื๊ดดดดด ริวกะกระฉูดน้ำว่าวเข้าปากพลอยเต็มๆ พลอยเองถึงจะเตรียมใจไว้แล้วแต่พอถึงเวลามันก็ล้นจนแทบสำลัก อึ้ก อึ้ก อึ้กกก พลอยกลืนน้ำกามของริวเข้าไปจนหมด ไม่แค่นั้นเธอยังดูดมันจนแทบหมดท่อ


[ ริวกะ ]  :  อุวววว พลอยทำอะไรครับเนี่ย ฝืนไปมั้ย


[ พลอย ]  :  ฮี่ ๆ ๆ พลอยอยากให้ริวแปลกใจนี่นา ชอบมั้ยคะที่รักของพลอย


ริวกะเข้าไปใช้นิ้วโป้งปาดคราบน้ำกามของเขาที่เลอะปากพลอยและบอกว่าชอบครับ ริวทำท่าเหมือนจะปลุกอารมณ์พลอยอีกครั้งแต่ว่า อ๊ะ ๆ ๆ พลอยเสร็จไปสองแล้วน๊า แบร่ ทุกคนรออยู่คะฮิฮิ พลอยแลบลิ้นและขยับตัวไปหยิบเสื้อผ้าวิ่งไปห้องอาบน้ำทันที ริวกะเองก็ยิ้มก่อนที่จะนึกขึ้นได้ชิบหายแล้ว พลอยได้พลังจากเข้าไปอีกหรือเปล่าเนี่ย


ใบเฟิร์นเดินมาถึงห้องโถงพักผ่อน ซึ่งตอนนี้เปลี่ยนเป็นห้องสัมมนาระดับย่อมๆ ใบเฟิร์นถึงกับตกใจว่า เอาของแบบนี้มากจากไหน


ตอนนี้คือ อั้ม คิราระ กำลังนั่งฟังกระแตอธิบายเรื่องสเป็ครถ ประโยชน์ใช้สอย สมรรถนะ และอื่นๆ มันคงไม่แปลกอะไร ถ้าไม่ใช่การอธิบาย แล้วมีโปรเจคเตอร์โผล่มาด้วย


ใช่แล้ว กลางบ้านแบบนี้อยู่ดีๆก็มีโปรเจคเตอร์มาเฉยเลย คิราระเห็นใบเฟิร์นมาแล้วก็กวักมือเรียกให้มานั่งด้วยกัน คิราระถามแล้วสองคนนั้นล่ะ ใบเฟิร์นอึกๆอักๆ


ไม่รู้จะใช้คำพูดไหนดี กำลังกินตับ กำลังบ่ะบ่ะโอบ่ะ หรือยังไง คิราระเห็นอาการก็รู้ได้ทันทีจึงบอกว่า อืมม ให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันก่อนเนอะ ไม่ได้อยู่ด้วยกันเกือบเดือนแน่ะ


ใบเฟิร์นถอนหายใจโล่งอกทันที ที่ไม่ต้องพูดว่าไปเห็นอะไรมา กระแตก็อธิบายไปต่อว่า รุ่นดียังไง ทั้งสามคนก็ยกคู่มือเอกสารขึ้นมาดู ส่วนอั้มก็หยิบแท็ปเลยมายิงภาพขึ้นหน้าจอ เพื่อขยายให้ดูชัดมากขึ้น


[ กระแต ]   :  ที่แนะนำก็มีคร่าวๆ 3 รุ่น จาก 2 แบรนด์ค่ะ


[ อั้ม ]  :  อื้มมม นี่ก็ดีเนอะคิราระว่าไง


[ คิราระ ]  :  อยากไปเห็นของจริงมากกว่าค่ะ ใบเฟิร์นว่าไง


ใบเฟิร์นก็กำลังจะตอบว่ายังไงก็ได้ค่ะ แต่อั้มในฐานะรักษาการณ์พี่ใหญ่ ก็ได้พูดสวนขึ้นมาว่าห้ามพูดว่ายังไงก็ได้นะ ต้องพูดตามสิ่งที่คิด


ใบเฟิร์นชะงักแล้วพูดด้วยเสียงเบาๆว่า... อยากไปเห็นขอฝจริงมากกว่าค่ะ แล้ว... ต้องถามริวด้วยไหมคะ เฟิร์นตอบมาแบบนั้น ทำให้อั้มครุ่นคิด


[ อั้ม ]  :  อื้มมม ต้องถามคนที่เป็นโชเฟอร์ด้วยสิ่นะ


อั้มพูดเองเออเอง แล้วก็มองหานายริวไปไหนเนี่ย ใบเฟิร์นก็สะดุ้งเลย จะบอกว่ากำลังทำอย่างว่ากับพลอยอยู่ก็ไม่ดีแน่ๆ แล้วตอนนั้นพลอยก็เดินออกมาพอดี สดชื่นมาเชียว



[ พลอย ]  :  ฮี่ๆ ๆ ๆ ๆ  ให้ริวเป็นโชเฟอร์เลยค่ะ


พลอยพูดออกมาทำให้สาวๆที่เหลือต้องหันไปมอง อั้มก็ถามเอ้ามาเมื่อไรเนี่ย นายริวล่ะพลอย สาวน้อยคนทรงก็บอกว่าอาบน้ำอยู่ค่ะ

พลอยเดินมานั่งลงข้างๆใบเฟิร์น ใบเฟิร์นก็ยิ่งทำตัวไม่ถูกเลยตอนนั้น นางเอกหนังสดเมื่อกี้กำลังนั่งข้างๆเธอ ใบเฟิร์นดูยังว่าชอบรุ่นไหน พลอยถามเธอเหมือนเรื่องปกติ ใบเฟิร์นก็ตอบแบบติดๆขัดๆ


เอ่อ.. เอ่อ.. พลอยจึงแตะไหล่เธอเบาๆแล้วก็บอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติเนอะ สักวัน....  ไม่พูดดีกว่า..  พลอยพูดอะไรบางอย่างและตัดบทไปทันที


ทำไมใบเฟิร์นต้องถามว่าสักวันอะไรเหรอ พลอยก็ยิ้มแล้วพูดว่าไม่มีอะไรฮี่ๆๆๆ รอยยิ้มพลอยนั้นแทบจะทำให้โลกนี้สดใสขึ้นอีกหมื่นล้านเปอร์เซ็นก็ว่าได้ ใบเฟิร์นจึงไม่ถามอะไรต่อ



แล้วพ่อหนุ่มมังกรเอวพริ้วก็เดินเช็ดหัวออกมาพอ อั้มหันไปบ่น เอ้ !!! นายริวทำอะไรไม่เรียบร้อยเลยนะ ไม่เห็นเหรอว่าคุณกระแต มาด้วยอ่ะ  ริวก็ขอโทษคร๊าบ ก็อยากรีบมาดูแบบรถนี่ครับ วันหยุดทั้งทีขอขี้เกียจมั่งสิ่ครับ


[ กระแต ]  :  ไม่เป็นอะไรคะ จริงๆวันนี้ก็วันพักผ่อนอย่างที่คุณริวกะบอก แต่ดิฉันเองที่มารบกวนต่างหากค่ะ


[ พลอย ]  :  เง้อ งั้นพลอยก็มารบกวนด้วยสิ่คะ...


ชิ๊ง !!! แล้วตอนนั้นสายตาของ อั้ม คิราระ และใบเฟิร์นหันพุ่งไปหาริวกะทันที ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงจิตสังหารอันรุนแรง เขารีบเช็ดๆๆๆ ก้มลงไปเช็ดๆๆๆ


[ ริวกะ ]  :  เสร็จแล้วครับ !!!


ริวกะทำทุกอย่าง อย่างรวดเร็ว เพราะถ้าทำช้าไปมากกว่านี้อาจจะมีเจ็บตัวก็ได้ เขาบอกเปล่าครับ ไม่รบกวนเลยครับ พลอยที่ได้แกล้งชายคนรักก็แอบหัวเราะเบาๆ และแลบลิ้นใส่


กระแตก็เริ่มอธิบาย เรื่องรถยนต์ต่อไป เะอถามว่าริวกะตั้งงบประมาณไว้แค่ไหน เขาก็บอกว่าจริงๆ ก็อยากจะคุมงบไว้ประมาณนี้ๆ  ๆ   แต่ถ้ารถที่สมรรถนะดีๆ และตรงกับงานที่จะใช้สอย ถ้ามันจะเกินงบหน่อยก็ไม่เป็นอะไรครับ


แล้วตอนนั้นก็มีสายเรียกเข้า ใน ipad ของอั้ม ซึ่งทุกคนก็เห็นว่าชื่อนั้นเขียนว่า " Mirai "


[ พลอย ]  :  รับเลย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ   พี่มิไรโทรมา คิดถึงจังเลย

อย่าว่าแต่พลอยเลยที่ตื่นเต้น อั้ม คิราระ รวมถึงกระแตก็ตื่นเต้น ยิ่งใยเฟิร์นนั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะเธอเองก็รู้ชักชื่อของ

" อิซานางิ มิไร "

เป็นอย่างดี เธอเป็นนักธุรกิจสาวมากฝีมือ ชื่อเสียงระดับภูมิภาคเอเชีย ทั้งความสวย ทั้งความสง่างามก็เรียกได้ว่าไม่เป็นรองใคร ไอดอลดังๆของญี่ปุ่นยังเคยพูดเลยว่า อยากเก่งได้สักครึ่งของมิไร


เว้นแต่นายริวที่กระอักกระอ่วร เพราะเขาไม่รู้ว่าคนที่โทรมานั้นจะเป็นพี่มิไร หรือ ย่าคิเคียวกันแน่ กระแตรีบเดินมาฝั่งตรงข้ามกับจอมอนิเตอร์ เพราะเธอเองก็อยากเห็นหน้ามิไรด้วย


พอกดรังสายวิดีโอคอล ภาพตรงหน้าก็คือหญิงสาวที่งดงามราวนางฟ้า ขนาดมองหน้าผ่านหน้าจอยังตะลึงขนาดนี้ ใบหน้าที่ปัดแป้งเบาๆ คิวที่เขีบนด้วยโทนสีธรรมชาติ ริมฝีปากชมพูระเรื่อ มันช่างกลมกลืนไปหมด จะมีสิ่งนึงที่แตกต่างออกไป



คือแววตาที่คมดุจนางพญาที่ไม่ว่าใครได้เห็นก็ต้องยอมสยบ แต่ง่าในขณะที่สาวๆ 5 คนกำลังยิ้มด้วยความปลาบปลื้มอยู่นั้น


พี่คิสสึเนะ !!!


ริวกะตะโกนออกมา ทำให้ทุกคนที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ถึงกับชะงัก แล้วพอทุกคนสะดุ้งภาพตรงหน้าก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง กลายเป็นหญิงสาวอีกคน ที่หน้าตาเหมือนมิไร


แต่พอมองดีๆแล้วก็ไม่ใช่เลย นางดูแต่งหน้าด้วยโทนสีที่ฉูดฉาด โทนอุ่นจนถึงร้อน แต่สิ่งที่รู้สึกได้คือไม่ดูขัดตาและสวยงามมากๆ



[ คิวบิ ]  :  โอ๊ะ !!! เจ้าหนูริวกะ รู้ตัวด้วยเหรอเนี่ย


[ ริวกะ ]  :  อะไรเนี่ย พี่คิสสึเนะ เอาโทรศัพท์พี่มิไรมาเล่นเหรอครับ


[ คิวบิ ]  :  โถ ๆ ๆ   ข้าเองก็ต้องเรียนรู้นะ ทำไมไม่พอใจหรือเปล่า


ริวกะได้แต่กำหมัดในใจ เขาอุตส่าห์คิดว่าจะได้เห็นหน้าของพี่มิไรเสียแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่าคนที่โทรมาคือ พี่คิสสึเนะ หรือ คิวบิ หรือ จิ้งจอกเก้าหางแทนเสียได้


แต่ถึงกระนั้นทั้งพลอย ทั้งใบเฟิร์น และ กระแต กลับรู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้งดงามมากจริงๆ ถึงริวกะจะเรียกว่าพี่แต่ใบหน้าและความสวยนี้ ความอ่อนเยาว์นี้ บอกว่าอายุเท่าพวกเธอ ยังไงก็เชื่อ


แล้วอยู่ดีๆพี่คิสสึเนะก็พูดภาษาแปลกๆอะไรสักอย่าง แต่พอฟังดีๆ มันคือภาษาฝรั่งเศสนี่นา พลอย ใบเฟิร์น กระแต นั่งงงเป็นไก่ตาแตก ถึงจะรู้ว่าภาษาอะไรแต่ก็ไม่เข้าใจเลย


แต่อยู่ดีๆ ริวกะก็พูดตอบโต้ไปเป็นภาษาฝรั่งเศสเฉยเลย พลอยหันมองคอแทบหัก ใบเฟิร์นนี่ยิ่งแล้วใหญ่เรียนด้วยกันมาปีกว่าๆก็เพิ่งรู้ คือเธอรู้อยู่แล้วว่าริวกะใช้ภาษาอังกฤษได้ดีมากๆๆๆๆๆ แต่เพิ่งรู้ว่าพูดภาษาฝรั่งเศสได้


[ อั้ม ]  :  เดี๋ยวสิ่คะพี่คิสสึเนะ พูดภาษาฝรั่งเศสแบบนี้ อั้มกับคิราคะจะแย่เอานะคะ


สรุปว่าที่นิ่งๆ เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าที่พูดนั้นหมายความว่ายังไง อั้มกับคิราระใช้ภาษาอังกฤษได้ดี แต่ก็ไม่ได้เรียนภาษาอื่นเพิ่ม เพราะอั้มทุ่มเทให้กับการศึกษาวิชาแพทย์


ส่วนคิราระทุ่มเทให้การศึกษาธุรกิจของอิซานางิมกับการเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติม พวกเธอมีแนวทางของตัวเองชัดเจนมากๆ พวกเธอรู้ตัวดีว่าพวกเธอควรทำสิ่งไหน


เพื่อที่จะทำให้ตัวเองสามารถซัพพอร์ทริวกะได้เต็มที่ เฮ้อ ศรีภรรยาจริงๆ แล้วตอนนั้นก็มีเสียงภาษาญี่ปุ่นพูดอะไรบางอย่าง มันแปลว่า

" พี่คิสสึเนะ อย่าแย่งโทรศัพท์ไปสิ่คะ "


คิสสึเนะก็ตอบไปว่า แหมๆ ข้าอยากเจอหน้าพวกที่ประเทศไทยบ้างแค่นั้นเอง และหน้าจอก็หมุนๆๆ สักพักด็เริ่มนิ่ง


แล้วก็มีเสียงพูดว่า  เอ.. โตะ   แปลว่า เอ่ออ อืมมม  ปลายทางพูดว่า อ้อรุ้งพลอยอยู่ด้วยงั้นพูดไทยแล้วกัน  สวัสดีน้องสาว


เสียงนั้นมาพร้อมกับเทพธิดาองค์นึง ใบหน้าเธอสวย หวาน จมูกโด่ง ผิวขาวตามฉบับสาวญี่ปุ่นแท้ๆ ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ ที่สำคัญนัยตานั้นชวนให้หลงไหลเป็นอย่างมาก


จะว่าใสก็ไม่แปลก แต่ถ้าจะบอกว่าเป็นสายตาพิฆาตใจชายก็ไม่เกินไปเลย ใบเฟิร์นเห็นแล้วคิดในใจทันที ทำไมบ้านนี้มีแต่คนสวย


[ อั้ม ]  :  สวัสดีค่ะพี่มิไร


[ พลอย ]  :  เย้ สวัสดีค่ะพี่มิไร

[ คิราระ ]  :  สวัสดีค่ะ เอ่อ.. เอ่อ.. พี่มิไร


คิราระอ้ำๆอึ้งๆนิดนึงเพราะตอนนี้มีคนหลายคนอยู่ เธอกังวลว่าถ้าเธอเรียกพี่มิไรแบบสนิทสนมนั้น จะดูเสียมารยาทหรือเปล่านะ แต่ว่าตอนนั้นเองริวกะก็ส่งสายตาพิฆาตมาพอดี ถ้าเธอทำตัวห่างเหินอีกชั้นจะส่งเธอกลับญี่ปุ่นนะ


คำขู่ของริวกะลอยขึ้นมาในหัวของเธอทันที ก็แน่นอนแหละใครอยากจะอยู่ไกลจากคนที่รักล่ะ คิราระจึงได้ทักไปว่าพี่มิไรเหมือนกัน กระแตก็ก้มหัวแล้วบอกสวัสดีตอนบ่ายค่ะคุณมิไร ส่วนใบเฟิร์นก็นั่งนิ่งเลย ไม่รู้จะทำยังไงดี


มิไรก็ทักทายเรียงคนเลย แต่มีคนนึงที่เธอมองหาอยู่ นายริวไปไหนล่ะ ริวกะนั่งเงียบๆอยู่คนเดียว ริวกะก็คิดถึงมิไรนะแต่เขาเห็นสามสาวแสดงความคิดถึงออกมาแบบนั้น เขาจึงเลือกที่จะเงียบและให้พวกเธอทักทายกันเสียซะดีกว่า แต่มิไรไม่คิดแบบนั้น


ทุกวัน ทุกเวลา ทุกนาที ไม่มีช่วงไหนที่เขาไม่คิดถึงน้องชายสุดที่รักคนนี้เลย ในเมื่อเขาไม่ทักเธอ เธอก็จะทักเขาเอง นายริวไม่ทักทายพี่บ้างเลยเหรอ มิไรจับกล้องให้ตรงๆแล้วเพ่งมองนายริว ซึ่งอยู่เกือบหลังสุด นายริวก็เดินมาข้างหน้านิดนึง แค่เดินเฉยๆก็ทำกระแตใจหวั่นๆแล้ว


[ ริวกะ ]  :  ครับพี่มิไร

[ มิไร ]  :  ตกลงเรื่องที่ปรึกษาพี่น่ะ  ตัดสินใจได้ยัง


มิไรถามถึงเรื่องที่คืนก่อนริวกะโทรไปปรึกษาเธอ ริวกะกวักมือเรียกใบเฟิร์นเข้ามาในกล้อง เขาไม่ขยับกล้องเพราะมันอาจจะดูเสียมารยาทและใบเฟิร์นอาจจะเกร็งก็ได้ ใบเฟิร์นใจเต้นตู้ม ๆ ๆ ๆ  นี่เธอจะได้คุยกับ อิซานางิ มิไร จริงๆเหรอ


[ ริวกะ ]  :  ผมรับใบเฟิร์นเข้ามาทำงานที่บ้านครับ ช่วยคิราระดูแลบ้าน

[ มิไร ]  :  หืม เป็นความคิดที่ดีนะ ช่วงไตรมาสนี้งานของพี่ก็เยอะ คิราระเองก็ต้องทำงานเยอะขึ้น ถ้าให้ดูแลเรื่องที่บ้านด้วยคงจะเหนื่อยเกินไปนะ


มิไรพูดออกความคิดเห็นตามที่เธอคิด และเธอก็หันมาทักใบเฟิร์น มิไรบอกว่ายินดีต้อนรับนะ ชื่อใบเฟิร์นใช่มั้ย ใบเฟิร์นสูดลมหายใจและตอบไปด้วยท่าทีที่ผ่อนคลาย เธอพยายามนึกถึงบรรยากาศการพรีเซ็นต์หน้าห้องเรียน ความกดดันที่คุ้นชินนั้นทำให้เธอผ่อนคลายขึ้นมากเลย


[ ใบเฟิร์น ]  :  สวัสดีค่ะคุณมิไร


ใบเฟิร์นพูดด้วยอาการเกร็งๆ ใครจะไปเชื่อว่าออร่าบางอย่างจะพวยพุ่งผ่านหน้าจอข้ามประเทศมาได้ คิราระรู้ดีว่าใบเฟิร์นรู้สึกยังไง และเป็นอะไรอยู่ เพราะวันแรกที่เธอเจอมิไร ก็มีอาการแบบนี้ล่ะ เธอเดินมาจับไหล่ทั้งสองข้างเบาๆอย่างอบอุ่นแล้วบอกว่า ที่นี่คือบ้านนะ

ตอนนี้ใบเฟิร์นเหมือนเป็นน้องเล็กของบ้าน แล้วเวลาพี่สาวคนโตทักมา น้องสาวควรทำยังไงหืม คิราระพูดได้น้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยสิ่งบางสิ่งที่ใบเฟิร์นตามหามาตลอด มันคือความอบอุ่นและความห่วงใย อั้มเองพอมองแบบนั้นก็อดจะปลื้มใจไม่ได้


ยัยน้องสาวคนเก่งที่เอาแต่คิดว่าตัวเองเป็นคนรับใช้ ไม่กล้าออกความเห็นไม่กล้าแสดงความรู้สึกอะไรออกมา ตอนนี้เธอโตขึ้น จนพอที่จะถ่ายทอดความรู้สึก จะนำทางให้ใบเฟิร์นได้แล้ว ใบเฟิร์นแอบยิ้มไม่หุบอยู่ในใจ เธอเงยหน้ามาแล้วพูดว่า


[ ใบเฟิร์น ]  :  เฟิร์นจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุด จะช่วย.... ช่วยพี่คิราระดูแลบ้านค่ะ


คิราระได้ฟังแล้วยิ้ม เธอไม่ได้ปลื้มใจที่ถูกเรียกว่าพี่แต่อยากใด แต่ที่เธอแอบภูมิใจเพราะเธอสามารถทำให้คนๆนึง กล้าพูดสิ่งที่ควรพูดออกมา พี่มิไรยิ้มและตอบกลับไปว่าอื้ม พี่จะแอบไปดูนะว่าบ้านสะอาดจริงไหม หลังจากที่ทักทายกันครู่หนึ่ง มิไรก็ทักกระแตขึ้นมา


สวัสดีค่ะคุณกระแต ยังไงก็รบกวนด้วยนะคะ กระตอบตอบ ค่ะ ? เธอตอบแบบงงว่าฝากเรื่องอะไร แต่ตอนนั้นอั้มก็ถามขึ้นมาว่าพี่มิไรโทรมามีอะไรให้พวกอั้มทำไหมคะ มิไรก็บอกว่าไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน แต่คุณพ่อบอกว่านายริวจะซื้อรถใหม่ พี่เองก็อยากจะเลือกบ้างนี่


3 สาว อั้ม คิราระ พลอย ได้ฟังแบบนั้นก็ยิ้มไม่หุบเลย จากนั้นอั้มก็หยิบ ipad เปลี่ยนมุมมาเป็นมุมมองเดียวกับพวกเธอ กระแตก็เริ่มพูดๆ ต่อ พี่มิไรก็บอกว่าอืม ...  จริงๆแล้วรถทรงแบบของน้ากุลนี่ยอดนิยมมากเลยนะ ตัวพี่เองก็นั่งแล้วรู้สึกว่าสบายมากๆ


แต่พี่อยากให้ไปดูตัวอย่างจริงๆที่ Show Room จะดีกว่านะ มิไรพูดออกมาซึ่ง สามสาวก็พูดค่ะ พร้อมกันออกมาเลย มิไรยังถามอีกว่าแล้ววันนี้มีโปรแกรมไปไหนกันไหมล่ะ คิราระได้ฟังก็ลุกไปหยิบตารางงานออกมาแล้วก็บอกว่า วันนี้ตัวเธอเองไม่มีธุระไปไหนค่ะ


อั้มก็บอกว่าไม่มี ส่วนพลอยก็พูดมาว่าอยากไปดูรถค่ะ ริวกะทำได้แต่ยอมจำนนฟ้าดินยังไงเขาก็ต้องตามใจสาวๆอยู่แล้ว มิไรก็บอกว่าถ้าว่างๆก็ลองไปดูรถสิ่ แถวคอนโดก็มีโชว์รูมรถนี่นา  อั้มจึงตอบว่าค่ะแล้วอั้มจะส่งรูปไปให้นะคะพี่มิไร พี่มิไรก็ตอบโอเค พี่จะรอดูนะ แล้วระหว่างนั้นเองก็มีเสียงดังขึ้นมาจากฝั่งมิไร


ไปกันได้แล้วล่ะมิไร


ทันทีที่ได้ยินเสียงนั้นริวกะถึงกับต้องหลบไปอยู่ข้างๆโซฟานั่งลงทันที อั้ม คิราระ และ พลอยเข้าใจดีว่าริวกะเป็นอะไร เพราะนั่นคือเสียงของย่าคิเคียวนั่นเอง แต่สองสาวกระแตใบเฟิร์นนี่สิ่ ถึงกับตกใจมากว่า ชายหนุ่มผู้เก่งกาจแบบริวทำไมถึงมีท่าทีตื่นกลัวแบบนั้น



มิไรกันไปตอบกลับเสียงนั้น ว่าค่ะย่าคิเคียว และหันมาบอกกับทุกคนว่างั้นพี่ขอตัวก่อนนะ แล้วก็วางสายไปทันที เพราะว่าถ้าให้รอร่ำลากันจนครบคงกินเวลาหลายนาที ยิ่งน้องสาวขี้อ้อนแบบพลอยด้วยน่าจะงอแงไม่อยากวางแน่นอน


[ ย่าคิเคียว ]  :  คุยกับพวกริวกะงั้นเหรอ มิไร


[ มิไร ]  :  ค่ะ คุณย่า คุยเรื่องรถที่นายริวอยากได้น่ะค่ะ


[ ย่าคิเคียว ]  :  ย่าก็เตือนรินแล้ว ว่าการให้ริวกะอยู่ที่ไทยนั้น ควรหารถที่โดยสารได้ทีละหลายๆคน นี่อะไรซื้อรถ 2 ที่นั่งให้แบบนั้น เปลืองเงินเปลืองทองจริงๆ


มิไรเดินเข้าไปกอดย่าคิเคียวแล้วบอกว่า น่าๆคุณย่าคะ นายริวซื้อเพราะเวลาไปไหนมาไหนหลายๆคนจะได้สะดวกไงคะ แล้วอีกอย่าง เวลารับรองแขกหรือลูกค้าจะได้ไม่ต้องรอรถจากบริษัทด้วยไงคะ ประหยัดเวลาได้เยอะเลยนะคะ มิไรหลานรักพยายามอธิบายให้ย่าเข้าใจ


จริงๆแล้วคิเคียวก็ไม่ได้ว่าหรือไม่เห็นด้วยหรอก แต่ย่าก็พูดตามประสาผู้ใหญ่ที่มองว่าเงินทองนั้นควรใช้แบบประหยัดไม่ใช่ซื้อหลายๆครั้งแบบนี้ นายหญิงใหญ่ของอิซานางิ เดินไปพร้อมกับหลานสาว ซึ่งตรงหน้าของเธอคือเหล่าชายชุดสูทสีดำ ที่ยืนรออยู่รับ 10 คน


ทันทีที่คิเคียวเดินเข้ามา ทุกคนต่างโค้งหัวให้อย่างพร้อมเพรียงและนอบน้อม ถึงใครจะบอกว่าชิน เป็นผู้บุกเบิกและก่อตั้งอิซานางิ แต่ถ้าไม่มีการสนับสนุนจากนายหญิงใหญ่คนนี้ อิซานางิคงมาไม่ไกลขนาดนี้ เรื่องนี้ทุกคนในองค์กรรับรู้และรู้ดีเป็นที่สุด


มิไรและย่าคิเคียวก้าวขึ้นรถและตรงไปยังบริษัททันทีซึ่งเหล่าพนักงานตั้งแต่พนักงานเปิดประตูจนถึงผู้บริหารระดับสูงเมื่อได้รับแจ้งว่า นายหญิงใหญ่คิเคียวจะมาเยี่ยมบริษัท ทุกคนถึงกับกลั้นความปลื้มปิติไว้ไม่อยู่ งานที่ต้องใช้เวลาเป็นวันก็เคลียร์จบสมบูรณ์ในเวลาไม่ถึงครึ่ง


บรรยากาศ รอบๆบริษัทที่ดีอยู่แล้ว ก็ยิ่งดี ยิ่งน่าดูมากกว่าเดิม ทุกคน ทุกตำแหน่ง ทุกหน้าที่ อยากให้นายหญิงคิเคียวของพวกเขาประทับใจเมื่อได้เห็นสิ่งเหล่านี้ ไม่แปลกใจที่พวกเขาจะทุ่มเทแรงกายแรงใจทำมันให้ดีที่สุดจริงๆ  ส่วนด้านมังกรเพลิงที่กลายเป็นจิ้งจกไฟนั้นก็ได้นั่งตัวสั่นอยู่ข้างๆโซฟาอย่างหมดสภาพ


[ พี่อั้ม ]  :  นายยังกลัวย่าคิเคียวอยู่อีกเหรอนายริว

อั้มเป็นคนแรกที่เดินไปพูดกับริวกะ กระแต ใบเฟิร์น ถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย กระแตเธอรู้ดีว่าย่าคิเคียว ก็คือ อิซานางิ คิเคียว นายญิงผู้อยู่เบื้องหลังความยิ่งใหญ่ของอิซานางิ แต่ไม่รู้ว่าริวกะจะกลัวขนาดนี้ ใบเฟิร์นก็หันไปถามคิราระเบาๆว่า ริวกลัวย่ามากเลยเหรอคะ


คิราระตอบอื้ม กลัวฝังหัวเลยล่ะ ท่านย่าคิเคียวเป็นคนที่เข้มงวดมาก มากกว่านายใหญ่ ( ชิน ) เสียอีก ใบเฟิร์นก็ถามเสียงอ้อมแอ้มๆว่า ทั้งๆที่ริว... เก่งขนาดนั้นน่ะเหรอคะ คิราระจึงบอกว่าความเก่งที่ริวกะมี มันไร้ประโยชน์มากเมื่ออยู่ต่อหน้าท่านย่านะ นายริวไม่ต่างอะไรกับเด็ก 5 ขวบเลยด้วยซ้ำ


พลอยรีบเดินไปหาริวแล้วบอกว่า โอ๋ ๆ ๆ น่าสงสารแบบนี้เวลาริวดื้อ สงสัยพลอยต้องต่อสายไปญี่ปุ่นแล้วเนอะ


[ ริวกะ ]  :  พลอย !!!


ริวกะพูดด้วยสีหน้าเหวอสุดๆ เขาไม่คิดว่าพลอยจะกล้าแหย่เขาแบบนี้ แต่นั่นก็ทำให้อั้มหลุดหัวเราะออกมาเลย อั้มตัดบทด้วยการพูดว่าเอาล่ะๆ เดี๋ยวจะไปดูรถกันนะ พลอยร้องเย้ออกมาเลยตอนนั้น อั้มก็หันมาบอกกระแตว่า คุณกระแตจะไปด้วยกันไหมคะ แน่นอนแหละว่ากระแตต้องไปแน่นอน ส่วนใบเฟิร์นก็โดนพลอยคล้องแขนแล้วบอกว่าเฟิร์นไปด้วยกันน๊า


ทำให้ใบเฟิร์นปฏิเสธไม่ได้โดยสิ้นเชิงแต่เธอไม่ได้รู้สึกว่าถูกบังคับเลยสักนิดเดียว ริวกะกลับไปที่ห้องทันที 4 สาว ใบเฟิร์น พลอย คิราระ อั้ม ก็แยกกันไปเตรียมตัว ใบเฟิร์นที่พึ่งมาใหม่ก็ต้องเดินตามคิราระที่เหมือนพี่เลี้ยงไปโดยปริยาย ส่วนพลอยน่ะเหรอ


เดินตามอั้มต้อยๆๆเลยก็ว่าได้ ทำให้ตอนนี้กระแตไม่รู้จะไปไหนดี แต่ตอนนั้นเองริวกะก็พูดขึ้นมาว่าคุณกระแตผมรบกวนขอเอกสารรถสักฉบับได้ไหมครับ เอมิ เอ้ย ๆ ๆ ๆ ไม่ใช่ ๆ ๆ กระแตรีบยื่นให้ด้วยความเร็วสูง ริวกะก็รับมาแล้วก็ชวนกระแตพูดคุยทันที


[ กระแต ]  :  อย่า อย่าใจเต้นนะกระแต อย่านะ


กระแตพยายามปรามตัวเองไว้ไม่ให้แสดงความรู้สึกออกมา แต่ริวกะนี่สิ่พูดกับเธอเหมือนกับเป็นเรื่องปกติเลย เขาถามเรื่องรถสารพัด กระแตแย่แล้วต้องตั้งสมาธิกับเรื่องรถแล้วไหนจะหัวใจที่หวั่นไหวเวลาอยู่ใกล้ริวกะอีก

ริวกะมองเอกสารแล้วก็ถามว่ารุ่นไหนบ้างครับที่ถูกใจพวกพี่อั้ม กระแตก็ชี้ๆๆ ริวกะก็อื้มครับ แล้วเขาก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง เขาคิดอืม ใกล้เคียงกันหมดเลย สงสัยต้องไปโชว์รูมจริงๆ


ริวกะเดินมาถึงห้องนอนพอจะเปิดประตู จึงได้รู้ว่ากระแตตามมาด้วย เอ้า !!! โทษทีครับคุณกระแต กระแตเองก็ตกใจเหมือนกัน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเดินตามมาทำไม


[ กระแต ]  :  เอ่ออ เอ่อออ เอ่อออ


[ ริวกะ ]  :  ขอโทษด้วยนะครับ ผมก็ลืมบอกไปว่าเดี๋ยวจะดูเอง



ริวกะพูดไปตามมารยาท เขาบอกให้เธอพักผ่อนตามสบาย แต่พอคิดอีกที ตอนนี้ 4 สาว ก็แยกกันไปหมดแล้วนี่หว่า เท่ากับว่ากระแตก็ต้องอยู่คนเดียวน่ะสิ่


ริวกะคิด ๆ ๆ ๆ การปบ่อยให้แขกอยู่คนอยู่คนเดียวมันก็คงจะเกร็งน่าดูแฮะ แต่จะให้เข้ามานั่งในห้องของเขามันก็ยังไงอยู่ เขาจึงตัดสินใจบอกกระแตว่า ไปนั่งเล่นที่ห้องอีกฝั่งไหมครับ


[ กระแต ]  :  ค่ะ..


กระแตตอบทันทีไม่มีรีรอ ริวกะบอกงั้นเชิญทางนี้ครับ ริวกะปิดประตูและเดินนำไปอีกห้อง เดินไปแค่แปปเดียวกระแตก็ได้ยินเสียงน้ำไหล ใครมาเปิดเสียง Relax sound กันนะ




แต่นอกจากเสียงแล้ว กระแตกลับได้กลิ่นต้นไม้ใบหญ้าอีกด้วย และเดอนต่อไปอีกไม่ถึงเมตร กระแตก็พบกับห้องอีกห้องหนึ่ง ไม่สิ่ไม่ใช่ ต้องบอกโลกอีกโลกนึงต่างหาก



ทุกอย่างเหมือนที่นี่คือท่ามกลางป่าเขาจริงๆ ห้องพักผ่อนของผมน่ะครับ ริวกะพูดออกมาก่อนที่กระแตจะถามเขา วิศวกรสาวมองไปรอบๆ ทำไมคอนโดถึงทำแบบนี้ได้นะ ลำธารเทียมที่เหมือนของจริง


ต้นไม้ขนาดย่อมๆ ที่สูงเกือบถึงเพดาน ค่าบำรุงดูแลเดือนนึงเท่าไรกันนะ ระหว่างที่เธอกำลัฃชื่นขมกับความสวยและสงบนั้น ริวกะก็บอกว่าผมจอตัวอาบน้ำสักครู่ครับ แล้วริวกะก็เดินเข้าห้องไปเลย


การที่ริวกะพาเธอมาห้องนี้มันช่วยให้กระแตผ่อนคลายได้ดีมากจริงๆ ที่สำคัญตอนนี้ชายหนุ่มที่เธอแอบชอบมาตลอด ก็อยู่ใกล้ๆเธอแล้วด้วย อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้จัง


•• ด้านการะเกด ••


เจ้านางนั้นลอยตัวอยู่นอกคอนโด  55555 เห็นมั้ยเวตาล ริว ลูกชายของข้า ออกจะเป็นสุภาพบุรุษ เขาใส่ใจความรู้สึกของกระแตมากเลยนะนั่น 5555555


กระแตยืดอย่างภูมิใจในลูกชายของตน ต่างกับเวตาลที่ซึมมากกก ลูกสาวตัวน้อยของเธอตอนนี้กำลังมีความรักจริงๆเหรอ จริงอยู่ว่าเขารู้มาตั้งแต่แรก ว่ากระแตมอบหัวใจทั้งหมดให้ริวกะไปแล้ว เขาเองก็ไม่มีปัญหาหรือกังขาอะไร แต่ทำไมหัวใจถึงปิ๋วแบบนี้น๊าาาา


•••••


•• ด้านคิราระ ••

เธอมาอาบน้ำเพื่อเตรียมพร้อมจะออกไปข้างนอก ซึ่งเธอก็ชวนใบเฟิร์นมาอาบด้วยกัน ตอนแรกใบเฟิร์นก็เขินนะ ก็เธอไม่เคยอาบน้ำกับใครเลยนี่นา ถึงแม้ครั้งนี้จะเป็นผู้หญิงเหมือนกันก็เถอะ


แต่เธอก็รวบรวมความกล้าและทำตามที่คิราระบอก ห้องน้ำส่วนตัวของคิราระ ถูกทำให้เหมือนห้องน้ำที่ญี่ปุ่นทุกประการ มันกว้างขนาดที่สามารถนั่งอาบได้ 3-4 คนเลย ทันทีที่เห็นรูปร่างเปลือยเปล่าของคิราระ



ใบเฟิร์นถึงกับตะลึง รูปร่างของคิราระเป็นนางแบบได้สบายๆ ท้อนที่ลอนกล้ามชัดเจน เอว สะโพกที่กระชับได้รูป หน้าอกที่ใหญ่อวบอึ๋ม ก็กลมกลึงราวกับออกกำลังกายสม่ำเสมอ


คิราระอาบน้ำตาสไตล์สาวญี่ปุ่น นั่งเก้าอี้อาบน้ำ ขัดผิว ใยเฟิร์นก็ทำตามมั่ง ระหว่างนั้นเธอก็พูดอะไรบางอย่างออกมา มันคาใจเธอมาเกือบชั่วโมงแล้ว


[ ใบเฟิร์น ]  :  พี่คิราระคะคือ..... มันจะเสียมารยาทมั้ย ถ้าเฟิร์นจะถาม......



[ คิราระ ]  :  หืม ถามอะไรเหรอ ถามมาสิ่ ถ้าตอบได้ก็จะตอบนะ



[ ใบเฟิร์น ]  :  คุณกระแตเธอ.... มองริวเหมือนแบบ...



ถึงจะบอกว่าให้ถามได้ แต่ใบเฟิร์นก็ยังอึกๆอักๆอยู่ดี แต่คิราระก็พูดขึ้นมาว่า คุณกระแตเขาชอบริวกะมาตั้งนานแล้วล่ะ ก็นะริวกะเป็นจูบแรกของคุณกระแตนี่นา


ใบเฟิร์นถึงกับอุทาน ฮ๊ะ !!! แล้วพลอยรู้มั้ยคะ ใบเฟิร์นถามออกมาด้วยความตกใจ รู้สิ่ก็รู้พร้อมกันหมดเลยนี่แหละ คำตอบว่าตกใจแล้ว ตำตอบที่สองยิ่งตกใจกว่า ใบเฟิร์นสับสนไปหมดแล้ว บ้านนี้มันยังไงกันเนี่ย



[ คิราระ ]  :  มีคนรักก็ดีกว่ามีคนเกลียดไม่ใช่เหรอ เรื่องคุณกระแต พวกพี่ก็พึ่งรู้มาไม่นานนี้เอง


[ เฟิร์น ]  : .....


[ คิราระ ]  :  ริวกะเคยช่วยคุณกระแตไว้เมื่อ 10 ปีก่อนน่ะ


[ เฟิร์น ]  :  สิบ... สิบปีที่แล้วงั้นก็เพิ่ง 10 ขวบน่ะสิ่คะ ริวช่วยคุณกระแตไว้ตั้งแต่ตอนนั้นเลยเหรอ



คิราระตีฟองขัดทำความสะอาดทั่วเรื่อนร่างและเล่าเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ แต่ใบเฟิร์นนี่สิ่ตกใจสุดๆ จากนั้นคิราระก็เริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดตามที่เธอรู้มา


••• ด้านเมียหมอและเมียคนทรง •••



[ อั้ม ]  :  เมื่อกี้ไปทำอะไรกับนายริวอ๊ะเปล่าหืม หายไปนานเชียว



[ พลอย ]  :  แฮ่ ๆ ๆ ๆ ๆ



ในขณะที่อั้มกำลังอาบน้ำและรุ้งพลอยกำลังเดินจับนู่น จับนี่ตามประสาเด็กซนและขี้สงสัย อั้มก็ได้ถามเรื่องนั้นขึ้นมา พลอยก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร แต่จะให้พูดไปตรงๆ


เธอก็แอบเขินอยู่ดี ส่วนอั้มก็เข้าใจดี ก็พลอยกับริวไม่ได้อยู่ด้วยกันใกล้ชิดแบบนั้นตั้งเดือน อยู่มหาวิทยาลัยริวก็ต้องไว้ท่าที เพื่อให้เกียรติพลอย  แล้วการมาอยู่กันสองต่อสองในห้องแบบนั้น มันจะสปาร์คก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย



[ พลอย ]  :  ใบเฟิร์นเขาเหมือนพลอยเลย


[ อั้ม ]  :  หืม ทำไมเหรอ


[ พลอย ]  :  เขาต้องสู้ตัวคนเดียวมาตลอด เขาต้องเหงา ต้องเหนื่อย ต้องดิ้นรนให้ตัวเองรอด



พลอยพูดไปเสียงก็เริ่มสั่นไป อั้มก็รู้ได้ทันทีว่าพลอยเหมือนเจอกระจกสะท้อนเรื่องราวของตัวเอง เธอพูดออกมาจากห้องน้ำว่า แต่นายริวก็ไปดึงออกมาแล้วไม่ใช่เหรอ


คำพูดของอั้มทำให้พลอยเงียบ อั้มจึงถามต่อว่าแล้วนายริวพาใบเฟิร์นมาทำงานนี่บ้านเราพลอยมีอะไรติดขัดไหมหืม อั้มใช้คำว่าบ้านเรา สองคำง่ายๆสำหรับเด็กที่ตามหาคำว่าบ้านมาตลอดอย่างพลอย มันทำให้หัวใจเธอพองโตมาก



เธอยิ้มแล้วพูดกับอั้มที่อยู่ในห้องอาบน้ำมาว่า ไม่ค่ะ พลอยตอบไปด้วยเสียงที่หนักแน่น พลอยอยากให้ใบเฟิร์นมีบ้านที่เมื่อกลับไปแล้ว มีคนรออยู่ค่ะ พลอยอยากให้ใบเฟิร์นได้รับในสิ่งที่พลอยได้รับบ้าง


อั้มยิ้มกับคำตอบของพลอย เธอนุ่งผ้าขนหนูออกมาเช็ดๆหัวและยิ้มให้น้องสาวคนทรง เธอลูบหัวพลอยเบาๆ แล้วบอกว่า ใบเฟิร์นโชคดีนะที่เจอนายริว และยิ่งโชคดีขึ้นไปอีกเพราะพลอยเข้าใจใบเฟิร์น


พลอยจับมือที่ลูบหัวเธอเบาพร้อมกับยิ้มจนแก้มเกือบฉีก เอาล่ะๆ พี่แต่งตัวก่อนดีกว่า อั้มเดินไปแต่งตัว ส่วนพลอยเองก็โทรศัพท์ไปหาแม่กุลของเธอ เพื่อจะบอกว่า เธอจะไปดูรถกับริว พิกุลก็อนุญาตไม่ขัดข้องอะไร


•• ด้านริวกะนั้น ••

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเขาก็เดินออกมา ขอโทษนะครับคุณกระแต .. ริวกะเดินออกมาแล้วตั้งใจจะขอโทษกระแต เพราะรู้สึกว่าตัวเองอาบน้ำนาน


แต่พอออกมาเขาก็เห็นเธอนอนหลับคาเก้าอี้เอนตัวนั้น แม้แต่หลับก็ยังกอดเอกสารเอาไว้ด้วย จะทุ่มเทไปไหมเนี่ย ริวกะเดินมาใกล้ๆแล้วหยิบเอกสารนั้นออก เขานึกถึงเรื่องที่โคฮาคุเล่า



กระแตคือพี่สาวคนนั้น ที่เมื่อ10 ปีก่อนเขาได้ช่วยชีวิตไว้จริงๆเหรอเนี่ย จะว่าไปแล้วก็ไม่ได้เจอมาเป็น 10 ปีแล้วนี่นะ จากพี่สาวที่ดูขี้แงวันนั้น กลับกลายเป็นวิศวะกรสาวฝีมือดี



ที่สำคัญยังเป็นคนสร้างคาเสะมารุหมายเลข 2 ให้เขาด้วยนี่สิ่ " เฮ้อ เก่งจริงๆน๊อ "  ริวกะพูดพึมพำกับตัวเอง แต่ว่าตอนนั้นเอง ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ อยู่ดีๆริวกะก็หัวใจเต้นรัวมาก รัวอย่างไม่มีสาเหตุ เขามองที่กระแตวิศวะกรสาว ตึ้กๆ ตึ้กๆ ตึ้กๆ มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย หรือว่า...... 






 










เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน


ัuffa555

 ::Bloody:: หรือว่าคำสาปจะทำงานอีกยังงั้นเหรอครับ   

cd13579

ใครหื้อใครซ่า ข้าแบนเรียบ

Ttum1188


Bluemuffer


spty24

#6
หรือว่าาาาาา เงี่ยน อุ้ย หยอกๆครับ ตอนนี้ก็เป็นตอนฟีลกู๊ดอีกตอนที่ผมชอบมากๆนะครับ พลอยนี่ก็แอบแซ่บเหมือนกันนะเนี่ย นึกว่าโดนเจอแล้วจะแห้วกัน แต่ก็ดีอย่างราวกับเติมพลังให้พลอย


ขอตอนต่อไปเลยได้ไหมคร้าบ  คือค้างง่ะ5555
ติดตามเสมอทุกๆเรื่องที่ลงเลยนะครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับผม


winpooh

อย่าเชียวนะ ริวกะ อย่าคิดลักหลับกระแตเชียว


1819

 จบครึ่งด้วย รูป อิมิิ ฟุคุดะ แล้วภาพคุณรุกะ จาก  ณ.เชียงใหม่ลอยตามมาติดๆเลย
กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า


gritkin

หรือว่า ปิ้งกระเเตเข้าเเล้วเหมือนกันน้า เเต่ระวังพ่อหวงลูกนะ แอบมองอยู่ซะด้วย

Taizen


pd19811983