ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

นิทราฝันหวาน6หรือ7จำไม่ได้

เริ่มโดย DEVIL WORLD, พฤษภาคม 27, 2021, 12:58:26 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

DEVIL WORLD

      จากวันที่ได้เข้ามาทำงานเป็นคนสวน จนถึงวันนี้วันที่ต้องรับหน้าที่ดูแลบ้านทั้งหลัง ทิงได้ทำหน้าที่อย่างดี แม้ในใจเค้าจะมีเจตนาแอบแฝงลึกๆก็ตาม  และเมื่อวันเวลามาบันจบ ทิงก็เริ่มสิ่งที่ได้คิดไว้ พอพยาบาลที่เฝ้ามิ่งออกไป ทิงก็ตรงเข้าห้องของมิ่ง และกำลังจะทำในสิ่งที่เค้าปราถนา แม้ว่ามันจะผิดต่อไครๆหลายคนก็ตาม หรืออาจจะปิดต่อความซื่อตรงที่เค้าเคยรักษามาก็ตาม แต่เนื่องด้วยความอยากและตัณหามันมีมากล้นจนเกินไป สิางเดียวที่จะทำให้เบาลงได้ ก็คงมีแต่การระบายใส่สิ่งที่ก่อให้เกิดนั่นเอง ,,

                ในขณะที่ทิงกำลังจดจ่อกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า อย่างตั่งใจ แม้อากาศภายในห้องจะเย็นชื้นเพราะแอร์ แต่ทว่าทิงกับรู้สึกร้อนมากยิ่งนัก  มือไม้ของทิงนั้นสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นและหัวใจเองก็ต้นไม่เป็นจังวะ  ทิงจ่องมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เค้าเห็นว่ามันช่างสวยงามสะเหลือเกิน  กับช่วงเวลาที่ผ่านมา วันนี้ทิงจะได้ลิ้มรสมันสะที
ทิงจับมิ่งถ่างขาอ๊ากว้างออกให้เป็นรูปตัวM ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปทาบทับตรงกลางหว่างขาของมิ่ง  มือของทิงนั้นจับท่อนลำของเค้าขึ้นมา ถูไถตรงปากรูสวาทของมิ่งเบาๆ ทิงบรรจงใช้หัวท่อนลำกลมกลึง กดเขียแหวกปากรูสวาทมิ่งขึ้นลง
      "อู๊ยย ซี๊ดดด แค่ปากรูยังเสียวขนาดนี้ นี้ถ้าผมแทงเข้าไปจนสุดรูหีคุณมิ่ง ผมคงได้แตกข้างในแน่ๆ อู๊ยย" ทิงสบถเบาๆเพราะความเสียว
       ทิงกดหัวท่อนลำเขี่ยขึ้นลงปากรูสวาทมิ่งสักพัก ก็เริ่มกดให้หัวท่อนทิ่มแทงเข้าไปในรูสวาทของมิ่งเบาๆ และหัวท่อนลำของทิงก็ค่อยจมลงไปใรูสวาทของมิ่งช้า มันค่อยแหวกกลีบร่องอมชมพูลงไป
      "อู๊ยยย ร้อน ข้างในคุณมิ่งมันร้อน นิดๆ อู๊ยย แถมยังแน่นอีก ซี๊ดดด"ทิงครางสบถปนความเสียวเมื่อท่อนลำจมเข้ารูเสียวของมิ่ง

       จากปลายหัวที่ทิ่งแทง ค่อยๆกลายเป็นหัวยัก กลีบร่องอมชมพูของมิ่งตอนนี้มันอมเอาหัววยักของทิงเข้าไปทั้งหัว และมันก็อมเลื่อย จากแค่หัวก็ค่อยกลายเป็นครึ่งท่อน และไม่นาน ร่องสวาทอมชมพูก็กลืนเอาท่อนลำของทิ่งจมมิดทั่งท่อน แม้ขนาดจะใหญ่จนคับ และยาวเกือบแปดนิ้ว แต่ทว่าร่องสวามของมิ่งก็กลืนเอาความใหญ่ยาวนั้นจนหมดไม่เหลือ
      "โอ๊ยยย อู๊ยยย เสียวโว๊ยยย แน่นจริง รูหีโครตแน่นเลยครับคุณมิ่ง  เกือบแตกเลยครับ ดีที่กลั้นเอาไว้ได้ อู๊ยย"ทิงครวญคราง
   จากตอนแรกที่หัวท่อนลำค่อยๆแทงเข้าร่องสวาท จนถึงตอนที่ท่อนลำของทิงจมมิดท่อน โหนกชนโหนก ทิงเห็นถึงปติกิริยาของมิ่งที่ตอบสนอง เพระในขณะที่ทิงกดท่อนลำลงมาทีละนิดๆ มือของมิ่งก็เกร็งบีบแน่นราวกับรับรู้ถึงความคับแน่นของท่อนลำที่กำลังแท่งเข้าไปในตัว ริมฝีปากของมิ่งนั้นมีท่าทีราวกับจะกัดเม้มเบาๆ
        "ซี๊ดด สะ อื๊อออ อืมม" เสียงครางแผ่วเบาของมิ่งที่ดังออกมาจากปากให้ทิงได้ยิน
         ทิงเมื่อกดท่อนลำเข้ารูสวาทมิ่งมิดทั้งดุ้น ก็กดค้างไว้พักนึง ก่อนจะโยกเอวหมุนวนท่อนลำ และค่อยๆดึงถอนท่อนลำออกมาช้าๆ จนหัวยักเกือบหลุดจากปากร่องเสียว ก่อนที่ทิงจะกดแทงกลับเข้ารูสวาทอีกครั้งช้าๆ และทิงก็เห็นถึงอาการกำมือเม้มปากของมิ่งทุกครั้งที่ท่อนลำถอนออกมาและแทใงเข้าไป  ทิงดึกท่อนลำเข้าออกสี่ห้าทีจนรู้สึกว่ารูสวาทของมิ่งปรับตัวเข้ากับท่อนลำของเค้าแล้ว ทิงก็ทาบตัวลงไปทับตัวมิ่ง และดูดเลียซอกคอของมิ่งก่อนจะเลื่อนไปจูบปากมิ่ง และทิงก็ดึกถอนท่อนลำออกอีกครั้ง รอบนี้ทิงถอนท่อนลำออกมาจนหัวท่อนหลุดออกจากรูสวาทของมิ่ง แต่ปลายหัวมูทู่กลมก็ยังจ่อที่ปากรู ทิงจูบปากดูดลิ้นมิ่งสนองอาการตอบรับของมิ่ง ก่อนจะกดท่อนลำพรวดเดียว มิดลำ ท่อนลำทั้งท่อนพุ่งแทงเข้ารูสวามมิ่งที่เดียวมิดลำ ปลายหัวท่อนแหวกกลีบชมพูเข้ามาครูดผนังโพงสวาทอย่างรวดเร็ว และกระทบเข้ากับปากมดลูกของมิ่งอย่างแรง

      "ปั๊บ!! อู๊ยย ซี๊ดดด อืมมม เสียวมากเลยคุณมิ่ง ตอบสนองผมแบบนี้คุณคงรู้สึกทุกอย่างที่ผมทำสินะ
     เมื่อปลายหัวท่อนพุ่งกระแทกปากมดลูกอย่างจัง มิ่งที่หลับอยู่ก็ถึงกลับมีอาการอ๊าปากนิดๆ พร้อมกับเสียง อื๊ออ เบาๆ  หลังจากกระแทกท่อนลำสุดแรงจนตัวโยก ทิงก็เริ่มกระแทกช้าๆใส่รูสวาทของมิ่ง  ทิงโยกเอวช้าๆเบี่ยงช้ายบ้างขวาบ้างเพื่อสร้างความเสียว
   "อืมมม อู๊ยย เสียวควยจังครับคุณมิ่ง หีคุณแน่นมากเลยครับ" ทิงกระซิบข้างหูมิ่งเบาๆพร้อมกับซอยเอว ถึงแม้จะไม่รู้ว่ามิ่งได้ยินที่เค้าพูดรึป่าว แต่มันก็ทำให้ทองมีอารมณ์มาก
     ทุกๆครั้งที่ท่อนลำของทิงจมลงไปในรูสวาทของมิ่งจนสุด มิ่งก็จะมีอาการกำมือ ทิงจึงโยกช้าๆแต่บดเน้นๆให้หัวท่อนขยี้ปากมดลูกของมิ่ง และมันก็ได้ผล เมื่อหัวท่อนบดขยี้ปากมดลูก มิ่งก็จะกำมือแน่น ครางอือ เบาๆ
    "อู๊ยยย คุณมิ่งเสียวใช่ไหม เวลาที่ผมกดเน้นๆ แต่อู๊ยย ผมเริ่มไม่ไหวแล้วสิ อื๊มม แน่นจนผมจะแตกแล้ว อื๊มม"

   เมื่อทิงทนความคับแน่นของรูสวาทมิ่งไม่ไหว ทิงก็เริ่มเปลียนจังวะจากโยกช้าๆ กลายเป็นแรงขึ้นและเน้นขึ้น
    "ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ อู๊ยยย ผมไม่ไหว ขอแตกในหีคุณมิ่งสักครั้งนะครับ อู๊ยย โอ๊ยยย ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บบ อ๊าาาา แตก แตกแล้วครับ อ๊าาาา"
    ทิงเกรงสุดตัวพร้อมๆกับกดท่อนลำเน้นๆมิดลำ ปลายหัวท่อนทิ่มปากมดลูกมิ่งแน่น พร้อมกับน้ำอสุจิขาวข้นพุ่งปรี๊ดเข้าไปในมดลูกของมิ่ง ทิงกดค้างไว้พักนึงก็ถอนตัวออกจากหวางขามิ่ง ก่อนจะนั่งหายใจสูดอากาศเข้าปอด หลังจากแตกไปท่อนลำของทิงก็อ่อนตัวลง ทิงจัดการแต่งตัวให้มิ่งเหมือนเดิม โดยทิงจัดการคราบน้ำที่รูสวาทของมิ่งจนสะอาดแล้วก็จัดสิ่งของเสื้อผ้าเข้าที่ และเดินออกมาจากห้องของมิ่ง กลับห้องนอน เป็นคืนที่สุขสมใจของทิงแล้ว ที่ได้ทำในสิ่งที่ต้องการและบรรลุเป้านั้นมา ถึงแม้ลึกๆแล้วจะรู้ว่าผิดก็ตาม แต่วันนี้ทิงก็ได้ปลดปล่อยมันแล้ว ถึงแม้จะไม่รู้ว่าจะมีโอกาศได้ทำแบบนี้อีกรึป่าว ฯ


      รุ่งเช้านางพยาบาลก็กลับมาดูแลมิ่งเช่นเดิม และช่วงเช้าทิงก็จะเดินขึ้นไปชั้นบนห้องของมิ่งพร้อมๆกับพยาบาล แต่ทว่าวันนี้กลับพิเศษกว่าทุกวัน เพราะเมื่อเปิดประตูเข้าไป ทั้งพยาบาลทั้งทิงก็ตกใจ เพราะมิ่งที่นอนอยู่บนเตียง ลืมตาขึ้นพร้อมๆกับร้องถามมาเบาๆ
      "นะ นั้น ไคร ฉะ ฉัน อยู่ที่ ไหน"
เมื่อพยบาลและทิงได้ยิน ก็รีบเดินเข้ายังเตียงที่มิ่งนอน ทิงงงตลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่กับพยาบาลเธอกลับไม่ได้ตื่นเต้น แต่หากเข้ามาถามอาการของมิ่ง
   "อืมมม ตื่นแล้วสินะคะ หลับไปนานเลยค่ะ อืมม คุณอยู่ที่บ้านแล้วค่ะ เป็นไงบ้างค่ะ ปวดอะไรตรงไหนไหมคะ"
   "อืมม ไม่  ไม่ปวด ฉันเป็นอะไร อืมมม"
   " คุณประสบอุบัติเหตุค่ะ และเป็นเจ้าหญิงนิทรามาหลายเดือนเลยคะ อืมม คุณพอจำอะไรได้บ้างไหมคะ"
    "อืมม อือออ ไม่ นึกไม่ออก"
    " อือ แล้ว ชื่นคุณละคะ พอจำได้ไหม"
เมื่อพยาบาลถามชื่อ ทิงที่ยืนฟังอยู่ก็รอฟังเช่นกัน
    "อืมมม ฉัน ชื่อ อือ อื๊ออ ฉัน จะ จำไม่ได้ ฉันชื่อ อะไร"

ทั้งพยาบาลทั้งทิงก็รู้ทันทีว่ามิ่งนั้นความจำเสื่อม
     "อืมมม พอแล้วคะไม่ต้องนึก ฉันเชื่อนะว่าคุณจะจำได้ อาจจะเนื่องด้วยตอนนี้ คุณพึ่งฟื้นเลยยังจำไม่ได้ แต่เดียวกันก็คงกลับมาค่ะ"

      หลักจากมิ่งตื่น และพยบาลสอบถามอาการเบื่องต้น สายๆของวัน หมอก็เข้าตรวจอาการของมิ่งอีกที  ซึ่งผลก็ดี ด้านร่างกายนั้นปกติดีทุกอย่างและจะสามารถฝื้นคืนกำลังได้ไม่นาน ส่วนเรื่องสมองนั้น เหมือนว่าอาการข้างเขียงจะมีผลทำให้ความจำเสือม หรืออาจจะเลือนลาง แต่คาดว่าความจำจะค่อยๆกลับมาในไม่ช้าฯ


          ถึงแม้มิ่งจะตื่นแล้ว แต่ทิงก็ไม่ได้รายงานให้ชัยรู้ เค้ายังไม่บอกเรื่องมิ่งกับชัย เพราะกลัวในสิ่งที่ตนพึ่งทำลงไปเมื่อคืน และกลัวว่าชัยนั้นจะจับได้ ทิงจึงเลือกจะเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน  และรอเวลาผ่านไปอีกหลายวัน




         มิ่งฟื้นตัวขึ้นมาก็ได้พยาบาลคอยดูแล เธอมีอาการกล้ามเนื้ออ่อนล้า จากการนอนนานเกินไป จึงต้องเริ่มออกกำลัง และค่อยๆหัดเดิน  ช่วงวันแรกๆ มิ่งก็ยกดัมเบลน้ำหนักเบาเพื่อออกกำลังแขน ส่วนขาก็ได้พยายาลพยุงเดินพร้อมๆกับชัยช่วยพยุงอีกแรง   ช่วงแรกๆก็มีบางครั้งที่มิ่งอ่อนแรงจนทรุดนั่งกับพื้น แต่พอหัดเดินหลายวันเข้า จนเลยไปราวๆสามสี่อาทิตย์ มิ่งก็เริ่มเดินเองได้ปกติ มิ่งนั้นถือว่าฟื้นตัวเร็วมาก  ด้านร่างกาย มิ่งสามารถทำให้ร่างกายใช้งานเกือบปกติได้เร็วมาก แต่ด้านความจำ มิ่งก็จำได้บางอย่างบ้างแล้ว และเธอก็พอจำตัวเองได้ รวมถึงเรื่องบางเรื่อง

            พอเวลาโดยรวมผ่านไปได้ เดือนกว่า ชัยก็ติดต่อมาหาทิง ตัวเค้านั้นแม้จะไปอยู่เมกาได้เดือนแล้ว แต่พอวันจะกลับ ก็ดันเกิดโรคระบาด ถึงขั้นต้องปิดสายการบินทุกเส้นทางตลอดเดือน นั้นจึงทำให้ชัย ต้องอยู่เมกาต่อ จนกว่าสายการบินไทยจะเปิด  ส่วนป้านีเองก็เช็นกัน สายรถเดินทางถูกปิดกั้น จึงไม่สามารถกลับมาที่บ้านของชัยได้ และหน้าที่ดูแลบ้านก็เลยต้องเป็นทิงที่ต้องรับผิดชอบต่ออีกนาน และด้วยเหตุการนี้เกิดขึ้นไวและเร็ว นางพยาบาลที่ดูแลมิ่งก็ถูกเรียกกลับกระทันหัน  แต่ก็ด้วยเวลาที่ผ่านมาได้เดือนกว่า มิ่งตอนนี้เธอกลับมาเดินได้ปกติแล้ว แต่ความจำก็ยังมีหลายอย่างที่ยังจำไม่ได้

            ตกเย็นวันนึง ในบ้านที่มีเพียงแค่ทิงและมิ่ง ทิงนำเอาข้าวต้มที่ทำมาร้อนๆ ยกขึ้นมาให้มิ่งทาน วันนี้เป็นวันแรกที่ทั้งสองคนได้พูดคุยกันแบบสองต่อสอง
          "พี่ทิง เป็นพ่อบ้านคนใหม่ใช่ไหมคะ"
         "ครับ ผมพึ่งเข้ามาเมื่อต้นปี"
          "อืม แล้วคนเก่าไปไหนคะ"
          "อ้อ แกออกไปแล้วครับ"
           "อือ  ข้าวต้มอร่อยมากคะ พี่ทิงนี่ทำเก่งนะคะ เหมือนที่...!! เอิ่มม  เอะ เมื่อกี้จะพูดว่าเหมือนไครทำแต่ดันจำไม่ได้"
              "ป้าณีใช่ไหมครับ นี่สูตรของป้าณีแหละครับ"
             "อืมมม ใช่ๆ จำได้แล้ว ป้าณี"
              "แล้วจำอะไรเพิ่มบ้างไหมครับคุณมิ่ง"
              "อ๊าา ยังไม่ค่อยไปไหนเลยค่ะ มันยังเลือนลางอยู่"
             "งั้นก็พักผ่อนเยอะๆครับ นี่เริ่มจะดึกแล้ว ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ"
             
               พอมิ่งกินอิ่มทิงก็ยกถ้วยลงไปจากห้องของมิ่ง ก่อนจะอาบน้ำเข้านอน ในคืนนี้มิ่งนั้นพยามนึกอะไรไปเลื่อยๆ แต่เธอก็นึกไม่ค่อยออก แต่ทว่าในเวลาไม่นานที่มิ่งกำลังนึก เธอก็รู้สึกบางอย่างขึ้นมา พร้อมกับสิ่งนึงที่นึกขึ้นได้ เธอจึงเดินลงจากเตียง ไปเปิดลิ้นชักหยิบเอามือถือของเธอออกมา มิ่งเอามาเสียบสายชาร์จสักพักก็เปิดเครื่อง พอมือถือมิ่งเชื่อมต่อสัญญานwifiได้ไม่นาน ขอข้อความนับร้อยก็เด้งเข้ามาใน messenger ปิ๊ง ปิ๊ง  มิ่งก็เปิดไล่อ่านมันช้าๆ

         "หายเงียบเลยนะคนสวย  ติดต่อไม่ได้ นานแล้วนะ"
      มิ่งอ่านข้อความที่ไครบางคนส่งมา เธอก็เห็นว่าเวลาที่ส่งมานั้น มันเป็นช่วง4-5เดือนที่แล้ว มิ่งก็ค่อยๆไล่อ่านข้อความเก่าๆ
          "เงียบจัง  ไม่คิดจะตอบกันเลยรึไงคนสวย หายหน้าหายตาไปเลย  พี่คิดถึงน้องคนสวยจัง"
          ข้อความแต่ละอันก็ล้วนมีแต่คำว่าเงียบหาย กับ ไม่ตอบนานเลย
         
           มิ่งอ่านๆไป เธอก็อ่านไม่หมด แต่ก็ไม่ได้ไล่อ่านต่อ เพราะมันเยอะและยาวมาก ด้วยควาามสงสัยมิ่งก็เลยตอบกลับด้วยคำถาม
            "คุณเป็นไคร" ข้อความแรกที่มิ่งตอบกลับ
        เมื่อมิ่งส่งคำถามกลับไปยังผู้ที่ส่งข้อความมา เธอก็รออยู่สักพัก ก็มีข้อความตอบกลับมามิ่งก็ตกใจเพราะเธอรอจนเกือบหลับ !!



                        _ไม่กี่เดือนก่อน_

            ณ.ศาลาริมทางแห่งนึงช่วงเวลากลางคืน ที่นี่เป็นที่ประจำของวินมอเตอร์ไซค์กลุ่มหนึ่ง  มีวินสองคนนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะ ในขณะนั้นเองก็มีเสียงรถพร้อมๆกับแสงไฟสาดส่องมายังวินทั้งสอง ก่อนที่จะมาหยุดลงตรงที่จอดรถ?
   
         "ว่าไงพี่ได้เรื่องไหม"เสียงทักจากไอ้อัด วินหนุ่มวัย22 ลูกน้องของไอ้สน
        "ใช่พี่ได้เรื่องป่าว" เสียงทักจากไอ้เนตรอีกคน
      "เฮ๊ยย มาถึงก็ถามเลยนะพวกมึง ไอ้ได้มันก็ได้แต่ แย่วะ"ไอ้สนตอบคำถามของอัดและเนตร
       "หมายความว่าไงพี่ ที่ว่าแย่ !!"ไอ้เนตรถามพร้อมกับมองที่ไอ้สนอย่างสงสัย
       "ก็ที่เราติดต่ออีคนสวยไม่ได้น๊ะ ก็เพราะเมื่อต้นปี แม้งไปรถคว่ำกะผัวแม่งมาสิวะ"ไอ้สนนั่งพ้นควันบุหรี่ออกจากปากและจะหมูกก่อนตอบความสงสัยลูกน้องสองคน
       "อ่าว? แล้วน้องคนสวยเป็นไงบ้างอะพี่"ไอ้อัดถาม
      "น้องเหี้ยอะไรละไอ้อัด อีคนสวยมันอายุเยอะกว่ามึงอีก"ไอ้เนตรพูดกับไอ้อัด
      "เออๆ ก็พี่คนสวยอะ เป็นไงบ้าง"ไอ้อัดพูดแก้คำ
    "ตอนนี้แม้งหลับเป็นเจ้าหญิงนิทราวะ หลับนานแล้วด้วย"ไอ้สนบอก
       "เหอะ!! ถึงว่าละ ทักหาไม่ตอบเงียบหายไปเลย เออว่าแต่คิ้วพี่ไปโดนอะไรมาอะพี่สน"ไอ้เนตรถาม
       "ก็ไปหาข่าวให้พวกมึงนี่ไง สัสเสือกมีพ่อบ้านมาเห็น โดนแม้งต่อยเอา แต่กูเอาคืนแล้ววะ กลิ่งเป็นลูกหมาเลย"สนบอก
      "อดเลยเรา อุสาได้ของสวยมาอยู่ในกำมือ"ไอ้อัดสบถเบาๆ
      "เออ วะ เสียดายชิบหาย ขาวๆสวยๆ นมยังใหญ่อีก อดล่อเชยสัส"ไอ้เนตรสบถเหมือนไอ้อัด
       "เห้ย!!  ของอย่างงี้มันอยู่ไม่นานอยู่แล้วโว๊ย ไม่วันนี้สักวันมันก็ต้องไปอยู่ดีละวะ"ไอ้สนกล่าว
      "แหมพี่สน!! มาสะธรรมมะเชียว เห็นล่อหนักกว่าเพื่อนเลย แล้วบอกอยู่ไม่นาน"ไอ้เนตรแหย่ไอ้สน
      "เอะ!! ห่านิ ตอนเอากูก็เอาสิวะ แต่ตอนนี้มันไปแล้วกูก็ต้องปล่อยสิวะ"ไอ้สนกล่าว
      "หืมม!! เออ แล้วพี่จะกลับไปอยู่บ้านจริงหรอพี่สน"ไอ้อัดถาม
     "เออสิ เศรษฐกิจงี้ไครจะอยู่วะ แย่ชิบหาย"สนบอก
    "แล่วพี่จะกลับมาเมื่อไหร่อะ"ไอ้เนตรถาม
     "ไม่กลับมาละวะ อยู่โน้นยาว ต้องดูแม่ ไหนจะเลี้ยงลูกอีก เมียกูมันไม่ให้กูมาอีกแล้ว"ไอ้สนบอก
      "หว๋าา  ที่แท้ก็เมียสั่งให้กลับ กะ กลัวเมียนี่หว๋า"ไอ้อัดกล่าว
      "เอะ ไอ้เหี้ยนี่ ไครกลัววะ  กูไม่กลัวโว๊ยย แค่กูเหนือยขับวินแล้วเลยส่าจะกลับไปทำงานที่บ้านดีกว่า"ไอ้สนบอก
      "อืมม ผมก็ว่าจะกลับไปอยู่บ้านเหมือนกันแหละพี่"ไอ้เนตรกล่าว
     "อ้าว!! นี่จะทิ้งผมกันหมดเลยรึไงเนี้ย"ไอ้อัดกล่าว
     "ก็เศรษฐกิจมันเป็นอย่างนี้ กูก็ต้องส่งเงินให้ทางบ้านนะโว้ย ลูกค้าก็ไม่มี กลับไปอยู่บ้านดีดว่าวะ"ไอ้เนตรบอก
     "คร๊าบบๆ ดีผมจะไดเป็นหัวหน้าวินต่อจากพี่สนสะเลย"ไอ้อัดกล่าว
      "เป็นเหี้ยอะไรละ ไหนจะตามีกับ ไอ้สินอีก หัวหน้าคนต่อไป ไอ้สินโว๊ยย"ไอ้สนบอก
     
            เดิมทีเนตรและสนไม่ใช่คนภาคกลาง หากแต่ทั้งสองมาจากต่างจังหวัดแถบทางตะวันออกเฉียงใต้และได้มาขับวินมอเตอร์ไซค์ หาเงินส่งทางบ้าน  แต่เมื่อเศรษฐกิจช่วงนี้ไม่ดีบวกกับอะไรต่อมิอะไรหลายอย่าง ทั้งสองคนจึงจะแยกย้ายกันกลับบ้านที่ต่างจังหวัด
              "เห้ยยๆไอ้อัด พี่มีของให้เอ็งวะ"ไอ้สนกล่าว
        "อะไรพี่ ของอะไร"ไอ้อัดถาม
         "เอานี่ เห็นเอ็งใช้เครื่องเก่าสะเยิน เอาไปนี่ไปใช้แทนสะ"ไอ้สนยื่นมือถือเก่าที่เคยใช้ให้อัดเอาไปใช้ต่อ
         "อ่าว! พี่ไม่ใช้หรอ"ไอ้อัดถาม
        "กูซื้อใหม่แล้วโว้ย"สนตอบ
         "แล้วคลิปพี่คนสวยที่พี่ถ่ายในเครื่องนี้ละ ยังอยู่ปะ"อัดถาม
       "ไม่อยู่โว้ย เหลือแต่รูป"สนตอบ
       "แหม!! ให้ทั้งทีก็น่าจะเหลือคลิปไว้ให้ดูมั่ง"อัดกล่าว
       "เหอะ ของดีไครจะให้ดูวะ"สนตอบ

           หลังจากที่สนให้มือถือเครื่องเก่ากับอัดไปได้สองวัน สนและเนตรก็แยกทางกันกลับบ้านเกิด เหลือไว้เพียงแต่อัดกับวินมอไซค์อีกสองคนประจำขับวินต่อ  แต่อัดก็ไม่ได้อยู่ขับวินนาน พอเวลาผ่านไปราวๆ4เดือน อัดก็เลิกขับเพราะเศรษฐกิจย่ำแย่ลงเลื่อยๆจนอัดต้องหางานใหม่ทำ 

       ในวันนึงคืนนึงที่อัดกำลังนั่งดื่มเบียร์เย็นในห้องเช่า อัดกดมือถือที่สนให้ดูบอลไปด้วย และตอนั้นเอง ก็มีเสียงข้อความเข้ามายัง messenger เก่าของสนที่ค้างเครื่องอยู่
ซึ่งตอนที่สนยกเครื่องนี้ให้อัด สนไม่ได้ออกจากระบบของเครื่องนี้ และตัวสนเองก็ไม่เคยเข้าเฟสนี้ของเค้าเลยในเครื่องใหม่ เพราะตัวสนนั้นจำรหัสไม่ได้จึงสร้างใหม่
อัดเองก็เลือกที่จะเก็บเฟสของสนไว้ในเครื่อง อัดเข้าออกเฟสสนบ่อยๆเพราะชอบอ่านและดูข้อความเก่าๆที่สนคุยกับสาวสวยที่เคยแบล๊คเมล แต่วันนี้ตอนนี้ที่อัดนั่งดูบอลผ่านมือถือที่สนให้มา  มันดันมีจ้อความส่งมาดัง ปิ๊ง อัดก็เลยกดเข้าระบบเฟสสน เพื่อจะอ่านข้อความที่ส่งมา และเมื่อเห็นอัดก็ตาโต ร้องเฮ้ยยยอย่างลืมตัว??

           อัดตกตะลึงและงงนิดหน่อย ที่ข้อความที่ส่งมามันมาจากชื่อของสาวสวยที่เคยร่วมหัวกันแบล๊คเมลกับสน
อัดตื่นเต้นในหัวคิดไปต่างๆนาๆ จนมือไม้สั่น ก็จะพิมตอบกลับไป
           "สวัสดีครับ"
          "สวัสดีคะ"
          " จำไม่ได้หรอครับว่าผมเป็นไคร"
         "ขอโทษค่ะ แต่ฉันจำไม่ได้ค่ะ"
        "จริงหรอครับ จำไม่ได้จริงหรอ"
       "ค่ะ คือฉันความจำเสื่อมคะ"
       "อ่าว เพราะอะไรครับทำไมถึงเสื่อม"
       "ประสบอุบัติเหตุค่ะ หลับเป็นเจ้าหญิงนิทราหลายเดือนแล้วค่ะ"
     

    พอขอความตอบมา อัดก็นึงถึงคำที่สนเคยบอก ก่อนจะร้องอ้อออกมา
       
          "อืมม แล้วจำอะไรได้บ้างครับ"
          "จำได้แค่ชื่อตัวเองค่ะ ส่วนเรื่องอื่นๆยังจำไม่ได้เลยค่ะ"
         "อืมม งั้นมิ่งคงจำผมไม่ได้สินะครับ"อัดพิมพ์ตอบก่อนจะพับหน้าจอมือถือ เข้าเฟสเปลียนชื่อเปลียนรูปโปรไฟล์ให้เป็นตัวเอง และยังเปลียนรหัสเข้าเฟสอีก
       
           "จำไม่ได้ค่ะ"
          "อืมม ครับ"


                         _  ทางมิ่ง _
           เมื่อได้คุยกับคนที่เธอส่งข้อความหา เธอก็บอกเค้าว่าจำเค้าไม่ได้
             "จำไม่ได้ไม่เป็นไรครับ"ชายคนนั้นตอบกลับมา
           "ค่ะ แล้วมีเรื่องอะไรไหมค่ะ เห็นทักมาเยอะเลยค่ะ"มิ่งถามกลับ
          "ก็ไม่มีครับ แค่ไม่รู้ว่ามิ่งเป็นอะไรถึงเงียบหายไปเลย"ชายคนนั้นตอบกลับมา
          "ค่ะ คุณชื่ออะไรค่ะ"มิ่งถามกลับไป
          "อัดครับ"ชายคนนั้นตอบกลับมา
        "ค่ะอัด ฉันเดาว่าเราคงรู้จักกันใช่ไหมค่ะ"มิ่งถามกลับไป
        "อืม ก็รู้จักแหละครับแต่มิ่งจำผมไม่ได้แค่นั้นครับ"อัดตอบมา
       "ค่ะ"มิ่งตอบกลับ
       "อืมม เออ พอจะว่างสักวันไหมครับ"อัดถาม
      "ทำไมคะ"มิ่งตอบ
     "จะชวนออกมากินข้าวครับ อยากคุยด้วยเผื่อมิ่งจะจำผมได้"อัดตอบ
     "เอิ่มม พรุ้งนี้ก็ได้ค่ะ ว่างมากเลยค่ะ"มิ่งตอบ
    "ครับ งั้นพรุ้งนี้ผมไปรับ"อัดตอบ
   
       พอคุยสักพัก มิ่งก็เลิกคุยและขอตัวนอน ซึ่งอัดก็ให้นอนและไม่ทักกวนจนเช้าอีกวัน


       ในเช้าวันถัดมาหลังจากอัดได้นัดมิ่งออกมาข้างนอก ตลอดทั้งคืนอัดแทบนอนไม่หลับเมื่อรู้ว่าจะได้เจอสาวสวย ตลอดทั้งคืนอัดนอนคิดถึงแต่เรื่องที่จะเกิดในตอนเช้า
อัดอาบน้ำแต่งตัวเต็มเหนี่ยว ชีดน้ำหอมราคาถูกคละคลุ้งเต็มตัว ก่อนจะควบรถเก๋ง toyota vios ปี2010แต่งกระจกดำออกไปหามิ่ง

             ด้านมิ่งพอเห็นอัดทักมากก็แต่งตัวตามปกติก่อนจะลงไปรอที่หน้าบ้าน ระหว่างนั้นทิงก็เดินมาทัก
             "คุณมิ่งจะไปไหนครับ"
            "ออกไปข้างนอกคะ"
            "ครับ แล้วจะกลับตอนไหนครับ"
            "ยังไม่รู้ค่ะ"
           "ครับ"
       ทิงอยากจะถามต่อแต่กลัวมิ่งจะโกรธเพราะความเกรงใจและเป็นเรื่องที่เค้าไม่มีสิทธิ์ถาม ทิงจึงอ้อมแอ้มพอให้รู้เรื่อง
       เวลาผ่านไปไม่นาน อัดก็ทักมิ่งบอกว่าถึงแล้ว มิ่งจึงเดินออกไปหน้าบ้านและขึ้นรถไปทิ้งให้ทิงยืนงงอยู่คนเดียว แต่หากว่าจะโทรไปบอกกับชัยว่ามิ่งออกไปข้างนอก ก็ใช่เรื่อง เพราะทิงไม่ได้บอกชัยว่ามิ่งฟื้นแล้ว จึงไม่ใช่เรื่องดีนัก

       
         ระหว่างทาง มิ่งก็นั่งรถไปกับอัดโดยไม่รู้ว่าอัดจะพาไปไหน
       "สวัสดีจ๊ะมิ่ง"อัดกล่าว
      "ค่ะ สวัสดี"มิ่งตอบ
      "ไม่เจอนานยังสวยเหมือนเดิมเลย"อัดแซว
     "ขอบคุณค๊าา นี่เราจะไปไหนคะ"
     "อ้อ เดียวพาไปกินข้าวครับ"อัดบอก
     "ค่ะ"มิ่งตอบ
    "อืมแล้วก็ผมมีอะไรจะให้ดูด้วย"
    "อ๊า ค่ะ"มิ่งตอบ
   อัดพามิ่งมายังร้านอาหารแห่งนึงในชุมชนเล็กๆ
   ทั้งสองคนนั่งกินข้าวเช้ากันจนอิ่ม อัดก็ขับพามิ่งเข้าไปลึกในชุมชนจนมาถึงซอยเล็กซอยนึง อัดก็เลี้ยวเข้าไปลึกราวร้อยเมตร ก็พบบ้านหลังนึง อัดก็จอดรถ
        "อืมม ดูน่าอยู่นะคะ สวยด้วยบ้านไครคะ"มิ่งถามหลังลงจากรถ
       "บ้านเราไงครับ"อัดตอบ จนมิ่งนั้นงงกับคำของอัด
        "บ้านเรา? คือยังไงคะ"มิ่งถาม
       "มิ่งจำผมไม่ได้ใช่ไหมละ แต่ผมกับมิ่งเคยเป็นแฟนกันนะ แต่เพราะเรื่องบางอย่างมิ่งเลยไปอยู่ที่บ้านหลังนั้น"อัดตอบ
       มิ่งก็งงกับคำของอัด แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกแปกอยางใดจึงถามกลับไปเพราะยังงงและสงสัย
      "หมายความว่าไงคะ"มิ่งถาม
    (อัดนั้นพอได้รู้ว่ามิ่งความจำเสื่อมก็คิดเรื่องนี้มาทั้งคืน และวั้นนี้อัดเลือกที่จะใช้แผนหลอกมิ่งด้วยรูปที่เคยถ่าย ถึงมีรูปเดียวที่เป็นรูปเรียบร้อยและเป็นรูปที่อัดถ่ายไว้ตอนที่เจอกับมิ่งวันแรก ซึ่งเป็นรูปที่อัดยืนถ่ายคู่กับมิ่งแขนโอบกอดตัวมิ่งไว้ แต่มือจับกุมที่หน้าอกก็แต่มีเพียงรูปนี่เท่านั้นที่ดูเรียบร้อยสุด เพราะรูปอื่นจะเป็นรูปที่อัดกุมเต้านมของมิ่งเต็มมือแบบแก้ผ้า และอัดยังจะใช้แผนโกหกเพื่อดูเชิงหลอกมิ่งว่าเคยเป็นแฟนกัน)


      "ผมกับมิ่งเคยรักกันไงครับ เราสองคนเคยอยู่ด้วยกัน"อัดบอก
    "ยังไงคะ มิ่งไม่เข้าใจ"มิ่งถาม
   พอมิ่งถามอัดก็นกมือถือขึ้นมาให้มิ่งดู
    "ดูรูปนี้สิ ผมกับมิ่งเราเคยเป็นแฟนกันจริงๆ แต่ก็ต้องแยกจากกันเพราะทางบ้านของมิ่ง"อัดหลอก
   มิ่งมองดูรูปก็มีทีท่าจองมองรูปในมือถือของอัด ก่อนจะเงยหน้ามองอัด และ ถามว่าจริงหรอ
     "จริงครับ อยากรู้ใช่ไหมว่าเรื่องเป็นยังไง"อัดถาม
     "คะ อยากรู้ ทำไม่มิ่งถึงแยกกับอัด"มิ่งตอบ
    อัดพามิ่งมานั่งในบ้าน ซึ่งเป็นบ้านเช่าหลังเดี่ยวในซอยลึกรอบๆบ้านเป็นสวนต้นไม้ล้อมรอบ และห่างจากบ้านหลังอื่นมาก อัดเช่าอยู่มาเกือบสองปี โดยไม่มีเจ้าของมาก้าวก่ายเพราะเจ้าของเดิมอยู่ต่างประเทศจึงปล่อยให้เช่าและให้เช่าในราคาถูกแค่1500ต่อเดือน แม้จะเป็นบ้านสวนมีราคาก็ตาม 
   
           "อัดจะเล่าให้ฟังนะ มิ่งตั่งใจฟังละ"อัดบอก
         "คะ เล่ามาเลย"มิ่งบอก เธองงและสงสัย แต่เมื่อเห็นรูปที่อัดให้ดู มิ่งก็เริ่มเชื่อ เพราะถ้าไม่จริง มือของอัดคงไม่ได้กุมที่หน้าของเธอถึงจะนอกเสื้อก็ตาม
        "คือ มิ่งเคยคบกับอัด เราสองเคยรักกัน มิ่งไม่รังเกลียดที่อัดหน้าตาไม่ดี และมิ่งยังยอมรับอัดทุกเรื่องที่อัดเป็น แต่พอแม่มิ่งดันไปเป็นหนี้คนรวย มิ่งเลยอาสาเอาตัวใช้หนี้แทนพ่อแม่ เราถึงแยกจากกัน แล้วที่เป็นอย่างนั้นเพราะพ่อแม่มิ่ง เอาเงินมาลงทุนขายของแต่โดนโกงจนเป็นหนี้ตั้งหลายล้าน และหาเงินใช้คืนเจ้าหนีไม่ได้ มิ่งเลยเอาตัวไปใช้หนีแทน แต่ตอนนั้นมิ่งไม่รู้ว่าคนที่โกงก็คือเจ้าหนีที่มิ่งไปอยู่ใช้หนีแทนพ่อแม่  แต่พอพ่อแม่มิ่งที่รู้เรื่องมันสายไปแล้ว ท่านสองคนจึงตอมใจตายทีละคนที่ทำให้ลูกสาวต้องลำบาก  ตัวอัดเองก็ไม่เคยเข้าใกล้มิ่งได้เลยถึงแม้อยากจะบอกเรื่องราวทั้งหมดก็ตาม แต่เมื่อต้นๆปีอัดก็ได้เฟสมิ่งมา อัดพยายามทักหา แต่มิ่งก็ไม่เคยตอบเลย อัดได้ยินแต่ข่าวว่า มิ่งประสบอุบัติเหตุเป็นเจ้าหญิงนิทรา อัดคิดถึงเป็นห่วงมากแต่ก็ทำอะไร จริงอัดพยายามจะเข้าไปหามิ่งไปเจอมิ่งนะแต่อัดก็ทำไม่ได้ จนเมื่อคืนนี้ละที่มิ่งอ่านข้อความที่อัดส่งไป แล้วตอบกลับ อัดดีใจมากเลยนะที่มิ่งตอบกลับมา มันทำให้อัดได้รู้ว่า โอกาศของอัดมาแล้ว เมื่อมีโอกาศเลยอยากบอกให้มิ่งรู้ ถึงแม้มิ่ง  พี่มิ่งที่อัดชอบจะจำเรื่องราวที่ผ่านมาไม่ได้ก็ตามแต่อย่างน้อยอัดก็ขอแค่ได้ทำมันสักครั้งก็พอ เพื่อคนที่อัดรัก"
     
      อัดสาธยายยาวยืดไปตามที่คอิดไว้  ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่มีไครเชื่อแน่ แต่ด้วยท่าทางและสีหน้าที่แสดงออกมาอย่างจริงจังราวกับว่าที่ผ่านมามันคือเรื่องจริงและชายคนนี้ต้องทุกทรมานกับเรื่องราวที่ผ่านมาคนเดียวลำพัง   ไอ้อัดเล่นบทเศร้าได้ดีราวกับดารามืออาชีพ

    จนมิ่งที่ไม่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่ ก็เริ่มเชื่อเรื่องที่อัดบอก
        "อืมมม เชื่อแล้วๆ มิ่งเชื่อแล้ว ขอโทษนะที่จำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง"
        "มิ่งไม่ผิดนะ คนรวยนั้นที่ผิดมันยากได้มิ่งมันเลยโกงครอบครัวมิ่ง"
      "จ๊ะๆ มิ่งรู้แล้ว เรามาหาทางออกด้วยกันนะ"
      "จ๊ะ อัดจะช่วยมิ่งให้ถึงที่สุดนะ"
         มิ่งปลอบไอ้อัดที่กำลังตีบทแตกทั้งๆที่เรื่องทั้งหมดมันโกหก แต่มิ่งก็เชื่ออย่างสนิทใจและไม่สงสัยใดๆ ส่วนไอ้อัดก็แอบยิ้มที่มุมปาก มันไม่คิดว่าแผนง่อยๆจะได้ผล มันจึงคิดจะทำให้มิ่งเชื่อใจกว่านี้ และอดเปรี้ยวไว้กินหวานโดยที่มันจะยังไม่ทำอะไรลุ่มล่ามกับมิ่งในตอนนี้

        แต่ถึงอย่างนั้นในวันนี้ไอ้อัดก็ได้จับมือของมิ่งแล้ว เพราะพอมันเล่าจบมิ่งก็แสดงท่าทางว่าเชื่อและเอื่อมมือมากุมมือมันไว้ แสดงให้เห็นว่ามิ่งกำลังสงสารและเอ็นดูมันราวกับคนรัก  ไอ้อัดเองก็พยายามข่มใจเอาไว้ มันเองก็ไม่รู้ว่ามิ่งจะรู้รึป่าวว่ามันนั้นอยากจะตะคุบเธอมากในเวลานี้ แต่ด้วยความคิดที่อยากจะทำแผนให้สำเร็จ ไอ้อัดจึงอดทนอดกลั้นเอาไว้สุดชีวิต
   

              มิ่งนั่นอยู่บ้านไอ้อัดทั้งวันและตลอดวันไอ้อัดก็ชวนแต่มิ่งถ่ายภาพคู่เก็บไว้  และมันยังเอาของสะสมบางอย่างมาอ้างว่าเป็นของวันเกิดที่ซื้อให้มิ่งบ้าง งานวันวาเลนไทน์บ้าง ซึ่งของที่มันเอามาอ้างนั้นมิ่งก็ดันชอบและเชื่อ พอตกเย็นไอ้อัดก็พามิ่งไปกินข้าวที่ร้านอาหารริมแม่น้ำ มันจงใจใช้บรรยากาศและสถานที่เป็นอีกแรงชักจูงใจของมิ่งให้เชื่ออกเชื่อใจมัน และพอตอนจ่ายตัง ก็จ่ายร่วมไปเกือบสองพัน ในตอนแรกไอ้อัดก็จะจ่าย แต่มันก็นึกอะไรออกเลยทำเป็นกระเป๋าตังหาย และพอมิ่งเห็นไอ้อัดทำท่าลุกลี้ลุกลน มิ่งก็ถามว่ามันเป็นอะไร จึงได้คำตอบว่าเป๋าตังหาย มิ่งก็เลยจะจ่ายให้ แต่เธอก็ลืมว่าไม่มีเงินสด เลยหยิบมือถือออกมาจะโอนจ่าย แต่มิ่งก็ต้องนั่งนึกพักใหญ่ๆโดยไอ้อัดคอยช่วย เพราะมิ่งจำรหัสบัญชีไม่ได้ แต่พอนึกไปนึกมา เธอก็ลองใส่วันเดือนปีเกิดของตัวเอง ก็ปรากฎว่าผ่าน และพอเข้าบัญชีได้ ไอ้อัดที่นั่งข้างมิ่งก็แอบตาลุก เพราะเงินในบัญชีมิ่งนั้นมีราวๆแปดล้านบาท ไอ้อัดก็เก็บอาการไว้อย่างดี พอมิ่งจ่ายตังค่าอาหารเสร็จไอ้อัดก็ขับรถไปส่งมิ่งที่บ้าน และระหว่างทางมิ่งก็ถามไอ้อัดถึงหนีที่เป็นอยู่

        "แล้วหนี้ที่มิ่งติดค้างคนรวยนั้นมันเท่าไหร่หรอ อัด"
        "เอิ่ม...แปดล้าน ใช่พ่อแม่พี่ติดคนรวยนั้นแปดล้าน แต่ที่จริงแค่ห้าล้านเท่านั้น ที่แปดล้านเพราะไอ้คนรวยมันโกง"
         "อืมมม เงินมิ่งมีแปดล้านพอดีเลย งั้นถ้ายังไงมิ่งจะคุยกับคนรวยนั้นแล้ว แยกตัวออกมาอยู่กับอัดนะ อัดรอได้ไหม"
         "ได้สิ ผมจะรอพี่นะ"อัดเรียกมิ่งตามอายุที่แก่กว่า
     
ไอ้อัดมาส่งมิ่งถึงหน้าบ้าน ซึ่งเป็นเวลาเกือบๆสามทุ่ม ทั้งสองคนก็คุยกันก่อนลงจากรถ
         "เออ แล้ว พรุ่งนี้ จะให้ผมมารับไหม"อัดถาม
        "อืมม มาสิ วันนี้รู้สึกดีนะที่ได้ออกไปกับอัด งั้นพรุ่งนี้ก็แอบมารับอีกนะ"
       "อื๊มม อะ อื๊มมม"ไอ้อัดตอบรับคำ พร้อมกับมิ่งที่จูๆก็ยื่นหน้ามาจูบปากกับไอ้อัด
       "ขอบคุณนะ ที่อดทนรอมาจนถึงวันนี้"มิ่งพูดก่อนจะเปิดประตูลงจากรถและเข้าบ้านไป

           พอมิ่งลงไปไอ้อัดก็ยิ้มอย่างผู้ชนะ เพราะการที่มิ่งจูบปากมันแล้วยังยอมให้มันดุนลิ้นแลกน้ำลายแสดงว่าแผนหลอกเด็กของมันสำเร็จไปด้วยดี เพราะถ้าไม่สำเร็จมิ่งก็คงไม่โผลยันตัวข้ามเบาะมาจูบกับมันแน่ และอีกอย่างตัวมันก็รั้งมิ่งไว้และจูบสวนแลกลิ้น จนจังวะที่ผละออกจากกันเกิดเป็นน้ำลายยืดยาวติดปากมิ่งกับมัน

           
         พอไอ้อัดไปส่งมิ่งที่บ้านมันก็กลับมาที่บ้านของมัน และนอนแชทลับกับมิ่ง
         "นอนรึยังคร๊าฟ คนสวย"
         "หืมม ยัง เค้ายังไม่ง่วง"
        "คิดถึงจังคร๊าฟ อยาก...พี่คนสวยอีก"
       "หื๊ม!!  อยาก...อะไรอ๊ะ"
       "ไม่บอก แบร่ๆ"
       "บอกมาหน่อยสิ"
      "งั้นสัญญาก่อนว่าถ้าบอกแล้วพรุ่งนี้จะให้"
     "ไม่ เอา บอกมาก่อน"
    "งั้นไม่บอก"
    "อ๊ะ อ๊ะ ก็ได้ ยอมแล้ว"
   "อยากจูบอีกครั้งได้ป่าว พี่สาวคนสวย"
   "ห๊ะ บ้า ทีเดียวพอ เขิล! แล้วทำไมต้องเรียกพี่อ่ะ"
   "ก็ มิ่งอายุมากกว่าอัดนิ อัดพึ่ง22เอง มิ่ง25แล้วนิ"
    "ไม่เอาเรียกคำอื่น"
     "แล้วอยากให้เรียกว่าไรครับ"
    "อื๊มมม  ที่รัก"
    "อื๊มม ได้ ที่รักครับ"
    ไอ้อัดยิ้มทันทีที่มิ่งให้มันเรียกที่รัก นี่แสดงว่าแค่เวลาหนึ่งวันกับ เรื่องราวและสิ่งของปลอมๆที่มันให้มิ่งนั้น ทำให้เธอหลงเชื่อมันจนสนิทใจแล้ว 

   " ฝันดีจ้า พรุ่งนี้มารับด้วยนะ"
    "ได้จ้า แม่คนงาม"
   พอคุยกันพักใหญ่ มิ่งก็บอกลาไอ้อัดด้วยคำว่า ฝันดี ก่อนจะปิดแชทแล้วนอนพักผ่อนยันเช้า
 
     
        ทางทิงนั้นไม่รูเลยว่ามิ่งนั้นไปไหนมาตลอดวัน ส่วนตัวก็ถามจึงได้แต่สงสัย เขาไม่อาจรู้ได้เลยว่ามิ่งนั้นไปที่ไหนกับไคร แต่สิ่งนึงที่สังเกตุได้ตือรอยยิ้มที่มิ่งยิ้มราวกับมีอะไรทำให้อารมณ์ดี  ในเช้าวันถัดมาก็เช่นกัน มิ่งออกมาจากบ้านใหญ่ บอกกับทิงว่าจะไปข้างนอก ทิงก็รับคำก่อนจะเห็นตัวมิ่งเดินพ้นประตูรั้วไป  เขาไม่เห็นว่าไครมารับมิ่งไป และไม่รู้ด้วยว่ามิ่งจะไปไหน ฯ


             รุ้งเช้าวันต่อมา มิ่งก็ลุกอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปข้างนอกกับไอ้อัด ซึ่งวันนี้ไอ้อัดมันมีแผนจะพามิ่งไปขี่รถเที่ยวทั้งวัน  ไอ้อัดมารับมิ่งตั่งแต่เช้า ด้วยรถเก๋งคันโปรดของมัน
     "ดีจ๊ะที่รัก"มิ่งทักทายไอ้อัด
     "ดีคร๊าฟ"ไอ้อัดรับคำ
     "วันนี้จะพาเค้าไปไหน"มิ่งถาม
     "ทุกที่ๆอยากไปคร๊าฟ"ไอ้อัดตอบ
      ไอ้อัดขับรถพามิ่งไปกินข้าว ไปเทียว ไปถ่ายรูป ทุกที่มันเอาใจมิ่งราวกับคนรักของมัน มันตามใจทุกอย่างตลอดวัน


         พอตกเย็นวันนั้นไอ้อัดก็พามิ่งมาที่บ้านเช่าของมัน
และตามเคยมิ่งก็เข้าไปในบ้านกับไอ้อัด ไอ้อัดก็มานั่งที่โซฟากลางห้อง แล้วก็เปิดหนังดู ก่อนที่ไอ้อัดและมิ่งจะนั่งติดกัน ไอ้อัดก็ใช้แขนนั่งโอบเอวของมิ่งไว้
      "วันนี้ค้างบ้านเค้าไหม" ไอ้อัดถามมิ่ง
     "อื๊มมม!!  งั้นเค้าขอโทรบอกพ่อบ้านก่อนนะ"มิ่งตอบ
ไอ้อัดยิ้มกริ่ม ที่มิ่งยอมค้างบ้านมัน แต่มันก็บอกให้มิ่งบอกทิงว่า ค้างบ้านเพื่อน
        "ฮาโหล!! พี่ทิงคะ นี่มิ่งนะ  เออคือ!! วันนี้มิ่งค้างบ้านเพื่อนนะคะ  ไม่ต้องทำอาหารรอ"
        "อ๊าาา ครับผม ครับ"

พอมิ่งคุยกับทิงพ่อบ้านจบ เธอก็มานั่งข้างๆไอ้อัด   มันก็ยืนแขนมาโอบเอวมิ่งเหมือนเดิม แต่รอบนี้มันขยับตัวแนบชิดกับมิ่ง ก่อนมันจะหอมแก้มมิ่งดัง..สูดดดด...จนมิ่งหันมาทำสายตาค้อนใส่
        "เราปิดไฟนอนดีกว่าไหม..มิ่งง่วงแล้วอะ
        "อยากนอนไม่ปิดไฟอะ เดียวไม่ได้เห็น...
 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
เจ็บกว่าตัวสำรอง ก็คือตัวสำรองของตัวสำรอง

vi vo

แผนสวมริยของอัด คงไม่ได้แค่มิ่งน่าจะเอาเงิน หวังตกถังข้าวสารฟลุคๆ

1819

 สาวมิ่งที่ซวยซ้ำซวยซ้อน โดนคนใกล้ตัวอย่างทิงลักหลับแตกใน    แถมเจอไอ้อัดเคลม อีก ทั้งจะได่เอา แถมได่เงินตั้ง8 ล้าน             ไม่รู้ว่าทำกรรมอะไร มิ่งถึงเจอแบบนี้       แล้ว ไอ้ทิงก็ปล่อย รู้ทั้งรู้ว่านายสาว ความจำเสื่ิอม แทนที่ตัหวงไว้ กับตัว หมาคาบไปแแดก
กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า

peddo

 ::Snap::กะลังจะเป็นเจ้าชายนิทราเลย เจอเรื่องนี้ขอต่ออีกนิด มิ่งจะรอดมั้ย ทิงก็ปล่อยเธอตามสบายเลยนะเนี่ย จะตามดูหน่อยก็ไม่ได้ เสียดายครับ ถึงจะเคยโดนไปแล้วก็เถอะ
ขอบคุณครับ

drblackjack

น่าสงสารมาก โดนข่มขืน รถคว่ำ ความจำเสื่อม โดนลักหลับ โดนหลอกอีก

Kinga

น้องมิ่งทำไมหลงเชื่อคนง่ายอย่างงี้ น่าตีจริงๆครับ

J1234

มิ่งซวยซ้ำซวยซ้อนนะเนี่ย โดนหลอก

Ttum1188

นางเอกจะซวยซ้ำซวยซ้อนอะไรขนาดนี้สงสารชัยจังเลย

shiiba

สงสารมิ่งกับชัยจัง เจอแต่เรื่องไม่ดีเลย

mario

หะ โดนเข้าไปทีตื่นเลย
ว่าแต่ ต่อให้ความจำเสื่อมก็ไม่น่าจะเชื่อคนง่ายขนาดนั้นมั๊ง

ton29048

อะไรทำให้ มิ่ง ตื่นจากการเป็น เจ้าสาวนิทรา ได้นะ

Forneus


elelle

เนียนกริบ ไม่ใช่นางเอกนะ แผนสวมรอยเองเนี่ยแหละ

Taizen