ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_asd1589654

หงส์ปีกหัก 1-2 copy

เริ่มโดย asd1589654, มิถุนายน 11, 2021, 03:52:53 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 2 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

asd1589654

 ::Sweat::

หงส์ปีกหัก 1


ชะตาชีวิตของคนเรานี่บางครั้งมันก็พลิกผันอย่างไม่น่าเป็นไปได้ บางคนอยู่ดีมีสุขคิดไม่ถึงว่าอีกวันจะต้องมาตกระกำลำบากอย่างไม่น่าเชื่อ ต่อให้เกิดมาบนกองเงินกองทองหรูๆรวยๆ กินทั้งชาติไม่หมดก็ไม่มีอะไรแน่นอน เหมือนอย่างอีคุณหนูเล็กของผมที่จะเล่าให้ฟังนี่ไงเล่า.... อย่างนี้กระมังที่เขาเรียกว่าดวง

ผมเติบโตมาใน คฤหาสน์หรู แต่เสียดายที่ไม่ใช่ของพ่อแม่ผมหรอกนะ พ่อแม่ผมทำงานอยู่ที่นี่แหละ พ่อเป็นคนขับรถ ส่วนแม่โก้หน่อยกินตำแหน่งใหญ่โตเป็นถึงหัวหน้าคนใช้ เจ้าของบ้านเป็นพ่อค้าใหญ่อายุเยอะแล้ว แต่มีภรรเมียโคตรสวยเลย แล้วก็มีลูกสามคน เป็นผู้หญิงหมด คนโตสวยเปรี้ยวช่วยทำงานอยู่ที่บริษัทของพ่อ คนรองสวยหวานเรียนอยู่มหาลัยใกล้จบแล้ว ส่วนคนเล็กสวยแบบเหี้ยๆเรียนอยู่ ม.5 เรื่องของผมมันเกิดจากอีลูกสาวคนเล็กนี่แหละ



ผมพักอยู่กับพ่อแม่ในห้องคนใช้ ซึ่งเป็นบ้านหลังเล็กๆ แยกออกจาคฤหาสน์หรูของไอ้เสี่ยนั่น ผมเรียนสายอาชีพอยู่วิทยาลัยแห่งหนึ่ง ไม่ใช่คุย แต่ผมเป็นคนหัวดี แม้จะติดเกเรนิดหน่อย ประมาณว่าเรียนบ้างโดดไปสีสาวบ้าง แต่ก็เอาตัวรอดมาได้ตลอด หน้าที่ประจำวันของผมไม่มีอะไรมาก นอกจากเรียนแล้ว ตอนเย็นก็แค่ขับรถไปรับอีคุณหนูคนเล็กที่มันเรียนอยู่โรงเรียนสตรีล้วนชื่อฝรั่งแห่งหนึ่ง อีคนเล็กนี่ไม่รู้ทำไมมันเกลียดผมนัก จะว่าไปแล้วผมก็เป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่งจะบอกว่าหล่อเลยยังได้ ขนาดเดินไปไหนถ้าสาวๆไม่ชำเลืองมองก็แอบยิ้มให้เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน แต่หน้าตาก็ไม่ได้ช่วยอะไรในกรณีนี้



อาจเป็นเพราะดวงของเราสองคนมันไม่ถูกชะตากันมาตั้งแต่เวลาตกฟากแล้วมั๊ง อีคุณหนูเล็กมันถึงชอบพูดกระแทกแดกดันผมต่างนาๆ บางทีตอนไปรับ มันก็แกลังให้ผมรอนานๆ ส่วนมันก็เอาแต่เล่นกับอีเพื่อนลูกผู้ดีของมันไม่เห็นทำเหี้ยอะไร แต่ก็ปล่อยให้ผมรอแหง่วอยู่อย่างนั้น ผมนี่มันประเภทวัยรุ่นอารมณ์ร้อนด้วย แต่จะร้อนยังไงก็ต้องพยายามข่มอารมณ์โกรธไว้... ไม่ได้ห่วงตัวเองหรอก แต่ห่วงพ่อกับแม่น่ะ ไม่งั้นจะจับมันมาอัดซักตุ้บตั้บ จริงๆอีนี่มันก็สวยดีหรอก สวยน่ารัก ใสๆ แต่นิสัยเลวๆของมันทำให้ความน่ารักลดไปเยอะ

เรื่องมาเกิดขึ้นวันหนึ่งที่มันแกล้งปล่อยให้ผมคอยนานตามฟอร์มของมัน วันนั้นเป็นวันซวยด้วย เพราะผมดันทะเลาะกับแฟนมาอารมณ์หงุดหงิดอยู่แล้ว พอเห็นมันเอาแต่เล่นกับเพื่อนทำเป็นไม่สนใจผม ก็เลยโกรธจัด ผมก็เลยเดินไปบอกมันดีๆว่า "กลับเลยได้ไม๊พี่ป่วย" อีแสบมันบอกว่าเรื่องของผมไม่เกี่ยวกับมัน ผมโมโหมาก ตอนนั้นไม่สนใจอะไรแล้ว รีบลากมันมาขึ้นรถเลย เพื่อนมันตะลึงเลย ตอนแรกผมนึกว่าอีหนูมันคงจะดิ้นแต่มันกลับนิ่งปล่อยให้ผมลากมันมาขึ้นรถ คิดไปแล้วมันคงอายเพื่อนมันน่ะ คงรู้สึกเสียหน้าที่โดนไอ้เด็กขับรถมาลากตัวไปต่อหน้าเพื่อน



พอขึ้นรถได้คราวนี้มันอาละวาดด่าผมใหญ่เลย บอกว่าจะไปฟ้องพ่อให้ไล่ผมออกทั้งครอบครัว ผมทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็ใจหายเหมือนกันตอนนั้นเริ่มคิดแล้วว่าไม่น่าวู่วาม พอกลับถึงบ้านมันก็ไปฟ้องพ่อมันจริงๆ ไอ้เสี่ยมันโกรธมากจะไล่ผมออกกันทั้งบ้าน แต่คุณนายเจ้าของบ้าน กับลูกสาวคนกลางนั้นช่วยกันห้ามไว้ ผมยอมรับในน้ำใจเลยว่าสองคนนี้เป็นคนที่ยุติธรรมที่สุดในบ้าน คุณหนูคนกลางถึงกับบอกว่าน้องสาวเธอเจ้าอารมณ์ คงจะมายั่วผมเสียมากกกว่า โอ้โฮ ความรู้สึกผมตอนนั้นมองเธอไม่ผิดไปจากนางฟ้าเลยครับ นอกจากสวยกว่าอีคนเล็กอย่างไม่เห็นฝุ่นแล้ว ยังนิสัยดีอย่างกับไม่ใช่พี่น้องกัน

ในที่สุดพ่อเธอก็ยอมครับ แต่ถึงยังไงเลือดย่อมต้องข้นกว่าน้ำวันยังค่ำ ไอ้เสี่ยมันลำเอียงห็นแก่ลูกสาวมันมากกว่าอยู่แล้ว จึงไม่สอบถามเหตุผล แต่ถ้าจะเอากันจริงๆผมก็ยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าผิดเหมือนกัน ตกลงเรื่องนั้นลงเอยด้วยการที่ พ่อแม่ผมได้อยู่ต่อไป ส่วนผมถูกคาดโทษไว้ ว่าถ้าก่อเรื่องอีกจะถูกเฉดหัวออก

เรื่องมันควรจะจบ แต่อีคุณหนูเล็กมันเสือกไม่ยอมจบ มันคงแค้นผมมาก มันแกล้งเอาแหวนมาซ่อนไว้ในห้องผม ถึงผมจะไม่เห็นว่ามันเป็นคนเอามาไว้ แต่ผมรู้ว่ามันเป็นคนทำแน่ๆ เพราะผมไม่เคยมีเรื่องกับคนอื่นในบ้าน แหวนนั้นเป็นของคุณนายเจ้าของบ้าน พอแหวนหายทั้งบ้านก็วุ่นกันไปหมด อีคนเล็กมันใส่ไฟว่าเห็นผมไปป้วนเปี้ยนตรงหน้าห้องนอนแม่มัน โธ่...บ้านหลังนั้นน่ะผมเหยียบนับครั้งได้แลย แล้วจะไปเข้าห้องนอนคุณนายได้ยังไง แต่อีคนเล็กมันยืนยันหนักแน่น คุณนายก็เลยมาค้นห้องผม แล้วก็เจอแหวนที่อีคุณหนูคนเล็กมันเอายัดไว้ เชื่อไม๊ว่าคราวนี้ไม่มีใครเชื่อผมเลย ทั้งๆที่ผมไม่เคยมีประวัติทางด้านขโมยมาก่อนแท้ๆ ก็แน่ล่ะ ทุกคนย่อมต้องเชื่อคุณหนูเจ้าของบ้านมากกว่าไอ้เด็กลูกคนใช้อย่างผม คราวนี้แม้แต่พ่อผมก็ไม่เชื่อ แกเฆี่ยนผมด้วยความโกรธ หวดจนผมเนื้อแตกจนแม่ต้องห้ามไว้ แม้แต่คุณนายก็ยังทนดูไม่ได้ พ่อไล่ผมออกจากบ้าน แม่อยากจะรั้งไว้ก็รั้งไม่ได้ วันนั้นคุณหนูกลางไม่อยู่เพราะติดทำกิจกรรมอยู่ที่มหาลัย ถ้าเธออยู่เธออาจจะช่วยผมก็ได้เพราะเธอเป็นคนที่มีเมตตา ตอนนั้นทุกๆคนยกเว้นแม่ผมสรุปตรงกันว่าผมเป็นตัวปัญหา




ผมไม่โกรธคนอื่นเลย ไม่โกรธใครเลย ผมโกรธอยู่คนเดียวก็คืออีคุณหนูคนเล็กนั่นไง...
ด้วยความแค้น ผมจึงออกจากวิทยาลัยทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบ ผมตัดสินใจลงใต้มาอยู่หาดใหญ่กับเพื่อน ที่นี่ผมได้รับตำแหน่งใหญ่โตเป็นถึงผู้จัดการคลับ เอ้อ...พูดให้เพราะไปงั้นแหละจริงๆมันก็ไม่ต่างอะไรจากแมงดาคุมซ่องนั่นแหละ จะต่างกันหน่อยก็ตรงที่นี่มันซ่องระดับไฮโซ พวกกระเป๋าหนักเท่านั้นที่เข้ามาได้ พวกมนุษย์เงินเดือนต่ำนี่หมดสิทธิ ผมได้ตำแหน่งใหญ่โตก็เพราะเพื่อนผมเป็นเจ้าของคลับนั่นเอง ตอนมาผมไม่รู้มาก่อนเลยนะว่าเพื่อนผมจะได้ดีถึงขนาดนี้ ถ้ารู้ผมย้ายมาทำที่นี่ตั้งนานแล้ว ไม่ต้องไปเสียเวลาเรียนให้โง่หรอก เพราะทำที่นี่เงินดี แถมยังได้เย็ดสาวๆลูกผู้ดีไม่ซ้ำหน้ากันด้วย

ไม่ได้พูดเล่นนะครับ คลับของเพื่อนผมนี่ไม่ธรรมดา ผู้หญิงที่มาอยู่นี่ทุกคนเริ่มต้นจากการเป็นสาวบริสุทธิ์ หรือไม่ก็พวกลูกผู้ดีมีตระกูลกันทั้งนั้น แล้วสาวๆพวกนี้มาจากไหนหรือครับ อดใจรอก่อน เดี๋ยวผมจะมาเล่าให้ฟังต่อ.






++++++++++++
หงส์ปีกหัก 2

เนื่องจากคลับของเราไฮโซ เด็กของเราจึงไม่ใช่ผู้หญิงหากินทั่วไป แต่เป็นคนมีระดับเลยทีเดียว เรามีธุรกิจให้กู้ยืมเงินอยู่ที่กรุงเทพ มีบ่อน มีโต๊ะพนัน สาวๆของเราก็ได้มาจากธุรกิจเหล่านี้นี่เอง สาวๆเหล่านี้มีตั้งแต่ สาวไฮโซที่กู้ยืมเงินไปทำธุรกิจแล้วเจ๊งบ้าง มาเล่นพนันในบ่อนจนหมดตัวบ้าง หรือแม้กระทั่งพวกนักศึกษาสาวๆที่มาเล่นพนันบอลกับโต๊ะบอลก็มี เราจะคัดเอาลูกค้าสวยๆผิวพรรณดีมาเป็นเป้าหมายตั้งแต่แรก แล้วให้พวกหล่อนกู้เงินไปแบบไม่อั้น กู้ไปแบบชนิดที่ไม่มีทางจ่ายคืนได้ตามเวลา เมื่อได้เวลาตามสมควรแล้ว เราก็เริ่มมาตรการเร่งรัดให้ใช้หนี้ ซึ่งแน่นอนเงินมหาศาลแบบนี้ส่วนใหญ่จะไม่มีจ่ายตามกำหนด ซึ่งเราจะเริ่มกดดัน ไม่ยอมให้ผัดผ่อนเด็ดขาด ใครหาเงินมาได้ก็รอดตัวไป แต่ใครหาเงินไม่ทันเราก็บังคับให้ขายหอยใช้หนี้ ซึ่งส่วนใหญ่สาวพวกนี้มักจะปฎิเสธทันที หน้าด้านจริงๆทีตอนกู้เงินละก็ทำเสียงอ่อนเสียงหวาน แต่ตอนทวงแล้วทำเบี้ยว ปิดโทรศัพท์หนีดื้อๆ บางรายก็ไม่ยอมรับสาย เสียทีที่หน้าตาดีซะเปล่า แต่เบี้ยวกันอย่างหน้าด้านๆ แต่จะมาเบี้ยวกับพวกเรานั้นคิดผิดแน่ๆ




เรามีวิธีตามขู่ ตามทวงแบบได้ผลเด็ดขาด เกือบทุกคนโดนพวกลูกน้องเราตามรังควานก็ต้องยอมเกือบทุกราย ถ้าไม่ยอมจริงๆ เราก็ฉุดขึ้นรถมาดื้อๆ พอมาถึงคลับเราก็ขังไว้ บังคับให้อดข้าวบ้าง ทรมานกันบ้าง ในที่สุดก็ต้องยอมขายหอยกันทั้งหมดเพื่อใช้หนี้

คิดไปคิดมาแล้วก็แปลก สาวๆพวกนี้ปกติก็จะมีชีวิตความเป็นอยู่ดีๆ หรูหรา บางคนไม่ต้องดิ้นรนทำอะไรก็สบายอยู่แล้ว เพราะล้วนแต่มีความรู้ หางานดีๆทำได้กันทั้งนั้น แต่ความโลภไงครับ ความโลภทำให้ไม่รู้จักพอ เห็นทางไหนจะรวยเร็วก็รีบกระดี๊กระด๊าเข้าหา โดยไม่รู้ว่าจะทำตัวล่มจม หมดอนาคต โดยเฉพาะการพนันนี่ยิ่งไปเร็วกว่าที่อื่น ผมยังไม่เคยเห็นใครรวยไปจากบ่อนเราซักราย สาวๆสวยๆพวกนี้ตายเพราะความโลภของตัวเองแท้ๆ

ก็โลกนี้มันตลกอย่างที่ผมว่าไงครับ ลองคิดดูว่าถ้าผมเรียนจบจริงๆ อย่างมากก็เป็นลูกจ้างทำงานกับอีผู้หญิงพวกนี้ ดีไม่ดีก็จะถูกจิกหัวใช้ แต่พอผมมาคุมที่คลับนี่มันกลับตรงกันข้าม เพราะที่นี่พวกมันต้องทำทุกอย่างตามที่ผมสั่ง ผมเป็นยิ่งกว่าเจ้านายมันด้วยซ้ำ เพราะมันจะขัดขืนอะไรไม่ได้เลย บอกให้แก้ผ้ามันก็ต้องแก้ สั่งให้มันเย็ดมันก็ต้องเย็ด ไม่มีอิดออด เพราะถ้าใครขัดขืนก็จะต้องโดนทำโทษ ถึงอีพวกนี้จะฉลาดกว่าผม มีความรู้ท่วมหัว แต่ความรู้ของพวกมันใช้ที่นี่ไม่ได้ อยู่ที่นี่มีอย่างเดียวที่มันจะใช้ได้ก็คือขายหอยเพื่อเอาเงินใช้หนี้

อ่านมาถึงตอนนี้พวกคุณคงคิดว่าผมโหดระยำเลยใช่มั้ยครับ โอ.เค...ผมยอมรับ แต่ผมก็แฟร์กับพวกสาวๆของผมเหมือนกัน เราตกลงว่าจะให้ค่าตัวทุกคน ครั้งละ 2000 ต่อการนอนกับแขกหนึ่งครั้ง หักหนี้ไปเรื่อยๆ ป่วยหยุดได้ แต่ถ้าใครขยันทำงาน ส่วนใหญ่ไม่เกิน 2 ปีก็จะใช้หนี้ได้หมด ซึ่งพอหมดหนี้เราจะปล่อยเป็นอิสระ ถึงตอนนั้นส่วนใหญ่ก็จะรีบกลับทันที แต่บางคนกลับอยู่ทำงานต่อ...แปลกดีเหมือนกัน คนที่ไม่อยู่เรายอมปล่อยไป แต่ก็ต้องขู่ไม่ให้เอาเรื่องของพวกเราไปบอกใคร ส่วนจะขู่ยังไงผมไม่เล่าละครับ

ผมอยู่ที่นี่มาสองปี...ฟันสาวสวยๆมานับไม่ถ้วน แต่ผมก็ยังคงคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง "คุณหนูกลาง" นางฟ้าผู้แสนดีของผม ไม่มีใครเหมือนเธอ... ไม่มีใครงามเท่า... ผมไม่ได้กลับไปหาเธอนานแล้ว ผมพาพ่อแม่ย้ายออกมาจากบ้านของเสี่ยนานแล้ว ผมซื้อบ้านให้ท่านอยู่ ส่งเงินให้ทุกเดือน จ้างเด็กมาคอยดูแลด้วย ผมไม่ได้ความจริงกับพ่อแม่ บอกแต่ว่าโชคดีถูกหวยเลยมาลงทุนทำธุรกิจกับเพื่อน หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้กลับไปกรุงเทพอีกเลย ไม่มีอะไรที่ผมจะต้องอาลัย.... นอกจากผู้หญิงคนเดียว "คุณหนูกลาง"




แล้ววันหนึ่งสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นกับชีวิตผม วันที่'หงส์ปีกหัก' ไอ้ต้อมลูกน้องของผมวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาผมตั้งแต่เช้า
"พี่เปี๊ยก ไปดูเร็ว สาวๆรุ่นใหม่มาอีกแล้ว" มันระล่ำระลัก
"มันก็มาทุกเดือนนั่นแหละ ตื่นเต้นไปทำไม"
"แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน มีคนนึง สวยเป็นบ้าเลยพี่ คลับเราแตกแน่"
"มันจะสวยขนาดไหนกันวะ" ผมพูดอย่างไม่แยแส
"สวยที่สุด.. สวยกว่าผู้หญิงทุกคนของเราก็ละกัน"
มันย้ำอย่างหนักแน่น ซึ่งทำให้ผมสนใจขึ้นมาได้จริงๆ
"ถ้าไม่สวยขนาดมึงว่า..กูเตะมึงแน่"
"ได้เลยพี่ แต่ถ้าจริงพี่ต้องให้รางวัลผมนะ"
"เออ"
ผมหยิบเสื้อสูทขึ้นมาสวม แล้วเดินออกจากห้องไปที่โถงของชั้นลอย แล้วมองผ่านกระจกลงไปที่ชั้นล่าง หญิงสาวแต่งตัวดียืนกันอยู่ประมาณ หกคน แต่ละคนต่างเหลียวซ้ายแลขวา ท่าทางหวาดกลัวสุดชีวิต บางคนก็เงยหน้าขึ้นมา แต่ไม่เห็นผมหรอก เพราะกระจกด้านนี้มันมืด มองลงไปได้ด้านเดียว
"คนชุดขาวนั่นไงพี่เปี๊ยก" มันชี้
ผมมองตามนิ้วของมัน แล้วก็ต้องตกตะลึง ชาวูบไปทั้งตัว หัวใจแทบจะหยุดเต้น!




Pigdavil

อ้าว...ติดตามตอนต่อไปซะงั้น ปูเสื่อรอสิ

Asujimaster

อ้าวววว  คงไม่ใช่คุณหนูกลางหรอกนะ

drof666

เรื่องนี้มันต้องมีเค้าโครงจากเรื่องจริงบ้างแน่ๆ

schareon

#4
เป็นคุณหนูกลางก็โชคดีไป เป็นคุณหนูเล็กก็ซวยไป วิธีการเปิดซิงมันต่างกันระหว่าง 2 คนนี้

*** ชอบนางแบบภาพประกอบ ไม่ทราบว่าหามาจากไหนครับ ***

yuta279

เป็นคุณหนูกลางหรือเปล่านะ หรือว่าเวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยน แล้วถ้าเป็นคุณหนูเล็ก พระเอกเราได้แก้แค้นสมใจแน่ๆ

9toulek

จะเป็นคนหนูคนเล็กคู่ปรับคู่แค้น หรือ จะเป็นคุณหนูคนกลางหละทีนี้

artbicon

คุณหนูเล็กก่อนเลย ต้องเอาให้ขยาดไปเลย

865162

ปูเสื่อรอ เผื่อจะเป็น คุณหนูกลาง

ryg123456

สงสัยจะได้แก้แค้นคุณหนูเล็กนะครับ มันถึงจะสนุก

ponggunyuki2527


Deep Sea


Jam5152


snite