ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

เธอ ฉัน และ เขา 23

เริ่มโดย ✰✰✰ 𝓢𝓽𝓪𝓡𝓓𝓊𝓼𝓣 ✰✰✰, มิถุนายน 16, 2021, 12:40:57 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

✰✰✰ 𝓢𝓽𝓪𝓡𝓓𝓊𝓼𝓣 ✰✰✰

แวะมาลงจะไปนอนแล้ว ต่อจากตอนที่แล้วเจอรุกะที่สนามบิน


ตอนแรกเราก็เรียกแทนตัวเขาด้วยนามสกุลนะ เพราะเหมือนเคยได้ยินว่าสำหรับคนญี่ปุ่น ถ้าไม่สนิทหรือได้รับอนุญาตจากเจ้าตัวล่ะก็ ห้ามไปเรียกชื่อต้นของเขาเด็ดขาด



เพราะมันจะเป็นการเสียมารยาทอย่างมาก แต่เขาก็บอกเรานะว่า เรียกชื่อของเธอก็ได้เพราะนามสกุลเธอ ออกเสียงค่อนข้างยากสำหรับคนไทย แล้วอีกอย่างเขามาที่ไทยก็ควรใช้การเรียกแบบไทยๆ


เราเซอร์ไพรส์มากเลยนะรุกะเขาพูดไทยชัดมากเลย ถึงจะมีสำเนียงญี่ปุ่นบ้าง หรือ ยังช้าๆไปบ้างแต่ก็ดีมากๆเลย รุกะบอกว่า เขาเรียน ป.โทที่ไทย เลยได้เรื่องภาษาไปด้วย




เราคุยกันได้อีกสักครู่หนึ่งก็ได้เวลาไปขึ้นเครื่อง พ่อของรุกะเขาชื่อ ชื่อไรนะคุณเคย์ป่ะที่ไอ้เจ้าลิงหัวขาวตั้งให้น่ะ เขาดูภูมิฐานมากๆ ไม่รู้นะแต่เรารู้สึกว่าเขากับพ่อเรานั้นคล้ายกันมาก



เรานั่งเครื่องบินมาลงที่เชียงใหม่ ซึ่งอย่างแรกที่ทำเลยคือหาอะไรกินกันก่อน เราก็มองๆ ๆ  พี่แมนก็มาถามว่าไอ้หมิวมองอะไร เราก็ทำเป็นไม่สนใจนะ แต่ในใจคือน้องโทนอยู่ไหนล่ะ



เราก็แหย่ไปเบาๆ ว่าคนของพี่นี่ดีเนอะเจ้านายมาแล้วยังไม่มาต้อนรับอีก พี่แมนเขกหัวเรามาทีหนึ่งแล้วบอกว่า ลืมอะไรไปเปล่าไอ้หมิว เราถามไร น้องลืมอะไร แล้วพี่แมนก็บอกมาซึ่งเจ็บปวดที่สุด



พี่แมนบอกว่าก็ไอ้โมนมันลาออกจากการดูแล แกแล้วไม่ใช่เหรอ นั่นก็เท่ากับว่าไอ้โทนมันขึ้นตรงกับพี่แค่คนเดียวไง 55555555   พี่แมนพูดแล้วหัวเราะไม่หยุดเลย



โอ๊ย  หัวใจแทบหล่น แล้ววันก่อนที่มหาวิทยาลัยล่ะหมายความว่าไง เราไม่เชื่อหรอกว่าน้องโทนจะไม่เป็นห่วงเรา ก็ลงทุนไปที่มหาวิทยาลัยแบบนั้นเลยนะ แต่.. อีเจมส์บอกว่าไปธุระนี่นา



โอ๊ยยย เซ็ง เซ็งงงงงงง เจอหน้านะจะทุบให้ร้องเลย.. แต่ฮือ เราจะตามทันไหมอ่ะก็นั่นน่ะลิงชัดๆ คนบ้าอะไรแค่ก้าวถอยหลังทีเดียวหายแว๊ปไปเกือบ 2 เมตร โอ๊ยเซ็ง



เรามาที่ร้านอาหารร้านนึงก่อน ชอบบรรยากาศมากได้ความเป็นล้านนาสุดๆ ก็อย่าฃในกรุงเทพก็มีมีพวกโคมไฟนู่นนี่นั่น สวยๆโมเดิร์นๆ ประดับร้านให้ดูดีใช่ป่ะ แต่ว่าพอมาที่นี่คือหลุดเลย



สวยแบบล้านนามากๆ โคมไฟเอย ต้นไม้แปลกๆเอย มีผ้ายาวๆที่เหมือนจะเป็นผ้าทอมือด้วย โต๊ะในร้านก็จะเน้นเป็นวัสดุที่ทำด้วยไม้ งืออ อยากมาที่นี่บ่อยๆแล้วสิ่ รุกะอยู่กับคุณเคย์และทีมงาน



สักพักเขาเดินมาที่เราแล้วบอกว่าคุณพ่อชอบบรรยากาศแบบนี้มากๆ ทำให้นึกถึงบรรยากาศบ้านเกิดเลยค่ะ รุกะบอกเรานะว่า พ่อเธอเกิดที่ต่างจังหวัด ถึงจะไม่สะดวกสบายเท่าที่โตเกี่ยว



แต่ความเป็นธรรมชาติ ความสงบร่มรื่น บ้านของคุณเคย์กินขาดเลย เราแปลกใจนะที่พึ่งเจอกันแต่รุกะเขากล้าเปิดอกคุยกันแบบนี้ หมายถึงเปิดใจพูดกันตรงๆนะ ชอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ติดเชื้อไอ้เจ้าลิงมากันสิ่นะนักอ่านทุกท่าน



แล้วรุกะเขาก็กลับไปที่โต๊ะของเขา เราก็นั่งทานข้าวกันต่อ ก็หลังจากที่ท่านเสร็จแล้ว ก็ยังไม่ได้เดินทางนะพี่แมนบอกว่า รอให้ข้าวย่อยก่อนแล้วค่อยนั่งรถไปกัน ซึ่งระหว่างนั้น




เรามองเห็นนะว่า พวกทีมงานญี่ปุ่นดูตื่นเต้น คือฟังไม่ออกหรอก แต่เราสำผัสได้จากน้ำเสียง แววตา ภาษากายที่แสดงออกมาจากพวกนั้นมากกว่า



ผ่านไปราวๆ 2 ชั่วโมงตอนนี้ก็เกือบจะ 10 โมงนะ แต่อากาศที่เชียงใหม่คือดี ดีมากๆ คือมันก็ร้อนแหละแต่ไม่รู้สึกว่าร้อนจนผิวแทบไหม้เหมือนกรุงเทพฯ


อาจจะเป็นเพราะเมื่อ 10 ปีก่อนรถยังไม่เยอะแบบนี้ มลภาวะยังไม่เยอะเท่าตอนนี้มั้งนะ พวกเราขึ้นรถตู้สองคันจากหน้าโรงแรมเตรียมตัวไปปาย แม่ฮ่องสอน



เรามีข้อสงสัยนะ ทำไมไม่เครื่องบินล่ะ ทำไมไม่นู่นนี่นั่น บลาๆ ๆ ๆ  แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรหรอกนะ แต่มีสิ่งที่ติดค้างในความคิดเรามากๆเลย ทำไมคณะญี่ปุ่นถึงเลือกปายล่ะ ทั้งๆที่เขียงใหม่ก็มีที่สวยๆ


ดอยอินทนนท์งี้ ถนนคนเดินงี้ .. ช่างเถอะๆ เราเชื่อว่าสิ่งที่พี่แมนคิดอยู่นั้นดีที่สุดแล้ว


วิวในเชียงใหม่สวยมากๆเลยนะบอกตรงๆ  คือพูดยังไงดีล่ะแบบว่า รถวิ่งๆไปอยู่สักพักเอ๊ามีเจดีย์เก่าเป็นเกาะกลางถนน คือลงตัวมากเลยหันไปก็เจอบ้านทรงเก่าๆ ตอนนั้น รถตู้ที่มารับเราก็ค่อนข้างกว้างนะ ข้างในทำใหม่ เหมือนว่าจะขยายเบาะออกให้นั่งได้สบายขึ้น


ตอนนั้นเราเริ่มได้กลิ่นอะไรแปลกๆ จะว่าแปลกก็ไม่น่าใช่นะ เพราะว่ามันเป็นกลิ่นที่รู้จักแต่ก็ไม่น่ามาอยู่บนนี้ นั่นก็คือพวกกลิ่นยาดม พิมเสน ยาหอมอะไรพวกนี้ เราก็ถามว่าอะไรเนี่ยพี่แมนเอามาทำไมเยอะแยะ พี่แมนเลยบอกว่าเห้ยไอ้หมิว ตอนนี้ดูอะไรได้ก็ดูไปก่อน


พอถึงโค้งแล้วต้องนิ่งๆนะไม่งั้นข้าวเช้าได้ย้อนออกมาแน่ แล้วพอพูดแบบนั้นเราก็นึกขึ้นมาได้ โอ๊ยยยยย 1800 กว่าโค้ง เราจำไม่ได้ว่ากี่โค้งแต่เคยได้ยินมา โอ๊ยย พี่แมนอะไรเนี่ย หลอกเรามาอ้วกชัดๆ เราถามว่าพี่แมนนี่พี่ทำอะไรเนี่ย ทำไมน้องต้องมาเข้าโค้งด้วยล่ะ





พี่แมนบอกเห้ยไอ้หมิวสักครั้งน่า ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นผู้พิชิตโค้งแม่ฮ่องสอนเหรอ โอ๊ยยย ไม่เอาไม่อยาก แต่เราก็ทำได้แค่บ่นจริงๆนะเพราะว่าตอนนี้อยู่บนรถและก็ออกมาเป็นชั่วโมงแล้ว โอ๊ยยยย คือสวย ยอมรับว่าข้างทางสวยมากๆ



โอ๊ยย มันผ่านมากี่โค้งกันแล้วนะ โอ๊ยยยย ทำไมมันทรมาน แล้วตอนนั้นพี่แมนเขาก็บอกว่าอดทนไว้ไอ้หมิว ถ้าผ่านตรงนี้ไปได้ แอวะ อ๊าาาา พี่แมนก็แย่แล้วเหมือนกัน โอ๊ยยย แล้วแบบนี้พวกคนญี่ปุ่นเขาจะไม่โมโหเหรอที่พาพวกเขามาลำบากลำบนแบบนี้ โอ๊ยแย่แล้ว



เราก็พูดไป คลื่นใส้ไปว่าพี่แมน แล้วพวกญี่ปุ่นล่ะ เขาจะไม่พอใจไหมเนี่ย พี่แมนก็บอกว่า ก็พวกนั้นขอให้มาแบบนี้เอง แล้วพี่แมนก็เอื้ออออ ไปอีกที เราเองก็จะแย่แล้ว แต่คนขับดูชิลๆมากเลย โอ๊ยยย  จนกระทั่งมาถึงจุดหมายตอนนั้นคือ วิญญาณแทบจะหลุดแล้ว



ฮืออออ พอมาถึงที่พักตอนนั้นคือต่อให้สวยแค่ไหน เราก็ขอนั่งพักก่อนแล้วไม่ไหว มาถึงแล้วรุกะก็เดินมาหาเราก่อนเลย อาจจะก่อนหน้านี้เราคุยกันถูกคอก็ได้มั้ง รุกะมาถามว่าเป็นอะไรไหมแล้วรุกะเขาดูสบายๆมากเลยโอ๊ยยยยย อะไรเนี่ยไม่ยุติธรรม



เราบอกว่าไม่ค่อยได้นั่งรถแบบนี้ อยู่ในกรุงเทพก็ขับแบบยาว ๆ รุกะบอกเดี๋ยวไปหาอะไรมาให้นะ พอเธอเดินไปก็มีลิง เอ้ยไม่ใช่ ๆ ๆ ๆ มีใครบางคนที่น่าหมั่นใส้เดินมา ก็เรานั่งม้าหินใช่มะ เขาก็นั่งลงตรงหน้าเราแล้วบอกว่าพี่หมิวกินน้ำเป๊ปซี่หน่อยสิ่ครับ



เชอะพอได้ยินเสียงแล้วรู้เลยว่าเป็นไอ้เจ้ากอลิล่าทโมน เราเงยหน้ามามองก็เห็นเขายื่นน้ำให้ เราก็ถามว่าทำไมต้องกินอ่ะ เขาก็บอกว่ามันจะได้ช่วยให้อาการมวลท้องหายครับ แต่ก่อนอื่นเขาให้เราจิบน้ำเปล่าก่อนนะ เขาบอกว่าถ้าคอแห้งๆแล้วไปกินพวกของหวานๆ



เดี๋ยวคราบน้ำตาลจะเกาะผนังคอทำให้ระคายคอนะครับ เราก็รับน้ำมาแล้วก็จิบ ๆ ๆ แล้วเจ้าลิงกอลิล่าหัวขาวก็ให้เราเดิมน้ำอัดลม พอดื่มเขาก็บอกให้เราสูดลมหายใจลึกๆๆๆ ให้กักลมไว้ที่ท้อง กลั้นไว้แล้วปล่อยออกมา บอกตามตรงคือ งง แล้วเราก็ทำตาม




แล้วคือเรอออกมาเลยตอนนั้น โอ๊ยย อาย อายมาก กุลสตรีแบบเราที่แม่สั่งสอนมาให้ทำตัวเรียบร้อยๆ กลับต้องมาเรอต่อหน้าคนหลายคนแบบนี้ เรารีบปิดปากแล้วหันมามองหน้าเจ้าลิงทโมนที่กำลังมองเรา แล้วทำหน้ามึนๆเหมือนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย



เราก็ถามว่านี่แกล้งพี่ใช่ไหมเนี่ย แล้วน้องลิงก็ถามแทรกขึ้นมาเลยว่าดีขึ้นแล้วไหมครับ เราก็ลองหายใจดูอีกครั้ง เอ้ออออ ไม่แล้ว ไม่เวียนหัว ไม่มวนท้องแล้ว จริงๆด้วยแล้ว ตอนนั้นน้องโทนคนน่าร๊ากก็ยื่นบางอย่าง เหมือนว่าฝานมาบางๆ แล้วบอกว่า


กินนี่นะครับแล้วจะดีขึ้น เราก็รับกินนะเพราะคิดว่าคงจะเป็นพวกอะไรหวานๆเหมือนน้ำอัดลมที่ให้กินเมื่อกี้ แต่โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  มันเปรี้ยว เปรี้ยวแบบลืมตาไม่ขึ้น เคยไหมแบบกินอะไรเปรี้ยวจนมันเข็ดฟันอ่ะ



คือเราเคยนะกินมะยม มะม่วงเปรี้ยวๆ แต่นี่มันเปรี้ยวเกินเบอร์ไปมากเลย โอ๊ยยยย ไอ้เจ้าลิงบ้า เราเผลอร้องอี๋ออกมาเลยนะ แล้วโอ๊ยย ลืมตาไม่ขึ้นเลยตอนนั้นเปรี้ยวมาก รอก่อนเถอะถ้าลืมตาได้ ถ้าหายเปรี้ยวเมื่อไรล่ะก็จะบ่นให้หูชาเลย



แต่พอลืมตาขึ้นมา หาย หายไปแล้ว ลิงหายไปแล้ว เรามองซ้ายมองขวา มองไปข้างหน้าก็คือเดินไปนู่นนนนน แล้ว คือโอ๊ย เราก็ไม่ได้หลับตานานอะไรขนาดนั้นนะ เราก็บอกโอ๊ยยฝากไว้ก่อนเหอะลิงหัวหงอก ตอนนั้นรุกะก็เดินมานะ ถามเราว่าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ



เราก็บอกไม่เป็นไรค่ะ แล้วก็บ่นอุปว่าฝากไว้ก่อนเหอะ ไอ้เจ้าลิงทโมน รุกะก็ถามว่าอะไรเหรอคะ ใครทำอะไรคุณหมิวคะ เราบอกว่าเปล่าค่ะไม่มีอะไรค่ะ แล้วรุกะก็ถามว่าเมื่อกี้เห็นคุยอยู่กับใครคะ



เราก็บอกว่าอ๋อเป็นคนของพี่ชายนั่นแหละค่ะ รุกะเธอบอกนะว่า หืมแต่ดูแล้วไม่น่าจะอายุมากเท่าไรเลยนะคะ แต่ย้อมสีผมแบบนั้นทำงานในบริษัทได้เหรอคะ เราก็โหรุกะเขาคิดไปถึงเรื่องระเบียบการทำงานเลยอ่ะสุดยอดเลย เราก็บอกนะว่าน้องยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลย



รุกะเขาชะงักนิดนึงนะแล้วบอกว่า สงสัยเด็กคนนั้นต้องไม่ธรรมดานะคะ คุณแมนถึงให้มาทำงานด้วย แล้วนี่หายไปไหนแล้วเร็วมากเลยยังเห็นนั่งอยู่ตรงนี้เมื่อกี้อยู่เลย แล้วเชื่อป่ะพอรุกะเขาพูดแบบนั้น ไอ้เจ้าลิงป่าก็ถือถาดผ้าเย็นวิ่งผ่านหลังไปเลย โอ๊ยยยย คนหรือลิงเนี่ย



 


เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

Slave

เย้ๆ.. รุกะมาแร๊วๆๆๆ.. ขอบคุณ​มาก​ครับ​

tossapoln


Channarong Saekow

รวดเร็วสมชื่อลิงโทนจริงๆ ด้วย  นี้คงเป็นการพบกันครั้งแรกของลิงโทนกับคุณรุกะสิน่ะ

Danai Tee

ตอนนี้เป็นการอธิบายเหตุ ที่รุกะทบทวนความทรงจำท่านเทพโทนล่ะสิ

zeebraa

มันเริ่มเห็นภาพรอยต่อ กับถาค คาราโอเกะ

sunnies

ปายสมัยสิบกว่าโน้นน่าเที่ยวมากเลยครับครั้งแรกนอนนี่เลยบ้านต้นไม้รีสอร์ท​

ipichai

อ้าว นี่เจอคุณรุกะ ตั้งแต่ตอนนี้เลยเหรอ แล้วภาคเชียงใหม่คืออะไรอะ ไม่เห็นพูดถึงว่าเคยเจอกันมาก่อนเลย

KonMol2

โอ๊ะ นีหรือคือสาเหตุที่รุกะเคยเจอโทนจากภาคเกะ เอาละๆ ทำไมโทนถึงจำไม่ได้ละ

Thekid34

เคยเจอรุกะมาก่อนแล้วทำไมโทนจำไม่ได้นิ๊

1819

 ทำไมรอยต่อ เรื่องขอวเจ้หมิว เมื่อสมัยเรียน มาเชื่อมกับสมัย คาราโอเกะ 3สาว ซะแล้ว  แต่ คิดดีๆ ก็ดีนะ  ในภาคเกะพระราม3 ของเทพโทน  จะได้ไม่ต้อง อธิบายมากจน  เนื้อเรืองไหลออกทะเลไปเรื่่่อยๆ  แต่เอ๊ะ ๆ นี่ พาร์ทเวอร์ชั่นเจ้หมิวนี่   ไม่ใช่พาร์ทของโทน  สงสัยจะ ออก มหาสมุทรสู่อึกจักรวาลแน่ๆ  เลยเรื่องคุณ รุกะ   
กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า

zaar65

พี่หมิว มีคู่แข่งแสนสวยแบบรุกกะ แบบนี้ ต้องเร่งทำคะแนน

mspeed

นี่คือครั้งแรกที่เจอกันสินะ แต่เจ้าลิงทำไมจำไม่ได้ล่ะ

Wheel of Fortune


[email protected]

มาให้ชื่นใจอย่างไวอีกแล้วนะครับดีเลย อ่านแก้เซ็งบอลไทยแพ้
สรุปแล้วสนิทกับคุณรุกะรึเปล่ารึมัวสนใจแต่โทน