ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_nato87

คุณหนูร้อนรัก (แหวกกลีบสาวน้องแพรวคนสวย ภาค 2) ตอนที่ 1 : พบกันครั้งแรก

เริ่มโดย nato87, มิถุนายน 19, 2021, 10:00:01 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

nato87

พูดคุยก่อนอ่าน : มาแล้ว ๆ กับคุณหนูแพรวพรรณภาคสองนะครับ ทิ้งช่วงกันไปนานกับช่วงบทนำ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรมากครับ เป็นการเกริ่นนำเรื่องราวภายในครอบครัวจารุศิริการกุล แล้วก็เพื่อความสมเหตุสมผล ผมเลยต้องใช้ภาษาอังกฤษแทรกเข้ามาด้วย 55555+

เป็นนิยายเสียวที่โคตรลงทุนมาก คือทุกคนที่ติดตามผลงานของผมก็น่าจะทราบแล้วว่า ผมอยากให้นิยายเสียวของผมมันมีมิติน่ะครับ โดยเรื่องราวของคุณหนูแพรวพรรณภาคสอง จะเกิดขึ้นหลังจากเกมรักฯ 2 ปีนะครับ ุถ้าอ่านไปเรื่อย ๆ อาจมีหลุดสปอยตอนจบของเกมรัก (โดยไม่ตั้งใจ) อยู่เหมือนกัน ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรนั้น ขอให้ติดตามกันไปก่อน

ช่วงนี้ยังไม่มีอะไรมากนะครับ ใครที่คาดหวังว่าจะมาเจอฉาก เยิบ ๆ กันในช่วงแรกคงต้องบอกว่า ท่านอาจผิดหวัง มันต้องใช้เวลาค่อยเป็นค่อยไปน่ะครับ


ปล.แนะนำสมาชิกขอบครัวจารุศิริการกุล (จะแนะนำรุ่นลูกในภายหลังครับ)


https://xonly8.com/index.php?topic=243855.0

########################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว


https://xonly8.com/index.php?topic=243812.0

สนามบินฮีธโธรว์ กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ

"เครื่องใกล้จะออกแล้ว เดินทางโดยสวัสดิภาพนะจ๊ะแพรว..." ป้าแอน อรวรรณ ที่มีศักดิ์เป็นป้าของแพรวพรรณเอ่ยปากอำลาหลานสาวคนสวยที่กำลังจะเดินทางกลับประเทศไทย

อรวรรณ จารุศิริการกุล แม็คคัลลาแฮน เป็นพี่สาวของท่านวิทยา ที่ได้แต่งงานกับ ปีเตอร์ แม็คคัลลาแฮน นักวิชาการด้านวารสารศาสตร์ที่เคยเดินทางมาสอนที่ประเทศไทย จนได้มาพบรักกับอรวรรณ และได้ทั้งคู่ได้แต่งงานกัน และกลับมาตั้งรกรากที่ประเทศอังกฤษ

"ค่ะป้า..." แพรวพรรณยิ้มหวาน ก่อนเดินเข้าไปโอบกอดป้าแอนเพื่ออำลาครั้งสุดท้ายก่อนกลับไทย

"Have a good Trip Praew..." (เดินทางโดยสวัสดิภาพนะแพรว) ปีเตอร์ หนุ่มใหญ่ชาวอังกฤษวัยห้าสิบปีเศษเอ่ยปากอำลาแพรวพรรณเป็นภาษาอังกฤษ "Please give my best wishes to your family" (ฝากความคิดถึงไปยังครอบครัวหนูด้วยนะ)

"Ok, Uncle Peter..." (ได้ค่ะ ลุงปีเตอร์) แพรวพรรณเอ่ยปากร่ำลาปีเตอร์ด้วยภาษาอังกฤษ "Take care of yourself" (ดูแลตัวเองด้วยนะคะ)



แล้วแพรวพรรณก็โบกมือลาป้าแอนและปีเตอร์ ทั้งคู่คอยดูแลแพรวพรรณที่เดินทางมาเรียนต่อในระดับปริญญาตรีที่ประเทศอังกฤษเป็นอย่างดี อรวรรณผู้เป็นป้าของเธอ เคยเป็นอาจารย์สอนมหาวิทยาลัย แต่ภายหลังเธอได้ลาออกเพื่อมาอาศัยที่ประเทศอังกฤษกับปีเตอร์ผู้เป็นสามี โดยทั้งคู่ได้ทำธุรกิจร้านอาหารไทยในกรุงลอนดอน และบางครั้งอรวรรณก็คอยช่วยเหลืองานวิชาการปีเตอร์ผู้เป็นสามี ที่รับจ๊อบเป็นวิทยากรพิเศษ อาจารย์พิเศษสอนตามมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ในประเทศอังกฤษ ในสาขาวิชาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา ทั้งคู่มีลูกด้วยกันสองคน คนแรกเป็นผู้ชายชื่อ เทรเวอร์ ตอนนี้กำลังสอบคัดตัวเป็นนักเตะเยาวชนของทีมฟุตบอลชื่อดังอย่างเชลซี ส่วนคนที่สองชื่อ เทรซีย์ กำลังเรียนไฮสคูลเกรด 7

แพรวพรรณโบกมือลาป้าแอนและปีเตอร์ เพื่อเดินทางเข้าไปเช็คอินภายในสนามบิน และเตรียมขึ้นเครื่องกลับสู่แผ่นดินเกิดประเทศไทยในช่วงพักร้อน

เป็นเวลาเกือบสองปีแล้ว ที่แพรวพรรณเดินทางมาเรียนต่อในระดับปริญญาตรีที่ประเทศอังกฤษ มันเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก สำหรับเด็กสาวอย่างเธอ ที่ต้องเดินทางไกลจากบ้านเกิดเมืองนอนมาเรียนต่อที่ต่างแดน แต่ต้องขอบคุณป้าแอนและปีเตอร์ สองสามีภรรยาที่มีศักดิ์เป็นญาติผู้ใหญ่ ที่คอยช่วยเหลือแพรวพรรณ จนทำให้เธอใช้ชีวิตในประเทศอังกฤษได้ง่ายขึ้น

ลูกสาวคนเล็กของบ้านจารุศิริการกุลทำการเช็คอิน นั่งรอภายในห้องพักผู้โดยสารจนถึงเวลาขึ้นเครื่อง แพรวพรรณก็ลุกขึ้น โดยไม่ลืมหยิบสมุดเดินทางและตั๋วเครื่องบินเพื่อยื่นให้พนักงานต้อนรับตรงหน้าแพลตฟอร์มทางเดินขึ้นเครื่อง

หลังจากเครื่องบินแล่นขึ้นจากสนามบินฮีธโธรว์ไปได้สักพัก เสียงประกาศจากลำโพงก็ดังขึ้น

"Welcome to The Emirate Airway, This is your Captain Speaking..." (ขอต้อนรับทุกท่านสู่สายการบิน Emirate Airway, นี่คือกัปตันของคุณที่กำลังพูดอยู่...)

แพรวพรรณที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ไม่ได้สนใจในคำประกาศของนักบิน ที่เนื้อหาใจความส่วนใหญ่ก็เป็นการแนะนำตัว และข้อมูลการเดินทางจากไหนไปไหน สิ่งที่ลูกสาวคนเล็กของบ้านจารุศิริการกุลกำลังคิด คือตอนนี้ ทุกคนที่ประเทศไทยเป็นยังไงกันบ้าง?

วิทยาผู้เป็นพ่อ ที่ชีวิตและลมหายใจมีแต่เรื่องการเมืองและงาน เช่นเดียวกับพนิดาผู้เป็นแม่ ที่คอยทำงานสนับสนุนวิทยาผู้เป็นสามี ส่วนพี่สาวอย่างพลอยพรรณ ก็วุ่นวายอยู่กับการทำงาน และไม่ยอมตกลงปลงใจกับผู้ชายคนไหนทั้ง ๆ อายุก็ล่วงเข้าสู่หลักสามเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"ลุงเกริก..." พอนึกถึงภาพของสมาชิกครอบครัว แพรวพรรณก็อดนึกถึงภาพของคนสวนผู้ภักดีอย่างตาเกริก ที่เสียชีวิตไปเมื่อสองปีก่อนด้วยอาการหัวใจล้มเหลว ตาเตริกไม่ได้เป็นเพียงแค่คนสวนของบ้านจารุศิริการกุล แต่ยังเป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตของแพรวพรรณอีกด้วย

มีภาพความทรงจำมากมาย ที่ถูกเก็บไว้ในลิ้นชัก ที่หากเธอกลับไปถึงเมืองไทยเมื่อไร ลิ้นชักที่เต็มไปด้วยความทรงจำเหล่านั้นก็จะถูกเปิดออก มันมีทั้งเรื่องราวดี ๆ และเรื่องราวที่ไม่น่าจดจำมากมาย แต่สำหรับตาเกริกนั้น จนถึงตอนนี้ แพรวพรรณก็ยังไม่สามารถตอบได้ว่า ตกลงแล้ว มันคือเรื่องดีหรือเรื่องร้าย ๆ กันแน่

...บางที การกลับไปพักผ่อนที่ประเทศไทยในครั้งนี้ของแพรวพรรณ อาจทำให้เธอได้คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น ก็เป็นได้

.................................

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ

โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์ พลอยพรรณเลยมีเวลาว่างมารับแพรวพรรณน้องสาวที่สนามบินสุวรรณภูมิด้วยตัวเอง โดยตอนแรก ท่านวิทยาและคุณหญิงพนิดาตั้งใจจะมารับลูกสาวคนเล็กของบ้าน แต่เนื่องจากภารกิจหน้าที่มันรัดตัว เลยทำให้ทั้งคู่มอบหมายงานให้ลูกสาวคนโตอย่างพลอยพรรณมารับแทน

พลอยพรรณนั่งรออยู่ภายในอาคารรับรองผู้โดยสารขนาดใหญ่ ที่เธอและน้องสาวได้นัดแนะกันไว้ว่าจะมาเจอกันที่นี่ ระหว่างที่นั่งรอ พี่สาวคนโตของบ้านจารุศิริการกุลก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเล่นแก้เซ็งไปตามเรื่อง

"นี่พลอย ชั้นมีข่าวดีจะมาบอก" ระหว่างที่กำลังนั่งอ่านข่าวบนเฟสไปตามเรื่อง ทนายผึ้งก็ได้ส่งไลน์เข้ามา พลอยพรรณเลยรีบเปิดข้อความที่เด้งขึ้นมาเพื่อเริ่มการสนทนา

"ข่าวดีอะไรเหรอ?" พลอยพรรณพิมพ์โต้ตอบอย่างคล่องแคล้ว

"แทนจะกลับมาทำงานที่ไทยแล้วเว้ย" กรรณิการ์พิมพ์ไลน์ตอบกลับมา พร้อมกับใส่สติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนที่กำลังเต้นดุ๊กดิ๊กอย่างมีความสุข

"จริงดิ แล้วไงต่อ?" หมอสาวคนสวยพิมพ์ตอบกลับไป

"ก็ชั้นกับแทน เราคุยกันแล้วว่าจะกลับมาคบกันอีกครั้ง" ทนายผึ้งร่ายยาว "พวกเราเคยสัญญากันไว้ตอนจบ ม.6 ว่าในอนาคต ถ้าต่างฝ่ายยังไม่มีใครใหม่ เราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง"

"ก็ดีนะ..." พลอยพรรณพิมพ์ตอบ พลางเหลือบมองประตูทางออกผู้โดยสารจากต่างประเทศ ในใจก็คิดว่าเมื่อไรน้องสาวจะมาสักที

"ไรวะ แกไม่ตื่นเต้นหรือดีใจกับชั้นหน่อยเลยเหรอ?" กรรณิการ์ถาม พร้อมกับส่งตัวการ์ตูนที่กำลังทำหน้าสงสัยตบท้าย

"ดีใจซิ ชั้นว่าแทนกับแกก็เหมาะสมกันดี ขอให้ความรักของแกกับแทนสมหวังนะ" หมอพลอยพิมพ์โต้ตอบกลับไป "ไว้ถ้าแต่งงานกันเมื่อไรก็บอกนะ เดี๋ยวชั้นเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้"

"พูดงี้ค่อยรู้สึกดีหน่อย" ทนายผึ้งถาม "ว่าแต่แกอยู่ไหนเนี่ย?"

"ชั้นอยู่สนามบิน มารอรับน้องกลับน้าน" พลอยพรรณตอบ ก่อนที่จะเหลือบไปเห็นน้องสาวกำลังเดินถือกระเป๋าออกมาจากประตูทางออกผู้โดยสารขาเข้าจากต่างประเทศ "เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ น้องสาวชั้นมาแล้ว"

"OK" กรรณิการ์ส่งสติ๊กเกอร์ไลน์แทนคำตอบ

"พี่พลอย..." แพรวพรรณเดินลากกระเป๋าเดินทาง ที่มีเสื้อโค้ทกันหนาววางอยู่ด้านบน หยุดการเคลื่อนไหวก่อนพนมมือไหว้พลอยพรรณ ก่อนโผลเข้ากอด "คิดถึงจังเลย..."



"ไง เป็นไงบ้าง?" พลอยพรรณโอบกอดน้องสาวด้วยรอยยิ้ม "รู้สึกว่าเราอ้วนขึ้นหรือเปล่าเนี่ย?"

"บ้า เค้าเรียกโตตามวัยต่างหาก!!" แพรวพรรณทำหน้ามุ่ยใส่พี่สาว "ว่าแต่คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ได้มาด้วยเหรอคะ?"

"พวกท่านติดธุระน่ะ เลยให้พี่มารับเราแทน..." พลอยพรรณตอบ "หิวข้าวหรือยัง? เดี๋ยวแวะหาอะไรกินในสนามบินก่อนไหม?"

"ไม่อ่ะคะพี่ มันแพง ไม่อิ่มด้วย..." แพรวพรรณปฏิเสธ "อยากกินพวกส้มตำ ไก่ย่าง อาหารทะเลซีฟู๊ดอะไรประมาณนี้อ่ะคะพี่พลอย"

"งั้นก็อดทน รอไปกินที่ชลบุรีแล้วกัน..." พลอยพรรณตอบ "มา ตามพี่มา เดี๋ยวพี่ขับรถพาเรากลับบ้าน"

แล้วแพรวพรรณก็เดินตามพี่สาวไปที่อาคารจอดรถ นำกระเป๋าเดินทางและสัมภาระใส่ท้ายรถ Toyota Prius ของพลอยพรรณ ที่กำลังขับรถมุ่งหน้ากลับไปชลบุรี โดยใช้ถนนเส้นกรุงเทพ - ชลบุรี สายใหม่

"โอ้ยยย!!! ทำไมถึงได้ร้อนแบบนี้เนี่ยประเทศไทย!!!" แพรวพรรณที่ถอดเสื้อโค้ทกันหนาวออกไปแล้วบ่นอุบ ด้วยเหตุเพราะเธออยู่ประเทศอังกฤษที่มีอากาศหนาวเย็นเป็นเวลานาน พอกลับมาอยู่ไทย เลยทำให้เธอไม่คุ้นเคยกับสภาพอากาศร้อนชื้นเท่าไร

"พี่เร่งแอร์ให้สุดแล้วนะ ยังร้อนอีกเหรอ?" พลอยพรรณที่ขับรถอยู่ถึงกับยิ้ม "อยู่เมืองหนาวมานาน พอกลับมาเมืองร้อนอย่างไทย ก็จะมีปัญหาแบบนี้แหละ"
"รู้งี้ไม่น่าใส่เต็มยศมาเลย..." แพรวพรรณบ่นอุบ พลางเหลือบมองเสื้อยืดสีดำแขนยาวที่ตัวเองใส่มา

"จริง ๆ ที่อังกฤษตอนนี้เป็นฤดูร้อนไม่ใช่เหรอ?" พลอยพรรณที่ขับรถอยู่เอ่ยปากถามน้องสาว "ทำไมถึงใส่เสื้อโค้ทละแพรว?"

"ก็เสื้อมันสวยไงคะพี่?" แพรวพรรณตอบโดยไม่ต้องคิด "อีกอย่างมันเป็นเสื้อโค้ททรงแฟชั่นด้วย"

"เดี๋ยวนี้เริ่มรักสวยรักงามนะเรา..." หมอพลอยหันไปยิ้มให้น้องสาว "ว่าแต่เราน่ะ เรียนที่อังกฤษ มีฝรั่งมาจีบบ้างหรือเปล่าเนี่ย?"

"ก็มีนะคะ..." สาวแพรวยิ้มอย่างภูมิใจ "แต่แบบไงดีละ ก็คุย ๆ กันไปก่อนน่ะ ไม่ได้จริงจังอะไร ว่าแต่ถามแบบนี้ มีนัยยะอะไรหรือเปล่าคะพี่พลอย?"

"อะไร? ไม่มีหรอก..." พี่คนโตของบ้านจารุศิริการกุลยิ้ม ก่อนเมินหน้ากลับไปมองถนนใหญ่ ส่วนมือทั้งสองข้างก็จับพวงมาลัยแน่น

"งั้นแพรวถามกลับบ้าง? เมื่อไรพี่พลอยจะมีแฟนสักทีคะ?" แพรวพรรณจ้องหน้าพี่สาวของตัวเอง "พี่พลอย 30 แล้วนะคะ"

"มันเรื่องของพี่..." พลอยพรรณยิ้ม

"แล้วทีพี่ยังถามแพรวได้เลย?" แพรวพรรณทำหน้ามุ่ยใส่ "ไม่แฟร์เลย ที่ถามคนอื่นละถามได้ แต่พอคนอื่นจะถามบ้างกลับไม่ยอมตอบ"

"พี่คิดว่าชีวิตพี่มันลงตัวอยู่แล้ว เลยไม่คิดอยากจะมีใครน่ะแพรว..." พลอยพรรณตอบ "ถ้าอยู่คนเดียวมันสบายใจดีอยู่แล้ว ก็ไม่รู้จะหาใครมาเพิ่มให้ชีวิตมันดูยุ่งยากวุ่นวายอีก"

"นี่พี่แพรวพูดเหมือนกับว่าชีวิตนี้จะไม่แต่งงานเลยนะคะ" น้องสาวคนเล็กของบ้านจารุศิริการกุลถามต่อ



"อืม...ก็อย่างที่พี่บอก ถ้าจะมีใครสักคน ก็ต้องมีแล้วชีวิตมันดีขึ้น มีความสุขขึ้น แต่ถ้ามีแล้วชีวิตไม่ได้ดีขึ้นหรือแย่ลง พี่ขออยู่ตัวคนเดียวดีกว่า" หมอสาวพูดจาฉะฉาน

"พูดจาดีมีคอนเซ็ปต์ตลอดเลยนะคะพี่พลอยเนี่ย..." สาวแพรวยิ้ม "เฮ้อ!!! เดี๋ยวแพรวของีบสักแป๊ปนะคะพี่ ถึงบ้านเมื่อไรก็บอกด้วยนะ"

"นี่แพรว!!! อยู่คุยกับพี่เป็นเพื่อนก่อนซิ จะทิ้งให้พี่ขับรถอยู่คนเดียวได้ไงเนี่ย?" หมอพลอยหันไปมองน้องสาวที่เอื้อมตัวหยิบเอาหมอนจากเบาะหลังมานอนกอด

"ไว้คุยกันที่บ้านค่ะพี่พลอย..." แพรวพรรณตัดบท "ของีบก่อนนะ นอนบนเครื่องไม่ค่อยหลับ แขกอาหรับเบาะหน้ากรนโคตรเสียงดังลั่นเครื่องเลย"

พลอยพรรณอมยิ้มให้น้องสาว ตาก็มองถนนด้านหน้า ส่วนมือก็จับพวงมาลัยแน่น เป็นเวลาเกือบสองปีแล้วที่สองสาวจารุศิริการกุลไม่ได้คุยกันแบบซึ่ง ๆ หน้าอย่างนี้

พลอยพรรณขับรถมาถึงจังหวัดฉะเชิงเทรามาได้สักพัก หมอสาวคนสวยก็ได้ยินเสียงกรนเบา ๆ จากน้องสาวที่นอนหลับอยู่ตรงเบาะหน้า

"เห้อ...กรนซะหมดลุคส์เลยน้องสาวเรา" หมอพลอยยิ้ม "น่าเอามือถืออัดคลิปไว้แกล้งชะมัด!!!"

.................................

ณ บ้านตระกูลจารุศิริการกุล จังหวัดชลบุรี

รถยนต์ Toyota Pius แล่นเข้ามาภายในบ้าน โดยมีคนใช้ทั้งชายและหญิงเดินเข้ามาต้อนรับสองสาวที่กำลังเดินลงมาจากรถ

"มาคะ ๆ ให้พวกพี่ช่วยถือกระเป๋าให้นะคะ คุณหนู" คนใช้ของบ้านต่างรีบเดินเข้ามาช่วยถือสัมภาระของแพรวพรรณขึ้นไปเก็บที่ห้องพักของเธอ "พวกพี่จัดการทำความสะอาดห้องให้เรียบร้อยแล้ว ส่วนอาหารมื้อเย็น ถ้าอยากกินอะไร บอกมาได้เลยค่ะ"

"ส้มตำ ไก่ย่าง..." แพรวพรรณกำลังเสนออาหารมื้อเย็นที่ตัวเองอยากจะกิน แต่ว่า...

"เย็นนี้กินข้าวก่อนดีกว่าแพรว..." พลอยพรรณรีบตัดบท "ไว้พรุ่งนี้ อยากกินอะไร เดี๋ยวพี่ขับรถพาไปกินที่หาดจอมเทียน"

"ก็ได้ค่ะ..." แพรวพรรณพยักหน้า

"พี่ว่าเดี๋ยวเราสองคนรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเถอะแพรว..." หมอพลอยเอ่ยปากขึ้นมา "พี่ว่าพี่จะขึ้นไปอาบน้ำด้วยเหมือนกัน"

"พี่แพรวขึ้นไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ..." สาวแพรวปฏิเสธ "แพรวอยากเดินเที่ยวรอบบ้านซักหน่อย ไม่ได้กลับมานาน คิดถึง"

"ก็ได้..." พี่สาวคนโตของบ้านตอบ "อย่าเถรไถลนานนักละ เพราะเดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่ก็จะกลับมาแล้ว"

"ค่า!!!! ทราบแล้วค่าคุณพี่!!!" แพรวพรรณตอบ ก่อนหันหลังเดินอ้อมไปตรงสวนดอกไม้หลังบ้าน ที่เธอชอบมาเดินอยู่เป็นประจำสมัยที่ยังเป็นเด็กน้อย

"ที่นี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยแหะ..."

แพรวพรรณเดินดูสวนดอกไม้ พลางนึกถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อวันวาน ซึ่งหนึ่งในเหตุการณ์เหล่านั้นก็มีตาเกริก คนสวนผู้ล่วงลับเป็นส่วนหนึ่งในความทรงจำของคุณหนูคนเล็กของบ้านจารุศิริการกุลอยู่ด้วย



แพรวพรรณเหลือบไปมองที่มุมม้านั่งหิน ณ ที่ตรงนั้นคือที่นั่งส่วนตัวของลุงเกริก เวลาที่แกรดน้ำพรวนดินเสร็จ แกก็มักมานั่งพักผ่อนที่นั่นอยู่เป็นประจำ

สาวน้อยเดินเข้าไปชมสวนดอกไม้ กลิ่นหอมของดอกไม้นานาพรรณตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ ทั้งหมดนี่เป็นผลงานที่ท่านวิทยาผู้เป็นพ่อได้สั่งให้คนสวนนำมาติดตั้งเพิ่ม ซึ่งก่อนหน้านั้นพี่สาวของเธออย่างพลอยพรรณก็เคยบอกว่า มีคนสวนคนใหม่มาทำหน้าที่แทนลุงเกริกที่เสียชีวิตไปแล้ว ซึ่งก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล แต่เป็นตาเทิด รุ่นน้องของลุงเกริกนั่นเอง

"อือ...สดชื่นดีจัง!!!" แพรวพรรณยืนหลับตาพริ้ม กางมือออกแล้วหมุนตัว ราวกับว่าตัวเองเป็นนักเต้นบนฟลอเวที

"เอ่อ...ขอโทษครับ!!!" แล้วทันใดนั้น เสียงทุ้มของหนุ่มใหญ่ก็ดังขึ้น จนแพรวพรรณสะดุ้ง ก่อนหันไป ก็พบว่านั่นคือ...

 

โปรดติดตามตอนต่อไป...

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ฝากติดตามเพจเฟสบุ๊คของผมด้วยนะครับ

https://web.facebook.com/Nato87.The.Storyteller



ngern

น้องแพรวน่าจะจบไปแล้ว
เขียนตอนใหม่จะมีอะไรน่าสนใจอีก
คอยชมครับ



teerapong2534m


modena




kew2826454





ผู้เฒ่าเซราะกราว

และแล้วน้องแพรวพรรณก็ได้พบกับตาเทิดคนสวนคนใหม่ ที่มาดูแลสวนแทนตาเกริก แล้วจะอย่างไรต่อไปนะ ถึงจะได้ดูแลน้องแพรวพรรณแทนตาเกริก....????