มั่วรัก นักเปิดซิง ตอนที่ 11: ไผ่หลิวออกโรง

[ieaky]

ไผ่หลนี่ติ๊งต๊องเข้าขั้นจริง ๆ แต่วิธีจะจัดการชาคริตแต่ละอย่างน่ากล้วสุด ๆ

[artherox]

เชี่ยแล้วเบญ จะโดนลากไปมั้ย

[notkey]

ไม่มียาไอ้ตี๋ก้หนักอยู่แล้วนะ

[tatong2222]

   ตี๋หื่นอยู่แล้ว มันจะหื่นจนเป็นโจรบ้ากามนะ เดี๋ยวมันจะเดือดร้อนคนอื่นไปทั่วนะ 

[xonly-1786]

ขอบคุณมากครับ อ้าวไผ่หลิว มาวางยาชาครีตทำไมล่ะครับ

[pradit]

   เทศกาลประกวดดาวเดือนจบลงไปแล้ว โดยที่ผู้ชายจากคณะนิเทศศาสตร์ กับผู้หญิงจากคณะครุศาสตร์ได้เป็นดาวเดือนมหาลัยไป ไผ่หลิวก็เลยหมดหน้าที่ในฐานะดาวคณะบัญชี มีเวลาได้กลับมาใช้ชีวิตปกติเสียที
   ซึ่งชีวิตปกตินั่นก็คือ เรียน และแอบสะกดรอยตามพี่ชาคริต!
   เที่ยงวันนี้ พี่ชาคริตนั่งทำงานกับยัยแว่นเพื่อนสนิทในสวนหย่อมคณะวิทยาศาสตร์
   เห้อออออออออ
   ทำไมพี่ชาคริตถึงได้เมินเฉยใส่ฉันเหลือเกินนะ
   ทั้ง ๆ ที่พี่ชาคริตก็เป็นแสงสว่างจุดเดียวตลอดทั้งช่วงชีวิตวัยเด็กของเธอแท้ ๆ
   ถ้าไม่มีความทรงจำดี ๆ ที่ได้อยู่กับพี่ชาคริตช่วงสามวันนั้น เธออาจจะทนแรงกดดันจากครอบครัวและสังคมจนเติบโตมาขนาดนี้ไม่ได้ก็ได้...
   เวลาถูกบังคับให้เรียนพิเศษติด ๆ กันหลายครั้งเข้า เธอเคยคิดจะกรีดแขนตัวเองให้ตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอดเลยด้วยซ้ำ ในเวลาแบบนั้น ก็เป็นคำสัญญาว่าเธอจะแต่งงานกับพี่ชาคริตเมื่อโตขึ้นนี่แหละที่เป็นแรงใจให้เธอฮึดสู้ต่อมาได้
   แต่ตอนนี้ เธอบรรลุนิติภาวะแล้ว สอบเข้ามหาลัยได้ตามที่พ่อต้องการ หนีออกจากบ้านมาเช่าหออยู่คนเดียวเรียบร้อย ที่สำคัญกว่านั้น คือ ธุรกิจที่เธอแอบลงทุนเอาไว้ผลิดอกออกผลให้เธอมากกว่าที่คาด จนเธอสามารถตัดพ่อและเงินกับธุรกิจของพ่อออกจากชีวิตไปได้โดยสมบูรณ์
   แต่ท่ามกลางชีวิตในขาขึ้น ก็มีจุดด่าง
   มันเกือบจะตรงข้ามกับชีวิตวัยเด็กของเธอด้วยซ้ำ
   ในตอนเด็ก เธอไม่รู้จักคำว่าอิสระ ไม่รู้จักความสุข ไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไงถึงจะสนุก.....จนเธอได้เจอพี่ชาคริต
   ตอนนี้ ชีวิตเธออิสระเสรี อยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ อยากจะสนุกเมื่อไหร่กับเรื่องอะไรก็ทำได้เต็มที่.....จนเธอได้เจอกับพี่ชาคริต
   หัวใจเธอพองโตเมื่อได้เห็นใบหน้าที่เธอไม่มีวันลืมอยู่ท่ามกลางนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ในวันเชียร์โต้
   แต่ดอกรักที่แบ่งบานในจิตใจเธอต้องห่อเหี่ยวลงไปเกือบจะในทันทีเมื่อพี่ชาคริตจำเธอไม่ได้
   แต่ก็นั่นแหละ ฉันเข้าใจพี่ชาคริต
   ในชีวิตที่ได้เจอสิ่งดี ๆ นับร้อยนับพันอย่าง ใครจะไปจำเรื่องดี ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ หนึ่งเดียวในร้อยพัน
   แต่เมื่อมีเรื่องดี ๆ ให้จดจำแค่เรื่องเดียว มันก็เปรียบเสมือนแพกู้ชีพแพเดียวที่เธอเกาะไว้แน่นเหนียวในท้องทะเลแห่งฝันร้าย
   ชะตาชักพาให้เธอกลับมาเจอพี่ชาคริตแล้ว ต่อไปเป็นหน้าที่เธอ ที่ต้องทำให้เขารักเธอให้ได้....อย่างน้อยสักครึ่งของที่เธอรักเขาก็ยังดี
   อิสรภาพที่เธอเคยรักกลับค่อย ๆ เสื่อมค่าลง และแผนกิจกรรมต่าง ๆ ที่เธอเคยคิดเคยฝันว่าจะได้ทำค่อย ๆ หลบทางให้ภารกิจพิชิตหัวใจของพี่ชาคริต
   พี่ชาคริตมีแฟนแล้ว....คำพูดของยัยแว่นยังสะท้อนอยู่ในหัว
   เธอไม่คิดว่ายัยแว่นโกหก อาจจะไม่ได้บอกความจริงเธอทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้โกหกแน่ เธอแน่ใจว่าพี่ชาคริตมีแฟนแล้วจริง หนุ่มหล่อที่แสนมีเสน่ห์ขนาดนี้ จะไม่มีแฟนได้ไง
   เมื่อมีอิสระแล้ว จริง ๆ เธอจะไปหาผู้ชายคนไหนก็ได้นี่ ทำไมต้องมาเจาะจงอยู่กับผู้ชายที่ไม่แยแสเธอสักนิด แถมยังมีเจ้าของแล้ว
   ก็..............ก็ฉันรักพี่ชาคริตนี่นา
   
   "ชาคริต ชั้นไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เสียงยัยแว่นดึงสติไผ่หลิวกลับมาที่สถานการณ์ตรงหน้า
   "ไปด้วยไหม"
   "ไม่ต้องเลยนะ!!!" ยัยแว่นมองค้อนใส่ชาคริต ก่อนจะลุกเดินจากไป
   เชอะ ยัยแว่น อยู่ใกล้ของดียังไม่รู้ค่าอีก ถ้าเป็นชั้นเหรอ ชั้นจะจูงพี่ชาคริตไปเข้าห้องน้ำด้วยกันเลย
   แต่นี่แหละ พี่ชาคริตอยู่คนเดียว โอกาสของชั้นมาถึงแล้ว
   อึก อึก อึก พี่ชาคริตหยิบขวดน้ำพลาสติกขึ้นมาเปิดดื่ม และตั้งขวดไว้บนโต๊ะโดยไม่ได้ปิดฝา
   นี่แหละ โอกาสทองของชั้น!!!
   จากบนยอดคาคบไม้หนาทึบที่ซ่อนตัวอยู่ ไผ่หลิวหยิบอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าสะพาย

   ขวดแก้วทึบ ปิดฝาสนิท
   ไผ่หลิวกวาดตามองฉลากที่ข้างขวดอีกครั้งให้แน่ใจว่านี่เป็นสิ่งที่เธอต้องการ
   ใช่ ยาขวดนี้มีฤทธิ์ปลุกความต้องการทางเพศอย่างรุนแรง บนฉลากบอกว่า ดื่มหนึ่งช้อนชา มีเพศสัมพันธ์ได้สามวันติดกันโดยไม่ต้องพักผ่อน
   หยอดยาลงไปในขวดน้ำของพี่ชาคริต แล้วพอพี่เค้าดื่ม เราก็พาตัวพี่เค้าไปหอ อยู่ด้วยกันสักสามวัน ซี๊ดดดดดด แค่คิดก็ฟินแล้ว
   แล้วพี่เค้าคงรู้สึกผิด ที่ทำแบบนั้นกับเรา แล้วก็ขอเราแต่งงานเป็นการรับผิดชอบ
   มือน้อยหยิบเอาอุปกรณ์อีกชิ้นออกมาจากกระเป๋าสะพาย เป็นเส้นไหมบางเฉียบ ดูเผิน ๆ นึกว่าเป็นแค่ใยแมงมุม
   เธอค่อย ๆ ขยับตัวปีนไปบนกิ่งไม้ที่เหนือหัวพี่ชาคริต แล้วหย่อนเส้นไหมลงไป กะให้เส้นไหมลงไปในขวดน้ำพอดี
   ถ้ามีใครมองมา อาจจะคิดว่าเส้นไหมเล็กจิ๋วบางเฉียบเป็นแค่ใยแมงมุมขาด ห้อยลงมาจากบนต้นไม้
   ซ้ายอีก ซ้ายอีกนิดหนึ่ง
   นั่นแหละ!!!! โชคดีที่วันนี้ลมสงบ เส้นไหมหย่อนลงไปในปากขวดพลาสติกพอดีเป๊ะ

   อ้าว ขวดยายังไม่ได้เปิด
   ไผ่หลิวเอาเส้นไหมคาบไว้ในปาก แล้วดึงฝาขวดยาปลุกกำหนัดเปิดออก เธอเอามือจับเส้นไหมอีกครั้ง แล้วจึงรินยาเหลวใสให้ไหลลงไปตามเส้นไหมลงสู่ขวดน้ำพลาสติกด้านล่าง
   นั่นแหละ นั่นแหละ
   ต้องเยอะแค่ไหนนะ ถึงจะพอ
   หนึ่งช้อนชาเหรอ ในฉลากเขียนว่าหนึ่งช้อนชานี่
   สองเลยไหม กันเหนียว
   หมดขวดเลยแล้วกัน เผื่อไม่พอ
   หมดขวด
   เมื่อขวดยาแห้งสนิท ไผ่หลิวจึงค่อย ๆ สาวเส้นไหมกลับมา แล้วเอายัดใส่ถุงพลาสติก เตรียมตัวนำไปทิ้ง
   เอาหล่ะ ตอนนี้เหลือแค่รอพี่ชาคริตดื่มน้ำ แล้วเราค่อยลงไปหา
   
   "ไอ้ชาคริตตตตตตต เป็นไงบ้าง"
   ชาคริตเงยหน้าขึ้นจากงานที่ทำ มองตามเจ้าของเสียง
   "ไอ้ตี๋"
   "ไง ไอ้คริต" ไอ้ตี๋ถาม และเบ่งกล้ามอวดชาคริต "กูเพิ่งไปออกกำลังกายมา มึงว่ากล้ามกูใหญ่ขึ้นไหม"
   "เอ่อ....ไม่" ชาคริตตอบ
   "โธ่ ใหญ่ขึ้นตั้งเยอะ" ไอ้ตี๋บอก "สาว ๆ จะต้องรักกูในลุคนี้"
   "เวลาว่างมีมึงไม่คิดเตรียมสอบไฟนอลสักหน่อยเหรอ" ชาคริตถาม "ได้ยินว่ามิดเทอมคะแนนมึงไม่ดีนี่"
   "อย่างกูมันอัจฉริยะโว๊ย ไม่ต้องเรียนก็สอบได้ ตอนมิดเทอมกูก็แค่สอบขำ ๆ เดี๋ยวมึงรอดูตอนไฟนอลแล้วกัน" ไอ้ตี๋โว "แต่กูออกกำลังกายมาหนัก ๆ หิวน้ำแล้วว่ะ เอาน้ำมาซิ"
   โดยไม่รอคำตอบ ไอ้ตี๋คว้าขวดน้ำที่วางเปิดอยู่บนโต๊ะแล้วดื่มพรวดเดียวหมดขวด
   "เห้ย น้ำกู!!!!!"
   
   ฉิบหายแล้ว ไผ่หลิวคิดในใจ เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่ดำเนินไปเบื้องล่าง
   อยู่ ๆ ไอ้หนุ่มขาวหล่อ เดือนคณะวิทยาศาสตร์โผล่มาจากไหนไม่รู้ ดื่มน้ำที่เธอวางยาไว้พรวดเดียวหมดขวด
   ฉิบหายแล้ว
   เล็บยาวสิบเล็บจิกกิ่งไม้แน่น เอาไงดีวะเนี่ย
   ไม่ได้พกยาขวดที่สองมาด้วย
   แล้วจะเอาอะไรวางยาพี่ชาคริต ทีนี้
   หนูขอโทษนะพี่ชาคริต ที่หนูวางยาพี่ไม่สำเร็จ
   เดือนคณะคุยกับพี่ชาคริตอีกสามสี่คำ ก่อนจะเดินจากไป
   เธอรีบคุ้ยในกระเป๋า
   ลูกดอกยาสลบ....ยิงไปตอนนี้จะดีไหม.....ยิงใคร
   ยิงพี่ชาคริต จะได้แอบลากไปขึ้นรถได้...
   หรือยิงนายเดือนคณะหน้าขาวดูสำอางนั่น กันไม่ให้มันไปทำอะไรใครเพราะฤทธิ์ยา
   แล้วถ้าไม่ยิง นายหน้าหล่อคนนี้จะไปสร้างปัญหาให้ใครหรือเปล่า
   แต่ไม่ทันแล้ว นายหน้าหล่อเดินขึ้นตึกไปแล้ว
   ไผ่หลิวรีบกระโจนไปยังต้นไม้อีกต้นที่ตั้งห่างออกมาอีกหน่อย สไลด์ลงจากต้นไม้ในมุมที่ไม่มีใครเห็น แล้วตามเดือนคณะเข้าไปในอาคารไปทันที

   "เบญญญญญญญ" ทันทีที่เห็นสาวหน้าหวานนั่งอ่านหนังสืออยู่ในตึกคณะ ไอ้ตี๋ก็ปรี่เข้าไปหาทันที
   "ตี๋" เบญพูดหวาด ๆ "มีอะไรเหรอ"

เบญจะรอดไหมนะ

[iIiน้ำIIข็๋Jปั่นiIi]

จะไปลงที่ใครละทีนี้

[tuktong21]

ลีลาเด็ด

[sos-sos]

โชคชตานำพาแล้ว       

[Janus00028]

ติดตามรชครับบบ

[thep59]

งานเข้าเบญซะงั้น แล้วเบญจะเสร็จไอ้ตี๋ไหมนะ 

[kodzilla]

ไม่อยากให้เบญเสร็จตี๋