มิคสัญญี 4 แค่หวัง ยังไม่ได้ (จบ)

[zuper]

"จันทร์ ในสถานการณ์แบบนี้ พี่ไม่อยากรอ เอ็งมาเป็นเมียพี่ได้ไหม" เพชรพูดขึ้นต่อหน้าจันทร์และผองเพื่อน

เป็นประโยคที่จู่ๆ ก็โพล่งขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ในระหว่างที่พวกเขากำลังตั้งสำรับในหมู่บ้านไร้ชื่อ ที่เกิดจากการรวมตัวของหมู่คนจำนวนมากที่บ้านเมืองแตกหนีมารวมกัน และเปลี่ยนสภาพจากบ้านเล็กๆ ให้กลายเป็นเหมือนป้อมปราการพร้อมรบ พวกของจันทร์ก็ได้พบเจอกับผู้คนจากสุพรรณบุรี ที่มารวมๆ อยู่อาศัยใกล้เคียงกัน และวันนี้ก็เป็นอีกเย็นหนึ่งที่พวกเขามารวมตัวตั้งสำรับกินข้าว

"อ้ายเพชร เอ็งเมาอยู่หรือไง" จันทร์โวยวายตอบกลับไป แต่ลึกๆ เธอก็เกิดความรู้สึกยินดี เพราะในช่วงเวลาแห่งความยากลำบาก เพชรคอยช่วยเหลือจันทร์มาเป็นอย่างดี ที่สำคัญเธอจดจำได้ดีว่าเพชรเป็นคนที่เสี่ยงชีวิตเข้าช่วยเธอไว้ แต่ในยุคที่การแต่งงานเป็นเรื่องของผู้ใหญ่จัดแจงให้ จะให้ตอบรับเลยก็คงใช่ที

"พี่เพชร พี่คิดแบบนี้ พูดแบบนี้ไม่สนใจความรู้สึกพี่จันทร์บ้างหรอ" นวลแทรกขึ้นมาในระหว่างบรรยากาศที่ดูอึดอัด
"ไม่ใช่แค่พี่เพชรนะ" เสียงหนึ่งดังขึ้นตามมา กล้าน้องชายของแก้วที่นั่งเงียบๆ ก็พูดขึ้นมา
"ข้าก็คิดเช่นเดียวกับพี่เพชร แต่ข้าไม่กล้าเท่า ข้าขอบอกเช่นเดียวกัน นวล ข้ารักเอ็งนะ"
เมื่อกล้าพูดขึ้นนวลเองก็อึ้งไปด้วยเหมือนกัน เกิดความเงียบขึ้น จันทร์กับนวลได้แต่หน้าแดง ไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี
"กินข้าวๆ หิวแล้ว ใครจะทำอะไรไว้ค่อยคิดๆ" แก้วพูดออกมา ทำเอาทุกคนเริ่มกินข้าวกัน ในระหว่างนั้นเพชรก็จ้องมองจันทร์ กล้าก็มองนวล แก้วกับขวัญก็ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ

หลังจากกินข้าวเสร็จ พวกผู้ชายก็แยกตัวออกไป เพราะมีเรียกประชุมพล เหลือเพียงสาวๆ ที่กำลังช่วยกันเก็บจานต่างๆ
"พวกแก 2 พี่น้องจะเอาไงต่อ" ขวัญพูดขึ้นมาทำให้จันทร์สะดุ้งเบาๆ
"ไม่รู้โว้ย เหตุวุ่นวายขนาดนี้ ข้าไมามีเวลาคิดเรื่องผัวๆ เมียๆ หรอก" จันทร์ตอบ
"ก็เพราะสถานการณ์แบบนี้ไง จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ เพชรกับกล้า  มันถึงกล้าพูดไง" แก้วพูด คำว่าตาย ทำให้ทุกคนนึกถึงเพื่อนๆ พี่น้อง ญาติๆ ที่ตายจากไป จันทร์เองก็เริ่มคิดตาม แต่ก็ยังไม่อาจทำให้ตอบรับเพชรได้ เพราะเธอเคยจินตนาการถึงพิธีดูตัว ให้พ่อแม่เป็นคนจัดการ แต่ในยุคแบบนี้ไม่ต้องมีก็ได้

จันทร์กับนวลได้แต่นิ่งไม่ตอบ ทุกคนจึงก้มหน้าก้มตา ทำงานต่อไป จนพลบค่ำ จันทร์กับนวล นอนใกล้จะหลับ อยู่ข้างกันในกระท่อม จู่ๆ ก็มีคนเคาะประตู
"นั้นใคร?" จันทร์ถาม
"ข้าเอง" เป็นเพชรที่มาเคาะประตู จันทร์เปิดกลอนออก เมื่อได้พบหน้าชายที่ประกาศตัวว่ารัก มันก็เกิดเป็นความรู้สึกที่ต่างออกไป
"พี่มาทำไม?" จันทร์ตอบกลับ เธอยังแอบรู้สึกหงุดหงิดที่เขาทำให้เธอต้องเขินในที่สาธารณะ
"พี่มีเรื่องจะมาคุย ขอไปคุยกับพี่ได้ไหม" จันทร์หันมามองนวล เมื่อนวลพยักหน้า เธอจึงเดินตามเพชรไป ในจังหวะที่ลงบันไดมาถึงขั้นล่าง ก็พบว่ากล้ากำลังยืนคอยอยู่ และเขาก็ตะโกนเรียกนวลด้วยเช่นเดียวกัน

จันทร์กับนวลยังไงก็ถือเป็นสาวแรกรุ่น จะให้ไปอยู่กัน 2 ต่อ 2 กับชายหนุ่มก็คงไม่ได้ แต่ปัญหาก็มีทางออก แค่อยู่ไม่ไกลกันก็ไม่เป็นการอยู่ 2 ต่อ 2 แล้ว

"พี่เพชร พี่บ้าหรือเปล่า จู่ๆ มาพูดอะไรแบบนั้น" จันทร์เริ่มก่อน เธอต่อว่าเพชรทันที แต่แปลกที่เพชรไม่ได้ตอบอะไร สีหน้าเขาดูเคร่งเครียด
"สายสืบส่งข่าวมา กองทัพรามัญอยู่ห่างจากเราไม่ไกล คาดว่าพรุ่งนี้จะมาถึงเราแล้ว"
"จริงหรือพี่" จันทร์รู้สึกตกใจ ภาพการตายของฝน ยังคงติดตราตรึงใจเธออยู่
"ไม่ต้องกลัวหรอกจันทร์ พรุ่งนี้พี่จะออกรบ จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้ พี่ยอมตายเพื่อจันทร์"
"หยุดพูดเลยนะ" จันทร์ตะโกนออกมา
"ทำไม จันทร์รังเกียจพี่จนไม่ยอมให้ตายแทนหรือไง" เพชรเถียงกลับ
"ไม่ใช่ ถ้า ถ้า ถ้าพี่ตายไป ใครจะมาขอข้าเป็นเมียได้อีกละ" จันทร์พูดหน้าแดง
"มะ หมายความว่า"
"ก็พี่เล่นสู่ขอข้ากลางหมู่คนแบบนี้ พี่จะหนีไปไม่รับผิดชอบได้ไง พี่ต้องรอด แล้วพี่ค่อยมาขอข้าเป็นเมียให้ดีๆ"
"สัญญา พี่สัญญา"

"แปร๋นนน" เสียงช้างร้องดังแผ่วมา เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่ากองทัพข้าศึกอยู่ไม่ไกล เพชรได้ยินดังนั้น แม้เขาตั้งใจจะอยู่เสพความสุขตรงหน้าเพิ่ม แต่เขาก็ต้องหักใจ รีบลาจันทร์ไปพักผ่อน เช่นเดียวกับกล้า
เมื่อสองพี่น้องได้อยู่กันลำพัง พอสบตากันต่างก็เขินอาย รีบเข้านอนไม่พูดไม่จากัน

รุ่งเช้า หลังจากกินข้าวเสร็จด้วยความเงียบ ทุกคนในหมู่บ้านไม่ว่าจะเป็นเด็ก สตรี คนชรา ต่างก็เตรียมตัว เพราะจากที่ผ่านมา หากแพ้ย่อมหมายถึงชีวิต พวกกองทัพไม่ปรานีใครแน่

แล้ววันแห่งชะตาก็มาถึง ตั้งแต่พระอาทิตย์ยังขึ้นไม่ถึงกลางหัว เสียงกระสุนปืนใหญ่นัดแรกก็ถูกจุดจากฝั่งของรามัญ เหล่าชายชาวบ้านเป็นด่านหน้ารีบบุกขึ้นก่อนด้วยอาวุธที่หาได้ตามมีตามเกิด บางคนถือดาบ บางคนถือขวาน บางคนอาศัยเหลาไม้ไผ่ยาวทิ่มแทง จากเหล่าชายนับร้อย ก็เริ่มพลาดท่า ค่อยๆ ทยอยตายไป ในจังหวะที่เพชรกำลังฟาดฟันดาบเข้าต่อสู้ ด้วยความสามารถทีาถูกถ่ายทอดมาตั้งแต่เด็ก เขาสามารถเอาชนะข้าศึกที่รุมถึง 2 คนได้ แต่พวกข้าศึกก็เรียนรู้ในเมื่อสู้ 2 ไม่ชนะ พวกนั้นก็รุมเป็น 4 คน จนเพชรพลาดท่าถูกดาบแทงขา จนต้องล้มลงกับพื้น
"ย้ากกก" เมื่อศัตรูยกดาบขึ้นเหนือหัว หมายจะฟาดลงมาฟันหัวของเพชร แต่ในเสี้ยววินาทีนั้น "ฉึก" ลูกศรพุ่งเข้าปักคอเลือดสีแดงไหล ล้มลงขาดใจ เพชรหันไปมอง จันทร์ในชุดห่มผ้าพาดไหล่สีแดง กำลังหยิบลูกศรขึ้นสายธนู ที่ทำเองจากไม้ไผ่ ขึ้นมายิง แม้จะเป็นไม้ไผ่ แต่เมื่อถูกเหลาให้แหลมก็ทิ่มทะลุเนื้อได้

เป็นระยะเวลาเกือบชั่วยาม เหล่าชาวบ้านต่างสู้สุดใจ แต่ถึงยังไงก็ตาม น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ จันทร์ยืนหันหลังพิงหลังเพชร เธอตั้งใจแล้วว่าจะขอยอมตายไปร่วมกับเพชร ชายที่รักเธอ และเธอรักด้วย แต่ในจังหวะคับขัน จู่ๆ มีธนูพุ่งมาหมายจะปักขาเพชรอีกข้าง แต่จันทร์ยื่นขามาสกัดไว้ เลยปักขาเธอแทงจนทะลุ

"เก่ง ที่หยัดยืนอยู่ได้" เสียงพูดดังขึ้น เพชรกับจันทร์หันกลับไปมองที่ต้นเสียง มังกะยอ ในชุดเกราะนักรบ มีผ้าคาดปิดตาสีดำ ทำให้ดูน่ากลัวมากขึ้นไปอีก จันทร์จำใบหน้านี้ได้ดี ความแค้นที่เพื่อนต้องจากไป ทำให้เธอต้องคำรามขึ้น คว้าลูกศรคิดจะพาดสายยิง แต่มังกะยอพุ่งตัวเข้ามา เพชรจำต้องเอาดาบรับไว้ แต่แรงของมังกะยอ ถึงกับฟาดเอาดาบของเพชรหลุดมือ แต่เขายังพอมีสติ หยิบดินตรงพื้น โยนเข้าใส่หน้าของมังกะยอ พร้อมกับที่จันทร์ยิงธนูออกไป แต่ทำได้เพียงเฉี่ยวบริเวณคอให้เกิดแผลเลือดไหนเท่านั้น ก่อนที่มังกะยอจะใช้ด้ามดาบทุบหัวเพชรจนสลบไป และเตะเข้าที่ท้องของจันทร์จนจุกสำลักออกมา

จันทร์ล้มลงกับพื้น โดยมีเหล่าทหารเฝ้าไว้ เธอกำลังต้องมองเหล่าเพื่อนพ้องต่อสู้ป้องกันตัวและล้มตายไป และที่สำคัญเธอยังมองเห็นนวล น้องสาวของเธอที่ในชีวิตไม่เคยแม้แต่จับมีด ต้องพยายามต่อสู้ และในจังหวะที่เธอพลาดท่า กล้าที่คอยปกป้องนวล ก็รีบขวางไว้ ก่อนที่ดาบจะแทงทะลุกลางหลัง เลือดของกล้าพุ่งเต็มตัวนวล แต่ครั้งนี้นวลใจแข็งไม่สลบไป เธอยื่นมือจับมือของกล้าที่สิ้นใจด้วยรอยยิ้ม

เป็นเวลานับชั่วยามที่เป็นการสะสางพื้นที่ ศพของชาวบ้านถูกจับกองรวมกันนับร้อย ทั้งชาย เด็ก ส่วนสตรีหลายคนที่พอเห็นว่าจะพ่ายแพ้ก็ไม่อยากที่จะรับสภาพทาสกาม ชิงฆ่าตัวตายไปตามๆ กัน

ในสภาพพ่ายแพ้ เพชรถูกจับล่ามโซ่ขึงไว้กับผนัง ส่วนจันทร์ นวล ถูกล่ามโซ่ที่ขาวางไว้กลางลานที่มีเหล่านายกองล้อมวงสังสรรค์
"ปล่อย ปล่อยกู" เสียงโวยวายดังขึ้น จันทร์มองเห็นแก้วถูกลากเข้ามา เธอถูกถีบจนมองล้มลงใกล้ๆ กับ 2 พี่น้อง
"แก้ว" นวลเอ่ยขึ้นเรียกเพื่อนให้หันมา
"แล้ว แล้วขวัญละ" จันทร์ถาม แก้วก้มหน้าลง ก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ
"ขวัญ โดนพวกมันปาดคอสิ้นไปในสนามรบแล้ว" ทั้งหมดเกิดความเงียบ ก่อนที่จะได้คุยอะไรกันต่อ เสียงกลองก็ดังขึ้น แล้วแม่ทัพใหญ่ก็เดินเข้ามา พร้อมกับมังกะยอ มังกะยอเดินไปนั่งแถวหน้าๆ จันทร์มองตามไปก่อนจะพบว่ามีคนคุ้นหน้านั่งเหม่อลอยอยู่ พิม นั้นเอง แววตาเธอราวกับสิ้นสุดความเป็นคนไปแล้ว

ในช่วงการเลี้ยง มีการพูดคุยอะไรกันมากมาย แต่เพราะพูดเป็นภาษาพม่า จันทร์เลยไม่เข้าใจความหมาย แต่มีบางช่วงที่คุยแล้วหันมามองพวกเธอ ก่อนจะยิ้มหัวเราะออกมา

"ตึงๆ" เสียงกลองดังขึ้น มีแม่ทัพที่น่าจะใหญ่ ที่นั่งข้างๆ มังกะยอ ลุกขึ้นก่อนจะตรงมาหาแก้ว เธอตัวสั่นกลัว แต่ก็ติดโซ่จนหนีไปไหนไม่ได้ มันผู้นั้นเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า ก่อนจะปลดผ้าถุง ควักเจ้าโลกออกมา แล้วจากนั้นมันก็ฉี่ออกมาใส่ตัวแก้ว เธอมีทีท่ารังเกียจ แล้วจากนั้นเหล่าชายในกลุ่มของคนๆ นี้ต่างก็ลุกออกมาฉี่ใส่ตัวแก้วเช่นเดียวกัน ควยของพวกมันนับสิบต่างออกมาให้จันทร์ได้เห็น แล้วพวกมันก็จูงหมาตัวขนาดใหญ่เข้ามา แก้วดูจะหวาดกลัวเป็นที่สุด ร้องไห้ออกมา แล้วพวกมันก็ปลดชุดของแก้วออก จนเธอเหลือเพียงร่างกายที่เปลือยเปล่า พร้อมร่องรอยบาดแผลจำนวนมาก เจ้าหมาสีดำเดินมาหยุดตรงหน้าแก้ว ก่อนที่จะ...

กัดเข้าตรงคอ จนแก้วเลือดไหล แต่ไม่มีเสียงร้องใดใดออกมา เพราะเธอถูกกัดเข้ากล่องเสียง

แล้วพวกมันก็จับขาแก้วให้ถ่างออก พร้อมทั้งจับควยของหมาให้ทิ่มเข้าไปในหีของแก้วอย่างรุนแรง มีเพียงเสียง อั่ก อั่ก อย่างแผ่วเบาออกมาจากแก้ว จันทร์มองหน้าเพื่อนของเธอด้วยความรู้สึกสงสาร แววตาของแก้วดูเลื่อนลอย ราวกับอยากตายให้พ้นจากนรกนี้ไป เป็นเวลานัลสิบนาทีที่มีเพียฃเสียงกลองตีกระหน่ำตามจังหวะที่เจ้าหมากระแทกเอวเข้าใส่ พร้อมกับเสียงเฮโห่ร้อง จันทร์น้ำตาคลอ ก่อนจะเบือนหน้าหนี แล้วสักพักเสียงเฮก็ดังขึ้น เมื่อเจ้าหมาสะบัดตัวออก แต่ไม่ได้ไปไหน เพราะควยของมันติดเป้งก้อนใหญ่ในหีของแก้ว ที่หายใจรวยริน และเมื่อหมาสั่นตัว เป้งก็หลุดออก แก้วนอนขาดใจไปในวินาทีนั้นเอง บางทีนี้อาจเป็นทางออกที่ดีสุดสำหรับตอนนี้แล้ว

จากนั้นจู่ๆ เสียงดนตรีก็ดัง มังกะยอลุกขึ้นทำความเคารพแม่ทัพ ก่อนจะเดินตรงมาหาจันทร์ ตอนนี้เธอรู้สึกโกรธแค้นมาก เธอหันไปมองเพชรที่ยังถูกขึงไว่ ปากก็ถูกอุดด้วยผ้าสีดำ มังกะยอเดินตรงมา ก่อนจะนั่งคุกเข่าลงข้างจันทร์ แล้วพูดขึ้นว่า
"พวกข้ากำลังแข่งกัน ใครจะสร้างความสนุกจากพวกแกได้มากสุด การแสดงตะกี้สุดยอดมากละ ข้าไม่อยากแพ้ ฉะนั้นเรามาสนุกกันดีกว่า"
"แกจะ ทำ อะไร" จันทร์ถามแต่มังกะยอไม่ตอบ ก่อนจะลุกขึ้นเรียกให้ทหารลากตัวเพชรให้ออกมา เตะให้เพชรนอนหงาย แล้วปลดผ้านุ่ง ควยของเพชรออกมา ในตอนแรกมันยังคงอ่อนนิ่ง แต่เมื่อมังกะยอเอาดาบทุบตรงบริเวณอัณฑะ ก็สร้างความจุกให้กับเพชร จนตัวงอ แล้วควยก็ชูขึ้น
"คนนี้ผัวเอ็งสินะ อมควยมันให้ดูหน่อยโว้ย"
"ใคร ใครจะทำ" จันทร์ด่ากลับ แต่มังกะยอก็ชูมีดสั้นขึ้น ตวัดเบาๆ ตรงหน้าอก เลือดไหลออกมา จนท่วมหน้าอก จันทร์ที่เห็นตามนั้น ด้วยความกลัวเพชรจะตาย ก็รีบอ้าปากอมควยของเพชรเข้าไป แม้จะไม่เคยมาก่อน แต่เธอเองก็ผ่านประสบการณ์เห็นคนมีเพศสัมพันธ์มาแล้ว เลยพอจะรู้ว่าต้องทำยังไง ต่างกันตรงที่รสชาติมันไม่เหมือนกับที่คิดไว้ เพราะเพชรถูกขึงไว้มานานหลายชั่วโมงจนมีฉี่ออกมาบ้าง กลิ่นตรฃหน้าเลยเหม็นฉี่พอควร แต่เมื่อเอาเข้าปากมาได้สักระยะ จันทร์เริ่มที่จะชินกับกลิ่นและรสชาติ ลิ้นของเธอสัมผัสถึงปลายควยของเพชร เมื่ออลิ้นโดนก็ทำเอาเพชรสะดุ้ง แต่ตอนนี้เพชรไม่รู้สึกมากเท่ากับแผลตรงหน้าอก
"อือ" เพชรถูกดึงผ้าที่อุดปากออก ไม่รู้ว่าเขาครางออกมาจากอะไรกันแน่
มังกะยอไม่รอแค่ให้จันทร์อมควยเพชรเท่านั้น เขาจับผ้าถุงของจันทร์ถลกออก จนมองเห็นก้อนขาวๆ และร่องเสียวที่มีสีชมพู
"เพี๊ยะ" มังกะยอฟาดมืออย่างเต็มแรงไปที่ก้น จันทร์ถึงกับคายควยออกมา ก้นขาวๆ ปรากฎรอยมือสีแดงขึ้น พาดผ่านก้น 2 ซีก จากนั้นเมื่อจันทร์มองขึ้นบน ก็พบว่า มังกะยอกับทหารอีกคนปลดผ้านุ่งออก เห็นควยฝังมุกอันใหญ่โต จันทร์ถึงกับหวาดกลัว เธอถึงกับถอยหนีโดยไม่รู้ตัว
"ถ้ามึงถอยก้าวนึง ... กูก็ปักมีดเล่มนึง" มังกะยอพูด ทำเอาจันทร์หน้าเสีย เธอได้แต่ก้มหน้าน้ำตาไหลหยดลงบนตัวของเพชร เธอหันไปมองหน้าเพชร ชายที่แสดงออกถึงความรักให้กับเธอ
"ร้องไห้ทำไมว่ะ" มังกะยอกระชากเสื้อของจันทร์ออก จนตอนนี้เธอแทบจะเปลือยกาย
"กรี๊ดดดด" เสียงร้องดังขึ้น จันทร์หันไปเห็นนวลกำลังอยู่ในสภาพที่ไม่ต่างกัน โดนฉีกเสื้อผ้าออกจนหมด เหลือเพียงร่างที่เปลือยเปล่า แต่นวลมีชายนับ 6 คนรุมทึ้ง มือของแต่ละคนรุมจับ รุมขยำตัวของนวล บางมือหยิกนม บีบนม ขยี้หัวนม บางมือแหย่หี บางมือแหย่ตูด แต่จู่ๆ เสียงก็ค่อยลง เพราะปากของนวลถูกอุดด้วยควยของใครสักคน แต่เสียงร้องโวยวายยังมีตามมา
"กูไม่ชอบเวลามึงขัดขืนเลยว่ะ" พูดจบมังกะยอก็บีบหน้าอกจันทร์ จนเธอต้องน้ำตาไหล
"เอางี้ ถ้ามึงทำให้กูสนุกกับมึงได้ กูจะให้ของขวัญให้มึงเลือก"
"ของขวัญอะไร" จันทร์ถาม
"เดี๋ยวมึงก็รู้ ถือว่ามึงตกลง" แล้วมังกะยอก็พยักหน้า ทหารคนสนิทก็รีบคุกเข่า ตรงด้านหลังจันทร์ในท่าหมา ก่อนจะยัดควยเข้ารูตูด เพราะขนาดอันใหญ่ในรูที่ยังไม่เคยผ่านการใช้งาน ทำให้จันทร์ตาเหลือก พยายามจะดิ้นหนี เธอถอยเข่าลงไป 1 ข้างโดยไม่รู้ตัว
"อั่ก" เพชรร้องขึ้น เมื่อมีมีดแทงทะลุน่องขา
"มึงถอยไง กูเตือนมึงละนะ" มังกะยอพูดพร้อมกับชักมีดออกมา จันทร์ได้แต่สงสารคนรัก เขาส่งสายตาห่วงใยมาให้ แต่จันทร์ก็ทำได้แค่ยิ้มตอบ
ทหารที่เย็ดรูตูดของจันทร์กระหน่ำเด้งเข้าออก แม้จะเจ็บแค่ไหน แต่เธอก็คิดถึงคำพูดของมังกะยอที่ถ้าทำให้มันมีความสุขจะมีของขวัญให้ เธอจึงแสร้งครางเสียวออกมาด้วยเสียงสั่นๆ
"อ๊า สะ เสียว เอา เอาอีก" เสียงครางของจันทร์ทำให้มังกะยอประทับใจจนต้องตบมือให้ แล้วเขาก็สั่งให้ทหารจัดการ ตือ ยกตัวจันทร์ให้นอนหงาย โดยมีอีกคนนอนอยู่ด้านล่าง รูตูดยังมีควยแข็งใหญ่คาไว้ มังกะยอเดินขึ้นมา จับควยอันใหญ่โตฟาดตรงหีของจันทร์ จันทร์มองหน้าเพชร อย่างน้อยในครั้งแรกของชีวิตเธอก็ขอจินตนาการว่าเป็นควยของคนรัก แต่ชีวิตจริงไม่เป็นตามฝัน เพราะควยของมังกะยอใหญ่เกิน ที่หีบริสุทธิ์จะรับไหว แต่มังกะยอก็หาสนใจไม่ เขาดันเข้าจนเลือดไหลออกมาชุ่มควย จันทร์เองก็เจ็บจนแทบสลบ แต่ภาพของเพชร ภาพของนวล ทำให้เธอแข็งใจ
"โอ๊ว เสียว เอาอีก เย็ดมาเลย" จันทร์พยายามรวบรวมแรงเพื่อให้มังกะยอมีความสุข เขายิ้มด้วยความสะใจ แล้วก็ดันควยจนเข้ามาได้สุด มันกระแทกเข้ากับมดลูกของจันทร์อย่างแรง แถมควยที่อยู่คาในตูด ก็เริ่มเด้า จันทร์รับแรงกระแทกของชายทั้ง 2 ที่ทำงานสอดประสานกันเป็นอย่างดี ปัญหาเลยมาหนักที่จันทร์ เธอได้แต่อ้าปากค้าง พยายามจะส่งเสียงออก แต่ความที่จุกจนหมดแรง เลยทำอะไรไม่ได้
"อ๊ากกกกก" จันทร์ร้องสุดเสียง เมื่อเธอรู้สึกเจ็บตรงหน้าอกแบบสุดๆ เพราะมังกะยอกัดจนเกิดเป็นรอยฟัน แล้วเมื่อมันคายออก เลือดก็ไหลท่วมปากมัน เกิดจากแผลของจันทร์ เธอสบตากับมังกะยอ ชายตาเดียวที่ใช้ผ้าดำปิดหน้า เธอจ้องจน มังกะยอรู้ตัวว่าตอนนี้จันทร์กำลังดูที่ตรงไหนอยู่ แล้วความแค้นที่เขาต้องสูญเสียดวงตาก็กลับมา แต่จันทร์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อมันพยักหน้า ดึงผ้าปิดตาออกแล้วปากของจันทร์ก็ถูกอุดด้วยผ้าที่เพิ่งถอดมา พร้อมๆ กับที่เสียงร้องของเพชรดังขึ้น แต่เธอไม่สามารถหันไปมองได้
"อ๊าก มึงฆ่ากู ฆ่ากูเลย" เพชรตะโกนขึ้นมา แล้วมีดก็ยื่นมาให้มังกะยอ ในมีดมีลูกตาทิ่มอยู่ จันทร์เลยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกมันควักลูกตาของเพชรออก ตอนนี้จันทร์รู้สึกเป็นห่วงเพชร แต่ในขณะเดียวกันนั้น
"พอแล้ว ไม่ไหวแล้ว ขอร้องๆ" นวลร้องขึ้นตามมา ตอนนี้นวลร้องไป เสียงตลก็ตามมา ไม่รู้ว่าตบไปที่ตรงไหนกันแน่ แต่เสียงที่ฟาดมาเป็นเสียงดังรุนแรง ไม่ว่าจะตบลงตรงไหนก็ตาม นวลคงต้องเจ็บปวดสุดๆ

แล้วจันทร์ก็กรีดร้องออก เมื่อควยทั้งสองที่คาอยู่ 2 รูถูกดึงออกกระทันหัน เธอรู้สึกว่ามีน้ำอุ่นอยู่ในท้อง ก่อนที่จะนอนหมดสภาพข้างๆ กับเพชร สายตามองไปยังนวล ตอนนี้เธออยู่ในสภาพโดนขึง ทวารทุกบานมีควยยัดอยู่ไม่ว่าจะเป็นปาก ตูด หี ต่างมีควยยัดเข้าออก หน้าอกของนวลสะบัดขึ้นลงตามแรงกระแทก แต่ก็ยังมีคนที่ไม่สามารถเอาควยเข้าไปได้ พวกมันก็เลยดูดกัดหน้าอกของนวลจนเลือดไหลซิบๆ ในจังหวะที่คนที่เอาควยยัดปากเสร็จ มันตัวสั่นนิดหน่อยแล้วก็บีบจมูกนวล เพื่อที่จะให้นวลกลืนลงไป พอมันเอาควยออกพร้อมปล่อยจมูกนวลถึงกับสำลัก ไอออกมา น้ำขาวขุ่นบางส่วนก็ไหลออกจากปาก พอปากเป็นอิสระ ชายทั้งสองที่กำลังเย็ดหี เย็ดตูดก็รีบกระแทกให้เร็วขึ้น จากการที่นวลถูกเย็ดมาสักพัก ร่างกายมนุษย์ก็เริ่มมีการปรับตัว จากที่เจ็บก็เริ่มผ่อนคลาย ความเสียวบางอย่างเกิดขึ้นในตัวนวล แม้ว่าจะเจ็บแต่ก็เริ่มเกิดความเสียวขึ้น จนนวลต้องครางระบาดความรู้สึกออกมา
"อ๊า พอ อ๊า พอแล้ว" นวลครางออกมาแบบไม่สนใจแล้วว่าตอนนี้เธอกำลังถูกรุมโทรมกลางแจ้ง แต่ควยที่ยัดเข้าออกทั้งสอง ทำให้เธออดกลั้นไว้ไม่อยู่
มังกะยอเดินเข้าไป คุยกับหัวหน้ากองที่กำลังรุมโทรมนวลอยู่ มันหันมามองที่เพชรกับจันทร์ ก่อนจะยิ้ม สักพักพวกมันก็ส่งสัญญาณ นวลถูกอุ้มออก ตอนจังหวะที่หีหลุดออก มันดูกลวงจนน่ากลัว แล้ว มันก็เดินมาหาจันทร์ แต่อุ้มผ่านไปตรงไปยังเพชร ที่นอนจมกองเลือด
"คนนึงก็ผัวมึง คนนึงก็น้องมึง จะรู้สึกไงว่ะถ้าสองคนมันสมสู่กัน 555"

ว่าแล้วมันก็จับตัวนวลให้ถ่างขาออก หย่อนตัวลง โดยที่มีอีกคนจับควยของเพชรไว้ แปปเดียวหีของนวลก็กลืนควยขอฃเพชรเข้าไป ด้วยความที่เพชรยังหนุ่ม ยังไม่ได้ฝังมุก ทำให้มีขนาดควยที่เพียวกว่า พอหีที่เพิ่งเจอแต่ของใหญ่ ของแปลก พอเจอขนาดธรรมดา มันก็เบยไม่สร้างความเจ็บปวด มีเพียงความเสียว นวลหลับตาปี๋ ไม่กล้ามองหน้า เพราะเพชรก็เป็นคนรู้จัก คนที่รักพี่สาวของเธอ เธอเองรู้สึกละอายใจเป็นอย่างมาก แต่ความเสียวที่เกิดขึ้นก็เป็นความสุขกายที่บรรเทาความเจ็บปวดลงได้
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Bluemuffer]

น่าสงสารมากเลย

[Oceankings1234]

ต้องชนะได้สิต้องมีทาง

[drof666]

สายSMน่าจะชอบใจกันไม่น้อย

[mario]

เป็นเรื่องที่ dark สุดๆ

[rangsitboyyy]

จะใหญ่จะเล็กก็เสียวเหมือนกันอ่ะ

[Sak2563]

คงหมดสิ้นหนทางรอดแล้ว

[ชายชรา]

สงสารจันทร์กับนวลโดนแบบโหดมาก

[Birdza]

สงสารเลยนะเจอแบบนี้

[Paul K]

นี่สินะความโหดร้ายของสงคราม 

[วัธน์กวี]

โหดสุดๆเลย

[Rrrrop]

โหดสัดๆ  ขอแบบทางเราแก้แค้นบ้างได้ไหม

[terapoong48]

ใครจะมาช่วยน่อสุดท้าย

[ขาวน้อย]

บทสรุปคงโหดร้าย

[Manoptana]

จันท์ นวล และ พิมแฝงตัวไว้หาโอกาสแก้แค้นต่อเมื่อมีโอกาส เอาให้แสบกว่าที่โดน