ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

ทุ่งเสรี full 1/2

เริ่มโดย DEVIL WORLD, กรกฎาคม 19, 2021, 07:44:27 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

DEVIL WORLD

 ต้นเรื่องฉบับสมบูรณ์ครับ ติดตามอ่านกันเลย #ขอบคุณทุกๆท่านครับ ขอให้ชอบ ขอให้ถูกใจกันนะครับ






 
   ทุ่งเสรีคือ?...หมู่บ้านเล็กๆที่ตั้งอยู่ห่างไกลจากตัวเมืองและอำเภอ ที่นี่เป็นหมู่บ้านเล็กๆมีบ้านเรือนแค่ยี่สิบกว่าหลัง ตั้งอยู่ใจกลางท้องทุ่งและผืนป่าเล็กๆไม่กี่สิบไร่ ที่นี่นอกจากจะห่างไกลแล้วยังไม่ค่อยเจริญถึงแม้ว่าจะพอมีไฟฟ้าและถนนคอนกรีตตัดผ่าน แต่มันก็ถูกทำมาหลายสิบปีแล้วและขาดการซ่อมบำรุงจึงมีสภาพเป็นหลุมเป็นบ่อไม่ต่างจากถูกปล่อยทิ้งและหมู่บ้านนี้ก็ไม่เคยมีเจ้าหน้าที่ใดๆมาเหลียวแลเลยสักนิด แม้ว่าจะมีการเลือกตั้งใหม่ไม่รู้กี่หนต่อกี่หน แต่สภาพถนนก็ไม่เคยได้รับการซ่อมแซมเลยจนทุกวันนี้มันเปลียนจากคอนกรีตเป็นทางดินกรวดแล้ว


ผู้คนในหมู่บ้านเองก็ถูกปล่อยให้อยู่พึ่งพากันเอง ต่อให้มีผู้ใหญ่บ้านก็ไม่ได้ช่วยอะไรเพราะตัวผู้ใหญ่บ้านก็เป็นแค่หัวหน้าหมู่บ้านที่ชาวบ้านเลือกมาเท่านั้น จึงไม่มีค่าในสายตาของหน่วยงานที่รับผิดชอบในเขตตำบลหรืออำเภอนั้นเลย  ที่ดีหน่อยก็คือคลื่นโทรศัพทร์ที่พอมีให้ใช้สื่อสารทางไกลได้บ้างถึงจะแค่ขีดเดียวก็ตาม! ชาวบ้านทุกคนในหมู่บ้านนี้จึงตั้งชื่อตามสถานะที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่พึ่งพากันเอง ว่า หมู่บ้านทุ่งเสรี!

      ต้นปี2559 ผู้ใหญ่และชาวบ้านทุ่งเสรีทุกคนได้ส่งเรื่องร้องขอครูสอนหนังสือไปทางจังหวัด  เหตุเพราะระยะทางจากหมูบ้านไปโรงเรียนที่ใกล้ที่สุดนั้นไกลกว่า70กิโล ด้วยระยะทางที่ไกลและไม่สะดวกสบายเพราะถนนเป็นหลุมเป็นบ่จึงเป็นเรื่องยากที่ชาวบ้านจะพาลูกๆหลานไปเรียนได้! ซึ่งทางจังหวัดก็รับเรื่องและบอกว่าจะจัดหาบุคคลากรด้านครูสอนหนังสือส่งมาที่หมู่บ้านทุ่งเสรี! 


       ปี2560 ทางจังหวัดก็ได้ส่งครูเข้ามาประจำที่โรงเรียนที่ผู้ใหญ่และชาวบ้านทุ่งเสรีได้ร่วมกันสร้าง โดยครูที่ทางจังหวัดได้ส่งมานั้นเป็นครูหนุ่มไฟแรงจากกรุงเทพ ที่อาสามาประที่โรงเรียนในหมู่บ้านทุ่งเสรี ชื่อครู..เอก หรือ เอกภพ อายุ25สูง170 และยังมีบุคคลากรทางการแพทย์ที่ทางจังหวัดไม่ได้จัดหามาแต่ดันได้พ่วงมาคือแฟนของครูเอก ชื่อหมอบี หรือ จิรารัตน์ หมอสาววัย25ที่ยื่นเรื่องขออาสาตามครูเอกมาประจำที่ทุ่งเสรี!

   วันที่10มีนา60  รถกะบะสองประตูยี่ห้อโตโยต้าสีดำได้วิ่งมาตามเส้นถนนคอนกรีดจากตัวเมืองมาจนถึงถนนเป็นหลุมเป็นบ่อยาวหลายร้อยกิโลที่เข้ามายังทุ่งเสรี รถคันนั้นได้วิ่งมาจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่งติดถนนเป็นบ้านไม้หลังเก่าซอมซ้อ!มีชายคนนึงนั่งอยู่

พอรถจอดกระจกประตูหน้าก็ลดเปิดลง พร้อมกับใบหน้าของสาวสวยยื่นออกมามองชายที่นั่งอยู่หน้าบ้าน จนชายคนนั้นถึงกับจ่องด้วยสายตาตื่นตะลึงในความสวยของหญิงสาวบนรถ 

   "อือ...ขอโทษนะคะ...ลุง...บ้านของ..เออ..ผู้ใหญ่มาไปทางไหนคะ...." หญิงสายที่ยื่นหน้าออกมาจากรถเอ่ยถามชายที่นั่งอยู่หน้าบ้าน

  "อ๋อ...เฮือนผู้ใหญ่มาบ่...ไปทางผุ่นเด้อ....ขับตรงไปโลด...ไปจนฮอดหม่องกกไม้ใหญ่ๆที่มีคันโยกน้ำหะละ...อันนั้นละ...เฮือนผู้ใหญ่มา..." เสียงตอบจากชายที่นั่งอยู่หน้าบ้านที่พูดเอ่ยออกมาด้วยสำเนียงคนพื้นถิ่นอีสาน

  "เอออออ...ต้นไม้...ที่มีคันโยกน้ำ...อืม...ค่ะขอบคุณค่ะ..." เสียงตอบของหญิงสาวที่ดูจะไม่ค่อยเข้าใจในภาษาที่ชายคนนั้นพูดแต่เธอก็พอจับใจความได้บางส่วน

  พอรับรู้สถานที่คร่าวๆหญิงสาวก็หันไปบอกกับคนขับและเลื่อนปิดกระจกก่อนที่รถจะวิ่งไปต่อ

  "เค้าบอกว่า..อืม...ที่มีต้นใหญ่ๆ...มีคันโยกน้ำหน้าบ้านอะ...เค้าจับใจความได้แค่นี้.." หญิงสาวได้หันไปบอกกับคนขับขับ

   "อืมม...ตรงไปใช่ไหม...ที่มีคันโยกน้ำเนาะ.." ชายคนขับกล่าว

  ต่อมารถโตโยต้าสีดำคันดังกล่าวก็วิ่งตามทางมาเรื่อยๆอย่างเชื่องช้าเพราะหลุมบ่อ จนผ่านบ้านเรือนอีกหลายหลังมาราวๆ500เมตร ก็เลี่ยวเข้าข้างทางตรงหน้าบ้านหลังหนึ่งที่มีต้นกระบกใหญ่กับคันโยกน้ำอยู่ใต้ต้น พอรถจอดทั้งหญิงสาวและชายคนขับก็ยื่นหน้าออกมาจากรถชะโงกมองหาคนในบ้าน ก่อนที่จะมีชายแก่วัยกลางคนเดินออกมาจากหลังบ้าน ชายคนนั้นใส่ชุดชาวไร่ขาดๆเก่าๆตัวอ้วนดำเดินดุ่มๆมายังรถที่จอดอยู่พร้อมกับเสียงเอ่ยถามของชายคนขับรถที่ดังขึ้นมาถามชายวัยกลางคนที่กำลังเดินมา?

   "เออ..ขอโทษนะครับ...นี่ใช่บ้านผู้ใหญ่มาไหมครับ..." ชายคนขับรถเอ่ยถาม

   "อ๋อ...ครับ...ผมนี่ละผู้ใหญ่มา...มีธุระหยัง.." เสียงตอบจากชายวัยกลางคนที่เดินมาหยุดยืนอยู่ที่รั้วหน้าบ้าน

  "ผม...ครูเอกครับ...ที่จังหวัดส่งมาสอนเด็กๆที่นี่ครับ..." ชายขับรถหรือเอกภพตอบ

   "อ๋อ..ครับๆ..สวัสดีครับคุณครู...เอาๆจอดรถก่อนครับ..ลงมาคุยกันในเฮือนก่อน.." เสียวบอกจากผู้ใหญ่มา

  "ครับ...ผู้ใหญ่...จอดตรงนี้ได้นะครับ..." เอกกล่าวถาม
   
    "ได้ครับ..." เสียงบอกจากผู้ใหญ่มา

  พอผู้ใหญ่มาบอกให้เอกขับรถเข้ามาจอดที่ลานหน้าบ้านเอกก็เลี้ยวรถเข้ามาจอด ก่อนที่เขาและหญิงสาวที่มาด้วยกันจะก้าวลงจากรถมานั่งคุยกับผู้ใหญ่ที่แคร่ไม้ไผ่หน้าบ้าน!

  "อืม...ครูเอกเนาะครับ...คนที่จังหวัดส่งมาประจำอยู่หมู่บ้านนี่แมนบ่ครับ" ผู้ใหญ่มาถาม

  "ครับผู้ใหญ่..." เอกตอบ

  "อืม...แล้ว...ผู้นี่ละครับ" ผู้ใหญ่มาหันไปมองหญิงสาวที่มากับครูเอกและกล่าวถามว่าเธอคือไคร

"อ๋อ...คนนี้แฟนผมครับ...ชื่อบี...เธอเป็นหมอที่อาสามาอยู่ที่นี่อีกคนน่ะครับ.." เอกกล่าวบอก

  "อ๋ออออ...ครับ...ผมกะเห็นซื่ออยู่ในจดหมายของจังหวัดอยู่....ที่แท้กะแฟนคุณครูเนาะ..."ผู้ใหญ่กล่าวตอบรับคำ

  "ครับ...ผู้ใหญ่...คือพอผมอาสามาที่นี่...แฟนผมเลยทำเรื่องขอย้ายมาด้วยครับ"  เอกกล่าวบอก

"อืม...ดีครับๆหมู่บ้านนี่จังสิไดมีทั้งครูทั้งหมอ..อืมแล้วครูเอกกะบ่ต้องเรียกผมผู้ใหญ่เด้อ...เรียกผมสั้นว่าลุงกะพอ..ไม่ต้องเรียกเป็นทางการดอกครับ..." ผู้ใหญ่มากล่าวบอกเอก

   "ครับผู้ใหญ่...เออ!..ลุงมา.." เอกกล่าว

  "อืมม..ซั่นกะถ้าแป๊บนึงเด้อเดียวผมไปเอิ้นบักนวยลูกชายก่อน...แล้วเดียวสิให้มันพาครูกับหมอไปหม่องพักครัย...ถ้าจักหน่อยเด้อครับ.."  ลุงมากล่าวบอกเอกพร้อมลุกเดินไปทางหลังบ้าน


เอกและบีนั่งรอลุงมาที่แคร่ไม้ไผ่พักนึงลุงมาก็เดินกลับมาทางหลังบ้านพร้อมเด็กหนุ่มผิวดำก่อนจะมาหยุดยืนตรงหน้าเอกและบี ในตอนนั้นเองเด็กหนุ่มที่ลุงมาพามาก็เอ่ยออกมาด้วยความสงสัยเมื่อเดินมาเห็นเอกและบี?

  "แม้นผู้ใดพ่อ...คือหล่อแท้...อีกคนกะงามๆ.." เสียงเอ่ยถามจากเด็กหนุ่มที่ถามลุงมา

   ลุงมาไม่ได้ตอบที่เด็กหนุ่มคนนั้นถามแต่กลับหันมาพูดกับเอกและบี แนะนำว่าเด็กหนุ่มที่พามาคือไคร

  "นี่บักนวยครับ...ลูกชายผม...เดียวมันสิพาครูกับหมอไปหม่องพักครับ" เสียงบอกจากลุงมา

  "ครับ..ลุงมา..." เอกตอบรับคำ

  "นวย...มึงพาครูกับหมอเพิ่นไปเฮือนพักเด้อ...อยู่โรงเรียนน่ะ.." ลุงมากล่าวบอกนวยลูกชาย

  "อืมม...ครูกับหมอเบาะ...ปาด..กะว่าแล้ว...คือหล่อคืองานแท้...เอ้าๆ..ตามผมมาเด้อครับ...คุณครูคุณหมอ"  เสียงกล่าวบอกพร้อมกับนวยที่เดินออกไปหน้าบ้าน

  เอกและบีก็กลับขึ้นรถก่อนจะถอยรถออกจากบ้านผู้ใหญ่มา แล้วเรียกให้นวยเด็กหนุ่มวัย13-14ขึ้นรถ

    "อูววว...ปาด....อันนี้เบาะรถ..ปาด...ปาด..เกิดมาบ่เคยนั่งจักเทือ..." เสียงร้องของนวยเมื่อเปิดประตูขึ้นมานั่งบนรถของเอก

    "อืมม...แล้วที่พักไปทางไหน..นวย..." เอกกล่าวถามเด็กหนุ่ม

    "ตรงไปเลยครับจนสุดโค้ง..แล้วเลี้ยวไปทางซ้ายสุดทาง..กะฮอดแล้วครับ" นวยบอก


   หลังจากนั้นเอกก็ขับไปตามที่นวยบอกเขาตรงมาจนเจอโค้งก็เลี้ยวซ้ายและตรงไปสุดทาง เอกขับตรงตามทางดินแดงมาไกลจากบ้านผู้ใหญ่เกือบกิโลก็ถึงโรงเรียนเล็กๆที่มีอาคารชั้นเดียวและมีบ้านพักอยู่หนึ่งหลัง  ตลอดสองข้างทางที่ผ่านเอกก็สังเกตุว่ามีบ้านคนอยู่แต่ห่างๆกันเกือบร้อยเมตร!




   พอมาถึงบ้านพักในโรงเรียนเอกก็ขับรถเข้าไปจอดที่หน้าบ้านและดับเครื่อง ก่อนจะลงมาขนของที่อยู่ท้ายกระบะเข้าไปในบ้านโดยมีนวยลูกลุงมาช่วยขน พอขนเสร็จเอกก็เดินดูรอบบ้านๆก็พบว่ามีไฟฟ้าให้ใช้และห้องน้ำก็มีน้ำจากบ่อดินที่มีปั้มดูดให้ ถือว่าสะดวกสะบายพอควร

  "นี่นวย...บ้านหลังนี้พึ่งสร้างหรอ.."  เอกถามด้วยความสงสัยที่บ้านพักนั้นดูใหม่และข้าวของสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างปั้มน้ำก็เหมือนพึ่งติดตั่ง

  "ครับ..สร้างแล้วเมื่ออาทิตย์ก่อนนี่ละครับครู..." นวยกล่าวบอก

  "อ๋อ...อืมม..." เอกรับคำ

  พอเดินดูรอบบ้านแล้วเอกก็กลับเข้าบ้านไปช่วยบีจัดของโดยในบ้านมีที่นอนให้พร้อมกับผัดลม เอกก็จัดการเอากล่องหนังสือที่เอามาไปวางที่มุมบ้านพร้อมกับของด้านการแพทย์ก่อนจะมาช่วยบีจัดเสื้อผ้า โดยมีนวยคอยช่วยจัดของอื่นด้วยอีกแรง แล้วในระหว่างที่เอกจัดของกันอยู่ก็มีชาวบ้านหลายคนแวะเวียนไปมาถามไถ่ว่าเอกเป็นไคร พอรู้กันแล้วก็พากันกลับไป จนเวลาผ่านไปราวๆ2ชั่วโมงทุกอย่างก็เข้าที่  ลุงมาก็ขี่รถมอไซค์มาที่บ้านพักเพื่อดูความเรียบร้อยก่อนจะพานวยกลับ!

   "เรียบรอยดีนะครับครู...ขาดเหลืออะไรบอกชาวบ้านให้ไปบอกผมได้เลยนะ..." ลุงมากล่าวบอก
 

  "ครับ...ลุงมา..." เอกตอบรับ

   "อืม...ส่วนเรื่องข้าวเย็นวันนี้ก็ไปทานที่บ้านผมก่อนนะครับ...เดียวพรุ้งนี้ผมจะเอาพวกเครื่องครัวมาให้" ลุงมากล่าวบอก


  หลังจากนั้นลุงมาก็ขับรถพานวยกลับบ้านไป ส่วนเอกและบีก็กลับเข้ามาเตรียมเสื้อผ้าอาบน้ำเพราะตอนนี้มันเย็นแล้วและยังต้องขับรถไปทานข้าวที่บ้านลุงมา !

   พอเข้าช่วงเย็นเอกและบีก็ไปอาบน้ำเปลียนเสื้อผ้าที่ใส่กันมาทั้งวัน โดยบีอาบก่อนแล้วเอกอาบทีหลัง พออาบเสร็จทั้งคู่ก็ขับรถไปบ้านผู้ใหญ่มาเพื่อทานข้าวเย็น พอเอกขับรถมาถึงก็เห็นลุงมาเตรียมกับข้าวรออยู่แล้ว ก่อนที่ลุงมาจะกวักมือเรียกเอกและบีให้เข้ามาในบ้านของแก เอกและบีจึงจอดรถและเดินเข้ามานั่งที่แคร่ไม่ไผ่ที่มีถ้วยกับข้าวตั้งอยู่2-3อย่าง!

   "เอาๆ...กินข้าวกันครับครู..หมอ...มีแกงไก่..ต้มปลา..เจียวป่าดุกครับ..." ลุงมาเรียกให้เอกบีหันเข้ามานั่งกินข้าว

   "ครับ...ลุงมา" เอกรับคำพร้อมกับดึงบีเขยิบเข้ามานั่งล้อมวงกินข้าว





  ระหว่างนั้นนวยก็ยกหมอหุ้งข้าวมาตั้งที่แคร่ก่อนที่ลุงมาจะตักใส่จานแล้วส่งให้เอกและบี ก่อนที่ต่อมาทั่งสี่จะนั่งกินข้าวกัน ระหว่างนั้นบีก็มองๆที่นวยและลุงมาอย่างสงสัยก่อนจะเอยถามอะไรออกมา

   "อืมม...ลุงมาคะ...แล้วเมียลุงไม่มาทานด้วยหรอคะ.." บลูเอ่ยถาม

   "อ๋อ..เมียลุงเค้าไม่อยู่แล้วครับหมอ..." ลุงมากล่าวบอก
 
  "อ่าว...ขอโทษที่ถามนะคะลุง..หนูไม่รู้.." บีกล่าว

"ไม่เป็นไรครับ...ผมไม่ว่าอะไร.." ลุงมาบอก

"หืมม...แล้วลุงมาเลี้ยงเจ้านวยมาคนเดียวหรอครับ.." เอกกล่าวถามขึ้นมา

  "ครับครู...ตั่งแต่แม่มันเสียไปตอนมันสิบขวบผมก็เลี้ยงมันมาคนเดียวครับ..."  ลุงมาบอก

  "อือ...ครับ...คงเหงาแย่เลยนะครับเจ้านวย" เอกกล่าว

  "มันไม่เหงาหรอกครับครู...วันๆผมไม่เห็นมันเหงาหง๋อยเลย..วันๆเที่ยวเล่นเฮฮากับเพื่อนรุ่นเดียวกัน.." ลุงมาบอก

  "งั้นก็ดีครับที่นวยเป็นเด็กร่าเริง...ดูแล้ว...นวยน่าจะเรียนได้เก่งพอดวร" เอกกล่าว

   "ครับครู....แต่มันไม่ค่อยตั่งใจสักเท่าไหร่.." ลุงมาตอบ

หลังจากคุยกันพร้อมกับนั่งกินข้าวกันพักใหญ่ๆเอกและบีก็แยกกลับมานอนที่บ้านพัก โดยก่อนหน้าที่จะกลับลุงมาก็บอกว่าพรุ้งนี้จะนัดชาวบ้านมาประชุมที่โรงเรียน


  ในเช้าวันต่อมาเอกก็ตื่นขึ้นเพราะเสียงเรียกจากหน้าบ้าน เอกจึงเปิดประตูออกไปดูก่อนจะพบว่าเป็นเจ้านวยที่มาเคาะเรียก

  "มีอะไรหรอนวย...มาเรียกแต่เช้าเลย.." เอกยื่นหน้าออกไปถาม

  "พ่อให้มาบอกครับว่า...ไปกินข้าวเช้าอยู่เฮือนเด้อครับครู..." นวยบอกก่อนจะปั่นจักรยานออกไปจากโรงเรียน

   ด้านเอกที่รู้เรื่องที่นวยมาเคาะก็เดินมาปลุกบีที่ยังคงหลับอยู่บนที่นอน

   "บี...บี..ตื่นได้แล้วจ๊ะ...สายแล้ว..." เอกปลุกบี

  "หือ..หืม...สายแล้วหรอ..อืออออ..." บีถามพร้อมกับบิดขี้เกลียดและลุกนั่ง

   พอทั้งสองคนตื่นนอนกันพร้อมแล้วก็ผลัดกันอาบน้ำและแต่งตัวก่อนจะไปบ้านลุงมา เมื่อทั้งสองมาถึงบ้านลุงมาเอกและบีก็เข้าไปนั่งล้อมวงกินข้างอย่างเมื่อคืนที่ต่อมาหลังกินเสร็จลุงมาก็บอกว่าวันนี้ช่วงสายๆจะพาชาวบ้านไปประชุมที่โรงเรียน แล้วจะสร้างศูนย์การแพทย์ขึ้นด้วย เอกและบีที่นั่งฟังก็ตอบรับก่อนที่จะกลับมาเตรียมตัวที่บ้านพัก พอช่วงเวลาซัก10:00 ชาวบ้านกลุ่นนึงก็มานั่งรอกันที่ห้องเรียนของโรงเรียนโดยมีลุงมาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ของตำบลด้วย หลังจากนั้นลุงมาก็เริ่มประชุมกันถึงแผนการที่จะให้ชาวบ้านพาลูกหลานมาเรียนกับเอกที่โรงเรียนนี้ โดยได้รับการรับรองจากตำบลและลูกหลานก็ได้รับวุติการศึกษาจริงๆที่รับรองได้!



  พอตกบ่ายหลังประชุมจบทางลุงมาพร้อมชาวบ้านห้าหกคนก็พากันไปกันไปที่วัด เพื่อขอใช้ที่ดินท้ายหมู่บ้านเป็นที่สร้างอาคารอนามัยของชุมชน ทางวัดก็อนุญาตให้ใช้เพื่อเป็นประโยชน์แก่ชาวบ้าน หลังจากนั้นลุงมาก็เรียรายเงินจากชาวบ้านมาซื้ออุปกรณ์ข้าวของที่ใช้สร้างอย่างปูนไม้หลังคา ซึ้งก็ได้มาราวๆ4หมื่นรวมกับทางเจ้าอาวาสวัดบริจาคด้วย


  หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ตั่งแต่วันที่การประชุมจัดแผนงานเริ่มต้นจนถึงวันนี้ที่ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ เอกก็เริ่มสอนเด็กๆในหมู่บ้านไปแล้ว3วันส่วนบีก็คอยช่วยสอนด้วยเช่นกัน และทางอนามัยที่กำลังสร้างก็เริ่มเป็นรูเป็นร่างแล้ว เพราะหลังไม่ใหญ่นักโดยโครงสร้างเป็นไม้กรึ่งปูน โดยใช้งบแค่4หมื่นก็เป็นอาคารสมบูรณ์แล้ว เพราะไม้ส่วนใหญ่ได้มาจากที่นาของชาวบ้าน และยังได้มีการสร้างทั้งเตียงนอนและราวผ้ากั้นห้อง ส่วนอุปกรณ์เครื่องมือต่างๆรวมยาบีก็เป็นคนจัดเตรียมเองทุกอย่าง  เอกและบีสอนเด็กในหมู่บ้านมาเรื่อยจนผ่านอาทิตย์ที่สองศูนย์อนามัยก็สร้างเสร็จ 



   วันที่26มีนา บีก็ขนของและอุปกรณ์การแพทเข้ามาในศูนย์อนามัย มีอุปกรณ์การแพทย์เบื้องต้นครบทุกอย่างและมีเกี่ยวกับสถานะการฉุกเฉินอีกชุดใหญ่ เรียกได้ว่าพร้อมบริการช่วยเหลือชาวบ้านทุกคน  วันที่30มีนา บีก็ทำการเปิดอนามัยพร้อมกับนำแนวทางการเข้ามารักษาโรคภัยไข้เจ็บ ชาวบ้านก็ทะยอยกันมาฟังบรรยายพร้อมตรวจโรคภัยไข้เจ็บกับบีเกือบทั้งหมู่บ้าน บีก็ถือว่าเป็นวันแรกที่ดีที่คนมาฟังเยอะ


   พอช่วงบ่ายนวยก็แวะมาเล่นที่อนามัยโดยมาคอยช่วยงานบีหยิบโน้นนี้ให้และพอไม่มีคนนวยก็หันมานั่งเล่นนั่งคุยกับบี บีเองที่เห็นนวยมาช่วยงานเธอก็คุยด้วยท่าทีเอ็นดู

  "นี่..เรียนเป็นไงบ้าง...นวย..." บีเอ่ยถาม

  "หือ...ผมบ่ไดเรียนครับหมอบี...ผมจบป.หกแล้ว..ครับ" นวยหันมาตอบ

  "อ๋อถึงว่า...บ่ายแล้วยังไม่เห็นไปเรียน" บีกล่าว

  พอรู้ว่านวยจบป.6แล้วบีจึงไม่ได้ถามต่อ แต่กลับเอ่ยชวนนวยไปร้านขายของเป็นเพื่อน

  "นี่..นวย...ไปร้านขายของเป็นเพื่อนพี่หน่อย.." บลูกล่าว

   "ครับ...เอื่อยหมอบี...แต่ต้องซื้อขนมให้ผมกินนำเด้อครับ" นวยกล่าว

  "อ่า...เดียวซื้อให้กิน...ป๊ะ.." บลูกล่าวพร้อมลุกเดินออกไปหน้าอนามัย

หลังจากนั้นบลูก็เดินมาที่ถนนหน้าศูนย์อนามัยก่อนจะเดินตรงตามทางที่สองข้างทางเป็นสวน มีต้นไม้ปกคลุมเป็นแนวยาวราวๆร้อยเมตร พอพ้นแนวสวนไปอีกห้าสิบเมตรก็ถึงร้านขายของ รวมระยะทางแล้ว150-160เมตรจากอนามัยมาร้านขายของ


บีมาซื้อน้ำแช่เย็นดื่มพร้อมกับซื้อขนมให้นวยด้วยนิดหน่อย ก่อนที่บีจะเดินกลับมายังอนามัย แต่ในระหว่างที่กำลังจะเดินออกมาจากร้านขายของนั้น จู่ๆก็มีเสียงพูดออกมาจากชายคนนึงที่เดินตรงเข้ามาในร้าน ?

    "เฮ้ยย...บักนวย...มึงมากับไผวะ...คืองามแท้..." เสียงถามจากชายที่เดินเข้ามาในร้านค้า

  "ผู้ไดกะอย่าแล้ว....สิอยากฮู่ไปเฮ้ดหยังเดียวนิ..." นวยตอบด้วยน้ำเสียงและท่าทางบงบอกถึงความไม่ชอบใจ

  "ฮวยยบักห่านิ...มาตอบกวนตีนแท้...มึงเด้อถ้าบ่แมนลูกผู้ใหญ่กูสิเตะให้..." ชายคนนั้นกล่าวตอบนวยด้วยท่าทีไม่พอใจกับคำที่นวยตอบ

  "มาทะแมะ...มึงว่ากูย่านติ...บักกบ..." นวยตะคอกใส่ชายคนนั้นหรือที่นวยเรียก..กบ!

  "โฮ!!...เอาแท้เนาะ..กูรุ่นอ้ายมึงหลายปีเด้อบักนิ...เอาสะน้อ.." กบเอ่ยกล่าวพร้อมชี้หน้านวย

ระหว่างนั้นป้าเจ้าของร้านก็ตะโกนขึ้นมา!ไล่ให้กบออกไปจากร้านของแก

  "ฮวยย...เซาแมะบักกบ...หนีแมะมาหาเรื่องหยังเด็กน้อย....เห็นอยู่เบาะหมอนะ...ให้เกียรติเพิ่นแน่แมะ...ไปหนี..."  ป้าเจ้าของร้านขายของตะโกนไล่นายกบ

  "ปาด...หมอเบาะนิ...ตะแมนผู้งาม...ปาด...ขาวสวยแท้..." กบเอ่ยพร้อมหันมองที่บีเมื่อรู้ว่าบีคือหมอประจำอนามัย

   "เอ้าบักห่ากบ...ยังไปกวนหมอเพิ่นอีก...หนีแมะบักนิ...ไป..." ป้าเจ้าของร้านยังตะโกนไล่พร้อมเดินมาพลักนายกบออกจากร้าน


   "โอ๊ะ...ไปกะได...ฮู๊ววว...สำนี้กะไลโว่ย...หืยยย..." กบสบถพร้อมกับเดินห่างออกไปจากร้านขายของแต่สายตายังจ่องมองมาทีบี



   หลังจากนายกบที่นวยและป้าร้านขายของเรียกเดินจากไป บีก็ยืนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเล็กน้อยเธอจึงเอยถามด้วยความสงสัย!

   "ป้าคะ...นั้นไครหรอคะ..." บีกล่าวถาม

   "นั่นบ่...บักกบจ๊ะหมอ...มันสากะมาจากเฮ็ดงานในเมือง(จังหวัด)..." ป้าร้านขายของบอก

   "อือ...แล้วนายกบตัวใหญ่ขนาดนั้น ทำไมนวยถึงไปกวนเค้าอย่างนั้นละ" บีหันมากล่าวถามนวย

   "ผมบ่มักมันครับ...แล้วโตใหญ่ผมกะบ่ย่านครับ.." นวยตอบ

   บีก็ถึงกับยิ้มในท่าทีการตอบของนวยที่สีหน้าดูจิงจังมากแต่บีกับคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยที่นวยจะสู้กบได้ถ้าหากมีเรื่องกันจริง เพราะขนาดบีที่ตัวสูง160กว่ายังสูงแค่ไหล่ของนายกบ นวยยิ่งไม่ต้องพูดถึงสูงพ้นศอกของกบรึป่าวก็ไม่รู้

  "อ๊า...สูงยังไม่ถึงศอกเค้าเลยริอยากจะต่อยตีกับเค้านะนวย..หะ..ห๊า..ห๊า"  บีกล่าวพร้อมหัวเราะ

    "คนอย่างผม..โตใหญ่กะบ่ย่านครับ...โอ๊ยยย.." เสียงพูดของนวยที่กล่าวอวดตนจนป้าเจ้าของร้านยิกหูด้วยความหมั่นเขี้ยว จนนวยร้องลั่น

   "นี่...บ่ย่าน...บัดเขาสิตีผัดแลนหนี...แล้วบอกบ่ย่าน..หืยยย..." เสียงพูดจากป้าเจ้าของร้านที่นิกหูของนวย

   
   "โอ๊ยยย...บ่ได้หนีเด้อ....แค่ถอยไปตั้งหลัก..." นวยกล่าวตอบป้าเจ้าของร้าน

  "นี่...มะเงกนี่่...ตั้งหลังหยังแลนฮอนเฮือน.." ป้าเจ้าของร้านกล่าวพร้อมเคาะนิ้วใส่หัวของนวย

   "โอ๊ะ...ฮ๊วยยย...กลับเมื่ออนามัยกันเถาะ..เอื่อยหมอบี...อยู่นี่โดนกว่านี่...ป้าเราคือสิแฉผมเบิดคัก.." นวยกล่าวพร้อมเดินถอยหลังออกไปหน้าร้านค้า

   "แฉอีหลีฮั๋นแล้ว..." ป้าเจ้าของร้านกล่าว

บีถึงกับยิ้มและอดหัวเราะไม่ได้ในท่าทีของนวยและป้าเจ้าของร้านที่พูดหยอกล้อกัน แล้วหลังจากนั้นบีก็เดินกลับมาทำงานที่อนามัยต่อ โดยที่นวยก็อยู่เป็นเพื่อนยันเลิกงานในตอนเย็น!


 
   


 
ติดตามอ่านตัวเต็มก่อนไครได้ที่
https://www.tunwalai.com/ebook/detail?ebookId=16656
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
เจ็บกว่าตัวสำรอง ก็คือตัวสำรองของตัวสำรอง

kidlove12


santosan

 ::JubuJubu::งานนี้บักนวยจะได้ใครก่อนนะ รอลุ้น

Rrrrop


darkshadow0504


Dowprakay Cha

รอดูว่าจะ มีบทเสียวหรือป่าว

เอเค

เจ้ากบน่าจะมีส่วนเกียวข้องในเรื่องนี้กับหมอแน่เลย

2206

อุดหนุน e book แล้วครับ ติดตามผลงานอยู่เรื่อยๆ :D

rasta

บักนวยน่าจะได้ก่อนเพื่อน แล้วก้อเวียนไปกับคนอื่นให้สมกับชื่อหมู่บ้าน

Pop9


cannavaro

สไตย์. Ntr วสาวชาวกรุง กะเด็กน้อยบ้านป่ารึปล่าว

Manoptana

ครูเอกกับหมอบีได้ผจญภัยบ้านนอกดีเห็นอะไรแปลกไป แต่ยังไม่มีอะไรตื่นเต้น หรือว่านักเลงรุ่นใหญ่เป็นจุดเริ่ม

chatree52

หมอบีไม่น่ารอดนายนวยแน่

wiseman

น่าจะเสรีกันมันเลยครับ

Bad Boy

หมอบีไม่น่ารอดนายนวยแน่