บำบัดรักอาวเขย2

[ขุนดัน]

หน่อยนั่งจับเจ่าทอดยาวไปยังพื้นนากว้างทั้งที่ปักดำนาแล้วบางส่วนชูใบข้าวเขียวขจีและบางส่วนยังไม่ปักดำนา ที่เขาเพียงแค่ไถอุดไว้เท่านั้นหน่อยมองทุกอย่างเรื่อยเปื่อยจนไปหยุดอยู่ที่สวนปาล์มน้ำมัมที่พึ่งปลูกอย่างมีความสุข ก่อนที่ความคิดของเขาจะไปหยุดอยู่ที่หนุ่มสาวนาข้างๆที่กำลังถอนกล้าอยู่

"เสาร์...บักเสาร์"หน่อยตะโกนเรียกหลานเมีย

"คร๊าบ...แม่นหยังน้อครับพ่ออาว"เสาร์ที่กำลังถอนกล้าช่วยเมียอยู่ถึงกับสะดุ้ง ก่อนจะหันไปเห็นว่าเป็นใครเขาจึงตอบกลับไป

"เอ็ดอีหยังอยู่กูเอิ้นตั้งโดนคือบ่เหอ"หน่อยต่อว่าหลานเมีย

"กำลังฟ้าวหลกกล้าอยู่ครับอาว"เสาร์ตอบ

เสาร์หลานเมียของเขาเป็นคนที่ทำนาอยู่พื้นที่ข้างๆและปลูกเถียงนาอยู่ใกล้ๆกัน เสาร์เป็นชายหนุ่มอายุสามสิบต้นๆมีอาชีพเปิดร้านซ่อมรถมีเมียชื่อ อนงค์นาถหรือ นงค์ อายุราวๆ24ปี ทั้งสองมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคนอายุ6เดือน ชื่อน้องมีน  อนงค์นาถเป็นคนที่สวยผิวขาวนวลเนียนละเอียดอมชมพู เธอเคยเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆในหมู่บ้านตั้งแต่สมัยเรียนจนแล้วจบมาเป็นครูอยู่ที่ศูนย์เด็กเล็กพัฒนาเด็กก่อนเกณฑ์ แต่สุดท้ายก็ได้ ลงเอยกับเสาร์ลูกชายของบุญมีพี่เมียเขา

"มื้อนี้คือได้พาลูกพาเมียมานา"หน่อยถาม

"มื้อนี้วันเสาร์เมียผมหยุดกะเลยจะพากันมาหลกกล้าซอยกันครับ"เสาร์ตอบ

"มึงบ่ย่านลูกเมียมึงลำบากบ่..ฮ้อนกะฮ้อนลูกกะยังน้อยยุ...มึงบ่ย่านผิวขาวๆของเมียมึงดำติ"หน่อยถามเป็นชุด

"หนูเป็นลูกชาวนาเด้อจ้า...แค่นี้บ่เป็นหยังดอก"อนงค์นาถตอบแทนผัว ก่อนจะก้มหน้าก้มตาถอนกล้าต่อไป

หน่อยมองดูหลานเมียอย่างรู้สึกทึ่งในความที่ไม่ห่วงสวยและไม่กลัวความลำบากเปื้อนดินโคลน ถ้าเป็นเมียเขาป่านนี้คงจะบ่นแล้วว่ามือเจ็บมือด้าน

ปกติเมื่อถึงฤดูปักดำนา หลานเมียกับหลานสะใภ้จะไม่ได้นอนที่นา แต่เสาร์จะปิดร้านแล้วขับรถมาตอนเช้าตอนเย็นก็กลับไปนอนที่บ้านหรือวันหยุดราชการทั้งเสาร์และนงค์ก็จะมาช่วยกันทำนาแต่เช้าจรดเย็น

"มึงมาเฮ็ดนาแบบนี้กะดีคือกัน..ตอนเเลงๆกูจะได้มีหมู่คุยแน่...อยู่ผู้เดียวมันเหงาๆ  มีมึงกับเมียมาคุยเป็นหมู่อยู่แบบนี้กะคงจะบ่เหงาแล้วล่ะ"

"แล้วป้าเพ็ญเด้อาว...ผมคือบ่ค่อยเห็นเลย" เสาร์เอ่ยถามถึงอาเพ็ญเมียของอาวหน่อย 

"เมียกูมันย้ายกลับเข้าไปอยู่ในบ้านตั้งหลายมื้อแล้วสงสัยจะทนลำบากบ่ไหวน้ำไฟกะบ่มี อีเพ็ญมันมักความสบาย มักพบปะสังสรรค์อยู่กับคนหลายๆ"หน่อยตอบ

"อาเพ็ญเพิ่นบ่ค่อยแข็งแรงมั้งอาวกะเลยบ่อยากอยู่ไฮนา"เสาร์ว่า

"จั้งชั้นล่ะมั้ง"หน่อยตอบหลานเมียไปอย่างไม่ได้ใส่ใจ

อนงค์นาคปล่อยให้ทั้งสองคุยกันอย่างถูกคอก่อนที่เธอจะขอตัวไปทำกับข้าวรอเพราะใกล้จะเที่ยงแล้ว 

"อาวไปกินข้าวเที่ยงกับผมบ่มื้อนิ..มื้อนี้เมียผมเฮ็ดกับข้าวไว้หลายอย่างเลย" เสาร์เอ่ยชวนอาวเขยเพราะเห็นว่าเขาอยู่คนเดียว

"กะดีคือกัน..มื้อนี้จะได้มีหมู่กินข้าวนำ..กินกันหลายๆคนคงจะเจริญอาหารดี"หน่อยว่า ก่อนที่สองหนุ่มต่างวัยจะพากันเดินลัดเลาะไปตามคันนา จนมาถึงเถียงนาของเสาร์ที่ทำเป็นบ้านปูนสองชั้นมุงด้วยหลังคาเมทัลซีท มีห้องน้ำในตัวดูมั่นคงแข็งแรง หน้าบ้านมีแคร่ไม้ไผ่สำหรับนั่งกินข้าวและนั่งคุยกันเล่น ก่อนที่เสาร์จะตะโกนบอกผู้เป็นเมียว่า

"น้องหล่า...มื้อนี้อ้ายชวนอาวหน่อยมากินข้าวนำเด้อ...อีหล่าเฮ็ดหยังกินเที่ยง"

"มีกับข้าวหลายอย่างเลยจ้าอ้าย"อนงค์นาถร้องบอกออกมาก่อนจะหันไปยิ้มทักทายให้กับอาวของผัว

"บ่ค่อยได้พ้อหน้ากันเลยเนาะอีหล่า" หน่อยเอ่ยทักทายเมียของหลาน เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นาเขาก็ไม่ค่อยได้เจอหน้าหลานสะใภ้อีกเลย

หน่อยกับอนงค์นาถรู้จักกันตอนงานแต่งของเสาร์ แต่ไม่ค่อยได้คุยกันมากนักเพราะอนงค์นาถต้องทำงานและทำหน้าที่เลี้ยงลูกอยู่ในหมู่บ้าน มีแต่ตอนมานาเท่านั้นที่อนงค์นาถจะตามเสาร์ออกมาที่ทุ่งนาด้วยกัน

"หนูเฮ็ดงานอยู่จ้า...ถ้าบ่แม่นเสาร์-อาทิตย์หรือวันหยุดหนูกะบ่ได้มาเลย...แล้วอีกอย่างลูกกะยังน้อยยังกินนมอยู่...อีกอย่างปู่กับย่ากะบ่อยากให้พาลูกมาตากแดดตากลม"อนงค์นาถตอบ

ถึงแม้อนงค์นาถกับหน่อยจะอายุต่างกันมากพอสมควร แต่อนงค์นาถก็เรียกหน่อยว่าพ่ออาวตามศักดิ์ที่ผัวเรียก

ทั้งสามนั่งร่วมวงกินข้าวและพูดคุยกันตามประสาคนบ้านนอก หัวเราะสนุกสนานเฮฮา จนบ่ายคล้อย หน่อยจึงขอตัวกลับไปที่เถียงนาตัวเอง เพื่อลุยงานที่ค้างไว้ต่อ