ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

ลุงชัยกับแหวนแห่งราคะ ตอนที่ 92

เริ่มโดย mrt006, สิงหาคม 11, 2021, 09:15:05 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

mrt006

ผมเดินนำขบวนโดยมีขื่อถ่วงไว้ พันรุ่งพันเรืองเดินขนาบพวก เค้าสองคนไม่เชื่อว่าผมจะเป็นพวกโจร ออกขุนโรมอีกคน แหมก็ผมถือว่าช่วยชีวิตพวกเค้าเลยนี่ เราคุยกันถึงเมืองโคกขันธ์ พันรุ่งโม้ถึงความเจริญ
"อีกนานไหมท่านพันรุ่ง เราจะถึงเมือง"
"คงมิเกินย่ำค่ำดอกพ่อ"แล้วกูจะรู้ไหมนี่
มันเหมือนมีอะไรแว๊บๆเข้ามาในหัว "พันรุ่งพันเรือง โค้งด้านหน้า ข้าน้อยว่ามีอะไรผิดปกติ"น่าจะเป็นเพราะทักษะสังหรณ์ อะไรที่ติดตัวมันจะคงอยู่ใช่ไหม
ออกขุนโรม ได้ยินหันไปสั่งการ "กองทะลวงฟันชักดาบ ปกป้องพ่ออยู่หัว"แล้วชักม้าโจนนำออกไป
เสียงโห่ร้อง ดังกลบเสียงทุกอย่าง ทหารทุกนายวิ่งโผออกไป สักพักมีเสียง เช้งๆฉัวะๆ
โอ้ย ขนาดกูที่พูดไปยังไม่ค่อยมั่นใจ จนได้ยินเสียงดาบปะทะกัน ใจผมถึงได้กลับคืนมา นี่ถ้าพูดมั่วไปหัวขาดกันหมดแน่ ต่อไปต้องระวังคำพูดสักหน่อยแล้ว
เฮๆๆๆฆ่ามาน อ้าวชิบหายไหงมันหลุดมากันได้ สี่ห้าคนตรงเข้ามาหากูด้วย รอความตายมันไม่ใช่ทางชัย สู้แค่ตายครับ สู้ทั้งติดขื่อนี่แหละ
แม่งเงื้อดาบมาแต่ไกล พวกมันใส่โสร่งคล้ายๆ ประเทศเพื่อนบ้านของเรา ฟันมาผมเอาขื่อรับเน้นตรงเชือก ฉัวะๆแกร้ก โดนไม้ไผ่ ผมสะบัดตัว ฟาดปลายขื่อเข้าหลังมัน ผัวะ มันเซแถดๆกลิ้งไป ข้างซ้ายอีกคนปรี่เข้ามา หันเอาขื่อรับคมมีดฉัวะๆสองทีเชือกมัดขื่อขาด แต่มือผมยังติดอยู่พลิกมือจับไม้ไผ่ทิ่ม เข้าที่ท้อง ผมออกแรงเต็มที่ซวบ ไม้ไผ่ทะลุท้องมันเข้าไป อีกคนมันฟันมาผมยังดึงไม่ไผ่ไม่ออกกระโดดหลบ ฉัวะ ปลายดาบเข้าที่ต้นแขนเลือดสาดกระจาย กูเจ็บนะ ผมเหวี่ยงไม้ไผ่ ป่ายซ้ายป่ายขวา พวกมันอีกสามคน จะเข้ามารุมก็เข้ามาไม่ถึง ฟิ้วๆๆฉึกๆๆ โอ้ย มาสักที น่าจะเป็นทหารรักษาพระองค์ ยิงหน้าไม้เข้าปักมันทั้งสามตัวที่รุมผมอยู่
"เป็นเยี่ยงไรบ้างพ่อ"มีผู้ชายยศน่าจะใหญ่อยู่ แต่งตัวต่างจากทหารเลว "พวกเอ็งมาปลดขื่อ แล้วทำแผลพ่อชัยหน่อย"เหอ รอดตายอีกครั้ง พอทำแผลคัดเลือดพอกยาเสร็จ ออกขุนโรม ขี่ม้าเข้ามาลงหน้าเสลี่ยงยกมือถวายบังคม
"ขอเดชะอาญามิพ้นเกล้า ด้วยพระบารมี พ่อชัยเห็นมีคนซุ่มอยู่ข้างหน้าก่อน ข้าพระพุทธเจ้าจึงนำกำลังกองทะลวงฟันบุกเข้าไป ฆ่าพวกอสุจีได้เกือบสองร้อยจับเป็นอีกสามสิบพระพุทธเจ้าข้า"
"พวกเรามีบาดเจ็บบ้างไหม"
"บาดเจ็บเล็กน้อยสิบกว่าคน พระพุทธเจ้าข้า"
"อ้ายชัย ครานี้ เอ็งทำดีมาก ไม่เยี่ยงนั้นทางเราคงสูญเสียมากกว่านี้ ข้าจะปูนบำเหน็จเอ็งอย่างไรดี"
"ขอเดชะอาญามิพ้นเกล้า เราน่าจะตรวจสอบที่ไปที่มาอ้ายชัยให้ถ้วนถี่ก่อน พระพุทธเจ้าข้า"ไอ้อ้วนแม่งขัดลาภกูแล้ว
"เออ กูลืมไป ไว้เข้าเมืองไปตรวจสอบก่อน กูจักปูนบำเหน็จให้มึง ไปๆเคลื่อนขบวน"ตายๆกูตายแน่ๆ ต้องหนี หนีอย่างเดียวเท่านั้น

ที่นี้เดินนำอย่างสบายไม่มีขื่อให้เกะกะแล้ว พันรุ่งพันเรือง เดินประกบคุยโม้ฟันอย่างงู้นอย่างงี้
"ครานี้ข้าจะได้เลื่อนยศกระมังนี่ เพราะพ่อชัยแท้ๆให้ข้าเรียกพี่เถอะนะ ดูท่าพ่อน่าจะถึงสี่สิบ ข้าเองเพิ่งสามสิบสอง"
"ให้ข้าเรียกพี่ด้วยเถอะนะ พอเข้าเมืองไปได้ข้าจะเลี้ยงเหล้าพี่ชัยเอง ข้าล้วงอัฐิพวกอสุจีมาได้โข"
"ได้ๆ แต่ขอข้าตามหาญาติข้าพ่อโชติให้เจอก่อนนะ" ก่อนจะหลอกใครต้องหลอกตัวเองก่อน ท่องไว้ยึดมั่นเข้าไว้ ญาติชื่อพ่อโชติ ญาติชื่อพ่อโชติ
"เยี่ยงไรก็เจอ พวกข้ากว้างขวางเอาการอยู่นา"
"ข้าก็เก็บอัฐิได้มาโขเหมือนกันพี่รุ่งพี่เรือง"มีคนเดินเข้ามาคุยด้วยอีกสองคน น่าจะเป็นหัวหมู่ เห็นเรียกๆกัน ไม่รู้ใครใหญ่กว่าใคร
"เอ็งก็มือไวเหมือนกันนี่นา หัวหมู่ชิด หัวหมู่ชอบ"
"ถ้ากลับบ้านไป ไม่มีของติดมือไปฝากนังเมียที่บ้าน มันให้ข้านอนนอกบ้านแน่ท่านหัวพัน"
"เหอๆพวกอสุจียังไม่เกรง หาใดมาเกรงกับเมีย"
"แหม พี่หัวพันยังไม่มีเมียไม่รู้หรอก ว่านอนคนเดียวมันเปลี่ยวเอกา เลยต้องยอมๆมันไป"
"ทำไมข้าจะไม่รู้ ข้าไปโรงชำเราบ่อยๆ"โรงชำเราแค่ฟังก็คิดถึงน้องตาลแล้ว ไอ้สัส ย้อมแมวมาหลอกกูกลับไปต้องกระทืบให้ไส้ไหล
"นั่นแน่ พันรุ่งไหนบอกไปเสียโป แหมๆไปโรงชำเราไม่เคยชวนข้าเลย"
"ข้าชวนเอ็ง เมีย เอ็งจักได้มาแหกอกข้าสิ"
"แหะๆอย่าเอ็ดดัง ข้าอายพี่ชัย"
"ไม่ต้องอายดอกท่าน ข้าก็กลัวเมียเหมือนกัน" คิดถึงเมียเป็ดเวลาแว๊ดๆเลย เมื่อไหร่จะได้กลับไปหนอ
"อพิโถ พี่ชัยใส่ขื่อยังสู้อสุจีได้ไม่คร้าม ก็กลัวเมียเหมือนกันเฮ้ย ฮ่าๆ"หัวพันรุ่งหัวเราะเสียงดัง
"เอาๆเอะอ่ะไปแล้วพวกเจ้า แต่ยังไงก็ต้องขอบน้ำใจพ่อชัยมาก ไม่อย่างนั้นพวกข้าเห็นจักต้องคอขาดกันทั้งกอง"ออกขุนโรมยังมาขอบใจน่ะเฮ้ย
"มิเป็นไรขอรับ"เริ่มลื่นไหลไม่เสียทีที่ดูลิเกเป็นเพื่อนแม่แย้มมาเยอะ(แม่แย้มเมียคนแรกที่ป่วยตายอ่ะนะ)
เราเดินมากันอีกสองชั่วโมงได้ ตะวันคล้อยลงมากแล้ว เห็นกำแพงเมืองขาวๆอยู่ลิบๆ
พอถึงประตูเมืองมีกองทหารมารับ พร้อมเสลี่ยงสวยงามอีกสองอัน  พวกเราแหวกทางให้เสลี่ยงพ่ออยู่หัวออกหน้า
"เสด็จพ่อ"สาวน้อยงดงามมากอรชรอ้อนแอ้นสมเป็นเจ้าหญิง กูคิดถึงน้องซินน่ากูเลย
"เสด็จพี่เพคะ"นี่คงเป็นเมียงามสง่าดูน่าเกรงขามแต่ก็ยังสวยมากๆอยู่ดี คนนี้ทำให้คิดถึงหนูนา
"ต้องออกมารับทำไมกันเล่า ไปๆเข้าวังแล้วค่อยคุยกัน "ทรงไม่ลืมหันมา"ไอ้ขุนโรม ไปตามหาญาติไอ้ชัยแล้วพามาเข้าเฝ้าพรุ่งนี้ ถ้าไม่เจอเอ็งรู้ว่าต้องทำเยี่ยงไร"
"พระพุทธเจ้าข้า"ทั้งหมดนั่งถวายบังคม
พี่ๆทหารแยกย้ายกลับกรมกองเหลือเพียงหกคนขุนโรมผมสองหัวพันสองหัวหมู่ เดินถามเขาไปทั่วเลย
"พ่อรู้จักคนชื่อโชติไหม"
ผู้ชายก็ไม่รู้
"แม่นายรู้จักคนชื่อโชติไหมจ๊ะ"
ผู้หญิงก็ไม่รู้
"พี่ท่านรู้จักคนชื่อโชติไหมขอรับ"
หนุ่มก็ไม่รู้
"ไอ้หนูรู้จักพ่อโชติไหม"
เด็กก็ไม่รู้
นี่เกือบจะถอดใจยกหัวให้เสียแล้ว
"แม่หญิงรู้จักพ่อโชติไหม"คนนี้เป็นเด็กสาวสวยมาก
"แม่มีคนถามหาพ่อเจ้าค่ะ"เธอหันไปดึงแขนคนข้างๆ
เห้อ นี่ก็ไม่รู้ หา ถามหาพ่อ แล่วๆๆๆๆๆ
"ท่านขุนเจอแล้ว"ผมตะโกนเสียงดัง  เห้อถามมาหัวตลาดท้ายตลาดทุกร้านทุกคนที่เดินผ่าน ด้วยความหวังที่ริบหรี่ จริงๆมันคือความมืดบอดนะเพราะผมมั่วๆจริง
"พี่ท่าน รู้จักกับผัวข้ารึ"พี่โชติครับเมียพี่งามชิบหายวายป่วงเลยขอบอก
"ผมเอ้ยข้าเป็นญาติกับพี่โชติ มาจากบ้านคลองมะกอกเมืองสามสบขอรับ"พูดดีๆกับพี่สะใภ้ผู้กำชะตาชีวิตกู
"พี่ท่านมาช้าไป ข้าเพิ่งเผาพี่โชติไปเมื่อเดือนสอง" เฮ้ยกำลังจะทำท่าดีใจแต่ไม่ได้สิมันต้องเสียใจ เดือนสองนี่มันเดือนอะไรวะได้ยินพันรุ่งพูดแว่วๆว่าตอนนี้เดือนสี่มั้ง ตายมาสองเดือนแล้วหรือ
"คุณพี่ของน้อง มาจากไปเสียแล้ว คุณพี่เป็นอะไรตาย"เล่นใหญ่เลยกู
"คุณพ่อถูกนักเลงโรงสูบฝิ่นไถอัฐิแต่คุณพ่อมิให้มันเลยแทงคุณพ่อท่านตาย"โอ๋ๆๆคนสวยอย่าร้อง
"มีใครไปแจ้งกรมนครบาลรึยัง"ท่านขุนอยู่ข้างๆถามมา
"อิฉันมิกล้าดอกเจ้าค่ะ โรงนั้นเป็นของออกหลวงศิริศักดิ์เจ้าค่ะ มิมีคนกล้าไปยุ่ง จะได้มิเท่าเสีย"
"คุณพี่ข้าจะตายฟรีได้ยังไง ข้าไม่ยอม"ขึ้นๆกูขึ้น
"ฟรีคืออะไรพี่ชัย"พันรุ่งสงสัย ผมขอโทษอินเนอร์มาเลยหลุดบทไปหน่อย ผู้กำกับขอเทคครับ
"เอ่อ พี่ข้าจะตายเสียเปล่าได้เยี่ยงไร"แบบนี้โอเคมะ
"มีคนรู้เห็นไหมแม่"ท่านขุนโรมถามพี่สะใภ้ผม
"มีหลายคนเจ้าค่ะ"มีพยานด้วยแหล่มแล้ว
"ดีเลย พรุ่งนี้พามาพบข้าเสีย จักทำการใดต้องให้พร้อมสรรพ ส่วนวันนี้พาพวกเราไปดูบ้านเจ้าหน่อย พ่อชัยจักนอนที่ไหนดีเล่า"
"พี่ชัยเป็นน้องผัวอิฉันต้องนอนบ้านอิฉันเจ้าค่ะ ตอนนี้ไม่มีผู้ชาย พี่ชัยมาอิฉันจักได้พึ่งพิง"
"เจ้าเชื่อว่าข้าเป็นญาติผัวเจ้าจริงๆฤา"ยืนยันให้ผมหน่อยดิคร้าบ
"พี่โชติเคยบอกว่ามีญาติเหลือหลายคนอยู่เมืองสามสบเจ้าค่ะ เห็นจักตรงกัน อีกอย่างหน้าตาพี่ชัยก็ละม้ายพี่โชติอยู่มาก คงมิได้มาหลอกลวงพวกเราแม่ลูกดอกนะเจ้าคะ"ไม่หลอกลวงแต่จะหลอกกินตับนะสิ อิอิ
"ข้าล้อเล่น พี่พวกนี้ยืนยันได้ ข้าบอกว่ามาจากเมืองสามสบจริงๆ"เอ่อมึงบอกตอนไหน
"ข้าพันรุ่งการรบกองทะลวงฟัน ขอเอาตำแหน่งเป็นยืนยัน"
"ข้าพันเรืองการศึกก็ด้วย"แล้วทั้งสองพันหันไปมองท่านขุนเพื่อกดดัน
"เอาๆ ข้าขุนโรมรันสะท้านฟ้าก็ด้วย"ขุนโรมโดนกดดันเลยต้องเอากะเขาด้วย
"ท่านขุนออกโรง หัวหมู่เยี่ยงข้าสองคนคงไม่ต้องกระมัง"
"อิฉันเชื่อแล้วเจ้าค่ะ   พี่ชัยนี่คงใหญ่โขมีท่านขุนตามมาส่งด้วย"นางหันไปพูดกับลูกสาวแต่ผมได้ยิน ใหญ่ไหมก็ 8×6 เท่านั้น นางสั่งบ่าววิ่งกลับเรือนไปส่งข่าวก่อน
เดินมาอีกสิบกว่านาทีระยะทางประมาณสองกิโลได้
"นี่เจ้าค่ะถึงบ้านเราแล้ว "บ้านช่องใหญ่โตกว้างขวางเหมือนกัน มามืดๆเห็นเป็นเรือนใหญ่สองเรือนเชื่อมกันตรงกลางเป็นศาลากว้างๆคงไว้รับแขกข้างหลังเป็นยังไงไม่รู้"ใครอยู่บ้างจุดไต้จุดคบหาน้ำหาท่ามารับแขกหน่อยที"
ไฟวอมๆแวมๆถูกจุดบ่าวไพร่หลายคนเดินมารอรับใช้มีแต่ผู้หญิงทั้งนั้นนี่
"ยกสำรับมาด้วยที เร่งๆเข้า พี่ชัยกับท่านๆทหารคงหิวแล้วมิใช่ฤา"ทุกคนพยักหน้าหงึกหงัก
อาหารง่ายๆข้าวร้อนๆกินกันแบบยัดทะนาน ท่านขุนแกไม่ถือสา พวกหัวหมู่หัวพันจะแยกวงแกบอกไม่ต้อง เออดี ไม่จ้าวยศจ้าวอย่าง
"ถ้าเยี่ยงนั้นวันพรุ่งสายๆข้าจักมารับพ่อชัยเข้าวัง" พอกินข้าวกินน้ำเสร็จ ก็บอกลา ท่านขุนคิดถึงเมียละสิท่า
"ค่อยกินเหล้ากันวันพรุ่งนะพี่ชัย"พันรุ่ง
"เจอกันวันพรุ่งนะพี่ชัย ไม่เมาไม่กลับ"พันเรือง
"ขอบน้ำใจทุกท่านมาก"รบเคียงกันสองครั้งเอง สองพันพูดคุยอย่างสนิทสนม
ยืนส่งพี่ทหารแล้วหันมาบอกสาวๆ
"ขอข้าอยู่อาศัยสักคืนหนึ่งนะแม่.."ชื่ออะไรหว่า
"ข้าชื่อลำเจียก พี่ชัย"
"ข้าชื่อลำดวน คุณอา"กูกลายเป็นอาเสียแล้ว
"พรุ่งนี้เข้าวังแล้ว พ่ออยู่หัวคงหาบ้านให้ข้าอยู่เองละ จะได้ไม่รบกวนนาน"
"รบกงรบกวนอะไรกัน เราเป็นญาติกันนะพี่"
"คุณอาทำไมพวกทหารถึงได้สนิทกับคุณอา"
"อ้อ ตอนเดินทางมา อาช่วยพวกเขาไว้นิดหน่อย พี่โชติข้าทำมาหากินอะไรรึ"
"คุณพ่อค้าขายกับพวกสำเภาจีน คุณอา"ค้าขายถ้าจะรวยเอาการ
"ไปๆให้คุณอาได้พักผ่อน ทางนี้พี่ชัย นี่ห้องทำงานพี่โชติ มีคนปัดกวาดทุกวัน ยังสะอาดอยู่ พี่ชัยคงไม่ถือ"ถือทำไมมันหนัก
"ไม่ถือหรอกแม่ลำเจียก มีที่ซุกหัวนอนก็พอแล้ว"
"แลนี่นังช้อย เมียบ่าวพี่โชติให้มันรับใช้พี่ชัย มีอะไรเรียกมันนะเจ้าคะ"เด็กสาวหน้าตาคมขำผิวเข้มยกมือไหว้อยู่นอกห้อง
ห้องใหญ่โตมีโต๊ะมีเตียงนอนกว้างขวาง
"ข้าจะอาบน้ำได้ตรงไหนล่ะแม่"ผมถามนังช้อย
"ลูบเนื้อลูบตัวตรงนอกชานนี้เลยเจ้าค่ะ"มันชี้ไปทางหลังบ้าน ท่าทางกลัวๆอยู่
"ไม่ต้องกลัวข้านะ ทำอะไรก็ทำเหมือนตอนพี่โชติยังอยู่"
"เจ้าค่ะ"มันก้มหน้างุดๆ เออพูดง่ายดี
 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

niwat_999

จะได้ทำทุกอย่างเหมือนเป็นเมียโชติเลยหรือเปล่าตาชัยจะได้ไม่ต้องนอนเหงา

au2000

ตอนใหม่น่าตื่นเต้น ของวิเศษไม่มีช่วย
จะสู้ต่อยังไง

Csc It

 ::Ajark:ป๋าชัยจะได้เมียบ่าวแล้วสงสัยจะได้ทั้งบ้านแน่เลยแล้วยังลูกสาวเจ้าเมืองกับเมียอีกป๋าชัยน่าจะได้ตำแหน่งใหญ่แน่เลย

holovelove

สนุกมากไปครับ   หากเป็นหนังแล้วตามที่ผมจินตนาการเห็นคงสนุกมากๆ
เหงาๆ

unclejacky


jaja


Anadrid

แมได้ที่นอนไม่ทันไรจักมีบ่าวเสียแล้ว.. ::Thinking::

kodzilla

ตอนนี้เป็นเรื่องเป็นราวดี น่าอ่านขึ้นหลายกิโล

Run2020


dawdom


633sqd

ป๋าจะประเดิมใครล่ะ ดูแววนังช้อยคงไม่รอด

Cb400f


akerue

เมียพี่ของขาดป่าว มีแววว่าได้ทั้งบ้าน

kenwin