ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

ไซด์ไลน์ที่รัก ตอนที่ 48 ปาฏิหาริย์มีจริงมั้ย อย่าเป็นอะไรนะ ชมพู่ (อวสาน)

เริ่มโดย fataris, กันยายน 10, 2021, 08:58:23 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

fataris


https://fictionlog.co/u/fataris

ไซด์ไลน์ที่รัก
ตอนที่ 48 ปาฏิหาริย์มีจริงมั้ย อย่าเป็นอะไรนะ ชมพู่ (อวสาน)


...จากตอนที่แล้ว ที่ผมพาอ้อน ไปโรงพยาบาล และคุณหมอก็บอกว่า แม่สาวน้อยของผม เธอกำลังตั้งครรภ์ ลูกของผม... ด้วยตัวผมเวลานี้ ถ้าอ้อนจะมีลูก ผมก็พร้อมอยู่แล้ว ที่จะดูแลพวกเธอ... แต่ว่าชมพู่นี่สิ เธอบอกว่า เธอมีโรคประจำตัว เธอไม่สามารถมีลูกให้ผมได้... เธอพูดออกมาแบบซึมๆ เพราะเธอเอง ก็อยากมีลูก... แต่ผมไม่สนใจหรอก ว่าเธอจะมีลูกได้หรือไม่ แค่ผมมีเธออยู่ข้างๆอีกคน ผมก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว...


... ( ...??? !!! ??? ) ...


" ยัยอ้อน ทำอะไรเบาๆหน่อยสิ...../ชมพู่บอก

" ขอโทษค่ะ...คุณแม่...../อ้อนบอก ความกวนของอ้อน ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย

" แม่แกสิย่ะ...../ชมพู่บอก


...หลายวันที่ผ่านมา ชีวิตของผมก็มีแต่ความสุข... และความสุขของเธอสองคน ก็คือ การกวนประสาทผม... ยิ่งนับวัน เธอสองคนก็ยิ่งแสบขึ้นเรื่อยๆ... ในบ้านของผม มีแต่เสียงหัวเราะและยอมยิ้ม... เพื่อนของผม ก็แวะมาแทบทุกวัน... ไม่รวมยัยปลานะ เพราะเธอทำงานในร้าน อยู่กับชมพู่ทุกวัน... และในแก๊งของเรา ก็มีสมาชิกใหม่ เพิ่มเข้ามาหนึ่งคน... เธอแวะมากินเบียร์กับพวกผมเกือบทุกวัน... ก็พี่แพรวไงล่ะ หัวหน้างาน คนสวยของผม...

...ตั้งแต่เรื่องของอ้อน ในวันนั้น มันทำให้พวกผม และพี่แพรว สนิทกันมากขึ้น ด้วยอายุของพี่แพรว ที่มากกว่าพวกผมแค่ไม่กี่ปี พอไม่ได้อยู่ในเวลาทำงาน เราก็เปรียบเสมือนเพื่อนกัน... สำหรับผม ผมยอมรับเลยว่า เมื่อก่อนผมเคยคิดเจ้าชู้กับพี่แพรว... แต่ตอนนี้ ความคิดนั้น ไม่ได้อยู่ในหัวของผมอีกแล้ว ตั้งแต่วันที่อ้อนเจ็บตัว... ความเจ้าชู้ของผม มันก็หมดไปแล้วตั้งแต่วันนั้น...

...ตอนนี้ผมมีความสุขมาก ผมมี ชมพู่ ผมมี อ้อน และยังมีเจ้าตัวน้อย ที่กำลังรอเวลา ลืมตามองโลก... ไหนจะเพื่อนสนิท ที่ไม่เคยทิ้งกัน แล้วผมจะต้องการอะไรอีกล่ะ ไม่อีกแล้ว... เพราะนี่ คือความสุขที่สุดของผมแล้ว...



... 2 ปีผ่านไป ...

...ผ่านไป 2ปี เวลาที่ผ่านไป ชีวิตของเราก็ยังมีความสุขเหมือนเดิม...จนกระทั่ง 8เดือนก่อน เวลาที่มีความสุข เวลาที่มีแต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ก็ต้องหยุดลง เมื่อชมพู่พลาด เธอลืมกินยาคุม เหมือนที่อ้อนเคยลืม เมื่อ 2ปีก่อน จนผมได้มี น้องต้นอ้อ... และชมพู่ก็ตั้งท้อง... เมื่อชมพู่ท้อง เราทุกคน ควรจะดีใจ... แต่มันไม่สามารถทำให้ ผม อ้อน เพื่อนๆของผม ดีใจได้... แม้แต่ชมพู่เอง ที่ผมเห็นเธอยิ้ม และหัวเราะได้ นั่นเป็นแค่เปลือกนอกของเธอ... เวลาลับสายตา จากคนอื่น เธอจะแอบร้องไห้เป็นประจำ... ผมกับอ้อนรู้ดี...

...และวันนี้ คือวันที่ชมพู่ เจ็บท้อง เธอจะคลอดแล้ว... ผมรีบพาเธอส่งโรงพยาบาลทันที... ตลอดทางไปโรงพยาบาล ชมพู่บอกกับผมตลอดว่า...ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง ถ้าต้องเลือกระหว่างเธอกับลูก เธอให้เก็บลูกของเธอเอาไว้... ถ้าต้องเสียคนใดคนนึงไป เธอขอเป็นคนไปเอง... ลูกของเธอต้องรอด... มันเป็นทางเลือก ที่ผมเจ็บปวดหัวใจที่สุด... ทำไมเธอต้องมีโรคประจำตัว โรคบ้าๆนี้ด้วย... นี่ผมจะต้องเสียคนที่ผมรักไปจริงๆหรอ... แต่หมอก็เคยบอกว่า มันก็มีโอกาส ที่จะรอดทั้งเด็กและแม่ แต่มันน้อยนิดมาก...

...พอมาถึงโรงพยาบาล เธอก็ถูกส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉินทันที... ผมไม่รู้อะไรอีกแล้ว ว่าข้างในนั้น เกิดอะไรขึ้นบ้าง... ผมทำได้แค่ นั่งร้องไห้อยู่หน้าห้อง ในใจก็คิดไปต่างๆนาๆ... แม้แต่อ้อน ก็นั่งร้องไห้ไม่หยุด... มีเพียงน้องต้นอ้อ เท่านั้น ที่ยังไม่รู้เรื่องอะไร... แต่ต้นอ้อเอง ก็ติดชมพู่ มากกว่าอ้อน แม่ของเธอซะอีก... คำแรกที่ต้นอ้อ พูดออกมา คือพู่...ก็คือชมพู่นั่นแหละ...


" ไม้ ชมพู่เป็นไงบ้าง...../พี่แพรวถาม พอเธอรู้ว่า ชมพู่จะคลอด เธอก็รีบมาเลย

" ยังไม่รู้เลยพี่... ชมพู่เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ ผมจะเป็นบ้าอยู่แล้ว...ผมไม่อยากเสียเธอไป...ฮือๆๆ...../ผมพูดออกมาทั้งน้ำตา

" ใจเย็นก่อนนะไม้... ไม่ว่าเธอจะเสียใครไป เธอต้องอยู่ให้ได้ เธอยังมีอ้อน กับน้องต้นอ้อนะ...../พี่แพรวบอก

" ฮือ...ฮือ...พี่ไม้...พี่ชมพู่ต้องไม่เป็นอะไรสิค่ะ...../อ้อนพูดออกมาทั้งน้ำตา


...พี่แพรวบอกว่า ผมต้องอยู่ให้ได้... ใช่ผมต้องอยู่ให้ได้ แต่เรื่องแบบนี้ มันยากเกินกว่าที่ผมจะทำใจได้ง่ายๆ... การจากลา กับคนที่ตัวเองรัก แบบไม่มีวันหวนคืนกลับมา... มันทำให้ผมปวดใจที่สุด... ปาฏิหาริย์ มีจริงมั้ย ช่วยชมพู่ เมียของผมด้วย...

...แล้วเพื่อนผมทุกคนก็มา ทุกคนมีแต่สีหน้าที่เศร้าหมอง ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มเล็กๆ... เพื่อนๆของผม มันก็คงทำใจไม่ได้เหมือนกัน... ชมพู่ เธอก็เหมือนคนสำคัญ ของพวกมันคนนึง...

...1 ชั่วโมงผ่านไป...

...หมอเดินออกมาหาพวกเรา...


" หมอคับ เมียผมเป็นยังไงบ้าง และลูกผมล่ะ...../ผมรีบถามทันที

" ใจเย็นๆนะคะ ตอนนี้เด็ก คลอดแล้วค่ะ แล้วก็แข็งแรงดี ลูกเธอแข็งแรงดี...../หมอบอก

" แล้วเมียผมล่ะคับ คุณหมอ...../ผมถาม

" เอ่อ...น้องเขาเสียเลือดมาก หมอเกรงว่า พวกคุณอาจจะต้องเสียเธอไป...../หมอบอก


...คำนี้ ทำให้ผมแทบจะล้มทั้งยืน... นี่ผมต้องเสียเธอไปจริงๆหรอ ชมพู่...


" แต่อย่าเพิ่งท้อกันนะคะ เพราะน้องเขาสู้มาก เหมือนเขาไม่อยากจากพวกคุณไป น้องเขายังมีโอกาสรอด... แต่ปัญหาใหญ่คือ ทางเราต้องการเลือด และต้องใช้เยอะพอสมควร...แต่น้องเขา เลือดกรุ๊ปโอ ซึ่งทางโรงพยาบาล ไม่มีเลือดกรุ๊ปนี้เหลืออยู่เลย เพราะเพิ่งใช้ไปกับคนไข้สามคนเมื่อวานนี้ ถ้าต้องรอเลือดจากโรงพยาบาลอื่น กว่าจะมาถึง หมอเกรงว่า จะไม่ทันการ...../หมอบอก

" แล้วต้องทำยังไงค่ะคุณหมอ...../พี่แพรวถาม

" เราต้องการเลือดกรุ๊ปนี้ด่วน ในนี้ใครพอจะมีบ้างค่ะ...../หมอบอก

" อ้อนค่ะ อ้อนก็เลือดกรุ๊ปโอ...../อ้อนบอก

" มีใครอีกมั้ยค่ะ...../หมอถาม

" ไม่ใช่ค่ะ...ไม่คับ...กรุ๊ปเอค่ะ...หนูบี...../ทุกคนไม่มีเลือดกรุ๊ปนี้เลย

" มีคนเดียว หมอเกรงว่าจะไม่พอน่ะค่ะ...../หมอบอก

" ไม่พอก็ต้องพอค่ะ จะเอาเลือดหนูเท่าไร เยอะแค่ไหน ก็เอาไปเลยค่ะ...นะคะคุณหมอ พี่ชมพู่ต้องรอดค่ะ...../อ้อนบอก

" เกรงว่าร่างกายของน้องจะรับไม่ไหวนะคะ...../หมอบอก

" หมอคับ เอาเลือดของอ้อนไป แค่พอยื้อเวลาเพื่อรอเลือดจากที่อื่นมาถึงได้มั้ยคับ อย่าให้อ้อนเป็นอะไรอีกคนนะ...../ผมบอกกับหมอ

" อันนี้ ก็ต้องลองแล้วค่ะ ถ้าร่างกายน้องเขายังสู้ไหว ก็ได้ ชั้นช่วยเธอเต็มที่อยู่แล้วแหละ...../หมอบอก

" คุณหมอค่ะ ถ้าหนูไม่ถึงตาย เอาแค่ไหนก็เอาไปเลยค่ะ...../อ้อนบอก

" ค่ะ...เอาแบบนั้นก็ได้ เด่วหมอให้พยาบาลเตรียมเตียงฉุกเฉินไว้อีกเตียง เผื่อฉุกเฉิน...../หมอบอก แล้วเดินเข้าห้องไป

" อ้อน...เธอไหวแน่นะ...พี่ไม่อยากให้เธอเป็นอะไรไปอีกคนนะ...../ผมบอก

" ไหวค่ะพี่ไม้... อ้อนเองก็ไม่อยากเสียพี่ชมพู่ไปเหมือนกัน...../อ้อนบอก

" อ้อน...../


...แล้วพยาบาลก็พาตัวอ้อนเข้าไปอีกคน... กายเป็นว่าตอนนี้ ผมร้อนใจหนักกว่าเดิมอีก เป็นหลายเท่า... ผมกลัว กลัวว่าจะต้องเสียเธอทั้งสองคนไป... ถ้าเป็นแบบนั้น ผมคงอยู่ต่อไปไม่ได้...


...เวลาผ่านไป...

...เวลาผ่านไป...


" เฮ้ยย...!!...อะไรกันวะ เข้าไปนานแล้วนะ...../ผมเริ่มคุมสติของตัวเองไม่อยู่

" ไม้...ใจเย็นนะ เด่วหมอก็ออกมา...../พี่แพรวบอก

" ใจเย็นสิไม้ หมอเขากำลังช่วยเมียแกอยู่นะเว้ย...../ตาลบอก

" จริงค่ะพี่ไม้ ยัยชมพู่กับน้องอ้อน ต้องไม่เป็นอะไรค่ะ...เชื่อปลานะ พี่ไม้ดูสิ น้องต้นอ้อ ยังเชื่อเลย... ใช่มั้ยค่ะต้นอ้อ...../ปลาบอก (นอกจากเราสามคนแล้ว ก็มีปลานี่แหละ ที่ต้นอ้อยอมให้อุ้ม)

" ไม้...ใจเย็นเว้ย เพื่อน...../ไอ้ต้าบอก

" ไอ้ไม้ มึงต้องเชื่อสิวะ กูยังเชื่อเลย ว่าจอมแสบของมึงทั้งคู่ ต้องไม่เป็นอะไร...../ไอ้กรบอก

" แต่นี่มัน 2ชั่วโมงแล้วนะเว้ย ยังเงียบอยู่เลย...../ผมบอก (ยัยบ้าเอ้ย เอาเมียชั้นเข้าไปนานจัง)



 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
บางครั้งสิ่งที่เราเห็น ก็อาจจะไม่จริงเสมอไป

Slave


allapon


Ttum1188




xonly-1786

ขอบคุณมากครับ ขออย่าให้ชมพู่เป็นอะไรนะครับ ขอให้แคล้วคลาดปลอดภัยครับ



modena

จำได้เลยตอนเมียท้อง นอนอยู่ดีๆเมียก็บอกว่าถ้าต้องยังงั้นเค้าขอเป็นคนไป แค่ลองคิดดูก็แถบจะบ้าเลย


Alan

อาการตอนนั้น คือกระวนกระวาย และคิดไปเองต่าง ๆ นานา แต่เชื่อว่ารอดแหละ... เลือดกรุ๊ปโอ หาไม่ยาก...



tarapong

ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆกูจะโดนแอดมินแบนก็เพราะลุ้นอย่างเดียวนี่แหละ ขอบคุณ​ครับ​