ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

เธอ ฉัน และ เขา ตอนที่ 39

เริ่มโดย ✰✰✰ 𝓢𝓽𝓪𝓡𝓓𝓊𝓼𝓣 ✰✰✰, ตุลาคม 10, 2021, 08:38:03 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

✰✰✰ 𝓢𝓽𝓪𝓡𝓓𝓊𝓼𝓣 ✰✰✰

ต่อจากตอนที่แล้ว จ๋าบอกว่าหมิวแกห้ามชอบโทนเราก็บอกบ้า เราไม่ได้ชอบ


บ้าาาาาาาา น่าาาาาา  ยัยจ๋าพูดอะไรเนี่ยเอาเรื่องไม่จริงมาพูดแบบนี้แจ้งความได้เลยนะว่ากล่าวหา เราบอกว่าแกคิดมาก ชั้นก็แค่เป็นห่วงเพราะชั้นเองก็มีส่วนที่ทำให้เจ็บแบบนั้น แต่จ๋าก็มองหน้าเราแล้วบอกว่าแกอย่ามาเจ๋อนะหมิว


โห เราถามนางว่า โห ทำไมพูดกับเราแบบนี้เนี่ย นี่เพื่อนนะเนี่ย จ๋าก็บอกว่าแกอย่ามาเลยหมิว ชั้นกับแกเป็นเพื่อนกันมากี่ปีถึงจะไม่ได้เรียนที่เดียวกัน แต่ชั้นก็คิดว่าชั้นเองก็พอรู้ว่าแกคิดอะไรอยู่ แล้วอีกอย่างเจ้าโทนก็ไม่ได้เจ็บเพราะแก แต่เจ็บเพราะไปช่วยลูกสาวเพื่อนพ่อแกไม่ใช่เหรอ



เราแบบเคืองม๊ากกกก เคืองสุดๆ จ๋าไม่เข้าข้างเราเลย จ๋าพูดอีกว่า ชั้นบอกแกแล้วนะว่าแกน่ะห้ามชอบเจ้าโทนไม่งั้นคนลำบากใจจะเป็นชั้น เราก็เงียบเลยนะตอนนั้น จ๋าก็บอกว่า หมิวแกกับเตยคบกัน แก2คนเป็นเพื่อนชั้น ชั้นก็รักพวกแก แต่เจ้าโทนก็เป็นน้องชายของชั้นนะ



เราก็บอกว่าโห่ แค่น้องที่เรียกๆกันเอง แต่จ๋าก็บอกว่า หมิวแกฟังชั้นนะ พี่น้องมันพูดง่าย เรียกง่าย แต่การที่จะรู้สึกว่าคนๆนั้นเป็นพี่น้องเราจริงๆมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะ เราเงียบนะไม่รู้จะพูดอะไรดี จ๋าก็พูดว่าถ้าเกิดเตยรู้ เตยก็จะเสียใจที่แฟนตัวเองแอบไปชอบน้องชายของตัวเอง




จ๋าพูดต่อว่าแล้วแกไม่คิดเหรอหมิว ว่ามันจะอีรุงตุงนังแค่ไหนน่ะถ้ามันเกิดเรื่องขึ้นมาจริงๆ ชั้นไม่อยากลำบากใจนะแก ชั้นเป็นคนกลาง ชั้นลำบากใจเพราะถ้าถึงเวลาจริงๆมันจะแค่ไหน แกก็รู้ว่าเตยมันเวลาโกรธมันชอบโวยวายไม่ฟังอะไรเลย แถมยังชอบประชดอีก



เห้อออ พอได้ฟังแบบนี้เราก็ไปไม่เป็นเลยนะ เตยเป็นประเภทที่ว่าร่าเริง จริงใจกับทุกคน แต่นั่นแหละเป็นสิ่งที่น่ากลัวเพราะถ้าเตยรู้สึกว่าตัวเองโดยเอาเปรียบ เขาจะหลุดไปเลยคือประมาณว่า เขาคิดว่าให้ความจริงใจกับทุกคน แล้วทำไมทุกคนไม่จริงใจกับเขา เตยเคยเป็นแบบนี้แค่ครั้งเดียวนะ



แต่ก็ครั้งเดียวนั่นแหละ เลยทำให้ เรา จ๋า และเจมส์ ถึงกับอึ้งไปเลย แล้วตอนนั้นเจมส์ก็ถือน้ำมาให้จ๋า จ๋าก็บอกไว้ค่อยคุยกันนะแก แล้วตอนนี้อีเจมส์ก็ถือน้ำขวดเขียวๆมา เราก็ถามว่าอะไรอ่ะ อีเจมส์ก็บอกว่าใบบัวบกน่ะ พอบอกมาเท่านั้นแหละเราอี๋เลย มันเหม็นเขียวมากๆ เราก็บอกว่าไปกินไกลๆเลยนะอีเจมส์



เจมส์บอกเปล่าๆ เจมส์ซื้อไว้ให้ไอ้โทนน่ะ เราบอกอี๋กินขนาดนี้เลยเหรอ เจมส์ก็บอกแหมไม่ได้กินเองบ่นจังเลย แล้วอีเจมส์ก็บอกว่าไปละเจอกันหมิว เดี๋ยววววววว ไปไหนอะไรเจอกันอะไร เราพูดว่าเอ้าทิ้งกัน อีเจมส์ก็บอกว่าเอ้าก็จะพาไปโทนมันไปฝังเข็มไงบอกไปแล้วนี่


แล้วตอนนั้นเชื่อป่ะเหมือนใครมันเขียนบทไม่รู้เตยโทรมา เตยบอกอยากมาหา เราเองก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก เราบอก 2 คนนั้นว่าเตยจะมา จ๋าเจมส์มองหน้ากันแล้วบอกอื้มรอเตยก็ได้ผ่านไปไม่ถึง 20 นาทีเตยก็มาหา พอมาก็เข้ามากอด ทั้งเรา ทั้งจ๋าเลย บอกคิดถึงจังเล๊ยยยยยยย



เราก็ถามว่ามาทำธุระแถวนี้เหรอเตย เตยบอกเอ้าจ๋าไม่ได้บอกเหรอว่าเค้าจะไปด้วยน่ะ เราก็หืมไปไหนเหรอ จ๋าก็บอกว่าเตยเป็นคนจองคิวหมอฝังเข็มให้นะ เรามองเตยแล้วถามว่าเตยจองให้โทนเหรอ เตยมองตาปริบๆแล้วบอกอื้มก็ใช่ หมิวลืมเหรอว่าพ่อเค้าเคยขายยาจีน



พ่อเค้าก็รู้จักเพื่อนฝูงในวงการเยอะแหละ เราฟังแล้วก็เงียบไปแปปนึงตอนนั้นคือไม่ได้สงสัยเรื่องเตยจองอะไรให้นะ แต่เราสงสัยว่าเตยรู้ได้เรื่องที่เตยบาดเจ็บอ่ะ เพราะเราก็แทบไม่ได้เล่าอะไรให้เตยฟังเลย แล้วเตยก็ถามว่าหมิวเอารถมาไหม เราก็บอกนะว่าอื้ม ๆ เอามา



เตยก็ยิ้มแล้วบอกว่าเย้ดีจัง ตอนแรกก็กะจะไม่มาหรอก ให้จ๋ากับอีเจมส์พาโทนไป แต่เมื่อกี้โทรหาอีเจมส์แล้วอีเจมส์บอกอยู่มหา'ลัยหมิว เค้าเลยมานี่ไง แฮ่ ๆ ๆ เตยเกาะแขนเราแล้วบอกแบบนั้น เจมส์กับจ๋าก็บอกว่ามา Taxi มาเหมือนกันเพราะซอยร้านของหมอนั้นรถเยอะมาก



เราถามเอ้าเคยไปมาแล้วเหรอ เจมส์บอกอื้มเคยไปมาสองถึงสามครั้งแล้วล่ะ จ๋าบอกก็ดีนะจะได้ไม่ต้องโบก Taxi ไปอีกรอบ เราก็ถามว่าเอ้าถ้าเคยไปแล้วไม่ไปตรงนั้นเลยล่ะ เจมส์บอกเราว่าก็ไอ้โทนมันไม่เคยไปนี่เดี๋ยวก็หลงกัน นัดกันที่นี่แหละดีแล้ว พวกเรารอกันอีกแปปนึง



เจมส์ก็หยิบมือถือขึ้นมาแล้วบอกเอ้ออยู่ไหนแล้ว เจมส์มองซ้าย ขวา ซ้าย ขวา แล้วก็ยกมือ เอ้อๆมานี่ แล้วตอนนั้นโทนก็เดินมานะ เดินแบบมึนๆเกาหัวแกร๊กๆมาเลย แต่ที่สังเกตคือแขนข้างนึงจะไม่ขยับเลย พอมาถึงเจมส์ก็เข้าไปเอ้าเห้ยเป็นไง ไปทำอะไรมาวะ ถึงบอกอยากฝังเข็ม



แล้วจ๋าก็เดินเข้าไปถามว่า ตกลงทำอะไรมาบอกเจ๊หน่อยดิ่ โทนบอกว่าก็ทำงานแหละครับ อืมมม เชอะจะคุยอะไรกันนักหนาเรียนที่เดียวกันแท้ๆ แล้วเตยก็เดินเข้าไปถามว่า ไปอาละวาดอะไรมาเหรอยับเยินแบบนี้เลย โทนก็บอกเปล่านี่ครับก็ทำงานเฉยๆ แล้วเตยก็วางมือแปะที่หัวของโทนแล้วบอกว่า



ซนเป็นลิงเป็นค่างแบบนี้ใครจะเชื่อ แล้วเตยก็หันมาถามเราว่าโทนไปทำอะไรมาเหรอหมิว ถ้าบอกว่าทำงานต้องอยู่กับพี่แมนแน่เลย ตอนนั้นเราก็งงจนพูดไม่ออก ทำไมสามคนนั้นดูกล้าเข้าหาโทนจังเลยนะ แล้วโทนก็ดูเหมือนจะไม่เกร็งด้วย จนพอเตยถามเราก็สะดุ้งแล้วก็บอก



ก็ไปมีเรื่องกับบอดี้การ์ดของฝั่งลูกค้าน่ะสิ่ ฝั่งนั้นมาพูดไม่ดีกับพี่แมนน่ะ แล้วเตยก็บอกว่าเอาอีกแล้วนะตลอดเลย แล้วก็หยิกมั่บเข้าให้ เจมส์ก็บอกเห้ยยย แล้วเป็นไงมั่งล่ะฝั่งนั้น เราก็ตอบไปว่าสลบคาที่ เจมส์ก็บอก5555 เห้ยเทพโทนจุติ เราก็บอกว่าจุติบ้าบออะไร แขนก็เจ็บยังทำซ่า



จ๋าก็บอกพอ ๆ ๆ ๆ  พอกันได้แล้ว พอจ๋าพูดว่าเตยก็ปล่อยมือที่หยิกแก้มโทนแล้วเดินมาหาเรา แล้วบอกเย้ไปกัน ส่วนโทนก็เดินไปกับอีเจมส์จ๋าก็เดินมาหาเรา เราเดินไปที่รถนะแต่โทนก็บอกว่าผมจะนั่ง Taxi ไป จ๋าก็บอกว่าอย่าดื้อได้ป่ะไปแล้วหลงจะทำไง แล้วเชื่อป่ะจ๋าพูดไม่ได้แรง ไม่ได้ใส่น้ำเสียงอะไรเลย โทนคือแบบเงียบฟังไม่เถียงเลย



จนมาถึงรถเรานั่นแหละ จ๋าบอกมามาชั้นขับเอง ซึ่งเราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะเพราะเราก็ไม่รู้จักทาง แล้วจ๋าเองก็ขับรถเราบ่อยๆ เตยต้องนั่งหน้าเพราะจะช่วยจ๋าดูทางด้วยอีกที ส่วนเรา โทน และอีเจมส์นั่งหลัง แน่นอนแหละเรานั่งติดอีเจมส์ อีเจมส์นั่งกลางและโทนนั่งติดประตู



เราขับรถมาสักพักก็ถึงแยกบางพลัดนะ แล้วเตยก็พูดมาว่านี่ไงถึงโรงเรียนบูรณวิทย์แล้ว เราก็งงนะ ก็เลยถามว่าอะไรเหรอเตย เตยบอกว่าเอ้าก็โทนมาสอบเปลี่ยนสายเขียวที่นี่ไง เราก็ถามว่าอะไรเหรอคือสายเขียว เตยก็บอกว่ายูโดน่ะเวลาเริ่มเล่นจะต้องอยู่สายขาวกันหมดเลย



แล้วสายสีต่อมาก็ค่อยเป็นเขียว โทนมาสอบเลื่อนสายเขียวที่นี่แหละ เราคิดในใจนะว่าทำไมเตยรู้เยอะจังล่ะ แล้วเตยก็บอกไปซอยนี้ ๆ ๆ  จ๋าก็เลี้ยวรถไปนะตอนนั้น แล้วก็เป็นอย่างที่บอกว่ารถขับยากมาก ตรงนี้ในช่วงที่เรากำลังเล่า เหมือนเป็นเวิ้งหรือแหล่งขายไม้อ่ะ


มีหมดเลยทั้งประตูไม้ ท่อนไม้ ลวดลายไม้ คือพูดได้เลยว่าแถวนี้เป็นแหล่งค้าไม้แปรรูป เอาอีกแล้วเนี่ยไปรู้จักที่แบบนี้กันได้ยังไง นี่ห่างจากถนนใหญ่ไม่กี่เมตรเองนะ แต่ดูเหมือนคนละโลกเลย ที่มันขับรถไม่สะดวกก็มีพวกรถขนของเต็ม 2 ฝั่งถนนนี่แหละ เอาจริงๆก็กลัวว่ารถจะเป็นรอยนะ


แต่ก็ต้องเชื่อใจเพื่อนแหละ แล้วตอนนั้นอีเจมส์ก็บอกเอ้าเห้ยโทนพี่ลืมเลย อ่ะเอาใบบัวบกไปกิน เราก็แอบเหล่ๆนะตอนนั้นแล้วเตยหันมาข้างหลังแล้วบอกอะไรอ่ะอีเจมส์ เขียวๆอี๋ๆ แต่คนที่ตอบกลับไม่ใช่อีเจมส์นะเป็นโทนที่ตอบ โทนบอกว่าแค่น้ำใบบัวบกเองครับ เตยก็บอกอี๋ไม่รู้กินไปได้ยังไงนั่น



แล้วโทนก็บอกไม่เห็นอี๋เลยครับ อร่อยออกแล้วก็กระดกไปทั้งขวดเลย เรานี่แบบหาดื่มรวดเดียวเลย เราขมคอแทนเลยนะตอนนั้นแล้วอีเจมส์ก็ถามว่าแล้วเรียนวันนี้เป็นไงวะ โทนก็บอกว่าก็ไม่มีปัญหาหรอกครับพี่แค่แขนมันขยับไม่สะดวกแค่นั้นเอง เจมส์ก็บอกว่าเอ้อทำอะไรๆก็ระวังหน่อยซิ่วะ



แล้วเรื่องงานที่บอกล่ะจะเอาไง โทนก็บอกว่าก็ต้องไปแหละครับถ้าไม่ไหวค่อยฉีดยาเอา เราก็พูดขึ้นแบบลืมตัวเลยว่าฉีดยาอะไรอีก เตยก็ร้องง่า หมิวเค้าตกใจหมด โธ่เอ๊ยเราเองก็ลืมตัว แล้วตอนนั้นรถก็ขับช้าลง ช้าลง ช้าลงแล้วก็จอดบอกถึงแล้ว เราหันมองข้างๆไหนล่ะไม่เห็นคลินิกเลยอ่ะ เห็นแต่กำแพงบ้านคน



แล้วจ๋าก็ลง ทุกคนลง เราก็ต้องตามลงไปแหละ จ๋าเดินเอากุญแจมาให้เราแล้วบอกว่าถึงแล้วแก เราก็ถามไหนล่ะคลินิก จ๋าบอกใครบอกแกว่าคลินิก เตยเดินมาหาเราแล้วบอกว่า เขาเป็นหมอจีนเก่าแต่ไม่ได้เปิดคลินิกหรอกนะ ต้องเป็นคนวงในถึงจะรู้จัก เจมส์จ๋าเดินด้วยกัน โทนก็เดินตามไป เรากับเตยก็เดินตามไปแหละ เดินมาราวๆ 10 เมตร



ก็ยังเป็นกำแพงปูนอยู่ แต่ว่าทางเข้าคือเหมือนเลย เหมือนพวกซีรีย์จีนตำนานรักดอกเหมยอะไรพวกนี้เลยนะ ประตูหน้าบ้านคือเหมือนเป็นสิงโตแล้วประตูไม้ แต่ประตูก็ไม่ได้สูงมากหรอก แค่พอดีๆคนแต่กำแพงเอย ซุ้มหลังคาเอยคือแบบจีนแท้ๆเลย เตยหยิบมือถือโทรหาแล้วแปปเดียวก็มีคนมาเปิดประตู



เป็นคุณป้าคนนึง คือจีนเลยอ่ะ คุณป้าผิวขาวแบบจีนเลยแล้วบอกมาแล้วเหรอหนูเตย เตยบอกค่ะแล้วแนะนำพวกเราอีกทีแล้วบอกว่าพาน้องมาฝังเข็มค่ะ คนนี้ที่บอกไว้ คุณป้ามองแปปเดียวแล้วก็บอกว่า อืมม อาการแย่เลยนะป่ะ ๆ  จริงๆนะคุณป้าพูดแค่นี้เลย



แล้วเราก็เดินเข้าไป โห ! จีน จีนเลยแบบนี้คือเหมือนเข้ามาอีกมิติหลังกำแพงปูนคือบ้านแบบหนังจีนที่เราเคยดูอ่ะ แบบเปาบุ้นจิ้นเลย พอเข้ามาถึงก็มีคุณลุงคนนึงเตยก็เข้าไปกอดบอกคิดถึงจังค่า คุณลุงคนนั้นก็ถามพ่อสบายดีไหม เตยก็บอกค่ะๆ แล้วตอนนั้นคุณป้าคนเดิมก็ยกถ้วยมาถ้วยนึง


แล้วตอนนั้น จ๋า เจมส์ และ เตยก็หันไปมองโทนเลย ตอนนั้นคือโทนหน้าเสียเลยนะ แบบเสียเลยแล้วถามว่า ผมต้องกินจริงๆเหรอครับ เราแบบอะไรกินอะไรแล้วทำไมทำหน้าเหมือนลิงป่วยแบบนั้นล่ะ เตยกับจ๋านี่รีบเดินเข้าไปหาเลยล็อคแขนเบาๆแล้วบอกว่าอย่าดื้อน่านิดเดียว


แล้วโทนทำหน้าเหมือนจะร้องเลยบอกผมไม่กินได้ไหมอ่ะ เราก็งงว่าเกิดอะไรขึ้น อีเจมส์ที่ไม่ได้เข้าไปจับก็เดินมาหาเรานะ เราถามว่าอะไรน่ะอีเจมส์ ถ้วยนั่นอะไร เจมส์ก็บอกว่ายาจีนน่ะ ไอ้โทนมันไม่ถูกกับยาจีน แค่ได้กลิ่นมันก็ขยาดแล้ว เราฟังแล้วมองไปอีกที ตอนนี้กลายเป็นภาพที่น่าสงสารจริงๆเลย ลิงกำลังยืนมองถ้วยยาโดยสายตาที่เกินคำว่าน่าเวทนาไปแล้วล่ะทุกคน



 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

kriangbaac

มีกำลังใจดีๆจากพวกพี่ๆ น่าจะหายเร็วนะครับ พี่หมิวก็ลดเสียงลงบ้างนะครับ เจ๊เตยยังตกใจ

lnw007

#2
เย้มาแล้ว ขอบคุณครับ

เริ่มสงสัยหนักแล้วคุณเตยไม่เก็บอาการเลย

chanky2007

#3
ยาจีนหลอกหลอนจริงๆ
สงสารเลย

ยาจีนต้องดูดีๆ กินผิดกินถูก เป็นโทษได้เหมือนกัน

ขอบคุณครับ

มีพิรุธทั้งหมิวทั้งเตยเลย จะรอดหรือเปล่านะ
คิดว่าดี ก็ทำไป

วัธน์กวี

สงสารโทนจังเก่งทุกเรื่องแต่ดันไม่ถูกกับยาจีนก็อย่างว่าละขมขนาดนั้นใครก็ขยาดแน่

saekow

ไม่ถูกกับยาจีน (รสชาติมันไม่น่ากินจริงๆนั้นล่ะ) แต่ก็หายเจ็บเพราะยาจีนเช่นเดียวกันครับ

marco35

เทพโทนแพ้ทางกับความขมของยาจีน

Paul K


Daxamoo

ยาจีนมันขมกลิ่นก็เหลือรับจริงๆ ปิดจมูกกินอย่างเดียว

chipchip


××Mon××

เจ๊จ๋าเคยเตือนมาก่อนแล้วนี่เองพอมาเกิดเรื่องใน โอเกะ ถึงต้องมาเคลียร์กับเพื่อนและน้องชาย แต่น้องชายดันฟิวส์ขาดซะก่อนเลยไปกันให้เลยทีนี้

rongler2524


Pooh

เก่งมาจากไหนก็แพ้ยาจีนอยู่ดี  เทพโทน

[email protected]

สะใจ รึสงสารเอาให้แน่ๆนะครับ

zamzam

จริงกุได้ทุกอย่าง แต่ยาจีนนี้ขอบาย