ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_midobun001

รอยทรงจำ ตอน Project Mint ep7.1

เริ่มโดย midobun001, ธันวาคม 04, 2021, 11:44:49 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

midobun001


เนื้อหาในตอนนี้ยาวมาก จึงขอแยกออกเป็น 3 บทย่อย

บทที่ 7.1

เรื่องของนิด

ผ่านไปสองอาทิตย์สำหรับช่วงเวลาที่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ ทั้งซ่อนตัวจากกาญ ซ่อนตัวจากชัช ลุงศักดิ์พ่อของชัชที่พึ่งมารู้ชื่อเอาทีหลังซึ่งนอกจากเป็นเจ้าของบริษัททำความสะอาด ยังแอบมาทำตัวภารโรงจนทำให้มิ้นเข้าใจผิด แถมยังตามด้วยความสัมพันธ์แปลกๆ ระหว่างแกกับชัช ที่ทำเอามิ้นจับต้นชนปลายไม่ถูก

ไอ้ความสนุกช่วงประเดี๋ยวนั่นแหละที่ทำให้เธออายจนมองหน้าใครไม่ติด ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูใครว่าเธอทำอะไรกับลุงศักดิ์และชัชเอาไว้ เธอคงไม่กล้าโผล่หน้าไปที่มหาลัยแน่ๆ จะโทษใครดีละ ความหื่นที่ไม่มีขีดจำกัดของตัวเองละมั้ง นั่นแหละคงเป็นต้นเหตุสำคัญ

ช่วงที่ต้องไปร่วมกิจกรรมรับน้องทั้งที่ต้องหลบหน้าชัชไปด้วย มันลำบากมาก แต่ชัชเองก็คงรู้ว่าเธอไม่อยากคุยด้วย ยอมไม่เข้ามาตอแย แต่ถึงเป็นแบบนั้นมิ้นก็ยังแอบมองชัชในทุกครั้งที่เผลอตัวปล่อยใจ มิ้นเริ่มสังเกตได้ว่าชัชมักแอบมองพ่อตัวเองในเวลาว่างๆ ที่เขาแวะเวียนมาใกล้ๆ มันจะจะเพราะเขาไม่เลิกแฝงตัวเป็นภารโรงซะทีหรือว่า ชัชกลัวว่าเขาจะไปเล่นงานสาวนักศึกษาคนไหน หรือแม้กระทั่งชัชอาจพิศวาสพ่อตัวเองตลอดเวลา มันเป็นเพราะเธอรู้เรื่องราวของทั้งสองพ่อลูกมากเกินไปหรือเปล่า ถึงมองพวกเขาแบบจับผิดหรือว่าพวกเขาผิดปกติจริงๆ

ชัชไม่มีอาการกะตุ้งกะติ่งอย่างเกย์ หรือกระเทย ไม่มีอะไรดูแปลกแยกออกจากผู้ชายปกติเลยแม้แต่น้อย โดยเฉพาะเมื่อมีกาญคอยตามอ้อล้อยิ่งดูยากเข้าไปใหญ่ เขาสามารถใช้ชีวิตร่วมกับเพื่อนผู้ชายได้อย่างปกติ ความสุขภาพอ่อนโยนที่เขามีและเธอก็รู้สึกได้ในตอนแรกที่รู้จักกัน ในเวลานี้สิ่งเหล่านั้นกลับดูน่าสะอิดสะเอียนแสร้งแกล้งทำ อาจเป็นเพราะรสนิยมของเขาความชอบของเขาแต่เธอก็ตัดสินเขาไปแล้ว ทุกอย่างที่เป็นชัชตอนนี้กวนใจมิ้นอย่างที่สุด

ถึงเหตุผลทุกอย่างจะผลักให้เธอหนีออกห่างจากเขาเพียงใดแต่คราวใดที่บังเอิญสบตากัน เธอก็รู้สึกเขินจนประหม่าได้ทุกครั้ง ใครใช้ให้เขาหล่อแบบนั้นกันนะ เผลอทีไรเป็นอันต้องหยิกแขนตัวเองดึงสติทุกที

มิ้นนั่งมองกาญที่เทียวเดินตามซ้าย ตามขวาอยู่หลังชัชต้อยๆ นึกถอนหายใจกับความน่าสมเพชนั่น ที่จริงกาญก็ออกจะสงสาร เพราะเธอคงไม่มีวันรู้ว่าเขาที่เธอปรารถนา ไม่มีวันเลยที่จะสนใจคนอย่างเธอ อยู่ด้วยกันไปก็มีแต่จะถูกทำร้ายจิตใจ

กิจกรรมรับน้องใกล้จบลงในวันสุดท้าย ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นหลังจากมิ้นถอยออกมาจากชัช แม้ว่าระหว่างเธอกับเขาจะยังทิ้งรอยแผลใหญ่ที่พร้อมจะปริแตกออกมาสร้างความเจ็บปวดตลอดเวลา แต่ในช่วงเวลาที่เธอได้หยุดพักมันก็คงไม่ทำร้ายเธอมากไปกว่านี้ ยังมีเวลาอีกราว อาทิตย์กว่า ก่อนที่กิจกรรมเฟรสชี่ที่เธอต้องขึ้นประกวดคู่กับชัชจะเริ่มต้นขึ้น ถึงตอนนั้นเธอควรสลัดเขาออกจากหัวให้ได้ ใช่สิก็เธอยังมีเก่งอยู่ทั้งคงเธอต้องทำได้ และก็ยังมีทบอีกตั้งคนหนึ่ง

---------------------------------------------------

มิ้นเต้นออกกำลังกายตามจังหวะดนตรีอยู่ที่บ้าน เหวี่ยงแขนออกลวดลายไปตามเรื่องราวที่เธอถนัด เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นต่อเนื่องขัดจังหวะ มิ้นเดินออกไปดูมองเห็นทบกำลังยืนอยู่หน้าบ้านถือหม้อใบใหญ่

"อ่าวทบ ลมอะไรพัดมา"

"ก็คิดถึงมิ้นไง ทบก็เลยมา มิ้นไม่ค่อยอยู่บ้านเลยนะช่วงนี้ วันนี้ทบก็เดาๆ ดู เห็นบ้านเปิด ทบมาทีไรก็เจอแต่ป้า"

"หรอ โทษทีนะ พอดีมิ้นติดงานที่มหาลัย ทบเข้ามาก่อนสิ เอานั้นมาให้ป้าหรอ" เธอบุ้ยปากมองไปที่หม้อกับกลิ่นหอมที่โชยออกมาชวนให้หิว

"ใช่ป้าทบให้เอามาให้ ให้ป้ามิ้นแต่ก็ให้มิ้นด้วย" คนผิวเข้ม หน้าคมส่งตาหวานเยิ้มมองเธอ มิ้นรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้ทบดูพัฒนาความเจ้าชู้มากขึ้นเยอะทีเดียว ที่หายๆไปนี่ไปเจ้าชู้ที่ไหนหรือเปล่านะ

"แหมะมีน้ำใจจัง"

"เอาตรงๆ ก็ไม่ใช่น้ำใจหรอก เป็นข้ออ้างมากกว่า เพราะอยากเจอมิ้นนั่นแหละ มันก็ต้องลงทุน ใช่มะ"

"ลงทุนที่ว่าเอาป้ามาอ้างเลยหรอ แล้วนี่ทำเองหรือว่าคุณป้าทำละ" ทั้งคู่พากันเดินเข้ามาในบ้านทบวางหม้อลงกับโต๊ะแล้วเปิดโชว์แกงส้มสีส้มแดง ที่เขาเป็นคนเตรียมวัตถุดิบส่วนป้าเป็นคนปรุงรส

"มิ้นคงต้องเดาดูแล้วละ ลองชิมดูไหม ตอนแรกทบว่าอยากกินเลยไปซื้อผักมาก พอสับๆแล้วมันเยอะเหลือเกิน ทบเลยขอป้ามาแบ่งให้เพื่อนกิน"

"แบ่งเพื่อน มิ้นเป็นแค่เพื่อนเองหรอ" มิ้นพูดเสียงขุ่น

"ว่าไงดี ช่วงนี้มิ้นดูไปไหนมาไหนกับไอ้เก่งเยอะจังเลยนะ ถ้าทบไม่เอาแกงมาก็คงไม่ได้เจอมิ้นแน่ๆ บ้านเราอยู่ห่างกันแค่ถนนกั้นทบยังแทบไม่ได้มีโอกาสเจอมิ้นเลย มิ้นให้เวลากับทบเยอะๆหน่อยสิ ทบจะได้บอกป้าว่ามิ้นเป็นมากกว่าเพื่อน" ทบพูดอ้อนๆ แล้วคว้ามือเรียวบางขึ้นมากุมส่งสายตาหวานฉ่ำ

"ทำไงได้ ก็เก่งอาสามารับมิ้น ใครใช้ให้ทบปฏิเสธเองละ ทบก็รู้ว่าพวกวินมอเตอร์ไซด์หน้าปากซอยน่ากลัวจะตาย โดยเฉพาะคนที่ชื่ออะไรนะ ทัน ใช่มะที่รอยสักเต็มตัวคนนั้น"

"ขอโทษ ก็ตอนที่มิ้นถามทบไม่ว่างจริง ช่วงนี้ทบยังฝึกงานอยู่ หนักกว่าเรียนอีกแถมเพื่อนที่ฝึกงานก็ก่อเรื่องไม่ได้หยุด" ทบพูดอ้อนๆ มองมิ้นมือไม้ลูบไปที่หลังมือมิ้นเบาๆ แค่ขาลูบหลังมือเธอก็เริ่มมีอารมณ์แล้ว (เรื่องราวที่ฝึกงานทบ หาอ่านได้จาก รอยทรงจำ ตอน ฝันที่ไม่อยากตื่น)

"เห็นไหมละทบจะมาว่ามิ้นฝ่ายเดียวไม่ได้" มิ้นจ้องตาทบกลับ ถ้าไม่เกรงใจว่าป้าอยู่ในบ้านด้วยก็คงจูงมือเขาเดินขึ้นชั้นบนไปแล้ว

"เออ อีกเรื่องที่ทบมาเกือบลืมแนะ อาทิตย์นี้วันเกิดพี่นิดเราไปกินเลี้ยงที่บ้านพี่นิดกันนะ พี่นิดบ่นคิดถึงมิ้นอยู่นะ"

"พี่นิด...?"

"พี่นิด ลูกพ่อชาติ อะไรกันมิ้นลืมพี่นิดหรอ"

"อ๋อ... ไม่ได้ลืม แต่พี่นิดแกอยู่บ้านหรอ มิ้นเห็นบ้าน ปิดเงียบๆ ตลอด"

"บ้านปิดเงียบน่ะปกติ แกไม่ค่อยสุงสิงกับใคร"

"ทำไมทบเรียกจ่าชาติว่าพ่อละ" มิ้นถามเสียงซื่อ ทบสะอึกหลุบตาลงต่ำ แล้วพอนึกคำตอบได้ก็กลับมามองมิ้น นี่มันพิรุจไม่ใช่หรอ

"อ๋อเรื่องนั้น ก็เพราะทบทำงานให้แก คอยวิ่งเก็บค่าหวยบ้าง เงินกู้บ้าง ได้เงินเป็นค่าขนมเยอะอยู่ พอสนิทเข้าแกก็เอ็นดู ทบเลยเรียกว่าพ่อ เพราะอยู่กันมานาน" ทบตอบ อันที่จริงก็มีไม่กี่เหตุผลหรอกที่ผู้ชายจะเรียกผู้ชายที่แก่กว่าว่าพ่อ

"อ่อ นึกว่า ทบไปเป็นลูกเขยบ้านนั้นแล้ว ก็เลยเรียกพ่อ" มิ้นแซว ทำเอาคนฟังสะอึก

"หะ บ้าหรอ ถ้าอยากเป็นลูกเขย อยากเป็นของบ้านนี้มากกว่า" ทบรีบเปลี่ยนท่าทีทำเอาคนฟังเขินหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

"ช่างเถอะ ไปสิ แล้วจะกินเลี้ยงกันตอนไหนละ วันนี้ก็วันอาทิตย์แล้วนิ"

"ก็เย็นนี้แหละ" ทบสรุป

"เย็นนี้หรอ"

"มิ้นมานะ ไม่ได้เจอกันครบๆ นานแล้ว เผื่อไปถ่ายรูปกัน"

"จ้า ไปแน่นอน แต่ว่า ทบรีบกลับหรือเปล่า อยากขึ้นไปนั่งบนห้องมิ้นไหม" เธอมองไปในบ้านเดาเอาว่าป้าเธอคงนอนกลางวันแน่ๆ ยังพอมีโอกาสให้ทบขึ้นไปช่วยเธอได้บ้าง

"มิ้น...." ทบ ทำหน้าตกใจแล้วยิ้มมุมปาก เขาไม่คิดว่ามิ้นจะชวนทั้งที่ป้าอยู่ในบ้าน

"ทำไมละทบ..." มิ้นพูดเสียงอ้อน

"ป้ามิ้นอยู่ในบ้านไม่ใช่หรอ เดี๋ยวความก็แตกกันพอดี ทบยังไม่อยากหูชานะ เอาเป็นว่าเย็นนี้...."

"เย็นนี้ทำไมหรอ"

"ก็ทำให้มิ้น....จำงานวันเกิดนี้ไปนานๆ เลยไง" เขายิ้มเจ้าเล่ห์หยักคิ้วดูเจ้าชู้ มิ้นเสียววาบลงกลางระหว่างขา

"ทบบ้า...." มิ้นยิ้มตอบอายๆ

"งั้นทบไปก่อนนะเจอกันดึกๆ" พูดแล้วรีบขยับตัวเข้ามาใกล้แล้ว ฉวยโอกาสจุ๊บแก้มมิ้นไปหนึ่งที

"อุ้ย...ทบ....ขโมยหอมแก้มมิ้นหรอ"

"มิ้นมาเอาคืนเย็นนี้นะ ทบจะรอ"

"คนบ้า" ชายหนุ่มวิ่งออกจากบ้านไป หญิงสาวหน้าแดงอาย ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

........................................................................

ที่ร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยมิ้นกำลังเลือกหยิบของใช้จำเป็น อย่างพวกผ้าอนามัย ยาสระผม กับยาสีฟัน เธอเดินไปเลือกน้ำผลไม้น้ำตาลน้อยติดมาอีกขวดเพราะรู้สึกว่าวันนี้ร้อนเกินไป จู่ๆ เธอก็ถูกสวมกอดจากด้านหลัง

"ว๊าย...." มิ้นสะดุ้งตัวขยับหนี พอหันมองกลับไปเห็น เป็นหญิงสาวที่หน้าตาคุ้นๆ เธอดูเปลี่ยนไปใบหน้าขาวนวล คิ้วโค้งโก่ง ตาโต ผมยาวตรง ริมฝีปากได้รูป สวมเสื้อแขนสั้นสีฟ้าอ่อนกับกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน หน้าอกเธอดูอวบสะดุดตาแต่ไม่เท่ากับมิ้น มิ้นมองหน้าพยายามนึกชื่อ อีกฝ่าย ทำปากคราวกับจะบอกใบ้ลุ้นไปกับคำที่กำลังจะโผล่งออกมา

"พี่..........นิด" มิ้นพูดออกมาในที่สุด นานมากทีเดียวที่เธอไม่ได้เห็น หญิงสาวที่สนิทเหมือนเป็นพี่สาวใกล้ๆ ขนาดนี้

"นึกว่ามิ้นจะจำพี่ไม่ได้แล้ว"

"จำได้สิ จำได้ดีเลย ดูสิพี่นิดสิยังสูงกว่ามิ้นเหมือนเดิมเลย" เธอนึกถึงช่วงเวลาที่เคยเทียบความสูงกันตอนเด็ก ถึงกับเอ่ยปากว่าอยากสูงกว่านิดบ้าง

"แหมะ พี่ก็ได้แค่สูงกว่ามิ้นแต่ดูมิ้นสิ อะไร อะไร ก็ดูจะยื่นหน้าข้ามตาพี่ไปนะ" นิดพูดแล้วมองหน้าอกที่อยู่ใต้เสื้อกล้ามสีขาว ต่างคนต่างยิ้ม

"ไปไงมาไงพี่ ทำไมมิ้นไม่ค่อยเห็นพี่เลย เห็นทบบอกวันนี้จะไปจัดงานวันเกิดบ้านพี่ด้วย" มิ้นพูดอย่างดีใจ

"พี่ต่างหากที่ต้องบอกว่าไม่ค่อยเห็นเรา เห็นทบเล่าว่า ติดเรียน สอบเข้ามหาลัยสินะ พี่แอบเห็นนะใส่ชุดนักศึกษาออกจากบ้านตอนเช้า บางวันมีหนุ่มๆ มาส่งตอนดึกๆ มิ้นนี่ร้ายใช่เล่นเลย"

"เพื่อนๆ กันทั้งนั้นแหละพี่ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอก"

"แหมะ กลัวพี่ไปฟ้องทบหรอไง กำลังคบกันหรือเปล่า ทบเอาแต่พูดถึงมิ้น"

"จุ๊ๆ นะพี่นิด ทบกับหนูเป็นกิ๊กกันเฉยๆ แฟนน่ะอีกคน ตอนนี้เราตกลงกันไว้อย่างนี้แหละ" มิ้นตอบยิ้มๆ เสียงอ้อมแอ้ม

"ร้ายจริงๆ" นิดหัวเราะเบาๆ

"หนูติดเรียนกับพวกกิจกรรมเยอะเลย ว่าแต่พี่เถอะ หายไปไหน พ่อชาติยังอยู่หรือเปล่าหนูไม่เห็นแกเลย แต่คงอยู่แหละ ทบเล่าให้ฟังบ่อยๆ"

"อยู่ ก็อยู่บ้าน ตามประสาคนเกษียณแล้ว พี่น่ะเป็นพยาบาล ต้องไปทำงานอีกอำเภอ ไปอยู่กับแฟน เป็นทหาร เอาไว้พี่จะพามาแนะนำให้รู้จักแล้วกัน"

"อื้ม พี่นิดมีแฟนแล้วด้วย พ่อชาติไม่ว่าหรอนั่น"

"ว่าสิ ด่าตลอด น้อยใจก็เก่ง ประชดนี่ประจำเลย พี่เลยต้องกลับบ้านมาบ่อยๆ ที่สำคัญและหนักใจที่สุดคือ พ่อชาติไม่ชอบแฟนพี่เอามากๆ แกบอกแฟนพี่เจ้าชู้ ยุให้เลิกประจำ"

"แกคงหวงลูกสาวแหละมั้ง"

"ถ้าแค่นั้นก็ดีสิ แต่ก็ชอบลงไม้ลงมือไปด้วย ชอบทำให้เรื่องไม่เป็นเรื่อง ให้มันกลายเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โต พี่ละกลุ้มใจประจำเลย แต่พอกลับบ้านมานะ ไม่มีแฟนตามมา ก็เป็นคนละคน อย่างวันนี้ แกดูจะอารมณ์ดี พอรู้ว่ามิ้นจะไปที่บ้านพี่ พี่บอกแกว่าจะออกมาจ่ายตลาดเย็นๆ แต่ไม่ได้ ไม่ได้เลยไล่พี่ออกมา บอกให้รีบออกมาซื้อไว้กลัวไม่ทัน กลัววัตถุดิบไม่ดี อ้างโน่นอ้างนี่ตลอด"

"อิอิ บ้านพี่ตลกจัง แล้วพี่มาซื้ออะไรบ้างละหนูจะช่วยถือ" มิ้นมองไปที่มือ มีทั้งของสดพวกเนื้อ ผัก แล้วของที่อยู่ในตะกร้าก็เป็นเครื่องปรุง เธอพอรู้ได้คร่าวๆ เพราะอีกฝ่ายยกตะกร้าชูให้ดู

"หมูกระทะ" นิดยิ้มตอบ

"ทำเองเลยหรอ ไม่สั่งเป็นชุดมาละพี่ สะดวกกว่า"

"สะดวกแต่ไม่อร่อยเท่าทำเอง มิ้นอยากกินผัก กินเนื้ออะไรอีกไหม เผื่อพี่จะกลับไปซื้อ ถ้าพี่กลับแล้วก็มีเท่านี้แล้วนะ"

"ไม่เอาละพี่ เท่านี้ก็คงกินไม่หมดแล้วนะ เอามาให้หนูช่วยถือดีกว่า" มิ้นรีบหยิบถุงแบ่งมาถือนิดยิ้มอ่อนอย่างเอ็นดู

"โตขึ้นเยอะเลยนะเรา เดี๋ยวนี้เป็นสาวแล้ว" นิดพูดยิ้มๆ คนฟังรู้สึกเขินหน่อยๆ แล้วผละออกไปซื้อของที่ต้องการจนครบ ไม่ลืมแวะซื้อของร้านชำของแปะกง ชายหัวล้านหน้าโล้นที่แทบจะไม่มีทั้งคิ้วกับผม ตาชั้นเดียวของแกจ้องมีไม่กระพริบตั้งแต่เดินเข้าร้าน

"แปะ ขอ เก๊กฮวย กิน สองแก้วสิ" มิ้นรีบสั่งเสียงดังลั่นเมื่อมายืนหน้าร้าน

"ลมอะไรพัด อีมาถึงร้าน อั๊ว เห็น ไปแต่ เซเว่นทุกที" เจ้าของร้านพูดเสียงงอน

"แหมะ เซเว่นไม่ได้มี ซะทุกอย่างหรอกน่าแปะ แต่ แปะสิ ดูจะมีไปซะทุกอย่างเลย" มิ้นแซว "ว่าไปแล้ว เดี๋ยวนี้ เอาเสื้อผ้ามาลงขายด้วยหรอ"

"อั๊ว ก็ต้อง ทำหลายๆ อย่าง ไม่งั้นก็คงอยู่ไม่ลอก เศรษฐกิจแบบนี้ พวกลื้ออยากได้อะไรก็เลือกเอาเลยนะ" แปะพูดแล้วรีบเดินผละออกไปเพราะเห็นรถขนของขับมาเทียบหน้าร้าน

"อาทัน ของมาส่งแล้ว รีบมาเอาของไปเก็บ ไวๆ" เสียงแปะตะโกนเรียกลั่นร้าน ชายผิวสีเข้มร่างกายเต็มไปด้วยรอยสักสีดำออกเขียว เดินออกมาด้วยหน้าตางัวเงีย เขาหยิบเสื้อที่พาดบ่าออกมาสวม มิ้นมองตามแทบไม่ละสายตา เรือนร่างของเขาดึงดูดมากทีเดียวถึงจะเป็นผู้ชายกักขฬะแค่ไหนก็เถอะ แต่ถ้าจับมาแต่งเนื้อตัวให้ดูดี เขาก็หน้าตาดีใช้ได้ คิ้วเข้มกับตาโตของเขา หล่อไม่แพ้ทบเลย เขาตรงไปรับลังกระดาษจากพนักงานขนส่ง หันกลับมามองหน้ามิ้นที่จ้องตาไม่กะพริบ จนเจ้าตัวรีบหลุบตาลง เผยให้เห็นรอยยิ้มเล็กๆ บนหน้าของเขา ใช่แล้วเขาเป็นคนเดียวกับที่จะฉุดเธอที่ปากซอยคืนก่อนตานี่หล่อขนาดนี้เลยหรอ แต่ดูขี้เรื้อนเป็นบ้าเลย

"นั่นลูกน้อง แปะหรอ พึ่งรับเข้ามาหรอ" มิ้นถาม

"จะว่างั้นก็ได้" แปะตอบส่งๆ

"เอาเท่านี้แปะ เท่าไร" นิดเดินเข้าไปส่งของที่ถือให้แปะคิดราคาแล้วใส่ถุง มิ้นรีบเดินเข้าไปใกล้

"ลื้อไม่ซื้ออะไรหรอไง" แปะหันมาถามแต่ไม่ได้มองหน้า เขามองแต่หน้าอกมิ้น

"ก็เก็กฮวย 2 แก้วไง"

"ก็นึกว่าจะเอาอะไรอีก เห็นไปยืนเลือกเสื้อผ้า"

"ก็ยังไม่ถูกใจนิ ไว้คราวหน้าจะมาดูใหม่" มิ้นตอบ พอดีกับ ชายคนนั้นเดินออกจากหลังร้านมาหยิบลังใบต่อไป มิ้นมองตาม

"ไว้อั๊วจะหามาเพิ่มให้ลื้อเลือกแล้วกัน แต่ถ้าอยากได้อะไรก็สั่งอั๊วได้เลยนะ อั๊วก็ไม่ค่อยรู้หรอกว่าคนเขาชอบแบบไหนกัน"

"คิดอะไรมากละแปะ ก็แบบที่ผู้หญิงเขาใส่แล้ว ดูสวย น่ารัก เซ็กซี่ แค่นี้เขาก็ซื้อกันไม่หวาดไม่ไหวแล้ว" นิดตอบ

"เออนั้นสิ ทำไมอั๊วคิดไม่ได้ ทั้งหมด 100 พอดี"

"โอเคแปะ นี่ 100 ไม่ต้องทอน ไปก่อนนะ" นิดรีบหยิบแบงค์ในมือส่งให้ แล้วรับถุงจากแปะแล้วรีบเดินออกจากร้าน มิ้นเดินผ่านไปเฉียดนายทัน อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมอง มิ้นหันไปมองกลับ

"มิ้นแต่งตัวมาร้านแปะ แบบนี้ตลอดเลย หรอ ทั้งแปะทั้งลูกน้องคนนั้นมองมิ้นแทบตาทะลักอยู่แล้วรู้ไหมนะ พี่ว่ามันไม่ดีเท่าไรนะ" นิดบ่น

"เขาจะมองก็ปล่อยเขามองไปสิ อย่าคิดมากเลยพี่นิด มิ้นถือว่าทำบุญช่วยคนแก่" มิ้นตอบยิ้มๆ

"เสื้อผ้ารัดรูปแบบนี้ที่จริงใส่สบายตัวนะ ไม่อืดอัดไม่ร้อน พี่นิดใส่ทรงน่าจะสวยกว่ามิ้นอีก" มิ้นแซวกลับจนคนฟังหน้าแดง

"ไม่ได้หรอก ถ้าขื่นพี่ใส่อะไรแบบนี้ ผัวพี่ได้หึงจนระเบิดลงพอดี พี่ไม่กล้าหรอก แต่เรื่องน...ม พี่ว่ายังไงของมิ้นก็ดูใหญ่กว่าพี่นะ ดูสิเป็นพวงเลย" นิดแซวกลับ

"แซวเก่ง... พี่นิดเดี๋ยวมิ้นขอตัวเอาของกลับไปเก็บที่บ้านก่อน แล้วเดี๋ยวมิ้นไปช่วยพี่เตรียมของกินนะ" มิ้นรีบสรุปเพราะใกล้ถึงบ้านแล้วเร่งฝีเท้าเดินแยกออกไป
ติดตามเนื้อเรื่องหลัก และแนว Erotic จาก readawrite นะครับ
ผลงานผม จะเป็นแนว BiSex หน่อยๆนะครับ

ถ้าคอมเม้น ฝากให้คะแนนผลงานด้วยครับ
เนื้อเรื่องเข้าใจง่าย / ฉาก เซ็กส์ซีน / คำบรรยาย / มุมมองการเล่า
จำนวนหน้ากระดาษ / การใช้คำเปรียบเทียบ / ตอนที่ชอบมากที่สุด

เพื่อใช้ปรับปรุงเนื้อหาในเนื้อเรื่องถัดๆไปครับ

รวมวาป
https://xonly8.com/index.php?topic=252283.msg2330925#msg2330925

peddo

ใกล้จะได้อ่าน ลีลาลุงชาติ แปะ และนายทันละ มิ้นจะรับศึกไหวมั้ยน้อ แต่ละคนมีทีเด็ดแตกต่างกันไป เก่งคงจะต้องพายเรือในอ่างไปก้อนครับ

นิด หน่อย


bronzehead

ชอบตอนที่เขียนใหม่ มีที่มาที่ไปของตัวละคร

1819

  ลุ้น ตาชาติ พี่นิด กับ.มินต์ กลางสวนหลังบ้าน ล้รมินต์ยั่ว ให้ ทายาหม่อง     ลุ้น ไอ้ทัน  มันจะมาไม้ไหน และ ก็สุดท้าย สงสารเก่ง ถึงจะไม่เก่งsexแต่ ก็ จริงใจรักจริง  แต่แค่นั้นไม่พอที่จะรั้งนะฉุดมินต์ไว้ได้   มินต์ในต้อนเรียน ไม่ได้มอง อนาคต และ เรื่องครอบครัว แค่ต้องการ sex แค่นั้น
กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า

ones26421

อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจัง มิ้นกับนิด จะรับศึกขนาดไหนนะ