ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

ปิดตาพาเสียว (ตอนเดียวจบ)

เริ่มโดย zuper, ธันวาคม 06, 2021, 12:18:06 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

zuper

ขออนุญาตแก้ไขชื่อตัวละครนะครับ พอดีคนจ้างอยากได้อีกชื่อ เพื่ออรรถรส เวลาอ่านเม้น



ณ ตึกเรียนแห่งหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่เต็มไปด้วยต้นไม้ ช่วงเวลาเลิกเรียน เป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย นักศึกษาจำนวนมากกำลังเดินลงจากตึกจำนวนหลายร้อย หลายพันคนกำลังเดินลง นักศึกษาที่เดินผ่านไปมา มีหลายคนที่สวยงาม ดาวคณะ ดาวภาควิชา ดาวมหาลัยก็เดินร่วมกับคนอื่นๆ แถมยังมีกลุ่มช้างเผือก ที่ไม่เคยแสดงออกหน้าตาในระบบ แต่มีความสวยไม่แพ้ดารา ทั้งหมดที่ว่ามา ไม่เกี่ยวกับนางเอกของเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย

ตรงร้านขายขนมที่อยู่ใต้ถุนตึก มีสาวคนหนึ่งกำลังเลือกของกินเล่นเพื่อดับความหิว สาวผิวขาว ผมยาว ที่มีรูปร่างอวบเจ้าเนื้อ กับจมูกที่ดูใหญ่ จนเด่นออกมา



และเพราะความเป็นสาวอวบของเธอ ทำให้สองแก้มของเธอดูใหญ่ นุ่มนิ่ม น่าบีบเป็นที่สุด เธอมองหาของกินสักพัก ก็มีคนมาสะกิด
"อีป่าน เลือกได้ยังย่ะ" เพื่อนสาวของเธอเบียดคนเข้ามาสะกิดเธอ
"แปปๆ ได้ละ" ป่าน สาวอวบที่เรากำลังพูดถึงตอบ เธอรีบจ่ายเงิน ก่อนจะแทรกตัวออกมา มาเจอกับเพื่อนหญิง อีก 4 คน รวมป่านด้วยจะเป็น 5 คนยืนรออยู่
"จะไปไหนกันนะ" ป่านถาม
"ก็ไปชมรมดูดวงไงย่ะ วันนี้เห็นว่าเชิญรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว ที่เป็นหมอดูชื่อดังมา" เพื่อนคนหนึ่งบอก สำหรับสาวๆ การดูดวงเป็นของคู่กัน แม้หลายคนจะพยายามบอกไม่ได้เชื่อ แค่ดูไปงั้น แต่เท่าที่เห็นมาก็เชื่อกันเป็นส่วนใหญ่ สายป่านก็เช่นเดียวกัน เธอเดินตามเพื่อนๆ ไป กินขนมไปด้วย จนมาถึงอาคารเรียนหลังเก่า ที่ไม่มีลิฟต์ ทั้งหมดเดินขึ้นไปชั้นบนสุด ในห้องที่ขนาดไม่ใหญ่ พวกเธอเห็นคนมายืนกันเต็มห้อง จำนวนร่วม 50 คนได้ ป่านเองที่กินขนมหมดแล้วก็เดินมาเบียดกับคนไปด้วย ตรงด้านหน้ามีเว้นพื้นที่เอาไว้

"สวัสดีครับ ทุกท่าน" จู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เขาสวมชุดนักศึกษาใส่แว่น
"ก่อนอื่นผม ต้องขอแนะนำตัวก่อน สำหรับคนที่ยังไม่รู้จัก ผมชื่อวิทย์ ปี 4 ตำแหน่งประธานชมรม" วิทย์ ชายหนุ่มเนิร์ดพูดทักทาย เกิดเสียงปรบมือไปทั่วห้อง
"ขอบคุณครับ วันนี้เป็นโอกาสอันดีที่เราได้รุ่นพี่ ที่จบไปแล้วหลายปี ตอนนี้ได้กลายเป็นหมอดูมีชื่อเสียงในวงการทีวี จากผลงานทำนายอนาคตได้แม่นยำราวกับตาเห็น จนเป็นที่โจษจัน บางคนมอบฉายา นอสตราดามุสเมืองไทย บางคนเรียกเขาในตำแหน่ง ผู้พยากรณ์ แต่ไม่ว่าจะเรียกด้วยชื่ออะไร ก็เป็นสิ่งการันตีถึงความแม่นยำของเขาได้เป็นอย่างดี เอาละ หลายท่านน่าจะเคยเห็นเขามาบ้างแล้ว ยังไงก็ขอเชิญพบกับ พี่หมอโจ ได้เลย" วิทย์พูดจบ ก็มีชายอีกคนเดินเข้ามาในชุดสูท

รูปลักษณ์ภายนอกเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้คนเราเชื่อถือ ชายผมยาวดูภูมิฐาน มีฐานะ กำลังเดินเข้ามา สายป่านมองเขาเพียงแว่บแรก ด้วยคำพูดที่วิทย์เกริ่นมาในขั้นต้น ข้อมูลที่ป่านได้รับมาทำให้ส่วนลึกในใจของเธอ เกิดอาการเชื่อถือหมอโจขึ้นมา เพียงแค่เขาเดินเข้ามา ภายในห้องที่มีคนหลายสิบคนเกิดเป็นความเงียบที่พร้อมเพียง

เมื่อเข้ามาอย่างแรกที่พี่หมอโจทำ คือ เชิญสมาชิกคนหนึ่งของชมรมให้ออกมา เขาได้แสดงทักษะหลายอย่างที่บอกข้อมูลส่วนตัวได้อย่างถูกต้อง เรียกเสียงฮือฮาไปทั่ว ป่านมองด้วยความเลื่อมใสแบบบอกไม่ถูก หลายเรื่องในชีวิตของเธอ อยากให้พี่หมอโจได้ทำนายเธอบ้าง แต่ก็ได้แค่หวัง เพราะคนที่พี่หมอโจจะเลือกมาทำนาย จะเป็นคนที่จ่ายค่าครูให้เขา แม้สายป่านจะไม่รู้ว่ามูลค่าประมาณไหน แต่นักศึกษาทั่วไปแบบเธอ คงไม่มีเงินมาจ่ายแน่ๆ เธอได้แต่ดูเขาโชว์ศักยภาพไปเรื่อยด้วยความชื่นชม


"เอาละครับ หลังจากที่เราได้รับฟังการพยากรณ์อนาคตจากพี่หมอโจกันไปหลายท่านแล้ว ดูจากเวลาแล้วคงเหลืออีกไม่นาน พี่หมอโจได้จัดรายการพิเศษทำนายฟรีให้กับคนที่ถูกเลือก" วิทย์เอ่ยบอก
"ก่อนอื่นผมขอบอกก่อนนะ คนเรานะ ไม่ว่าจะทำอะไร จะมากหรือจะน้อย มันมีสิ่งที่เกิดจากอดีตชาติร่วมกัน บางคนในห้องนี้ตอนนี้ไม่รู้จักกัน แต่การที่มาอยู่ในห้องเดียวกัน ในเวลานี้ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันมีผลจากชาติก่อน เหมือนกับคลื่นแหละ ถึงจะเบา แต่คลื่นก็ยังเคลื่อนไหวตลอดเวลา บางคนตอนนี้ไม่รู้จัก แต่เมื่อหลายภพ หลายชาติก่อนอาจเป็นผัวเมียกันก็ได้" พี่หมอโจ พูด ป่านฟังอย่างเชื่อหลายส่วน เธอเกิดความรู้สึกเชื่อถือไปอย่างบอกไม่ถูกแล้ว
"ผมเองที่จริงได้เลือกผู้โชคดีที่ผม จะทำนายชะตาเอาไว้แล้ว ผมเขียนชื่อเอาไว้ตั้งแต่ก่อนงานจะเริ่มแล้ว อยู่ในกระเป๋าเสื้อของวิทย์" พี่หมอโจบรรยาย
"ใช่ครับ ในนี้พี่หมอโจให้ผมมาตั้งแต่ที่เจอหน้า ผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่า มันคืออะไร" วิทย์บรรยายตามมาอีกคน
"ลองคิดนะครับ คนเรามีชื่อตั้งกี่ร้อยชื่อ งานนี้ก็ไม่มีลงทะเบียนมาก่อน ผมไม่รู้แน่ว่าใครจะมางานนี้ แต่ผมรู้ได้ด้วยพลังของผม ว่าจะต้องมีคนชื่อนี้เข้ามาในงานแน่ ผมจึงเลือกผู้โชคดีไว้แล้ว" พี่หมอโจบอกต่อ ป่านลุ้น ใจก็อยากให้เขาเลือกเธอ เพราะจะได้ให้เขาทำนายดวงของเธอแบบฟรีๆ โอกาสแบบนี้มีไม่ง่ายเลย
"ชื่อที่พี่หมอโจเลือกไว้ ก็คือ..." วิทย์พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"ป่าน อยู่ไหมครับ" ป่านร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ เธอยกมือขึ้น สายตาทุกคนในห้องมองมาที่เธอ รวมถึงสายป่านเองที่รู้สึกตื่นเต้นเอามากๆ รวมถึงทึ่งในพลังของพี่หมอโจ ที่สามารถบอกชื่อเธอได้ ป่านรีบเดินแทรกตัวคนในงานขึ้นไปด้านหน้าเวที เธอได้อยู่ใกล้กับพี่หมอโจแล้ว สายป่านดีใจเป็นที่สุด
"ก่อนอื่นเลย ผมต้องขอโทษป่านก่อนนะ" พี่หมอโจบอก ทำเอาป่านงง
"ขอโทษอะไรคะ" สายป่านถามกลับ
"ที่ตะกี้ ผมบอกว่าเป็นผู้โชคดี อันที่จริงผมเลือกคุณเพราะป่านกำลังตกอยู่ในวิกฤต ผมไม่สามารถปล่อยผ่านคุณไปได้จริงๆ" พี่หมอโจบอก
"หมายความว่ายังไง" สายป่านยังคงสับสน
"คุณมีเคราะห์หนัก ต้องสะเดาะเคราะห์" พี่หมอโจบอก
"จะ จริงหรอคะ" สายป่านถาม
"สำรวจตัวคุณดูนะ ตอนนี้ชีวิตกำลังรู้สึกแย่ๆ ในชีวิตใช่ไหม" พี่หมอโจถาม
"ใช่คะ" สายป่านตอบ
"ตอนนี้ชีวิตคล้ายมีทางเลือกใหญ่ แต่หลายครั้งก็สับสนไม่รู้จะไปทางไหน เคยมีที่เลือกไปแล้วรู้สึกผิดหวัง ใช่ไหม" หมอโจถาม
"ชะ ใช่คะ" ป่านสะดุ้ง เพราะเธอกำลังประสบปัญหาหนี้สินของครอบครัวมาโดยตลอด เธออยากช่วยเหลือทางบ้าน แต่ก็ไม่กล้ามาโดยตลอด
"ผมเป็นกำลังใจให้คุณด้วยนะ" หมอโจบอก

"พี่หมอโจครับ ยังไงห้องนี้เหลือเวลาจองอีกไม่ถึง 20 นาทีแล้วนะครับ" วิทย์บรรยายออกมา ทำให้หมอโจลุกขึ้นมา
"ผมอยากช่วยคุณจริงนะ ป่าน แต่เวลาไม่พอ เอางี้ไหม เดี๋ยวเสร็จกิจกรรม ดึกหน่อย มาหาผม เราจะได้ช่วยเหลือกัน" พี่หมอโจบอก
"ได้คะ" ด้วยความรู้สึกหลอนที่พี่หมอโจบรรยาย มันตรงกับชีวิตของเธออย่างสุดซึ้ง ในใจที่เอนเอียงไปทางเชื่อมั่นในตัวพี่หมอโจ ก็ทำให้ตกปากรับคำง่ายๆ
"เดี๋ยวเราพบกัน" พี่หมอโจบอก ก่อนจะหันมาบรรยายสรุปกิจกรรม พร้อมกับขายของอีกสักหน่อย ป่านมองตามด้วยใจที่สั่นรัว ชีวิตที่เธอรู้สึกติดขัด กำลังจะได้รับการชี้แนะแนวทางออกแล้วหรือ



เวลาเกือบ 2 ทุ่ม ป่านที่ได้กลับหอพักไปรอบนึงแล้ว ออกมาด้วยชุดไปรเวท เธอสวมเสื้อสีขาวกางเกงแบบสายเอี๊ยมสีน้ำตาลอ่อน โชว์เรียวขาขาวๆ ที่ไร้ขนอ่อน ไร้รอยแผล



ป่านเดินมาเพียงลำพัง เพราะพี่หมอโจบอกไว้ หากมีคนอื่นมาด้วยจะเป็นปัญหาในเชิงธุรกิจ เพราะบริการทำนายด้วยแบบนี้หากเป็นทั่วไปคงจะต้องคิดค่าบริการหลักหมื่น แต่ป่านได้ฟรี ดังนั้นเรื่องราวนี้จะต้องปกปิดเป็นความลับ เธอเดินมาด้วยความตื่นเต้น ขึ้นตึกที่ยังเปิดไฟ ไปยังห้องเดิมที่เธอเพิ่งมาเมื่อช่วงเย็น
"ขอรบกวนคะ" ป่านเคาะประตู พร้อมกับเปิดออก เธอเดินเข้าไป ก็พบวิทย์และพี่หมอโจกำลังคุยกันอยู่ พอเธอเข้ามาก็หันมาทักทายเธอกัน
"แหม่ สมแล้วที่เป็นพี่หมอโจครับ ทายชุดที่ป่านใส่ได้ตรงเผงเลย" วิทย์บอก
"ยังไงหรอคะ"
"ป่านลองดูซองจดหมายที่วางตรงเก้าอี้นั้นสิ" วิทย์บอก ป่านเดินไปหยิบซองสีขาวที่วางอยู่ เมื่อเปิดออกในนั้นมีกระดาษเขียนไว้ เธอหยิบออกมาในนั้นเขียนไว้ว่า
"เสื้อขาว เอี๋ยม" ทำเอาป่านตกใจเล็กน้อยในความแม่นยำที่พี่หมอโจทำนาย
"ยังมีอีกนะ" วิทย์บอก
"อะไรหรอคะ" ป่านถาม
"เผื่อป่านจะเกร็ง พี่หมอโจเลยทำนายสีชุดชั้นในป่านไว้ละ จะได้รู้ว่าไม่ต้องปิดบังอะไรกันนะ" วิทย์บอก ทำเอาป่านสะดุ้ง
"ยะ ยังไงละ" ป่านพูดเขินๆ
"ป่านใส่กางเกงในมาไหมละ" พี่หมอโจบอก
"บ้าหรอ ต้องใส่สิคะ" ป่านตอบแบบเขิน ใบหน้าเริ่มแดงเล็กน้อย ที่จู่ๆ มีคนมาถามเกี่ยวกับชุดชั้นในที่ใส่
"งั้นบอกมาสิ ใส่สีอะไร ไม่ต้องเขินหรอก พี่รู้อยู่แล้ว" พี่หมอโจบอก
"ฟะ ฟ้าคะ" ป่านบอกด้วยความอายสุดๆ ใบหน้าของเธอแดงออกมา
"งั้นลองไปดูตรงโต๊ะตัวนั้น พี่มีกระดาษสีเดียวกับกางเกงในป่านวางอยู่" พี่หมอโจบอก ป่านเองก็เดินตามไป แล้วก็เจอกระดาษสีฟ้า ทำเอาเธอเขิน เพราะคิดไปว่าพี่หมอโจมองเห็นเลยว่าภายใต้ชุดของป่านกำลังใส่กางเกงในสีฟ้าอยู่ แล้วเผลอๆ พี่เขาอาจมองลึกกว่ากางเกงใน มองเห็นอวัยวะเพศของเธออีก เมื่อคิดตามนี้ก็เกิดอาการหนีบขาโดยไม่รู้ตัว



"อิอิ ไม่ต้องเขินหรอก น้องกำลังอยู่ต่อหน้านักพยากรณ์นะ อะไรที่ปิดบังซ่อนเร้น ทำไม่ได้หรอกนะ" วิทย์บอก ป่านหันมามองพวกเขาด้วยความเขินอาย

"มาเริ่มเลยเถอะ" พี่หมอวิทย์พูด พร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ตัวหนึ่งแบบเบาะหนังมีที่วางแขนสีแดง ที่วางอยู่กลางห้อง ป่านเดินไปนั่งด้วยความประหม่า




"เอาละ เริ่มเลยนะ" พี่หมอโจบอก เขาหลับตายื่นมือมาไว้เหนือตัวป่าน เขาลูบมือไปมาในอากาศ
"ป่าน ตอนนี้กำลังเครียดอยู่ใช่ไหม" พี่หมอโจบอก
"ใช่คะ"
"ทำใจให้สบายๆ" พี่หมอโจบอก ป่านเลยพยายามทำตัวให้ผ่อนคลายมากขึ้น แต่ในสถานการณ์ที่แปลกประหลาด ที่ไม่คุ้นเคยมาก่อน ป่านเลยรู้สึกตื่นเต้น หัวใจเต้นรัว
"เรื่องที่เครียด ใช่เกี่ยวกับคนใกล้ตัวใช่ไหม" พี่หมอโจบอกต่อ
"ใช่คะ" ป่านคิดถึงครอบครัว ปัญหาเรื่องหนี้สินของทางบ้าน
"อืม ปัญหานี้มันใช่ว่าจะไม่มีทางออกนะ เพียงแต่พี่เห็นเงาอะไรบางอย่างกำลังทาบดวงชะตาของป่านอยู่" พี่หมอโจพูด ก่อนจะลืมตาขึ้นมา เขาทำท่าเหนื่อยหอบ
"เป็นยังไงบ้างคะ" ป่านถาม
"พี่พยายามเพ่งมองแล้ว แต่เงามันขยับไปมา สงสัยเพราะตัวป่านยังไม่นิ่งนะ" พี่หมอโจบอก
"แต่ป่านนั่งนิ่งแล้วนะ" ป่านตอบ
"จริงอยู่ที่กายหยาบป่านนิ่ง แต่กายทิพย์ป่านยังลอกแล่กไปมา เจ้าเงาร้ายมันเลยอาศัยตรงนี้หลบไปมาตามกายทิพย์ของป่านไง" พี่หมอโจเล่า ด้วยศัพท์ที่เขาบอกออกมาทำให้ป่านรู้สึกเกิดความเชื่อมั่นขึ้นมาเล็กน้อย
"วิทย์ มาช่วยหน่อย" พี่หมอโจบอก วิทย์ก็เดินออกมาจากด้านหลังราวกับนัดกันไว้ ในมือของเขามีสายเชือกหนังอยู่
"ทะ ทำอะไรคะ" ป่านบอกด้วยความตกใจ ที่จู่ๆ วิทย์ก็เดินมาเอาเชือกพันรอบตัวป่านไว้
"เชือกนี้เป็นเชือกวิเศษนะ มันบังคับให้กายทิพย์อยู่นิ่งได้ พี่จำเป็นต้องใช้มัน เพื่อจะได้เห็นเงาร้ายชัดๆ ว่ามันคืออะไร พอพี่บอกเราได้ เราจะได้กำจัดเจ้ามารผจญในชีวิตป่านได้ไง" พี่หมอโจบอก ป่านที่เกิดอาการกลัว แต่พอเขาบรรยายว่าจำเป็นเพื่อเอาชนะมารร้าย เธอจึงได้แต่นั่งนิ่งๆ ให้วิทย์พันเชือกรอบตัว แต่เชือกนี้ไม่ได้มัดเพียงกายทิพย์ แต่กายหยาบของป่านเองก็ขยับไม่ได้
"เรียบร้อยครับ" วิทย์บอก
"ไหนๆ ก็ไหนๆ ป่านอดทนอีกนิดนะ" พี่หมอโจบอก เขาล้วงอะไรบางอย่างออกมา แล้วป่านก็ได้เห็นผ้าปิดตาที่ทำจากหนังสีดำ เขาหันมายิ้มให้ป่าน
"อดทนหน่อยนะ สายตาป่าน สายตากายทิพย์จะได้ไม่ขยับไปไหน" พี่หมอโจบอก ก่อนจะสวมผ้าปิดตามาให้กับป่าน ตอนนี้ป่านแอบรู้สึกวิตก เพราะขยับตัวไม่ได้ ตาก็มองไม่เห็น แต่เพราะคำบอกว่าเป็นส่วนหนึ่งของพิธี ทำให้ป่านอดทน
"เอาละ เดี๋ยวเริ่มต่อเลย" พี่หมอโจบอก ตอนนี้เองป่านก็ได้ยินเสียงราวกับประตูเปิดออก ป่านหันไปก่อนจะร้องบอก
"เสียงใคร เสียงใครเข้ามา" ป่านร้อง
"ไม่มีอะไรๆ เงียบหน่อย พี่จะเริ่มต่อแล้ว" พี่หมอโจบอก เสียงเขาดูดุ ป่านได้แต่นิ่ง
"เอาละ พี่เห็นแล้ว เงาสีดำ ป่าน พี่ถามนะ ในปีนี้เราเคยเกิดอุบัติเหตุมาใช่ไหม" พี่หมอโจบอก
"ไม่ ไม่นะคะ" ป่านตอบ
"ลองคิดนะ มีพวกล้ม เลือดออก มีดบาดอะไรไหม" พี่หมอโจถามต่อ
"มี มีคะ" ป่านตอบ
"นั้นแหละ เรื่องเล็กๆ ก็ปล่อยผ่านไปไม่ได้นะ พี่เห็นเจ้ามารร้ายแล้ว มันอาศัยอยู่ในจิตใจส่วนอ่อนแอของป่าน" พี่หมอโจบอก
"ยังไงคะ"
"ป่านชอบช่วยเหลือคนอื่นใช่ไหม แม้บางครั้งจะกลัวที่จะออกหน้า นั้นแหละฝีมือมารร้าย มันคอยขัดขวางความสุขของป่าน" พี่หมอโจบอก
"งั้นจะแก้ยังไง" ป่านถาม
"เราต้องสร้างความสุขให้กับป่าน มันจะได้อยู่ไม่ได้" พี่หมอโจบอก แล้วป่านก็สะดุ้ง เมื่อมีอะไรบางอย่างมาโดนบริเวณหน้าอกของเธอ เหมือนมีมือใครมาคลึงที่หน้าอกของป่าน เธอพยายามดิ้นหนีแต่ก็ทำไม่ได้
"ใคร ใครทำอะไรหนู" ป่านร้องตะโกน
 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
รับจ้างแต่งนิยาย 18+ ติดต่อ twitter @secretxwar ตอนละ 250 บาท

cyborg0011


lowww18



vegtam


Pattpatt27

ไม่ทันแล้วล่ะเบญ
วิญญาฯมาเค้นหน้าอก
เตรียมสิงสู่ เข้าร่างกายด้วยดุ้น
ของกายหยาบซะแล้ว

toey0013


Hanaka99


to47555



jakrasri


wittaya09


SilentKnight

เจอเด็กหัวอ่อนว่าง่ายแบบนี้ สบายๆแหละครับ

ton29048


pato07

เบญจะเสร็จอบบไม่รุเสร็จกับใคร หุหุ แก้กราม แก้ผ้าด้วยเลย