ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_KaohomLM

มนตรา สงคราม ความรัก ตอนที่ 9: ตอ

เริ่มโดย KaohomLM, มกราคม 11, 2022, 09:45:43 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

KaohomLM

   เสียงเคาะประตูสามครั้ง
   "เสี่ยครับ น้องหมวยมาแล้วครับ" ชายฉกรรจ์คนหนึ่งเดินนำหญิงสาววัยประมาณสิบแปดปีเข้ามาในห้องนอนเรียบ ๆ มีเฟอร์นิเจอร์ไม่กี่ชิ้น จัดเรียงเป็นวงกลมแปลก ๆ ที่บนเตียงนอนตรงกลางห้อง มีชายหนุ่มหน้าขาว หุ่นดีคนหนึ่งนั่งอยู่
   "น้องหมวยใช่ไหมครับ นี่เสี่ยต้นนะ ที่เราโทรคุยกันวันนั้นไงครับ" ชายหนุ่มหน้าขาวพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
   "ค่ะ" น้องหมวยพูดอาย ๆ แต่เธอก็ยิ้มออกขึ้นหน่อย ๆ เป็นครั้งแรกในรอบหลายวัน เมื่อได้ยินคำว่าเสี่ย เธอได้แต่นึกถึงตาแก่อ้วน ๆ บ้ากามหน้าตาอัปลักษณ์ แต่ที่เธอเห็นอยู่ต่อหน้านี่นับว่าหล่อเหลาเลยทีเดียว แถมเขาดูจะใจดี เป็นกันเองกับเธออีกด้วย ชายหนุ่มหน้าตาดีกับบรรยากาศที่เป็นกันเองทำให้หมวยเสียดายกับสิ่งที่เธอจำเป็นต้องทำน้อยลงไปบ้าง
   ชายฉกรรจ์เดินออกจากห้องไปและปิดประตูตามหลัง เสี่ยต้นลุกขึ้นและรินไวน์ใส่แก้วสองแก้ว
   "น้องหมวยนั่งลงก่อนนะครับ"
   "ค่ะ"
   "ดื่มไวน์สักหน่อยก่อนนะครับ"
   "ขอบคุณค่ะ"
   หมวยดื่มไวน์ลงไปอย่างเก้ ๆ กัง ๆ
   "น้องหมวยไม่เคยดื่มไวน์มาก่อนเหรอครับ"
   "ค่ะ ไม่เคยเลย"
   "เสี่ยขอถามได้ไหมเอ่ย ว่าทำไมหมวยถึงจะขายพรหมจรรย์แบบนี้"
   "คือ" หมวยลังเลไปพักหนึ่ง "พ่อแม่หมวยติดหนี้พนันก้อนใหญ่เลยค่ะ เขากำลังจะมายึดบ้านอยู่แล้ว แล้ว มีเพื่อนหมวยคนนึงบอกว่าเสี่ยช่วยหมวยได้ แล้วเงินที่เสี่ยเสนอให้หมวย มันพอใช้หนี้ให้พ่อแม่ แถมยังเหลืออีกเยอะเลยค่ะ หมวยให้พ่อสัญญาแล้วว่าจะเลิกเล่นพนัน ถ้าได้เงินก้อนนี้ไป พวกเราสามคนตั้งตัวใหม่ได้เลย หมวยต้องขอบคุณเสี่ยมาก ๆ เลยนะคะ"
   "ไม่เป็นไรหรอกครับ เสี่ยอยากช่วยเด็กกตัญญูอย่างหมวยอยู่แล้ว"
   เสี่ยต้นทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงข้างหมวย "น้องหมวยพร้อมหรือยังครับ"
   โดยไม่รอคำตอบ เสี่ยต้นจับหน้าหมวยหันมาแล้วจูบปากเธอ หมวยเกร็ง พยายามเบี่ยงหลบ
   "ถ้าน้องหมวยยังไม่พร้อม รอไว้วันหลังก็ได้นะครับ" เสี่ยต้นบอก
   "ไม่ได้ค่ะ หนูต้องใช้เงินวันนี้แล้วค่ะ"
   เสี่ยต้นไม่พูดอะไร แต่ตรงเข้ารุกน้องหมวยต่อ หมวยเหมือนจะรับชะตากรรมของตนเองได้ เลยหยุดดิ้นหนีแล้ว ปล่อยให้เสี่ยต้นจับถอดเสื้อแต่โดยดี เสี่ยต้นหยุดพิจารณาดูลวดลายสีแดงสลับซับซ้อนบนหัวไหล่ของเธออย่างสนใจ
   "น้องหมวยดูเป็นสาวใส ๆ สักเนื้อสักตัวด้วยเหรอครับ"
   หมวยมือหนึ่งพยายามปิดบราและหน้าอกไว้ แต่ก็ตอบคำถามของเสี่ยต้น "ไม่ใช่รอยสักหรอกค่ะ เป็นแค่แทททู เพื่อนหนูคนที่แนะนำเสี่ยให้หนูเขาบอกให้แปะไว้ แล้วมันก็ล้างไม่ออก"
   "ประหลาดดีนะ สวยไปอีกแบบ" เสี่ยต้นพูด และถอยตัวออกมา ถอดกางเกงของตนเองออก
   "หมวยอมให้เสี่ยหน่อยสิ"
   "หมะ หมวยอมไม่เป็นค่ะ"
   "เหมือนดูดไอติมนั่นแหละ ไม่ยาก"
   หมวยยื่นหน้าเข้าหาแก่นกายของเสี่ยต้น เธอมองมันอย่างกลัว ๆ ก่อนจะอ้าปากอมส่วนหัวเข้าไป
   "นั่นแหละ อย่างนั้น ระวังฟันหน่อยนะ อืมมมม นั่นแหละ"
   หมวยพยายามอม ๆ ดูด ๆ เจ้าแท่งนั้น เธอไม่ค่อยชอบรสเค็มปร่าในปากเท่าใดนัก แต่ก็ต้องพยายามย้ำกับตัวเอง ว่านี่ไม่เกี่ยวกับว่าเธอชอบหรือไม่ชอบ แต่เป็นสิ่งที่เธอต้องทำเพื่อหาเงินไปช่วยพ่อแม่
   "เอาหัวขึ้น ๆ ลง ๆ ด้วยนะ" เสี่ยต้นบอก พลางยื่นมือไปปลดตะขอยกทรงของหมวย ปลดปล่อยเต้านมขนาดพอดีมือออกมาให้ลูบไล้
   "เร็วอีก" เสี่ยต้นละมือจากหน้าอกของหมวยมาจับที่หน้าเธอ แล้วจับหัวเธอกดขึ้นลงรูดไปตามแท่งหรรษา
   "อย่างนั้นแหละ ใช่ อูยยยยยย นั่นแหละ เสี่ยขอแตกใส่ปากนะ อืมมมมมมมมม"
   เสี่ยต้นปล่อยน้ำกามจำนวนมหาศาลใส่ปากของหมวย เธอพยายามจะหนี แต่มือของเสี่ยต้นจับหัวเธอไว้แน่นจนแก่นกายหยุดหลั่งน้ำจึงได้ปล่อย
   "แค่ก ๆ แหวะ" หมวยสำลัก และคายน้ำกามที่ยังเหลือในปากออกมา "แค่ก ๆ"
 
   เสี่ยต้นมองดูรอบตัวด้วยความพอใจ พิธีสำเร็จแล้ว ปิศาจราคะสี่ตัวค่อย ๆ แทรกตัวออกมาจากพื้น ไม่เลวเลย มันคิด ยัยหมวยนี่หุ่นสวย หน้าตาดีใช้ได้ แถมยังซิงอีก เป็นครั้งแรกที่มันเคยเห็นปิศาจสี่ตัวโผล่ขึ้นมาจากพิธีครั้งเดียว บางทีต้องทำพิธีสามสี่รอบถึงจะได้ปิศาจสักตัว เสี่ยต้นครุ่นคิดว่าจะทำยังไงกับหมวยต่อดี เพราะแม้จะเปิดซิงไปแล้ว แต่สาวสวยใสซื่อแบบนี้ก็น่าจะเอาไปใช้ในพิธีเล็ก ๆ ต่ออีกได้ หรือไม่อย่างนั้นเอาโยนให้พวกลูกน้องเป็นรางวัลก็ได้อยู่ หรือจะเอาไปขายในซ่องก็น่าจะกำไรงาม
   ทันใดนั้น ประตูห้องก็เปิดออก เสี่ยต้นหันไป เตรียมตะโกนด่าลูกน้องที่บังอาจเข้ามารบกวน แต่ทันทีที่เห็นร่างดำที่คืบคลานเข้ามา มันก็รีบทิ้งตัวลงคุกเข่า
   ร่างร่างนั้นมีสีดำเหมือนปิศาจตัวอื่น ๆ แต่สูงโปร่งกว่า และยืนตัวตรงเกือบจะเหมือนมนุษย์ ใบหน้าของมันเป็นเพียงหน้ากากขาวเปล่า ๆ ที่ไม่มีร่อง รู หรือรอยใด ๆ หากมองผ่าน ๆ อาจจะคิดว่ามันเป็นคนธรรมดาในชุดคลุมดำและหน้ากากขาว แต่หากมองดี ๆ แล้ว ก็จะเห็นว่าสิ่งที่ดูเหมือนชุดคลุม จริง ๆ แล้วเป็นผิวหนังสีดำที่ขยับไปมาเป็นระลอกด้วยพลังเวทมนตร์มหาศาลที่ไหลเวียนอยู่ในตัว
   "เจ้านาย มีเรื่องอะไรหรือขอรับ" เสี่ยต้นถาม
   ปิศาจยกมือข้างหนึ่งของมันขึ้นมา ชี้ไปข้าง ๆ มีเสียงหวีดหวิวดังแผ่วเบาออกมาจากใต้หน้ากากของมัน "ผนึกกกกกกก"
   "เกิดเรื่องที่ผนึกหรือขอรับ"
   "สภาาาาาา"
   "พวกสภาผู้พิทักษ์ พวกมันเข้ามายุ่งแล้วเหรอขอรับ"
   ปิศาจพยักหน้า ร่างของมันคืบคลานเข้าใกล้เตียงที่หมวยนอนอยู่อย่างช้า ๆ
   "ส่งพวกมันไปปปปป ฆ่าาาา ฆ่าพวกสภา ฆ่ามันให้หมด" มันชี้ไปที่ปิศาจชั้นต่ำทั้งสี่ตัว
   "ขอรับ เจ้านาย"
   ปิศาจหน้ากากขาวค่อย ๆ ยื่นแขนไปหาหมวยอย่างช้า ๆ แขนของมันแยกออกเป็นหนวดเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนที่ลูบไล้ไปบนผิวกายสาวอย่างแผ่วเบา หมวยเริ่มครางออกมา
   "ไปปปปปปป"
   เสี่ยต้นกับปิศาจชั้นต่ำทั้งสี่รีบหนีออกจากห้องไป และปิดประตูตามหลัง
   "เจ้านายสั่งอะไรเหรอครับ" ลูกน้องคนหนึ่งของเสี่ยต้นถาม
   "เจอตอว่ะ พวกสภาผู้พิทักษ์โผล่มาเพ่นพ่านที่ผนึก เอ็งพาไอ้สี่ตัวนี่ไปกรุงเทพ เฝ้าผนึกไว้  คอยดูว่าใครเข้ามาป้วนเปี้ยนแถวนั้น ตามหาพวกมัน ฆ่าให้หมด"   
   "ครับ เสี่ย"
   จากในห้อง เสี่ยต้นได้ยินเสียงร้องครวญครางอย่างสุขสม มันเบือนหน้าหนีด้วยความเสียดาย ตอนนี้นังหมวยคงจะได้สัมผัสกับความสุขทางเพศเกินจะบรรยาย แต่มันก็รู้ดี ว่าภายในห้าหรือหกชั่วโมง เสียงแห่งความสุขสมนี้จะกลายเป็นเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะกลายเป็นเสียงร้องไห้ เสียงวิงวอนขอชีวิต ก่อนจะเงียบไปในที่สุด
   "แล้ว ก็ ไปบอกทีมทำความสะอาดให้เตรียมพร้อมเก็บเศษชิ้นส่วน แล้วส่งคนไปยึดบ้านพ่อแม่นังคนนี้ด้วย"
   "ครับ เสี่ย"

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

เฉลิมพล พรมจันทร์



Just Chillin


วสันต์ ชาญวิทย์

รู้สึกเหมือนว่าจะเป็นร่างแปลงของปีศาจ

therasak

เลวไม่มีที่ติจริงๆ เสี่ยนี่ อยากรู้จุดจบจังว่าจะตายทรมานมั้ย

เอเค


naoatt


jingjing199212


schareon

มาถึงจุด climax แล้ว สมาชิกสภาผู้พิทักษ์จะจัดการเจ้าปีศาจด้วยวิธีไหนกันนะ

××Mon××

น้องหมวยคงเหมือนกับสาวอีกหลายๆคน ที่โดยปีศาจสูบชีวิต

Dara1



toooooom


Mr.D

สงสารน้องหมวยน่าจะอ่อนโยนกับน้องหน่อย