ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ครั้งหนึ่ง ณ ร้านคาราโอเกะ [ Part 6 ] ตอนที่ 88 ( ประสบการณ์ของนายโทน )

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, พฤษภาคม 13, 2022, 02:23:32 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 2 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ

สวัสดีคร๊าบบบ ช่วงนี้ขออภัยจริงๆคร๊าบ งานเพียบเลย

ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย

แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน

รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ  ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา



ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลัง


สามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับ








★★★★★★★★★★★



ปล.2 สำหรับใครสมาชิกใหม่ที่พึ่งสมัครเมมยูซเซอร์เข้ามาแล้วพออ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อก็ง่ายๆครับ
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3  แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ




★★★★★★★★★★★






★★★★★★★★★★★



ขออนุญาตแนะนำคนสวยครับ



คุณรุกะ












★★★★★★★★★★★


ความเดิมตอนที่แล้ว


ผมรับหน้าที่คอยดูแลคุณรุกะครับ

อยู่ดีๆพอกลับมาที่บริษัทก็งานเข้าทันที

พี่แมนบอกให้ดูแลคุณรุกะหน่อย แล้วให้ขับรถไปส่งบ้าน

แต่ว่าคุณรุกะเธอไม่อยากกลับบ้านน่ะซิ่ครับ

แล้วยังถามหาถุงยางอีก คิดดีไม่ได้เลยยยยย



★★★★★★★★★★★


นายโทนไดอารี่ 88




เดี๋ยวๆครับคุณรุกะซื้ออะไรทำไมถุงยาง คือเอาจริงๆนะเว้ยท่านผู้อ่านทั้งหลายเอ๋ย ลองผู้หญิงเอ่ยปากมาแบบนี้คือรู้อยู่แล้วล่ะว่าถุงยางซื้อมาทำอะไร ตัวผมเองก็ไม่ใช่ว่าอินโนเซนซ์อะไรขนาดนั้น แต่แบบคนเรามักถามอะไรโง่ๆทั้งๆที่รู้คำตอบไง ซึ่งนั่นก็คือผมตอนนี้ ไอ้ห่านเอ๊ย ถามไปได้ไง ซื้อถุงยางไปทำไม ว่ามั้ยครับท่านทั้งหลาย



คุณรุกะเธอนั่งอยู่ข้างหลังผมนั่นแหละแล้วเธอก็ขยับมานึกภาพตามนะ เหมือนกอดผมอ่ะแต่สอดมือผ่านเบาะคนขับมาแล้วมาวางตรงหน้าอก เธอเอี้ยวหน้ามาถามว่า.....ต้องให้บอกเหรอซารุซัง ไอ้ตอนนี้ผมก็ขับรถจะให้หันไปตอบมันก็กระไรอยู่



ผมก็เอ่อ....  เธอจุ๊ปแก้มผมเบาๆ โอยย ผมก็พูดนะว่าแล้วทำไมต้องไปบ้านผมล่ะครับคุณรุกะ บ้านผมไม่ได้สะดวกสบายเลยนะ เธอก็บอกนะ แต่ว่าบ้านซารุซังต้นไม้เยอะเหมือนที่บ้านเลย ร่มรื่นด้วย คือผมคิดในใจอ่ะตอนนั้นว่ายังไงคุณรุกะก็อยู่บ้านผมได้แปปเดียวแหละครับ เพราะบ้านผมมันไม่มีแอร์เย็นๆสบายๆ แต่ถามว่าถ้าถึงขั้นนั้นจริงๆ ผมก็คิดว่าบ้านผมสะดวกที่สุดแหละครับ พ่อแม่ก็ไม่น่าจะอยู่บ้านด้วยช่วงนี้





จะจัดจนบ้านเขย่าหรือครางลั่นสวนก็ไม่มีใครรู้ หึ้หึ้หึ้หึ้ พอขับรถมาซักระยะนึง คุณรุกะก็กอดคอผมอีกครั้งแล้วพูดเสียงยืดๆ ยาวๆ ซารุซางงงงงง  ผมก็ครับคุณรุกะมีอะไรเหรอครับ เธอขยับมาใกล้ๆ แล้วกระซิบข้างหูว่าไหนล่ะคอนด้อม ผ่านมาตั้งนานแล้วไม่ลงไปซื้อซักที ผมก็สะดุ้งเลยล่ะครับ ตอนนั้นรถติดไฟแดงพอดี ผมเอี้ยวคอหันไปพอดี



คุณรุกะก็จ้องหน้าเลย กะ กะ ใกล้เกินไปแล้วววว แล้วเธอก็จุ๊ปปป มาที่ริมฝีปากทีนึงแล้วก็คว้านลิ้นลงมาด้วย โอ้ยยย สี่แยกไฟแดงงงง ดีนะที่ฟิล์มมันหนา เธอละเลงลิ้นไป 1 บทแล้วซู๊ดน้ำลายไป 1 ที ทำไมเธอร้อนแรงจังแฮะท่าทีที่ดูสง่าและสงบ ตอนที่บริษัทนั้นคืออะไรกันแน่นะ





หูย ใจผมเต้นตูมตามเลย พึ่งเคยจุบุกลางไฟแดงแบบนี้ คุณรุกะเธอเอาคางมาเกยที่ไหล่แล้วถามว่าไหนน๊าคอนด้อม ไหนน๊าคอนด้อม ถึงจะเป็นซารุซังแต่ถ้าไม่ใช้คอนด้อมก็ไม่ได้น๊า อื้อหือตบะกูแตกก่อนน้ำแล้วครับนี้ ผมจะได้จริงๆเหรอวะเนี่ย ตอนนั้นเธอก็เอาคางเกย ส่ายหัวไปๆมาๆ แล้วถามว่า



ซารุซางงงงงง ถ้าเสร็จจากงานเซ็นสัญญานี่แล้ว จะได้ไปเที่ยวกันอีกมั้ย อยากไปเชียงใหม่อีกครั้งจัง ผมก็ลูบหัวเธอไปเบาๆ แล้วถามว่า คุณรุกะชอบเชียงใหม่เหรอครับ เธอบอกว่าจริงๆจะว่าชอบเชียงใหม่ก็ไม่เชิง แต่ชั้นชอบธรรมชาติกับบรรยากาศแบบเชียงใหม่ ชอบต้นไม่ ชอบภูเขา ชอบอากาศเย็นๆ  ผมก็บอกว่าโห แบบนั้นที่ญี่ปุ่นก็ตรงทุกอย่างเลยนี่ครับ




ตอนนี้ไฟเขียวผมก็ขับออกมานะ คุณรุกะบอกว่าแต่อยากเที่ยวที่อื่นมั่งนี่ ผมก็บอกว่างั้นถ้ากลับญี่ปุ่นคราวนี้แล้วการเซ็นสัญญาผ่านไปได้ด้วยดีคุณรุกะลองหาเวลามาเที่ยวพักผ่อนสิ่ครับ เดี๋ยวผมแนะนำสถานที่ให้ก็ได้ เดี๋ยวผมจะศึกษาข้อมูลรอเลย เธอก็พูดว่าไม่ต้องแนะนำหรอกก็ไปด้วยกันสิ่ซารุซังงงงงง   ตายล๊าวว ยิงไม่หยุด ยิงไม่หย่อนเลยครับ เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็พึ่งเคยเจอผู้หญิงรุกแบบนี้นี้แหละ เอ๊ะแบบนี้เขาเรียกว่าจีบหรือเปล่าวะท่านผู้อ่าน






จนผมต้องขับเข้ามาที่ปั๊มน้ำมันใหญ่แห่งนึงครับ ผมถามว่าอยากได้ขาเขียวหรืออะไรมั้ยครับ ผมจะได้ซื้อมาด้วย เธอบอกว่าไม่เอา ขาเขียวของที่ไทยไม่เหมือนกับของที่บ้านเธอเลยสักนิด



อืม อันนี้ผมไม่เถียงเธอนะ แต่ก่อนจะลงไปเธอดึงแขนผมไว้ ผมก็อ่ะมีอะไรครับ เธอมองแล้วพูดว่าถ้าซื้อมาแค่ 1 ชั้นจะลงไปซื้อเองนะ ผมก็หูยย เขินเลยนะน่ะ



คือท่านผู้อ่านเข้าใจมั้ยครับว่า ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่เนี่ย ยังไม่เคยเจอผู้หญิงรุกใส่ขนาดนี้เลย แล้วเป็นระดับนางฟ้านางสวรรค์แลบนี้ด้วย แล้วหูยยย ญี่ปุ่นอ่ะ ญี่ปู่นนนนนนนน ผมลงมาก็ซื้อของนู่นนี่นั่น จนมาคิดเงินคิด ๆ ๆ   จนเหลืออีกชิ้นสองชิ้นจะหมด ผมก็เล็งละ เล็งแล้วหยิบมา 2 กล่อง  เอาวะ ซื้อมาแล้วไม่ได้ใช้ ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี แต่ด้วยความที่



ผมรีบหยิบ แล้ว... กล่องมันแน่นอาจจะเพราะด้วยชั้นวางเป็นอคริลิคแน่นๆ มันเลยทำให้พรวด หลุดออกมาเป็น 3 กล่อง ชิบหายแล้วบ่าดนิ่ ผมก็เอ่อ... ทำไงดี แล้วด้วยความที่ มันเป็นปั๊มน้ำมันใหญ่ คนมันเข้ามาซื้อของเยอะ ผมก็ตัดปัญหาเอา 3 กล่องเลย จ่าย ๆ ๆ  รีบออกมา โอยยย เขินชิบหาย คือเซเว่นแถวหอพัก แถวบ้าน คนไม่เยอะขนาดนี้ไง ยกเว้นช่วงเวลาซื้อของ ของในแต่ละวัน




กลับเข้ามาในรถ ด้วยความที่ว่าคุณรุกะไม่ได้ฝากซื้ออะไร ผมก็เอาถุงวางไว้ตรงที่พักขาด้านหน้าของอีกฝั่ง แค่คุณรุกะเธอก็เอี้ยวตัวมาหยิบไปทั้งถุงเลย พอเธอหยิบกล่องถุงยางออกมาเท่านั้นแหละ นี่คือภาพที่ผมเห็นนะ ให้พวกท่านนึกถุงหน้า เอมิ ฟูคาดะ ที่กำลังมองแล้วเม้มปาก กัดริมฝีปาก แบบโคตรจะ sexy ยั่วๆยวนๆ บอกตรงๆ ถ้าคนตรงหน้าเป็นแม่เสือดาว เจ้าหญิง หรือ ยัยตัวแสบ ใครสักคนที่ทำสีหน้าแบบนี้ต่อหน้าผม




ผมคงพาเข้าโรงแรมทันทีเลยล่ะ เพราะช่วงล่างมันเต้นตุ้บ ๆ ๆ  แล้ว แต่ว่าคนๆนี้คือรุกะไง คือถามว่าอย่กมั้ย โอ้โหขอพูดคำหยาบหน่อย ไอ้สาดเอ๊ยย ญี่ปุ่นนะเฮ้ยยย ญี่ปุ่นนน แล้วโคตรจะงามเลย สวยจนตาค้างอ่ะบอกตรงๆ แต่ในความอยาก มันก็มีบางสิ่ง ไม่ใช่บางสิ่งอ่ะ มันมีตออันบะเริ่มทิ่มใจผมอยู่ ลองคิดในมุมของผมนะ เมื่อ 3 ปีก่อนผมเคยทำงานเจรจาพังไม่เป็นท่า แล้วตอนนี้ครึ่งแรกผมแก้ตัวได้แล้ว ด้วยการพูดคุยเจรจากับคุณเคย์ที่เชียงใหม่จนสำเร็จ



ตอนนี้เหลืออีกแค่นิดเดียวคือการเซ็นสัญญาแบบเป็นลายลักษณ์อักษรเท่านั้น แล้วถ้าผมทำพังล่ะ เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าถ้าคุณเคย์รู้เรื่องนี้ เขาจะพิโรธแค่ไหน จะหักดิบเอาดื้อๆไม่เซ็นสัญญาเลยหรือเปล่า



ถ้าเกิดมันพังลำพังตัวผมอาจจะโดนไล่ออก แต่คุณท่านล่ะ ต้องเสียเม็ดเงินมูลค่าเท่าไรในการชวดโอกาสครั้งนี้ เฺฮ้ออ ทำไมความอยาก กับ ความสมเหตุสมผลมันต้องตัดกันด้วยว๊าาา  ญี่ปุ่นนะโว้ยยยย ญี่ปุ่นนน เบิร์นมาก็แล้ว เลียมาทั้งตัวก็แล้ว ทำไมโลกนี้ไม่ยุติธรรมเล๊ยยยยยย



คุณรุกะเธอหยิบกล่องถุงยางขึ้นมาแล้วยิ้มแบบเต้าเล่ห์แล้วพูด ซารุซังเฮ็นไต แปลว่า ซารุซังโรคจิต / บ้าก้าม / ลามก ผมก็พูดเอ๋าทำไมว่าผมล่ะคร๊าบบบ คุณรุกะเธอตีแขนผม ปั้ป ปั้ป แล้วพูดว่าพรุ่งนี้ต้องทำงานนะ ถ้านอนไม่พอ... จะทำไง อื้อหือตายกูตายยยยยย




ตอนนั้นจะเที่ยงครับ ขับไปขับมา ผมก็ถามว่าคุณรุกะครับ แวะทานมื้อเที่ยงมั้ย คุณรุกะบอกอื้มก็ได้ เธอขยับมาเกาะเบาะแล้วถามว่าซารุซังอยากทานอะไร ผมก็บอกว่าตามใจคุณรุกะเลยครับ แล้วตอนเธอคิด เธอก็พูด เอ.. โต.....  ใครที่เคยดูอนิเมะจะเข้าใจครับ มันจะเป็นเหมือน  เอ..... อืมมมมมมม เหมือนกำลังใช้ความคิดตามภาษาบ้านเรา ฮุ้ยย น่ารักว่ะ เธอพูดว่ามีร้านดีๆอยู่ร้านนึง ผมรีบเบรกเลยครับ ผมบอกว่าถ้าร้านดีๆ แสดงว่าต้องเป็นร้านดังแน่ๆ





การที่จะให้คุณรุกะไปในที่ที่อาจจะมีคนรู้จักแบบนี้ไม่ดีแน่นอนครับ ผมรีบพูดตัดบทเลยครับ ปัญหาคืออย่างที่ผมบอกเธอไปนั่นแหละครับกลัวมีคนปากไม่ดีมาเจอ ก็จริงอยู่ที่เมื่อสมัยที่ผมเล่ามานี่โลกโซเชียลมันพึ่งตั้งไข่ ยังไม่มีไลฟ์ ยังไม่สามารถท่องอินเตอร์เน็ตผ่านมือถือได้ดีเท่าที่ควร แต่คิดแบบละเอียด ถ้ามีคนถ่ายรูปไว้ได้ล่ะ




มันกระทบต่อคุณรุกะรวมถึงบริษัทมากเลยนะครับ เธอก็ทำแก้มป่องแล้วพูดซารุซังใจร้ายจัง ทำไมทีกับหมิวคุณถึงดูใจดีและตามใจเธอจัง นั่นแน่มีงอน ผมก็หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่าผมเนี่ยนะครับใจพี่กับเจ๊หมิว คุณระกะขยับๆ มาถามว่า เจ๊คืออะไร  ผมก็อ๋อ ๆ ก็คือคำเรียกแทนคำว่า พี่ นั่นแหละครับ แต่เพราะพี่เตยเขาเป็นลูกคนจีนผมเลยเรียกเจ๊เตยก่อน แล้วมาเรียกเจ๊หมิวเหมือนกัน ตอนนั้นคุณรุกะเธอบอกเข้าใจแล้ว และเธอก็พูดต่อว่า ห้ามเรียกชั้นว่าเจ๊นะ



" เพราะชั้นไม่ได้อยากเป็นพี่ของซารุซัง "



อุ้ย.. พวกท่านทั้งหลาย คิดยังไงกับประโยคนี้ครับโผม  เธอเริ่มงอแงนะบอกชั้นหิวแล้วนะซารุซังงงงงง   ผมก็อึกๆอักๆเลยครับ จะพาไปที่ไหนดี ผมก็เลยถามว่าไปห้างแถวๆบ้านผมมั้ย แถวนั้นไม่มีใครที่เรารู้จักไปแถวนั้นแน่ๆ เธอก็บอกไป ๆ ๆ ใกล้บ้านซารุซังก็ดีจะได้สะดวกๆ






ด้วยเหตุผลนี้แหละครับผมกับคุณรุกะจึงต้องมาที่เซ็นปิ่นฯ อะไรๆก็ลงตัวดีแบบนี้ส่วนมากมักจะมีเหตุบรรลัยรออยู่ซึ่งมันเป็นปกติที่ผมเจอเลยล่ะครับ พอเดินขึ้นมาชั้นบนคุณรุกะถามผมก่อนเลยว่า ซารุซังชอบกินราเม็งมั้ย ผมก็บอกว่ากินได้ครับชอบเลยล่ะ




เธอก็มองตาวิ๊ง ๆ ๆ เลยแล้วถามว่าทำไมถึงชอบล่ะ ผมก็เดินไปพูดไปว่า ก็กินแต่มาม่ามาตั้งแต่เด็กๆนี่ครับ ต้มยำกุ้ง หมูสับ วนๆ อยู่แค่นี้ ดีหน่อยช่วงนึงยังมีหมูแดงแห้งของอีกยี่ห้อนึง ที่มีวงบูโดกันมาเป็นพรีเซ็นเตอร์มาช่วยให้กินแก้เบื่อเบื่อ แต่พอได้ลองกินราเม็งของที่ร้านเลข 8 ก็เลยชอบเลยล่ะครับ คุณรุกะก็ถามว่าอ้าวแล้วทำไมถึงมากินที่นั่นได้ล่ะคะ




ผมก็บอกไปว่าตอนเด็กๆเคยดูรายการ ทีวี แชมป์เปี้ยนครับ มันจะมีแข่งทำอาหารบ้าง ราเม็งบ้าง แล้วเห็นน้ำซุปแล้วคือน่ากินสุดๆเลย แล้วถ้านึกถึงราเม็งก็ต้องร้านนี้แหละครับ ตอนนั้นหมูชาชูมันชามละ 55 บาท ก็เลยลองกินดูครับ แล้วก็ชอบเลย คุณรุกะบอกโห ชาชูนี่เป็นพื้นฐานของน้ำซุปเลยนะ ซารุซังต้องลองทานหลายๆอย่าง




พอพูดแบบนั้นผมนิ่งเลย ไม่ใช่อะไรหรอกครับ สำหรับช่วงที่ผมกินราเม็งร้านเลข 8 นี่ครั้งแรก ผมยังอยู่แค่มัธยมอยู่เลย ถึงจะบอกว่าชามละแค่ 55 บาท แต่สำหรับค่าขนมที่ได้ไปโรงเรียนในแต่ละวันมันก็พอๆกันเลยครับ  การที่จะได้กินราเม็งมันต้องโอกาสพิเศษๆ เช่นการไปแข่งยูโดกลับมา เพราะว่าจะได้เบี้ยเลี้ยงหลายบาทอยู่




ผมเงียบนะ พอเงียบปุ๊ปคุณรุกะก็จับแขนแล้วมองหน้าแล้วบอกว่า หมิวเล่าให้ฟังนะว่าเมื่อก่อนซารุซังที่บ้านลำบาก แต่มันผ่านมาแล้วนะซารุซัง ผมก็อื้มครับ เธอก็ถามอีกว่าแล้วนอกจากชาชูชอบน้ำซุปแบบไหน ผมก็หัวเราะไปแล้วตอบว่า หลังๆ ก็กินแต่ ทันตัมเมนครับ มันได้ผักเยอะดีกินแล้วรู้สึกว่าคุ้มกับ 75 บาทที่จ่ายไป




เธอก็บอกโถ่นึกว่าจะมีเหตุผลอะไร เอ้า !!! ท่านผู้อ่านก็ลองคิดตามผมดูสิ่ครับ หมูชาชูโอเคว่าหมูชิ้นใหญ่จริง แต่ทั้งชาม มีหมู เส้น ลูกชิ้นนารูโตะ แล้วก็น้ำซุป มันจะไปพอยาใส้อะไรกับผม แต่พอเป็นทันตัมเมนมันมีทั้งผัก ทั้งนู่นนี่นั่นไง มันอิ่มกว่า อ่ะช่างเถอะ ๆ ๆ ๆ ๆ



เธอบอกว่าจริงๆที่ญี่ปุ่นเธอมีร้านที่ชอบมากๆร้านนึงนะ ผมก็ถามว่าเป็นร้านแบบไหนเหรอครับ เธอก็บอกว่าเป็นร้านเก่าแก่เลยล่ะซารุซัง เปิดมาได้ 3 รุ่นแล้ว ผมก็บอกโห สงสัยผมต้องหาโอกาสไปทานบ้างแล้วล่ะ เธอก็เอียงคอถามว่าไปจริงนะ ผมก็คิดในใจละ เวรกรรม ผมพูดไปเล่นๆแบบไม่ระวังปาก ตอนนั้นผมก็เลยหาทางพูดแบบติดตลกๆไปว่า




เดี๋ยวผมหยอดกระปุกวันละ 10 บาท พอได้ตั๋วเครื่องบินเดี๋ยวผมบินไป ถ้าไงเป็นไกด์ให้ผมด้วยนะ เธอก็กอดแขนผมแน่นเลยนะ แล้วพูดว่าดีจังไม่ต้องเก๊กให้เสียเวลา ผมก็หืมอะไรเหรอครับคุณรุกะ ตอนนั้นเธอปล่อยแขนผมแล้วก็เดินข้างๆนะแล้วบอกว่า ตั้งแต่มาเจอซารุซังคราวนี้




ตอนแรกก็กังวลนะว่าจะไม่เหมือนเมื่อก่อน กลัวจะเปลี่ยนไปกลายเป็นคนที่ต้องรักษาฟอร์ม ต้องแอ็คตลอดเวลาเหมือนคนอื่นๆที่เข้ามาทำความรู้จัก ผมก็บอกไปตามตรงว่าผมมีอะไรให้แอ๊คล่ะคร๊าบบบบ เธอก็มองๆๆ แล้วบอกซารุซังเนี่ยเป็นเหมือนที่หมิวพูดจริงๆเลย ผมก็ถามว่าหืมเจ๊หมิวพูดว่าไงมั่งเนี่ยยยย




คุณรุกะเธอบอกว่า หมิวบอกว่าซารุซังน่ะชอบพูดว่าตัวเองไม่ดีแบบนั้นไม่ดีแบบนี้ ทั้งๆที่ไม่จริงเลย เธอหันมาแล้วพูดกับผมว่า คนเราทุกคนล้วนมีเรื่องที่ดีและไม่ดี มีทั้งเรื่องที่ทำได้และเรื่องที่ทำไม่ได้ การที่ซารุซังไม่ได้มีฐานะดีแบบคนอื่นก็ไม่ใช่ว่าซารุซังต้องด้อยกว่าคนอื่นนี่นา อื้อหือกำลังใจก็มาว่ะท่านผู้อ่านเอ๊ย





พอเราเดินมาถึงร้านราเม็งหมายเลข 8 ก็เดินเข้าไปนั่งครับ คุณรุกะสั่ง ๆ ๆ แล้วบอกนี่ ๆ ๆซารุซังต้องลองกินมิโสะ ผมก็ตามใจเลยครับสั่งมาผมก็กิน แล้วเสียงมือถือก็ดังขึ้นครับ คือตอนนั้นเกือบครับคือถ้าเป็นเราๆ ก็จะรับแล้วพูดสายเลยใช่มั้ยครับ แต่ผมมากับคุณรุกะไง ผมก็เลยชะงักแปปนึง แล้วก็บอกกับเธอว่าผมขอไปรับโทรศัพท์ก่อนนะครับ เธอก็ยิ้มแล้วพูดว่าถูกต้องค่ะซารุซัง ผมก็เอ่อ อื้มครับ ขอบคุณครับแล้วก็ลุกออกมานอกร้าน




บางทีผมก็คิดนะว่าทำไมผมต้องทำอะไรให้มันมากเรื่องแบบนี้ด้วยวะ แต่ช่างเถอะทำมาแล้วนี่หว่า ผมโทรกลับเบอร์นั้นครับ ก็ฮัลโหลใครครับ คำแรกที่ตอบกลับมา โทนนนนนนนนนนนนนนนนนน นี่เจนนะ ผมก็อ๋ออื้มเจนว่าไง ผมก็ถามว่าได้เบอร์เรามาจากไหนเนี่ย




เจนก็บอกเรื่องแค่นี้สบายยยยย ว่าแต่ว่าว่างคุยมั้ยตอนนี้ผมก็บอกได้นะ แต่ไม่นานมาก เจนก็บอกแหมๆ ๆ  ไม่ได้คุยเป็นชั่วโมงๆหรอก โทนๆๆๆ ตกลงโทนจะมางานเลี้ยงรุ่นใช่ป่ะ  พอพูดมาผมก็เอ้ออ ใกล้จะมีงานเลี้ยงรุ่นแล้วนี่หว่า ผมก็บอกอื้มๆ แล้วผมก็ถามว่าเอกสารที่จะให้เราอ่ะ เราไปรับหน้างานได้ใช่มั้ย



เจนบอกมีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยอ่ะโทน ถ้าโทนว่างโทนมารับเอกสารที่เราหน่อยดิ่ ผมก็คิดนะว่าถ้ามันตรงกับงานที่ผมต้องผม ผมก็คงต้องตัดใจไม่ไปนะงานเลี้ยงรุ่น เพราะยังไงงานที่ทำตอนนี้มันก็สำคัญกว่าจริงๆ ผมก็ถามๆแหย่ๆลองเชิงไปว่า แล้วเอกสารให้ไปรับที่ไหนละนั่น




ถ้าโทนสะดวก ภายในอาทิตย์นี้นัดเราที่เซ็นปิ่นก็ได้ วันนี้เรากลับบ้านอ่ะอยู่บ้านก็เป็นอาทิตย์เลย เอ๊า !!!  เชรดโด้ว เข้าทางเลย ผมก็ถามว่าวันนี้เลยก็ได้เพราะพอดีเราอยู่เซ็นปิ่น เจนบอกอ๋อได้ ๆ ๆ ๆ แล้วผมก็ได้ยินเสียงคุยจ๊อกแจ๊กจอแจ ไม่ต้องเดาเลยว่าคงไม่ได้กลับมาคนเดียว



คงจะเป็นไอ้กลุ่มนั้นที่โดนพี่หมิวตอกหน้าไปชัวร์เลย เฮ้อออ ไม่อยากเจอพวกแม่งเลย แต่ก็ต้องเอาเอกสารนี่หว่าพอวางสายแล้ว ผมก็เดินเข้าไปหาคุณรุกะ อาหารก็มาวางเสิร์ฟพอดี คุณรุกะก็มองที่ผม มอง มอง มอง ผมคิดมองไรหว่า เธอก็มองๆ ๆ  ผมก็..... เอาวะลองดูแล้วกัน




ผมก็บอกว่าเพื่อนโทรมาน่ะครับ เรื่องเอกสารงานเลี้ยงรุ่น แล้วดูเหมือนว่าผมจะเดาถูกว่ะท่านผู้อ่านเอ๋ย เพราะเธอยิ้มแฉ่งเลย เธอบอกค่ะ ทานกันเถอะซารุซัง ผมก็คิดๆนะว่านี่เป็นมารยาทของคนญี่ปุ่นอีกหรือเปล่าหว่าที่จะไม่ถามเรื่องส่วนตัว ผมลองคิดเล่นๆถ้าเมื่อกี้ผมไม่เป็นคนบอกเอง เธอจะถามผมมั้ยหนอ ช่างเถอะๆ ๆ




ผมก็พูดกับคุณรุกะก่อนว่า คุณรุกะครับถ้าทานเสร็จแล้วผมขอเวลา ซัก 10 นาทีนะครับ เมื่อกี้ผมนัดเพื่อนให้เอาเอกสารงานเลี้ยงรุ่นมาให้ที่นี่น่ะครับ คุณรุกะบอกว่าได้คะ จากนั้นเราก็ทานราเม็งกันปายย ราเม็งไม่พอยังมีพวกเกี๋ยวซ่ามาด้วยแฮะ แต่ก็อร่อยนะ เราก็ทานไปคุยไปกันบ้างครับ คุณรุกะเธอยังท่าทาง และ มารยาทสง่างามเหมือนเดิมจริงๆ




พอทานเสร็จหมดแล้ว ผมก็โทรหาเจนอีกที ถามว่าให้ไปร้านไหนก็บอกนะ ตอนนั้นคุณรุกะยืนด้วยข้างๆเลย ตอนแรกผมก็จะเดินแยกออกมาแหละครับ แต่เธอดึงแขนเสื้อไว้ ตอนนี้เราสองคนเรียกว่าเป็นเป้าสายตาก็ว่าได้นะ เพราะด้วยการแต่งตัวที่เป็นทางการเหลือเกิน




คือต้องบอกท่านผู้อ่านที่ไม่ได้อยู่ย่านปิ่นเกล้าครับ เซ็นปิ่นเป็นห้างที่80 % ของผู้ใช้บริการจะเป็นชาวบ้านแถวๆชานเมือง เด็กนักเรียน นักศึกษา และก็มีพนักงานบริษัทบ้าง เพราะหน้าห้างมีรถตู้ให้บริการ การที่ผมสองคนแต่งตัวหรูหราหมาเห่าแบบนี้ก็ต้องโดนมองเป็นธรรมดา




แล้วที่สำคัญคุณรุกะเธอสวยมาก ออร่านี่พวยพุ่งเลย ผมก็เดิน ๆ ๆ ไปตามร้านที่เจนบอกว่าจะรอ แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคิด ผมเห็นกลุ่มคนเกือบ 10 อ่ะซึ่งมันก็พวกเพื่อนๆเก่าผมนั่นแหละ แต่บอกตามตรงกลุ่มนี้ แม่งเลอะเทอะจริงๆ  เคยเห็นพวกเด็กเวนตามละครน้ำเน่ามั้ยครับ นั่นแหละพวกมันเลย




ผมเองก็กลัวว่าคุณรุกะจะรำคาญผมก็เลยบอกว่าคุณรุกะนั่งรอผมตรงนั้นได้ไหมครับ คุณรุกะก็บอกไม่มีปัญหา เธอถามผมว่าให้ชั้นเลือกที่นั่งมั้ยซารุซังผมก็บอกตามใจเลยครับ เธอก็เดินปรู๊ด ไปร้านตรงข้ามกันเลย ผมก็งงเอ๊าอะไรหว่า แต่พอดูแล้วร้านข้างๆคือเป็นร้านที่เปิดโล่งเลยครับ




แค่มีรั้วกันเฉยๆ เหมือนเป็นร้านนั่งชิลด์ๆสบายๆ  ระยะห่างก็แค่นิดเดียวเองครับ พอคุณรุกะนั่งเสร็จ ผมก็เดินไปอีกทางพอพวกนั้นมันเจอผมก็เงียบเลยตอนแรก แต่ก็มีเพื่อนผู้หญิง โท๊นนนนนน โอ๊ยย หล่อเวอร์อ่ะแก ผมก็มองหาเจนแล้วก็เจอพอดี เจนก็อึ้งๆเหมือนกันมั้งนะ มองจากหน้าแล้ว




พวกท่านเข้าใจบริบทของผมใช่มั้ย ผมแทบไม่อยากคุยกับไอ้พวกนี้เลยทั้งๆที่ผมก็คิดนะว่าผมคุยกับคนง่ายมาก ผมก็ถามเจน เอกสารมันใช้ทำอะไรมั่ง เจนที่อึ้งๆก็บอกว่า เอ่อะ อ๋อ เดี๋ยวกรอกพวกข้อมูลอ่ะ ว่าจบปีไหน รุ่นไหน ห้องไหน รหัสนักเรียนมีอะไรบ้าง ผมก็งงว่าทำไมขั้นตอนเยอะจัง




เจนก็บอกว่าก็ปีนี้คนเยอะมาก ฉลองครบรอบโรงเรียนด้วย ผมก็อ่ออืมอันนี้เข้าใจได้ไม่เถียง ผมก็บอกโอเคขอบใจนะ แล้วถ้ากรอกเสร็จนี้ส่งได้ทางไหน E mail ได้มั้ย ผมพูดไปก็พลิกเอกสารดูครับ อืม ไม่มีอะไรผิดปกติสิ่นะแบบนี้ เจนก็บอก E mail ก็ได้โทน  โทนเป็นนักกีฬาโรงเรียนด้วย คงไม่ยากเท่าไร ผมก็อ๋ออื้มขอบใจนะ




แล้วตอนนั้นมันก็มีเพื่อนผู้ชายคนนึงเปิดประเด็นขึ้นมาว่า เฮ้ยโทนมึงทำงานแล้วเหรอ ผมก็บอกอืม เรียนจบก็ทำงานเลย มันก็บอกว่าพวกกูยังไม่เจองานที่ชอบเลย ตอนนี้ก็เลยเที่ยวพักผ่อนไปก่อน ผมก็คิดในใจนะว่ากูต้องรู้มั้ยเนี่ย ตอนนั้นก็อ่ออืม อีกคนก็อวดว่าตอนนี้ก็รอต่อ ป.โท



คือ.... พวกมึงเป็นอะไรกันไม่เข้าใจ จะอวดทำเพื่อ แล้วก็มีเพื่อนคนนึงน่ะครับ ก็พูดตรงๆแบบไม่อคติไอ้นี่ก็หล่อนะ แต่อย่างที่ผมบอกครับว่ากลุ่มนี้มันเลอะเทอะ ใช่ครับมันหล่อด้วย รวยด้วย แล้วก็ขี้อวดด้วย มันก็ถามว่าเฮ้ยโทนได้ติดต่อน้องดรีมมั่งมั้ยวะ ผมก็มองหน้าแล้วถามว่ามึงมีอะไร




มันก็สะดุ้งนิดแต่ก็พูดว่า เปล่า... ไม่ได้เจอน้องเขานานไงเลยถาม ผมก็อืม แล้วที่จะถามคืออะไร ผมก็ถามไปตรงๆนะ คือไม่ค่อยชอบให้พวกมันพูดถึงดรีมเลย ไม่อยากให้ชื่อดรีมออกมาจากปากเน่าๆของพวกแม่ง มันก็บอกแหมๆ ๆ  มึงจะอะไรอีกวะ เลิกกันแล้วไม่ใช่เหรอ ผมก็ถอนหายใจเลยโคตรไร้สาระเลยกับไอ้พวกนี้




ผมก็บอกว่าเลิกกันแล้ว แล้วมีอะไรหรือเปล่าวะ มันก็ด้วยความที่มาหลายคนน่ะ ก็พูดข่มๆว่าแหม มึงจะกั๊กทำไมวะ เลิกกันแล้วเพื่อนอยากถามไม่ได้เหรอ เฮ้ยกูถามจริงๆมึงจีบน้องดรีมยังไงวะติดเฉย ผมนี่เอือมระอากับพวกมันจริงๆครับ มันยังพูดอีกนะว่า แหม่ถ้ากูจีบติดนะคงไม่เลิกหรอก แหม ผมนี่กำหมัดเลยครับ




ผมตัดบทด้วยการถามเจนว่า ถ้าเรากรอกข้อมูลเสร็จเราส่ง Email ให้นะ หรือส่งใน m ได้มั้ย เจนบอกอืมได้ๆ ๆ โทนไม่น่ามีปัญหาหรอก ผมก็อื้มม แล้วตอนนั้นไอ้ผู้ชายคนเดิมบอกเฮ้ย เหี้ยพวกมึงดูร้านนู้นดิ่เหี้ยโคตรเด็ด แล้วทุกคนก็หันไปมองเลยนะ ก็เป็นคุณรุกะแหละครับ นั่งดูดน้ำอยู่




ไอ้คนหล่อๆก็บอกเฮ้ย ญี่ปุ่นเลยว่ะ มันก็พูดว่าแม่ของลูกเลยว่ะ เฮ้อปล่อยแม่งบ้าไป ผมก็บอกว่าโอเคเจนงั้นถ้าเราจัดการเรียบร้อยเดี๋ยวส่งให้นะ แล้วไอ้คนหล่อๆนั่นมันก็เดินมาหาผมแล้วถามว่าเฮ้ยโทนมึงว่ากูจีบคนนั้นติดป่ะ ผมก็บอกว่ากูจะรู้เหรอ อีกคนก็บอกว่าเฮ้ยจีบเลยไอ้โทนยังจีบน้องดรีมติดเลย มึงโชว์หน่อยดิ๊




ผมก็ถอนหายใจเลย แล้วถามว่านี่พวกมึงจะจีบผู้หญิงโชว์เหรอวะไร้สาระชิบหาย ตอนนั้นผมเริ่มโมโหนิดหน่อยละ พอผมเริ่มหงุดหงิด ไอ้พวกที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าผมมันก็ไม่ยอมล่ะครับ มันก็เริ่มพูดเริ่มเหน็บใช้สงครามน้ำลายต่อ ว่าเรื่องของพวกกูว่ะ แล้วที่น่าอนาจใจคือผู้หญิงในกลุ่มอีกหลายๆคนก็หัวเราะนะ




ผมละหน่ายใจกับพวกแม่งจริงๆดีนะที่ให้คุณรุกะนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามนั่นไม่ให้เข้ามาด้วย แล้วตอนนั้นพวกมันก็พูดเฮ้ยๆ ๆ เดินมาแล้วว่ะกูว่าแล้วเห็นมองๆ ๆ มาทางกูด้วย เดี๋ยวเถอะมึงเอ๊ยจะจัดให้สาสมเลย ตอนนั้นผมเริ่มโมโหนิดหน่อย แล้วถามว่าพวกมึงพูดอะไรระวังปากหน่อย มึงพูดมากไปละ




คราวนี้แม่งก็ทำท่าโมโหเลย อะไรวะมึงเสือกไรวะโทน ผมตั้งใจจะงัดหน้าแม่งจริงๆนะตอนนั้นคือแปลกที่คุมตัวเองไม่อยู่จริงๆ แต่ว่าคุณรุกะก็เดินมาหยุดตรงนั้นแล้วพูดว่า โทนกลับกันยัง เฮ้ย !!! ไม่ใช่แค่พวกมันเฮ้ย ผมเองก็เฮ้ยเหมือนกันเรียกชื่อกูเฉย ผมก็หือ หา อื้อครับกลับกันเถอะ




คือเหมือนมันจะจบนะ แต่ไม่จบเว้ย คือให้ทุกคนนึกถึงไอ้พี่ยมจากเป็นต่ออ่ะ คือพอตัวเองเสียหน้าเรื่องผู้หญิงแล้วยอมไม่ได้ มันก็ทำเหมือนถามว่าเออรู้จักกับไอ้  รู้จักกับโทนเหรอครับ คุณรุกะก็ยิ้มแล้วพูดค่ะ ตอนนี้โทนทำงานดูแลดิฉัน เพื่อนผมมันก็สมองไวนะทำเป็นเล่นไป มันบอกว่าอ๋อลูกจ้างเหรอครับ




ผมนี่กำหมัดเลยจะอะไรกันนักหนา แต่คุณรุกะเธอก็บอกว่าจะเรียกว่าเป็นคนดูแลจะดีกว่าคะ เพราะต้องอยู่กับดิฉันทั้งวัน แล้วคุณรุกะเธอก็หันมาถามผมว่ากุญแจรถอยู่ที่โทนมั้ย ผมบอกว่าก็ให้ไปแล้วนะครับ เธอทำท่าอ๋อๆ แล้วล้วงกระเป๋าคือ ผมงงว่าเธอจะถามผมทำไม เดินไปด้วยกันแล้วค่อยถามก็ได้




เธอก็ทำท่าล้วงๆ ๆ ๆ แล้วก็มีบางอย่างตกตุ้บครับ แล้วมันเป็นปกติแหละครับ เวลามีวัตถุหรืออะไรที่ตกลงพื้นมันจะเป็นจุดรวมสายตา กลุ่มเพื่อนเก่าของผมก็มองตามเลยครับ ยิ่งไอ้หน้าหล่อที่อยู่ใกล้สุดก็ต้องมอง อื้อหือ ไอ้ที่ตกลงมามันไม่ใช่กุญแจครับ แต่เป็นกล่องถุงยางที่ผมเพิ่งซื้อมา




ผมก็เฮ้ย !!! กลางห้างเลยนะนั่น แต่แทนที่คุณรุกะเธอจะตกใจนะ เธอค่อยๆย่อตัวลงไปเก็บ พอหยิบขึ้นมาก็เอามาตีแขนผมครับ แล้วพูดว่าซื้อมาเมื่อไรเนี่ยของเดิมหมดเหรอ แล้วทำท่าเหมือนเขินๆ ผมนี่ฮึ๊ !!! อะไรนั่น แต่เธอก็เก็บลงกระเป๋าแบรนด์เนมหรูๆของเธอนะกล่องถุงยางน่ะ แล้วเธอก็กอดแขนผมพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นแบบน่ารักว่า




" อิคโค่ะ "









ซึ่งแปลว่าไปกันเถอะ แล้วทำไมจงใจพูดภาษาญี่ปุ่นให้พวกนั้นได้ยินนะ แล้วคือคุณรุกะก็ไม่หันมองพวกนั้นเลยนะ ผมเองก็ไม่มองเหมือนกันครับเดินออกมาเลยปล่อยให้พวกมันยืนอึนไปแบบนั้นแหละ




พอเดินมาถึงรถขึ้นมาเรียบร้อย ผมก็ถามว่าคุณรุกะทำไมทำแบบนั้นล่ะคร๊าบบบบ เธอก็ขยับๆมาถามผมว่าทำไมเหรอซารุซัง ผมก็บอกว่าหูยย ทำกล่องถุงยางหล่นแบบนั้น เธอก็ปิดปากขำๆแล้วพูดว่า ก็ลองถ้าชั้นไม่เดินเข้าไปหาซารุซังสิ่ พวกนั้นคงได้ลงไปนอนกองแน่ๆ พวกนั้นต้องขอบคุณชั้นนะซารุซัง



ผมก็หืมอะไรหว่า เธอก็บอกว่ามองอยู่ตลอดแหละ สายตา กิริยาของพวกนั้นมันคือสายตาของคนที่เหยียดคนอื่น แล้วการที่ซารุซังถอนหายใจบ่อยๆก็เพราะคงพยายามอดกลั้นใช่มั้ยล่ะ เธอขยับมาประคองหน้าผมด้วยสองมือนุ่มๆแล้วพูดว่า อดทนได้ดีมากกกกกก   แต่เธอก็บอกว่าแต่พวกนั้นสงสัยพูดไม่หยุดใช่มั้ยซารุซัง




แล้วพูดถึงชั้นด้วยใช่มั้ย ผมก็ถามนะว่าทำไมรู้ล่ะครับ เธอบอกว่าก็พวกนั้นมองมาที่ชั้นนี่คะ แล้วก็หันไปพูดอะไรกับซารุซังซักอย่าง แล้วท่าทางของซารุซังก็เปลี่ยนไปเหมือนกำลังโกรธเลย พวกนั้นคงพูดถึงชั้นไม่ดีสิ่นะ ผมก็ถอนหายใจเฮ้ออ แล้วพูดว่าก็เกือบแหละครับ ถ้าคุณรุกะไม่เข้ามาแล้วพวกมันยังพูดถึงคุณไม่หยุดอีกผมคงได้ลงมือไปหล่ะ




เธอยิ้มแล้วหยิกแก้มผมดึงไปซ้ายทีขวาทีแล้วบอกว่าหึงชั้นด้วยมั้ย ผมก็บอกเดี๋ยวครับเดี๋ยววว อะไรครับนั่น เธอก็บอกว่าแหม สายตาคนพวกนั้นชั้นก็รู้อยู่แล้วล่ะว่าต้องมีพูดถึงเรื่องพวกนั้นน่ะ โอ้ยยยยย อย่ามาดักกันแบบนั้นเซ้ !!! ผมก็เลยตัดบทว่ากล่องถุงยางเมื่อกี้จงใจทำตกใช่มั้ยครับคุณรุกะ



เธอก็มองผมด้วยแววตาที่ชวนให้คิดลึกแล้วพูดว่า จงใจหรือไม่จงใจก็ไม่เห็นสำคัญเลยซารุซัง เพราะยังไงซารุซังก็ต้องใช้อยู่แล้ว.....











 











เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

❖SynchroNight❖

สาวจอยปาดหน้าละคุณผู้โช๊มมมม~~~~~~~

นำพา

ในความทรงจำ



Srinucha Matarach



veget


lnw007

ไม่ควรมีเรือหลายละอะคร้าบรวมกันมาเลย

อ้าวอดเฉย ขอบคุณครับ




Aerials

สนุกมากๆเลยครับ ตอน87 ผมนี่อย่างลุ้นเจ้าหญิงตอนแรกเอ๊าหักมุมเฉย แต่ก็สนุกมากๆเลยครับ อ่านวนไปวนมาไม่เบื่อเลยครับ นี่มาลุ้นรุกะต่อว่าจะเป็นยังไง

Melviss

คนเหี้ยๆแบบนี้ไม่ต้องเขี่ยก็เจอจริงๆนะ ไม่ว่าที่ไหน สังคมไหนก็มีจริงๆ งัดหน้าแม่ม!!

1234non

คุณรุกะแก้แค้นได้แซ่บมากกกก

งานนี้โทนจะไหวไหมน้า 3 กล่องเลยอะ