มนตรา สงคราม ความรัก ตอนที่ 56: ถวายตัว

[KaohomLM]

   ปึง!
   นทีล้มตึงลงไปกับพื้นอีกครั้ง คราวนี้เลือดหลั่งไหลออกมาจากทุกรูขุมขนทั่วร่าง เขาเริ่มชักกระตุก ตาเหลือกถลน
   "พี่นที!!!" ข้าวหอมร้อง เธอตั้งท่าจะเดินเข้าไปดูอาการ แต่เข่าของเธอเองก็อ่อนแรงจนเธอล้มลงไปกองกับพื้น หัวหมุนติ้ว พยายามข่มไม่ให้ตัวเองอาเจียน ดูเหมือนว่าการเดินทางข้ามจักรวาลหลายครั้งจะเริ่มส่งผลกับเธอเกินจะควบคุมแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่าพี่นทีบาดเจ็บหนักกว่าเธอมาก เธอกัดฟัน ข่มความมึนงงของตนเองและคลานเข้าไปหาพี่นที
   "พี่นที พี่นที เป็นอะไรไหม"
   "....."
   ข้าวหอมเสกวงเวทย์คาถาเยียวยาและพยายามถ่ายเวทมนตร์ลงไปให้มากที่สุดก่อนจะร่ายออกไป
   "แฮ่ก แฮ่ก เจ๊ ขอบคุณนะ" นทีกระอักเลือดออกมาคำนึง แต่ก็ดูเหมือนจะได้สติขึ้นมาบ้าง "และก็ขอโทษด้วย"
   "เรื่องที่เปิดซิงหนูตอนเด็กนั่นเหรอคะ มันก็เลวร้ายจริง ๆ นั่นแหละ หนูยังไม่โตพอจะโดนอะไรอย่างนั้น แต่พี่ทำถูกแล้วหละค่ะ" เธอกัดฟัน "เราต้องปกป้องโลกใช่ไหม แล้วเหลืออีกครั้งเดียวแล้ว"
   "อืม อีก อีกครั้งเดียว" นทีครางเสียงแหบแห้ง ข้าวหอมกุมมือเขาเบา ๆ
   "พี่ต้องสู้นะ"
   "อือ"
   "สัญญาก่อน ในโลกหน้า ต่อให้หนูอุแว้พี่ก็จต้องมาเปิดให้ได้ หนูเต็มใจอยู่แล้ว นะ"
   "อะ อืมมม เวลา เวลามีเหลือเท่าไหร่ พี่ มะ ไม่มีแรงเลย อืออ"
   "อีกหกชั่วโมงค่ะ"
   "แฮ่ก แฮ่ก มา มาต่อให้เสร็จเถอะ"
   ข้าวหอมช่วยประคองนทีให้ลุกขึ้น แม้ว่าขาของเธอเองจะอ่อนแรงจนแทบจะยืนไม่ไหวพอกันก็ตาม เธอช่วยประคองมือที่สั่นระริกของนทีขณะที่ชายหนุ่มวาดวงเวทย์ จนเมื่อแล้วเสร็จ ทั้งคู่จึงโซซัดโซเซเข้าไปประจำที่อีกครั้ง
   "ครั้งสุดท้าย เจ๊พร้อมนะ" นทีถามอย่างอิดโรย
   ข้าวหอมพยักหน้าอย่างอ่อนระโหยโรยแรง
   วูบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
   
   ข้าวหอมในชุดนักศึกษายืนอยู่ในโถงทางเดินที่นำไปสู่ห้องโถงใหญ่ในที่ทำการสภาผู้พิทักษ์ จิตใจรุ่มร้อนไปด้วยความโกรธเกลียด อะไรกันเนี่ย โถงสภาก็ดูจะเรียบร้อยดี ดูจะโอ่โถงสง่างามกว่าที่เธอจำได้ด้วยซ้ำ แต่ความคับแค้นที่แน่นอยู่ในหัวใจของเธอมันมาจากไหนกันล่ะ
   ยังไม่ทันที่เธอจะได้ย้อนดูความจำ ก็มีเสียงเรียกหา
   "เจ๊ ชักช้าอยู่ทำไม รีบมาเร็ว!!!"
   "เบล..." เธอพึมพำ แต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นชุดที่เบลและแตงโมที่ยืนอยู่ด้านหลังใส่อยู่
   เพื่อนสาวของเธอทั้งสอนคนนั้นเกือบเปลือย ทั้งเนื้อตัวมีเพียงผ้าขาวบางผืนน้อยพันรอบอกแบบหมิ่น ๆ และสายสร้อยบาง ๆ พันรอบเอว จากสายสร้อยมีผ้าขาวบางอีกผืนห้อยลงมาปิดของลับ แต่ผ้าขาวนั้นบางเสียจนเห็นทรวดทรงของทรวงอกอิ่ม หัวนมสีชมพูและเส้นขนดำ ๆ ที่เนินนูนของเพื่อนทั้งสองได้อย่างชัดเจน นี่ใครมันบังอาจจับเพื่อนเธอมาใส่ชุดบัดสีแบบนี้ที่กลางโถงของสภาเนี่ย
   "มาเร็ว เจ๊ เดี๋ยวนายท่านรอนาน" แตงโมพูด และมาดึงมือข้างหอม
   "เดี๋ยวก่อน โม นี่มันอะไรกันเนี่ย ทำไม...." แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ เบลก็จับมือของเธออีกข้างแล้วลากตัวเธอเข้าไปในห้องประชุมใหญ่ของสภา

   สภาพภายในห้องประชุมนั้นต่างจากที่เธอจำได้โดยสิ้นเชิง ยิ่งใหญ่ โอ่โถง ตกแต่งด้วยรูปปั้นและภาพวาดที่ต่างก็ได้รับการขัดถูทำความสะอาดอย่างดีจนไม่มีแม้แต่ร่องรอยของใยแมงมุมให้เห็น สภาในโลกนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ตกอับเหมือนในโลกของเธอ แต่ในห้องนั้นก็ไม่ใช่ห้องประชุมเช่นกัน โต๊ะยาวที่เคยตั้งอยู่กลางห้องไม่มีแล้ว แต่ที่สุดปลายห้องมีหญิงสาวแสนงามนับร้อยในชุดแบบเดียวกับเพื่อนของเธอยืนเรียงรายอยู่ และที่ตรงกลางห้อง เผชิญหน้ากับเธอพอดี มีบัลลังก์ทองคำตั้งอยู่ และบนบัลลังก์นั้น....
   "พี่นที...."
   "กูไม่ใช่พี่มึง" ชายหนุ่มรูปงามตอบด้วยเสียงแข็งกร้าว เขาหล่อ หล่อมาก หล่อกว่าพี่นทีที่เธอจำได้เสียอีก ราวกับว่าทุกสัดส่วนบนใบหน้านั้นถูกขัดเกลาด้วยเวทมนตร์ที่ดีที่สุดให้บังเกิดเป็นใบหน้าที่ปลุกความกำหนัดในร่างของหญิงสาวได้ดีที่สุด เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้า อวดลำตัวท่อนบนที่แน่นไปด้วยกล้ามและท่อนขาแข็งแรง แต่ที่เอวของเขามีผ้าขาวบางวางทับอยู่ ปกปิดของลับจากสายตาของโลก แต่เมื่อได้มองเขา ความเคียดแค้นก็พวยพุ่งขึ้นมาในใจของข้าวหอม.....
   ผู้ชายคนนี้ต้องการให้เธอมาเป็นทาสกามของเขา
   เขาใช้อำนาจที่มีเหนือสภาผู้พิทักษ์กดดันเธอ
   เขาจงใจส่งพี่เก่งของเธอไปให้พวกปิศาจฆ่า เมื่อเธอปฏิเสธเขาเป็นครั้งแรก
   แล้วเขาก็เอาเพื่อนสนิททั้งสองของเธอเข้าฮาเร็ม เพื่อกดดันเธอ
   เมื่อเธอยังไม่ยอม เขาขู่จะฆ่าพ่อแม่บุญธรรมของเธอ หากเธอยังไม่ยอมถวายตัวให้เขา
   ข้าวหอมโกรธจนตัวสั่น น้ำตาคลอเบ้า
   "ใช่ จำให้ขึ้นใจไว้ กูไม่ใช่พี่มึง กูเป็นเจ้านายของมึง เป็นเจ้าของมึง เป็นนายเหนือหัว และนายเหนือหีของมึง" นทีบอกด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม "กูให้โอกาสมึงมาหลายครั้ง แต่มึงก็ปฏิเสธตลอด แต่ในที่สุดก็ยอมมาหากูเองจนได้นะ หึหึ"
   "ยอมเจ้านายเถอะ เจ๊" เบลกระซิบ "มันดีมากนะ"
   "จริง เจ๊" แตงโมกระซิบที่หูอีกข้าง "เชื่อเราเถอะ แล้วเจ๊จะมีความสุข"
   "แต่ วันนี้ มึงปฏิเสธกูไม่ได้แล้ว" นทีพูดต่อ ขณะที่ แตงโมและเบลกลับเข้าไปประจำที่ในแถวสาว ๆ ในชุดเกือบเปลือย "เพราะ กูรู้ว่ามึงต้องการตรานี้"
   เขาวาดตรามาร์คในอากาศ บรรดาสาว ๆ ในฮาเร็มมองกันอย่างงง ๆ ข้าวหอมตาโต
   "เกรงว่าคนที่มึงรักจะมาช่วยมึงไม่ได้นะ" นทีหัวเราะเบาๆ "แต่ถ้ามึงทำให้กูพอใจได้ กูจะวาดตราให้ก่อนจะเปิดซิงมึง โอเคไหม"
   ข้าวหอมเข้าใจแล้ว พี่นทีเคยบอกเธอว่าเขาต้องให้ตัวขอ เขาในอีกโลกยอม เขาถึงจะควบคุมร่างได้
   แต่เห็นได้ชัดว่าไอ้บ้ากามตรงหน้าเธอไม่ยอมให้พี่นทีของเธอควบคุม มันจะเปิดซิงเธอเอง
   และพี่นทีของเธอไม่มีพลังจะเชื่อมต่อทั้งคู่ไปโลกอื่นแล้ว ถ้าไม่ได้พลังจากโลกนี้ โลกของเธอจะถูกทำลาย
   เธอพยักหน้า
   เพี๊ยะ!!! บางอย่างตบข้าวหอมจนหน้าหัน
   "ตอบกูด้วยคำพูด แล้วลงท้ายด้วยเจ้านายด้วย" นทีสั่ง
   "เข้าใจแล้วค่ะ เจ้านาย"
   "อืมมมม เสียง ใส น่ารัก ฮืมมมมม" นทีทำเสียงหื่น ข้าวหอมอยากจะอ้วก "สมแล้ว กับผู้ที่จะมาเป็นราชินีในฮาเร็มแห่งนี้ พวกมึงว่ายังไง"
   จากสีหน้า เห็นได้ชัดว่าสาว ๆ หลายคนไม่พอใจนัก สาวมี่ ดาวคณะมองข้าวหอมราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครกล้าขัดนที เสียงที่ตอบจึงมีแต่ "ค่ะ นายท่าน"
   นทีหันกลับมามองเธอด้วยสายตากลัดมันอีกครั้ง "ขั้นแรก ทำให้กูมีอารมณ์ซิ"
   ทำให้เขามีอารมณ์เหรอ ทำยังไงล่ะ เธอไม่เคย 'ยั่ว' พี่นทีสักครั้ง ความรักของทั้งคู่บริสุทธิ์กว่านั้น เมื่อเธอบอกว่าอยาก เขาก็ตอบสนองให้เธอ หากเธอบอกว่าไม่ต้องการ เขาก็ให้เกียรติ แล้วจะทำอย่างไรเขาถึงจะมีอารมณ์ได้ล่ะ กอดจูบเหรอ เธอก้าวเท้าไปข้างหน้า
   "อยู่ตรงนั้นแหละ!!!" นทีตะโกน
   ข้าวหอมชะงัก ถ้าไม่ให้เข้าหา เธอจะปลุกอารมณ์ชายหื่นคนนี้ได้ยังไงล่ะ ความรู้เรื่องกามที่ได้เรียนรู้มาจากหลายโลกวิ่งเรียงรายเข้ามาหัว เธอข่มความเกลียดชังในใจ ยกมือสั่นเทาขึ้นปลดกระดุมเม็ดบนสุดของเสื้อนักศึกษาออก และพยายามทำเสียงหวาน "นายท่านนทีขาาาาาา"
   "หึ น่าสังเวช"
   เธอกัดลิ้นไม่ให้ตะโกนออกไปว่า 'น่าสังเวชมึงก็อย่ามาเย็ดกู ไอ้สัส' ก่อนจะเค้นสมอง มีอะไรอีกนะ ที่เธอจะทำได้ พี่นทีเคยบอกว่าชอบขาอ่อนเธอนี่นา ในโลกของเธอเอง เธอเคยถามด้วยซ้ำ ว่าเขาอยากจะให้เธอใส่กระโปรงสั้นไหม แต่พี่นทีคนดีก็ตอบว่าเขาอยากให้เธอใส่กระโปรงยาวอย่างที่เธอชอบมากกว่า แต่ไอ้หื่นคนนี้คงไม่คิดจะรักษาศักดิ์ศรีให้เธออย่างนั้นแน่ เมื่อคิดได้ดังนั้น ข้าวหอมก็ค่อย ๆ ถลกกระโปรงยาวขึ้นมา เผยให้เห็นขาอ่อนขาวเนียน นทียืดตัวตรงขึ้นบนบัลลังก์เล็กน้อย สายตาจ้องขมึง เริ่มได้ผลแล้ว ข้าวหอมก้าวขาเหยียดออกไปนิดหน่อยแล้วส่ายเอวเบา ๆ ใช่ ท่าเต้นยั่วจากโลกที่เธอเป็นสก๊อย เธอดึงชายเสื้อออกจากกระโปรง ดูให้แน่ใจว่าเสื้อเลิกขึ้นให้เห็นสะดือเธอวูบหนึ่งก่อนจะตกลงมาปิดอีกครั้ง และโยกเอวให้หนักขึ้น
   "หึ" สาวมี่แค่นเสียง แต่ก็เงียบไปทันทีที่นทีหันขวับไปมอง
   "อา ใช่ ความพยายามยั่วของสาวไร้เดียงสาที่รักนวลสงวนตัวนี่แหละ ที่ได้อารมณ์ที่สุด มันอาจจะดูเก้ ๆ กัง ๆ ไปบ้าง แต่ อือออออ" นทีคราง "ใครจะเหมือนมึงล่ะ อีมี่ ยั่วกูซะแรดทั้งสวนสัตว์ยังอาย ที่กูรับไว้เพราะสมเพชมึงหรอก เจียมกะลาหัวไว้บ้าง"
   สาวมี่ถอยกรูด น้ำตาคลอเบ้า สาวฮาเร็มรอบตัวมองด้วยความสะใจ แต่นทีหันกลับมามองข้าวหอมต่อด้วยความไหลหลง ไม่แปลกใจเลยที่ทั้งคู่ได้เป็นคู่กันในไม่รู้กี่โลก ชายหนุ่มที่สมบูรณ์แบบอย่างเขาคู่ควรกับหญิงสาวที่สมบูรณ์แบบอย่างเธอ เขาโบกมือบังคับให้ระบบเครื่องเสียงในห้องเปิดตัวเองและเล่นเพลงจังหวะยั่วยวน ข้าวหอมเหมือนจะรู้ และปรับจังหวะการโยกย้ายตามจังหวะของเพลงนั้น นทีเลียริมฝีปาก เสื้อหลวม ๆ ที่หลุดลุ่ย แต่ยังปกปิดร่างงามเกือบทั้งหมด กระโปรงยาวถึงครึ่งแข้งที่ถลกขึ้นให้เห็นขาอ่อนรำไร ท่วงท่าที่ไร้เดียงสา แต่น่าเย้ายวน นี่แหละ ราชินีแห่งฮาเร็มของเขา
   ขาวหอมกึ่งรังเกียจกึ่งใจชื้นขึ้นมาบ้างที่เห็นความต้องการในสายตาของชายผู้มักมากในกาม เธอปลดกระดุมเม็ดล่างออก เผยให้เห็นสะดือสวยวอบแว่บ นทีมองตาไม่กระพริบ
   "น่ารักใช่ไหมคะ เจ้านาย" เธอกัดฟันถามเสียงหวาน
   "ก็งั้น ๆ" นทีตอบ แต่เห็นได้ชัดว่าจริง ๆ แล้วสนใจ
   "งั้น ๆ เองนะเหรอ"
   "จะให้มีอารมณ์ ต้องโป๊กว่านี้สิ"
   ข้าวหอมปลดกระดุมอีกเม็ด โชว์บราผ้าสีชมพูหวานตัวโปรด
   "อืมมมม"
   ข้าวหอมเริ่มมั่นใจในสีหน้าของนที จึงค่อย ๆ ก้าวขาออกไป โดยยังคงท่วงท่าจังหวะก้าวแต่ละก้าวให้เข้ากับเพลงและจัวหวะการยั่วยวน นทีไม่ได้บอกให้เธอหยุด
   ฝุบ...กระโปรงยาวหล่นลงไปกองที่พื้น ข้าวหอมยังคงเดินโยกย้ายส่ายสะเอวไปที่บัลลังก์ใหญ่ในชุดนักศึกษาที่แหวกอก บราและกางเกงในสีหวาน นทีกลืนน้ำลาย มองร่างงามตาไม่กระพริบ
   "นมกูใหญ่กว่าตั้งเยอะ" เสียงเบา ๆ ดังหลุดรอดมาจากกลุ่มสาว ๆ ในฮาเร็ม มีเสียงเปรี้ยงคล้ายเสียงฟ้าผ่าดังสนั่น ตามด้วยเสียงร้องกรี๊ด สาว ๆ หลายคนร้องวี๊ดว๊ายด้วยความตกใจ
   "ไม่ถึงตายหรอก" นทีคำราม "แต่ใครดูหมิ่นราชินีของพวกมึงอีกที คราวนี้ถึงตายแน่"
   "แหม ยังไม่ได้หนูเลย ห่วงกันขนาดนี้แล้วเหรอ" ข้าวหอมเยาะ เธออดรู้สึกรังเกียจวิธีที่เขาพูดและทำกับสาว ๆ ในฮาเร็มไม่ได้
   นทียื่นมือมาเชยคางเธอ เธอกัดฟันไม่ให้เบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ "มึงจะเป็นรองแค่กูคนเดียว ตราบที่ยังทำให้กูพอใจได้..............................................และตอนนี้ กูพอใจมาก"
   มือหยาบจับสาบเสื้อขาวดันลงตามไหล่ของเธออย่างแช่มช้าจนเสื้อนักศึกษาหล่นลงไปกองกับพื้น ข้าวหอมในชุดชั้นในสีชมพูยืนสั่นเทาท่ามกลางสายตาริษยานับร้อยและสายตาเทิดทูนหนึ่งคู่ นทีเลื่อนมือไล้ผ่านอกของเธอเบา ๆ จนเธอสะดุ้งโหยง ขนลุกไปทั้งกาย
   "ชั้นในน่ารักมาก" นทีบอก "แต่คงถึงเวลาต้องไปแล้ว ถอดให้กูดูซิ เอาให้เซ็กซี่นะ"
   ทำยังไงจะถอดชั้นในให้เซ็กซี่ล่ะ เธอค่อย ๆ เอื้อมมือไปด้านหลัง ปลดตะขอชั้นในตัวโปรด ก่อนจะหมุนตัวหันหลังโดยยังพยายามโยกย้ายให้ตรงจังหวะเพลงและเลื่อนชุดชั้นในลงอย่างช้า ๆ เผยแผ่นหลังนวลเนียนเปลือยเปล่าให้นทีได้เห็น
   "อาาาาาา"
   เมื่อได้ยินเสียงครางด้วยความพึงพอใจของชายหื่น ข้าวหอมก็เลื่อนมือลงไปกันกางเกงในออกจากร่าง เอามือปกปิดทรวงอกทั้งสอง และหันหน้ากลับมาหา โยกย้ายส่ายสะเอวพลางก็ค่อย ๆ ลดมือที่ปกปิดเต้าปทุมถันสุดสวยลง
   "อืมมมมม สวยงามจริง ๆ" นทีคราง เสียงเพลงดับลง เหลือไว้แต่เพียงเสียงหายใจดังด้วยความหื่นกระหายของชายหนุ่ม กับเสียงหายใจหอบถี่ด้วยความเขินอายของข้าวหอม
   "ถ้างาม ก็ขอตราด้วยค่ะ"
   "หึหึ ยังก่อน ยังมีอะไรที่มึงต้องทำให้กูอีกเยอะ" นทีหัวเราะ "ทำทุกอย่างที่กูสั่งให้กูพอใจให้ได้ แล้วกูจะเขียนตราให้"
   "นายท่านต้องการสิ่งใดอีกคะ"
   นทียิ้มชั่วร้าย "นั่งลงไป"
   ข้าวหอมทำตาม
   "อีนก อีเนย อีบุ๋ม อีเบียร์ มาช่วยเตรียมราชินีของพวกมึงให้พร้อมซิ"
   สาวสี่คนในชุดเกือบเปลือยผละออกมาจากแถวอย่างว่าง่าย คนที่ทรงโตที่สุดเข้ามาประคองที่อกข้างซ้ายของข้าวหอม ขณะที่สาวผิวคล้ำเข้ามาประคองที่เต้าขวา สาวตัวเล็ก (ที่ไม่เล็กเท่าแตงโม) เข้ามาคุกเข่าที่หว่างขาของเธอและเริ่มเลียที่ร่องสวาท ขณะที่สาวผมยาวเข้ามารั้งตัวเธอไว้จากด้านหลังและจับให้เธออยู่นิ่ง ๆ พลางก็ลูบไล้ตามตัวเธอในจุดที่สาวอีกสามคนไม่ได้
   "อะ อ๊ายยยย อือออออ อะไรเนี่ย อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ข้าวหอมคราง เธอไม่เคยได้เจออะไรอย่างนี้มาก่อนเลย อย่างมากที่สุดก็คือความทรงจำที่เธอโดนรุมจากในโลกที่เธอไม่ให้พี่นทีช่วย แต่ในความทรงจำนั้นมีแต่ความเจ็บปวดจากฝูงชายหนุ่มกลัดมันที่รุมลวนลามเธอ สัมผัสของหญิงสาวด้วยกันนั้นนุ่มนวลกว่านั้นมาก แต่ก็ปลุกเร้าอารมณ์ได้ไม่แพ้กัน
   "อึ อืออ อืออออ อืออออออออ อื๊ออออออออออออออ"
   "นั่นแหละ นั่นแหละ ครางออกมาดัง ๆ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" นทีหัวเราะ มือนุ่ม ๆ เคล้นคลึงๆไปทั่งร่างเธอหนักยิ่งขึ้น
   "อืออ อืออออออ อ๊ายยยยยยยยยยยยย"
   แผล็บ แผล็บ แผล็บ
   "ฮื๊ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ"
   ความเสียวพุ่งทะยานขึ้นในตัวข้าวหอมจนเธอได้แต่ร้องครวญครางด้วยความกระสัน "อะ อะ อื๊อออออ"
   "พอ!" นทีสั่ง สี่สาวรีบหยุด
   "ดะ เดี๋ยว อย่าเพิ่ง" ข้าวหอมครางโดยไม่ทันได้รู้ว่าตนเองพูดอะไรออกไป เธอไม่เคยถูกปล่อยให้อารมณ์ค้างขนาดนี้เลย
   "หึหึ ให้มึงได้ถึงเดี๋ยวจะได้ใจ" นทีบอก และลุกขึ้นยืน ข้าวหอมอุทานด้วยความตกใจทันทีที่ผ้าขาวที่พาดตักเขาหล่นลงพื้นไป
   ไอ้นั่นของเขาใหญ่เท่าแขน
   ไม่ใช่เปรียบเทียบ แต่มันใหญ่เท่าแขนจริง ๆ
   สาว ๆ หลายคนมองดุ้นมหาประลัยด้วยสายตาลุ่มหลง แต่ข้าวหอมได้แต่มองตาค้าง ไอ้นั่นของพี่นทีใหญ่มาก เธอรู้ว่ามันใหญ่มากเมื่อเทียบกับในความทรงจำจากโลกที่เธอถูกเสี่ยต้นกับลูกน้องรุม ไม่มีใครสักคนในกลุ่มนั้นที่ใหญ่เท่าพี่นทีของเธอ แต่ไอ้หื่นตรงหน้ามีของลับใหญ่กว่าของพี่นทีสักห้าสิบเท่าได้ แค่หัวบานก็ใหญ่เท่ากำปั้นแล้ว ไอ้สิ่งนั้นจะเข้าไปในตัวเธอได้ไงกันเนี่ย  

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[จรัญ บุญชู]

ก็ขอเอาใจช่วยข้าวหอมและนทีจงบรรลุผลสำเร็จ...เชื่อว่างานจะยากขึ้นเรื่อยๆ

[Cb400f]

นทีโลกนี้ เป็นโหมด ขนาดไซด์ยักษ์ ยัดที แหกแน่ 

[102030]

ป๋านทีก็โหดไปมั้ย ใส่เข้าไปนี่เจ๊จะรอดได้ไง แต่ขอให้เป็นโลกสุดท้ายจริงๆนะ เจ๊จากใสๆจะเวลตันแล้ว อิอิ

[darter]

นทีโหมดโหด ฉีกแน่นอน

[Birdza]

จะเข้ายังไง

[Mr.D]

หนักหน่อยนะข้าวแต่ต้องอดทนละแหละ

[Nobita Nobituta]

รอบนี้เป็นฮาเร็มจะได้จัดการเปิดซิงไหม ดูแล้วมีสาวหลายคนให้จัดการเลยนะ

[cd13579]

เวอร์ชั่นพี่นทีแบบโครตดาร์ก เวอร์ชั่นเจ๊เป็นปีศาจก็ว่าแย่แล้ว

[akuzho]

กลายเป็นต้องเอาใจช่วยข้าวหอมแทนแล้ว

[peddo]

นทีเวอร์ชันนี้จะทำให้เจ๊ลืมตัวเดิมที่โลกเลยไหมนะ แล้วนทีคนนั้นคงต้องเฝ้าดูด้วยความสยดสยอง ทรมานแทนเลย
ส่วนข้าวหอม จะได้จำไว้เป็นประสบกาม ที่กลัวคือตัวหื่นนี่จะเบี้ยวนะสิ

[Nada]

เจอของใหญ่เข้าแล้ว สู้ๆนะ

[bigmut]

อดทนหน่อยนะข้างหอม

[armsmartmai]

ข้าวหอมจะโดนนทีร่างหื่นหลอกเปิดซิงมั้ยนะ

[longman_44]

งานนี้มีฉีกแน่ เจอของใหญ่ขนาดนี้