ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

เรื่องเล่าของนายโทน - แฟนฉัน - ตอนที่ 7

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, มิถุนายน 05, 2022, 10:42:20 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครับ เด็กยุคมิลเลเนี่ยมทุกคน ย้อนอดีตกันหน่อยมั้ย

ฉลองที่ป๋าเดปป์ชนะคดี แอ๋มเบอร์


..........................



เรื่องเล่าเรื่องนี้เกิดขึ้น ช่วง ม.5 เทอม 2 ครับ








...........................

ความเดิมตอนที่แล้ว


https://xonly8.com/index.php?topic=244594.225

Click อ่านได้เลย




.........................



ผมจะวางลิ๊งค์เอาไว้ให้อ่านย้อนหลังนะครับ



ผมพับชุดยูโดแล้วเดินออกมาเลยล่ะครับ อืม.. ผมตบๆที่กระเป๋ากางเกงดูยังมีเงินอยู่นะ แต่ว่าวันนี้เดินกลับบ้านก็พอได้อยู่มั้งไม่ได้รีบอะไรด้วย พอเดินออกมาหน้าโรงเรียน ก็จะมีพวกร้านขายขนม ขายนม เป็นช่วงๆอยู่ ผมเดินๆ มาแล้วก็เจอเพื่อนคนนึง เธอก็ทักโทน ๆ ๆ ผมก็หยุดมองถามมีไร เธอถามว่าร้านไหนนะที่ไปดูชุดให้พวกลีดอ่ะ ผมก็อ่อ แล้วก็บอก ๆ ๆ  คือสมัยนั้นมันไม่มีแชร์โลเคชั่นไง ต้องเขียนเอาอย่างเดียว



เพื่อนๆบางคนเดินผ่านก็แซวว่าอุ้ยแจกเบอร์โทรกันด้วยย เพื่อนคนที่ผมเขียนข้อมูบร้านให้ ก็เถียงไปว่าตลกเหอะ ผมก็รีบเขียนๆ แล้วก็บอก ๆ ๆ อธิบาย ๆ ๆ แล้วผมก็เดินมาจากตรงนั้น เวลาไม่มีซ่อมยูโดหรืออาจารย์สั่งหยุด ผมก็จะกลับบ้านเร็วแบบนี้แหละครับ



อยู่นานๆก็หิว หิวแล้วก็ต้องหาอะไรกิน เปลืองเงินครับ ตังส์ยิ่งไม่ค่อยมีอยู่ แล้วไม่รู้เวรกรรมอะไรของผม พ่อของดรีมขับรถผ่านมาพอดีครับ พ่อตา เอ้ย ๆ ๆ  ไม่ใช่ พ่อดรีมบีบแตร ปิ๊น ๆ สองที แล้วก็ตีรถเขาข้างทาง ผมก็ต้องรีบวิ่งไปหาครับ




พ่อดรี เปิดกระจกมาแล้วถาม จะไปไหนโทน ผมก็เอ่อนิ่งเลยครับ เพราะคนที่นั่งมากับพ่อนั่นคือแม่ของดรีม คนที่เขาไม่ค่อยชอบหน้าผมนั่นแหละ ผมก็ต้องยกมือไหว้ด้วยครับ ถึงรู้ว่าเขาจะไม่ค่อยอยากรับไหว้เท่าไร



ผมไหว้  ไหว้ แล้วก็บอกว่า เดี๋ยวผมจะกลับบ้านครับ พ่อก็ถามว่าอ้าวทำไมกลับเร็ว ผมก็โค้งตัวนิดนึงแล้วบอกว่าถ้าไม่ได้ซ้อมยูโด ผมก็กลับเร็วอยู่แล้วครับ ผมยกมือไหว้อีกที แล้วบอกว่าผมขอตัวครับ แล้วพ่อก็ถามเห็นดรีมมั้ย



ผมก็ตอบไปว่าไม่ทราบเลยครับ ผมตอบแล้วก้มหัว พร้อมกับถอย ถอย ถอย แล้วก็เดินกลับบ้านครับ การบ้านมีอะไรมั่งหว่าวันนี้ พุทธศาสนา  สังคม  เฮ้อบอกตามตรงขี้เกียจ ค่อยตื่นเช้าๆไปลอกแล้วกัน



ขึ้นรถเมล์มาลงปากทางเข้าบ้าน มันมีร้านขาย CD ร้านนึงในตลาด ผมก็อืมม ไปยืนดู ช่วงนั้น Body Slam เพิ่งออกอัลบั้ม Drive  พอดี อื้มหืม มีแต่เพลงดีๆ จันทร์ยังเต็มดวง , ภาพลวงตา , แล้วที่ดังชิบหายเปิดจามรายการดังๆ โอไอซี ไฟว์ไลฟ์ ก็ต้องเพลงนี้เลย ความรักทำให้คนตาบอด




ผมจำไม่ได้ว่าตอนนั้นกี่บาท แต่ 120-150 นี่แหละครับ ผมก็พลิกๆ อยากได้นะ แต่ไม่มีตังส์ น่าคนขายก็ว่าเอ้าโทนดูไรอยู่ ผมก็บอก บอดี้แลม ครับ   พี่เขาก็เอ้อของดีเลยนั่น ผมก็ครับๆ แล้วก็วาง เขาก็ถามว่าอ้าวไม่จัดหน่อยล่ะ ผมก็ยิ้มเจื่อนๆ แล้วบอกว่ายังก่อนครับ



ผมยกมือไหว้บอกกลับแล้วครับ แล้วก็เดินกลับเข้าบ้านเลย พ่อก็กำลังเดินเช็คต้นไม้  แม่ก็ทำกับข้าวอยู่ พ่อถามอ้าวกลับไววันนี้ ผมบอกอือ ไม่มีอะไรทำเลยกลับดีกว่า  พ่อก็บอกเออมาช่วยพ่อดูนี่หน่อย แล้วตอนนั้นก็มีรถตู้ขับมาเอี๊ยดดดด เบรกอยู่หน้าย้าน แล้วยกมือไหว้ น้าทศสวัสดีครับ



แล้วคน 6-7 คน ย้ำว่า 6-7 คน แบกกระสอบอะไรไม่รู้ แบกกึ่งเดินกึ่งวิ่ง เข้ามาในบ้านแล้ววางเรียงไว้ พ่อก็บอกเฮ้ยๆๆๆ เอากลับไป แต่มีคนๆนึงถือใบอะไรมาให้ไม่รู้แล้วพูดว่า ถ้าผมเอากฃับไป ผมโดนเตะแน่ครับ พ่อก็ทำหน้าเหนื่อยหน่าย แล้วก็เซ็น ๆ  พวกนั้นก็ยกมือไหว้ ทุกคน ย้ำว่าทุกคนไหว้พ่อ แล้วรีบไปเลย



ผมก็งงว่าอะไรใะน่ะ แล้วพอผมไปจับๆกระสอบ แกะเชือกดู.. เฮ้ย ข้าวหอมมะลิหว่า เยอะขนาดนี้กินครึ่งปีก็ไม่หมดมั้ง พ่อผมก็ถอนหายใจเฮ้อ แม่ก็เดินออกมาถามว่ามีอะไร ผมก็ไม่รู้จะบอกยังไงเพราะยังงงๆอยู่ ผมบอกได้แค่ว่า ข้าวหอม ( มะลิ ) อ่ะแม่   แม่ก็มองแล้วถามว่า มีองค์หรือไงกันพวกนี้



แล้วแม่ก็เดินเข้าครัวไปเหมือนเดิม ผมก็เดินไปถามพ่อว่าใคาอ่ะพ่อ แล้วเอาข้าวมาให้ทำไม พ่อบอกว่าพวกเจ้าหนี้ที่ไปกู้เงินมาน่ะ สงสัยจ่ายตรงทุกเดือน เลยเอาข้าวมาให้เป็นของตอบแทน  ผมก็ฮึ๊ !!! มีด้วยเหรอ


มีที่ไหนหว่า เอาข้าวมาให้ลูกหนี้ทีเกือบ 10 กระสอบแบบนี้ ถ้าตีเป็นเงินมันก็หลายหมื่นอยู่นา แต่ว่าช่างเถอะพ่อบอกแบบนั้นก็คงเป็นแบบนั้น กิจวัตรของผมสมัยก่อนตอนที่ยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ บ้านก็ไม่มีคอมฯ ก็คือเดินเข้าสวนครับ ผมเปลี่ยนใส่เสื้อผ้าปกติแล้วเดินเข้าไปในสวน



ไปเช็ค ไปดูต้นไม้ต่างๆนาๆ แต่เอาจริงๆนะคำพูดของแม่ดรีมมันทำให้ผมลืมไม่ลงจริงๆว่ะ แค่มีน้อยกว่า แค่มีไม่เท่ากัน ทำไมต้องพูดกันถึงขนาดนั้นหว่า พอจะอธิบายก็ว่าเถียงผู้ใหญ่ เฮ้อ. . . ไอ้พวกเต่าล้านปีเอ๊ย ซักพักก็แว๊ป แว๊ป แว๊ป . . .  เออจะว่าไปวันนี้วันโกนนี่หว่า




ไม่แปลกใจที่จะเห็นอะไรหางตาแบบนี้ ผมก็พนมมือแล้วพูดว่า ให้หลานเข้าบ้านก่อนนะปู่ ตอนนี้ยังจิตไม่ค่อยแข็งแบบพ่อ แล้วเชื่อป่ะครับแปปเดียวลมก็พัดวูบมาเลย ก็อย่างที่ทุกคนคิดนั่นแหละสิ่งที่ผมเห็นนั้นเป็นท่านเจ้าของสถานที่ แห่งนี้นี่เองการที่ผมจะเรียกปู่ก็ไม่แปลก ถึงจะไม่ทราบอายุว่ากี่ร้อยปี แต่เคยเห็นว่าเป็นชายแก่ ผมก็เรียกปู่มาตลอด




ผมก็บอกว่าปู่ช่วยดูแลบ้านด้วยนะ อย่างที่บอกครับว่าวันนี้วันโกน ซึ่งจะเป็นวันที่แรงมากๆ เท่าที่ผมรู้มา และแม่เล่าให้ฟัง สมัยก่อนพ่อเขาก็เลื่อมใส และ นับถือ และพอมีความรู้เรื่องวิชาพวกนี้อยู่บ้าง ที่ที่นี้พ่อก็มาซื้อเองกับมือเลยด้วย ตอนเด็กๆผมก็กลัวนะ ผมถามพ่อว่า พ่อๆไล่ไปไม่ได้เหรอ



พ่อผมก็บอกว่าเราเป็นแค่คนมาขออาศัย เราจะไปไล่เจ้าของบ้านไม่ได้นะ ก็นั่นแหละครับที่ผมพอจะจำได้ แรกๆก็กลัว ไม่ใช่แค่แรกๆ แต่ตอนนี้ก็ยังผวานิดหน่อย ที่สำคัญเคยมีหมอดู ร่างทรงทักว่าเจ้าที่บ้านผมอ่ะแรงมาก ใครที่คิดไม่ดี หรือ เข้ามาแบบไม่ได้รับอนุญาตได้เจออิทธิฤทธิ์แน่นอน



แต่อย่างว่าอ่ะครับ ผมไม่ได้เคยเห็นแบบจังๆ เต็มๆตา แค่รู้ว่ามา และมีอยู่จริงแค่นั้นเอง ผมก็เดิน ๆ ๆ คือรู้แหละว่าตอนนี้รอบๆ ก็มีสุกี้น้ำเจ้าของที่อยู่ แต่ผมก็ยังเดินไปทั่ว มันแปลกนะ ที่รอบๆบ้านผมคือไม่มีคนอยู่เลย จะมีก็คือถัดไปเยอะอยู่นะ เรียกได้ว่ารอบๆบ้านผม เป็นที่โล่งว่าง



ก็แปลกใจ แต่ก็ไม่รู้จะถามใคร ปล่อยโล่งๆไว้แบบนั้น คือตอนแรกก็คิดว่าที่มันร้าง แต่มันก็ไม่ได้รกแบบบ้านร้างน่ะครับ เหมือนปล่อยโล่งๆไว้แต่ก็มีคนมาดูแลนานๆที แต่ข้อดีคือบ้านผมเงียบสงบมากกก  แล้วหางๆตาก็ยังแว๊ป แว๊ป อยู่นะ ผมก็บอกครับๆ เดี๋ยวเข้าบ้านแล้ว ตอนนั้นเข้าบ้านแม่ก็ยกกับข้าวมื้อเย็นมาแล้ว




ผักลวก น้ำพริก แล้วก็กับข้าวอีก 2-3 อย่าง แล้วที่สำคัญข้าวหอมมะลินุ่ม ๆ ๆ บ้านผมถึงจะล้มมาตอนปี 40 จนตอนนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะดีนัก แต่เรื่องข้าวหอมมะลินี่ไม่เคยขาดเลยจริงๆ แปลกมั้ยล่ะ ถึงช่วงแรกๆ.. ก็มีบางวันที่ต้องอดมื้อกินมื้อก็เถอะ แต่ก็ดูเหมือนว่าไม่นานเรื่องการกินในทุกๆมื้อก็จะไม่ลำบากแล้ว




ต่อให้ในแต่ละวัน จะไม่มีเงินซื้อของอย่างคนอื่นๆ ต่อให้จะไม่ได้กินอะไรดีๆอย่างคนอื่นบ่อยนัก แต่พอกลับบ้านมาก็จะเจอข้าวสวยร้อนๆรออยู่ทุกวัน คลุกน้ำปลาก็อร่อยแล้ว เคยนะ เคยที่ต้องกินข้าวคลุกน้ำปลา เวลาไม่มีเงิน มันก็คือไม่มีจริงๆนั่นแหละ แค่ข้าวเปล่า 5 บาทกับน้ำปลา แค่นี้มันก็มากแล้วสำหรับตอนนั้น



แต่ว่า... ใครมันเอาข้าวหอมมะลิมาให้ บอกตรงๆให้ทำใจเชื่อพ่อมันก็ตงิดๆนิดหน่อย ลูกหนี้ชั้นดีเลยมีข้าวหอมมะลิหลายกระสอบมาให้ เมื่อกี้ที่เซ็นจะว่าการเซ็นซื้อของก็ไม่ใช่ เพราะว่าพ่อไม่ใช่คนที่จะซื้ออะไรด้วยการเชื่อ หรือการติดค้างเอาไว้ก่อน แล้วพวกนั้นดูรีบๆลงเหมือนไม่อยากให้พ่อปฏิเสธ แถมยังเรียกน้าทศด้วย คนรู้จักเหรอ



เนี่ยมันเลยทำให้ผมงงๆ เฮ้อแต่ช่างเถอะนะ ผมก็กินข้าวของผมไปนั่นแหละครับ ผักอะไรก็จัดมาเถอะ ยกเว้นกะเจี๊ยบ มันแหวะเกินอ่ะไม่ไหว ในวงข้าวน่ะบ้านผมจะคุยกันทุกเรื่องยกเว้นเรื่องเรียน แต่วันนี้อยู่ดีๆ พ่อก็ถามว่า จบ ม.6 แล้วจะเอาไงต่อล่ะ ผมก็มองแบบงงๆ




แต่พ่อก็เบรกว่า อย่านะเว้ย อย่ามาบอกว่าจะช่วยพ่อทำสวนนะ ผมก็ว่าอ้าว ถ้าไม่ให้ผมช่วยทำสวนแล้วถามทำไมล่ะนี่ พ่อผมก็บอกว่าคิดเอาไว้ซะตั้งแต่เนิ่นๆก็ดี ผมก็มองแม่นะ ผมบอกว่าคงเอาทุนยูโดเข้าเรียนอ่ะ ผมบอกว่ามีอาจารย์จากมหาวิทยาลัยหลายๆคนที่พาพวกมหาวิทยาลัยมาซ้อมที่โรงเรียน



ก็ถามๆว่าผมจะไปเรียนมั้ย มีทุนให้ถ้าทำเกรดดีๆ เพราะว่าตอนนี้ผลงานของผมเขาก็เห็นกันหมด พ่อก็บอกว่า ถ้าอนาคตอยากเล่นยูโดจริงๆ ก็ตามใจ แต่ถ้าอยากลองทำอะไรใหม่ๆก็ลองเลือกแบบไม่ต้องใช้ทุนเอา ผมก็บอกเลยว่าไม่ไหวหรอกพ่อ ถ้าไม่ใช่ทุนน่ะ เทอมนึงมันก็หลายหมื่นนะ




พ่อผมก็บอกว่าเพราะงั้นไง เลยถามเอาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ พ่อผมบอกว่า ชีวิตคนเรามันมีอะไรให้ทำหลายๆอย่างนะ ไม่ใช่แค่เล่นยูโดอย่างเดียว แต่ถ้าคิดว่ายูโดมันเป็นทุกสิ่งก็ทุ่มเทกับมันไป แล้วตอนนั้นผมก็ส่ายหัวนะ ไม่รู้คิดอะไรถึงพูดออกมา ผมบอกว่ายูโดมันไปไม่รอดหรอกพ่อ



พ่อก็บอกว่างั้นก็ไปลองคิดๆเอาว่าจะเอายังไงต่อไป แต่พ่อบอกไว้ก่อนนะ ว่าเอ็งต้องเรียนมหาวิทยาลัย จะจบหรือไม่จบมันก็อีกเรื่อง แต่ต้องไปเรียนมหาวิทยาลัย ผมก็ถามพ่อว่าอ้าวทำไมล่ะพ่อ พ่อก็ตักๆข้าวกินแล้วเดินไปเก็บจานเลย ผมก็หันไปหาแม่ แม่ก็บอกว่า มหาวิทยาลัยมันมีอะไรให้เรียนรุ้เยอะ ทั้งวิชา ทั้งจิตใจคน




ไปเรียนมหาวิทยาลัยนั่นแหละดีแล้ว ผมก็บอกว่าถ้าจะเรียนผมต้องทำงานหาเงินเองด้วยนา ถ้าจะให้ออกเงินให้ บ้านก็จะแย่นะ แม่ก็ทำหน้ากังวลนิดนึงแต่พ่อก็เดินมาแล้วพูดว่าถึงตอนนั้นค่อยว่ากัน ก่อนจะเรียนจบก็เต็มที่กับยูโดไปก่อน แต่ก็คิดเอาว่า นอกจากยูโดอยากทำอะไรอีก แต่บอกก่อนนะเว้ย ห้ามทำสาวท้องก่อนเรียนจบนะ อย่าไปทำลายอนาคตของเขาเพียงเพราะความมักง่าย





ผมก็บอกว่า แหม พูดยังกับผมหล่อเป็นสเตฟานอย่างนั้นอ่ะ พ่อก็บอกว่ามันไม่เกี่ยวหรอกว่าหน้าตาจะเป็นยังไง มันอยู่ที่สิ่งยั่วยุและความยับยั่งชั่งใจจำไว้แค่นี้แหละ ผมก็ครับๆรู้แล้ว และผมก็กินข้าวต่อไป แล้วแปปนึงโทรศัพท์บ้านผมก็ดังขึ้นแหละครับ พ่อเดินไปรับสายฮัลโหล แล้วพ่อก็ถามว่าโทนกินข้าวอิ่มยัง ผมก็ครับๆ มีไรครับ พ่อบอกมีคนโทรมาหา




ผมก็หืมใครหว่า พอไปรับสายก็เป็นไอ้คิงครับ ผมก็ว่าอ้าวว่าไงวะมีอะไร มันก็ถามว่าเฮ้ยมึงแน่ใจเหรอ เรื่องที่จะโยนงานอ่ะ ผมก็บอกว่าพวกมึงโหวตกันแล้วไม่ใช่ไง คือตอนนี้อยู่ดีๆผมก็โมโหนะ อยากจะใช้คำแรงๆเลย แต่ติดตรงที่ว่า พ่อกับแม่ผมอยู่ใกล้ๆเลย ห่างกันแค่ 2-3 ช่วงตัว ผมก็เลยต้องกลั้นอารมณ์เอาไว้




ไอ้คิงก็บอกว่า แล้วถ้ากูจัดการเรื่องพวกนี้ล่ะ ผมก็เลยบอกว่ามึงจัดการงานที่โรงเรียนได้อันนี้กูเชื่อใจมึง แต่มึงจะจัดการยังไงกับแม่ของดรีมล่ะ พอผมพูดจบไปแบบนั้น จำได้มั้ยว่าผมบอกว่าพ่อกับแม่อยู่ใกล้ๆ พ่อที่กินน้ำอยู่ถึงกับพ่นน้ำพรืดดด ไอแค่กๆ ๆ แล้วพูดว่าเฮ้ย พ่อพึ่งบอกไปเมื่อกี้ว่าอย่าไปทำใครท้อง....  นี่เอาเลยเรอะ  โอ้ยยย พ่อไม่ใช่แล้วพ่อ




 







เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน



napakon

นึกว่าน้องดรีมว่าที่คุณหมอจะไม่มาซะแล้ว รออ่านจนนึกว่าจะไม่เขียนถึงอีกแล้ว

monster gmail


chang1978

ลูกจะทำใครท้อง พ่อเข้าใจผิดแล้ววว พ่อออ

petergg

เย้ๆๆๆ น้องดรีมกลับมาแล้ว ปล่อยให้รอต้องนานนะลูกพี่โทน
อะไรกันครับเนี่ย

เอกเอก


kard

 ::HeyHey: วันนี้โทรหาดรีมยัง ::DookDig:: คิดถึงทุกเรื่งทุกตอน เว้นนานเลย โดยเฉพาะเจ้หายเกินสองอาทิตย์แล้วมั้ง

ฟฟหหฟฟ ลลงงลล

แทบลืมดรีมไปเลยถ้าในเกะไม่ทักMมานี่ลืมไปเลย

dwarf

ขอบคุณ​ครับ... คิดถึงเรื่องอดีต​ เรื่องเก่าๆ​ สมัยเรียนขึ้นมาเลย.. คิดถึงบรรยากาศตอนเป็นนักเรียน

bbblack


ชายชรา

ชอบพ่อทศมากออกมาแต่ล่ะครั้งมีอะไรให้เซอร์ไพรส์ตลอด

Eldy CR


จรัญ บุญชู

ดีใจมากครับที่น้องดรีมกลับมาสร้างสีสัน