ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ครั้งหนึ่ง ณ ร้านคาราโอเกะ [ Part 7 ] ตอนที่ 99 ( ประสบการณ์ของนายโทน )

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, สิงหาคม 31, 2022, 11:33:28 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ

ลงต่อกันเลยไม่ต้องรอนาน

ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย

แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน

รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ  ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา



ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลัง



สามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับ








★★★★★★★★★★★



ปล.2 สำหรับใครสมาชิกใหม่ที่พึ่งสมัครเมมยูซเซอร์เข้ามาแล้วพออ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อก็ง่ายๆครับ
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3  แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ




★★★★★★★★★★★


แนะนำสาวๆซักหน่อยยย


เหมียว / เธอ สวย  sexy แบบฉบับสาวเหนือ

ก็จริงที่เหมียวเธอไม่ได้บึ้มบ้ำแบบสาวๆคนอื่น แต่เธอหุ่นดีนะ






ยิ่งสะโพกกับก้นนี่คือเฟิร์ม โค้ง กระชับ แบบ Suzu honjo เลยล่ะ





★★★★★★★★★★★



ความเดิมตอนที่แล้ว



หลังจาก ดาว แก้ม มิ้นต์ ไปเที่ยวสระบุรี

ภารกิจในการเซอร์เวย์สถานที่ให้พี่แท-โอ ก็เริ่มขึ้น

หลังจากหาข้อมูลในเน็ต ผมก็มาสยามเลยครับ

มาเพื่อเซอร์เวย์เส้นทางด้วยตาตัวเอง เหมียวโทรมาหา

ซึ่งบังเอิญว่าเธออยู่สยามเหมือนกัน บอกว่าคุยกับลูกค้าแทนผม

อ่ะผมก็ไปหาหน่อยไปขอบคุณหน่อย ยังไงมันก็งานผมอ่ะเนอะ

พอถึงเวลาก็กลับครับ ผมจะไปส่งเหมียวก่อนแล้วไปที่หอพักเพื่อจะส่งเมลล์

แต่เหมียวบอกว่างั้นขึ้นไปใช้คอมฯ เราก็ได้ จะได้ไม่ต้องเดินทางไปๆมาๆ



★★★★★★★★★★★


นายโทนไดอารี่ 99




เดี๋ยวนะ นี่อารมณ์เหมือนถามว่าขึ้นไปกินกาแฟก่อนมั้ยหรือเปล่า แม่จ้าวว ถ้าขึ้นไปกลัวจะไม่ได้แค่ส่งเมลล์อ่ะดิ่ กลัวได้ส่งส่วยด้วย ไม่ไหวนะครับจังหวะนี้ แต่คงไม่หรอก


อย่าๆ ไอ้โทนอย่ามั่นหน้าตัวเองให้มากก ผมบอกตัวเองแบบนั้น การใช้คอมของเหมียวส่ง มันก็ไม่ได้แย่มากมายนะ ได้ไม่ต้องไปๆกลับๆ ถนนจันทน์ด้วย กลับตอนเย็นทีเดียวพอ เหมียวจ่ายตังส์และดึงผมลงรถเลย


เธอบอกไม่ต้องเกรงใจ เคป่ะ ผมก็อื้อออ เหมียวมองง.มองง แล้วถามว่าทำงาน ทำไมหน้าช้ำแงบนั้นอ่ะ ผมก็บอกว่านิดหน่อยน่า เหมียวถามแล้วตามตัวล่ะ ผมก็บอกไม่มีหรอก เหมียวก็บอกว่าขี้เก๊ก ผมก็เอ้าาา อะไรเนี่ยยย ก็ทำงานไงงงงง 



เหมียวก็เดินนำเข้ามาในคอนโดครับ แต่เอาจริงๆนะ คอนโดนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ ใหญ่กว่าของแก้มอีก ผมจำไม่ได้ว่ามีคุณผู้อ่านท่านไหนคอมเมนต์ว่าเคยอยู่คอนโดเดียวกับแก้มตรงโค้งต้นตาล นั่นแหละ คอนโดของเหมียวที่ราชเทวีใหญ่กว่าอีก


นี่ไงถึงบอกว่าจริงๆแล้วฐานะทางบ้านของเหมียวไม่ธรรมดา ทำรีสอร์ตด้วยนี่หว่าถ้าจำไม่ผิด ช่างเถอะ ๆ ๆ   พอขึ้นมาที่ห้อง อื้อหือ ขนาดว่าเคยมาแล้วนะ แต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้ ห้องกว้างจริงๆครับ ประโยชน์ใช้สอยเพียบแน่ๆถ้าผมมีห้องกว้างๆขนาดนี้


ห้องเหมียวนี่แหละครับเป็นแรงบันดาลใจให้ผมเขียนแปลนคอนโดของริวกะ พอเดินเข้ามาเหมียวก็ " อ๊ะ !!! ลืมเก็บห้อง " ซึ่งก็จริงครับ เพราะมีราวตากผ้าอยู่กลางห้องโถงเลย อ่ะแน่ะ . มีแพนตี้ด้วยล่ะ เหมียวก็บอกไอ้โทนบ้าห้ามมองนะ



ผมก็บอก เอ่อ ถ้าไม่สะดวกเรากลับก่อนดีกว่า เหมียวตะโกนเลยครับ " สะดวก !!! " แค่ลืมเก็บผ้าเองไอ้บ้านี่  เอ้าาา ดูๆๆ  เดี๋ยวนี้เรียกไอ้บ้าคล่องจริง เหมียวหันมาถามเอ้า ทำไมไม่เปิดแอร์ล่ะ  เอ๋าา อะไรของเธอวะน่ะ ผมก็มอง ๆ แล้วก็เจอรีโมทกดติ๊ดดด


เหมียวหอบเสื้อผ้าเข้าไปใตห้องแล้วตะโกนมาว่าเปิดแรงสุดเลย อ่ะผมก็กดติ๊ด ๆ Turbo .ผมเองก็วางกระเป๋า เฮือกก พะ พะ พรม พรมนี้ !!! นุ่มมม  ด้วยความเผลอตัวผมก็เลยนั่งบนพรมเลยแทนที่จะนั่งโซฟา



เหมียวเดินออกมาก็บอกเอ้านั่งพื้นทำไม โซฟาไม่นั่งเล่าาาา ผมลูบ ๆ ๆ แล้วบอกพรมนิ่มอ่ะ เหมียวบอกลุกเลยย จะส่งเมลล์ไม่ใช่เหรอ ผมก็เอ้ออ ลืมมม แล้วเดินตามไปที่โต๊ะคอมฯ.. เอ่อก็มุ้งมิ้งตามประสาอ่ะเนอะ มีพวกตุ๊กตาหมาหลายตัว


อย่าลืมนะครับ ตามไทม์ไลน์ ตอนนี้ผมอายุ 23 เหมียวที่เป็นรุ่นพี่ที่ทำงาน อายุก็ 24 ย่าง 25 หรือ 26 เท่านั้นเอง เพราะงั้นการมีตุ๊กตาแบบนี้ถือเป็นเรื่องธรรมดามากๆ แต่จะว่าไปความชอบก็ไม่เกี่ยวกับอายุนี่หว่า ขนาดตอนนี้ผม 30 นิดๆ ผมยังชอบสะสมหุ่นเซ็นไตอยู่เลย


พอๆๆ เอาล่ะๆ มาว่าเรื่องส่ง email ดีกว่า แต่ก่อนอื่น... อื้อหือ จอกว้างมากก อยากได้เอาไปเล่นฮอนกับแรนเลยอ่ะ เดี๋ยว ๆ ๆ  ไม่ ๆ ๆ   ทำงานๆ  เหมียวบอกว่าตามสบายนะ อาบน้ำก่อน ผมก็อื้อ !!! คิดในใจอาบน้ำเหรอ... 


ทำงานเว้ยย ทำงานน ผมก็เข้า google เซิร์ทข้อมูลรวมกับที่จดไว้ในกระดาษ เรียงลำดับ 1.2.3.4.5.   ระบุชื่อพร้อมภาพ ใกล้สถานบันเทิงไหนบ้าง เส้นทางการเดินทาง แนบลิงค์สำหรับเข้าเว๊ปไซส์ ทำให้มันเรียบร้อยๆ จัดหน้าให้สวยงาม ๆ ๆ


เริ่มจากการทักทายเบาๆ สวัสดีครับพี่แท-โอ  เดี๋ยวผมจะส่งข้อมูลที่พักตามที่ พี่วานให้หานะครับ ส่งไป 1 ฉบับทักทาย แล้วก็ส่งข้อมูลไปอีกฉบับ สวยๆงามๆ แปปนึงเหมียวก็เดินเช็ด ๆ ๆ หัวออกมา หืมสระผมเหรอ


แล้วตอนนั้นเหมียวเดินมาเกาะเก้าอี้แล้วถามส่งยัง ผมบอกอื้ออ อื้อหือกลิ่นแชมพูอย่างหอมเลยครับ ตอนนั้นพี่แท-โอ ก็ส่งเมลล์กลับมาครับ แล้วถามว่ามีโปรแกรมแชทนี่ ๆ ๆ  มั้ย ผมก็ถามเหมียวว่ามีมั้ย เหมียวพยักหน้างื้มๆ อ่ะพอเดินมา



ผมก็ลุกให้เธอมานั่งเก้าอี้แทน เหมียวก็ไม่ได้นั่งนะ แค่ก้มลงมาตัว ลงมากดคลิ๊ก ๆ ๆ  เอ่อ... ผมจะลุกทำไมวะน่ะ ผมก็เลยขยับมานั่งเก้าอี้ต่อ เหมียวมองแล้วถามว่าไรเนี่ยหาไม่เจอเหรอ ผมก็บอกจะไปเจอได้ไงเล่า เธอก็กดโปรแกรมแชทขึ้นมา




อื้อหือ มีกี่โปรแกรมแชทเนี่ย แต่ก็เจออันที่ต้องใข้พอดีซึ่งมันไม่ใช่ MSN  ผมก็ทักข้อส่งข้อความไปหาพี่แท-โอ เอ้อ !!! ไหนๆก็ออนแล้ว  ออน M ด้วยดีกว่า ผมก็ถามเหมียวนะว่า ขอเข้า MSN ด้วยได้มั้ย เหมียวบอกเอาดิ่ ผมก็มอง.. เอ่อ มันอยู่ตรงไหนหว่า




การใช้ PC ของคนอื่นนี่เหมือนการผจญภัยเลยว่ะ ผมก็ลืมตัวครับ จะลุกอีกครั้ง แต่เหมียวก็ขยับมานั่งตักเลย ใช่ครับนั่งตัก เหมียวถามจะลุกๆนั่งๆทำไมเนี่ย


แล้วเธอกด man ขึ้นมา ซึ่ง.. ดิสเพลย์เป็นภาพตอนไปสัมมนาที่ทะเลครับ จะว่าไปพักหลังๆ ผมก็ไม่ได้แชท msn กับเหมียวเลยนี่หว่า ช่างเถอะๆ ๆ  เหมียวขยับๆ อูยย อย่าขยับแบบนี้เดี๋ยวได้ตื่นกันพอดี



เหมียวขยับ ขยับ พอลุกแล้วเธอก็ทำหน้าบูดๆ ขยับมาดมๆ ๆ แล้วบอก ยึ๋ยย อาบน้ำเหอะโทนเดินเซอร์เวย์มาไม่รู้กี่ชั่วโมงเนี่ย ขนาดอยู่ในห้องแอร์ยัง มีกลิ่นเหงื่อ ผมก็ดม ๆ ๆ ไม่เห็นเหม็นเลย แต่เหมียวบอกไอ้บ้าาา บอกว่าเหม็นก็เหม็นนนน



เหมียวทำจมูกมุ่ยๆเลยครับ อืม... ที่ผมไม่เหม็นอาจจะเพราะผมชินกับกลิ้นตัวเองหรือเปล่าหว่า เอาเถอะอาบก็อาบ ก็ดีเหมือนกันจะได้นั่งทำงานสบายๆ ผมก็เดินดุ่ยๆ จะไปอาบน้ำ เหมียวร้องเดี๋ยวว จะอาบไงอ่ะนั่น



ผมก็ยอกฝักบัวไง เหมียวร้องโอ๋ยยย รอแปปนึงแล้วเหมียวก็เดินเข้าไปในห้องหยิบห่อพลาสติกใสๆ ก็ผ้าขนหนูแหละครับ ผมถามเอามาจากไหนอ่ะ เหมียวบอกตลกละจำไม่ได้หรือไง จับฉลากปีใหม่ไง



ผมก็อ้อออ หืมของผมเหรอ เหมียวแกะแกร๊บบ แล้วบอกเอาไปอาบเลยไป ผมบอกเดี๋ยว ๆ ๆ ๆ ยังไม่ได้ซักเลยไม่ใช่เหรอ ขุยนี่เพียบเลยนะ ผมก็บอกว่าอาบได้ไม่เป็นไร ไม่ต้องใช้ผ้าขนหนูหรอก ผมคิดในใจ อาบเสร็จ นั่งผึ่งในห้องน้ำซักแปป พอหมาดๆ เอาเสื้อเช็ดๆก็ได้.. ซกม๊กจริงตู



แต่เหมียวเธอก็เดินดุ่ยๆ ๆ ๆ เข้าห้องไป ผมก็อดใจไม่ได้ที่ตะมองก้นอ่ะครับ ฮื้มม จนแปปนึงเดินมาพร้อมกับผเาจนหนูผืนนึงพับเรียบร้อยเชียว บอกอ่ะเอาไปอาบเลย ผ้าแห้งสนิทเลย... เหมียวบอกไรมองไร เหมียวมองผ้าแล้วบอกว่า


เราเปลี่ยนผ้าเช็ดตัว อาทิตย์ละ 2 รอบเหอะ แล้วยัดใส่มือผมเลยครับ ผมก็เอ่ออ อืมม อาบน้ำๆ ๆ แม่จ้าวมีแต่ครีมอทงน้ำผู้หญิง โอยยย แต่ก็เอาเถอะอาบ ๆ ๆ ๆ อาบน้ำแบ้วต้องทำอะไร... ใช่ครับ ผมมองที่ไอ้จ้อนของผมที่ผงาดง้ำ กระตุกกึ้กๆๆ



อ่ะบอกตามตรง การมาอยู่ใรห้องกัยผู้หญองสองต่อสองแบบนี้ มันจะวู่บว่าบบ ก็ไม่แปลก จริงๆมันก็ไม่คสรทำแบบนี้กับบ้านคนอื่นนะครับ กรายขออภัยในความจังไรขอฝตนเอง ผมเหนี่ยวทิ้งไป 1 ทีครับ ไม่เหนี่ยวไม่ไหวจริงๆ เมื่อคืนก็ค้างจากเจ๊เตย



แล้วเหมียวยังมานั่งตักอีก โอเคผมไม่ได้ริดว่าเธอไม่ระวังตัวหรอก เพราะยังไงผมกับเธอก็เคยมีอะไรกันแล้ว แค่นั่งคักเหมียวคงไม่คิดมาก และที่สำคัญก็นั่งในที่ลับตาคนและบ้านจอฝตัวเองด้วย คงไม่มีใครรู้หรอก แต่ว่าพอเล่ามาถึงตรงนี้คงรู้กันหลายร้อยคนแล้วล่ะ



ผมเหนี่ยวทิ้ง.. ทำไมออกยากแท้หว่า หรือผมอึดขึ้น  จังหวะกระฉอกนี่ต้องเล็งลงชักโครกดีๆครับ ไม่งั้นเหมียวอาจจะเข้ามาแล้วมีเสียงเด็กเรียก น้า น้า เห็นพ่อพวกหนูมั้ยก็เป็นไปได้ พอปล่อยปรี๊ดไปเสร็จ กดชักโครก 1 รอบ เอาแปรงขัดชักโครกให้ด้วยอีกรอบ ยกมือ หลับตาแล้วพูดขอขมากับเจ้าของสถานที่ แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ มันไม่สงบแน่ๆ



หลังจากอาบน้ำ ขัดชักโครกเสร็จแล้ว อ่ะโอเค ผมก็เช็ดหัวเดินออกมา ... พออาบน้ำเสร็จแล้วออกมาเจอแอร์ มันเป็นฟิลลิ่งที่ดีจังวุ๊ย เหมียวเธอนอนอ่านนิตยสารอยู่ พอผมเดินมาก็มอง.. ถามอาบน้ำนานจัง ผมก็ยอกว่าเผลอหลับอ่ะ เหมียวเดินมาตีเผี๊ยะ !!! แล้วบอกไอ้บ้า ไหนบอกทำงานไม่หนักไง นี่ถึงกับหลับในห้องน้ำเลยเหรอ



ผมบอกน่าๆ ไม่เป็นไรแล้วก็เช็ด ๆ  พอหมาดๆ แล้วจะมานั่งเก้าอี้ เหมียวดึงเสื้อเลยแล้วบอก ผมยังไม่แห้งเลยไม่ใช่เหรอ ไม่รู้หรือไง ผมเปียกอ่ะต้องทำให้แห้งภายใน 5 นาที ไม่งั้นจะเสี่ยงเป็นเชื้อรา ผมก็บอกโอเค ๆ ๆ แล้วก็ไปนั่งสางเส้นผมเช็ด ๆ ๆ เอาพัดลมช่วยไล่ความชื้น จนเหมียวบอกไอ้บ้านี่ มานี่




ผมก็เอ้าอิหยังวะน่ะ แต่ก็เดินไปที่โซฟานะ เหมียวก็เสียบปลั๊กเครื่องไดร์ผมแล้วก็เป่า เป่า เป่า เอาหวีปาด ๆ ๆ แล้วก็เป่าอีก เหมียวก็บ่นๆ ๆ ว่าอาบน้ำมาก็ต้องทำให้เส้นผมกับหนังหัวแห้งสนิทดิ่ไม่ใช่ไปนั่งแบบนั้นอ่ะ ผมก็บอกจ้า จ้า เหมียวก็บอกว่ากวนประสาทนะโทน ตอนนี้มันอาจจะไม่เท่าไรหรอก



แต่พออายุเยอะขึ้น ผมจะร่วงเอานะ ผมก็ครับ ครับโผมมมม  จนเส้นผมมันแห้งแล้วครับ ผมก็เลยบอกว่าเอาล่ะขอไปคุยธุระก่อนนะ เหมียวบอกอื้อๆ แล้วผมก็ไปนั่งที่เก้าอี้หน้าคอมฯ เหมียวก็เก็บไดร์เป่าผม ผมก็เข้าโปรแกรมแชทแล้วทักหาก่อนเลย สวัสดีครับพี่แท-โอ



แปปเดียวพี่เขาก็แชทกลับมาว่า โอ้ !!! ข้อมูลที่ให้มาดีมากนะ จัดรูปแบบได้ดี มีข้อมูลให้พออ่านได้นิดหน่อย รูปภาพ แผนที่แบบเข้าใจง่าย และ ลิ๊งค์ให้เข้าไปอ่าน พี่แท-โอ ก็ชมแหละครับ เฮ้อออ เป็นปลื้ม ๆ ๆ  ผมก็พิมพ์ไปว่ายังไงก็ลองเลือกดูนะครับพี่แท-โอ ผมก็แซวๆไปว่า สาวๆแต่ละร้านระดับนางฟ้าเลยนะ ผมใช้คำว่า angel ครับ ก็นี่แหละครับผมถึงบอกว่าถ้าพูดถึงแง่ความเป็นมนุษย์คนนึง พี่แท-โอ เขาออกจะตรงๆมากกว่าพี่แมน




อ่ะคิดเอาแล้วกันครับคุณผู้อ่านหน้าตาดี มีฐานะ มีชื่อเสียง ทำงานเก่ง แหม่พี่แกถ้ามีโอกาสก็ซัดผู้หญิงแทบทุกคน หมายถึงซักบนเตียงนะ แต่พี่แท-โอ เขาไม่ใช่พวกบังคับใครครับ ผมก็เคยหยอกๆไงช่วงนึงมันมีความเกี่ยวกับ ไฮโซฮ่องกงที่ว่า มอมเหล้าผู้หญิงเอาไปฟัน พี่แท-โอ บอกว่ามันไม่ใช่สไตล์ของพี่ว่ะ



ต่อให้พี่จะหล่อแค่ไหน ถ้าผู้หญิงไม่เล่นด้วยก็คือไม่เล่นด้วย แล้วถ้าไปบังคับให้เขาเล่นด้วยน่ะ เวลาบนเตียงมันจะไม่เสียวเท่าที่ควรจะเป็น เจ้าหล่อนจะไม่โชว์ลีลาลิ้นจนเราระทวย เธอจะไม่ขึ้นควบราวกับกำลังขี่ม้าแข่ง พี่แท-โอ พูดกับผมว่าถ้าพูดอะไรไม่เข้าหูก็ขอโทษไว้ด้วยล่ะ พี่รู้ว่าแกนิสัยยังไง แต่สำหรับพี่



Sex มันเป็นกิจกรรมที่ทำให้มนุษย์ได้ผ่อนคลาย แต่มันเป็นแค่ระยะสั้นๆ ถ้าภายในระยะสั้นๆมันไม่สุด มันไม่เสียวเท่าที่ควรจะได้ พี่ไม่ค่อยปลื้มว่ะ เพราะงั้นไม่ว่าเจอตามผับบาร์หรือใช้เงินซื้อมา พวกเธอก็ต้องทำด้วยความเต็มใจ ไม่งั้นลีลามันจะทื่อ ก็นี่แหละครับที่พี่แท-โอบอกมา จะว่าเข้าเป็นเสือผู้หญิงก็ไม่ผิดนัก แต่ก็ไม่ได้เป็นเสือที่กินเหยื่อไม่เลือก



พี่เขาแชทกลับมาว่าเดี๋ยวพี่เดินทางก่อนๆ พรุ่งนี้แกอย่าลืมเข้ามาล่ะ อย่าเบี้ยวนัดล่ะ พี่ขี้เกียจฟังฮยอน-อาบ่น มีแต่แกนั่นแหละที่ทำให้ยัยนั่นหยุดบ่นได้ซักที ผมก็บอกว่าโห ทำเหมือนเป็นเป็นยอดมนุษย์อย่างงั้นแหละ ซักวันก็ต้องมีคนที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงพี่ฮยอน-อา ได้แน่ๆแหละพี่แท-โอ



พี่แท-โอ บอกว่าเออ ถ้าถึงวันนั้นมันก็ดี แต่ก็หวังว่าจะเป็นคนรุ่นราวคราวเดียวกันนะ ถ้าเป็นแก่หง่อมเป็นรุ่นพ่อนี่ไม่เอานะ ไม่ค่อยไว้ใจไอ้พวกจิ้งจอกเฒ่าด้วย ยังไงซะก่อนยัยนั่นจะมีใครเป็นตัวเป็นตน แกก็ดูแลไปพรางๆก่อนแล้วกัน ผมก็บอกอ้าวเดี๋ยว ๆ ๆ พี่แท-โอ   กรุงเทพกับเกาหลีมันไม่ได้นั่งรถไปหากันได้นะ




พี่แท-โอ ก็บอกไม่รู้ล่ะจัดการด้วยแล้วกัน แล้วตอนนั้นเหมียวมากอดคอแล้วถามทำไรอ่ะ ผมก็บอกคุยธุระน่ะไม่สำคัญหรอกดูได้ๆ แต่พอเหมียวมองก็มือสั่นเลย เอออ คือมือสั่นจริงๆ แล้วพูด ถะ ถะ ถะ โทน มิสเตอร์แท-โอ ไม่ใช่เหรอ ผมก็หืม ... ก็อื้ม




เธอมองบทสนทนาของผมบนหน้าจอแล้วถามแบบเสียงสั่น ว่านี่คุยกับมิสเตอร์แท-โอ ตรงๆแบบนี้เลยเหรอ ผมก็มองอ่ออื้ม ก็นานๆคุยกันที เหมียวบอกเดี๋ยว ๆ ๆ ๆ ทำไมมีคำว่า bro ล่ะ ผมก็บอกว่า เวลาคุยก็คุยแบบนี้แหละปกติ เหมียวบอกไม่ปกติอ่ะ นี่บอกว่าหาที่พักให้ก็นึกว่าจะเรื่องงาน นี่คุยเล่นกันเลยนี่



ผมก็.. อ่อ อื้มมั้งๆ เหมียวบอกไอ้โทนบ้าจะมามั้งได้ยังไงเนี่ยย ผมก็หันไปถามว่าขนาดนั้นเลยเหรอ... เหมียวบอกนี่ไอ้บ้าโทนเรียนมายังไงเนี่ย ถึงไม่รู้จักขั้วอำนาจทางธุรกิจของเอเชียเนี่ย บริษัทของมิสเตอร์แท-โอ นี่เป็น 1 ในขั้วอำนาจเลยนะ



ผมก็บอกว่านี่เหมียวว เราเรียนนิเทศมานะ ไม่ได้เรียนบริหาร แล้วเหมียวก็ทำท่าเหมือนข่วน ๆ ๆ ๆ นี่ แล้วทำท่าเหมือนจะตะปบผมให้หายหมั่นเขี้ยว นี่แหละผมถึงตั้งชื่อสมมติให้ว่าเหมียว


เหมียวบอกอ๊อยย ไอ้โทนบ้านี่รู้จักคนระดับนั้นแต่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอ เหมียวพูดแล้วก็ข่วน ๆ  ๆ ๆ  ผมก็บอก เจบบบ จางงง เล๊ยยยย ไม่ได้เจ็บหรอกครับพูดไปงั้น เหมียวบอกว่าโอ๊ยยย แล้วนี่หัวหน้ารู้เรื่องนี้ยัง ผมบอกว่ารู้แล้ว  พี่จักรก็รู้แล้ว



เหมียวบอกเฮ้อออ พี่แท-โอ ตอบแชทกลับมาว่า อืม เจอกัน เข้ามาช่วงบ่ายๆนะ คือบริบทการคุยแบบนี้ตามปกติคนที่คุยกับคนระกับสูงๆ ก็จะพยายามให้ครับสุภาพ แต่ผมตอบไปว่า


" Roger that "


ตอบบแบบเค๊าเตอร์สไตรค์เลย ประมาณส่าารับทราบครับโผม   เหมียวเข่ยาคอผมเลยไอ้บ้าาาา นี่ไงตอบแบบทีเล่นทีจริงแบบนี้จะบอกว่าไม่สนิทได้ไง เหมียวงั่มแขนผมเลยนะ ผมบอกโอยยเจ็บบบ เธอบอกได้บ้าโทนนี่จะเกินไปแล้วนะ ทำไมรู้ตักแต่คนน่ากลัวๆแบบนี้อ่ะ ผมก็ถามว่าอะไรเนี่ย อื้อหือพึ่งอาบน้ำมานะเนี่ย



เหมียวกุมหัวหน้ามุ่ยๆ แล้วบอกจะเป็นลม คือเหมือนยืนต่อหน้ายักษ์มารอ่ะตอนนี้ ผมก็มองๆ ๆ แล้วบอกว่า ก็แค่บังเอิญรู้จักน่ะ ในเรซูเม่ เราก็เขียนว่าฝึกงานที่ไหนมานี่ เหมียวก็เห็นไม่ใช่เหรอ เหมียวบอกก็รู้.... เหมียวมอฝหน้าผมแปปนึงเหมือนนึกอะไรออก เธอถามด้วยความตกใจว่า



อย่าบอกนะว่า ที่บอกไปฝึกงาน ได้ฝึก ได้เรียนกับเขาโดยตรงอ่ะ ผมก็อื้อใช่ แล้วตอนนั้นเหมียวน้ำตาคลอเลยเว้ย แล้วบอกไอ้โทนบ้าาาาาาา ทำไมถึงโชคดีแบบนี้ล่ะ !!!! คนที่เรียนบริหาร ทำงานบริหาร แทบไม่มีใครได้คุยกับมิสเตอร์ แท-โอ ตรงๆเลยนะ เราพยายามแทบตายยังไม่ได้ไปฝึกฝากที่นั่นเลย



ผมกอดเหมียวนะตอนนี้แล้วบอกว่า จูบที่ได้มั้ย เหมียวมองผมแบบหน้าหงอยๆ ผมก็เลยบอกอุ๊ยสงสัยจูบตอนนี้คงได้รสเค็มๆแน่ๆ น้ำตาคลอเลย แต่หมิวก็เอี้ยวหัวมาแล้วยอมจูบเลยล่ะ เธอขยุกๆปากเหมือนจะบอกว่ามากกว่าจูบก็ได้นะ ผมเลยบดริมฝีปากเบาๆ ไม่รู้นะว่าทันถูกมั้ยที่ทำแบบนี้ แต่ผมว่าทำแบบนี้คงปรับอารมณ์ได้ดีกว่าอ่ะ ผมเข้าใจเหมียวนะที่พูดออกมาแบบนั้น



คุณผู้อ่านลองคิดดู เหมือนคุณพยายามทำอะไรบางอย่างเพื่อให้ได้มันมา ทำสุดความสามารถแต่ก็ยังไปไม่ถึง แต่กับไอ้บ้าคนนึง มึนๆอึนๆที่ไม่ได้เรียนมาทางนี้ ไม่ได้พยายามมาทางนี้ แต่กลับได้จุดหมายของพยายามเฉยเลย ผมเข้าใจเหมียวนะ


เพราะผมก็เคยอยู่จุดนั้นเหมือนกัน จุดที่พยายามกับยูโดกีฬาที่เรารัก แต่พอมาวันนึงเฮ้ออ ช่างมันเถอะ มาเรื่องของผมกับเหมียวเถอะ เราบดริมฝีปากกันได้แปปนึง เหมียวก็เหมือนจะไม่งอแงแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าแบบนี้มันจะดีมั้ยนะ แต่ว่าเหมียวก็เหมือนจะใจเย็นลงแล้วล่ะ เราขยุกปากกันอีกครั้งช้าๆ ลิ้นของเราค่อยๆถอยย พอละปากออกจากกันน้ำลายนี่ยืดที่ริมฝีปากเลย




ผมบอกว่าผมแค่โชคดีเท่านั้นเอง ให้ผมไปสู้กับเหมียวก็คงไม่ไหวหรอกก เหมียวเองยังช่วยสอนเราเหมือนกันนะ เหมียวบอกว่าไม่ได้คิดอะไรเรื่องนั้น แต่ช่วงนี้มันเหนื่อยๆเลยทำตัวงอแงขอโทษ ผมก็กอดเอวแล้วบอกว่าขอโทษนะที่ต้องให้รับผิดชอบงานแทนน่ะ เหมียวกลับมานั่งท่าเดิมแล้วบอกงืมไม่เป็นไร ผมก็นั่งบนเก้าอี้แบบนั้นแหละครับ แล้วเหมียวก็มานั่งตักด้วย




อืมม ไม่ค่อยดีแฮะเพราะเก้าอี้ของเหมียว เป็นเก้าอี้สำนักงานทั่วไป ก็จริงที่นั่งแล้วรู้สึกสบาย แต่ยังไงความทันทานด้านการรับน้ำหนักคงสู้เก้าอี้ร้านคอมฯไม่ได้ ผมก็ขยับตัวมาพูดกับเหมียวว่าไปนั่งโซฟามั้ย กลัวทำเก้าอี้เหมียวพังอ่ะ เหมียวบอกงื้มๆ แล้วก็ลุก พอแต่ลุกแล้วเธอก็ไม่ยอมเดินไปนะ ยืนแล้วก็ยื่นมา อื้มก็งอแงเหมือนเด็กดีนะ



อ่ะผมก็ยื่นมือไปให้จับแล้วก็เดินไปนั่งที่โซฟา... เอ้ย ผมชอบแฮะโซฟาทรงตัว L เหมือนมีพื้นที่เยอะขึ้นหน่อยๆแฮะ สงสัยต้องไปส่องราคาไว้มั่งแล้วล่ะแบบนี้ พอมานั่ง ๆ ๆ ๆ เหมียวก็ขยับมาใกล้แล้วบอกเหนื่อยยย เมื่อไรจะกลับมาทำงานอ่ะ เราทำงานแทนโทนเหนื่อยนะ ผมก็บอกว่าเดี๋ยวก็ใกล้ๆแล้วล่ะ ๆ




ตอนนั้นเหมียวก็บอกหิวๆอ่ะ กินไรมะ ผมจะบอกว่าไม่เป็นไรมันก็ยังไงอยู่ เพราะใจจริงๆผมก็หิวนะ แต่อีกใจนึงก็คิดว่าเก็บไว้กินยาโยอิตอนเย็นดีกว่า เหมียวบอกงั้นกินนะแล้วก็เดินดุ่ยๆ ๆ ไปในห้องเลย ผมก็อืมม อะไรหว่า เหมียวหายไปราวๆ 5 นาที แล้วก็เดินกลับมาครับ




เหมียวบอกว่าสั่ง Pizza มากินครับ ผมบอกเดี๋ยวๆๆ ทำไมไม่ถามเลยก่อนล่ะ เหมียวบอกนะ ๆ ๆ ช่วยนั่งกินหน่อยนะ ผมก็บอกไปว่าซื้อมากินเองรับผิดชอบเองเลย เหมียวก็เกาะแขนแล้วบอกว่าจะให้เราท้องแตกตายจริงๆเหรอ โทนใจร้ายลงเหรอออ แล้วก็กอดแขน เอาหน้าแนบแขนทำตาแป๋วๆ เฮ้ออ ผมก็แค่จะแกล้งแหละครับก็บอกอ่ะ ๆ ๆ ก็ได้


เหมียวก็ยิ้มม แล้วบอกว่าเนี่ยๆจะได้ไม่ต้องไปซื้อของกินอีกไง แล้วตอนนั้นโปรแกรมแชทที่ผมเปิดทิ้งไว้เพื่อรอข้อมูล ก็เด้ง ปิ๊ง  ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ คือรัวจนตกใจอ่ะครับ ผมก็งงว่าเฮ้ยอะไรวะน่ะ เลยรีบลุกมาดู ปรากฏว่าเป็นเป็นพี่หมิว พี่จ๋า พี่ฮยอน-อา ทักมาครับ  พี่หมิวถามว่าทำไรอยู่ไอ้ลิงบ้ากินข้าวยัง


ผมก็ตอบไปว่ามื้อเช้าเรียบร้อยแล้วครับเจ๊หมิว ตอนเย็นว่าจะกิน Pizza  ส่วนเจ๊จ๋าถามว่าน้องชายเจ๊ทำไรอยู่วววววว ผมก็บอกว่านั่งพักเจ๋ย ๆ ๆ ๆ  ครับ ส่วนพี่ฮยอน-อา ก็บอกว่าพรุ่งนี้ถ้าเบี้ยวโดนจัดการแน่ ผมนี่เลืนน้ำลายเอื้อกเลยครับ แล้วก็มีไฟล์รูปส่งมา จากทั้ง 3 คน เป็นรูปของงานเมื่อวานครับ



ที่ถ่ายๆรูปกันไว้ อื้อหือมีรูปนึงโคตรจะเท่ส์เลยเป็นรูปตอนที่ผมเอามือเช็ดเลือดที่ปากแล้วมอง แหม่ใครถ่าย !!!  มาเอาเงินไป ทำไมผมเท่ส์แบบนี้อื้อหืออ ถ่ายโคตรดี ถ่ายหล่อกว่าตัวจริงอีก แล้วผมก็เลยเปลี่ยนดิสเพลย์ msn ซะเลย แต่ว่าพอหันมามองเหมียว เหมียวถามว่าไหนบอกไม่เจ็บตัวไง แล้วไหนจะช้ำๆอีกอ่ะ ตอนไปทะเลก็มีแต่รอยช้ำ นี่ก็มีรอยช้ำอีก ผมก็บอกว่ามันเป็นงานนี่ พวกชิบะมันจะป่วนงานนี่นา งานมันสำคัญมากนะ ไม่อยากให้มันล่มไป



เหมียวก็มองแล้วถามชิบะไหน ผมก็เลยบอกชื่อไปเหมียวก็ตกใจเลย แล้วถามว่าไปมีเรื่องกับชิบะคนนั้นอ่ะเหรอ ผมก็บอกว่าจริงๆก็ไม่ได้มีเรื่องกับชิบะตรงๆหรอก มันส่งลูกน้องออกมามากกว่า แต่ก็ได้กระแทกหลังใส่มันไปทีนึงนะ 5 5 5 5 เหมียวบอกอ๋อยยย โทน นี่โทนเป็นใครกันแน่เราถามจริงๆเถอะ



แต่ละคนที่โทนรู้จัก แล้วไม่ใช่แค่รู้จักผิวเผิน ไหนจะคุณแมน คุณหมิว แล้วคุณ ( ชื่อพ่อแม่พี่หมิว )  นี่โทนก็เหมือนเป็นหนึ่งในครอบครัวของเขาเลยอ่ะ แล้วไหนจะคุณแท-โอ อีก ผมก็บอกว่าเราก็เป็นเราอ่ะแหละเหมียว ก็ไม่ได้ดีไปกว่าใครหรอก เป็นลูกชาวสวนธรรมด๊าธรรมดา นั่นแหละ ผมก็ลูบหัวเหมียวเบาๆ เหมียวก็จับมือผมไว้แล้วบอกว่า แน่ใจนะ ผมก็บอกอื้ม




พี่หมิวพิมพ์มาว่า เดี๋ยวรูปพวกนี้เก็บไว้ด้วยนะ อีก 2-3 วันรุกะคงกลับญี่ปุ่น ไปส่งด้วยล่ะ ผมก็หือแล้วหันไปมองหน้าเหมียวเลย เหมียวก็บีบแก้มผมแล้วบอกว่าคุยสิ่งานนะงาน ผมก็พิมพ์ถามพี่หมิวไปว่าทำไมผมต้องไปส่งล่ะเดี๋ยวก็ได้งัดหน้าชิบะมันอีก พี่หมิวบอกว่าพวกการ์ดของชิบะโดนส่งกลับไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว


คนอย่างชิบะไม่มีการ์ดคุ้มหัวก็ไม่กล้าทำอะไรแกหรอก แล้วถึงจะทำก็แค่แตะตัวไม่ได้หรอกมั้งไอ้ลิงป่า ผมก็บอกว่ามันจะเคืองผมมั้ยนั่นน่ะ ใส่เท็ตสึไปทีนึงน่ะ พี่หมิวบอกว่าใส่ใจมันหรอกคนเฮ็งซวยปานนั้นไปๆ ไปพักกินข้าวไป นอนไวๆด้วย ผมก็ตอบคร๊าบไป เจ๊จ๋าส่งข้อความมานานแล้วครับแต่ค้างอยู่



ผมก็เลยเปิดหน้าต่างแล้วอ่าน เจ๊จ๋าบอกว่าพ่อเจมส์ก็เรียกหานะเจ้าโทน ( ตอนนั้นพี่หมิวยังเรียกผมไอ้ลิงบ้ามั่ง โทนมั่ง อีโทนมั่ง ยังไม่เรียกเจ้าโทนนะครับ )   ผมก็อุ้ยทำไมพ่อพี่เจมส์เรียกล่ะครับ เจ๊จ๋าบอกว่าก็สร้างวีรกรรมไม่ใช่ไง เดี๋ยวเคลียร์คิวไว้ด้วยล่ะ ผมก็ตอบครับ ๆ ๆ  แล้วเจ๊อยู่ไหนเนี่ย เจ๊จ๋าบอกกำลังจะไปเที่ยวกับหมิวเนี่ย นานๆกลับมาไทยซักที



ผมก็บอกคร๊าบ ๆ ๆ เที่ยวให้สนุกนะถ้าเป็นไปได้ก็ โนแอลนะ ( โน แอลกอฮอลล์ )  พี่จ๋าบอกว่าวันนี้งดย่ะ ไม่ต้องห่วงผมก็ตอบคร๊าบ  บ บ บ บ  ส่วนพี่ฮยอน-อา ไม่ได้ทักอะไรมาอีกแล้วครับ อ่ะพอนิ่งได้ 2 นาที ผมก็บอกเหมียวว่าน่าจะไม่มีอะไรแล้วล่ะ แล้วก็ลุกมานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม เหมียวก็มานั่งฝั่งตรงข้ามแล้วถามว่า



รู้จักกับคุณหมิว คุณจ๋า มานานแล้วเหรอ ผมก็บอกว่าก็เจ๊จ๋าเขาเป็นพี่เทค จริงๆแล้วพี่รหัสของเราเขาซิ่วอ่ะ เจ๊จ๋าก็เลยต้องมาเป็นพี่เทค ก็เลยค่อนข้างสนิทกันอ่ะ ส่วนเจ๊หมิวรู้จักเพราะเป็นเพื่อนเจ๊จ๋าอ่ะแหละ เหมียวมองหน้าผมแล้วบอกว่าช่างเถอะปวดหัวแล้วววว เธอก็แนบหน้าไปกับโต๊ะแล้วบอกปวดหัวววว



แปปนึงก็เด้งตัวขึ้นมาถามว่าแล้วเมื่อไรจะกลับไปทำงานอ่ะ ผมก็บอกว่าคงต้องรอส่งคุณรุกะกลับญี่ปุ่นก่อนนั่นแหละไม่เกิน 2-3 วันอย่างที่เจ๊หมิวบอกนั่นแหละ เหมียวก็บอกอือออ ทำงานแทนโทนมันเหนื่อยมากกกก ผมก็ลูบหัวเบาๆแล้วบอกว่าโทษนะที่ทำให้ลำบากเหมียวจับมือผมที่ลูบหัวเธอแล้วบอกว่าเลี้ยงข้าวก็พอ ผมก็อื้มได้สิ่



แล้วเธอก็บอกว่างานสัมมนาหน้าอ่ะ โทนเองก็ต้องเป็นหัวหน้าทีมเหมือนเดิมนะ แหม่ จากอารมณ์ชิลๆนี่เครียดเลย ผมก็ถามว่าเดี๋ยวนะไหนคราวก่อนบอกว่า " อาจจะ " ไม่ใช่เหรอทำไมคราวนี้ถึงเจาะจงมาเลยล่ะ เหมียวบอกว่าก็ผลลัพธ์จากการไปสัมมนามาอ่ะแหละ ผลประเมินของคนที่ไปร่วมสัมมนา มันขึ้นมาจนชัดเลย ถึงจะไม่พุ่งปรี๊ดดด แต่มันก็ต่างจากก่อนไปสัมมนาสิ้นเชิง



พี่หัวหน้าจากอีกแผนกก็ชมไม่หยุด หัวหน้าก็ยืดเลย ผมก็กุมขมับเลย เหมียวบอกว่าพวกเราก็ได้โบนัสอ่ะแหละ แต่ของโทนอยู่ที่หัวหน้านะ ผมก็บอกอื้มๆรู้แล้ว ปากผมบอกรู้แล้วแต่ใจผมเต้นเลยว่ะ เพราะว่าจะมีเงินทุนสำหรับพาดาวไปเที่ยวแล้ววววว  ผมก็นึกถึงสิ่งที่หัวหน้าเขาบอกผมแหละว่า ต้องฝึกวิชาและสร้างผลงานเอาไว้เยอะๆ อย่าทำอะไรช้าเกินไป เฮ้ออ จัดสัมมนาเหรอ ค่อยคิดแล้วกันมันไม่ได้จัดกันบ่อยๆซักหน่อย




แปปนึง Pizza ก็มาครับโทรมาแจ้งว่ามาถึงหน้าคอนโดเหมียวก็บอกเดี๋ยวลงไปเอา แล้วก็บอกผมว่าช่วยลงไปเอาเป็นเพื่อนหน่อย อ่ะโอเคผมก็ไปครับ ฮู้วว สั่งมาเยอะเลย ถ้าพูดถึงพิซซ่า สมัยก่อนตอนเด็กๆถ้าจะได้กินต้องรอตอนที่ขายพวกผลผลิตได้น่ะครับ หรือไม่ก็ต้องรอแม่ถูกหวย


แล้วสมัยนั้น !!! 712 – 7000  เบอร์นี้เท่านั้นครับสมัยก่อน เพราะงั้นการได้กินพิซซ่าแต่ละครั้งมันถึงเป็นอะไรที่พิเศษมากๆ แล้วเมื่อก่อนถ้าสั่งพิซซ่าต้องมีไอศกรีมอีก 1 กระป๋องครับ แต่ว่าอ้าว... ไม่ใช่เจ้าที่กินบ่อยๆนี่นา เหมียวก็มองๆแล้วถามว่าไม่เคยกินยี่ห้อนี่เหรอ ผมก็บอกอื้อไม่เคย



เหมียวบอกป่ะขึ้นห้องกัน ผมก็ถามว่านี่สั่งมากินจะหมดเหรอเนี่ยตั้ง 2 ถาด เหมียวบอกว่าก็ไม่รู้ว่าโทนชอบกินแบบไหนนี่นา แป้งหนานุ่ม หรือ บางกรอบ เออเอาจริงๆผมก็ไม่เคยกินบางกรอบเลยนะ ขึ้นมาบนห้องก็จัดแจงของกินกัน หืม... ทำไมมีผักด้วยหว่า ผมถามเหมียวว่า เหมียวๆผักเอามาทำไรอ่ะ



เหมียวบอกเอ้าก็เอามากินกับพิซซ่าไง ผมก็งงดิ่ถามเหมียวว่า พิซซ่ามีกินกับผักด้วยเหรอ เหมียวบอกมีสิ่ไม่เคยกินเหรอ ผมก็บอกหึ่ ไม่เคยกินแบบนี้อ่ะ เหมียวก็บอกว่าพิซซ่าจริงๆก็กินกับผักแบบนี้แหละ -..- จะว่าไปพิซซ่าผมก็เคยกินแต่หน้าฮาวายเอี้ยนซะด้วยสิ่ เหมียวบอกผมว่าจริงๆแล้วเมื่อก่อนเราก็ชอบพวกเนื้อๆอ่ะแหละ



แต่ถ้าร้านที่อร่อยๆจริงๆ แค่หน้าชีสอย่างเดียวก็อร่อยแล้วอ่ะ ผมก็ลองกินตามที่เหมียวทำให้ดู อืมม มันแปลกๆนะ ไม่ใช่ไม่อร่อยแต่มันอธิบายไม่ถูกอ่ะ ไม่เคยกินพิซซ่าแล้วมีรสผักอยู่ในปากเยอะขนาดนี้ ปกติก็จะได้รสซอส แป้ง ชีส ออริกาโน่ แค่นี้จริงๆ แล้วนี่ยังมีแฮมสดด้วย อืมม มันก็อร่อยดีนะ อีกหน้านึงก็เป็นแบบหนานุ่มที่กินบ่อยๆครับ แต่เป็นหน้าเปปเปอโรนี่ หรือ ใส้กรอกซารามี



เผ็ดนิดๆนึงแฮะ แต่เอ... ทำไมผมรู้สึกว่าพิซซ่ายี่ห้อนี้หอมจังเลย มันไม่เหมือนกับที่เคยๆกินมาเลย แถมยี่ห้อก็ไม่รู้จักด้วย ผมถามเหมียวว่าพิซซ่าอะไรอ่ะเหมียว เหมียวบอกว่าพิซซ่าโฮมเมดอ่ะ ผมก็บอกว่ามันหอมๆอ่ะ เหมียวบอกอื้มเคยไปกินที่ร้านบ่อยๆกับเพื่อนอ่ะ ที่เห็นคือเป็นเตาอบแบบดั้งเดิมเลยใช้ไฟจากถ่านไม้อ่ะ ไม่ใช่จากไฟฟ้า



ผมก็ว่าแล้วทำไมมันหอมๆ ผมก็กินไปถามไปว่าร้านมันอยู่ใกล้ๆเหรอทำไมยังร้อนๆอยู่ล่ะ เหมียวบอกช่ายย ใกล้ๆนี่เองร้านเขามีบริการส่งน่ะ ผมก็กินต่อเออ อร่อยว่ะ ต้องสั่งมาให้แก้มกินบ้างละ ขานั้นชอบกินพิซซ่ามากๆ อืม... อยู่กับเหมียวแต่ก็คิดถึงสามสาวแฮะ เหมียวยังคงกินงั่บ ๆ ๆ หมดไป 3-4 ชิ้นมั้งนะ ส่วนผมเองก็เกือบหมดถาดเลย




เหมียวบอกโห กินไปได้ไงอ่ะน่ะ ผมก็เอ่อโทษทีมันหิวน่ะติดลมด้วย เหมียวบอกจะขอโทษทำไมแค่ตกใจเฉยๆ ผมก็บอกว่าเมื่อวานไม่ได้กินข้าวน่ะสงสัยหิวสะสม เหมียวก็บ่นผมเลยนะว่าทำงานยังไงไม่กินข้าวเนี่ย ผมก็บอกว่าไม่มีเวลากินหรอก งานดูแลบุคคลสำคัญจะให้พักไปกินข้าวมันก็ไม่ได้หรอก



เหมียวกอด อก แล้วมองหน้าผมแบบดุๆเลยล่ะ ผมก็บอกเอาน่าๆ ๆ อิ่มแล้วๆ เก็บกล่องดีกว่า แล้วผมเก็บกล่องพิซซ่า เอ๊ะ !!!  นี่อะไรหว่า ผมถามว่ากล่องไรเหรอเนี่ย เหมียวบอกว่าลาซานญ่า... หืม ลาซานญ่าคืออะไร ลานซานญ่า ๆ ๆ เหมือนจะเคยได้ยินจากการ์ตูนเรื่องกาฟิวนะ



เหมียวบอกว่าอาหารอิตาลีอ่ะไม่เคยกินเหรอ ผมบอกหึไม่เคย เหมียวบอกว่าร้านนี้อร่อยมากก ลองกินจิ่ ผมมองอาหารอบตรงหน้า มอง มอง จิ้มๆอื้อหือชีสสส ฮุ๊ยย อร่อยแท้ เนื้อฉ่ำมากๆเลย ตอนแรกคิดว่าอิ่มแล้วพอเจอไอ้นี่เข้าไป ยังได้อยู่แฮะ ผมก็กินไปนั่นแหละครับ แบ่งกันคนละครึ่งกับเหมียว แต่เหมียวก็กินได้ ครึ่งของครึ่งอ่ะแหละ ผมก็ต้องรับหน้าที่ปิดงานแทน อิ่ม ๆ ๆ ๆ



อืมมม  4 โมงแล้วเหรอเนี่ย เหมียวถามว่าจะกลับกี่โมงง่ะ ผมก็บอกว่าอีกซักพักคงกลับอ่ะ หรือให้กลับเลยก็ได้ เหมียวบอกเปล่า ๆ ๆ ผมก็เก็บพวกอุปกรณ์การกินอ่ะแหละ แล้วเข้ามาดูหน้าจอคอมพิวเตอร์อีก ตอนนี้ดูเหมือนว่าพี่แท-โอ จะไม่ได้ตอบ mail กลับมาแล้วครับ ผมก็อื้มน่าจะแค่นี้ล่ะ แล้วก็กดออกจากระบบ ลบประวัตินิดๆหน่อยๆ




ถึงจะเป็นคอมฯของเหมียวแต่ผมก็ต้องเผื่อๆเอาไว้ เพราะจากประสบการณ์การเล่นเกมส์ on line การแฮคคอมน่ะมันมีอยู่จริงๆนั่นแหละครับ ยังไงผมก็ต้องเซฟล่ะนะ เหมียวมาเกาะคอจากข้างหลังแล้วถามว่าอ้าวไม่ทำงานแล้วเหรอ ผมหันไปอุ้ย จมูกโดนแก้มพอดี ผมขยับหลบนิดนึงแล้วบอกว่าอื้มก็ส่งงานหมดแล้วน่ะ




เหมียวบอกอื้อๆ แล้วก็จุ๊ปคืนมาทีนึง แล้วเหมียวก็มานั่งตักตุ้บแล้วบอกว่ามาดูนี่เลยเนี่ยงานเนี่ย เหมียวเข้าไปที่ไฟล์งานตัวนึงแล้วเปิดมาให้ดูผมก็ต้องเอี้ยวๆตัวดูแหละครับเหมียวบังเต็มจอเลย อื้อหือเพียบ !!!  ผมบอกโห !!!  นี่ถ้าไปทำงานวันแรก สมอง Error แน่ๆเลยเนี่ย เหมียวบอกว่าโหย เราอ่ะรับหน้างานแทนจนปวดหัวเนี่ย



ผมก็ทำเอามือไปนวดขมับให้แล้วบอกดีขึ้นมั้ยดีขึ้นมั้ย เหมียวบอกจะบ้าเหรอ งานเยอะมากมายเลยอ่ะ ผมก็บอกว่าก็โดนเรียกตัวไปนี่จะให้ทำไงล่ะหือ เหมียวก็ขยับ ๆ หันมามองแล้วบอกว่าทำไมไม่เก่งให้เป็นอย่างๆไปล่ะ นี่เล่นเก่งพร้อมๆกันหลายอย่าง แล้วเรื่องชกต่อยก็นึกว่าจะแค่เล่นกีฬา



แต่ถึงขนาดไปกระทืบการ์ดมืออาชีพของชิบะแบบนั้นมันไม่ใช่แค่นักกีฬาแล้วมั้งไอ้บ้าโทน ตอนนั้นผมก็ไม่ได้เถียงแต่สอดแขนลอดผ่านรักแร้ของเหมียวไปแล้วพิมพ์แกร่ก ๆ ๆ ผมบอกว่าตรงนี้มันผิดนะเหมียว เหมียวก็เชอะแล้วหันไปมองที่ผมแก้ให้ ผมบอกมองไม่ค่อยเห็นเลย



เหมียวก็ขยับมานั่งตักผมตัวนิดๆ ซึ่งมันก็ทำให้ผมเห็นถนัดๆขึ้น แต่เหมียวก็บอกว่าพิมพ์ท่าอื่นได้ป่ะท่านี้แขนโดนนมอ่ะ ผมก็อ้อโทษๆ เหมียวถามไรอ่ะถึงจะไม่ค่อยมีก็เหอะแต่มือมันโดน ผมก็บอกว่าก็ไม่ถึงกับไม่มีนี่นาคิดมากอ่ะเหมียว เหมียวขยับมาถามไอ้โทนบ้าหมายความว่าไง ผมนี่อึ้กเลยครับ เหมียวก็คงรู้สึกแหละว่าอะไรมันทิ่มๆๆน่ะ



ผมบอกว่านั่งตักแบบนี้ใครเขาให้ขยับตัวบ่อยๆล่ะ เหมียวบอกว่าช่วยไม่ได้อ่ะ แล้วแทนที่จะหยุดก็ขยับๆ ๆ อีก ผมก็เลยต้องหยุดพิมพ์แล้วมาจับเอวไว้แล้วบอกว่าพอๆเลย ไปนั่งโซฟาดีกว่า เหมียวก็ไม่ลุกแต่นั่งยึดเบาะไม่เลย เธอบอกไม่ให้ลุก แต่เอนมาพิงผมทั้งตัวเลย กลิ่นหอมๆนี่ก็ลอยเตะจมูกจริงๆ



ผมบอกว่าถ้าไม่ลุกผมอุ้มจริงๆนะ เหมียวก็ยอมลุกครับ ผมอาศัยช่วงวินาทีนั้นจับปรับมุมในการผงาดของแท่งหรรษาให้กลับลงมาราบกับกางเกงครับ แล้วผมก็รีบลุกไปนั่งที่โซฟาแล้วเหมียวก็มานั่งตักอีก เอาล่ะผมคิดว่าถ้ามากกว่านี้ผมเองก็คงทนไม่ไหวเหมือนกันล่ะครับ ถ้าถึงจุดจริงๆก็คงต้องขอเหมียวล่ะแบบนี้



ผมถามว่าอะไรหืม มานั่งตักเฉยเลย เหมียวก็บอกว่าเหนื่อยเฉยๆ ผมบอกให้ลุกก่อน เหมียวบอกไม่ลุกมันทำแข็งจะทิ่มก็ช่างมันดิ่ ทำยังกับไม่เคยทำกันอ่ะ ผมมองคอม ๆ  มองๆ ไม่มีข้อความอะไรมาช่างเถอะ แล้วผมก็ถามว่าเป็นอะไรล่ะเนี่ย เหมียวก็บอกก็ไม่รู้จะทำตัวไงอ่ะ



โทนเล่นรู้จักกับคนใหญ่คนโตในแวดวงธุรกิจแบบนี้ เรากลัวว่าจะทำอะไรไม่ดีอ่ะดิ่ ผมก็บอกว่าอย่าทำเหมือนเป็นคนใหญ่คนโตเหมือนพวกเขาเลย ทั้งๆที่ผ่านมาเราก็รู้จักพวกเขามาตลอดเหมียวก็ยังคุยกับเราปกติเลยนี่ แค่มารู้ว่าเราบังเอิญรู้จักพวกเขาแค่นั้น ไม่เห็นต้องเกร็งอะไรเลย ก็ทำเหมือนเดิมอ่ะแหละน่า




ผมก็บอกว่าจริงๆการรู้จักคนใหญ่คนโตมันไม่ใช่เรื่องอะไรดีเลยนะ คนอื่นก็จะมองว่าเราเด็กเส้นบ้างล่ะ จะมองว่าที่โตเพราะมีคนป้อนตำแหน่งบ้างล่ะ ทั้งๆที่พวกนั้นแม่งไม่ได้มาทำงานกับเราเลยด้วยซ้ำ ถ้าเป็นเด็กเส้นที่ฝากๆกันมา แต่ไม่ใช่คนในสายเลือดหรือวงศ์ตระกูลมันก็เท่านั้นแหละเหมียว ไม่มีอะไรที่ยืนยันว่า เขาจะช่วยเราจนสุดทางจริงมั้ยล่ะ



ผมพูดแล้วก็มานึกขึ้นได้แว๊ปนึง ผมก็บอกว่า แต่จริงๆเราก็ใช้เส้นสายเหมือนกันนะ ตอนที่ทะเลน่ะ จริงๆก็อยากอยู่เงียบๆ แต่ว่า ถ้าไม่ทำอะไรเลยก็คงบานปลาย นิสัยป้านั่นพอคิดว่าตัวเองได้เปรียบหรือเหนือกว่า ก็จะโมโหร้ายตลอด เมื่อก่อนก็สั่งสอนไปทีแล้วก็ยังไม่เข็ด




ตอนนั้นเหมียวก็จับมือผมที่วางบนหน้าท้องของเธอเบาๆ แล้วพูดว่า ขอบคุณนะที่จัดการให้ ถ้าไม่ได้โทน เหมียวเองก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน แต่เหมียวยืนยันได้นะว่าไม่รู้ว่าตอนนั้นพี่เท่ส์คบกับคนๆนั้นน่ะ พอรู้ก็เลิกติดต่อเลย ผมก็ลูบหัวเธอเบาๆนะไม่ได้พูดอะไร ผมพึ่งเข้าใจแล้วล่ะ ว่าทำไมบางครั้งในละครเอย ภาพยนตร์เอย การ์ตูนเอย



บางเหตุการณ์ก็ไม่จำเป็นต้องพูดเสมอไป แค่การสัมผัส การแสดงออกว่าห่วงด้วยภาษากายมันก็ดีกว่าคำพูดจริงๆ เหมียวก็จับมือผมแน่น แล้วพูดว่าช่างเถอะ ๆ ๆ มันน่าดีใจจะตายที่โทนรู้จักกับคนใหญ่คนโตแบบนั้น แบบนี้ก็มีโอกาสที่คุณแท-โอ จะมาเยี่ยมเยียนบริษัทเราอ่ะดิ่




ผมก็บอกว่า ก็อาจจะมาแต่เหมียวก็พอจะรู้นิสัยพี่แท-โอ ใช่มั้ยว่าเขาค่อนข้างเข้าหายากมากเลย เหมียวบอกอื้อเรารู้แหละ ถ้าไม่เก่งจริง มิสเตอร์แท-โอ ไม่เสียเวลาคุยด้วยหรอก ผมก็ลูบหัวเบาๆแล้วบอกอืมๆ ตอนนั้นเหมียวก็ถามอีกว่า แล้ววววว ตกลงเรื่องสัมมนาอ่ะทำไงดีล่ะ ผมก็บอกว่าเฮ้อออ ไม่น่าทำซะงามเลยสัมมนาที่ทะเล แต่เหมียวบอกว่ามันออกมาดีก็ควรดีใจสิ่โทน



ผมก็บอกว่า ท่านประธาน.... ไม่สิ่ตอนนี้ท่านลดบทบาทลงมาแล้ว กลายเป็นว่าคุณท่านมาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่แทน แต่คุณท่านก็ไม่ได้ปรับตำแหน่งอะไรมากนี่นา ผมใช้สรรพนามไหนดีนะ เรียกชื่อแทนแล้วกัน ผมก็บอกว่าก็คุณ ( ชื่อจริง ) บอกเองว่าให้เรารวบรวมข้อมูล แล้วสั่งกับหัวหน้าโดยตรงอีก หัวหน้าก็โยนงานมาเลย คงได้ไปเซอร์เวย์แน่ๆล่ะที่เชียงใหม่อ่ะ



เหมียวบอกว่าถ้าไปเชียงใหม่จริงๆก็สะดวกที่สุดแล้วอ่ะโทน โทนอย่าลืมดิ่ว่าบ้านเราอยู่เชียงใหม่นะ เพราะงั้นเราก็รู้จักเชียงใหม่หลายๆที่เหมือนกันนะ แถมเดินทางก็สะดวกเอารถที่บ้านมาใช้เดินทางก็ได้ เอ้อออออออออ ทำไมผมไม่คิดถึงเรื่องนี้วะน่ะ ผมบอกอื้มดีเลย ๆ ๆ ๆ  มีโรงแรมที่มันเดินทางสะดวกๆมั้ยอ่ะ เหมียวบอกมันก็มีเยอะแยะอ่ะแหละ



เหมียวก็ถามแล้วจะไปนอนโรงแรมให้เปลืองเงินทำไมอ่ะ รีสอร์ตบ้านเราก็มีห้องเยอะแยะ อื้อหือนี่ไงที่บอกว่ารวยแน่ๆล่ะ ผมบอกไม่เอาล่ะเกรงใจ เหมียวบอกไอ้บ้านี่ชอบพูดเกรงใจอยู่เลย ผมบอกว่าแหม เดี๋ยวนี้คำก็ไอ้บ้า สองคำก็ไอ้บ้านะ เหมียวบอกทำไมมีไรเปล่า ทำไมข้องใจเหรอ ผมบอกจ้าๆ จ้า ยอมแล้ว ยอมแล้ว เหมียวก็บอกให้รู้ซะมั่งใครเป็นใคร



แล้วเธอก็ลุก ๆ ๆ เอากล่อง Pizza ไปทิ้งถังขยะแหละครับ ไปทิ้งข้างในห้องครัวเลยครับ ผมเห็นมันจะมีถังใหญ่ๆอยู่ ผมก็บอกว่าเดี๋ยวผมเก็บเอง ๆ เหมียวบอกนั่งพักไปเลยต้องเก็บเรื่อยๆอ่ะ วันนี้พ่อกับแม่บอกจะมาก็คงนู่นอ่ะค่ำๆ ผมก็สะดุ้งนิดนึง แต่พอนึกอีกทีนี่มันก็เพิ่งบ่าย แล้วอีกอย่างผมคงอยู่ไม่ถึง 5 โมงด้วยซ้ำ



เอ้อนึกขึ้นได้เลยค่า Pizza ผมก็ถามเหมียวว่าเหมียว ๆ ๆ Pizza เท่าไรอ่ะ เหมียวบอกไม่ต้องๆเราสั่งมาเอง ผมก็บอกไม่ได้กินด้วยกันก็ต้องช่วยออกดิ่ เหมียวก็เดินมาหาผมครับ แล้วก็มานั่งคร่อมบนโซฟาแนบขาลงเบาะ แล้วบอกว่าจ่ายมา 2 พอ ผมก็หืม 200 เหรอ Pizza มันน่าจะ 500 กว่าบาทนะ เหมียวบอกเปล่าไม่ใช่ 200





เธอคล้องคอของผมแล้วบอกว่า 2 ที ผมก็บอกฮึ๊ !!! อะไร 2 ที เหมียวเธอมองหน้าผมแล้วบอกว่า ก็บอกอยากจ่ายไม่ใช่เหรอ เราไม่อยากได้เงินอ่ะ ตอนนี้อยากได้อย่างอื่นมากว่า










 


เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน


thanapon253

ดีเลยนะ ได้มาดูห้องเหมียวด้วยว่าเป็นยังไง แบบนี้หนุ่มๆคนอื่นได้อิจฉาแน่นอนเลย

dan tee

คำสั้นๆไม่กี่คำ มันdamage แรงมากเลยนะครับ โดยเฉพาะมันมาจากปากเธอ   คำว่า ขอ2Tเนี่ยะ



gusjung111



deamondear

โฟกัสทะเลมาก/ปจนลืมเนื้อเรื่องปัจจุบัน แต่ที่แย่ๆ รอซึ้งจนร้องไห้หรือรอเศร้าแบบดิ่งกันน้าาา



zaar65



laphatsanai1992


pipatpee