ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_magna67t

วันธรรมดาของชีวิต 5: เบน-ผู้ชายไก่ทอด

เริ่มโดย magna67t, พฤศจิกายน 29, 2022, 08:08:59 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

magna67t

วันธรรมดาของชีวิต 5: เบน-ผู้ชายไก่ทอด

   ซีรียสั้นๆ เล่าวันธรรมดาของคนธรรมดาที่ไม่เคยหวังอะไร  แต่กลับได้อะไรมาเหมือนถูกหวย
   ..........................................................................................

แวะไปเยี่ยมเยียนเรื่องเก่าๆ ซีรีย์ยาวได้นะครับ
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 ตอน 1
https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1 ตอน 1
https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
   ..........................................................................................



   ผมเป็นพนักงานขายไก่ทอดยี่ห้อดังจากเมืองนอก ทำงานอยู่ที่สาขานึงแถววังหิน...

จริงๆผมยังเรียนมหาลัยอยู่  นี่เป็นงานพิเศษที่ผมทำเพื่อเอาเงินมาจ่ายค่าเทอม  ทำมาสักสี่ห้าเดือนแล้วก็พอจะรู้ว่ามันต้องมีขั้นตอนอะไรยังไง 

   ชีวิตของการทำงานในร้านแบบนี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ  มีผู้จัดการอยู่คนนึง  ก็ฟังเค้าไปเรื่อยๆ  อยากเอาเราไปทำอะไรก็ไปทำตามเค้าสั่ง  เชื่อฟังเค้าแล้วจะเจริญ 55555  ผมก็ตามนั้นเลย  ทำตั้งแต่ทอดไก่ จนถูร้านเก็บขยะ  ทำหมดทุกอย่างในฐานะน้องอายุน้อยสุดในร้าน

   ธรรมดาผมรับเวรช่วง 4 โมงถึงเที่ยงคืนเพราะดีกับผมมากที่สุด  เลิกเรียนผมก็มาร้าน  วันนี้ก็วันปกติธรรมดาที่ผมมาร้านตอนสี่โมง   วันนี้พี่เก๋เป็นผู้จัดการรอบเย็น  ผมรู้ดีว่าพี่เก๋เฮียบมากดุมากขนาดไหน และถ้าทำงานกะพี่เก๋แล้ว เป็นอันว่าไม่ต้องพัก  ว่างเมื่อไหร่ตอนไหนจะมีงานมาให้เสมอ   

   "เบน วันนี้เธอรับออเดอร์  ระวัง  อย่าผิดนะ  ทำเร็วๆด้วย  รอบเย็นคนแยะ"

   ผมพยักหน้ารับคำ  และเข้าประจำการ  พี่เก๋อธิบายอีกเล็กน้อยว่าต้องทำอะไรยังไง  โปรโมชั่นมีอะไร  ส่วนลดเป็นไง  ความจริงผมทำหน้าที่นี้มาบ่อยครั้งแล้ว  แต่พี่เก๋จะมาพูดเสมอก่อนทำงานเพราะส่วนลดมันเปลี่ยนทุกวันและหน้าที่นี้สำคัญสุด  ทำผิดแล้วเงินจะหายทันที  และอีกอย่างที่สำคัญคือรับออเดอร์นี่เหมือนเป็นด่านหน้ารับลูกค้า...มีแต่ด่าไม่มีชม   พี่เก๋เน้นว่า  ผมต้องใจเย็นกับลูกค้าให้มากๆ 
   
   วันนี้ก็เป็นวันธรรมดาเหมือนทุกวัน  ช่วงแรกคนยังมาไม่มาก  และเริ่มมากขึ้นเมื่อโรงเรียนเลิก  แล้วพอเวลาเลิกงานก็ยิ่งลูกค้าแยะ  แล้ววันนี้ศุกร์ปลายเดือนเงินเดือนออก...ร้านอย่างแน่น   ช่วงแรกผมรับหน้าที่คนเดียว  แต่พอหลังห้าครึ่ง  พี่เก๋ให้พี่ปุ๊กมาช่วยรับออเดอร์อีกแรงนึง  เกือบๆทุ่ม..งานในครัวทำไม่ทัน  พี่ปุ๊กก็โดนโยกไปช่วยทำเบอร์เกอร์  เหลือผมอยู่รับออเดอร์คนเดียว  แต่ทุกอย่างก็ราบรื่นดี  แล้ววันที่ไม่ธรรมดาของผมก็เริ่มตอนทุ่มครึ่ง...

   "สวัสดีครับ  ลูกค้ารับอะไรดีครับ"

   ลูกค้าที่ยืนหน้าผมเป็นผู้หญิง  ทำงานแล้ว  หน้าตาสวยดี  จะแนวเซ็กซี่ด้วยซ้ำ  ดูมีอันจะกิน  ผมเห็นเธอส่องกระดานดูอาหารมาพักนึง  ก่อนไปต่อคิวที่แสนยาวและเธอก็ได้เข้ามาสั่งอาหารในที่สุด
   "เอาชุดไก่นี่นะ  อัพไซส์ด้วยชุดนึง  แล้วก็...ข้าวไก่ทอดด้วย"
   "ได้ครับ  ตกลงของคุณลูกค้าจะมี...เซตไก่ทอดอัพไซส์และข้าวไก่ทอดนะครับ  228 บาทครับ"
   "อ๋อ...เดี่ยวนะ  ไอ้โค้ดนี่มันลดได้ 50 บาทใช่มั๊ย"  ผมพยักหน้า "งั้นรอแป๊บ  พี่กดนะ"

   แป๊บของลูกค้าคนนี้..ไม่แป๊บเลยสำหรับทุกคนที่รอในคิว  จากมีแค่สองสามคิว ตอนนี้แถวยาวทะลุประตูออกไปนอกร้านแล้ว  และคนหลังๆเริ่มไม่พอใจ จนเริ่มมีเสียงตะโกนจากข้างหลัง...
   "น้องๆ  ไปกดให้เสร็จก่อนสั่งได้มั๊ย  คาอยู่เนี่ย...คนอื่นเค้าจะสั่งจะกินมั่ง..." เสียงตะโกนมาจากในแถว
   "เดี๋ยวสิวะ... กดอยู่ ไม่เห็นหรือไง  ไม่รอก็ไปกินที่อื่นสิ  ทีกูรอไม่เห็นว่าไงเลย  แม่งเนตช้าชิบหาย"

   คำพูดและเสียงเริ่มไม่เข้ากะใบหน้าสวยงามของพี่เค้า  ผมยืนอดทนรอเงียบๆ แต่อีกแป๊บพี่เค้าก็ยื่นโทรศัพท์มาพร้อมกับแบ๊งค์ 500   ผมก็ดู  เอ๊ะ...ไม่เห็นโค้ดส่วนลดขึ้นเลยนี่หว่า  ผมก็เลยกดคิดเงินไปและทอนตังค์ให้ 272 บาท
   "เฮ้ย  น้อง...ทอนให้พี่ขาดไป 50"
   "เอ่อ พี่ครับ   ส่วนลดของพี่...มันไม่ขึ้นนะครับ... ส่วนลดมันหมดไปแล้วนะครับ"
   "ไม่ขึ้นได้ไง  ก็เนี่ย..."

   เธอไม่ยอมครับ  แล้วก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผมอีก  หน้าจอดับไปแล้ว  พอกดใหม่ หน้านั้นก็หายไป   เธอไม่พอใจสุดแรงเกิด  คราวนี้ทั้งหน้าตาและเสียงดังมากมายก็ลั่นออกมาจากปากของเธอ  ถ้าไม่มีเคาน์เตอร์กั้นเราไว้  ผมคงโดนตบไปแล้ว
   "โกงเหรอ...  ถ้าไม่ลดก็ต้องบอกกันก่อน  เอาโค้ดไปลดแต่มาบอกไม่ลดหรือเปล่า  ทำไมทำแบบเนี้ย...  โกงกันเห็นๆ"
   ผมกลายเป็นจำเลยทันที คนทั้งร้านเชื่อเธอและกำลังมองผมเป็นไอ้คนโกง
   "ไม่มีจริงๆครับ  ผมขอโทษครับที่ไม่ได้บอก  แต่โค้ดใช้ไม่ได้ครับ  มันเต็มสิทธิไปแล้วครับพี่..."
   "ก็ต้องบอกก่อนดิ  ไม่ใช่กดคิดเงินเลย"

   ผมยืนงง  เออว่ะ..ผมก็คงผิดแหละที่ไม่ได้บอกว่าโค้ดใช้ไม่ได้  แต่ผมกดคิดเงินเลยเพราะเห็นคนอื่นมารอนานแล้ว  แต่เธอกลับกลายเป็นไฟบรรลัยกัลป์พร้อมจะเผาผลาญผมและทุกคนให้เป็นจุลในตอนนี้  คนที่รอในแถวยิ่งโวยวายอย่างหนัก  ตะโกนด่าทั้งเธอทั้งผม  นั่นยิ่งทำให้เธอโกรธมากขึ้นไปอีก  เสียงเธอโวยวายดังจนพนักงานหลังร้านออกมาดูรวมทั้งพี่เก๋  ลูกค้าคนนั้นมองหน้าผมยังกะจะกินเลือดกินเนื้อ

   "เบน  ยังไง..." พี่เก๋ถามห้วนๆ  สีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่นัก...
"โค้ดมันไม่ขึ้นครับพี่  มันหมดไปแล้วอ่ะ  ผมก็ลดราคาไม่ได้สิ"
"ไม่รู้....ออกไปเคลียร์  ตรงนี้พี่ทำเอง.. ข้างหลังจัดอาหารตามที่พี่เค้าสั่งไปก่อนเลย..ทำงานเหมือนเดิม..."

ผมต้องออกมาจากเคาน์เตอร์  และมายืนเคลียร์กับพี่ผู้หญิงคนนี้  เธอโกรธยิ่งกว่าโกรธและไม่ฟังทุกอย่างที่ผมพูด  เธอยืนยันอย่างเดียวว่ามีส่วนลด 50 บาท   
"พี่ครับ  ผมขอโทษครับ..."
ผมยกมือไหว้  และล้วงกระเป๋าหยิบแบ้งค์ 50 ส่งให้พี่เค้าไป
"คือโค้ดไม่มีจริงๆครับ  มันเต็มสิทธิไปแล้วนะครับ  แต่ถ้าพี่ยืนยันว่ามี   งั้น...ผมก็เอาเงินผมคืนให้พี่แล้วกันครับ  ผมขอโทษด้วยครับ  เดี๋ยวพี่รับอาหารได้เลยครับ..."
เธอกระชากแบ้งค์จากมือผมไปโดยที่ไม่มีแม้กระทั่งคำพูดใดๆ  แล้วเธอก็ไปโวยวายพี่ปุ๊กที่จัดอาหารอยู่ให้แพ้คใส่กล่อง  เธอไม่กินที่นี่แล้ว...
....................................................................

ผมกลับมายืนรับออเดอร์เหมือนเดิมและเซ็งมากที่ผมต้องเสียเงินโดยไม่ใช่ความผิดผมเลย  ผมต้องยอม ไม่งั้นพี่เก๋คงต้องรายงานและผมก็คงต้องตกงาน    50 บาทสำหรับคนอื่นอาจไม่มาก  แต่สำหรับผมแล้ว  มันกินข้าวได้มื้อนึงเลยทีเดียว

"แล้วไง  ตกลงเบนเอาเงินให้เค้าไป"  พี่เก๋มีโอกาสก็ถามผม...
"ก็งั้นอ่ะ...พี่  ผมว่าเธอไม่ยอมหรอก"
"ไอ้โค้ดลดเนี่ย  เช็คได้นะ  โทรไปดิ  แล้วก็ถามว่าโค้ดหมดยัง  โค้ชที่ใช้วันนี้มีมั๊ย  เบอร์อะไร  ใช้ที่ไหน  แค่นี้ก็รู้แล้ว  แต่ก็นะ  มันเสียเวลา...."
"เพื่อไรอ่ะพี่..  ผมโทรไปก็มีแต่เจ็บใจ  ผมให้เงินเค้าไปแล้ว  ถึงแม้ผมถูก...เงินก็ไม่กลับมาหรอก..."

พี่เก๋เข้าใจผมนะ  เข้าใจทุกอย่างและชมผมด้วยว่าผมสงบศึกได้เร็วกว่าที่คิด...  ผมทำงานต่อช่วงดึกด้วยความเซ็งที่เสียเงินไปฟรีๆแถมถูกด่า   โลกแม่ง..ไม่ยุติธรรมจริงๆ   ช่วงดึกคนน้อยลงไปมาก   ผมเลยมีเวลาคุยกะคนในร้านและเล่าให้เพื่อนๆฟังซึ่งทุกคนบอกว่าเจอบ่อย  เป็นงี้ประจำ  มีแบบส่งแบ้งค์ 100 มา แล้วบอกให้แบ้งค์ 500 ก็มี  พวกเราบางคนยอม...บางคนไม่ยอม  ถึงขั้นปิดเค้าน์เตอร์นับเงินยังมีมาแล้ว...
.........................................................................

ผมหมดเวรตอนเที่ยงคืนพอดี  ผมดีใจที่วันห่วยๆของผมหมดลงได้ซะที  ผมเอาเป้ขึ้นบ่าและเดินไปเตรียมขึ้นมอไซด์วินกลับหอผม  ทันทีที่ออกจากร้าน

"น้องคนเมื่อกี้หรือเปล่า ที่รับออเดอร์พี่เมื่อเย็น...."
ผมเงยหน้าขึ้นดู  เฮ้ย..ใช่จริงๆด้วย   พี่ผู้หญิงคนนั้น  อะไรวะเนี่ย..เวรกรรมกูยังไม่หมดอีกเหรอวะ
"ครับ  พี่มีไรกะผมอีกครับ"

เธอยื่นแบ๊งค์ 50 ใบนั้นคืนผม   ผมงง  มองหน้าเธอด้วยสายตาสงสัย
"พี่ไม่โกงเธอ  หลังกลับไปกินแล้วพี่โทรไปเช็คกะเจ้าของโค้ด  เค้าบอกว่าโค้ดหมดจริงๆ  ตอนพี่กดอ่ะมีโค้ด...แต่น้องกดรับไม่ทัน  มีคนอื่นเอาโค้ดไปใช้พอดี.. แล้วมันเป็นโค้ดสุดท้าย  พอน้องจะเคลียร์... โค้ดก็เลยหายไป...  มันไม่ใช่ความผิดของน้องอ่ะ"
"อ้อ....ครับ"
"พี่ขอโทษ..."

จากนางยักษ์เมื่อหัวค่ำ...เธอกลายเป็นสาวสวยหวานแหววใจดีขึ้นมาทันที   ผมยื่นมือไปรับแบ้งค์ 50 นั้นมา  และกำลังจะใส่เป้ลงไป
"เอางี้นะ... น้องชื่อไร..."
"เบนครับ..."
"เออ...เบน  งั้น...พี่ขอไถ่โทษ กินข้าวเย็นแล้วยัง  พี่พาไปกินข้าวเย็น"
"ไม่ต้องก็ได้ครับ  ผมจะกลับแล้ว..."
"ไม่ได้   ไปกัน... ให้พี่ไถ่โทษ"

เธอดึงมือผมแบบไม่ให้ปฏิเสธ  จับผมยัดเข้าไปในรถ  แล้วเธอก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว  พี่ปุ๊กเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด  เธอยกมือโบกให้ผมด้วย  แต่สายตาพี่ปุ๊กก็ยังงงว่า...เกิดอะไรขึ้นกับผม 
.......................................................................

ร้านข้าวต้มไม่ไกลจากร้านไก่ทอดเท่าไรนัก   
"พี่ชื่อเฟิร์น  ทำงานแถวนี้แหละ  แต่วันนี้ไม่ทำ  อยู่คนเดียว  เกิดอยากกินไก่ทอดเลยขับรถมา  ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบเมื่อเย็น...แล้วเบนอ่ะ  ทำไร  นี่ทำที่นี่ประจำหรือเปล่า"
"ครับ..ผมเรียนครับ  ผมทำงานพิเศษ  หาเงินเรียนครับพี่...."

สิ่งที่ผมพูดไปยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิดต่อผม  เธอเอามือเอื้อมมาจับแขนผม
"พี่ขอโทษจริงๆ  พี่ไม่ตั้งใจจะโกงน้องนะ  แต่ตอนนั้นพี่คงหิวด้วยโกรธด้วย... เอาหละกินข้าว  เดี๋ยวพี่พาไปส่งหอ"
อาหารที่เธอสั่งมาไม่เบาเลยครับ  กินกันสองคนแต่พี่เฟิร์นสั่งมา 5 อย่าง  ผมง่วงจะตายอยู่แล้ว  แต่ก็ต้องทนกินไปให้มันเสร็จ  แต่เหมือนเคราะห์กรรมผมยังไม่จบ

"630 ครับ"
พี่เฟิร์นเปิดกระเป๋า   แล้วพี่เค้าก็หาๆๆๆๆๆๆๆ  สุดท้ายก็เงยหน้าขึ้นมา
"เบน  เอ่อ....พี่ เอ่อ... ลืมเอากระเป๋าตังค์มา... เธอ เอ่อ..มีตังค์ให้พี่ยืมมั๊ย"
เธอยิ้มเจื่อนที่สุด 
"ไม่พอครับ  ผมมีแค่ 500 ครับ"
"เบน  พี่โทษนะ  งั้น...เธอนั่งที่ร้านแป๊บได้มั๊ย  พี่กลับไปเอากระเป๋าตังนิดนึง  เดี๋ยวพี่มานะ..."

ทำไงได้อ่ะครับ   ผมก็ต้องนั่งเป็นตัวประกันที่ร้านข้าวต้มโต้รุ่งเพื่อให้พี่เฟิร์นไปเอาเป๋าตังค์โดยที่ลืมไปว่าแป๊บนึงของพี่เฟิร์นคือนานมากกก...  ผมรอจนตี 1 ครึ่ง ผมคิดแผนสำรองแล้วว่าจะยืมเงินเพื่อนๆที่ร้านไก่ทอดมาจ่ายข้าวต้มไปก่อน  แล้วก็จบวันเซ็งๆนี่ซะที  ผมกำลังจะกดโทรศัพท์แล้ว...แต่พอดีพี่เฟิร์นก็กลับมาพี่ที่ร้าน   ผมหน้าหงิกมาก  โกรธมากๆ  ผมมีรายงานต้องส่งพรุ่งนี้ที่ยังไม่ได้ทำอีกต่างหาก  เสียเวลาไร้สาระไปมาก

"พี่ขอโทษ เบน..."
"พี่ไม่ต้องขอโทษผมหรอก  พี่ทำผมเน่ามาทั้งวัน  เสียอารมณ์ เสียความรู้สึก เสียเวลาชิบหาย  ผมมีงานต้องทำอีกนะพี่  แม่ง..วันนี้สงสัยไม่ได้ทำส่งอาจารย์แล้วอ่ะ  พี่รับผิดชอบผมไงวะ..ถ้าเกิดผมตกวิชานี้ไป   เอางี้...ผมขอเย็ดพี่ทีนึงแทนคำขอโทษแล้วกัน"
 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน


Darkreader

หิม ขอแบบนี้เลยเหรอ ดีกล้าขอก็กล้าให้ ไม่โดนตบ


olemantu

ลูกค้าสาว ๆแม้จะทำอะไรให้เรามองดูว่าเค้าดี แต่อาจจะไม่ถูกใจคนอื่น ๆก็ไดเน้อ แบบนี้ละชวนเราชุลมุน

schareon

หงุดหงิดจริง ขอเย็ดตรงๆ ถ้าพี่เค้ายอมจะกล้าหรือเปล่า

ผู้เฒ่าเซราะกราว

#6
มันเป็นวันมรณะของเบนจริงๆ...รึเปล่า ที่มาเจอลูกค้าสาวแบบนี้อ่ะ แต่เบนก็ใจกล้ามากเลยที่ขอเย...สาวถ้าหากสอบตกวิชานี้....5555
....สงสัยงานนี้ยันเช้า ฟ้าเหลืองแน่ๆเลย

จรัญ บุญชู

แบบนี้ก็มีด้วยเหรอ...มันจะขอมากไปหรือเปล่าครับ

kpnttn

#8
แหม่ คิดค่าเสียหายได้ใจเหลือเกิน

เอ้า ท้าทายกันตลอดแบบนี้ ถึงเช้าเลยล่ะมั้ง คงได้ผูกปิ่นโตกันแหง

akira



veckeo


au2000



Kopocam

เรื่องสอบไว้ทีหลัง เอาเรื่องเฉพาะหน้าก่อน 555