สถานปฎิบัติธรรมสุดเสียว copy

[ฟัก อยู่แม้น]

กว่า 2 ปี ที่ผ่านมา กับสถานการณ์โควิดระบาด ทำให้แพรวแทบไม่ได้พบเจอกับผู้คนที่เคยคุ้นหน้า บางคนที่เป็นเพื่อนสนิทก็ด่วนมาจากไปด้วยโรคโควิด ทำให้ตัวแพรวเองเกิดความวิตกถึงขั้นสภาพจิตใจดำดิ่งสู่ภาวะโรคซึมเศร้า บวกกับตลอดหลายปีที่ผ่านมาจนย่างเข้าสู่วัยสามสิบ แพรวเป็นโสดมาโดยตลอด แม้จะเคยเสียตัวครั้งแรกในตอนมัธยม แต่นั่นก็เนิ่นนานเสียจนตัวแพรวจำไม่ได้แล้วว่าความเสียวนั้นเป็นอย่างไร การช่วยตัวเองอาจเป็นทางออกสำหรับใครหลายๆคน แต่แพรวเองกลับแทบไม่ได้นึกถึงการทำสิ่งนั้นเลย เพราะเราเชื่อว่าการช่วยตัวเองเป็นการทำให้สภาพหีที่ถนุถนอมเสียหายเร็ว และการได้เย็ดกับควยจริงย่อมต้องสนุกกว่าเป็นร้อยเท่า แพรวจึงพยายามเก็บไว้ให้คนผู้ชายคนต่อไป ทว่า เมื่อมันถูกเก็บซ้อนมาเนิ่นนานขนาดนี้ย่อมต้องเป็นธรรมดาที่น้ำเงี่ยนจะล้นทะลักออกมาอย่างไม่รู้ตัว

ในช่วยสองสามเดือนที่ผ่านมาแพรวเริ่มสังเกตตัวเองได้ว่ามีอาการทรุดหนักจากภาวะโรคซึมเศร้าที่เป็นอยู่ การเข้ารับการรักษากับแพทย์แผนปัจจุบันดูเหมือนจะไม่เพียงพอ แพรวได้เอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับเพื่อนคนหนึ่งในที่ทำงานจึงได้รับคำแนะนำให้ลองมาปฏิบัติธรรมเพื่อสงบจิตสงบใจ ในตอนแรกแพรวเกิดความรู้สึกต่อต้านในใจเพราะไม่เชื่อว่าการนั่งเฉยๆกับเดินไปเดินมาจะช่วยให้เราหายจากโรคประสาทนี้ได้ แต่เพราะถูกรบเร้ามาเป็นเวลานานและการจะลองทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดอยากจะทำดูสักครั้งก็คงไม่เสียหายอะไร แพรวจึงเขียนใบลางานกว่าสองเดือนเพื่อเขารับการรักษา

เมื่อมาถึงสถานที่ปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่ง มันดูเงียบสงบ รอบข้างถูกรายล้อมไปด้วยพรรณไม้นานาชนิด อากาศเย็นยะเยือกจากป่าเขาเข้ามาลูบผิวกายเราอย่างแผ่วเบาและผ่านไป เพียงนาทีแรกที่เก้าขาออกจากรถก็ทำให้แพรวรับรู้ได้ถึงความสงบและเชื่อว่าสิ่งนี้อาจจะเ)นสิ่งที่เรากำลังตามหาอยู่ก็ได้ ในขณะที่แพรวเตรียมอยูหลังรถก็มีรถยนต์หรู่คันหนึ่งขับมาจอดข้างกัน คนที่เดินออกมาเป็นผู้ชายหล่อล้ำ กำยำ ดูมีความเป็นไฮโซไม่น้อย

"สวัสดีครับ มาปฏิบัติธรรมเหมือนกันเหรอครับ" เขาทักทาย

"ใช่ค่ะ" เรายิ้มตอบอย่างสุภาพ

"ผมชื่อต้นนะครับ รู้จักกันไว้ จะได้ไม่เหงาตอนที่ทำกิจกรรม"

"ค่ะ แพรวนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

"ของเยอะเลยนะครับ เดี๋ยวผมช่วยถือนะ"

ความเป็นสุภาพบุรุษของเขาทำให้แพรวเกิดความหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก เขาเดินไปคุยไปได้ความว่าเขาเป็นหนุ่มนักธุรกิจ มักจะมาปฏิบัติธรรมอยู่ที่นี่เสมอๆ เพราะว่างานที่เขาทำตลอดทั้งปีทำให้เกิดความเครียดสะสม การมาพักผ่อนจิตใจจึงทำให้เขามีไฟกลับไปสู้งานได้อีกครั้ง เราทั้งคู่เดินมาจนหยุดอยู่ที่หน้าทางเข้าอาคารชั้นเดียวหลังหนึ่ง แพรวและคุณต้นมองสบตากันอย่างนิ่งสงบอยู่พักใหญ่ ในขณะที่หัวใจกำลังเต้นรัวแพรวก็เพลอยิ้มออกมา ทันใดนั้นเองสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเพราะหีของแพรวเกิดน้ำแตกจนแพรวรู้สึกได้ มันเปียกเยื้อมทั่วกางเกงในไปหมด

"เอิ่ม...แพรวขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" แพรวรีบวิ่งไปด้วยความเขินอายจนมาถึงห้องน้ำ รีบถอดกางเกงนั่งลงและล้างหีให้สะอาด ในระหว่างที่มือกำลังสัมผัสอยู่นั้นก็เกิดรู้สึกเสียวหีขึ้นมา จากคนที่ไม่เคยช่วยตัวเองกลับเกิดอยากลองทำอะไรใหม่ๆดูบ้าง บวกกับเมื่อได้นึกถึงรอยยิ้มของคุณต้นแล้วิยิ่งทำให้ง่ายต่อการเกี่ยวเบ็ดครั้งนี้ แพรวช่วยตัวเองอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่ไม่นานต่อมาความเงี่ยนก็ได้ทำให้น้ำแตกคามืออีกรอบหนึ่ง แพรวทั้งเหนื่อยหอบและล้าไปหมด แต่ก็ฝืนพยุงร่างออกจากห้องน้ำออกไปให้ได้

แพรวเปิดประตูห้องน้ำออกมาเห็นคุณต้นกำลังยืนรออยู่ด้านหน้า ยังไม่ทันที่แพรวจะเดินออกจากประตู่คุณต้นก็ดันตัวเองเข้ามาด้านในและเริ่มจูบแพรวอย่างงงๆ ทันใดนั้นแพรวก็เหมือนต้องมนต์สะกดถูกจับหันหลังกดกับกำแพงและกระชางกางเกงลงเย็ดทันที เพราะด้วยน้ำที่แตกไปแล้วถึงสงครั้งทำให้ไม่มีแรงจะตอบโต้แต่แพรวก็ยอมถูกเย็ดด้วยความเต็มใจ คุณต้นเอาควยยัดหีของแพรว เขาเย็ดมันอย่างหนักหน่วง การกระแทกเต็มแรงของเขาทำให้แพรวเกิดร้องเสียงหลง

"อ๊า...คุณต้นจะทำอะไรคะ...อ๊ะ"

"ผมขอเธอครับคุณแพรว ผมเห็นหมดแล้วว่าคุณเข้ามาทำอะไร ผมอดใจไม่ไหวจริงๆ"

"อ๊ะ...แต่เราเพิ่งร็จักกันเองนะคะ"

"ไม่ต้องห่วง ผมจะรับผิดชอบเอง...อึม"

"ค่ะ"

แพรวหันหลังให้คุณต้นเย็ดอยู่อย่างนั้นราวสิบนาทีได้จนคณต้นแตกใน ทั้งน้ำหีที่ไหลออกมามากจนเลอะควยไปหมดพร้อมกับน้ำเงี่ยนของคุณต้นที่ไหลย้อยออกมาจากหี เราทั้งคู่หมดแรงยืนมองหน้ากันและหัวเราะใส่กัน

วันแรกกับการมาปฏิบัติธรรม ยังไม่ทันได้เริ่มก็เสียตัวให้คนแปลกหน้าเสียแล้ว และต่อจากนั้นอีกห้าวัน ในทกเทียงคืนเราทั้งสองคนจะออกมาเจอกันที่ห้องน้ำห้องเดิม และเย็ดกันในหน้าเดิมทุกครั้ง คุณต้นแตกในทุกครั้ง และที่สำคัญในป่าลึกแบบนี้ไม่มียาคุมหรือถุงยาง แพรวต้องยอมให้เย็ดสดทุกวัน นับแต่นั้นมาแพรวกับคุณต้นก็คบหากันมาตลอด และท้องที่เริ่มโตขึ้นทำให้เราวางแผนที่จะแต่งงานกันในเร็ววันนี้

[review1972]

นี่แหละโยม...ผลพลอยได้ของการปฏิบัติธรรม..