ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_KaohomLM

วุ่นรัก นักเปิดซิง ตอนที่ 2: ราชณิญา

เริ่มโดย KaohomLM, มกราคม 16, 2023, 09:38:21 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

KaohomLM

   เสียงดนตรีไทยดังแว่วหวานบนเวทีใหญ่ติดกับสนามฟุตบอลประจำโรงเรียน ร่างอรชรอ้อนแอ้นอ่อนช้อยในชุดไทยเปลือยไหล่ข้างหนึ่งร่ายร่นไปมาตามจังหวะอันแช่มช้าน่าหลงไหล ดึงดูดสายตาจนผู้คนที่มาเพื่อจะดูฟุตบอลประเพณีระหว่างสองสถาบัน และแม้แต่นักกีฬาที่มาแข่งขัน แทบจะลืมเรื่องกีฬาไปเสียสนิท ทุกสายตาจับจ้องอยู่ที่คณะนางรำ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่สาวน้อยร่างสูงโปร่งที่รำอยู่ตรงกลางเวทีพอดี แบบบาง แน่งน้อย แต่ก็สมส่วนลวดลาย ยิ่งเมื่อผสมผสานกับท่วงท่าร่ายรำที่ขับเน้นให้เห็นถึงความแช่มช้อยของลีลา ยิ่งดูงดงามตรึงตราขึ้นไปใหญ่ ผมดำที่ยาวสยายเลยเอวอ่อนลงไปพอสมควรสะบัดเป็นแพไปตามการเคลื่อนไหวอันลื่นไหล ดวงตาใสกระจ่างชม้ายชำเลืองไปทั่วทั้งบริเวณ พาให้ทุกคนที่ได้สบสายตาหวั่นไหวไปตาม ๆ กัน
   เสียงเพลงสิ้นสุดลง พร้อม ๆ กับเสียงปรบมือที่กึกก้องจากผู้ชม
   "จบไปแล้วนะครับ กับการแสดงชุดพิเศษ จากคณะแสดงนาฏศิลป์ของโรงเรียนเรานะครับ" พิธีกรบนเวทีพูดใส่ไมค์ "ขอเชิญท่านผอ. มอบรางวัลให้แก่นักแสดงมากฝีมือของเราด้วยนะครับ"
   ผอ. โรงเรียนขึ้นมอบรางวัล ทั้งคณะถ่ายรูปร่วมกัน สาวน้อยผมยาวอดสังเกตไม่ได้ ว่ารุ่นพี่ตากล้องร่างท้วมเล็งกล้องมาที่เธอเป็นพิเศษ ก็แน่ล่ะ ผู้ชาย
   "ตอนนี้ ขอเชิญคณะแสดงนาฏศิลป์พักผ่อนตามอัธยาศัยนะครับ จบไปเป็นที่เรียบร้อย สำหรับการแสดงเปิดในงานพิธีฟุตบอลประเพณีครั้งนี้ พร้อมจะรับชมฟุตบอลกันหรือยังครับบบบบบ"
   คณะนางรำลงจากเวที และเกาะกลุ่มกันเดินเยื้องย่างไปทางห้องนาฏศิลป์ เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยมีตากล้องร่างท้วมเดินตาม
   "เดี๋ยวถ่ายรูปหมู่ที่หน้าห้องนาฏศิลป์อีกรอบนะครับ" ตากล้องร่างท้วมบอก พวกนางรำพากันพยักหน้า
   ตากล้องร่างท้วมเร่งฝีเท้าเดินมาจนเทียบสาวเอวอ่อนผมยาว "ขอโทษนะครับ น้องที่เข้ามาใหม่ น้องชื่ออะไรนะครับ พี่รู้จักนางรำทั้งคณะแล้ว แต่ยังไม่มีใครบอกชื่อน้องเลย"
   "ราชณิญาค่ะ" นางรำคนสวยตอบเชิด ๆ
   "เรียกน้องญาเฉย ๆ ได้ไหมครับ"
   "ไม่ได้ค่ะ ต้องราชณิญา เรียกให้ครบ ถ้าไม่ครบไม่ต้องเรียกค่ะ"
   ตากล้องร่างท้วมผงะไปแว่บหนึ่ง แต่ก็รีบกลบเกลื่อน
   "พี่ชื่อชัยรัตน์นะครับ เป็นฝ่ายโสตฯ พี่ถ่ายรูปให้โรงเรียนมาตั้งแต่อยู่ ม.2 แล้ว เราน่าจะได้ร่วมงานกันอีกหลายครั้งอยู่"
   ราชณิญาชำเลืองมองชัยรัตน์ด้วยสายตาที่ถามว่า 'แล้วไง'
   "เอ่อ เรียกพี่ว่าชัยเฉย ๆ ก็ได้"
   "โอเคค่ะ ชัยเฉย ๆ"
   "ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ พี่หมายถึง ให้เรียกพี่ว่าชัย"
   "ค่ะ พี่ว่าชัย"
   "ไม่ใช่ หมายถึง แค่ชัย"
   "โอเคค่ะ แค่ชัย"
   "ชัย"
   "เป็นหนอนเหรอคะ จะไปไชอะไร"
   "อะไรว๊ะะะะะ!!!"
   ราชณิญาหัวเราะเล็ก ๆ ทีหนึ่ง น่ารักเสียจนไอ้ชัยแทบสะดุ้ง มันลืมความฉุนที่เพิ่งถูกกวนตีนไปเสียสนิท ตาจับจ้องมองหน้าหวานของราชณิญาอย่างเคลิบเคลิ้มจนมิ๊งค์ที่เดินอยู่ข้าง ๆ น้องนางรำหน้าใหม่ต้องกระแอมออกมาหนัก ๆ ไอ้ชัยรีบถอยกรูดจากราชณิญา
   หลังจากถ่ายรูปหมู่เสร็จ คณะนางรำก็เข้าห้องนาฏศิลป์ไปเปลี่ยนชุดและล้างเครื่องสำอาง ไอ้ชัยยืนรออยู่หน้าห้อง มันแอบดันประตูดูนิดหนึ่ง แต่ประตูก็ล็อคแน่นสนิท มันจึงไปนั่งรอที่บนขั้นบันไดชั้นบนอย่างเซ็ง ๆ
   ประมาณครึ่งชั่วโมงนางรำก็เริ่มทยอยออกมาจากห้อง ราชณิญาเปลี่ยนกลับไปใส่ชุดนักเรียนแล้ว แต่ยังคงปล่อยผมยาวสยายปรกเอวอยู่ จนเมื่อนางรำคนสุดท้ายออกมา ไอ้ชัยจึงเดินเข้าไปหา
   "ยังรออยู่อีกเหรอ ชัย" มิ๊งค์ถาม
   "ก็ รอมิ๊งค์ไง" ไอ้ชัยบอก
   "ไม่ต้องมาทำหวานเลย มิ๊งค์เห็นนะ ว่าชัยจ้องน้องราชณิญาจนน้ำลายหกแล้ว"
   "เปล่าซะหน่อย ชัยแค่จะตีสนิทกับน้องเค้านิดนึง เวลาถ่ายรูปกันน้องเค้าจะได้ไม่ต้องเกร็ง" ไอ้ชัยรีบแก้ตัว
   "โอเค โอเค มิ๊งค์เชื่อก็ได้ ยังไงน้องเค้าก็คงไม่เอาชัยอยู่แล้ว" มิ๊งค์หัวเราะ "แต่ชัยไม่ไปถ่ายรูปที่สนามบอลเหรอ"
    "ชัยให้น้องโอ๊คไปถ่ายแล้ว เดี๋ยวชัยก็จบแล้ว ต้องฝึกงานน้องไว้ก่อน เดี๋ยวชัยจบไปจะได้มีคนทำงานให้โรงเรียนต่อไง" ความจริงคือ งานไหนหญิงล้วนหรือมีผู้หญิงปน เช่นคณะนางรำ ประกวดนางนพมาศหรือทีมวอลเล่ย์โรงเรียนไปแข่ง ไอ้ชัยจะไปถ่ายเอง ส่วนงานไหนชายล้วนก็ยกให้น้องโอ๊คไป "ว่าแล้วมิ๊งค์จะไปดูบอลหรือเปล่า"
   "คริตจะลงรึเปล่า" มิ๊งค์ถามเสียงอ่อย แทบจะเป็นเสียงกระซิบ
   "ไอ้คริตไม่ลงนะ" ไอ้ชัยรีบบอก "มันก็เหมือนชัยนั่นแหละ ให้รุ่นน้องได้ลองงานบ้าง"
   มิ๊งค์หน้ากระตุก ไอ้ชัยดูไม่ออกว่านี่คือผิดหวังหรือโล่งอก
   "มิ๊งค์ไม่ต้องไปดูบอลหรอกนะ อยู่กับชัยที่นี่ดีกว่า" ไอ้ชัยพูด พลางก็จูงมือมิ๊งค์กึ่งลากกึ่งจูงเข้าห้องนาฎศิลป์

    

   ที่สนามฟุตบอล
   "เป็นไงบ้างแล้ว" ราชณิญาถามแป้งฝุ่น เพื่อนร่วมห้องทันทีที่มาถึงอัฒจันทร์และทิ้งตัวลงนั่งในที่ที่เพื่อนจองไว้ให้
   "เละ" แป้งฝุ่นส่ายหน้า "ตอนนี้กำลังพักครึ่งอยู่ แต่ครึ่งแรกบอลแทบไม่ได้ไปฝั่งเค้าเลย ยังดีนะที่โกล์เราเก่ง เลยยังโดนแค่ 1-0"
   "ไหนเธอบอกว่าฟุตบอลโรงเรียนเราเก่งไง ยัยแป้งฝุ่น" ราชณิญาบ่น "ชั้นก็อุตส่าห์รีบมาดู"
   "เก่ง" แป้งฝุ่นยืนกราน "แต่เมื่อกี้ใช้ตัวสำรองเกือบทั้งทีมเลย ตัวจริงมีแค่พี่ต้องที่เป็นโกล์กับนายอนุสรณ์ ห้องเรา"
   เสียงนกหวีดเรียกให้ทั้งสองทีมเตรียมพร้อมเล่นในครึ่งหลังดังขึ้น
   "ฝั่งเจ้าบ้านมีการเปลี่ยนตัวนะครับ จากที่ในครึ่งแรกทีมสำรองถูกถล่มยับพอสมควร มาดูกันซิ ว่าครึ่งหลังจะส่งใครลงบ้างและจะแก้เกมส์ได้ไหม....สุเมธ ม.4 คนนี้ตัวสำรองจากครึ่งแรกนะครับ อธินนท์ ตัวจริงจากทีมปีที่แล้ว ลงมาแทนสหสิงห์ แล้วก็.....ชาคริตครับ! ชาคริตลงสนามแล้ว!"
   เสียงกรี๊ดที่ดังลั่นสนามกลบเสียงที่ผู้บรรยายพากษ์ต่อไปจนหมดสิ้น ราชณิญาแทบหูแตก แม้แต่ยัยแป้งฝุ่นก็นั่งยืดคอมองลงไปที่สนาม ตาลุกวาว
   "เค้ากรี๊ดอะไรกัน ยัยแป้งฝุ่น" ราชณิญาถาม
   "พี่ชาคริต" แป้งฝุ่นกระซิบด้วยน้ำเสียงอ่อนระทวย    พลางชี้นิ้วไปที่ชายหนุ่มในชุดบอลที่เพิ่งเดินลงสนามมา
   แม้แต่ในระยะขนาดนี้ ราชณิญายังดูออกว่าพี่คนนี้โคตรหล่อ
   หล่อจนทำเธอใจกระตุกเลย
   พี่ชาคริตผิวไม่ขาว แต่ก็ไม่คล้ำ ออกแนวเข้ม ๆ แบบคนตากแดดบ่อย ใบหน้าคมคาย มีทั้งความเจ้าสำอางค์และความกร้าวรวมอยู่ในเครื่องหน้าเดียวกัน ร่างสูงเพรียว แต่ก็มีความบึกบึนทะมัดทะแมงแบบนักกีฬา ทันทีที่นกหวีดเป่าให้เริ่มการแข่งขัน เขาก็พุ่งทะยานไปชิงบอลจากเท้านักเตะฝั่งตรงข้ามได้
   "บอลอยู่ที่ชาคริตครับ ชาคริตส่งต่อให้อธินนท์ อธินนท์ส่งให้วัชระ อนุพงษ์พยายามสกัดแต่ไม่อยู่ครับ วัชระส่งต่อให้ชาคริต ชาคริตส่งให้อธินนท์ อธินนท์ยิง......เข้าไปแล้ว!!!!! 1-1 ครับ เริ่มครึ่งหลังมาได้สองนาที เจ้าบ้านตีเสมอได้สำเร็จแล้ว! "
   ราชณิญาเคยเห็น (และเคยคบกับ) นักกีฬาตัวเป้าที่เห็นแก่ตัวมาก่อน และในแค่สองนาที เธอก็มั่นใจได้ว่าชาคริตไม่ใช่คนแบบนั้น เขามีโอกาสจะยิงประตูได้ แต่เลือกที่ส่งบอลให้เพื่อน ที่มีโอกาสยิงเยอะกว่าแทน ไม่ใช่นักกีฬาระดับดาวรุ่งทุกคนจะคิดแบบนั้นได้ และนั่นยิ่งทำให้ราชณิญารู้สึกชื่นชมชายหนุ่มคนนี้มากขึ้น ชาคริตไม่ใช่ตัวดูดความสนใจ แต่เป็นส่วนหนึ่งของทีมอย่างแท้จริง เป็นส่วนที่สำคัญที่สุด แต่ก็ไม่ใช่ส่วนที่ดึงความสำคัญของคนอื่นมาอยู่ที่ตัวเอง
   "บอลอยู่ที่ปภัทรนะครับ สุเมธแย่งลูกจากปภัทรมาได้ สุเมธส่งบอลต่อให้อนุสรณ์ครับ อนุสรณ์ส่งต่อให้พสุธา พสุธาส่งให้ชาคริต ชาคริตยิง!!! เข้าไปแล้ว!!!!! 2-1" เสียงกรี๊ดดังลั่นสนามยิ่งกว่าตอนที่อธินนท์ยิงลูกแรกได้ ราชณิญาร่วมกรี๊ดไปกับเค้าด้วย
   ฟุตบอลประเพณีจบลงด้วยคะแนน 5-1 โดยในห้าลูกนั้น ชาคริตยิงเองสองลูก และมีส่วนในการเลี้ยงไปส่งให้เพื่อนร่วมทีมยิงอีกสามลูก
   "ไง ญา" แป้งฝุ่นหันมาถาม "สมกับที่ชั้นให้แกสละเวลามาดูมะ"
   "อืมม" ราชณิญาคราง ตาจ้องชาคริตที่ถือถ้วยรางวัลตาไม่กระพริบ
   "แกว่าชั้นจะลองจีบพี่ชาคริตดีไหม" แป้งฝุ่นถาม
   ราชณิญาสะดุ้ง

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน


testman

ตัวตึงมาแล้ว จากผู้ล่า คราวนี้โดนน้อง ๆ มาจีบแทน


jeab2504


jaaebaby


Jim Lord

เจอน้องใหม่ชื่อเรียกยากแบบนี้ เทพเปิดซิงเราจะอดใจไหวมั้ย หุๆ

uthai@


kalampee


manoch paoplook


Komsan Tanunchai Olympus


คนริมทาง

สาวคนใหม่มาแล้ว คราวนี้ไม่รู้ว่าใครจะเสร็จใคร

sincethai


Pra-in

อ้าว ตกลงน้องเป็นเหยื่อหรือจะเป็นคนล่าเนี่ย พี่คริตจะเอายังไง

notbaby007