ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_KaohomLM

วุ่นรัก นักเปิดซิง ตอนที่ 3: ลาและพบ

เริ่มโดย KaohomLM, มกราคม 19, 2023, 06:08:19 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

KaohomLM

   "เธอคิดดีแล้วเหรอชาคริต"
   "ครับอาจารย์" ชาคริตพยักหน้า
   "อนาคตเธอในเรื่องนี้ยังอีกไกลนะ" อาจารย์สมพงศ์พูดด้วยเสียงหนักแน่น "ความสามารถอย่างเธอ ในอีกปีสองปีมีโอกาสติดทีมชาติได้เลยนะ"
   "ผมทราบครับ และขอบคุณอาจารย์มาก ที่ฝึกผมมาดีขนาดนี้" ชาคริตพนมมือไหว้ "แต่ผมไม่เคยฝันว่าจะเป็นนักฟุตบอลเลย ผมชอบเล่นบอลนะครับ แต่ชอบเล่นเอาสนุกมากกว่า อาจารย์ก็รู้ว่าถ้าซ้อมบอลตรงกับอะไรที่เป็นงานวิชาการผมก็เลือกวิชาการตลอด เทอมนี้ก็ไม่มีแข่งอะไรโปรแกรมใหญ่ ๆ แล้ว อธินนท์เขาก็พร้อมซ้อมน้องต่อเทอมหน้า ตัวผมเองขอไปใช้เวลาเตรียมสอบเข้ามหาลัยมากขึ้นนะครับ"
   "แล้วเธอรู้หรือยัง ว่าอยากไปเป็นอะไร" อาจารย์สมพงศ์ถาม
   "ครับ ผมว่าคงจะเข้าคณะวิทยาศาสตร์หรือไม่ก็จิตวิทยาครับ"
   "อืม ถ้าเธอตักสินใจดีแล้ว ครูก็ยินดีจะสนับสนุน" อาจารย์สมพงษ์พยักหน้า "ครูเห็นชอบให้เธอลาออกจากทีมฟุตบอลของโรงเรียนได้ ครูรู้สึกเป็นเกียรตินะ ที่ได้เป็นโค้ชให้เธอตลอดเวลาที่เธอเรียนโรงเรียนนี้มา"
   อาจารย์สมพงษ์ลุกขึ้นจากโต๊ะประจำตำแหน่งและยื่นมือให้ชาคริต เด็กหนุ่มจับมืออาจารย์แน่นและเขย่าแรง ๆ สองสามทีก่อนที่จะปล่อยมือออกจากกัน
   "ขอบคุณครับ อาจารย์"
   ทุกข้อที่ชาคริตบอกอาจารย์สมพงษ์ไปเป็นความจริง แต่ก็มีความจริงบางข้อที่เขาไม่ได้บอกอาจารย์
   เขาทนเป็นศูนย์กลางความสนใจแบบนั้นอีกคงไม่ไหว
   หลังแข่งจบ คนแทบทั้งโรงเรียนมารุมแสดงความยินดีกับเขา
   รวมถึงสาว ๆ แทบทั้งโรงเรียน
   เชียร์ลีดเดอร์ในชุดโชว์สะดือ สาว ๆ วงโยฯในชุดสุดเท่ ที่เขารู้ดีว่าใต้นั้นก็นุ่มนิ่มไม่แพ้สาวอื่น รุ่นน้องที่กรี๊ดกร๊าดชื่นชม ยินดี หลงใหลได้ปลื้มในตัวรุ่นพี่สุดหล่อ สุดเก่ง ฮีโร่นักฟุตบอลประจำโรงเรียน ทุกคนต่างก็แห่แหนกันเข้ามา รุมกันขอถ่ายรูปคู่ เอาตัวมาบดเบียดกับเขา จ้องมองเขาด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม ต่างก็แอบหวังอยากให้พี่คริตเหลียวไปมองบ้าง ไปใส่ใจบ้าง บางคนอาจหวังถึงขั้นจะได้มาเป็นคนรู้ใจของพี่คริต
   ที่พวกนั้นไม่รู้คือเขาอยากได้พวกเธอมากกว่าที่พวกเธออยากได้เขาหลายเท่า
   ชาคริตรู้สึกเหมือนเป็นคนเพิ่งเลิกยา ที่อยู่ ๆ ก็ไปตกในดงฝิ่น กัญชา เฮโรอีน ยาเสพติดทุกชนิดที่มีให้เลือกเฟ้น
   "ไง คริต" คุ้กกี้ เชียร์ลีดเดอร์คนสวยเรียก "ไปต่อกันแบบเมื่อปีที่แล้วไหม"
   ถึงจะสวย แต่คุ้กกี้ก็ไม่ใช่สาวในสเป็คของชาคริต เพราะเธอไม่ซิง ไม่ซิงมาตั้งแต่งานเลี้ยงหลังงานฟุตบอลประเพณีเมื่อปีที่แล้ว แต่แม้เขาจะไม่หวั่นไหวกับข้อเสนอของคุกกี้ แต่ก็อดรู้สึกปวดหัวใจไม่ได้ เขาได้ยินมาจากเพื่อน ๆ นักบอลว่าเธอเสนอตัวให้สมาชิกในทีมเกือบทุกคนหลังจากเสียความบริสุทธิ์แล้ว แม้แต่น้องสุเมธ สมาชิกหน้าใหม่ของทีมยังยอมรับว่าพี่คุ้กกี้เป็นผู้หญิงคนแรกของเขา ชาคริดยังเคยได้ยินเหมือนว่าเคยมีสมาชิกในทีมไปรุมคุ้กกี้ด้วยซ้ำ
   "นักบอลกับหลีดมันของคู่กัน มึงก็รู้" อธินนท์บอกเมื่อชาคริตลองหยอดถาม "แล้วมันก็เหมือนบอลนั่นแหละ มึงเปิด แล้วก็ส่งต่อให้พวกกู จริงไหม บังเอิญกูไม่ได้เห่อแต่ของซิงแบบมึงซะด้วย แต่...."
   "แต่?"
   "กูได้เปิดซิงตูดคุ้กกี้นะเว้ยยยยยย วันนั้นไอ้ธามันจองรูหน้า"
   
   ถึงแม้เขาจะไม่สนใจคุกกี้ แต่ก็มีสาวหลายคนที่แย่งกันเข้ามาหาในวันนั้น ที่ถูกใจเขามากกว่า ที่สัญชาตญาณนักล่าตัวเขาบอกว่า ด้วยท่วงท่าเขินอายและรอยยิ้มไร้เดียงสาแบบนั้น ต้องเป็นสาวบริสุทธิ์แน่ ๆ เขาต้องใช้แรงใจทุกส่วนเสี้ยวที่มีปฏิเสธไม่ให้รับเบอร์โทรจากน้องกมล เชียร์ลีดเดอร์คนใหม่ ถ้าได้เบอร์มาเขาทนไม่ไหวแน่ แล้วปีหน้าเธออาจจะได้เป็นคนที่ไปให้ทีมฟุตบอลลงแขกแทนคุกกี้ก็ได้
   คงจะดีที่สุด ถ้าเขาไม่ลงแข่งบอลอีก

   หลังจากที่ลาออกจากทีมฟุตบอลแล้ว ชาคริตก็กลับเข้าสู่ชีวิตตามปกติ ตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสือ ที่ต่างไปจากเดิมบ้างคือพยายามหลีกเลี่ยงผู้หญิงให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แม้แต่งานกลุ่ม ที่ปกติเขาจะเลือกไปอยู่กับสาว ๆ (และหาทางหลอกฟันเพื่อนสาวในกลุ่ม) หลัง ๆ มาเขาก็เลือกจะอยู่แต่กลุ่มเดียวกันกับไอ้ชัย หรืออธินนท์เป็นหลัก
   "แปลนิทานมาอยู่กับเรานะ" โอขอขณะที่ทำเวรอยู่ด้วยกันหลังเลิกเรียน คริตเคยทำงานกลุ่มภาษาอังกฤษกับโอมาแล้วชิ้นหนึ่ง งานชิ้นนั้นได้คะแนนเต็ม และแน่นอน ชาคริตเป็นคนทำเกือบทั้งหมด แต่โอก็ตอบแทนให้สมความพยายามของเขา ด้วยการทอดกายให้เขาเปิดบริสุทธิ์ที่ในม่านรูดเดียวกันกับที่คริตเคยได้กับเฟิร์น ในบรรดาสาวทั้งหมดที่เคยเสียตัวให้คริต โอเหมือนจะรับได้มากที่สุดที่เขาเลิกใส่ใจเธอหลังได้เสียกันแล้ว แต่จากที่เธอคอยมาชวนเขาทำงานกันอีก คริตก็คิดว่าเธอยังแอบหวังอยู่ ว่าถ้าได้ร่วมกลุ่มกัน เธออาจได้มีอะไรกับเขาอีก หรือผูกใจเขาได้ แต่ในใจคริตก็รู้ดี ว่าความรู้สึกที่เขามีให้เธอหมดไปแล้วตั้งแต่วันที่เดินออกจากม่านรูดมา
   "โทษทีนะ โอ เราอยู่กับไอ้ชัยแล้ว" ชาคริตบอก โอทำหน้ามุ่ย
   หลังจากสลัดโอหลุด ชาคริตก็เดินออกมาหน้าห้อง สายตาของเขาชำเลืองไปทางสวนหย่อมโดยอัตโนมัติ
   เหมือนทุกครั้ง มีเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่ ชาคริตจ้องมองอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเบือนหน้าหนี และกัดฟันเดินจ้ำอ้าว ๆ ลงจากอาคารเรียน
   พลั่ก!!!
    "อุ๊ยยยยย"
   "ขอโทษครับบบบบ"
   ชาคริตที่ยังอยู่ในอารมณ์เศร้า เสียใจ หงุดหงิด ผิดหวัง เดินไม่ทันดูทางไปหน่อย จึงชนเข้าอย่างจังกับร่างสูงที่เปิดประตูแล้วก้าวออกมาจากห้องตรงเชิงบันได สาวร่างสูงโปร่งเซถลาแทบจะล้มลงไปกองกับพื้น แต่คริตก็คว้าเอวบางเอาไว้ได้ทันเวลาพอดี
   "ขอโทษครับ ขอโทษ" ชาคริตระล่ำระลัก "ผมเดินไม่ระวังไปหน่อย"
   "ปละ ปล่อยชั้นได้แล้ว" สาวร่างสูงดิ้น มือก็คว้ามือชาคริตดึงออกจากเอวเธอ
   "ขะ ขอโทษครับ ปล่อยแล้ว" ชาคริตรีบปล่อยมือ และรีบถอยมาก่อนที่สาวร่างสูงจะรู้ตัว ว่าคริตที่พักเรื่องอย่างว่ามานานตื่นตัวขนาดไหนจากสัมผัสนุ่มนิ่มเมื่อกี้ และมีอะไรจิ้มเอวบอบบางของเธออยู่เมื่อครู่
   "เอ่อ นายน่ะ มีตาหรือปละ.......พี่ชาคริตเหรอ!" สาวร่างสูงอุทาน
   "ครับ ชาคริต ม.6/1 ครับ" ชาคริตบอก ตาจ้องเขม็งที่หน้าของสาวที่เขาเดินชนราววกับถูกความงามของเธอปักตรึงเอาไว้ก็ไม่ปาน เธอตัวสูงมากทีเดียว สูงเกือบเท่าชาคริตเลยทีเดียว กะดูน่าจะสักร้อยเจ็ดสิบกว่า  หน้าสวย สวยคม สวยเฉี่ยว สวยจนในใจชาคริตไม่ลังเลยกให้เป็นสาวงามที่สุดอันดับ....อันดับเท่าไหร่ดี สอง หรือ สาม.....สอง เธอสวยกว่ารินเสียอีก ใช่ สวยกว่ารินในตอนนั้นเสียอีก ผมดำยาวของเธอมัดเป็นหางม้าสูง แต่กระนั้นก็ยังยาวลงไปเลยเอวบางพอสมควร อยู่โรงเรียนนี้มาหกปีชาคริตไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาพลาดสาวงามขนาดนี้ไปได้
   "หนูชื่อราชณิญานะคะ อยู่ 5/4 ค่ะ " สาวงามบอก
   "ราชณิญาเหรอ ชื่อยากจัง"
   "ไม่ใช่แค่ชื่อยาก แต่ท่ายากก็ไม่หวั่นนะคะ"
   ชาคริตสำลักดังพรวด
"แต่ถ้าราชณิญาเรียกยาก เรียกญาเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ" ราชณิญาพูดต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "หนูเพิ่งย้ายมาค่ะ แต่ก็ได้เห็นพี่ชาคริตเตะบอลเมื่ออาทิตย์ที่แล้วแล้วนะคะ พี่เก่งมากอ่า"
   "เอ่อ ขอบคุณครับ" ชาคริตบอก    
   "เมื่อไหร่จะเตะอีกคะเนี่ย เดี๋ยวหนูไปดูอีก"
   "พี่ลาออกจากทีมแล้วครับ"
   "อ้าว ทำไมล่ะคะ"
   "พี่อยู่ ม.6 แล้ว ปีหน้าก็เข้ามหาลัย ต้องเตรียมติวเข้มได้แล้วครับ"
   "อ๋อ ค่า...เห็นแป้งฝุ่นเพื่อนหนูบอกว่าพี่ชาคริตไม่ได้เล่นบอลเก่งอย่างเดียว แต่เรียนเก่งด้วย ใช่ไหมคะ ปีที่แล้วไปแข่งตอบปัญหาวิทยาศาสตร์ได้ที่ 3 ของประเทศ" ราชณิญาพูดรัว
   "อ่า ใช่ครับ แหะ ๆ นี่แฟนพันธุ์แท้เลยใช่ไหมเนี่ย"
   "ค่า ก็ ย้ายมาใหม่ ก็ต้องดูที่ทางไว้บ้าง ว่ามีใครพอพึ่งพาได้ไหม" ราชณิญาบอก
   ทันใดนั้น ในหัวของชาคริตก็แว่บขึ้นมาได้เรื่องที่ไอ้ชัยเคยบอกไว้ เออ งานดีจริงอย่างที่ไอ้ชัยพูดเลย เขาเหลือบมองประตูห้องที่เธอเพิ่งเดินออกมา ห้องนาฏศิลป์ ใช่แน่ นี่คือน้องนางรำคนที่ไอ้ชัยเคยมาชี้เป้าให้เขาแน่ "งั้น ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะ"
   "อ๋อ ค่าาา คือ ไม่รู้จะรบกวนพี่เกินไปไหม แต่แป้งฝุ่นกับหนูเรียนไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ วิทย์ ม.5 อ่ะค่า พี่พอมาติวให้หนูสองคนได้ไหมคะ"
   ชาคริตแสยะยิ้มในใจ มุกนี้เขาเคยเจอมาแล้ว คำถามคือ เขาจะได้คนเดียว หรือได้ทั้งคู่ "เอ่อ เดี๋ยวต้องดูก่อนนะ ว่าพี่จะว่างตรงกับเราสองคนหรือเปล่า แต่ถ้าว่างพี่ก็พอจะไปดูให้ได้ ตัวพี่เองจะได้ทบทวนความรู้ ม.5 ด้วย"
   "ค่ะ เอ่ออ"
   "เดี๋ยวพี่เช็คตารางว่าว่างตอนไหนแล้วจะติดต่อน้องญากลับได้ไงครับเนี่ย"
   "อ่า พี่มีกระดาษไหมคะ เดี๋ยวหนูให้เบอร์ก็ได้"
   ชาคริตดึงสมุดเปล่าออกมาจากในกระเป๋า "มีครับ อ่ะ บอกเบอร์มาได้เลย ..........โอเค พี่จดไว้แล้ว เดี๋ยวโทรไปบอกนะ"
   "ค่าาาา" เสียงราชณิญาแหลมสูงด้วยความเขิน สัญชาตญาณนักล่าของคริตบอกว่านี่แหละคืออาการของสาวบริสุทธิ์ที่ได้อยู่ต่อหน้าชายในฝัน
   "งั้น พี่กลับบ้านแล้วนะครับ"
   "ค่ะ กลับดี ๆ นะคะ เดี๋ยวหนูจะไปเข้าห้องน้ำแล้วกลับมาซ้อมรำต่อ"
   
   สมองของชาคริตยุ่งกับการวางแผนเผด็จศึกราชณิญาจนเดินลงมาถึงชั้นล่างของตึกเรียน เขาถึงนึกขึ้นได้ว่าสัญญาอะไรกับตนเองเอาไว้
   "ไอ้สัสเอ๊ยยยยยยย!!!" ชาคริตตะโกน พลางก็ยกกำปั้นขึ้นต่อยหน้าตัวเองเต็มแรง เขาสัมผัสได้ถึงรสเลือดปร่า ๆ ในปาก ก่อนจะกระซิบกับตัวเอง "มึงคิดจะทำลายผู้หญิงอีกคนแล้วเหรอว๊ะ"
   ชาคริตดึงสมุดเปล่าออกมา ฉีกหน้าที่เขียนเบอร์โทรศัพท์ของราชณิญาออก ขยี้กระดาษแผ่นนั้นจนเละ แล้วโยนลงถังขยะไป เขาอาจจะลืมตัวไปชั่วขณะ แต่เขาต้องกลับตัวให้ได้ เริ่มจากวันนี้ และตลอดไป จนกว่าเขาจะทำใจให้รักเดียวใจเดียว และเลิกสนใจแต่ความบริสุทธิ์ของผู้หญิงได้ เขาจะไม่มีเพศสัมพันธ์กับใครอีกแล้ว

   ทุ่มครึ่ง
   "อ่านไม่รู้เรื่องโว๊ยยยยยย" ชาคริตปาหนังสือเลขใส่ผนังห้องดังเปรี้ยง จริง ๆ มันก็ไม่ใช่ความผิดอะไรของหนังสือหรอก แต่มันมีหน้าสวยคมหน้านึงล่องลอยขึ้นมาแทนตัวเลขอยู่ตลอด จนชาคริตไม่มีอันได้มีสมาธิกับหนังสือเลย นี่ถ้ามีเบอร์เธออยู่ในมือเขาคงโทรไปแล้ว ก็ดี แสดงว่าเขาคิดถูกที่ทิ้งเบอร์เธอไป ตอนนี้ก็เหลือแค่ต้องลืม
   ชาคริตเก็บหนังสือกลับไปตั้งในกอง ก่อนจะเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์ เขาเลื่อนเฟซบุ๊คติดตามดูข่าวสารของเพื่อน ๆ นิดหน่อย...ไอ้ชัยกำลังดราม่าเรื่องทะเลาะกับมิ๊งค์...สมน้ำหน้าแม่ง อธินนท์เครียดเรื่องรุ่นน้องในทีมไม่เอาไหน...เดี๋ยวเขาอาจจะไปให้กำลังใจซะหน่อย พ่อของเขาบ่นว่าตกงาน....เดี๋ยวคงโผล่มาขอเงินแม่อีกสินะ ถ้ารู้ว่าตัวเองทำงานไม่รุ่งจะทิ้งเมียรวย ๆ ไปทำไมว๊ะ น้องสุเมธโพสต์อะไรสักอย่างเกี่ยวกับปรัชญาชีวิต พี่ก้า กัปตันทีมคนก่อนโพสต์เกรดมหาลัย...ดูดีใช้ได้เลย ทั้งหมดนี้เพื่อนในเฟซของชาคริตไม่มีผู้หญิงแม้แต่คนเดียว เขาอันเฟรนด์และบล็อกไปหมดแล้ว ยิ่งช่องทางติดต่อกับผู้หญิงน้อยเท่าไหร่ เขายิ่งมีโอกาสล่าพวกเธอน้อยเท่านั้น
   แต่ก่อนจะทันรู้ตัว มือของเขาก็เริ่มพิมพ์ชื่อราชณิญาลงในช่องค้นหา "สะกดยังไงว๊ะ คนอะไรชื่อยากฉิบ ไม่เจอ....ไม่เจอ...แล้วถ้าลองเป็นภาษาอังกฤษล่ะ....แล้วจะสะกดยังไง Ratchaneeya...ไม่เจอ Ratchaniya...ไม่เจอ Ratshaneeya....ไม่เจอโว้ยยยยย"
   ชาคริตกดปิดเฟซบุ๊คด้วยความหงุดหงิด จิตสำนึกของเขาหงุดหงิดที่คุมตัวเองไม่ให้ตามหาน้องคนสวยไม่ได้ ส่วนจิตมารก็หงุดหงิดที่หาเฟซน้องไม่เจอ
   เมื่อทุกอย่างล้วนไม่เป็นไปดังหวัง ชาคริตก็หันไปหาที่พึ่งสุดท้าย
   นิ้วของเขาคลิกเมาส์ไปที่โฟลเดอร์ 'สรุปบทเรียน' ก่อนจะไปที่ 'สรุปชีวะ' ในไฟล์ 7 ไฟล์ในโฟลเดอร์นั้น สรุปชีวะ 1- สรุปชีวะ 7 เมาส์ของขาคริตไปลอยวนอยู่เหนือ สรุปชีวะ 3 ครู่หนึ่ง ก่อนจะไปคลิกเปิด สรุปชีวะ 1 คลิปวิดีโอการสอนของอาจารย์ท่านหนึ่งปรากฏขึ้นบนจอ ชาคริตนั่งฟังอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง จนสุดท้ายก็ทนไม่ไหว กดปิดวิดีโอและไปเปิด สรุปชีวะ 3 แทน
   ภาพที่ปรากฏขึ้นไม่ใช่อาจารย์แต่เป็นเด็กสาวหน้าตาหวานละมุนสดใสในชุดนักเรียน "สวัสดีค่ะ นี่รินนะคะ ว่าที่เน็ตไอดอลอันดับหนึ่งแห่งประเทศไทย!!!!"
   "สวัสดีครับ นี่ คริตครับ เป็นแฟนรินครับ"
   "งื๊อออออ" รินหลับตาพริ้มด้วยความเขิน ก่อนจะสูดลมหายใจลึก ๆ พูดต่อ "วันนี้ เราจะมาทัวร์ห้องของรินกันนะคะ เพื่อน ๆ อยากรู้ละสิ ว่าที่ทำงานของว่าที่เน็ตไอดอลอันดับหนึ่งของประเทศไทยเป็นยังไง"
   กล้องแพนไปที่คอมพิวเตอร์สีชมพูพาสเทล "นั่นคอมพ์ของรินนะคะ ใสไหมเอ่ยยยยยย และนั่น กล้องตัวที่ปกติรินใช้ไลฟ์ค่ะ ส่วนทางนู้นนนนนนนนน....เตียงนอนของรินเองค่ะ และนี่ องครักษ์ผู้คอยปกป้องรินจากฝันร้ายทุกชนิด น้องบูบู้"
   รินหยิกแก้มตุ๊กตาตัวยักษ์ "เวลามีบูบู้อยู่ด้วย รินไม่กลัวอะไรทั้งนั้นค่ะ แต่วันนี้ รินมีคนอื่นที่น่ารักกว่าบูบู้มาด้วยนะคะ" รินหยิกแก้มชาคริตแบบที่หยิกบูบู้แล้วดึงให้เขามาอยู่ในกล้อง
   รินกับชาคริตในวิดีโอพูดคุยกันกระหนุงกระหนิงเกือบสิบนาที แต่ตลอดเวลาที่คุยกัน ชาคริตก็ซนกับเนื้อตัวของรินมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งจับมือ โอบไหล่ โอบเอว และจูบเธอที่กระหม่อม
   "อุ๊ยยย พี่คริตเก๊าะ" รินร้อง เมื่อคริตสอดมือเข้าไปในเสื้อของเธอ
   "และวันนี้นะครับ" ชาคริตเก๊กเสียงหล่อ "เราจะมาชม สิ่งที่ทุกท่านอยากเห็น รวมถึงตัวผม และบูบู้ด้วย นั่นคือ เรือนร่างของว่าที่เน็ตไอดอลอันดับหนึ่งของประเทศไทยครับบบบบบ"  
   คริตปิดคอมพ์และชำเลืองมองนาฬิกา ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน เขาดึงหัวของตุ๊กตาที่เคยชื่อว่าบูบู้มากอดไว้แนบอก บูบู้เป็นอีกหนึ่งในชีวิตที่ถูกทำลายเพราะเขา ถ้าเขาไม่เคยคบกับริน มันคงยังครบถ้วนสมบูรณ์ดีอยู่ และยังคงอยู่ในห้องนอนของรินอย่างมีความสุข ปกป้องรินจากฝันร้ายอย่างที่มันเคยทำมาตลอด จนกระทั่งคริตเดินเขามาในชีวิตเธอ พร้อมกับฝันร้าย ที่เกินกว่าตุ๊กตาตัวใดจะช่วยเธอได้
   คืนนั้น ชาคริตฝันว่าตนเองกำลังถ่ายวิดีโอเปิดซิงผู้หญิงอยู่ แต่บูบู้ที่ตัวสูงกว่าตึกสิบชั้นก็โผล่เข้ามาไล่กระทืบเขา
   แต่ร่างที่เปลือยอยู่ในอ้อมแขนเขาเมื่อเจ้าตุ๊กตายักษ์นั้นเข้ามา ไม่ใช่ร่างเล็กละมุนของริน
   แต่เป็นร่างสูงบางของราชณิญา

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

dalton


sunnies



np5077




thep59


เสพสม


เดช12341


joek cup


monit1



pisapol


gumpxxxx

พี่คริตไม่ติดต่อไป น้องญาติดต่อมาเองแน่ๆ