🧡 XONLY 🧡

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง ตอน 14 ความลับของพี่แอล

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก   https://xonly8.com/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย      https://xonly8.com/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์      https://xonly8.com/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม   https://xonly8.com/index.php?topic=249713.0
--------------------------------------------------------------------------------------------------

   ผมดึงของผมออกจากแพมอย่างช้าๆ....

และทันทีที่หลุดออกมา  น้ำที่มากมายไหลตามขาของแพมไหลลงบนที่นอนอย่างไม่หยุดยั้ง  ผมดึงตัวแพมให้นอนลงบนที่นอนและเข้าไปกอดจูบแพมอีกครั้ง    ใครบอกฟันแล้วจบ..ไม่จริงเลย   อย่างน้อยผมก็เริ่มผูกพันกะน้องแพมของผมแล้ว

"พี่ก้อง  แล้วจะทำไงอ่ะ  แพมท้องแน่ๆเลย"
"แหม...แพม  ทำเป็นไม่เคย  ตอนนี้เค้ามียาแล้ว"
"แฟนแพมไม่เคยแตกในเลยนะพี่  พี่เป็นคนแรกของแพมเลยนะที่แตกในตัวแพม"
"อ้าว  งั้นแพมก็เป็นของพี่คนแรกสิ  ดีใจจัง  รักพี่ก้องมากๆนะน้องแพม"
"ไอ้พี่ก้องบ้า  ทำไมมันยังแข็งอยู่อ่ะ"

ผมตอบแพมโดยการเสียบมันเข้าไปในตัวของสาวน้อยใหม่  และเริ่มเกมสองโดยไม่ให้เด็กสาวได้หยุดพัก  แค่คืนนั้น เราสองคนแทบไม่ได้นอน และอีกหนึ่งวันและอีกหนึ่งคืน  ผมทำกะแพมแทบจะเรียกได้ว่าตลอดเวลา  จะมีก็แค่ออกไปกินข้าว เล่นน้ำ  ผมสอนแพมหมดทุกท่วงท่า ทุกรูปแบบ ทุกที่ ทุกเวลา  จนวันกลับแพมแอบเดินมาบอกผมว่า ของเธอพังแล้ว  เราจากกันด้วยความห่วงหา  อย่างน้อยผมก็รู้ว่าแพมเรียนโรงเรียนที่อยู่ติดมหาลัยผม  ใกล้ขนาดเดินไปหาได้   ผมอยากสานต่อความสัมพันธ์กะแพมนะ  แต่หลังจากกลับมาแล้ว  ผมติดต่อแพมไม่ได้อีกเลย  แพมเปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว  จนวันนึง..ผมเห็นแพมคือเธอเดินจูงมือกะผู้ชายคนนึงออกจากโรงเรียน  สักวันผมคงได้เจอแพมอีก...
.................................................................................
   
   ปิดเทอมเป็นเวลาที่สั้นกว่าความเป็นจริงเสมอ....
   
   อาทิตย์ก่อนเปิดเทอม ผมได้ไปดูหนังกะไอ้โอ๋และไอ้เอ็ม  ผมว่าผมเป็นส่วนเกินมากๆ  และตั้งใจว่าคราวหน้าจะไม่รับคำเชิญมันแล้ว  ที่ผมทำได้มากสุดคือแอบจับมือไอ้โอ๋ในโรงหนัง  ไอ้เพื่อนหลังสวนของผมก็ยินดีและตอบสนองโดยการบีบมือกลับเป็นระยะ  ผมอยู่ใกล้ไอ้โอ๋ทีไรก็..นะ   ผมคิดถึงมันในวันเก่าๆ  แม้ว่าผมจะพยายามตัดใจจากไอ้โอ๋ไปแล้ว  แต่ผมเจอหน้ามันทีไร..ผมก็ดีใจทุกที   ไม่ได้คิดจะจีบ..แต่ว่าผมคิดถึงมัน  และก็ยังมีคนที่คิดถึงผมอีกเหมือนกัน

"ก้องเหรอ  ลืมไปยัง  นี่ใคร"
"พี่แอล  ขอร้องเลยพี่  นี่มันศตวรรษที่ 19 แล้ว.... เสียงพี่ออกจะชัดเจนขนาดนี้  "
"แหม... หายงอนพี่ไปยัง"
"ไม่เคยงอนพี่เลยอ่ะ  มีแต่น้อยใจพี่แอล...เห็นไอ้เอสดีกว่าผม"
"ไอ้เอสเป็นกิ๊กเฉยๆ  พี่ไม่มีแฟนตอนนี้  พี่แอบไปรู้มาว่ามันยังติดต่อกะมะลิอยู่เลย..."
"เหรอพี่ 5555 พี่ไปสอนเรื่องนี้มันเองแหละ   ถ้าพี่จับเสือเข้ากรงไม่ได้ วันนึงมันก็มากัดพี่"
"แล้วน้องก้องจับพี่เข้ากรงได้ยัง..."
"วันนี้แหละ...."

พี่แอลแวะมาหาผมในบ่ายวันเสาร์สุดท้ายก่อนเปิดเทอม รอบนี้พี่แอลมาคนเดียว  พี่แอลยังคงเป็นพี่แอลผู้น่ารักเสมอ  ผมเลยพาพี่แอลผู้น่ารักไปกินข้าวเย็นที่ร้านสเต๊ก...ร้านเดิมที่เจอมะลิ   เราได้คุยอะไรกันมากมาย ตั้งแต่เรื่องที่ผมเข้าโรงบาล  พี่แอลเสียใจมากที่แนะนำผมไปรู้จักพี่แพร  ไม่คิดว่าผมจะเกือบตายเพราะเรื่องนี้  แต่ผมก็ไม่เล่าว่าผมทำไรพี่แพรไว้  ซึ่งอันนั้นจะได้คำสมน้ำหน้ามาแทน

"พี่แอล...วันนี้จะไปฟังผมเล่นกีตาร์มั๊ย..."
พี่แอลหันหน้ามาอย่างประหลาดใจสุดๆ 
"ไปเล่นกีตาร์มาเพื่อพี่เหรอ  โห...รักจุงเบย  คนไร มาเอาใจพี่ขนาดนี้"
"พี่ตอบสั้นๆ  ว่าจะฟังผมเล่นกีตาร์มั๊ย"
"เอาสิ...ที่ห้องก้องเหรอ  แล้วพี่จะได้กลับบ้านมั๊ยวันนี้"
"แล้ววันนั้น...พี่ให้ไอ้เอสกลับบ้านหรือเปล่าล่ะ"

และพี่แอลก็กลับมาที่คอนโดผม  แต่ผมไม่มีแม้กระทั่งกีตาร์สักตัวเดียว 
"เฮ้ย.... โกงอ่ะ  ไหนบอกจะเล่นไง"
"เล่นอย่างอื่นแทนแล้วกันพี่แอล  กีตาร์ให้ไอ้เอสเล่นไปเหอะ  ผมพยายามฝึกแล้วนะ  แต่ว่า...หัวมันไม่ให้เลยอ่ะพี่"
"ม่ายอาว...ขี้โกงอ่ะ  งั้นพี่กลับหละ  ไม่เล่นกีตาร์"

พี่แอลหันหลังทำท่าจะกลับจริง  ผมวิ่งเข้าไปกอดพี่แอลจากด้านหลัง  พี่แอลบิดตัวดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดผม
"พี่แอล  พี่ไม่คิดถึงผมแล้วจริงๆเหรอ  พี่ไม่คิดถึงผมแล้วอ่ะ  พี่มีไอ้เอสไปแล้ว"

ผมใช้ลูกอ้อน  ผมรู้ว่ามันได้ผลกะพี่แอล  พี่แอลชอบมีน้องชายมาอ้อน  สงสัยไอ้ห่าเอสมันจะอ้อนเก่งกว่าผม...
"ไม่คิดถึงจะมาหามั๊ยอ่ะวันนี้  แล้วไม่สนจะมามั๊ยอ่ะเย็นนี้  แล้วไม่รักจะมามั๊ยอ่ะคืนนี้.."

โอโห...พี่แอล คารมคมคายสุดๆ  ผมดึงพี่แอลหันหน้ามาหาผมและกดปากประทับจูบให้พี่แอลเต็มความคิดถึงที่มี  เทอมนึงเต็มๆที่ผมไม่ได้วุ่นวายกะพี่แอล  เวลาอันเนิ่นนานทำให้ผมกลายเป็นของใหม่สำหรับพี่แอล  พี่แอลตื่นเต้นในการกระทำของผม  ผมจูบพี่แอลแล้วพบว่าทักษะการจูบพี่แอลตกต่ำลงไปมาก

"ไอ้เอสไม่จูบพี่เหรอ  ทำไมอ่ะ  พี่แอลก็ออกจะดีกะมัน  การจูบกันแปลว่ารักกันนะพี่"
"อืมม์  ไอ้เอสมันไม่ค่อยอยากจูบพี่เลย... มันมาถึงก็ทำๆ  บุ่มบ่ามมาก"
"แบบนั้นก็สนุกไปอีกแบบนะพี่แอล  แต่ว่า ผมชอบคุ้นเคยกะพี่แอลไปก่อนนานๆ"
"อืมม์  พี่ก็ว่างั้น  มันดีกว่า  เคยบอกไอ้เอสแล้ว  แต่มันก็ยังไม่ใช่อย่างนี้"

ผมถือเป็นคำชม  และผมก็เริ่มลดระดับมาเล่นช่วงบนของพี่แอล
"มันใหญ่ขึ้นหรือเปล่าพี่..."
"บ้า.. มันก็เท่าเดิมแหละ  ไปจับของใครเล็กๆมาอ่ะ  ถึงคิดว่าพี่ใหญ่ขึ้น"
"ไม่หรอกพี่  พี่มีเท่าไหร่ก็ไม่ใช่ปัญหาหรอกพี่  พี่มีนมให้ลูกกินก็ใช้ได้แล้ว"

แต่ถ้าบอกจริงๆ  ผมเชื่อว่าไอ้เอสคงขยำเล่นส่วนบนพี่แอลมาก  มันออกจะเหลวขึ้น  แต่ผมไม่บอกพี่แอลเรื่องนี้ก่อนผมถอดเสื้อพี่แอลออก 
"พี่เอ่อ...ก้องไปห้องเหอะ  พี่ไม่ชอบตรงนี้ มันโล่ง"

พี่แอลคือพี่แอลแบบคืนแรกของผม  ยิ่งผมไม่ได้เจอกะพี่แอลมาเทอมนึง  เราแทบจะพุ่งเข้าหากัน  เว้นแต่ ผมคงไม่สามารถเล่นสดกะพี่แอลได้แล้ว  ผมรู้เหมือนกันไอ้เอสมันไปทำไรกะใครมามั่ง  แต่จากปากคำพี่แอล...ไอ้เอสก็เป็นเสือแบบผมไปแล้ว  ผมเสียบลงในตัวพี่แอลช้าๆ และรู้ทางของกันและกันดี  พี่แอลเป็นคนที่เสร็จช้า  ชอบลุยกันนานๆ  ซึ่งวันนี้ผมใส่ถุงยาง คงจัดให้พี่แอลได้เต็มที่  เริ่มจากท่าธรรมดา  จนให้พี่แอลขึ้นขยับโยกด้วยตัวเอง  และแม้กระทั้งผมเข้าไปข้างหลังหรือจะเปลี่ยนเป็นยกล้อ และจบด้วยท่าหมา  ผมสนุกสนานกะพี่แอลนานแสนนานเพราะมีถุงยาง จนพี่แอลเสร็จได้ถึงสี่ที  พี่แอลแทบจะสำลักความเสียว และอิ่มเอมในกามเป็นอย่างมาก

"โหวววว ตายๆๆๆ ไม่ได้เจอกันนาน  เจอกันทีพี่จะตายเอา"
"ดีมั๊ยอ่ะพี่...ผมสู้ไอ้เอสได้มั๊ย"
"ยังจะถามอีก...ก้องแทงเข้ามาแต่ละที...มันแทบทะลุตับม้ามมาปอดพุ่งออกปากเลย"

   ผมยังคงกอดพี่สาวคนดีของผม  เราคุยกันต่อไปอีกหลายเรื่อง  พี่แอลสนใจชีวิตปีหนึ่งของผมมาก  ในการคุยในคืนนั้นเต็มไปด้วยคำถามของกันและกัน
   "เออ...ก้อง   มีคนมาจีบพี่ว่ะ.. ขอพี่เป็นแฟนอีกแล้วเนี่ย  พี่ควรทำไงดี"
   "คนไหนอ่ะพี่ คนน่ารักอย่างพี่อ่ะ...ก็คงมีคนมาจีบแหละ  ขนาดพี่หว่านเสน่ห์นิดหน่อย..ไอ้เอสยังติดมาเลย"
   "พี่คนที่ชวนพี่เข้าร่วมทำกวดวิชาไง..."
   "ไม่รู้จักอ่ะ... แต่พี่  การเป็นแฟนมันก็ขึ้นกะสองคนนะ  พี่ชอบเค้า พี่อยากคบ พี่ก็คบไป... ปกติก่อนเป็นแฟนเค้าก็มันจะหาข่าวกันก่อนนะว่ามีกิ๊ก มีแฟน อยู่หรือเปล่า  จะได้ไม่เป็นตัวเสือก"
   "ไอ้นี่ดี  มันจีบพี่มาปีนึงเต็มๆหละ  แต่อ่ะนะ  ไอ้เอสเข้ามายุ่มย่าม  เค้าก็ถอยๆไป"

   พูดถึงไอ้เหี้ยเอส  ผมต้องเช็คข่าวกะพี่แอลซักหน่อย
   "พี่แอล  ผมถามจริง  ตกลงพี่กะไอ้เอสเป็นไง"
   "เลิกหละ...พี่ว่า ไอ้เอสมันสนใจเพื่อนวัยเดียวกะมันมากกว่า"
   "เห็นมะพี่แอล....  ผมอ่ะไม่เคยเกี่ยงอายุนะพี่  ชอบพี่มาโดยตลอด  เราเป็นเพื่อนกันได้ เป็นแฟน เป็นผัวเมียกันก็ได้  อายุมันก็ไม่ใช่กำแพงมาขัดขวางนะ"
   "ไม่หรอก  พี่ว่าไอ้เอสคงคุยกะพี่ไม่ค่อยรู้เรื่องมากกว่า   หลายอย่างไม่ค่อยตรงกัน  ไม่เหมือนก้อง..."

   ผมถือว่าเป็นคำชมอีกครั้ง  ทำไมจะไม่ดีหละ  ผมตามใจพี่แอลทุกอย่าง   พี่แอลเล่าต่อไปโดยไม่เปิดเผยชื่อคนที่จีบพี่แอล  พี่แอลรู้ตัวว่าโดนคนนี้จีบมานานหละตั้งแต่เรียนมัธยมและจีบอย่างจริงจัง  เรื่องของพี่แอลอยู่ในสายตาคนที่มาจีบพี่แอลทั้งหมด  รู้ด้วยว่าไอ้เอสคือเด็กพี่แอล  และยังรู้ด้วยว่าพี่แอลอาลัยอาวรณ์ผม

   "แล้วพี่คิดว่าจะเป็นไงต่อไปอ่ะ"
   "เออ เฮ้อ... ไม่รู้สิ  ก็ชอบมันนะ  มันก็ดีกะพี่มาตลอด  ไม่เคยหึงหวง ทั้งที่รู้ว่าพี่มีทั้งไอ้เอสและก้อง  แต่มีแฟนจริงจังมันก็กลัวๆนะ   เออ..แล้วเธอว่าไงอ่ะ  อยากเทพี่มั๊ย"   
พี่แอลมาขอให้ผมช่วยตัดสินใจอีกแล้ว
   "ก็แล้วแต่พี่นะ  ก็ลองมีแฟนดูสิพี่  ผมคงไม่เกี่ยวอ่ะ  แต่ถ้าพี่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว  ผมคงไม่ได้มาอยู่กะพี่แบบนี้"

   และมันก็เกิดเป็นจริงขึ้นมาด้วยสิ    นั่นคือครั้งสุดท้าย..คืนสุดท้ายของผมและพี่แอล
   ......................................................................................

   เปิดเทอมปลายอะไรอะไรก็เหมือนเดิม  ผมเองก็เรียนห้องเดียวกะไอ้โอ๋เหมือนเดิม  ไอ้เอ็มเรียนอีกห้องเหมือนเดิม  กิจกรรมทั้งหลายตอนนี้มุ่งไปสู่งานบอลประเพณี   สัปดาห์แรกที่เรียนก็เหมือนเทอมที่ผ่านมา  วันศุกร์หลังเลิกเรียนผมมาเล่นบอลตามที่นัดกะเพื่อน  ส่วนไอ้เอ็มเลิกเล่นบอลถาวรหลังจากมันเป็นแฟนกะไอ้โอ๋  ผมเลิกเล่นเย็นมากๆ เพราะไม่ได้เล่นบอลมานาน  วันนี้เลยเอาซะเต็มที่  ฟ้าเริ่มมืดแล้ว  ผมเดินไปห้องกิจกรรมเพื่อเอาเป้ของผมและก็จะกลับบ้านหละ  พอผมขึ้นไปชั้นสองกำลังจะเข้าห้องกิจกรรม  ผมเห็นประตูห้องเปิดแง้มอยู่เล็กน้อย มีแสงลอดออกมาและมีคนคุยกันอยู่เบาๆสองคน   ผมมองลอดช่องว่างเข้าไป   พี่แอลนี่หว่า   พี่แอลกำลังยืนอยู่กะผู้ชายคนนึง  เสียงคุยก็พอได้ยิน..แต่มันไม่ชัดนัก  ผมไม่รู้จริงๆว่าผู้ชายคนนั้นใคร

   "เออ... ไว้ก่อนแล้วกัน  ทำไมรีบร้อนจัง  ก็เป็นแบบนี้ก็ได้อ่ะ"
   "ไม่หรอก  เราอยากเป็นแฟนกะแอลนานแล้วนะ  แอลก็เอาแต่บอกแบบนี้แหละ  นี่เราก็ปีสองเทอมปลายแล้ว ถ้าไงก็ลองคบกัน...นะแอล"

   อ้อ..ไอ้คนที่มาจีบพี่แอลนั่นเอง  ฟังจากพูดกันน่าจะเป็นรุ่นเดียวกะพี่แอล  พี่แอลสนใจเด็กๆไม่ใช่เหรอวะ  หรือว่าเปลี่ยนใจแล้ว  ทีแรกผมคิดว่าจะเข้าไปขัดจังหวะ  แต่มานึกอีกที  ผมควรเปิดโอกาสให้พี่แอลคนดีของผมได้คุยกะแฟนไปเรื่อยๆ  และจริงๆด้วย  คนนั้นจับมือพี่แอลขึ้นมาทั้งสองมือ  เอานิ้วโป้งลูบๆบนหลังมือพี่แอล  มีการคุยกันด้วย  แต่เสียงเบามากๆ  พี่แอลมองหน้าฝ่ายชายนานมากทีเดียวก่อนที่ฝ่ายชายจะเปลี่ยนเป็นดึงพี่แอลเข้ามากอด  พี่แอลไม่มีท่าทีต่อต้านแต่อย่างใด  ผมว่าพี่แอลเองก็ชอบเค้าแหละ  แต่คงกลัวๆการเป็นแฟนกัน แบบมีพันธะ "แฟน" ค้ำคอ  ผมเปลี่ยนที่สังเกตการณ์โดยอ้อมไปทางระเบียงและที่มุมนั้นชัดเจนยิ่งกว่าเพราะพี่แอลและผู้ชายคนนั้นอยู่ใกล้ๆ  พอผมเปลี่ยนที่เท่านั้น  ผมก็เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างชัดเจน
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

วันนี้คือวันที่กุหลาบแพงที่สุดแห่งปี
เมื่อปีที่แล้ว แฟนกูภาค 4 จบลงสมบูรณ์แบบ

แต่ปีนี้ แปดปี ภาค 6 ยังไม่จบ  แต่ก็อีกไม่นานหละ
ก้องยังมีเรื่องต้องเคลียร์อีกนิดหน่อย

สำหรับตอนนี้...มอบให้คนที่มีความรักทุกคน

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ

ยังไงพี่แอลก้ออยู่ในใจก้องนะ

คนรู้จักกันเหรอครับ?
แต่เสียดายน้องแพมอะ น้อยไปหน่อย น่าจะสายต่อนานๆ

พี่แอลมีความลับ​ ที่ต้องลับเพราะอะไรน้อ​ หรือว่าคือแฟนสุดขี้หึงของพี่แพร

พี่แอลนี่ก็หาประสบการณ์ชีวิตได้คุ้มก่อนที่จะมีแฟนนะ

พี่แอลแกกินเรียบหมดจิงๆ เพื่อนก้อง

คนรู้จักเก่ารึเปล่า​

อยากรู้เลยครับ ผู้ชายคนนั้นคือใครกัน

เสียดายน้องแพม ยังไม่ได้ซ้ำเลย เปลี่ยนเบอร์ไปซะแล้ว

คนที่อยากสานต่อ ต่างพากันไปมีคู่ครองกันหมด ต้องหาคนใหม่แล้วมั้งก้อง

คนคนนั้นก็คือ คนคุ้นเคยนี่เอง

คนรู้จักอีกแล้วน้องโลกมันกลม

สุขสันวันวาเลนไทด์ครับ

รู้จักเหรอ ใครอ่ะ