🧡 XONLY 🧡

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง ตอน 17 นักเรียนเหนือ


แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก   https://xonly8.com/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย      https://xonly8.com/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์      https://xonly8.com/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม   https://xonly8.com/index.php?topic=249713.0
------------------------------------------------------------------------------------------------

   ไอ้โอ๋มันถึงกะหน้าเสียเมื่อผมน้ำแตกเข้าตัวมัน...

   "โธ่...มึงอ่ะ ไอ้ก้อง  ก็บอกอย่าแตกในไง  มึงอ่ะ  ไม่ฟังกู  แล้วทำไงเนี่ย"
   "ก็ท้องไง..."

   ไอ้โอ๋มันระดมมือฟาดใส่ผมไม่ยั้ง แม้ว่าลำควยผมจะยังไม่ถอนออกมาจากตัวมัน   ผมรู้ว่ามันไม่ได้ตบตีผมแบบเอาเป็นเอาตายหรือจริงจังมากมาย  มารยาหญิงหลายร้อยเล่มเกวียน 
   
"ไม่อยากกินยาอ่ะ  เค้าบอกกินมากๆไม่ดี เป็นมะเร็ง"
"ก็ไม่กินก็ได้  มีลูกกัน"
"ไอ้ก้อง  พูดเล่นไม่ได้นะเว้ยเรื่องหยั่งงี้   มันท้องจริงๆ  แกไม่ลำบากนะ...ชั้นลำบาก"
"เอาน่า...พรุ่งนี้กินยา  วันนี้กินอย่างอื่นไปก่อน"

กว่าผมจะหายคิดถึงไอ้โอ๋  ผมเล่นกะไอ้โอ๋ไปอีกสองที  เพื่อนผมถึงกะ "พัง"   โดยเฉพาะในเกมสาม  มันเริ่มไม่ค่อยสนุกด้วยแล้ว  เรามีโอกาสได้นอนเตียงเดียวกันอีกครั้ง  ผมกอดไอ้โอ๋ไว้หลวมๆ   โอ๋เล่าเรื่องสารพัดให้ผมฟัง  ตั้งแต่สมัยที่มันเริ่มใจแตกสนุกกะผู้ชายแทบทุกอาทิตย์   โอ๋เล่าแม้กระทั่งผู้ชายที่มันชอบมากมีสามคน  แฟนเก่าที่ไอ้โอ๋ได้มาจากหลังสวน  ซึ่งแน่นอนไม่จีรังยั่งยืน  แค่เดือนสองเดือนพอเบื่อ...ก็ทิ้งโอ๋ไป  และจนมาเจอผมกะไอ้เอ็ม  ก็เป็นอีกสองคนที่โอ๋มันชอบมาก  โอ๋บอกว่าทั้งผมและไอ้เอ็มดีต่อมันตลอดเวลา  จนสุดท้ายที่ไอ้เอ็มสนใจ "เจน" มากไป   โอ๋เลยเหลือผมเป็นคนที่มันชอบเป็นคนสุดท้าย

"เฮ้อ  แกเข้าใจมันผิด  เอาหละ  เดี๋ยวจะจัดการให้  ไอ้เอ็มมันต้องรู้แน่ๆเลยว่าโอ๋มาหาเรา"
"ไม่หรอก  เรางอน...ปิดมือถือ  เอ็มมันรู้แหละว่าเราโกรธมัน"
"แกอย่าเล่นตัวนักนะ  เอาแต่พองาม  บอกตรงๆ  เจนอ่ะ...เพื่อนเราสองคนจริงๆ โอ๋จำได้มั๊ย บนเขาใหญ่วันนั้นอ่ะ   ไอ้เอ็มมาคุยกะเราเช้าวันต่อมา หลังจากที่เราอยู่กันสามคนคืนนั้น  มันขอก้องว่าอย่ามายุ่งกะโอ๋อีก  มันอยากจะจีบโอ๋ อยากเป็นแฟนกะโอ๋  โดยมันจะไปตามหาเจนมาให้ก้อง  ส่วนเจนอ่ะ  ก้องเคยชอบมาก่อน  แต่เจนคงไม่ชอบก้องแล้วหละเดี๋ยวนี้..."

และผมก็เล่าความเหี้ยมากของผมที่ทำกะเจนลงไป  โดยหวังว่าโอ๋คงจะเกลียดขี้หน้าผมบ้าง
"โอ๋   ชั้นขอร้องนะ...อย่าเล่าเรื่องเจนให้เอ็มมันฟัง  มันฆ่าก้องแน่นอน"
"เออ....พอเข้าใจหละ  เดี๋ยวมันมาง้อ  เราจะยอมมัน  ขอบใจแกมากนะก้อง  ไอ้เพื่อนแสนดี  นอนเหอะ..."
......................................................................

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว   เดือนธันวาของการเป็นเด็กปี 1 มาถึงแล้ว  ผมกำลังเซ็งๆเบื่อๆเนื่องจากสาวๆของผมล้วนหายหน้าไปหมด  ผมคิดถึงวันดีๆสมัย ม. ปลายที่ผมมีทั้งเก๋และแบมคอยช่วยเหลือเรื่องต่างๆไม่มีขาด  ไม่ต้องเคยคิดเลย เย็นนี้จะกินอะไร  จะซักผ้ายังไง  จะนอนกะใคร  วันนี้ผมโดดเดี่ยวมากๆ   ส่วนไอ้โอ๋กะไอ้เอ็มก็คืนดีกันแล้ว  และดูเหมือนไอ้เอ็มจะรักและห่วงใยไอ้โอ๋มากขึ้นไปอีก  หลังจากเราคุยกันคืนนั้น ดูเหมือนโอ๋จะเข้าใจผมมากขึ้นและทุ่มเทกะไอ้เอ็ม  จนผมแอบอิจฉาไอ้เชี่ยเอ็ม   แต่ผมก็ไม่ได้ว่างเว้นจากสาวๆนานเกินไปนัก....

   "พี่ก้องคะ  กอหญ้ามีเรื่องสำคัญจะคุยกะพี่ก้อง"
   "อ้าว....เป็นไงมั่งอ่ะ  กอหญ้า...คิดถึงพี่ก้องล่ะสิ"
   "ก็..อืมม์  ก็ นิดนึงค่ะ  แต่กอหญ้าไม่อยากคุยทางโทรศัพท์นะคะ  อยากเจอพี่ก้องมากกว่า เอาแบบตัวเป็นๆนะ   พี่ก้องมาหากอหญ้าวันหยุดยาวได้มั๊ยค่ะ  พี่ต้นข้าวไม่อยู่..."
   
   ประโยคหลังนี่บอกผมเพื่ออะไรนะ...  แต่อย่างที่บอกหละครับ  ถ้าผู้หญิงขอร้อง...ผมทำให้ทุกอย่าง  และวันพฤหัสเย็นก่อนหยุดยาว ผมก็มายืนที่สนามบินเชียงใหม่แล้ว  กอหญ้าเลิกเรียนมารับผมได้พอดี  สาวน้อยของผมขี่รถเครื่องมารับที่สนามบิน  ทันทีที่เราเจอหน้ากัน  ผมก็กอดกอหญ้าแน่นด้วยความคิดถึงและกอหญ้าก็คงคิดเหมือนกัน  ผมเอามือยีหัวกอหญ้าด้วยความเอ็นดู

   "มา..พี่ขี่ให้  กอหญ้าบอกทางนะ"

   สาวน้อยยื่นกุญแจมาให้ผม  ผมเอาเป้มาสะพายด้านหน้า  กอหญ้าโดดขึ้นข้างหลัง  เธอขยับตัวเข้ามาชิดผม  อากาศเดือนธันวาที่หนาวเย็นทำให้กอหญ้าเบียดผมเข้ามาแน่น   มือน้อยๆสองข้างโอบรอบเอวผม  กอหญ้าจะรู้หรือเปล่าว่า นมของเธอดันหลังผมอยู่  ผมเริ่มมีอารมณ์จินตนาการถึงสาวน้อยที่กอดผมอยู่ในรูปแบบที่ไม่มีเสื้อผ้า  สาวน้อยคนนี้ผมเป็นคนเปิดซิงเธอ  และผมยังจำทุกครั้งที่มีอะไรกะเธอได้ดี  เธอเป็นหนึ่งในที่สุดของผม  ผมคิดเรื่อยเปื่อยแต่ส่วนล่างผมเริ่มตอบสนอง  ถ้ากอหญ้าลดมือต่ำลงมานิดเดียว คงรู้ว่าผมคิดอะไร

   "คิดถึงพี่ก้องจัง  หลังๆเบื่อกอหญ้าแล้วสิ  ไม่โทรมาเลยนะ"
   "ม่าย  มันมีหลายเรื่อง  คิดถึงกอหญ้าตลอดแหละ  เลี้ยวซ้ายนี่นะ.."

   ผมขี่รถวนไปวนมา  จนเห็นป้ายว่า "ดอยสุเทพ 13 กิโล" 
   "เฮ้ย กอหญ้า นี่เราจะไปไหนกันอ่ะ"
   "ไหว้พระไงพี่  ดอยสุเทพ..."
   "โอ๊ย  กว่าจะถึงเย็นแล้วหรือเปล่า วัดปิดแล้วม้าง...."
   "โหย พี่ก้องอ่ะ...คนกรุงเทพ จะรู้เหรอ เชื่อกอหญ้าสิ..."

   โอ้ว  กอหญ้า....พี่อยากไปถึงห้องเร็วๆ  จะได้แสดงความคิดถึงกะกอหญ้า  แต่น้องพามาแล้วผมก็ตามใจขับรถมอไซด์ขึ้นดอยไป  เรามาถึงดอยสุเทพตอนเกือบห้าโมงแล้ว  กอหญ้าพาขึ้นวัดไปไหว้พระธาตุก่อนที่จะเดินมาชมวิวเมืองเชียงใหม่  ผมแอบดูกอหญ้าตลอด เธอคือเด็กน่ารักเสมอ  กระโดดโลดเต้นเหมือนเด็กๆ  สดใสน่ารักเหลือเกิน  กอหญ้ามีความจำเพาะพิเศษที่ไม่เหมือนผู้หญิงของผมคนอื่นๆ   กอหญ้ามายืนเกาะรั้ว ดูเมืองเชียงใหม่ตอนใกล้ค่ำ  ชี้ให้ผมดูสนามบิน  ผมยืนใกล้เธอมาก  ใกล้จนได้กลิ่นของกอหญ้า  ผมอยากโอบกอดเธอ  แต่ติดที่ว่าตรงนี้เป็นวัด  ผมไม่น่าทำเรื่องแบบนี้ที่นี่

   "กลับเหอะ... เดี๋ยวมืดแล้วขี่ลงยาก"
   "น่า.....พี่ก้อง  กอหญ้าอยากมานานแล้ว  ไม่มีใครพามาตอนเย็นเลย   เดี๋ยวรอฟ้ามืดนิดนึงนะ อีแปบเดียว  น่า...ตรงนี้โรแมนติกดีนะพี่ก้อง"

   ผมตามใจเจ้าบ้าน...จนเจ้าหน้าที่วัดมาไล่เราออกไป เนื่องจากจะปิดวัดแล้ว  ฟ้าจากโพล้เพล้เริ่มมืดลง  จนต้องเปิดไฟรถ  มันมืดมากน่ากลัวจริงๆ  ผมค่อยๆขี่ลงมาจนถึงพื้นราบ  เธอพาผมเลี้ยวมากินข้าวต้มใกล้ๆกับโรงพยาบาลสวนดอกหรือไงนี่หละ   กอหญ้าคุยเล่าเรื่องสารพัด  ผมรู้ว่าเธอกะพี่สาวไม่ค่อยถูกกัน  ก็ธรรมดา   พี่ต้นข้าวรู้ดีว่าผมเป็นของกอหญ้า  เธอไม่ค่อยอยากยุ่งกะผมแถมพยายามหลบหน้าอีกต่างหาก   

   "ไหนว่ามีเรื่องอยากคุยกะพี่นานๆไง"
   "อืมม์  ไว้ไปคุยที่บ้าน"

   โอ้ว  นั่นคือเวลาที่ผมรอคอย  กอหญ้าขอขี่เอง เธอบอกว่ามืดแล้วเธอบอกทางไม่เก่งเดี๋ยวขับเองเร็วกว่า  ผมเลยได้นั่งซ้อนสาวน้อยของผม   ผมกอดกอหญ้าจากด้านหลังอย่างใกล้ชิด  ส่วนล่างผมดันเข้ามาจนถึงก้นเธอ  ติดแค่กางเกงยีนคงปิดบังความชั่วร้ายของผมเอาไว้ ทำให้กอหญ้าไม่รู้สึกกะมันมากนัก   ผมคิดไปถึงตอนที่เราสองคนไม่ใส่เสื้อผ้าแล้ว   กอหญ้าขับรถมาแป๊บเดียวก็ถึง  ผมเดินตามขึ้นไปห้องของสองพี่น้อง  ทันทีที่ประตูปิดลง  ผมดึงกอหญ้ามาจูบอย่างหนักหน่วงรุนแรง  ผมคิดถึงเธอมากๆ

   "โอ๊ย...พี่ก้องงงงง  เบาๆก่อนดิ  กอหญ้าตัวเหม็นนะพี่  ยังไม่อาบน้ำเลย"
   "พี่คิดถึงกอหญ้ามากๆอ่ะ  เดี๋ยวอาบทีหลังนะ"

   ผมไม่รอให้กอหญ้าพูดอะไรอีก  หน้าผมซุกลงไปที่ซอกคอ  หอมกลิ่นเด็กสาวที่ผมคิดถึงฟอดใหญ่  กอหญ้าขนลุกด้วยความเสียวจากผู้ชายที่แม้เธอจะคุ้นเคยมาแล้ว  แต่เวลาที่ห่างหายนานไปหลายเดือนทำให้เราสองคนเหมือนเป็นคนแปลกใหม่อีกครั้ง  กอหญ้ากำลังละลายภายใต้อ้อมแขนผม  เธอยอมผมทุกอย่างไม่ว่าจะกอดจะจูบจะหอม  ผมเริ่มเอามือบีบนมที่เริ่มชัดเจนขึ้นแล้ว  กอหญ้ารู้ดีว่าการชวนผมมาเจอเธอสองต่อสอง  ต้องจบแบบนี้  แต่เธอไม่คิดว่าจะเป็นเดี๋ยวนี้ตอนนี้  ผมผลักกอหญ้าลงบนโต๊ะกินข้าว  มือผมดึงกระโปรงของนักเรียน ม 6 ขึ้น  จนเห็นกางเกงในสีขาวน่ารัก  ไม่ต้องถามถึงควยผมเลย  มันวอร์มอัพมาตั้งแต่ซ้อนรถกอหญ้าแล้ว  ตอนนี้มันแข็งอัดแน่นในกางเกงยีน   ผมทนกับอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ยิ่งกอหญ้าเป็นหนึ่งในสาวที่ผมอยากมีอะไรด้วยมากที่สุด  ผมถึงกะควบคุมอารมณ์ความอยากไม่ได้เลย  ผมเล่นอย่างเร่าร้อน  ซึ่งกอหญ้าตอบรับแทบไม่ทัน  ผมดึงกางเกงในเธอออก  และเอานิ้วบุกทะลวงเข้าไป 

   "โอ๊ย..พี่  อย่า  กอหญ้าเจ็บ  พี่ก้องคะ  เบาๆกะกอหญ้าหน่อยนะ  กอหญ้ากลัวอ่ะพี่"
   "ไม่ต้องกลัวแล้ว กอหญ้า   เราเจอกันมาหลายครั้งแล้ว  นี่พี่ไม่เจอกอหญ้ากี่เดือนแล้วอ่ะ  ไม่คิดถึงพี่เลยเหรอ"
   "คิดถึงสิพี่  แต่  โอ๊ยพี่...เบาๆหน่อย"

   ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้ว  ผมขอเอาควยเข้าตัวกอหญ้าก่อนแล้วกัน...แล้วค่อยคุยกันแล้วกัน  ผมถอดเข็มขัดออก รูดกางเกงยีนลงแค่ให้มันพ้นทาง  ตามมาด้วยกางเกงใน  ลำควยผมพอพ้นจากที่คุมขัง  มันแสดงตัวเต็มที่  กอหญ้าได้ยินผมถอดเข็มขัด  เธองงกับการกระทำอันรวดเร็วและหื่นกระหายของผม  ผมผลักกอหญ้านอนราบลงกับโต๊ะ  ผมรู้ดีว่ากอหญ้าต้องเจ็บแน่เพราะผมยังปลุกเธอไม่เต็มที่  กอหญ้ายังไม่พร้อม  แต่ตอนนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว  ปลายควยผมมาอยู่ที่ปากทางกอหญ้า  ผมกดลงไปมันฝืดคับแน่นและทำท่าจะเข้าไม่ได้  ผมยังกดลงอีกครั้ง  กอหญ้าร้องลั่น  น้ำเสียงแสดงความเจ็บปวดอย่างมาก

   "กอหญ้าใจเย็นๆนะ..น้องพี่  ถ่างขาออกนะ เดี๋ยวเข้าได้"
   "พี่ก้องน่ะหละ ใจเย็นๆ  โอ๊ย  กอหญ้ายังไม่พร้อมนะพี่..."
   "นะ  พี่คิดถึง  ทนไม่ไหวแล้ว  อยากเข้าตัวกอหญ้าใจจะขาดแล้วอ่ะ"

   แล้วผมก็ไม่ฟังอะไรอีก  ผมกดควยลงไปหนักๆอีกครั้ง  มันแทรกสอดผ่านรูหีที่ฟิตแน่นและไม่ยินยอมพร้อมใจเท่าไรนัก  มันทำให้การเข้าไปของผมเกิดความเจ็บปวดมากมาย  ผมอัดอีกครั้งแต่ควยผมเพิ่งผ่านเข้าไปได้แค่หัวเท่านั้น  กอหญ้าตาเหลือกลานเมื่อผมยังพยายามยัดมันลงไปอีก   ผมกดแขนของสาวน้อยติดกับโต๊ะ และเอาแขนผมดันขาของกอหญ้าให้สูงขึ้น  มันช่วยให้หีกอหญ้าชัดเจนขึ้น  แต่มันก็ยังไม่ช่วยให้ผมเข้าไปได้ง่ายดายนัก   ผมนึกเจ็บใจที่โยนเป้ผมไปไกลตัวมาก  ในนั้นมีเจล  ตัวช่วยสำหรับกอหญ้า  ถ้าผมถอนไปตอนนี้คงเสียจังหวะ  ผมเลยเลือกจะกดน้องม 6 ของผมต่อไป  มันเคลื่อนที่เบียดเข้ารูอันฟิตแน่นได้อย่างช้าเหลือเกิน  กอหญ้าต้องยอมเจ็บเพื่อพี่หน่อยนะ

"โอ๊ยพี่  เจ็บบบบบบบ  ฮืออออ พี่ก้องเป็นอะไรไป  พี่ก้องๆๆๆ  พอก่อน กอหญ้าไม่ไหวแล้วนะ พี่  โอ๊ย ฮือๆๆๆ"
"ทนหน่อยๆ นะ เดี๋ยวน้ำของกอหญ้าก็มาแล้ว"

   ผมกดลงไปอีกครั้ง  มันเข้าไปได้อย่างมากก็อีกนิ้วเดียว  แต่มันสร้างความเจ็บมากมายให้กอหญ้า 

   "เพี๊ยะ..."

   กอหญ้าตบหน้าผมอย่างแรง  มันแรงพอที่จะกระชากผมหลุดจากอารมณ์โคตรเงี่ยนและความหน้ามืด  สาวน้อยน้ำตานองหน้า  ส่วนล่างของผมหดลงจนมันหลุดออกมาจากตัวของเธอ  ทุกอย่างกำลังถอยกลับที่ตั้ง  สติผมเริ่มกลับมา  ผมทำอะไรลงไปวะเนี่ย...  ผมปล่อยมือออกจากแขนกอหญ้าที่ผมบีบแน่นเกือบ 5 นาทีจนแดงเป็นรอยมือ  ส่วนล่างของกอหญ้าแดงจัด  มันคงใกล้ฉีกแล้วหากผมยัดเยียดมันลงไปอีกครั้งเดียว  ผมคงได้เปิดซิงเห็นเลือดกันอีกหน   ผมมันบ้าอะไรวะเนี่ย

   "พี่ก้องอ่ะ  อย่าทำกะกอหญ้าแบบนี้สิ  กอหญ้าไม่ชอบแบบนี้  กอหญ้าชอบความนิ่มนวลของพี่นะ  พี่เป็นอะไรไปอ่ะคะ  ฮือๆๆๆ"
   "กอหญ้าพี่ เออ.... พี่ขอโทษ"   

ผมก้มลงไปจูบสาวน้อยของผม  แต่เธอเบือนหน้าหนี  กอหญ้าคงหมดอารมณ์และโกรธผมไปแล้ว

   เกมกามล่มสลาย...ทั้งที่มันยังไม่ได้เริ่ม

   ผมลุกขึ้นจากตัวเธอ เก็บอาวุธที่ตอนนี้ไม่มีอานุภาพหลงเหลืออยู่ลงในกางเกง  ผมหยิบกางเกงในกอหญ้ามาใส่ให้  นี่เป็นครั้งแรกที่สาวน้อยโกรธผม  ผมดึงเธอขึ้นจากโต๊ะ  เอามือป้ายน้ำตาจากแก้มที่น่ารักของเธอออก  ผมหน้ามืดเกินไปจนลืมไปว่ากอหญ้าชอบแบบไหน   น้ำตาเธอไหลไม่หยุด  เธอไม่พูดอะไรอีกเลย  ผมกอดเธอแน่นๆอีกครั้งจนผมสัมผัสถึงหัวใจที่เต้นรุนแรงของกอหญ้า   เธอคงเสียใจ   

เฮ้อ..ผมแม่ง  เหี้ยจริงๆ

   "พี่ขอโทษ  เอาหละ   มาๆๆ  คืนนี้ให้พี่นอนที่เดิมใช่มั๊ย  หน้าทีวี"
   "พี่ก้อง  กอหญ้าไม่อยากเป็นที่ระบายของพี่นะ  กอหญ้าชอบพี่ รักพี่  อยากให้พี่ทำกะกอหญ้าดีๆ  ไม่ใช่แบบนี้นะคะ  กอหญ้ายอมพี่ทุกอย่างทุกครั้งแหละ...พี่ก้อง"

   ผมดึงสาวน้อยมากอดอีกครั้ง  คืนนี้ผมคงต้องชักว่าวเองแน่ๆ 
   "พี่ขอโทษ  พี่คิดถึงกอหญ้ามากเกินไปจนพี่ควบคุมตัวเองไม่ได้  เอาหละ...ถ้ากอหญ้าต้องการ  พรุ่งนี้พี่ก็จะกลับกรุงเทพหละ  ขอโทษจริงๆนะ"

   ผมพูดอะไรออกไปอีกเนี่ย  เด็กสาวร้องไห้หนักกว่าเดิมและเป็นฝ่ายที่เข้ามากอดผม  กอดครั้งนี้ของเธอแปล (แบบเข้าข้างตัวเอง) ได้ว่าเธอรักผมมาก  ซึ่งผมรู้อยู่ตลอดแหละ  ผมมันเหี้ยจริงๆ  วันนี้มันเริ่มดีมาโดยตลอดแล้ว  แต่ความเงี่ยนเสือกทำซะเละ

   "ไม่หรอกพี่  กอหญ้าอยากอยู่ใกล้ๆพี่ก้องนะ  อยากให้พี่ก้องเป็นพี่จริงๆของกอหญ้าด้วยซ้ำ  เรื่องเมื่อกี้...ไม่เป็นไร  ถ้าพี่ต้องการแบบนั้น กอหญ้าจะยอมเจ็บเพื่อพี่..."

   สาวน้อยดึงผมไปจูบ  ผมลูบเส้นผมที่แสนนิ่มและยาวตรงของเธอ  สายตาผมมองลงไปในตาของกอหญ้า  เธอไม่มีอะไรค้างคาในใจนอกจากความต้องการที่บริสุทธิ์ใจ  ผมจูบกอหญ้าและเริ่มเกมใหม่อีกครั้งตามแบบที่สาวน้อยต้องการ

   "พี่ไม่เคยมีอะไรกับเด็กนักเรียนเชียงใหม่เลย  ทำไงดี..."
   "พี่ก้องบ้า  พี่มีอะไรกะกอหญ้ามากี่ทีแล้ว"
   "แต่ทุกทีกอหญ้าไม่เคยใส่ชุดนักเรียนน่ารักอย่างนี้เลยนะ  วันนี้ให้พี่เป็นคนถอดแล้วกัน"
   "พี่ก้องจะถอดตรงนี้เหรอ"
   "อืมม์  จะว่าไป ชุดนักเรียนต้องถอดที่โรงเรียนสินะ"
   "บ้าเหรอพี่...เข้าไม่ได้แล้ว  โรงเรียนอ่ะ"

   ผมไม่สนแล้วครับว่าสาวน้อยจะพูดไร  ผมซุกไซร้เธออีกครั้ง  บทรักรอบใหม่เริ่มขึ้น  ผมต้องยั้งมือไว้ไมตรีและเตือนสติผมว่าเธอไม่ใช่พี่แก๋มหรือไอ้โอ๋หรือเก๋หรือแบม  ที่จะตูมตามรุนแรงได้เพราะคุ้นเคยกันแล้ว   กอหญ้าเองดูจะเป็นใจให้ผมในรอบสองนี้มากขึ้น  เธอโอบกอดผมตลอดเวลา  ผมบีบนมที่เริ่มโตขึ้นแล้วของกอหญ้า  มันยังคงไม่เหลวเละ  เป็นนมของเด็กนักเรียนจริงๆ  ผมถอดกระดุมเสื้อนักเรียนสองเม็ดบนออกจนเห็นเสื้อในก่อนที่จะก้มลงไปที่ซอกนมและดูดดื่มกับความสดสาวของเด็กน้อย  ความเงี่ยนของผมกลับมาอีกครั้ง  ผมรู้แล้ว  ผมต้องให้กอหญ้ารับรู้ด้วย  ผมเริ่มถอดกางเกงยีนอีกครั้ง และจับมือกอหญ้าดึงมาตรงควยผม  กอหญ้าขยำมันนอกกางเกงใน  ซึ่งควยผมจำมือกอหญ้าได้เสมอและพร้อมจะคุยกับกอหญ้าตลอดเวลา

   "ถ้าพี่ก้องบีบนมแบบนี้เจ็บมั๊ย"
   "ไม่อ่ะพี่  กำลังพอดี  โอ๊ย  เสียวนะ...."
   "พี่ก็บีบให้เสียวสิ  บีบให้เจ็บ  กอหญ้าจะเอาเหรอ..."

   ไม่นานเกินรอ กอหญ้าก็โดนผมเบิร์นจนไหม้หมดตัว  อารมณ์ของเธอเริ่มเกิดขึ้นหลังจากโดนปลุกเร้าอย่างถูกวิธี  น้ำเริ่มออกมาจากรูน้อยของเธอ  แต่ผมยังสงสัยว่า  ผมจะเข้าไปได้มั๊ย  แต่ผมยังไม่บุ่มบ่าม  ผมให้กอหญ้านั่งโซฟา ส่วนผมลดตัวลงมานั่งที่พื้นก่อนที่จะดันขากอหญ้าขึ้นพาดที่ไหล่ผม  หีของกอหญ้าอยู่หน้าผมแล้ว  มันยังแทบเรียกว่าบริสุทธิ์ก็ว่าได้ ขาวสะอาด ขนน้อยสวยงาม  แม้เมื่อกี้จะโดนควยผมชำแรกไปแล้ว  แต่มันไม่ได้เปลี่ยนไปเลย  ลิ้นของผมลงไปจนถึงตัวของเธอ  สาวน้อยสะดุ้งเมื่อปลายลิ้นโดน  ผมเล่นแตดจนกอหญ้าร้องลั่นและกระตุกไปครั้งนึง

   "กอหญ้า....แต่งตัวเร็ว  ใส่เสื้อหนาวหนาๆด้วย"

 

แปดปี ภาค 6 จบที่ตอนนี้นะครับ

ยังมีเรื่องของนายก้องที่แสนวุ่นวายต่อไปอีก...
หลายคนเริ่มเดาว่ามันจะจบไง
บอกให้ว่าเรื่องนี้ผมเขียนจบบริบูรณ์แล้ว
ทุกอย่างมีคำตอบ

มีคนเอาเรื่องนี้ไปขายแล้ว ก้อบไปเลย 5555
ส่วนผม...ไม่ขาย
แค่ให้เรื่องนี้อยู่ในโลกวรรณกาม ภาคภาษาไทยไปนานๆ
ถ้าขายดีก็ยินดีด้วย แต่คนเอาไปต้องรู้ว่าไม่ได้แต่งเอง
ใส่ชื่อคนแต่งไว้บ้างก็ดีนะครับ

ไว้เราเจอกันในเรื่องใหม่แล้วกัน
แฟนกู 5 กำลังผลิต  เขียนไปเขียนมาแล้วก็รื้อไปรื้อมา ลบไปลบมา
เสร็จเมื่อไหร่ก็ได้เจอกันแหละครับ

โชคดีมีเงินใช้ทุกท่านครับผม....

ก้องคงมีเรื่องจะคุยกับกอหญ้าแยะเลย

เกิด​อะไร​ขึ้น​

แฟนเก่ากลับมาหา

ยอมใจจริงๆ แค่คำๆเดียว พี่บินไปโผล่ถึงที่เลยยยยยย

เพื่อสาวๆ เราทำให้

 
รอติดตามผลงานตอนต่อไปนะครับ

อยากให้มีภาคต่อไวไนะครับ
ก้องน่าจะเก็บได้อีกหลายคน

ขอ ภาค 7 ด่วน

โดนตบสักทีก็ดี​ จะได้รู้ว่าผู้​หญิง​ไม่ใช่เครื่องจักร​ทางเพศ​

ใจร้อน​เกิ๊น​ ว่าแต่​ใคร​มาบอก​ให้​ใส่​เสื้อ​หนาวหว่า

ขอ ภาค 7 ด่วน

ไม่อยากเชื่อว่าผ่านมาแปดปี ก้องไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย เจนน่าจะคิดถูกแล้วที่ไม่เอาก้อง

ไม่อยากให้จบเลย ไปต่อเรื่อยๆ

คุกคุกคุก นะก้อง