นักแก้ปัญหาภายในบริษัท 15

[kupong]

วันจันทร์อันสดใสหลังจากผมหายแฮงค์และไม่มีใครส่งข้อความหรือโทรกลับมาเลยตลอดช่วงหยุดยาวทำให้ผมยิ่งกังวลมากขึ้น พอมาถึงบริษัทผมก็แอบย่องไปเข้าออฟฟิศอย่างกับลอบเข้าไปปล้นธนาคาร เพื่อหวังที่จะไปเคลียร์กับสาวๆ แต่ละคน การเดินทางไปห้องตัวเองเหมือนขนยาบ้าหนีเข้าประเทศ ไหนจะต้องคอยระวังพวกพนักงานออฟฟิศคนอื่นๆ เผื่อใครเห็นพฤติกรรมของผมคืนนั้น ถ้ามาทักนี่ผมได้กลายเป็นไอหื่นตัวพ่อประจำบริษัทแน่ ยังโชคดีที่ผมไม่เป็นข่าวในสื่อโซเชียลหรือโดนไล่ออกเพราะความเมาของตัวเอง ทำให้ผมตั้งใจแน่วแน่ว่าหลังจากเคลียร์กับสาวๆ กลุ่มนี้หมดจะเลิกใช้วิธีเย็ดแก้ปัญหาและจะไม่กินเหล้าจนขาดสติอีกเป็นอันขาด

แต่ยังไงผมก็ไม่ได้ปล่อยเวลาช่วงหยุดนี้ให้ผ่านไปเฉยๆ ในช่วงระหว่างพักฟื้นวันหยุดยาวผมก็เค้นสมองจำลองสถานการณ์เพื่อเคลียร์ปัญหากับสาวๆ ทั้งหมด โดยที่ได้ประเมินโอกาสรอดชีวิตหลังพบเจอแต่ละคนไว้แล้ว พอคิดถึงผลที่อาจจะเกิดแล้วยิ่งต้องจัดการแต่ละคนอย่างระมัดระวังให้ดีพอๆ กับไปแย่งน้ำผึ้งจากมือแม่หมีที่กำลังจำศีล

คนแรกฝ้าย ไม่ค่อยน่าห่วงเท่าไหร่เพราะยังไงก็ไม่ได้ทำพร้อมกับใครแถมมีอะไรก็น่าจะให้พี่ฟ้าช่วยได้ (แต่ถ้าพี่ฟ้ารู้เรื่องคนอื่นๆ ผมก็อาจจะตายได้)
นุ่น มีสิทธิ์โดนเธอกระทืบได้ ต้องพูดจาระวังมากๆ และต้องแก้ตัวเรื่องพี่แนทให้ดีๆ ด้วย
พี่แนท โอกาสรอดครึ่งๆ เพราะไม่รู้พี่แกจะโกรธแค่ไหนที่ผมทำไปคืนนั้น ก็ได้แต่หวังให้ด้านใจดีของพี่แก จะทำให้ไม่แจ้งความจับหรือไล่ผมออกก่อนจะได้คุยกัน
พี่แคทพี่เกด...ยังหวั่นๆ แต่ไม่ถึงกับน่ากังวลมาก ยังไงพี่สองคนนี้ก็ชอบเซ็กส์อยู่แล้วและสองสาวน่าจะปรับความเข้าใจกันได้ (ละมั้ง)

สรุปแผนผมคือไปเจอหน้ากันแล้วค่อยคิดอีกที โชคยังดีที่ผมไม่โดนแปะป้ายประกาศว่าเป็นบุคคลโรคจิต และโดนตำรวจลากตัวฐานทำอนาจาร ตลอดทางเดินเข้าห้องผมไม่มีใครทำท่าทางผิดปรกติใดๆ ทั้งสิ้น พอจัดการวางของเสร็จ ผมก็ดูตารางทันที พี่แนทมีประชุมเช้า พี่แคทพี่เกดเข้างานบ่าย (บริษัทนี้มันชิวจริงวุ้ย) อะ...น้องนุ่นเข้าออฟฟิศแถมช่วงเช้ายังอยู่คนเดียวด้วย ขอไปคุยก่อนละ

ผมสูดหายใจรวบรวมความกล้าอยู่หน้าห้องโปรแกรมเมอร์ หันซ้ายขวาก็ไม่เห็นมีคนอื่น ผมเลยผลักประตูเข้าไป ก่อนตกใจเกือบลื่นล้ม...
แนทกับนุ่นสองสาวพูดคุยหัวเราะสนิทสนมกัน ราวกับรู้จักกันมาป็นชาติ พอเห็นผมเข้ามาก็เหลือบมองนิดหน่อยก่อนทำราวกับผมไม่มีตัวตน จนผมยืนน้ำลายบูดอยู่หน้าห้องสักพักพี่แนทก็ตัดบทมาว่า

"พี่ไปประชุมเช้าก่อนนะ แล้วเดี๋ยวค่อยคุยกัน"

"ได้ค่าเจ๊" นี่ไปสนิทกันถึงขั้นเรียก เจ๊แล้วเหรอเนี่ย

"เธอไปญาติดีกับฝ่าย HR ตั้งแต่เมื่อไหร่" ผมเก็กเสียงยืนกอดอกทำข่มไว้ก่อนหลังพี่แนทเดินออกจากห้องไป

"ก็ตั้งแต่รู้ว่ามีผัวคนเดียวกันนี่ละ...แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะคะ ภาพจากกล้องนอกบริษัทที่ถ่ายติดพี่กับลูกหว้าหนูกับพี่แนทช่วยกันลบไปให้แล้ว" นุ่นพูดหน้านิ่งๆ ตายังมองจอคอมไม่หันมาสบตาผม เท่านั่นละครับผมวิ่งสไลด์เข้าไปกอดขาขาวๆของเธอทันที

"อุ๊ยย ขอบคุณมากเลยนะค้าบ คนเก่งของพี่ อยากได้อะไรมั้ยอ่า เด๋วพี่เลี้ยงหนมน้า" จังหวะนี้ต้องใช้ไม้อ่อน ลูกอ้อนเข้าว่าแทนละ

"อี๋ ทุเรศ ไปไกลๆเลยไป หนูกับพี่แนทยังไม่คิดบัญชีเรื่องที่พี่ทำกับพวกหนูเลยนะ"

"โถ่ๆ ตอนนั้นพี่เมาฟิวส์ขาด ยังไงจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วน้าาา" ผมลูบขาเธอไปไม่สนมือที่พยามผลักหัวผม จนผมหอมไปที่ขาอ่อนของเธอเบาๆ จนนุ่นขนลุก

"พอเลยๆ ไปอย่าลืมไปง้อพี่แนทด้วย" ท่าทางกับน้ำเสียงเธออ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด หน้าเริ่มแดงหันไปทางอื่น

"เอ่อ...ว่าแต่รู้เรื่องพี่กับลูกหว้าได้ไงอะ" พอเริ่มใจชื้นที่เธอไม่โกรธอะไรมากแล้วก็เริ่มนึกขึ้นได้ว่าเธอไปรู้เรื่องลูกหว้าได้ไง แล้วเรื่องของคนอื่นละ

"ก็ตั้งแต่พี่ให้หนูทำแอพกล้องวงจรปิดไง ดีนะที่หนูเขียนโค๊ดมันเองคนเดียว พอตรวจระบบไปก่อนส่งให้พี่ มันก็มีบั๊คขึ้นมา ตอนแรกมันแค่เด้งภาพตอนพี่กำลัง เอ่อ อยู่กลางสวนกับลูกหว้าตอนกลางคืนอะ หนูก็เลยไปไล่ดูบันทึกเก่าๆ ถึงเจอพี่กับคนอื่นๆ" นี่แสดงว่าเธอรู้มานานแล้วอะดิ แถมรู้เรื่องของทุกคนด้วย

"เอ่อออ...ครือว่า" จะแก้ตัวว่ามันเป็นงาน ที่ทำไปก็เพื่อบริษัท มันก็ดูทุเรศไป แต่จะโกหกเลี่ยนๆ มันก็ยิ่งแย่ไปอีก

"...ไปจัดการเรื่องเมื่อคืนให้เรียบร้อยก่อนก็ได้...วันนี้หนูเป็นเมนส์ไม่อยากคุยกับพี่ต่อละ" เธอถอนหายใจหนักๆ หลังเห็นท่าทางทำตัวไม่ถูกของผม จากนั้นก็ตัดบทไล่ผมออกมาดื้อๆ เลย ก่อนผมเดินออกจากห้องเธอก็ถามคำถามที่ผมไม่อยากจะคิดถึงและไม่ต้องการไปแตะต้องมันเด็ดขาด

"พี่เอ...พี่กับคนอื่นๆ เป็นอะไรกัน แล้วระหว่างเราควรเรียกว่าอะไรดี"
"..."
.
.
.
ผมเดินไปเดินมาคิดว่าจะพูดยังไงกับพี่แนทต่อดี แต่ก็เจอกับพี่เกดแทน ทำให้ปรับอารมณ์ไม่ทัน

"อ้าวเอ อาการดีขึ้นแล้วใช่มั้ย พอดีพี่ไปปฏิบัติธรรมนะ เลยไม่ได้เปิดมือถือ มีอะไรเหรอ"

"พี่ไม่ได้เข้าบ่ายเหรอ" พอเปลี่ยนคิวที่วางแผนจะเจอก็ทำเอาผมตั้งตัวไม่ทัน

"มีงานด่วนนิดหน่อยนะ แล้วที่โทรหาพี่มีอะไรเหรอ"

"ก็เรื่อง...คืนวันงานเลี้ยงไงพี่"

"อ่อออ คิดว่าเรื่องด่วนอะไร ก็สนุกดีออก อย่าไปคิดมากเลย" สมกับเป็นสาวใหญ่ไฟแรงสูง ไม่แคร์อะไรเลยจริงๆ

"...แต่ว่าพี่แคท เขา"

"น้องแคทเขาไม่ว่าอะไรหรอก พี่กับแคทก็พอจะเดาได้ตั้งนานละว่าเอแอบไปทำกับคนอื่นอีก ไม่ต้องห่วงหรอก" ไอคำว่าไม่ต้องห่วงพออกจากปากผู้หญิงนี่ทำเอาคิดมากจริงๆ

"พี่ว่าค่อยไปปลอบยัยแคทมันทีหลังก็ได้ แล้วยังไงอย่าลืมเหลือน้ำไว้ให้พี่บ้างนะจ๊ะ พ่อขุนแผนแสนสะท้าน" แกแซวผมด้วยมุขโบราณๆ ก่อนแอบขยำช้างน้อยผมเต็มๆจนผมจุกจนตัวงอ

อูยยย...ไม่โกรธจริงปะเนี่ย

พอพี่เกดเดินไปยังไม่ทันที่ผมจะยืนตัวตรง พี่แนทก็เปิดประตูออกมากับคนอื่นๆ พอดีทำเอาผมต้องรีบเดินไปหลบมุม แต่พี่แนทก็ตาดีเหลือบมาเห็นเข้า

"อี๋ น่าเกลียดทำอะไรนะมายืนกุมเป้าอยู่ตรงนี้ เดี่ยวคนก็หาว่าโรคจิตหรอก" พี่แนทเข้ามาว่าแต่พูดให้ผมได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น

"...เอ่อ คือ ผม ไม่สบายนิดหน่อยนะครับ"

"เป็นอะไรมากป่าว ทำไมวันนี้ไม่ลาไปเลยละ ไปห้องพยาบาลก่อนมั้ย" พี่แนทเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงก่อนมาขว้าแขนผมพยุงเดิน อืมมม เต้าอวบๆเบียดที่แขนเต็มๆ
ผมรีบหยุดความคิดหื่นๆ ตัวเองทันที รู้สึกยิ่งชั่วมากที่ไปทำกับพี่แนทคืนนั้น
พอเดินมาจนปลอดคนได้สักพักผมก็เอ่ยทำลายความเงียบ

"คือ พี่แนท เรื่องเมื่อคืน"

"...นุ่นบอกพี่หมดแล้ว แล้วเราละมีคนเห็นหรือเปล่า" ขนาดโดนไปแบบนั้นยังห่วงว่ามีคนจะเห็นผมหรือเปล่าช่างใจดีจริงๆ

"เอ่อ น่าจะไม่นะครับ ผมเช็คดีแล้ว"

"หึ...ยังดีนะคนเปิดมาเป็นน้องนุ่น ครวหลังก็อย่าไปเมาแล้วฉุดใครเข้าละ"

"เอ่ออ ครับ แน่นอนครับพี่"

"พอพี่ได้ เอ่อ เย็ดกับเอ อะ พี่ก็เลยรู้ว่าพี่เก็บกดอารมณ์ไว้แค่ไหน แล้วพอคุยกับนุ่นพวกเราก็พอรู้นะว่าคนอื่นๆ เขาก็ต้องการแบบนี้บ้าง พี่ไม่อยากให้พวกความสัมพันธ์แบบคู่รักมาทำให้งานมั่นยิ่งแย่หรอกนะ รู้มั้ยมีกี่คนที่ชีวิตต้องแย่ลงเพราะไอเรื่องกินกันในบริษัทนะ...ถ้าอยากให้เราอยู่กันแบบนี้ต่อพี่ก็ไม่ว่าหรอกนะแต่อย่าเกินเลยหรือไปเป็นชู้ใครละกัน"

เธอเทศน์ผมซะยาว แถมยังบอกเป็นนัยๆด้วยว่าจะไม่ให้ความสัมพันธ์ของเรามันเกินเลยไปกว่านี้ คงเพราะไม่อยากมาเป็นแฟนกับไอบ้ากามเสี่ยงคุกแบบผม ซึ่งก็ดีแล้วที่เธอไม่หึงโหดหรือเอาเรื่องจนไล่ผมออก ผมจึงอยู่ช่วยงานเธอก่อนพักเที่ยงเป็นการไถ่โทษ
พอช่วงบ่าย ผมมาหาพี่แคทแต่เธอกลับเอาแต่หน้าแดงหลบหน้าผม ถึงจะดูไม่ได้โกรธอะไรแต่กลับหันหน้าหนีผมอย่างเดียว

"พี่ครับ คือผมเจอพี่เกดแล้ว"

"ค่ะ" เธอดูลนลานรีบเก็บของจะหนีทันที

"คือจะมาคุุยเรื่องวันนั้นอะครับ"

"โอ้ยยย อย่าพูดเรื่องคืนนั้นได้ปะ พี่แค่เมาแล้วเผลอไปเท่านั่นนะ"

"เอ่ออ พี่ไม่โกรธใช่ไหมครับ"

"พี่ก็ยอมรับว่าพี่เองก็เผลอไปมีอารมณ์ด้วย น้องเอไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ"

"อ้อ แต่คนที่อยู่ด้วยกันทั้งโต๊ะนั่น สาวๆ ของเราหมดเลยใช่มั้ย ร้ายนะเราแต่อย่าไปมีเพิ่มละเดี่ยวจะไม่มีน้ำให้พี่กับพี่เกดเอา"
คำพูดทิ้งท้ายทำเอาผมต้องปาดเหงื่อยิ้มรับ แต่ยังดีที่สุดท้ายเธอบอกรอบหน้าถ้าจะทำแบบนั้นอีกขอให้พี่ไปพร้อมกับคนอื่นๆในที่ๆมีเตียงหน่อย
.
.
.
จากนั้นก็มาหาฝ้ายซึ่งไม่ได้โวยวายอะไรมาก แต่ผมกลับโดนพี่ฟ้าด่าซะหูชาโทษฐานทำน้องสุดรักของเธอต้องกึ่งเปลือยกลับบ้าน

"พี่รู้เรื่องที่ไปทำกับฝ้ายแล้วนะ คิดบ้าอะไรของเราถึงทำน้องเขาขนาดนั้น ห๊ะ เกิดเรื่องมาคนที่ซวยมันไม่ใช่เธอคนเดียวนะ"

พี่ฝ้ายสวดผมยกใหญ่ พร้อมกับอาแฟ้มไล่ฟาดหัวผมยังกะตีปิงปอง ส่วนฝ้ายปั้นหน้าหงิมๆ เรียกคะแนนสงสารแต่แอบทำตาสะใจตอนผมโดน

"เอาเลยค่ะแม่ ตีแรงๆเลยคะ"
เดี่ยวเถอะ...คราวหน้าจะเอาให้แก้ผ้ากลับบ้านเลยฝ้าย ผมก็ได้แต่คิดตัวก็รับอารมณ์พี่ฟ้าไป

ป๊าป ตุบ ผลัก  ดีที่ห้องนี้มันกันเสียงกับเป็นส่วนตัวพอๆกับห้องพี่นกฎหมายเลยไม่มีใครได้ยินเสียงผมถูกทุบ
คงเพราะตั้งท้องอารมณ์เลยยิ่งหงุดหงิดง่าย เธอเลยยิ่งเอาผมเป็นที่ระบายอารมณ์ สุดท้ายผมก็โดนพี่ฟ้าเอาแฟ้มฟาดบ้าง จิกหัวมาเตะเล่น บ้าง แต่ไม่ได้จริงจังอะไรมาก ดูจากแววตาแล้วคงหาเรื่องขยับตัวสะมากกว่า พอเธอเริ่มเหนื่อยถึงค่อยสงบลงนั่งหอบหายใจบนเก้าอี้
ช่วงท้องที่เริ่มมีขนาดที่นูนขึ้นมาเล็กน้อยจนสามารถสังเกตได้ยิ่งอยู่บนหุ่นบางๆของเธอทำให้เห็นชัดไปอีก ชุดหน้าร้อนของสองสาวก็ทั้งบางทั้งสั้นแต่ดันพอดีตัวจนเห็นสัดส่วนชัดเจน ยิ่งพอพี่ฝ้ายง้างตีรักแร้ขาวๆ กับกางเกงในที่ไม่ระวังมันก็ยิ่งโชว์ออกมาอีก จากที่พยามจะไม่ทำอะไรใครแล้ววันนี้ไอเจ้าท่อนผมมันก็โด่ซะอย่างนั้น

"มองอะไรยะ ไม่เข็ดเลยจริงๆ นะนายเนี่ย" พี่ฟ้าคงเห็นสายตาผม เธอถอนหายใจส่ายหน้า ส่วนฝ้ายยิ้มอย่างรู้ทันแถมยังล็อคประตูห้องให้อีก เอ่อ...ไม่ได้กะจะมาทำแบบนี้นะ
 
.
.
.
หลังผ่านศึกหนักมาผมว่าจะกลับห้องเพื่อตั้งสมาธิกับการแก้ปัญหาพี่นกต่อ อย่างน้อยๆ ก็กะจะไม่ยอมไปดื่มอีกเด็ดขาดจนกว่าจะแก้ปัญหาที่ค้างคากับพี่นกได้ ยังดีที่หลังจากสองสาวบัญชีหายโกรธผมแล้วก็ดูแลทำความสะอาดผมอย่างดี ไม่งั้นผมคงเดินออกจากห้องบัญชีไม่ไหวแน่

เอาวะอย่างน้อยก็ไม่ดื่มจนได้ละ พอคิดอย่างนั้นและกำลังจะเดินออกจากประตู
"เห้ยไอเอ พี่หน่องชวนพวกไม่ได้ไปงานวันก่อนมาก่อนมาเมาวะ งานนี้ยันหว่างนะโว้ย พี่เขาปิดร้านเลี้ยง"
เสียงจากพี่จอนพี่ที่เคยช่วยแก้ปัญหาให้เรียก...

"...โอเคครับพี่ ไม่เมาไม่เลิก" นั่นละครับ...

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[ผู้เฒ่าเซราะกราว]

 อ้าว....ไหนว่าจะไม่เมาจนฟิวส์ขาดแล้ว แต่เดินออกจากห้องบัญชี โดนชวนไปดื่มสุรายันยังหว่างก็รีบรับปากทันทีทันควันเลยนะ

[natt4556]

สุดท้าย ก็หนีไม่พ้น ระวังจะซ้ำรอยเดิมนะ

[kodzilla]

สาวๆใจดีทุกคนเลย

[Ops123]

ต้องเย็ดรวมอีกที แบบไม่เมาครับ

[sincethai]

สรุปเมาต่อดีกว่า เนอะ จะได้มีแรงเยอะๆ

[Kengchamp]

สุดท้าย ก็หนีไม่พ้นระบายนำ้อีกแล้ว

[noojane]

เดี๋ยวๆพ่อหนุ่มแค่เพื่อนชวนประโยคเดียวความตั้งใจก้พังทลายเลยหราาา

[kookai]

ดูแล้วงานก็จะยังคงเหนื่อยอยู่เหมือนเดิมนะครับ บำรุงร่างกายเยอะๆ นะครับ งานหนักแน่นอนครับ

[เอกcell]

เมาแล้วเย็ดรวม

[Jim Lord]

คงเมาเหมือนเดิม 555

[po3026]

ริอ่านเป็นนายสถานีรถไฟ ต้องสลับรางให้ดีละ ระวังรถไฟชนกัน

[thana7]

ไม่มีใครโกรธสักคนแถมให้เก็บน้ำไว้ให้ด้วยสู้ต่อไปนายเอเพื่อบริษัท

[poster007]

เมาต่อก็จัดเยดทั้งโรงงานเลยจะดีกว่านะนี้อิอิ

[kul1]

งานนี้ พระเอกของเราจะแก้ปัญหายังไงต่อละเนี่ย