อักขระวิเศษ SS3 บทนำ

[joker socool]

      ความสุขเป็นเหมือนความฝันที่ผ่านพ้นไปราวกับสายลมยามเมื่อพัดผ่านที่ไม่อาจหวนกลับเช่นเดียวกับหนุ่มนักศึกษาซึ่งได้พบกับความสุขจากเหล่านักศึกษารุ่นน้องและผู้คนที่ได้สร้างความทรงจำดีๆร่วมกันแม้จะต้องพบเจอกับเรื่องไม่คาดคิดมากมายก็ยังผ่านพ้นมาได้


      แต่ในเวลานี้  ช่วงเวลาปิดเทอม  ช่วงเวลาแห่งการพักผ่อน  เหล่าสาวๆกลับกระจัดกระจายไปกันหมด  ทั้งเหนิงกับน้าขวัญที่จู่ๆพ่อกับแม่เหนิงก็กลับมาจากต่างประเทศเพื่อรับไปเที่ยวด้วยกันเพื่อสานสัมพันธ์ครอบครัวโดยที่เหนิงไม่อาจปฏิเสธได้  น้องบุญก็อยู่เที่ยวจีนกับพ่อต่อหลังจากการประกวดมิสไชนิสผ่านพ้นไปและคงอยู่ยาวถึงเปิดเทอม  ส่วนแพรที่เคยชวนเขาไปไหว้พ่อแม่ที่ญี่ปุ่น  ตอนนี้เธอก็ไปอยู่กับครอบครัวเรียบร้อยแล้วโดยไม่มีเขา


      เรื่องนี้อันที่จริงเขาก็อยากไปหาทางครอบครัวแพรอยู่เหมือนกันเพียงแต่ติดปัญหาอยู่สองสามอย่างนั่นคือเขายังไม่อยากเปิดเผยมากเท่าไหร่ว่าคบกับแพรเพราะดูจากที่เคยเจอกับลูกน้องแพรอย่างน้าเชียรก็เหมือนจะไม่ได้แคร์เขาเลยสักนิด  อย่างน้อยก็ดูออกว่าชายชราร่างล่ำคนนั้นไม่ได้มองว่าเขามีอำนาจในการสั่งการเลยทั้งๆที่เป็นแฟนแพร  คงไม่ต้องบอกเลยว่าถ้าไปถึงบ้านแพรแล้วพ่อเธอรู้  เขาจะมีสภาพยังไง


      ...และอีกอย่างคือปิดเทอมนี้เขาต้องกลับบ้าน...


      "อืมมมม  ยังไม่นอนอีกเหรอคะ  หรือว่าตื่นเต้นที่จะได้กลับบ้าน" หญิงสาวร่างเปลือยเปล่าในผ้าห่มผืนหนาข้างกายเขาบิดขี้เกียจอวดความขาวเนียนอวบอิ่มในความมืดก่อนจะสอดมือผ่านชายผ้าห่มที่กองอยู่บนเอวเข้าไปจับลำเนื้อเหนียวเหนอะของหนุ่มน้อยคู่รัก


      "ก็...ทำนองนั้นแหละครับ  นี่ผมทำพี่ตื่นรึเปล่า" เขาถามกลับ  ดึงชายผ้าห่มลงให้พ้นทางก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปจับทรวงอกอวบอิ่มกลมตึงเต็มมือบีบขยำเล่นบ้าง


      "ซี๊ดดดด  ยัง  ถ้าอยากให้พี่ตื่นต้องจับตรงนี้" หญิงสาวชันเข่าขึ้นอ้าขากว้าง  ค่อยๆจับมือเขาเลื่อนจากหน้าอกลงไปตามหน้าท้องเรียบเนียนไปหยุดกลางหว่างขาที่มีกลีบเนื้อนุ่มอูมใหญ่เป็นหลังเต่าชวนมองอยู่


      "วันนี้เกือบสิบรอบแล้วนะพี่แต้ว  ยังไม่พออีกเหรอ"


      "ยัง...แปลกมั้ย  ยิ่งได้กลิ่นตัวน้องเน  พี่ก็ยิ่งอยาก  อือออออ" ครูสาวเอ่ยเสียงกระเส่าและค่อยๆนำทางกดนิ้วของเด็กหนุ่มสู่ช่องทางอันแสนชุ่มฉ่ำลงไปถึงโคนนิ้วพร้อมกับแดะสะโพกโหย่งตัวรับทุกสัมผัส


      "ไม่แปลกหรอก  ที่แปลกไปคือพี่ต่างหาก" เขากระซิบเบาๆก่อนจะขยับขึ้นคร่อมเหนือร่างอันร้อนฉ่าของครูสาว "กลิ่นตัวผมมีพลังดึงดูดผู้หญิงก็จริงแต่ก็แค่ช่วยให้อยากในช่วงสั้นๆเท่านั้น  พออิ่มก็ไม่มีผลอีกแต่กับพี่แล้วมันไม่เหมือนกันเลย...คงเพราะที่ไอ้หมอบ้านั่นสะกดจิตพี่ไว้แน่ๆ"


      "...น้องเนลำบากใจรึเปล่าที่พี่ยังไม่หาย..."


      "ไม่เลยครับ  ที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป  ผมไม่ติดใจหรอก" เขาปลอบอย่างนุ่มนวลในขณะที่ก้มลงประกบปากกับลานนมสีน้ำตาลอ่อนแล้วค่อยๆดูดมันช้าๆให้ครูสาวต้องเสียวสะท้านแอ่นทรวงถันเข้าหาด้วยอารมณ์ร้อนฉ่า


      "จ๊วบ  จ๊วบ  จ๊วบ  จ๊วบ"


      "อืออออออ  ถึงพี่จะไม่สดไม่สาวทั้งข้างหน้าข้างหลังแล้วแต่ยังมีอยู่อย่างนึงนะที่พี่ยังไม่เคยมีกับใครและพี่จะให้แค่น้องเนคนเดียว..."


      "อะไรครับ"


      "ลูกไงคะ"


      "อืมมม  ใจเย็นๆนะ  ยังไม่ถึงคิวพี่  ผมยังไม่ปล่อยในพี่หรอก"


      "สงสัยพี่ต้องสอนสุขศึกษาพื้นฐานให้น้องเนใหม่ซะแล้วสิ  อ๊าย!!!" หญิงสาวถึงกับสะดุ้งขนลุกซู่เมื่อเด็กหนุ่มรัวนิ้วตวัดเล่นในโพรงถ้ำลื่นโดยไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัว


      เขากวาดนิ้วคว้านคลึงไปตามจุดอ่อนภายในตัวเธอด้วยความช่ำชองก่อนจะหยุดนิ้วลงบนติ่งไตเหนือเนินอูมใหญ่ไร้ขนแล้วเร่งขยี้มันอย่างรวดเร็วแต่อ่อนโยน


      "ซี๊ดดดดดด  ผัวขา  เมียอยากโดนเอา!  อย่า!  อย่าให้เมียเสร็จคนเดียว  จะแตกแล้วๆๆ  อี๊ยยยยยยยย"


      ครูสาวใบหน้าบิดเบี้ยวแสนเสียว  ร่างอวบอิ่มสะดุ้งเฮือกกระตุกตามจังหวะนิ้วพร้อมกับกระฉูดความสุขสมออกมาเปียกชุ่มเลอะทั้งร่างเด็กหนุ่มและบนเตียงโดยไร้ซึ่งยางอายแต่อย่างใด


      "ไม่ต้องสอนผมเรื่องทำลูกหรอก  เรื่องนั้นมันเป็นสัญชาตญาณผู้ชายอยู่แล้ว" เขากระซิบ  ชักนิ้วมืออันชุ่มฉ่ำออกจากร่องลื่นมาดูดกินน้ำหวานบนปลายนิ้วให้เธอดู


      "พี่ไม่อยากกินยาคุมไปเรื่อยๆแบบนี้เลย...ไม่ต้องสนใจคำพูดน้องแพรแล้วปล่อยให้พี่ท้องเถอะนะ"


      "ไม่ได้"


      "ทำไมล่ะ  พี่ยังจริงจังไม่พอที่จะเป็นของเนเหรอคะ  ให้พี่เลิกกับพี่ชาติ  พี่ก็ทำให้แล้ว  ให้พี่อดทนกับน้องแพรเพื่อที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน  พี่ก็ทำ  และพี่มีความสุขมากจริงๆที่น้องเนมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ทั้งๆที่พี่ก็ผ่านอะไรต่อมิอะไรมา  เราสร้างเป้าหมายให้พี่อีกครั้ง  พี่ก็แค่ขอให้เราไว้ใจแล้วมอบเลือดเนื้อเชื้อไขมาให้พี่ดูแล  แล้วพี่สัญญาว่าจะไม่รบกวนน้องเนเลย"


      "แต่ว่า..."


      "เชื่อใจพี่รึเปล่า"


      "เชื่อสิครับ  พี่น่ะเป็นคนที่ผมเชื่อใจที่สุดเลยนะ" เขาตอบด้วยความลำบากใจ


      "ถ้าอย่างนั้นก็ทำตามใจของน้องเนสิคะ  อย่าให้ใครมาบังคับ  พี่พร้อมรับทุกอย่างที่น้องเนจะปล่อยเข้ามาในนี้อยู่แล้ว" แต้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสยิวซ่านพร้อมกับอ้าขาแหวกกลีบสาวเหนอะหนะอวดเด็กหนุ่มอย่างไม่รู้จักพอ


      "ถ้าพี่กลัวว่าผมจะไม่จริงจังงั้นพรุ่งนี้เราไปหาพ่อกับแม่ผมกันมั้ย  ท่านเป็นครูอยู่ต่างจังหวัด...และบางทีในระหว่างที่เราไปหยุดปิดเทอมกัน  พี่ก็อาจหยุดกินยาคุมด้วยก็ได้"


      "รักผัวคนนี้ที่สุดเลย  เมียจะตั้งใจมีเจ้าตัวน้อยน่ารักๆให้ได้เลยค่ะ"

      ในค่ำคืนแห่งความสุขนั้นเอง  ชายหนุ่มได้จมลงสู่ห้วงความฝันอันแสนหวาน  เขาฝันถึงบรรดาหญิงสาวที่ผ่านเข้ามาในช่วงชีวิต  ทั้งหมอไนท์  ทั้งครูแต้ว  ทั้งเด็กนักเรียน ม.ปลายอย่างน้องบุญ  ทั้งรุ่นน้องอย่าง  เหนิงกับแพรหรือแม้แต่เภสัชขิมกับน้าขวัญที่เขาฝากรักเอาไว้ในท้อง  หญิงสาวแต่ละคนต่างดีงามเหมือนดอกไม้แต่ละพันธุ์ที่ต่างมีดีในตัว  การที่ได้มีพวกเธอเคียงข้างมันคือความสุขที่สุดที่ผู้ชายคนนึงจะหาได้  และมีใครคนหนึ่งที่ถึงเขาจะไม่เคยได้เห็นหน้าแต่เขาก็รักเธอเช่นกัน


      "เน...ข้าเห็นเจ้าแล้ว...เจ้า..."


      "เร...นั่นคุณเหรอ" เขาครางอย่างไม่อยากเชื่อเพราะจู่ๆภาพในฝันของเขาก็ปรากฏร่างสาวผมบลอนทองยาวสยายท่าทางโอบอ้อมอารีย์อยู่ตรงหน้า


      "ข-ข้า...ใช่  ข้าเอง  ทำไมข้าถึงมาในร่างนี้แล้วทำไม..."


      "ผมก็ไม่รู้" เขาตอบด้วยความงงไม่แพ้กัน  แต่ด้วยความคิดถึงก็ทำให้เขาโผกอดเธอแน่น "คิดถึงที่สุดเลย  นึกว่าเราสองคนจะไม่ได้กลับมาเจอกันอีกแล้วนะ"


      "อือ...ข้าก็คิดถึง  ที่ข้ามาอยู่นี่คือฝันของเจ้าสินะ" เทพีแห่งแสงกอดกระชับร่างชายหนุ่มพลางทอดสายตามองรายละเอียดบนใบหน้าเขาด้วยความคิดถึง


      "ก็น่าจะใช่นะ"


      "ข้าดีใจจริงๆ  ที่ได้เจอเจ้าอีกครั้ง  50ปีแล้วในโลกของข้า  มันนานเหลือเกินที่ข้าต้องเฝ้าทนสะสมพลังเพื่อแค่สื่อจิตกับเจ้าได้"


      "50ปีเลยเหรอ...ว่าแต่ผมยังสงสัย  ในเมื่อเราอยู่คนละมิติกันแล้วทำไม..."


      "ทำไมเราถึงยังเจอกันได้น่ะเหรอ  งั้นข้าจะเล่าให้ฟังแล้วกัน...


      ...ในครั้งแรกที่เราเจอกัน  ข้าต้องรวบรวมพลังนานมากๆ  นานมากจริงๆถึงจะมีพลังพอแหวกมิติข้ามมายังอีกโลกได้  และถ้าใช้วิธีนั้นข้าก็คงกลับมาไม่ทันได้เจอเจ้าตอนมีชีวิตแน่  แต่โชคดีจริงๆที่เราสองคนได้...เอ่อ..." จอมเวทย์สาวผมทองใบหน้าแดงซ่าน  แอบหายใจแรงเมื่อคิดถึงความสัมพันธ์ของทั้งสอง


      "เชื่อมต่อกัน" เนต่อให้พร้อมรอยยิ้ม


      "อือ...เชื่อมต่อกัน  และเพราะเจ้าเป็นคีพเปอร์ซึ่งมีเลือดเป็นของมิติข้าอยู่มันถึงทำให้จิตของเราประสานเข้าด้วยกันได้ดีมากและทำให้ข้าได้ยินเจ้าเมื่อเจ้าคิดถึงข้า   แต่ตอนนั้นข้ายังไม่มีพลังมากพอจะติดต่อกลับก็เลยต้องรอต่อไปอีก"


      "งั้นแปลว่าตอนนี้เราสองคนจะคุยกันในฝันได้แล้วสินะ"


      "มากกว่านั้นอีก" เรกระซิบยิ้มๆ "เพราะสายสัมพันธ์ที่เชื่อมต่อกันของเราทำให้ข้าข้ามมิติมาอยู่ในฝันเจ้าได้  ในฝันไม่ต้องใช้พลังงานมากเพราะไม่ต้องแหวกประตูมิติเข้ามา  พูดง่ายๆว่าเจ้าเหมือนเสาอากาศที่จูนคลื่นให้ตรงกับข้าไว้แล้วเราถึงสื่อสารกันได้  ข้าก็เลยคิดว่าถ้าข้าใช้ทางนี้ผ่านเข้ามาในมิติเจ้าล่ะ  มันก็น่าจะเป็นไปได้นะ"


      "แต่แบบนั้นคุณจะไม่ต้องอยู่ในร่างผมเหรอ"


      "บ้าสิ  ข้าไม่ใช้ร่างเจ้าหรอก  ขอแค่เจ้าเป็นสื่อกลางให้ข้าข้ามเข้ามาในมิตินี้แล้วผ่านไปสิงในร่างอื่นก็พอ  ร่างใครก็ได้ที่มีของเหลวของเจ้าอยู่ในตัวเพื่อกักวิญญาณข้า  ใครก็ได้ที่เจ้าเลือกแล้วข้าจะอยู่ในร่างนั้นขอแค่ให้เราอยู่ด้วยกันก็พอ"


      "...แล้วต้องทำยังไงผมถึงจะพาคุณกลับมาได้ล่ะ"


      "เจ้าต้องสร้างสะพานเชื่อมระหว่างจิตเจ้าไปสู่จิตอื่น  มันเรียกว่าคาถาสิงฝัน  เจ้าต้องร่ายคาถานี้กับร่างเป้าหมายแล้วข้าจะผ่านจิตเจ้าไปอยู่ในร่างนั้น  อีกอย่างที่ต้องระวังไว้คือต้องมีพลังงานมากพอจะให้ข้าดึงมาใช้เพื่อก่อร่างวิญญาณในชั่วขณะนึงก่อนที่ข้าจะถูกผลจากของเหลวเจ้ากักขังไว้  เข้าใจรึเปล่า"


      "หมายความว่าผมต้องหาใครสักคนที่มีของเหลวของผมอยู่ในตัวเพื่อมาใส่วิญญาณคุณเข้าไปผ่านคาถาสิงฝัน  และระหว่างที่ทำพิธีก็ต้องมีแหล่งพลังงานมากพอให้คุณดึงไปใช้ด้วย  แบบนั้นใช่มั้ย"


      "เพราะแบบนี้แหละข้าถึงรักเจ้า" จอมเวทย์สาวกระซิบยิ้มๆ  หอมแก้มเขาอย่างนุ่มนวลแผ่วเบาด้วยความรัก "คราวนี้ก็ได้เวลาสอนคาถาสิงฝันให้เจ้ารู้แล้ว"


      คาถาสิงฝันเป็นคาถาระดับกลางที่มีพิธีต้องเตรียมยุ่งยากนิดหน่อยนั่นคือห้ามใครแตะต้องร่างระหว่างร่ายคาถาเว้นแต่เป้าหมาย  ถ้ามีคนอื่นมาแตะต้องร่างในระหว่างทำการสิงฝัน  คาถาจะถูกคลายในทันที


      นอกจากนั้นถือว่าเป็นคาถาที่ง่ายมากทีเดียว  แค่เพียงนึกถึงหน้าเป้าหมายแล้วท่องคาถาก็จะเข้าไปอยู่ในจิตของคนๆนั้นได้ไม่ว่าจะไกลแค่ไหน  ไม่ว่าเป้าหมายจะทำอะไรก็จะรับรู้ประสบการณ์นั้นร่วมกันได้  ซึ่งมันไม่ต่างจากที่เรเข้าไปติดอยู่ในร่างเหนิงเลยที่จะมีอารมณ์ร่วมไปกับร่างต้น  เพียงแต่คาถานี้ไม่สามารถทำให้จิตของผู้ใช้คาถาควบคุมร่างการเป้าหมายได้  ทำได้แค่ดลใจให้เจ้าของร่างรู้สึกอยากทำในสิ่งนั้นเท่านั้น  ซึ่งเนก็เป็นนักเรียนที่ดีของครูสาวผมทองเป็นอย่างมาก


คุยกันหน่อย :   กลับมาอีกครั้งกับเรื่องอักขระวิเศษ  เรื่องเก่าตั้งแต่เริ่มต้นในการเอามาลงในเว็บนี้  ขอเปิดด้วยบทนำเล่มที่ 3 ของผม  โดยตอนนี้จะขอไม่ซ่อน  ยังไม่อยากหมดอารมณ์ตอนเจอปลิง  ใครต้องการจะคอมเม้นแนะนำติชมจะได้คอมเม้นจากใจ  ส่วนใครไม่อยากคอมเม้นก็อ่านได้ตามสบาย  แต่ตอนหน้าขอhide ไว้นะครับ 

แล้วก็ถ้าใครสนใจเรื่องราวก่อนหน้านี้  สามารถอ่านได้แบบยังไม่รีไรต์ในห้องสารบัญหนังสือ  หรือส่วนที่รีไรต์แล้วใน MEB  ookbee  fictionlog นะครับ

เล่มที่ 2  ของนิยายชุด  อักขระวิเศษ

เล่มนี้เป็นเรื่องราวของจิตแพทย์หื่นกับหนึ่งในอดีตแฟนสาวของเจ้าหนุ่มเน
เรื่องราวจะปวดตับแค่ไหน  ต้องติดตาม
ช่องทางรับชม🛒🛒
Meb :






        อักขระวิเศษ-หมอวิปลาส                   อักขระวิเศษ-มนต์มืด

--------------------------------------------------------------------------------------------

เข้าสู่ห้องสารบัญหนังสือ

ห้องสารบัญหนังสือ

---------------------------------------------------------------------------------------------

[peddo]

หายไปนานเลยนะครับ ตับกำลังเริ่มหาย จะได้กลับมาปวดกันอีกแล้ว

[testman]

ยินดีต้อนรับกลับมาครับ ผมเห็นคุณโจ๊กหายไป นึกว่า แพไปแล้ว เห็นชื่อเรื่องแล้ว แอบดีใจ อ้าว มี ss3 ด้วย  ขอให้ที่ขายอยู่เฮง ๆ ปัง ๆ นะครับ

[2000HP]

รอมาเสมอครับ และผมจะรออุดหนุนเล่ม3 ในMEB นะครับ ชอบมาก

[Youtube11]

ภาคต่อที่รอคอย

[icanfly]

ผมขอพูดตรงๆเลยนะครับ
"ไม่คิดว่าจะได้อ่านss3เลย"  ฮ่าฮ่า!! อารมณ์ยังกับความหวังรึแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์เลย เอาss3ไปซื้อหวยน่าจะดี

[1819]

 ต้องกลับไปอ่าน  ss เก่าๆแล้ว      พึ่งจะได้อ่าน  เอาต้อนนี้  มิน่า เปิดเรื่องมา ดู งง ๆ อ้อ มี ss.เก่า มาแล้ว

[therasak]

ถ้าไม่ได้อ่านตอนก่อนหน้าแทบจะต่อไม่ติด​ กลวิธีการเขียนที่กระชับใช้คำไม่ฟุ่มเฟือย​ ทำให้อ่านสนุก​ และการผูก​เรื่อง​ชวนให้ติดตามครับ

[Ratpoom mini]

ในที่สุดท่านก็กลับมา

[Navee Wongsit]

ยินดียิ่งครับที่กลับมา ให้อ่านอีก

[Earths.eye]

ลืมไปเยอะ เดี๋ยวขอกลับไปเช็คซีซั่นเก่าๆก่อนครับ 

[legacy]

งั้นขอไปตามอ่านตอนเก่าก่อนนะครับ นานจัดเลย แต่ยังจำได้รางๆ 

[xonly-3259]

หาในookbeeไม่เจอ รอลงทีเดียวใช่ไหมครับ

[dragoness]

มีช่องทาง fiction log ไหมครับ

[P555]

ยัอนกลับไปดูตั้งแต่ season 1 แล้วครับ ดำเนินเรื่องได้น่าติดตามดีมากครับ