ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_magna67t

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 3 ลูกค้านักเรียน

เริ่มโดย magna67t, มีนาคม 25, 2024, 10:05:26 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 2 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้






chairat04


elelle




Am1112mA


fantastica

เพื่อนเมมโมหรือป่าว เมมโมอาจให้เพื่อนช่วยติดต่อแทน



Khammui

อ้างจาก: magna67t เมื่อ มีนาคม 25, 2024, 10:05:26 หลังเที่ยงผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 3 ลูกค้านักเรียน

แวะไปอ่านภาคที่แล้ว
ผู้ชายขายน้ำภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=278193.0

แวะไปอ่านเรื่องอื่น
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1  https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0

..............................................................................................

   ผมหันมามองหน้าไอ้เต  ผมนึกไม่ออกว่าใครมาตามหาผมอีก

"อายุก็....ราวๆเมมโมมั้ง  น่าจะยังเป็นนักเรียนอยู่ วันนึงกูเห็นแต่งชุดนักเรียนมา   ตั้งแต่เมมโมไปปีกว่าเนี่ย...  มึงไปเย็ดเด็กๆไว้แยะเหรอมึง  เชี่ย...ไม่เคยเล่าให้กูฟังเลย  แนะนำกูมั่งดิ  หลังๆมีแต่ป้าๆกะลุงๆมากๆ  เริ่มไม่สนุกหละ"
   "ใครวะ  กูนึกไม่ออก"
   "ไม่ต้องนึกหรอก  กูก็ไม่รู้จัก  เดือนที่แล้วเนี่ยกูเจอน้องเค้าสามครั้ง  ครั้งสุดท้ายเค้าบอกว่าคราวหน้าจะมาวันศุกร์นี้แหละ  ตอนทุ่มนึง  น้องเค้าให้บอกมึงด้วย  ถ้าไงมึงไม่เอาก็...แนะนำกูด้วยล่ะกัน"
   
   มันพูดทิ้งท้ายก่อนวิ่งไปที่รถที่วิ่งเข้ามาจอด   ผมยังคงยืนนึกว่าคนนั้นคือใคร  ตั้งแต่เมมโมไป ผมว่าผมไม่มีงานเด็กๆเลยนะ  ช่วงหลังก็ไม่เคยมีใครอายุต่ำกว่าเลข 3  แล้วเด็กๆแบบเมมโม..ผมก็มีแต่เมมโม  ตอนนี้เมมโมก็ไม่อยู่แล้ว  จะมีใครอีกวะ...

   แต่ถึงยังไง..วันศุกร์นั้น  ผมก็มายืนตามที่ไอ้เตบอกทุกอย่าง  มันไม่ให้รายละเอียดผมเลยว่า "น้อง" คนนั้นหน้าตายังไง  จะมาที่ไหน ยังไง ชื่ออะไร เบอร์อะไร    ผมยืนปล่อยอารมณ์รอลูกค้า  มองไปที่ถนนที่มีรถวิ่งกันไปมาอย่างวุ่นวาย  แล้วผมก็เห็นรถวีออสสีขาวหน้าตาเหมือนรถเมมโมวิ่งเข้ามาที่ผมก่อนจอดนิ่งริมฟุตบาต   ผมเดินเข้าไปเพราะคิดว่าคงเป็นลูกค้า

   "พี่คะ  พี่รู้จักคนชื่อม่อนมั๊ยคะ..."
   เสียงเจื้อยแจ้วจากในรถทักทายเข้ามาก่อน   ผมมองเข้าไปในรถ  ผมเห็นหน้าเธอไม่ชัดในความมืด  แต่จากเสียง วิธีการพูด และเค้าโครงหน้าตา  เธอน่าจะยังเด็กๆ   ผมนึกถึงเมมโมของผมทันที  วันแรกที่ผมเจอเมมโม ก็แบบนี้หละ  เธอมาแบบเดียวกันนี้เป๊ะเลย

   "พี่คะ  พี่คะ   ตกลงพี่รู้จักคนชื่อม่อนมั๊ยคะ  พอดีหนูอยากเจอเค้าอ่ะคะ  เคยบอกพี่อีกคนที่เคยยืนตรงนี้  แล้วพี่คนที่เคยยืนตรงนี้ไปไหนแล้วคะ"
   "ขอโทษทีนะน้อง  ผมไม่รู้จักนะครับ  ส่วนคนที่น้องพูดถึง  ผมก็ไม่ทราบนะครับ  แล้วน้องจะเที่ยวมั๊ยครับ"
   "อ๋อ  คือดูก่อนค่ะ  พอดีหนูมาหาคนชื่อม่อนอ่ะค่ะ  งั้น..ถ้าพี่เจอคนชื่อม่อน  ฝากบอกด้วยนะคะว่าอาทิตย์หน้าวันศุกร์หนูจะมาที่ตรงนี้อีกที  ตรงนี้เลยนะคะ มาตอนทุ่มนึงนะคะ  พี่ช่วยบอกม่อนด้วยค่ะ"
   เธอออกรถไปเมื่อพูดเสร็จ

   ผมเจอแล้วคนที่อยากเจอผม  แต่ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร  ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย  เที่ยวก็ไม่เที่ยว  จะมาหาผมเรื่องอะไร  งานนี้มันมีอันตรายรอบตัว  ผมทำอะไรต้องระวัง  อาจเป็นสายตำรวจหรือนางนกต่อหรืออะไรก็ได้  ผมเลยดูลาดเลาและไม่รีบแสดงตัว   ผมตั้งใจว่าวันศุกร์หน้าผมจะไปยืนอีก  ถ้าเธอมาใหม่ค่อยว่ากัน...
   ...

   "อ้าว  พี่คนนี้อีกแล้ว  ตกลงพี่เจอพี่ม่อนมั๊ยคะ..."
   คนเดิมเป๊ะ รถคันเดิมเป๊ะ
   "เจอ... พี่มีข่าวม่อนนะ  แต่ว่า...น้องต้องพาพี่ไปจากตรงนี้ก่อน  เอาไงดี  จ้างพี่ทำงานก็ดีนะ  ได้มีเวลาคุยกัน  ไม่งั้น...พี่คงต้องไปทำงานหละ"
   "อ๋อ ได้ค่ะ  หนูต้องให้เงินพี่เท่าไหร่คะ..."
   "พันนึงครับ  ชั่วโมงนึง"

   เธอเปิดกระเป๋าสตางค์แล้วหยิบแบ้งค์ 1000 ส่งมาให้ผมทันที  ผมรับไว้  แค่นี้ผมก็รู้ว่าว่าสาวน้อยคนนี้ไม่มีประสบการณ์เที่ยวผู้ชายขายน้ำมาก่อน   ผมเปิดประตูรถก่อนก้าวเข้าไปนั่งข้างหน้าเคียงข้างเธอ   สาวน้อยพยักหน้าและยิ้มให้  ก่อนออกรถ
   "ให้ไปไหนดีคะ"
   "เราจะคุยกันชั่วโมงนึงหรือมากกว่าชั่วโมงหละครับ"
   "ชั่วโมงเดียวค่ะ  หรือเอาง่ายกว่านั้นคือ..พี่บอกปุนเรื่องพี่ม่อนก่อน  แล้วพี่กลับเลยก็ได้"
   "อ้าว...ชื่อปุนเหรอ  แล้วน้องปุนรู้ได้ไงอ่ะ..ว่าม่อนเค้าเป็นพี่  อาจจะเป็นน้องก็ได้นะ"
   
   เธอขับรถมาไกลจากที่ผมยืนแล้วและจอดรถข้างทางในที่มีแสงสว่าง  และหันหน้ามาคุยกะผมอย่างเป็นเรื่องเป็นราว  แสงไฟจากถนนและตลาดโต้รุ่งแถวนั้น ทำให้ผมเห็นหน้าสาวน้อยชัดขึ้น  น่ารักนี่หว่า หน้าตาออกจะญี่ปุ่นเกาหลี 
   "พี่จะพาไปหาพี่ม่อนมั๊ยคะ  หรือให้ข้อมูลพี่ม่อนก็ได้คะ  ตกลง...พี่ชื่อไรคะ?"
   "พี่เหรอ  ชื่อม่อนไง"

   พอผมบอกชื่อผมเท่านั้นแหละ  เธอก็ยิ้มและบอกให้ผมลงจากรถ  แต่เธอก็เดินตามลงมาด้วย  เธอจูงมือผมไปที่ที่มีแสงสว่างชัดเจน แล้วเธอก็หยิบของในกระเป๋า ก่อนจะหยิบรูปถ่ายขึ้นมาใบนึง  เธอก้มดูแล้วก็มองหน้าผมก่อนก้มดูรูปนั้น
   "ใช่จริงๆด้วย พี่ม่อนจริงๆด้วย"
   "ใช่สิครับ  พี่ม่อนจริงๆ  คราวแล้วไม่อยากแสดงตัว เพราะพี่ไม่รู้ว่าน้องเป็นใคร  แต่เห็นอยากเจอพี่  ขับวนมาสองอาทิตย์แล้ว  มีอะไรเหรอครับ ถึงอยากเจอพี่ขนาดนั้น...."

   


zazter

ต้องเป็นเพื่อนน้องโมเม มาหาประสบการณ์มั่ง