ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 6 ความช่วยเหลือ

[oddsk]

พี่คินคือคนเดียวที่ช่วยม่อนได้

[Denzaa]

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 6 ความช่วยเหลือ

แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้   https://xonly8.com/index.php?topic=173287.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1  https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0

----------------------------------------------------------------------------------

   เครื่องบินเรามาถึงกรุงเทพช่วงค่ำแล้ว 

พอมาถึงเมมโมก็พาผมกลับไปคอนโดของเธอและไม่ยอมให้ผมกลับไปที่หอพักแถวบ่อนไก่อีก
   "เมมโมว่าจะมาอยู่เดือนนึง พี่ม่อนรีบจัดการเคลียร์ทุกอย่างและย้ายไปอยู่ถาวรกะเมมโมที่ญี่ปุ่นนะคะ เดี๋ยวเราไปทำวีซ่ากัน"
   "ว่าแต่...เมมโมบอกพี่ว่าจะไปเรียนที่อเมริกานี่นา  ทำไมมาอยู่ญี่ปุ่น  แล้วจะอยู่นานมั๊ย"
   "ก็นังปุนนั่นแหละ  แนะนำ  มันบอกว่าเรียนจบไฮสคูลที่อเมริกาแล้วมาต่อ ป ตรีที่ญี่ปุ่นดีกว่า ใกล้เมืองไทยด้วย ไอ้ปุ่นได้ไปหาง่ายและพี่ม่อนก็อาจจะได้มาหาด้วย"

ผมพยักหน้ารับคำตอบของเธอ  และนี่เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญที่สุดในชีวิตผมอีกครั้ง....  ผมยังกังวลเรื่องความสัมพันธ์กะเมมโม  ผมยังจำที่พี่น้ำพูดได้  ผมกลัวว่าเมมโมเบื่อ "ของเล่น" อันนี้   เธอก็คงจะไม่สนใจผมอีกต่อไป

   "ไม่หรอก  เมมโมไม่คิดอะไร  เมมโมไม่เคยคิดเลยนะว่าพี่มาเกาะกินอะไรเนี่ย  ถ้าพี่ไม่สบายใจ...เดี๋ยวเราช่วยกันหางานทำก็ได้"
   ..................................................................................................

   แต่เรื่องสำคัญแบบนี้....ผมต้องปรึกษาผู้ใหญ่คนเดียวของผม
   "พี่ชาติ  ผมมีเรื่องคุย  พี่มีเวลามั๊ย"
   พี่ชาติลากผมไปกินไก่ย่าง แต่รอบนี้ผมเลี้ยง   ผมเล่าให้พี่ชาติฟังโดยละเอียด  จากนั้นพี่ชาติก็สอนผมเหมือนเดิม

   "อ้าว..น้องเมมโมกลับมากะมึง  ไอ้น้องคนที่มึงไปอยู่กะเค้าสามเดือนแล้วเค้าหนีมึงไปเมืองนอกอ่ะนะ   มึงยังไม่จบกะคนนี้อีกเหรอวะเนี่ย   เฮ้อ..ไอ้ม่อน เอ๊ยยย   มึงนี่...  กูเตือนมึงกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปรักใคร่มากมายนัก    ไอ้ม่อนเอ๊ย...  แต่เอาเหอะวะ..ชีวิตมึง  คือถ้ามึงจะไปถาวรเลยเนี่ย...ก็คืนห้องเจ๊มันไป  ดีซะอีกกูจะได้ขยายห้องตีทะลุสองห้องเลย   ส่วนมึงอ่ะ  จะไปก็คิดดีๆนะเว้ย  มึงจะไปเกาะเค้ากิน   ถ้าเค้าโกรธมึง ถีบมึงทิ้ง มึงจะทำไง.... ไหนมึงพูดอังกฤษให้กูฟังซิวะ...    น่ะ...เห็นมะ  มึงแม่ง..ก็พูดไม่ได้  แต่เอาเหอะ  ถ้าเป็นกู...กูไปนะ  ไปตายเอาดาบหน้าวะ...  ที่นี่มึงก็ไม่ค่อยมีอนาคตมากมายนัก   ไอ้ขายน้ำเนี่ย ยิ่งแก่ยิ่งหาเงินยาก  กูเนี่ย เริ่มแผ่วแล้ว ลูกค้าหน้าใหม่ๆไม่ค่อยมี  จะมีก็ที่เคยเจอกัน   มึงไปแล้วเผื่อจะโชคดี   ถ้าไงกูก็ยังอยู่นี่  กลับมาก็มาเยี่ยมกูล่ะกัน"

   แล้วอีกคนที่ผมต้องปรึกษาคือเพื่อนคนเดียวของผม

   "เชี่ย  ไปจริงดิ  เรื่องแม่งนิยายน้ำเน่าโคตรๆเลยว่ะ   แต่...มึงแม่งโชคดีชิบหาย  ขายน้ำยังได้เปิดซิงด้วย  คนที่มึงไปแต่ละคนแม่งดีๆทั้งนั้น  เออ..ถ้าไงมึงมีหนทาง  พากูไปด้วยนะ..."
   "กูคงเลิกขายน้ำจริงๆแล้วว่ะ  เชี่ยเต  มึงเอาใจช่วยกูด้วยแล้วกัน"
   "มึงอ่ะ นิสัยดี สาวๆชอบ  ไอ้เมมโมก็รักมึงมากนะ  กูยังจำวันที่มันร้องไห้หามึงได้เลย...  เชี่ยเอ๊ย เป็นกูหน่อยไม่ได้ จะรักให้แม่งตายห่าไปเลย 555555"

   สองคนพูดตรงกัน  แม้ผมจะสองจิตสองใจในตอนแรก  ตอนนี้ผมตัดสินใจสู้ชีวิตที่พลิกผันใหม่อีกรอบ  เดือนเดียวเร็วมาก  ผมบอกคืนห้องเจ๊และจ่ายเงินส่วนที่เหลือ   ผมปิดบัญชีธนาคาร  ผมทำงาน "ขายน้ำ" มาตั้งนาน  ผมเก็บเงินได้แค่สองแสนสี่เอง  แต่ผมคงไม่ต้องใช้ที่เมืองไทยแล้ว  ผมแอบไปซื้อแหวนทองวงเล็กๆวงนึง  เสื้อผ้าผมไม่มีมากมายนัก  เมมโมบอกผมว่าให้เอาเสื้อไปแค่สามชุด  ที่เหลือซื้อใหม่ทั้งหมด  ที่ผมเอาไปแน่นอนคือตัวที่เมมโมให้และอีกตัวคือตัวที่ผมใส่เมื่อเจอเมมโมครั้งแรก  กางเกงในผมที่เลอะเลือดพรหมจรรย์ของเมมโมผมก็เอาไป  ผมไม่มีกระเป๋าเดินทาง นอกจากกระเป๋าซอมซ่อใบเดียว  แต่เมมโมมีถึงสามใบโตๆ...
   ........................................................................................

   มันคือการผจญภัยครั้งใหม่ในชีวิตของผมจริงๆ 

ผมเปลี่ยนชีวิตมาหลายครั้งแล้ว  ตั้งแต่แม่ตาย...ผมก็ย้ายมาอยู่กรุงเทพกะพ่อ   แล้วพอพ่อไปทำงานที่ใต้ ผมก็โดนย้ายไปอยู่โรงเรียนประจำกะครูอมรที่เชียงราย  และพอผมไปก่อเรื่องมากมายครูอมรก็เอาผมมาเรียนช่างยนต์ที่กรุงเทพและทำให้ผมมีอาชีพขายน้ำ  ตอนนี้เมมโมกำลังจะทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนแรงๆอีกครั้ง....

   "ดีใจมากๆเลยที่พี่ม่อนตัดสินใจมาอยู่ด้วยกัน"
   "เมมโม  ไปโน่นพี่ไม่มีใครอีกแล้วนะ  เมมโมคือคนไทยคนเดียวเท่านั้น...ที่พี่รู้จัก  ถ้าเมมโมทิ้งพี่ พี่ก็คงตายที่นั่นแหละ"

   สาวน้อยหันมาจุ๊บแก้มผมหลังจากรัดเข็มขัดเรียบร้อย  อีกไม่เกิน 5 นาที  ผมก็คงจะไปจากประเทศไทยที่ผมรักแล้ว  ผมยังไม่รู้เลยผมจะได้กลับมาอีกหรือเปล่า
   "เมมโมรักพี่เสมอนะ  และปีนึงที่เมมโมไม่เจอพี่  มันพิสูจน์พอแล้วว่าเมมโมรักพี่จริงๆ  คิดถึงเสมอ  อยากเจออยากอยู่ด้วย  พี่ม่อนก็ดูแลเมมโมเหมือนน้องของพี่แล้วกันนะ"
   "แล้วเป็นน้องเนี่ย  จะยอมให้พี่กอดตอนกลางคืนมั๊ยอ่ะ..."
   ................................................................................................

   ชีวิตในญี่ปุ่นไม่ต่างอะไรจากที่ผมเคยอยู่กะเมมโมสามเดือนที่เมืองไทย  อย่างเดียวที่ประหลาดคือผมพูดกะใครไม่รู้เรื่องเลย  ผมอ่านอังกฤษไม่ได้  ญี่ปุ่นก็ไม่รู้  ผมรู้จักที่ไปอยู่สามที่เท่านั้น คือร้านเซเว่นใกล้บ้าน  ร้านไทยที่พี่คินเฝ้า  แล้วก็มหาลัยของเมมโม  ที่เหลือผมไปไหนไม่ถูกเลยจริงๆ   กิจวัตรในแต่ละวันที่นี่คือส่งเมมโมที่มหาลัย  แล้วผมก็ไปรับเธอกลับตอนเย็น... เราอยู่กันอย่างมีความสุขที่ญี่ปุ่นมาเดือนนึง..

   "พี่ม่อน   เมมโมว่า..พี่ต้องรู้ภาษาญี่ปุ่นนะ  จะได้ช่วยให้พี่ทำอะไรได้ง่ายขึ้น"
   "พี่ไม่มีเงินไปเรียนหรอก  สงสัยแพง  ไม่เป็นไร  ภาษาใบ้ก็ได้  จริงๆพี่อยากหางานทำมากกว่า"
   "พี่ต้องเรียนภาษาก่อนสิ  ไม่งั้นพี่จะไปทำงานแล้วพูดรู้เรื่องได้ไง  เดี๋ยวเมมโมถามเพื่อนๆให้ว่าเรียนที่ไหนดี"

   ผมนึกถึงพี่คินทันที
"เมมโมพาพี่ไปหาพี่คินได้มั๊ย...  พี่คินเค้าสอนภาษา"
สาวน้อยของผมสงสัยว่าผมรู้ได้ไงว่าพี่คินสอนภาษา   ผมต้องอธิบาย  แล้วเธอก็ยิ้ม...ตาเป็นประกาย  เธอพาผมไปหาพี่คินที่ร้านไทยในวันนึงหลังจากที่เธอเลิกเรียน

"ได้เลย...ม่อน   ไม่ต้องใช้หนังสือ  พี่แจกชีท  พรุ่งนี้เริ่มเลยนะ  ไม่ต้องไปรับเมมโมได้มั๊ย  มาเรียนกะพี่  ปกติเริ่มตอนบ่ายสาม เลิกห้าโมง  แต่วันไหนพี่ไม่มีเรียนก็จะนัดวันอื่นให้  เรียนที่ชมรม...ก็อยู่ไม่ไกลจากร้านหรอก พอเดินได้   เอ้านี่..ที่อยู่ที่ชมรม  ส่วนนี่เป็นเบอร์โทรของพี่..."

   ด้วยความช่วยเหลือของพี่คิน  ผมก็ได้ไปเรียนจริงๆ  ครูสอนผมก็พี่คินนี่แหละ  ผมมีเพื่อนคนไทยเรียนด้วยกันอยู่สิบคน   ผมเรียนไปได้สักอาทิตย์นึง...
   "ม่อนคะ  ทำไมเก่งมากเลยอ่ะ  เรียนอาทิตย์เดียวก้าวหน้าขนาดนี้..."
   "ก็พอได้อ่ะครับ  มันก็ไม่ยากนัก  แต่ผมจำตัวหนังสือไม่ได้อ่ะครับ  มันยากอ่ะครับ"
   "เฮ้อ... พูดได้ยังไม่พอนะ  ต้องอ่านออกด้วยสิ  ไม่งั้นมันลำบาก   งั้นเอางี้  เรียนเสร็จแล้ว  ช่วงค่ำมาร้านไทยมั๊ย  พี่ทำงานถึงสองทุ่ม  ช่วงนั้นพี่จะช่วยสอนเพิ่มให้"
   "ผมขอเมมโมก่อนนะครับ"

   ผมทำอะไรต้องถามผู้ปกครองผมตลอด   และเมมโมก็ไม่ว่าอะไรที่ผมจะไปเรียนเพิ่มช่วงหกโมงถึงสองทุ่ม และทำงานที่ร้านไปด้วย  เมมโมกลับคิดว่าดีที่ผมไปเรียนที่ร้านไทย  เผื่อเธออยากได้อะไรก็ให้ผมเอากลับมา  แต่ข้อเสียอย่างเดียวคือ..ตอนเย็นผมจะไม่ได้กินข้าวกะเมมโม  แต่ก็เป็นข้อดีของเมมโมเพราะบ่อยครั้งที่เธอต้องทำงานกะเพื่อนๆตอนเย็น  เราสองคนได้ไม่ต้องห่วงกัน   ดังนั้น..ชีวิตใหม่ของผมจึงเริ่มหลังจากบ่ายสาม และหลังจากเรียนผมก็เดินกลับมาที่ร้านกะพี่คิน   แล้วก็ระหว่างนั่งรอลูกค้า..พี่คินก็สอนผมแบบตัวต่อตัว  ซึ่งแน่นอน  มันดีกว่ามาก  และภายในสองอาทิตย์ผมก็เริ่มพูดอะไรได้แล้ว   อย่างน้อยก็รู้ว่าสินค้าในร้านชื่อญี่ปุ่นเป็นไง   
   ...

   ทุกอย่างกำลังลงตัว... ทุกอย่างกำลังเป็นไปได้ด้วยดี   
แต่แล้วเย็นวันนึง...พอผมกลับถึงบ้าน  เมื่อผมไขกุญแจประตูเข้าไป  ผมตะโกนทักเข้าไปก่อนเหมือนที่ทำเป็นประจำ 

   "พี่ม่อนมาแล้ว....."

เมมโมไม่ตอบ..ไม่วิ่งมากอดผม  ผมเข้าใจว่าคงอยู่ในครัว  แต่พอผมเดินเข้าไปในห้อง...ก็ต้องตกใจอีกครั้ง

   "พี่ม่อนคะ  นี่...พ่อกะแม่ของเมมโม"
   ผมช้อคคาที่  ก่อนยกมือไหว้ทั้งสองท่าน   ชีวิตการมาอยู่กะเมมโมคงสิ้นสุดลงแล้ว
   "ไม่ใช่ค่ะ..พ่อ  พี่ม่อนไม่ใช่แฟน  พี่ม่อนทำงานที่ร้านไทย  เอาของมาส่งให้เท่านั้นแหละ  เดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะ"
   ผมต้องเล่นตามบทที่เมมโมมอบให้  เปิดเป้หยิบเอากระดาษชีทที่ผมเรียน ยื่นให้เมมโม  หน้าตาเมมโมตอนนี้ขอโทษผมสุดๆ
"คุณลุงคุณป้าครับ  เดี๋ยวผมขอกลับเลยนะครับ"
   เมมโมเดินมาส่งผมที่หน้าประตู  ก่อนยัดเงินใส่มือผม 10000 เยน  พร้อมบอกผมว่า
   "คืนนี้พี่หาโรงแรมอยู่ก่อนนะ  นอนบ้านเมมโมไม่ได้  แล้วค่อยคุยกัน..."

   สาวน้อยกอดผมและจุ๊บแก้มทีนึง  ก่อนเดินเข้าบ้านและปิดประตู  ผมกำเงินยืนช้อคอยู่หน้าบ้าน  ผมเหมือนหมาที่โดนเจ้าของเอามาปล่อย   เมมโมให้นอนโรงแรม?????...   โรงแรมมันอยู่ที่ไหน ทำไงวะ 

[Denzaa]

อันดับแรกไปหาพี่คินก่อน

[BooM_Za]

อย่าไปจ้าต้องหัดพึ่งตัวเองถ้ายืมจมูกคนอื่นหายใจก็จะเป็นแบบนี้แหละครับ

[kpkp]

พี่คินช่วยม่อนด้วย

[PhatZa]

ตกละกำลำบากเลย พระเอกเรา

[st3323liap]

ม่อนจะหาที่นอนคืนนี้ที่ไหน โรงแรมหรือ

[napakon]

โดนทิ้งให้นอนข้างนอกแล้ว

[batzmaru]

จะได้แสดงหนังญี่ปุ่นละมั้งเนี่ยม่อน

[Juupajups]

ไปหาพี่คิน พาฟินแน่นอน555

[somsong]

สงกรานต์ก็มาไม่ไปเที่ยวไหน
 

[basset]

ปัญหามาปัญญาเกิดนะม่อน

[basset]

พี่คิมจะมีใครม่หาไม๊

[joolo]

ซวยบ้ะพ่อตามา555

[dawdom]

กลับมาต้องจัดหนักแล้ว เพื่อแก้แค้น