มนตรา สงคราม ความรัก ตอนที่ 63: เธอคนนั้น

[KaohomLM]

   "ว่าไงนะ!!!" ข้าวหอมร้อง
   "เมื่อวาน เบญเขาหนีออกจากบ้านครับ ไม่ได้มาที่มหาลัยด้วย" ชาคริตบอก "หลัง ๆ นี่ผมเห็นเบญเขามาหาพี่บ่อย ๆ พี่รู้อะไรบ้างไหมครับ"
   ใช่ เธอรู้
   น้องเบญคิดว่า เมื่อตนเองใช้เวทมนตร์แบบควบคุมไม่ได้ จะทำให้คนรอบตัวเดือดร้อน
   คิดว่าเธอใช้เวทมนตร์สะกดจิตชาคริต กับแฟนคนอื่น ๆ ของเขา
   แต่จะให้พูดไปว่าอะไรดีล่ะ
   "อืม พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน" ข้าวหอมตอบ "คุยกัน ก็ไม่เห็นว่าเขาจะพูดเรื่องอะไรว่าจะหนีออกจากบ้านนะ"
   "พี่คุยอะไรกับเบญบ้างครับ" ชาคริตถาม "ทุกอย่างเลย เผื่ออาจจะช่วยผมหาได้"
   เอาล่ะสิ คุยเรื่องอะไรกัน นี่ชั้นก็ไม่ได้คิดไว้ด้วย
   "ก็.....เรื่องเสื้อผ้า เครื่องสำอางแหละ...."
   "พี่เค้าโกหก" สาวร่างเตี้ยที่ตามชาคริตมาบอก "ดูหน้าก็รู้"
   "พี่ข้าวหอมครับ มีอะไร บอกผมมาเถอะ" ชาคริตพูด เสียงเริ่มแข็ง "เรื่องนี้สำคัญนะครับ"
   "ชาคริต จะถามไปทำไม นี่..." สาวร่างเตี้ยก้าวขึ้นหน้ามา ในมือหยิบขวดแก้วใสเล็กออกมา เธอสาดน้ำยานั้นอย่างที่เห็นได้ชัดว่าตั้งใจจะให้โดนหน้าเธอ แต่ข้าวหอมเสกลมกรรโชกวูบใหญ่ออกมาจนน้ำยาที่สาดกระเด็นกลับไปโดนสาวตัวเล็กเต็ม ๆ หน้า
   "ไผ่หลิว!!!!" ชาคริตร้อง
   "เออ.....อือ......" ไผ่หลิวครางงง ๆ "ครายยยยยยยยยย......นี่..........."
   "เมื่อกี้คืออะไร" ข้าหอมถาม
   "ยา.....ยาหลอนประสาท........" ไผ่หลิวตอบ
   "ไม่มีใครสอนเหรอว่าอย่าเอาของแบบนี้มาใช้กับคนอื่นเนี่ย"
   "ม่ายยยยยย.....มี......."
   "ไปนั่งพักให้หายหลอนก่อนไป"
   ไผ่หลิวเดินส่ายหัวออกไปอย่างงง ๆ
   "พี่ข้าวหอมครับ!!!!!" ชาคริตหันมาเผชิญหน้ากับข้าวหอม "พี่มีอะไรก็บอกผมมาเถอะครับ ผมไม่รู้นะ ว่าระหว่างพี่กับเบญมีเรื่องอะไร แต่....."
   "ขอโทษด้วย พี่ไม่รู้อะไรจริง ๆ แต่ถ้าพี่นึกอะไรที่น่าจะช่วยเราได้ พี่จะโทรไปบอก โอเคไหม"
   ชาคริตลังเล ก่อนจะพยักหน้า และจดเบอร์ยื่นมาให้

   สิ่งแรกที่ข้าวหอมทำหลังแยกจากชาคริต คือพยายามติดต่อพี่นที
   และก็ยังติดต่อไม่ได้เหมือนเดิม
   "โธ่ แล้วจะไปหาตัวน้องเบญได้ที่ไหนเนี่ย"

   ขณะเดียวกัน
   หญิงวัยสี่สิบกลาง ๆ คนหนึ่งเปิดประตูกลับเข้าบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อนหลังจากทำงานหนักมาทั้งวัน
   "ไงแม่"
   เสียงเย็นชาที่ร้องเรียกทำให้เธอสะดุ้งโหยง หันมองหาต้นเสียง
   ชายหนุ่มหน้าซูบตอบยืนหลบอยู่ในเงามืด
   "ชะ.....ชัย.......ได้ไง........เอ็งตายแล้วตอนไฟไหม้คุกนี่"
   ไอ้ชัยแค่นเสียงหัวเราะ
   "แม่นี่ คิดอะไรก็ผิดตลอดนะ.........เหมือนที่แม่คิดจะปล่อยให้ผมเน่าอยู่ในเรือนจำเฮงซวยนั่น"
   แม่ของไอ้ชัยถอยกรูดด้วยความกลัวสุดขีด แต่ก็ไปติดชายฉกรรจ์ล่ำบึ้กสองคนที่เดินเข้าประตูตามหลังเธอมา
   "เป็นแม่ประสาอะไร หือ ถึงได้คิดทิ้งลูกแท้ ๆ ของตัวเองได้ลงคอ ทั้ง ๆ ที่ผมร้องขอ....ฝากความหวังให้แม่ช่วยเอาผมออกไป"
   "ฟะ.....ฟังเอ็งพูดเข้าสิ" แม่ของมันระล่ำระลัก "เอ็งข่มขืนผู้หญิงไปเป็นสิบ ทำหลักฐานมัดตัวไว้เต็มที่ แม่จะเอาอะไรไปช่วยเอ็งวะ แล้วที่เอ็งทำก็ไม่ใช่เรื่องถูก...."
   ตาของไอ้ชัยวาวโรจน์ แม่ของมันพยายามหนี แต่ชายฉกรรจ์ด้านหลังล็อคแขนเธอแน่น
   "ผมทำผิดเหรอ.....ผมแค่ทำสิ่งที่ผมทำได้....ผมผิดเหรอ........."
   มือที่กำจนเกร็งซีดขาวยกขึ้นมาที่คอ แม่ของไอ้ชัยกลัวจนตัวสั่นเทา
   "แล้วแม่ที่ไม่รักลูกตัวเองไม่ผิดกว่าเหรอ!!!!!!!!!!"
   สองมือบีบรอบคอผู้เป็นแม่เป็นแรง
   "ชัย!!!!!!!!!!" เสียงเย็นยะเยียบของหญิงสาวร่างสูงที่ยืนอยู่บนเชิงบันไดขึ้นชั้นสองทำไอ้ชัยสะดุ้ง รีบปล่อยมือออกจากคอของแม่มันทันที
   "โทษทีนะแม่ ผม......คุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ไปหน่อย"
   "ชัย.....ไปมอบตัวเถอะ"
   ไอ้ชัยทำหน้าเหมือนอยากบีบคอแม่มันอีกรอบ
   "แม่....ผม.....เตรียมของขวัญไว้ให้แม่.....ตามมาเถอะ....."
   ไอ้ชัยเดินนำขึ้นชั้นสองของตัวบ้าน ชายฉกรรจ์ทั้งสองลากตัวแม่ของมันตามไป โดยมีหญิงสาวในเสื้อคลุมดำปิดท้ายขบวน
   ที่ในห้องนอน แม่ของชัยเหลือบไปเห็นสามีของเธอถูกจับมัดอุดปากอยู่ที่โต๊ะข้างเตียง ดวงตาเบิกโพลง สามีของเธอพยายามดิ้นเต็มที่เมื่อเห็นเธอถูกลากเข้ามา แต่เชือกที่มัดอยู่ก็แน่นจนไม่ขยับ ที่ข้างกายเขามีหนุ่มอายุน้อยอีกสองคนยืนคุมอยู่ คนหนึ่งนั้นสูงเพรียว ขาวหล่อ ส่วนอีกคน คนที่ร่างเตี้ยล่ำดำถึก กำลังตรวจดูเครื่องมือรูปร่างพิสดารหลายอย่าง
   เตียงถูกเอาออกไปแล้ว ที่ตรงกลางห้องมีวงกลมขนาดใหญ่วาดไว้ด้วยของเหลวสีแดงที่เหมือนกับ.......เลือด
   "อุปกรณ์พร้อมหรือยัง ไอ้เป็ด" ไอ้ชัยถามหนุ่มร่างเตี้ยล่ำดำถึก ที่พยักหน้าให้มัน
   "แม่......ผมมีของขวัญให้แม่........ของขวัญที่สมกับสิ่งที่แม่ทำให้กับผม.........ไอ้เป็ด เอาเครื่องแหกหีออกมา!!!!!"   
   "ไม่นะ ไม่ ไม่ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   "ไม่ต้องกลัวนะ แม่.........ในสองสามชั่วโมงต่อไปนี้ แม่จะร้องขอให้ผมหยุด......แล้วก็จะร้องขอให้ผมอย่าหยุด..........แล้วจะขอให้ผมฆ่าแม่เถอะ.............ผมจะรอดูทุกขั้นเลย"
   "ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

   สาวในเสื้อคลุมดำยิ้ม
   พวกมนุษย์
   น่าสมเพช
   เป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว ที่เธอพำนักอยู่ในโลกนี้ โลกที่แตกต่างจากถิ่นกำเนิดของเธอโดยสิ้นเชิง นานพอที่เธอจะได้เรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่างที่ซ่อนเร้นอยู่ในแบบที่พวกพ้องของเธอที่เลื่อนลอยเข้ามาไม่มีวันได้รู้
   นานพอ ที่จะสร้างร่างใหม่ให้ตนเองที่ดูไม่แตกต่างจากสิ่งมีชีวิตในพิภพนี้
   นานพอที่จะดูดซับพลังงานที่อุดมล้นอยู่ในโลกนี้ ที่พวกมนุษย์ไม่รู้จักใช้งาน
   พลังแห่งอารมณ์ในด้านลบของมนุษย์ มีเพียงหนึ่งในล้านล้านเสี้ยว ที่ทะลุผ่านกำแพงกั้นไปที่โลกที่เธอกำเนิดมาได้ ที่นั่น พวกพ้องที่ต้อยต่ำของเธอรอดื่มด่ำในพลังนั้น
   แน่นอนทันทีที่มาถึงโลกนี้ อาหารที่มากมายเต็มไปหมดทุกหนทุกแห่งมักจะทำให้พวกพ้องของเธอคลั่งแล้วเที่ยวออกอาละวาดตระเวนหาทันที ราวกับผู้หิวโหยในทะเลทรายที่ว่างเปล่า อยู่ ๆ ก็มาพบราชวังที่เต็มเปี่ยมด้วยอาหารนานาชนิดเกินจะมีวันกินได้หมด
   สิ่งที่พวกนั้นมักจะไม่รู้ หรือกระตือรือร้นจนไม่ทันคิด คือพระราชวังแห่งนี้มีผู้ดูแลรักษาอยู่ พวกผู้พิทักษ์ ทันทีที่เที่ยวออกสูบกินพลังความโกรธ ความละโมบ ความหยิ่ง ความขี้เกียจ ความหื่นกระหายของมนุษย์ พวกมันก็จะมาเข่นฆ่าทำลายพวกพ้องที่ต่ำต้อยของเธอ
   กุญแจในการมีชีวิตจึงไม่ใช่การดื่มกินให้อิ่มหนำ แต่เป็นการแฝงตัวในเงามืด สูบกินอาหารที่ไม่มีใครเฝ้า ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครนึกถึง ค่อย ๆ ทีละน้อย ละน้อย และในขณะเดียวกันก็เรียนรู้ถึงที่หลบซ่อน และวิถีทางปฏิบัติในโลกนี้ เฝ้ามอง ว่าอาหารชั้นเลิศที่สุดเก็บรักษาไว้ในที่ใด ทำตัวอย่างไรไม่ให้มีใครสังเกต เรียนรู้ ถึงความสัมพันธ์ที่ลึกล้ำเกินกว่าแค่ผิวเผิน
   ราคะ ความหื่น กามารมณ์ เป็นหนึ่งในอาหารที่พวกพ้องของเธอโปรดปรานที่สุด และสาวพรหมจารีย์ก็เป็นเป้าที่เด่นชัดที่สุดของอารมณ์เหล่านี้
   แต่ในขณะเดียวกัน ก็เป็นเป้าที่เด่นชัดที่สุด ให้พวกผู้พิทักษ์เฝ้าระวังเหมือนกัน พวกพ้องที่ต่ำต้อยของเธอน้อยตัวนักจะเรียนรู้ในข้อนี้ พวกมันตรงเข้าไปหาสาวพรหมจรรย์ อาหารที่เตะตาน่ารับประทานที่สุด.....และโดดเด่นเห็นได้ชัดที่สุด แล้วตัวพวกมันเองก็ตกเป็นเหยื่อของพวกผู้พิทักษ์
   เธอไม่หาเหยื่อเป็นสาวพรหมจรรย์ ทันทีที่มีข่าวว่าสาวพรหมจรรย์หายตัว หรือมีอันเป็นไป พวกผู้พิทักษ์จะหันมามองทันที ว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดา อาชญากรรมของมนุษย์ต่อมนุษย์ หรือว่ามีอะไรอยู่เบื้องหลัง
   พวกพ้องของเธอน้อยตัวนักจะหนีรอดจากพวกนั้นได้
   มีบางกลุ่ม ที่เริ่มฉลาดหน่อย ซ่อนตัวอยู่หลังเครือข่ายอาชญากรรมของพวกมนุษย์เอง สูบกินพลังงาน เสริมสร้างเรี่ยวแรง จนแข็งแกร่งขึ้นมาได้ แล้วจึงออกประกาศศักดา เธอเฝ้าดูจนเห็นพวกนั้น ในโมงยามที่ใกล้ถึงจุดสำเร็จที่สุด บังเอิญไปดึงไอ้ระยำตัวหนึ่งที่เคยวางมือจากวงการนี้ไปแล้วกลับมา
   อากาศในห้องเย็นเฉียบลงทันทีเมื่อเธอนึกถึง.......ไอ้นที........
   ทันทีที่มันปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งกลางสมรภูมิ เธอก็รู้ชะตาของพวกพ้องที่น่าสงสารของเธอล่วงหน้า
   ไอ้คนทรยศ มันมีสิทธิ์อะไร.......
   หลังจากนั้น ไอ้พวกนั้นก็ขัดคำสั่งของเธอ ไปลั่นกับดักที่เธอเตรียมมาหลายร้อยปีก่อนที่มันจะพร้อมจริง ๆ แล้วแผนอายุหลายร้อยปีก็พังสลายไปต่อหน้าต่อตา
   โชคยังดี ที่ไม่มีอะไรพอให้ไอ้นทีจะสาวมาถึงตัวเธอเองได้
   แต่ยังมีอะไรที่เธอได้เรียนรู้มาในโลกนี้อีกเยอะ
   เยอะพอที่จะให้ได้รู้ว่า พลังที่แท้จริง คุณค่าที่แท้จริงของพวกมนุษย์ หาได้ในสิ่งอื่นที่สังเกตหายากกว่าพรหมจรรย์
   และ ณ เวลานี้ ความรู้สึกด้านมืดของมนุษย์ที่ไหลวนเวียนอยู่ในห้องก็รุนแรงจนเธอได้แต่ยิ้มแล้วยิ้มอีก
   คุณค่า คือสิ่งสำคัญของเครื่องสังเวย ยิ่งคุณค่ามาก พลังที่ได้จากการสังเวยก็ยิ่งสูง
   พวกพ้องของเธอส่วนใหญ่ มองคุณค่านั้นในแบบที่ผิวเผิน สิ่งที่มีค่ากับมนุษย์ทุกคน ชีวิต ทรัพย์สินเงินทอง พรหมจรรย์ ตัวเธอเองก็ปรารถนาพลังจากเครื่องสังเวยเหล่านี้ แต่เวลานับร้อยปีในโลกนี้ช่วยให้เธอได้เรียนรู้หลายสิ่ง คุณค่าของเครื่องสังเวยไม่จำเป็นต้องเป็นคุณค่าในสากลโลกเสมอไป เด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่ลุ่มหลงมัวเมาในความมืด สังเวยผู้ให้กำเนิดของตนเอง ก็เป็นคุณค่าแบบหนึ่ง ที่สร้างพลังมหาศาลจากพิธีนี้
   มากพอที่จะเรียกสมัครพรรคพวกออกมาได้เป็นร้อย ๆ ถ้าเธอต้องการ
   แต่พวกพ้องที่ด้อยพลังและปัญญาของเธอน้อยนักจะรู้จักหลบซ่อนจากสายตาของพวกผู้พิทักษ์ เรียกมันออกมามีแต่จะเรียกความซวยให้ตนเอง
   เธอดูดกลืนพลังงานที่ไหลเวียนออกมาด้วยความหิวกระหาย ให้มันชุบชูสร้างกำลังให้แกร่งกล้าขึ้น
   วันหนึ่ง เมื่อเธอพร้อม เธอจะผงาดขึ้นด้วยพลังที่เหนือกว่าสิ่งใดในโลกนี้ เธอจะกลืนกินดวงตะวันจันทราและดวงดาวทั่วนภา โลกของพวกมนุษย์จะไม่มีอะไรเหลือนอกจากเธอ และสิ่งที่เป็นของเธอ
   แต่วันนั้นยังมาไม่ถึง เธอทำได้แต่เพียงก้มหัวให้ต่ำ กลืนกินเศษอาหารที่พวกผู้พิทักษ์มองข้าม รวบรวมสมัครพรรคพวกทั้งที่เป็นมนุษย์และพวกของเธอ
   เมื่อครั้งที่โครงข่ายมหาเวทย์สั่นคลอนกำแพงระหว่างสองโลก มีพวกพ้องของเธอเกือบสองพันที่ข้ามมาที่ฝั่งนี้ได้ แม้ส่วนใหญ่จะถูกกำจัดไปแล้ว แต่เธอก็สัมผัสได้ว่ายังมีปิศาจชั้นเอกอยู่อีกสิบสอง ชั้นโทอีกสี่สิบ และชั้นตรีอีกเกือบสามร้อยตัวที่กระจัดกระจายกันอยู่ทั่วโลก
   ให้พวกผู้พิทักษ์ตามล่าพวกมันไปเถอะ!!!
   ยิ่งพวกมันทำเรื่องเอิกเกริกมากเท่าไหร่ ตัวเธอเองยิ่งปลอดภัยอยู่ในเงามืดมากเท่านั้น
   "นายหญิงครับ....." เสียงของหนุ่มรูปหล่อดึงเธอออกมาจากห้วงความคิด เธอก้มลงมองหน้าของมนุษย์ที่คุกเข่าอยู่แทบเท้าเธอ เธอพยายามครุ่นคิด เธอยังแยกพวกมนุษย์ออกจากกันไม่เก่งเท่าไหร่ ไอ้คนนี้....คือคนที่เพื่อนมันเรียกว่าตี๋ ใช่ไหม
   "ว่าไงเหรอ ตี๋" เธอยิ้มมุมปากน้อย ๆ เลียนแบบภาพที่พวกมนุษย์มักคิดว่าเป็นภาพของผู้หญิงใจดี
   "วันนี้.....นายหญิงพาท่านชัยมาแก้แค้นแล้ว.......พวกผมอยากขอโอกาส.....ให้พวกผมได้แก้แค้นบ้าง"
   "ใช่ครับ" มนุษย์ร่างเตี้ยล่ำดำถึกที่คุกเข่าอยู่ข้างหนุ่มหล่อบอก "พวกสาวที่มหาลัยทำพวกผมไว้เจ็บแสบมากครับ นายหญิง"
   "กับไอ้เหี้ยชาคริตอีก....มันแย่งคนที่ผมรักไปครับ"
   "รอ หนุ่มน้อย รอ วันหนึ่ง โอกาสนั้นจะมาถึง"  
   "ไอ้เป็ด!!!!!!!! เอาเครื่องช็อตไฟฟ้ามาาาาาาาาาาา!!!!!"

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Taizen]

ชัยโหดมากๆ

[teerawatc]

ปีศาจราคะตัวนี้ดูสุขุม ใจเย็น มากกว่าตัวก่อนๆ ที่ทำอะไรเอิกเริก จนต้องเจอกับนทีถึงขั้นพ่ายแพ้ราบคาบ

ตัวนี้ดูแผนสูง รอดูนายตี๋แก้แค้นชาคริต จะขนาดไหน

[peddo]

ที่แท้ก็เป็นสิ่งมีชีวิตจากนอกโลกหรือนี่ มหัศจรรย์พันลึกจริงๆ ข้างหอมกับเบญจะสู้ได้มั้ยนี่

[tatong2222]

   พี่นที ต้องรีบรักษาตัว แล้วมาช่วยกัน ไม่ให้พวกไอ้ชัยทำชั่วไปมากกว่านี้ 

[controlx]

ดาร์คไป๊

 

[kalampee]

น่าติดตามขึ้นเรื่อยๆ

[testman]

สรุป ต้องมีภาคใหม่แล้ว

Avenger นักเปิดซิง 55555

[singkanong]

ไอ้ชัยโหดมากจะทรมานหรือฆ่าพ่อแม่ของตัวเองได้ขนาดนี้เชียวเหรอ

[zero008]

ไอ้ชัยอย่างโหด

[cd13579]

ชัย... ชัยมึงทำโครตถึงเลย ถึงกับไม่เหลือความเป็นคนอะ

[sammyadong]

วันนี้มาแบบโหดมาก

[therasak]

จะโยงไปหาชาคริตกับสาว ๆ ในครอบครัวกันอย่างไร  น่าสนใจมาก  หนนี้คงดุเดือดเพราะรวมตัวแสบจากคุกมาพร้อมหน้า

[Xpass]

ชัยทำแบบรุนแรงสุดๆ

[optiplex]

ไอ้ชัยนี่โคตรโหดเลยนะ