ฉันตัดสินใจถูกหรือเปล่า(3)

[rattiya]

    ขณะที่ฉันตื่นลืมตาขึ้น ฟ้าเริ่มจะสว่างแล้ว ฉันพลิกมองนาฬิกาข้อมือของตัวเอง แล้วมองเลยไปเห็นพี่พงษ์นอนหลับหงายร่างอยู่ข้างๆ ฉัน จำได้รางๆ เพียงว่า เมื่อคืนตอนที่พี่พงษ์ชักทวนยักษ์ของเขาออกมาจากร่างฉัน น้ำรักของเราทั้งคู่ทะลักไหลตามมันออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ช่องคลอดของฉันในตอนนั้นยังคงขยับขมุบขมิบกระตุกเป็นจังหวะ พี่พงษ์ตะแคงร่างเข้ามากอดกระชับ จูบแลกลิ้นกับฉันอย่างดูดดื่มอีกครั้ง ฉันยังมีอารมณ์ท่วมท้น เราเล่นลิ้นกันอยู่นาน จนกระทั้งเผลองีบหลับไปตอนไหน ฉันจำไม่ได้จริงๆ
    ฉันรวบรวมสติ ลุกขึ้นเดินกะเผลกเข้าห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำล้างร่างกาย ส่วนละเอียดอ่อนตรงหว่างขาของฉัน มันบอบช้ำบวมแดง รู้สึกแสบทุกครั้งที่สัมผัสกับน้ำ ฉันพยายามชะล้างคราบรักของเขาออกจากร่างให้มากที่สุด เดินอย่างลำบากออกมาหาเสื้อผ้า เสื้อเชิ๊ตของฉันขาดวิ่น ยังดีที่ยกทรงและกระโปรงที่ผ่านศึกมายังพอใส่ได้ ฉันจึงเลือกเสื้อเชิ๊ตตัวหนึ่งของเขาใส่ออกมาก่อน ถึงมันจะโอเวอร์ไซต์ไปบ้าง แต่ก็คงพอดูเป็นแฟชั่นได้ถ้าเสียบชายลงไปในกระโปรง
    ฉันไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าคิดอะไรอยู่ ฉันไม่ได้โกรธเขา ฉันไม่ได้แคร์เรื่องการเสียตัวเพราะไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ที่ไหน รู้แต่เพียงต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด หรือว่า ฉันแอบน้อยใจเขาหรือปล่าว ตลอดทั้งคืนที่ผ่านมา ฉันรู้สึกตัวมาตลอดว่า เขาไม่ได้ทำรักกับฉัน แต่เขาทำรักกับเธออีกคน
    ฉันใช้ร่มดำคันใหญ่แทนไม้เท้า เดินเหมือนคนบาดเจ็บ ลงมาเรียกแท็กซี่ที่ด้านล่างเพื่อกลับคอนโดฯ ไม่ลืมที่จะแวะซื้ออาหารเช้าและยาเลดีนอร์ก่อนขึ้นห้องพัก หวาดๆ อยู่เหมือนกันว่ายาจะได้ผลสักกี่เปอร์เซ็นต์ แต่เท่าที่รู้ ยิ่งกินเร็วเท่าไร ก็ยิ่งป้องกันได้ดีขึ้นเท่านั้น
    ฉันกินอาหารเช้าที่ซื้อมา แล้วตามด้วยยา รวดเดียว 2 เม็ด ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนบนที่นอน เพราะถ้ารออีกชั่วโมงค่อยกินอีกเม็ดที่เหลือตามคู่มือ ฉันอาจจะเผลอหลับยาวเกินกว่าหนึ่งชั่วโมงก็เป็นได้
    แล้วมันก็เป็นไปตามนั้น ฉันมองนาฬิกาแขวนที่กลางห้อง นี่ฉันหลับไปมากกว่า 3 ชั่วโมงแล้ว รู้สึกปวดหัว ไม่สบายตัว ฉันจึงตัดสินใจโทรศัพท์ไปลางาน ฉันฝากบอกขอลางานถึงพี่พงษ์ด้วย เพราะเขาก็ยังไม่ถึงที่ทำงานเช่นเดียวกัน
    ฉันเริ่มโมโหตัวเอง คงเป็นเพราะฉันกินยาผิดวิธีหรือปล่าว นอกจากอาการปวดหัวตัวร้อน และน้องสาวของฉันที่ยังบวมแดงอยู่ ฉันยังรู้สึกปวดเต้านม น่าจะคล้ายกับอาการหัวนมคัดที่คุณแม่ทุกคนมักจะเป็นกัน นี่มันเคราะห์กรรมอะไรของฉัน ถูกข่มขืน แล้วยังต้องมานอนซมเพราะแพ้ยาคุมกำเนิดฉุกเฉินอีกหรือนี่?
    ฉันพยายามหลับเพื่อพักผ่อน หวังว่าเมื่อตื่นขึ้น อาการปวดทั้งหลาย รวมทั้งนมที่คัดน่าจะทุเลาลงบ้าง
    เสียงโทรศัพท์ภายในปลุกฉันให้ตกใจตื่น มันเป็นเวลาเริ่มพลบค่ำแล้ว ฉันหลับไปนานเท่าไหรไม่รู้ แต่ความปวด โดยเฉพาะอาการปวดเต้านมกลับยิ่งทวีคูณ เสียงจากโทรศัพท์หน้าเคาร์เตอร์ที่ล็อบบี้คอนโดฯ แจ้งว่าฉันมีแขกมาหา เสียงแขกที่พนักงานพูดถึงดังเข้ามาในโทรศัพท์ เสียงนั้นทำให้หัวใจฉันพองโต
    ฉันรีบลุกจากที่นอน รวบผมไว้ด้านหลังแบบลวกๆ จัดเสื้อผ้าที่ใส่ให้ดูเรียบร้อยที่สุด
    ครู่เดียว พี่พงษ์ก็มาปรากฏตัวที่หน้าห้อง
    ฉันเปิดประตูต้อนรับเขา รู้สึกตลกที่นานๆ จะมองเห็นเขาในชุดลำลองแบบนี้ เสื้อโปโล กางเกงกีฬาขาสั้น 4 กระเป๋า มือข้างหนึ่งถือถุงใส่อาหารขนาดค่อนข้างใหญ่ ในขณะที่มืออีกข้างถือถุงใส่ยาขนาดเล็กๆมาด้วย
    "ไม่สบายเป็นอะไรมากมั้ย พี่เข้าไปได้ไหม..."
    "อ๋อ...ไม่ค่ะ แค่ปวดหัวนิดหน่อย ดีขึ้นแล้วค่ะ"
    ฉันเพิ่งรู้ตัวว่า ตัวเองยืนยิ้มขวางประตูอยู่ เขาดูประหม่า แต่ก็ก้าวตามฉันเข้ามาในห้อง ฉันคงแสดงอาการเดินไม่สะดวกให้เขาเห็น เขารีบหิ้วของที่ถือมาไปวางที่โต๊ะกลางห้อง แล้วเข้ามาพยุงฉันจากทางด้านหลัง บังเอิญที่แขนของฉันเองไปกดเข้ากับหน้าอก ทำให้ฉันสะดุ้ง เขาถอยหลังออกห่างในทันทีนั้น
    "หน้าอกอลิสเจ็บใช่มั้ย... เพราะพี่หรือปล่าว..."
    ฉันได้แต่หลบตาส่ายหน้า
    "พี่ตกใจมาก เห็นเสื้อเชิ๊ตของอลิสกลายเป็นเศษผ้า เห็นร่องรอยที่โซฟา ทุกอย่างเป็นความผิดของพี่ทั้งหมด..."
    เขาก้าวเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าฉัน ขณะที่ฉันยังตะลึงคิดไม่ออกว่าเขาจะทำอะไร เขาก็บรรจงใช้มืออย่างระมัดระวัง ถอดชุดคลุมนอนของฉันออกโยนทิ้งไว้ที่โซฟาข้างผนัง ปลดสายชุดนอนผ้าบางเบาทั้งสองข้างของฉันให้หลุดออกจากบ่า ฉันไม่ได้ใส่บรา เพราะเจ็บคัดที่หน้าอก ดังนั้น เพียงแค่ขยับเบาๆ เนื้อผ้าลื่นก็ไหลลงมากองที่ช่วงเอวของฉัน
    พี่พงษ์ไม่ได้แสดงแววตาแห่งความสเน่หาใดๆ แต่เป็นแววตาแห่งความห่วงใย เขาตะแคงมองรอยจ้ำแดงๆ บริเวณด้านขวาของเต้านมที่เกิดจากมือของเขาเมื่อคืน สำรวจร่องรอยเรื่อยมาจนถึงบริเวณหัวปทุมที่เจ็บคัดทั้งสองข้าง
    "ไม่ใช่ความผิดของพี่พงษ์หรอก น่าจะเป็นเพราะอลิสแพ้ยาคุม..."
    "ยังไงก็เป็นความผิดของพี่อยู่ดี นั่งลงก่อนสิ.... มีแผ่นประคบเย็นหรือปล่าว ถ้าไม่มีเดี๋ยวพี่ลงไปซื้อให้"
    "มีเจลลดไข้แช่อยู่ในตู้เย็นค่ะ...."
    พี่พงษ์เดินไปที่ตู้เย็น หยิบเจลลดไข้ออกมา เกาะซองหยิบออกมา 2 ชิ้น แต่ยังไม่ฉีกออกใช้ เขาเอามันมาอังข้างๆ เต้าแต่ละข้างเหมือนทดสอบ เพราะเจลอาจเย็นเกินไปหากต้องสัมผัสผิวโดยตรง เมื่อฉันเริ่มชินกับความเย็นของเจลแล้ว เขาจึงเริ่มประคบกึ่งนวดเบาๆรอบหัวนมที่คัดอยู่ทั้งสองเต้า
    "ดีขึ้นมั้ย..." ฉันพยักหน้า แล้วเอี้อมมือไปจับมือทั้งสองของเขาไว้
    "ให้อลิสทำเองนะคะ..." 
    เขาส่ายหน้า และยังคงใช้ทั้งสองมือถือเจลประคบรอบๆปทุมทั้งสองข้างของฉัน
    ทำไมนะ ทั้งที่ฉันไม่เคยอายสายตาของหนุ่มนักสวิงเกอร์คนใดมาก่อนเลย แต่สำหรับเขา ทำไมฉันถึงรู้สึกอาย ที่ต้องมาเปลือยอกต่อหน้าเขาสองต่อสองแบบนี้
    "มีตรงไหนเจ็บอีกหรือปล่าว..."
    เขาฉีกเปิดใช้แผ่นเจลแล้วแปะมันติดกับเนินเหนือหัวนมทั้งสองข้าง จับฉันให้ยืนขึ้น แล้วเอื้อมมือมาจับผ้าด้านหลังของชุดนอน ดันให้มันไหลลื่นผ่านสะโพกของฉันลงไปกองอยู่ที่พื้นเบื้องล่าง
    ฉันไม่ได้ใส่กางเกงในเพราะหว่างขาที่ยังบวมช้ำ ในตอนนี้จึงอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ฉันเอียงอายหลบสายตาเขา ในขณะที่เขาก้มลงคุกเข่าอยู่ตรงหน้าของฉัน

[เลขาคิม]

   พี่พงษ์ ตามมาฮิวใจ ดูแลร่างกาย แล้วก็... มาตอกซํ้า อีกนํ้า หุ หุ หุ

[wic]

เดี๋ยวก็มีซ้ำอีกรอบ

[txxt30]

พี่พงษ์ต้องฉีดยาให้สักเข็มแล้วละ

[9toulek]

ดูแลแบบนี้มีสานสัมพันธ์ต่อยาว

[therasak]

โอ้ย พี่พงษ์อ่อนโยน ปานนี้  ใจอ่อนยวบเลย

[therasak]

พี่พงษ์ทั้งอ่อนโยนปลอบประโลมปานนี้  ใจอ่อนยวบ

[swss2511]

ดูแลดีไม่นานก็หายหรือจะจับฉีดยาอีกรอบจะหายเร็วขึ้น

[peddo]

ยังไม่ทันหายช้ำ จะโดนซ้ำอีกแล้ว เจ็บแล้วไม่จำ เอาให้หนำใจเลยพี่