แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 7 แสบซ่ามหาลัย ตอน 5 สัมผัสแรก

[magna67t เขียนเองอ่านเอง]

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 7 แสบซ่ามหาลัย ตอน 5 สัมผัสแรก

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก   https://xonly8.com/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย      https://xonly8.com/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์      https://xonly8.com/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม   https://xonly8.com/index.php?topic=249713.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง    https://xonly8.com/index.php?topic=266132.0

แฟนกู ภาค 1  https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2  https://xonly8.com/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3  https://xonly8.com/index.php?topic=244070.0
แฟนกู ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=254649.0

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=284920.0

ดูรายละเอียดได้ตามลายแทงที่แอดมินทำไว้ให้
https://xonly8.com/index.php?topic=173287.0
********************************************************************************
********************************************************************************


ผมประกบปากจูบพี่ตาลอีกที 

พี่ตาลรับรู้จากความรู้สึกได้อย่างรวดเร็ว ชัดเจน ว่องไว  พี่ตาลไม่ต้องการการมองเห็น  พี่ตาลก็รู้ได้ว่าการจูบของผมครั้งนี้ เชิญชวนพี่ตาลให้ตกหลุมความใคร่อย่างดิ้นไม่หลุด  แต่เหมือนพี่ตาลไม่ต้องการจะดิ้นหนีด้วยซ้ำ

"คืนนี้ สอนพี่นะ"
พี่ตาลดึงผมเข้าไปที่ที่นอนของพี่ตาล  ดันให้ผมนั่งลงบนที่นอน  พี่ตาลถอดเสื้อยืดผมออก  ส่วนบนของผมไม่มีอะไรเหลือแล้ว  พี่ตาลลูบคลำตัวผมตั้งแต่คอผ่านลงมาถึงอก  แขนผม รักแร้ผม ซี่โครงของผม และมาสิ้นสุดที่สะดือของผม 
"โห ก้อง กล้ามเนื้อเธอแข็งแรงมากๆ"

พี่ตาลจับลงมาที่กางเกงยีนของผม  มือพี่ตาลแม่นมากจับโดนส่วนนั้นของผมพอดีและบีบคลึงมันนอกกางเกงยีน 
"เชื่อมั๊ย  พี่ไม่เคยรู้เลยว่าของผู้ชายเป็นยังไง  ก้องรังเกียจพี่มั๊ย...พี่ถามจริงๆ"
"ไม่เคยครับ ผมไม่เคยรังเกียจหรือรำคาญพี่เลยครับ  ถ้าผมทำให้พี่ได้  ผมจะทำให้ทุกอย่างครับ"

พี่ตาลเริ่มปลดเข็มขัดและกระดุมออก  และดึงกางเกงยีนตามมา  ตอนนี้ผมมีแค่กางเกงในที่กั้นระหว่างผมกับพี่ตาล  มือของพี่ตาลยังคงบีบคลึงมันอย่างไม่ขาดตอน  ทุกสัมผัสของพี่ตาลคือการรับรู้แทนตา 

"ของผู้ชายเค้าใหญ่ๆแบบนี้มั๊ย"
"ก็คง...เอ่อ..แบบนี้มั๊งครับ"
"พี่ว่ามันใหญ่กว่าของพี่แยะเลยนะ  มันจะเข้าได้เหรอ"
"เข้าได้ครับ  เข้าได้ทุกคนแหละพี่"

แล้วพี่ตาลก็ดึงกางเกงในด่านสุดท้ายของผมลง  มือเธอสัมผัสกับท่อนลำของผม  พี่ตาลสัมผัสจนรู้ว่ามีหนังปิดบังส่วนหัวอยู่ครึ่งนึง  พี่ตาลรูดมันลง  เธอกำมือรอบลำของผมแล้วเริ่มลูบท่อนลำอย่างช้าๆ  สัมผัสที่แปลกประหลาดแบบที่ผมไม่เคยเจอทำให้ลำของผมออกอาการอย่างควบคุมไม่ได้  มันเริ่มขยายขนาด  ซึ่งแน่นอน พี่ตาลต้องรับรู้มันได้  เธอเงยหน้ามาทางผม  แต่สายตาพี่ตาลกลับจับจ้องที่ฝาผนัง  สีหน้าของเธอแสดงถึงความแปลกใจกับสิ่งที่อยู่ในมือ

   "มันใหญ่มากๆ  นี่มันกระตุกๆนิดๆด้วยนะ  โห  ตอนนี้แข็งมากๆ  อ๋อ...มันเป็นอย่างนี้เอง  ตรงโคนมันมีขนด้วยเนอะ  ของก้องมันยาวมากมั๊ยอ่ะ  พี่ไม่เคยจับต้องของผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย  มีเส้นเลือดปูดๆด้วย  อ้อ  อันนี้คืออัณฑะใช่มั๊ย...."

   สัมผัสของพี่ตาลคือการรับรู้  แต่ไม่ใช่การกระทำที่ให้ผมเกิดความเสียว  แต่สัมผัสที่แปลกใหม่นี้ทำให้ผมตื่นเต้นสุดๆ   ผมไม่อยากทำอะไรพี่ตาลเลย  ผมไม่ได้รังเกียจพี่ตาล  แต่อีกสองวันผมจะเจอกับซาย่าแล้ว  ตอนนี้ผู้หญิงคนไหน  ผมก็ไม่สนใจทั้งนั้น  แต่ดูเหมือนพี่ตาลจะไม่คิดแบบนั้น

   "ก้อง  ของผู้ชายมันมีรูที่เดียวเหรอ อันนี้คือทั้งฉี่และฉีดน้ำเชื้อใช่มั๊ย"

   พี่ตาลถามและปลายนิ้วชี้พี่ตาลแตะที่รูอยู่  น้ำหล่อลื่นผมออกมาแล้ว  มันเสียวและแปลกใหม่  ผมจับมือพี่ตาลแน่น
   
"พี่ตาลครับ  เราหยุดก็ได้นะครับพี่  ก่อนที่ผมจะหยุดไม่ได้ครับ"
"ไม่เป็นไรหรอก  ขอพี่เรียนรู้เหอะนะ  พี่คงไม่เจอใครใจดีเหมือนก้องแล้ว"

พี่ตาลกำขยำท่อนลำของผม และไม่นานนักก็เปลี่ยนเป็นรูดขึ้นลง พี่ตาลกำลังชักว่าวให้ผม  ผมไม่ได้สอนพี่เค้าเลยว่าควรทำไงกะมัน  คงจะเป็นธรรมชาติมั๊ง  ผมนอนเงียบสนิท  ความเสียวที่พี่ตาลทำให้มันไม่ทะลักทะลายจนผมทนอะไรไม่ได้  ผมยอมให้พี่ตาลผู้น่าสงสารเล่นของผมไปเรื่อยๆ 

"กลิ่นมันเริ่มเปลี่ยนไปแล้วก้อง  ก้องจะถึงจุดสุดยอดแล้วใช่มั๊ย"
   "โอ๊ย...ครับพี่  พี่ตาลหยุดเถอะครับ  เดี๋ยวน้ำมันจะพุ่งออกมาเปรอะหมดนะครับ"
   "ให้พี่ได้รู้นะ...ว่ามันเป็นไง พี่ทำแบบนี้ดีมั๊ย"
   "ดีมากครับ..พี่    ดีมากๆครับ

   เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว  พี่ตาลไม่ย่อท้อที่จะรูดให้ผมเรื่อยๆ  ทั้งสองมือทำงานร่วมกัน  มือนึงดึงลำของผมรูดขึ้นลง  อีกมือก็ลูบไปตามตัวของผมอย่างแผ่วเบา   มันเป็นอะไรที่ผมไม่เคยเจอมาก่อนเลยจริงๆ  ตอนนี้ลำผมแข็งสุดๆ  มันพร้อมแล้วสำหรับการปล่อยน้ำ  พี่ตาลรู้สึกจากกลิ่นและสัมผัสที่มันเริ่มแข็งเกร็งมากขึ้นเรื่อยๆ  ผมไม่ไหวแล้ว  เอามือจับมือพี่ตาลและรูดลำผมในจังหวะที่เร็วขึ้น 
   "พี่ตาลครับ  ผมไม่ไหวแล้วครับพี่...."

   พอสิ้นสุดคำพูด  น้ำก็พุ่งกระฉูดออกมาปะทะใบหน้าพี่ตาล  มันพุ่งออกมาอีกหลายระลอกต่อกัน  และฉีดขึ้นบนหน้าพี่ตาลหลายครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้  พี่ตาลถึงกับสะดุ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  แต่มือพี่ตาลไม่ได้หยุดทำเลย  หลังจากมันปล่อยน้ำมาเพียงพอแล้ว  พี่ตาลยังคงรูดมันอยู่  น้ำกามผมมันลื่นและเมื่อโดนพี่ตาลถูกับส่วนหัวต่อไป  ผมถึงกับร้องลั่น  บีบมือพี่ตาลแน่น

   "พี่ตาลครับ  โอ๊ย  เสียวครับพี่ เสียวมากครับ  พอแล้วครับ อย่าครับพี่  โอ๊ย  ..พอแล้ววววว  โอ๊ย โอ๊ยๆๆๆ"
   พี่ตาลทำเร็วขึ้นแบบที่ผมสอนเมื่อกี้นี้  ความเสียวรอบนี้มันมากมายสุดที่ผมจะทน  ผมจับมือพี่ตาลแน่น เกร็งตัวก่อนจะพ่นน้ำตามออกมาอีกครั้งในเวลาเพียงแค่ 5 นาที   ผมจับมือพี่ตาลแน่นและดึงพี่สาวคนใหม่ของผมขึ้นมาจูบโดยไม่สนใจน้ำกามที่เลอะบนใบหน้าสวยงามของพี่ตาล   ลิ้นของผมผลักดันน้ำกามให้ไหลเข้าปากพี่ตาล 

พี่ตาลได้ลิ้มรสน้ำกามของผมแล้ว.......ผมกอดพี่ตาลแน่น

แต่ผมคิดว่าผมควรหยุดกะพี่ตาลแล้ว ก่อนที่ผมจะล่วงเกินพี่ตาลไปมากกว่านี้   ผมไหว้ขอบคุณพี่ตาล  ผมรู้ว่าพี่ตาลคงไม่เห็น  ผมดึงพี่ตาลนั่ง  และผมก็เอาทิชชูมาเช็ดหน้าให้พี่ตาลอย่างทะนุถนอม  พี่ตาลยิ้มตลอดเวลา  และหยิบทิชชูมาเช็ดหน้าให้ผมเหมือนกัน

   "พี่ทำก้องเจ็บมั๊ย"
   "ไม่เลยครับพี่  มันดีมากๆนะครับ  พี่ตาลครับ วันนี้ผมขอกลับก่อนนะครับพี่  ไว้ผมกลับจากญี่ปุ่นจะมาหาพี่ใหม่นะครับ"
   
   การตัดสินนี้คงขัดใจพี่ตาลไม่น้อย  แต่ผมอยู่ไม่ได้หรอกครับ  ถ้าอยู่แปลว่าพี่ตาลคงต้องมีอะไรกับผมในคืนนี้แน่นอน  ผมอยากให้พี่ตาลเป็นพี่สาวของผม ที่ไม่ได้เป็นอย่างอื่น  ผมไม่อยากซ้ำเติมความยากลำบากให้พี่เค้า
   ..........................................................................

   ต้นเดือนเมษาผมก็ไปหาซาย่า 

รอบนี้ซาย่ามารับพร้อมกับเอมี่และมิซ่า  ผมดีใจมากๆ  ที่ได้เจอกับสามคนนี้อีก  วันเวลากับซาย่าเป็นวันเวลาที่ผมมีความสุขเสมอ  ไม่เคยมีเรื่องที่ขัดเคืองใจระหว่างเราเลย  น้องสองคนก็ดีใจสุดๆที่ผมมาหา  ทั้งสามคนช่วยกันรับภาระทำให้ผมมีความสุข

วันหนึ่งหลังจากผมเสร็จสิ้นภาระกิจพาซาย่าไปสวรรค์  ผมได้เล่าเรื่องของพี่ตาลให้ฟัง...

"ก้องคุง...  ซาย่าคิดอีกอย่างนึงนะ  ความจริงพี่ตาลคงอยากรู้อยากเห็นอยากลองมากกว่าที่จะผูกพันกะก้องคุงนะ   ซาย่าคิดว่าถ้าซาย่าตาบอดตั้งแต่เกิด  ซาย่าก็จะไม่มีทางรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นไง  ทำยังไงกัน  ก็คงอยากรู้เป็นธรรมดานะ   ถ้าซาย่าเป็นก้องคุงก็คงช่วยพี่เค้า..."
"แต่....ซาย่า...นั่นหมายความว่า ก้องคุงก็ต้องไปมีอะไรกะคนอื่นนะ"
ซาย่าหัวเราะ  และหันมาจูบแก้มผมครั้งนึง...
"แหม...ก้องคุง  เอมี่ มิซ่า ฮานะ  จะว่าไปก็คนอื่นเหมือนกัน  ซาย่าไม่ว่าไรหรอก  เรายังไม่ได้แต่งงานกันนะ  ก้องคุงจะมีชีวิตยังไง ซาย่าก็คงไม่เกี่ยวข้องหรอก..."

ผมกอดจูบซาย่าอีกครั้ง  แฟนผมคนนี้...รักผม...แต่ไม่เคยหวงผมเลย  ตอนนี้กำลังเปิดทางให้ผมไปนอนกะคนอื่นด้วยซ้ำ   
"มันขึ้นกับก้องคุงเลยนะ  การมีสัมพันธ์กับคนอื่นแล้วอาจทำให้ผูกพันจนก้องคุงรักเค้า  ถ้าก้องคุงมีความรักกะคนอื่น  ซาย่าก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากเสียใจ...  สำหรับซาย่าแล้ว  ซาย่าไม่มีคนอื่น เพราะซาย่าไม่ได้รักใครอีกแล้วนอกจากก้องคุง...."

เวลาแค่สองอาทิตย์  มันน้อยมากเกินไปสำหรับพี่น้องสามคน  แต่ผมต้องกลับแล้ว  ซาย่าบอกให้ผมตั้งใจเรียน  และซาย่าจะตามมาเรียนโทที่เมืองไทย  ถึงเวลานั้น...ก็จะได้อยู่ด้วยกัน
   .....................................................................................

   เครื่องบินผมมาถึงกรุงเทพในเช้าวันแรกหลังจากหยุดสงกรานต์ผ่านพ้นไปแล้ว  ฟ้ายังไม่สาง  ผมกลับไปนอนที่คอนโดก่อน  ผมยังไม่ลืมที่ซาย่าพูด  และผมก็ไม่ลืมพี่ตาล    หลังจากนอนเต็มอิ่ม  ผมตื่นมาพร้อมกับเจอหน้าเก๋ที่มาทำความสะอาดคอนโดให้  เก๋ยิ้มและถามผมว่ารู้หรือยังว่าใครให้ตุ๊กตาหมี   เออ..ผมลืมไปเลยสินะ  ใครวะเนี่ย  ไอ้โอ๋เหรอ  ไม่นี่... ไม่เห็นมันจะพูดไรเลย  รึจะเป็นไอ้เชี่ยเอ็มที่หาเรื่องแกล้งผมอีก  แต่ไอ่ห่านี่มันเกลียดตุ๊กตา...โอ๋เคยบอกผม

   ผมเปิดมือถือ  โห....มิสคอลจากพี่ตาล 10 ครั้ง  เกิดอะไรขึ้นกะพี่ตาล..ผมโทรไป  พี่ตาลไม่ได้รับสาย  นั่นยิ่งทำให้ผมร้อนรนมาก   ผมคว้ากุญแจรถ  ก่อนไปบอกเก๋ให้ล้อคห้องก่อนกลับ  เก๋เองก็ออกจะงงและแปลกใจและผิดคาดมากๆที่ผมไม่จบกะเธอในวันนี้   แล้วผมก็พรวดพราดออกไป  ระหว่างทางผมโทรหาพี่ตาลตลอด  แต่ยังคงไม่ได้รับสาย  พี่ตาลเป็นอะไรไป....  ผมไปที่โรงเรียนทันที  โรงเรียนบอกว่า..พี่ตาลไม่แวะมาที่ทำงานช่วงสงกรานต์เลย 4-5 วันแล้ว  ตามปกติครูตาลจะเข้ามาเสมอ  แต่ปิดสงกรานต์นี้ครูตาลหายไปโดยไม่ได้บอกที่โณงเรียนว่าจะไปไหน  โรงเรียนก็ติดต่อพี่ตาลไม่ได้เหมือนกัน    ผมเลยรีบกลับไปที่หอพี่ตาลแล้วรีบขึ้นไปที่ห้อง  หน้าห้องยังมีรองเท้าของพี่ตาลอยู่  ผมยืนเคาะประตูเกือบสิบนาที  จนป้าที่อยู่ข้างห้องพี่ตาลเปิดประตูมาบอกว่าให้ผมลงไปติดต่อข้างล่างเพื่อขอกุญแจมาเปิด   เพราะไม่เห็นหนูตาลมาหลายวันแล้วเหมือนกัน   ทันทีที่เปิดเข้าไป  พี่ตาลนอนอยู่บนที่นอน  ร่างกายผอมโซอิดโรยเต็มที่ และหมดสติไม่รู้สึกตัว   ผมโทรเรียกรถพยาบาลเพื่อพาพี่ตาลไปส่ง รพ. ทันที
   ...

   "คุณเป็นญาติของ  นางสาวพิชญาหรือเปล่าครับ"
   คุณหมอเดินออกมาหาผม
   "คุณพิชญาเป็นไข้เลือดออกครับ  ตอนนี้เกร็ดเลือดเหลือ 20000 เท่านั้น  ต้องแอดมิทวันนี้เลย  เดี๋ยวคุณเซ็นยินยอมให้ด้วยครับ  ตอนนี้คนไข้ยังหลับผมให้พักอยู่ห้อง 908 นะครับ"
   
   ผมขึ้นไปที่ห้องพัก  มันเป็นห้องรวมนอนกันสี่คน  ผมโคตรสงสารพี่ตาลเลย  ผมเดินเข้ามาจับมือพี่ตาล  บีบเบาๆ  ถ้าผมไม่ตามหา  พี่ตาลจะเป็นยังไงเนี่ย...  ผมนั่งเฝ้าในห้องรวมและเอาหน้าฟุบหลับคาเตียงพี่ตาล  นานแค่ไหนไม่รู้  มารู้สึกตัวเมื่อมีคนมาลูบหัวผม

   "ก้อง  กลับมาแล้วเหรอ..."  พี่ตาลรู้ได้ไงว่าเป็นผม  เธอแค่จับหัวผมเท่านั้น
   "พี่ครับ...  ผมขอโทษที่เปิดโทรศัพท์ช้าไป..."
   "ยังดีว่าไม่เปิดเลย....แล้วพี่นอนตายที่บ้านนะ..."

   พี่ตาลเล่าว่า เธอเริ่มเป็นไข้หลายวันแล้ว ทีแรกคิดว่าเป็นไข้หวัดใหญ่  แต่กินยาเท่าไรก็ไม่หาย จนเธอไข้สูงจนลุกไม่ขึ้นและหมดสติไป  ไม่รู้กี่วัน  เธอโทรศัพท์หาผมเท่านั้น  และเธอทำโทรศัพท์หล่นและหายไป 
   "เดี๋ยวก็กลับได้แล้วนะครับพี่...  นอนพักให้แข็งแรงนะครับ  พี่อยากย้ายห้องมั๊ย"
   "ไม่เป็นไร  ย้ายไปห้องไหนพี่ก็ไม่เห็นวิวอยู่ดี"

   พี่ตาลอยู่รพ อีก 4 วัน  ผมกลับคอนโดเพียงแค่อาบน้ำและผมก็มาอยู่กะพี่ตาลที่โรงพยาบาล  ผมนึกในใจว่า ถ้าผมไม่รู้จักพี่ตาล.... พี่ตาลจะมีใครมาดูแลให้นะ  น่าสงสารเหลือเกิน   จนวันที่ออกจากโรงพยาบาล  ผมรับพี่ตาลมาส่งที่หอพักเหมือนเดิม  ผมจัดการอะไรในบ้านพี่ตาลให้หมด และก่อนรับพี่ตาลกลับมาผมมาทำความสะอาดให้ด้วย  ผมเห็นว่าคราบน้ำกามของผมในวันนั้น ยังคงกระจายอยู่บนเตียงพี่ตาล  ผมเลยเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ใหม่

   "โห  ก้องทำความสะอาดห้องให้พี่ด้วย  ขอบคุณมากนะ  พี่ตาลไม่รู้จะตอบแทนก้องได้ไง"
   "นี่ของฝากครับ"  ผมยื่นกล่องใส่มือพี่ตาล  พี่ตาลแกะกล่องอย่างประณีต 
"อะไรเนี่ย"
"กล่องดนตรีครับ  ผมซื้อมาจากโอตารุครับ  พี่ชอบมั๊ยครับ"

กล่องดนตรีรูปบ้านมีเพลงคริสต์มาส  ไซเลนไนท์  มันคือสื่อที่จะให้พี่ตาลรับรู้ได้ดีกว่าสิ่งใดๆ 
"และอันนี้ ก็เป็นของฝากอีกชิ้นครับ"
ผมเดินเข้าไปกอดพี่ตาลแน่น  พี่ตาลตกใจนิดนึง  แต่ก็กอดตอบผมอย่างแน่นเหมือนกัน
"พี่คิดถึงก้องตลอดเลยนะ  ชีวิตของพี่มีเพื่อนน้อยจนนับคนได้เลย  ก็มีเพื่อนทำงานที่โรงเรียน  ที่เหลือไม่มีใครแล้ว  ก้องเป็นคนเดียวนี่หละที่เป็นเพื่อนพี่"

เย็นวันนั้นผมให้พี่ตาลพักผ่อน  ผมเปิดทีวีให้พี่ตาลดู (ฟัง) ข่าวแล้วผมลงไปซื้ออาหารมาให้  พี่ตาลกินได้แล้วตามปกติ 
"พี่ตาลครับ  ผมขอพี่นอนที่ห้องพี่คืนนี้นะครับ  ผมเป็นห่วงพี่  หรือถ้าพี่กลัวผม   ผมก็กลับบ้านได้ครับ  มีไรก็โทรหาผมนะ  นี่ครับโทรศัพท์  มันหล่นอยู่ใต้เตียงพี่ครับ  แล้วพี่กดปิดเสียงไว้ด้วย  มันเลยไม่มีเสียงครับ"
"อยู่กะพี่ได้   เดี๋ยวถ้าพี่พอลุกไหวเดินสะดวก  แล้วคงไม่รบกวนแล้ว"

ผมเอาอุปกรณ์การนอนมาด้วย  ผมนอนในถุงนอนได้   ห้องพี่ตาลก็แบบประหยัด  มีแต่พัดลมเท่านั้น ห้องอาบน้ำก็ไม่มีน้ำร้อน   คืนนี้พี่ตาลหลับสนิท อาจเป็นเพราะยา  ผมก็นอนหลับสนิทตามพี่ตาลไปด้วย  ผมเพิ่งรู้ว่า นอนแบบไม่เปิดแอร์....มันสดชื่นเหมือนกัน

   ผมตื่นเช้าเพราะได้ยินเสียงชงกาแฟ   พี่ตาลลุกขึ้นมาเตรียมอาหารเช้าให้ผม  ไข่ดาว ขนมปัง แยม กาแฟ มันง่ายๆ..แต่ก็แสดงถึงความพยายามของพี่ตาลที่จะทำอาหารให้ผม   ผมอาบน้ำและก็มากินข้าว   วันนี้พี่ตาลพอไหวและเป็นวันทำงานปกติ  พี่ตาลจะเข้าไปโรงเรียนเนื่องจากไม่ได้เข้าไปหลายวัน  ผมอาสาไปเป็นเพื่อน  แต่พอได้เจอครูใหญ่  ครูใหญ่ให้พักวันศุกร์อีกวัน  แล้วมาทำงานวันจันทร์เลย

   "แล้ววันนี้พี่ตาลอยากทำอะไรครับ" 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[magna67t เขียนเองอ่านเอง]

ว่ากันต่อไปนะครับ

ตอนนี้ใช้จินตนาการแยะหน่อย
ไรท์ก็ไม่เคยรู้จักกะคนพิการทางสายตา
แต่คิดว่า เค้าก็คงคิดแบบนี้

คิดยังไงมาดูพี่ตาลกะก้องกันครับ

[Aj33]

มีแฟนสปแบบนี้ สุดยอดเลย งั้นก็ทำบุญให้พี่ตาลได้สมหวังสักทีเถอะ

[balance1]

พี่ตาลคงอยากทำ บทเรียนต่อจากวันก่อนแอน่นอน

[OAKKUNG18]

ถึงตอนไปหาซาย่าจะรวบรัดไปนิด แต่ก็ยังดีได้กลับมาหาพี่ตาลไวขึ้น

[six]

ช่วยไปเหอะ

[johnone]

ช่วยคนพิการได้บุญนะก้อง

[ryg123456]

นายก้องก็เป้นคนดีได้เหมือนกัน

[ngern]

จัดไปครับ พี่ตาลน่ารักอ่อนหวาน

[Asura4237]

อ่านไปอ่านมา รู้สึกสงสารตาลแทน ชีวิตรันทดเกิ๊น

[Srinucha Matarach]

เรื่องน่าติดตามไม่เคยจินตนาการแบบนี้เลย  

[NanaSin]

ได้เวลาสานต่อสิ่งที่ค้างคาแล้วก้องคุง

[boy2516]

มีแฟนแบบซาย่านี่หาได้ยากนะใจกว้างและเข้าใจแฟน

[cobra888]

ไรท์เขียนได้ดีมากๆ สำหรับตอนนี้

[somcai]

ตาลคงไม่น่าจะรอดจากก้องแล้วละ