ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_GoDeRsOuL

ผู้คุมจิต : "การตัดสินใจของรินรดา" (EP.30)

เริ่มโดย GoDeRsOuL, พฤศจิกายน 18, 2024, 10:11:54 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

GoDeRsOuL

สำหรับตอนนี้ก็จะจบเล่ม 3 พอดีครับ
ตอนนี้ขอซ่อนรูปรินรดาไว้เป็น Ref. นะครับ จะเม้นก็ได้ไม่เม้นก็ได้ครับ ไม่ได้ซ่อนเนื้อหา
ส่วนตอนที่ 31 อาจจะลงปลายๆ เดือนเลย รอให้เขียนตอนที่ 50 เสร็จก่อนครับ

(ปัจจุบันกำลังปั่นตอนที่ 49)



อ่านตอนก่อนหน้า หรือผลงานเรื่องอื่นๆ ได้ที่ (ห้องสมุด) ของผมครับ
และสามารถสนับสนุนให้กำลังใจในการเขียนงาน และอ่านตอนใหม่ ๆ ล่วงหน้าได้ตามช่องทางดังนี้ครับ


(Fictionlog)
(ธัญวลัย)
(readAwrite)
(Hongsamut)


EBOOK
เล่ม1
เล่ม2
เล่ม3

อย่าลืมเข้าไปพูดคุยกันได้ที่เพจนะครับ
(FACEBOOK PAGE)




ขณะที่รินรดากำลังปรนเปรอเรือนร่างของตนเองที่ริททิ้งไว้ให้ก่อนออกไปวิ่ง
ร่างของริทก็ปรากฏขึ้นในห้องนอนของโศภิตา และพร้อมที่จะมอบความสุขสมอย่างร้อนแรงให้แก่เธอ

โศภิตารีบแยกขาออกทันทีเธอเห็นริทก้าวเข้ามาในห้องนอน
ความรู้สึกของแก่นกายอันแข็งชันของริทที่เสียดสีอยู่ภายในกายเธอช่างดีเกินกว่าจะถอนตัว
เธอไม่อาจตัดใจจากความสุขที่ได้รับจากท่อนลำของเขาได้เลย

หลังจากที่ริทเติมเต็มร่างกายของทาสสาวแสนสวยด้วยน้ำรักอันร้อนแรง
เขาก็ประทับจุมพิตอันแสนหวานลงบนริมฝีปากของเธอก่อนจะออกไปวิ่งตามกิจวัตรประจำวัน

ทุกเช้าที่เขาวิ่งออกกำลังกาย ร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาจึงเพิ่มระยะทางและความเร็วในการวิ่งขึ้นเรื่อย ๆ
ความอึดของเขาพัฒนาขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ และกล้ามเนื้อเล็กๆ ก็เริ่มปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขาจากการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

ริทยังคงประหลาดใจทุกครั้งที่นึกถึงว่าหลังจากที่เขาปลดล็อกศักยภาพของสมองแล้ว
ร่างกายและจิตใจของเขาก็พัฒนาขึ้นอย่างมากมาย เขาแทบไม่เหลือเค้าโครงของเด็กหนุ่มคนเดิมอีกต่อไป

หลังจากวิ่งเสร็จ เขาก็ออกกำลังกายเพิ่มเติมอีกเล็กน้อยก่อนจะเดินไปยังห้องของรินรดา

ริทไม่ได้เคาะประตูด้วยซ้ำ เขาเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้อง
เห็นรินรดายังคงนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าของเธอขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย

" ยังนอนอยู่เหรอครับ? ขี้เซาจังเลยนะ " ริทพูดหยอกล้อ

"หึ"

รินรดาส่งเสียงในลำคอและมองริทด้วยสายตาที่ฉายแววกริ้วโกรธเล็กน้อย
เธอยังคงไม่หายโกรธเขาที่ไม่ยอมทำต่อให้เธอเมื่อคืนนี้

" อยากจะอาบน้ำกับผม หรือจะนอนงอนอยู่บนเตียงคนเดียวดีครับ "

รินรดาไม่อยากยอมแพ้ให้ริทง่ายๆ แต่เมื่อเห็นเขากำลังจะหันหลังกลับไปอาบน้ำคนเดียว
ร่างกายของเธอก็ร้องเรียกให้เธอรีบลุกขึ้นตามเขาไป ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องพลาดความสุขที่ริทมอบให้เธอเป็นแน่
รินรดาจึงรีบลงจากเตียง และวิ่งตามริทเข้าไปอาบน้ำด้วยกัน

ริทยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นว่าการควบคุมพี่สาวคนนี้ช่างง่ายดายเพียงใด ร่างกายของเธอไม่อาจโกหกได้
และแม้ว่าเธอจะไม่อยากยอมรับ แต่เธอก็เริ่มที่จะเชื่อฟังเขาแล้ว

ริทสนุกกับการอาบน้ำอย่างเต็มที่ เขาไม่เคยเบื่อเรือนร่างอันเย้ายวนของพี่สาวเลย และเขายังได้รับการปรนเปรอด้วยปากอันแสนหวานอีกครั้ง
เขารู้สึกได้ว่ารินรดากำลังพัฒนาเทคนิคการให้ความสุขด้วยปากของเธอขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังไม่มีอะไรกัน ซึ่งก็ทำให้รินรดาไม่พอใจอีกครั้ง ทำไมเขาไม่ยอมทำมันกับเธอเสียที?
เหตุผลอะไรที่เขาถึงไม่อยากเอาแก่นกายของเขาเข้าไปในช่องทางรักของเธอ? เธอแสดงออกชัดเจนแล้วว่าเธอพร้อม แต่ริทก็ยังไม่ยอมขยับ

ริทอดขำไม่ได้ที่เห็นรินรดาพยายามอย่างหนักที่จะให้เขาร่วมรักกับเธอโดยไม่เอ่ยปากขอ
แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ เขาจะเริ่มก็ต่อเมื่อเธอเริ่มอ้อนวอนเขาเท่านั้น

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ทั้งสองก็แต่งตัวและลงไปชั้นล่าง ที่ซึ่งอาหารเช้ากำลังรอพวกเขาอยู่

โศภิตายิ้มขำเมื่อเห็นใบหน้าอันแดงก่ำของรินรดา เธอรู้ดีว่าลูกสาวของเธอกำลังรู้สึกอย่างไร
เมื่อร่างกายได้ลิ้มรสความสุขที่ริทมอบให้แล้ว ก็จะไม่มีทางหวนกลับอีกต่อไป
และขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียง เธอก็ได้ยินเสียงครางของลูกสาวดังมาแต่ไกล
เธอรู้ว่าอีกไม่นาน รินรดาจะยอมจำนนต่อริทเหมือนกับเธอ และจากนั้นพวกเธอทั้งสองก็จะได้ปรนนิบัติริทร่วมกัน

ทั้งสามคนทานอาหารเช้าเสร็จอย่างรวดเร็ว จากนั้นรินรดาก็ขอตัวออกไปเที่ยวกับเพื่อน

จนเมื่อเธอกลับมาในช่วงบ่ายแก่ ๆ รินรดาก็ไม่พบใครอยู่ที่ชั้นล่าง
แต่เธอก็ไม่ใส่ใจกับเรื่องนี้มากนักและเดินขึ้นไปชั้นบน

ขณะที่กำลังเดินขึ้นบันได เธอก็เริ่มได้ยินเสียงแปลก ๆ ดังเล็ดลอดออกมาจากห้องของมารดา
และเสียงนั้นก็ทำให้ร่างกายของเธอเริ่มร้อนผ่าวจนใบหน้าแดงก่ำขึ้นทันที

รินรดารู้ได้โดยพลันว่าเสียงนั้นคืออะไร ด้วยเธอเองก็เคยส่งเสียงแบบนั้นออกมาหลายครั้งเมื่อค่ำคืน
เธอกำลังได้ยินเสียงครวญครางอย่างบ้าคลั่งของมารดา

รินรดาอยากจะเดินจากไป แต่ก็พบว่าตัวเองไม่สามารถทำได้
เธอจึงค่อย ๆ ย่องเดินไปยังห้องต้นเสียงอย่างเงียบเชียบแทน

หญิงสาวเห็นประตูเปิดแง้มอยู่เล็กน้อย และเธอก็ไม่อาจละสายตาไปจากมันได้
แม้จะรู้ดีว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นข้างในและเธอไม่ได้อยากจะเห็นมัน แต่ร่างกายของเธอก็ยังคงดื้อดึง เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ประตูมากขึ้นเรื่อย ๆ

ร่างกายของรินรดาร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ ในทุกย่างก้าวที่เธอเดินเข้าไปใกล้
เสียงครางของโศภิตาชัดเจนขึ้นทุกขณะ จนความรู้สึกอันคุ้นเคยก่อตัวขึ้นภายในกาย
ช่องทางรักของเธอเริ่มฉ่ำแฉะ ปลายถันทั้งสองตั้งชูชัน

ไม่นานนัก เธอก็มาหยุดอยู่หน้าประตูห้องนอน และเช่นเดียวกับเมื่อหลายวันก่อน
เธอชะโงกมองลอดช่องประตูเข้าไป แม้จะรู้ดีว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่ภาพที่เห็นก็ยังทำให้เธอแทบหยุดหายใจ

ร่างเปลือยอันขาวโพลนของมารดาเธอ ขณะนี้กำลังขยับกายขึ้นลงอยู่บนช่วงล่างของริทอยู่ฝ่ายเดียว
โดยที่น้องชายบุญธรรมของเธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากนอนนิ่งเฉยอยู่แบบนั้น

รินรดาเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่โดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นอย่างชัดเจนว่า
แม่ของเธอพยายามแค่ไหนที่จะให้แก่นกายอันใหญ่โตซึ่งเธอเองเคยสัมผัสมาแล้วหลายครั้งแทงทะลวงเข้าไปในรูรักของตนเองให้ลึกที่สุด
เห็นแม้กระทั่งว่าแม่ของเธอแสดงสีหน้าอันบิดเบี้ยวไปด้วยความเสียวสุขมากแค่ไหน
มารดาผู้ใจดีซึ่งเลี้ยงดูเธอกับริทด้วยความอบอุ่นมุ่งมั่น ยามนี้ดูคล้ายดั่งอีตัวสุดร้อนร่านไปเสียแล้ว

แน่นอนว่ารินรดาตื่นตกใจเมื่อได้เห็นริทและแม่ของเธอมีอะไรกันอย่างเผ็ดร้อนอีกครั้ง
แต่สิ่งที่ทำให้เธอต้องประหลาดใจยิ่งกว่านั้น ก็คือความรู้สึกอิจฉาแม่แท้ ๆ ของตนเอง

เมื่อเห็นความเสียวสุขอันมากล้นที่มารดาของเธอแสดงออกมา รินรดาก็เกิดจินตนาการประหนึ่งว่าตนเองกำลังแทนที่ในตำแหน่งที่แม่ของเธออยู่
ดุจดังว่าเป็นตัวเธอเองที่ถูกลำโตแท่งนั้นผลุบเข้าโผล่ออกยังภายในกาย
แต่ไม่ว่ารินรดาจะพยายามแค่ไหน ริทก็ยังไม่เคยแสดงออกแม้สักครั้งว่าเขาอยากทำเช่นนี้กับเธอ

แม้เธอกับริทจะทำเรื่องลามกมามากมายแล้ว เขาก็ไม่ยอมสอดใส่เธอเสียที
แต่ตอนนี้ เขากลับแค่นอนอยู่บนเตียงให้แม่ของเธอโขยกเอวควบขี่ได้อย่างเพลิดเพลิน

รินรดาไม่เข้าใจเลยว่าอะไรคือความแตกต่างระหว่างเธอกับแม่ของเธอ ทำไมน้องชายบุญธรรมของเธอถึงยอมที่จะร่วมรักกับมารดาแต่ไม่ทำกับเธอ
รินรดารู้ตัวดีว่าเธอเป็นสาวสวยและมั่นใจว่าเขาเองก็ปรารถนาในร่างกายเธอ เรื่องนี้มันไม่สมเหตุสมผลกับเธอเลยสักนิด
เขากำลังหลับนอนกับแม่บุญธรรมของตนเอง ดังนั้นแล้ว หากเขาจะหลับนอนกับพี่สาวบุญธรรมด้วยเหมือนกันมันก็ไม่แปลกเลยสักนิด

แล้วจู่ ๆ รินรดาก็เข้าใจได้โดยพลัน

มันเป็นสิ่งที่ริทเคยเอ่ยไว้ในครั้งแรกที่เขาเข้ามาหาเธอบนเตียง และเล่นสนุกกับร่างกายของเธอหลังแอบมองเขาและมารดากำลังร่วมรักกันเช่นตอนนี้
เขาเคยบอกว่าแม่ของเธอพร้อมที่จะยอมทำตามทุกอย่างที่เขาบอก แม่ของเธอยกทั้งจิตใจและร่างกายของตัวเองให้กับเขาหมดแล้ว
และทั้งหมดนั้น ก็เพื่อที่แม่ของเธอจะได้รับแท่งเนื้อยักษ์แท่งเดียวกันกับที่เธออยากได้ในตอนนี้

แน่นอนว่ารินรดาอยากจะปฏิเสธความคิดนี้ ไม่มีทางที่มารดาผู้ใจดีของเธอจะยอมทำทุกอย่างตามที่ริทต้องการ
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้องที่เธอกำลังมองเข้าไป ก็หักล้างความต้องการปฏิเสธนั้นสิ้น เมื่อริทเอ่ยขึ้นสั้นๆ

" เร็วขึ้นอีกหน่อยสิครับ "

" ซื๊ดด.ด..ดดดส์ ร-รับทราบค่ะ น..นายท่าน อู้ยย.ยส์ " โศภิตาหน้าเหยเก ขยับเอวเร่งความเร็วขึ้น

รินรดาตกตะลึงเมื่อได้ยินแม่ของเธอเรียกริทว่านายท่าน และพร้อมกันนั้น เธอก็รับรู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่เขาเคยบอกเธอเป็นเรื่องจริง
มารดาแท้ ๆ ของเธอยอมเป็นทาสของน้องชายบุญธรรมไปแล้ว

รินรดาจมอยู่ในความคิด แม้การยอมเป็นทาสของใครบางคนนั้นจะเป็นเรื่องที่ไม่ปกติ
แต่เมื่อมองเห็นสีหน้าอันเปี่ยมไปด้วยความสุขล้นของมารดา เธอก็รู้ว่าแม่ของเธอเพลิดเพลินกับมันมากแค่ไหน

รินรดาเคยได้แต่เฝ้าคำนึงถึงริทและเอ็นยาวของเขาในตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา
แต่ยามนี้เธอได้โยนตรรกะเหตุผลทิ้งไปจนหมดสิ้นแล้ว ดังนั้นรินรดาจึงตัดสินใจเลือก
และถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดา แต่เธอก็ตกลงที่จะยอมมอบกายและใจให้กับน้องชายบุญธรรมเฉกเช่นดั่งมารดาของเธอแล้ว
ถ้านั่นคือสิ่งที่ต้องทำเพื่อให้เขาใช้ทวนรักอันใหญ่โตสอดทะลวงร่องรูของเธอเสียที

ทันทีที่ตัดสินใจ ร่างกายของเธอก็พลันตอบสนอง ร่องหลืบของเธอฉ่ำแฉะจนเปียกโชกไปทั่วซอกขา
ปลายถันทั้งสองตั้งแข็งชูชัน ราวกับว่าร่างกายของเธอกำลังยืนยันกับเธอว่าเธอเลือกถูกแล้ว

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าอันแดงก่ำของรินรดา เมื่อเธอจินตนาการถึงฉากรักอันหนักหน่วงยาวนานของเธอกับริท
ก่อนที่เธอจะตรงกลับไปยังห้องของตนเองเพื่อค้นหาชุดชั้นในและเสื้อผ้าที่เซ็กซี่ที่สุดของเธอ

ค่ำคืนนี้จะเป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญในชีวิตของรินรดา และเธอก็หวังว่าริทจะพรากเอาความบริสุทธิ์ไปจากเธอเสียที...


 



เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

Am1112mA

ริทจะได้กินอาหารฝรั่งซะทีหลังจากที่รอมานาน








1819

กรุงเทพเป็นเมืองที่มีคนเหงา มากกว่าเสาไฟฟ้า

finex




lungpee

หลังจากที่อยากมานาน จัสมหวังในครั้งนี้หรือไม่